Ο λόγος και η εξήγηση μαζί.
Ίσως δεν το είχατε συνειδητοποιήσει, αλλά μια συνηθισμένη αγκαλιά κρατά περίπου τρία δευτερόλεπτα, σύμφωνα με μια έρευνα Βρετανών ψυχολόγων, που βασίστηκε στην μελέτη των αγκαλιών, τις οποίες κάνουν οι αθλητές στους Ολυμπιακούς αγώνες.

 Η τυπική αγκαλιά κρατά όσο περίπου και μια σειρά από πολλές άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες και φυσιολογικές νευρολογικές διαδικασίες (από το κούνημα του χεριού όταν λέμε αντίο, μέχρι τις μουσικές «φράσεις» και τη διάρκεια της χαλαρής αναπνοής), πράγμα που ενισχύει την επιστημονική θεωρία ότι περνάμε τη ζωή μας, χωρίς φυσικά να το συνειδητοποιούμε, αντιλαμβανόμενοι το παρόν (το «τώρα») σε διαδοχικά διαστήματα των τριών δευτερολέπτων. Κάτι ανάλογο, σύμφωνα με μελέτες ζωολόγων, συμβαίνει και σε πολλά άλλα ζώα, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι πολλές ενέργειές τους, από το μάσημα μέχρι την αφόδευση, διαρκεί γύρω στα τρία δευτερόλεπτα.

 Η αναπτυξιακή ψυχολόγος Έμες Νάγκι, του πανεπιστημίου του Νταντί, που δημοσίευσε τη σχετική μελέτη στο περιοδικό ηθολογίας «Journal of Ethology», και αναφέρει το «Science», ανέλυσε καρέ-καρέ μια σειρά από τηλεοπτικά βίντεο, από τελικούς 21 Ολυμπιακών αθλημάτων στους αγώνες του 2008, καταγράφοντας εκατοντάδες αγκαλιές ανάμεσα σε αθλητές, συναθλητές και ανταγωνιστές, προπονητές, συγγενείς και φίλους. Ανεξάρτητα από το φύλο και την χώρα προέλευσης του αθλητή, οι αγκαλιές διαρκούσαν κατά μέσο όρο τρία δευτερόλεπτα. Όπως μάλλον αναμενόταν, οι αθλητές αγκάλιαζαν λίγο περισσότερο τους προπονητές τους σε σχέση με τους συναθλητές τους στην ίδια ομάδα, ενώ αγκάλιαζαν λιγότερο τους ανταγωνιστές τους από άλλη ομάδα.

 Το εύρημα ενισχύει την πεποίθηση μερικών ψυχολόγων, ότι η περίοδος των τριών δευτερολέπτων αποτελεί τη βασική χρονική μονάδα που καθορίζει την αντίληψη των ανθρώπων για την (εκάστοτε) παρούσα στιγμή. Με άλλα λόγια, το αίσθημα του «τώρα» διαρκεί γύρω στα τρία δευτερόλεπτα. Η χρονική αυτή διάρκεια των τριών δευτερολέπτων έχει διαμορφώσει θεμελιακά την ανθρώπινη βιολογική και κοινωνική εξέλιξη, σύμφωνα με τον νευρο-ηθολόγο Τζιόφρι Γκέστνερ, του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν-Αν Άρμπορ. Αν η χρονική αντίληψη του «τώρα» ήταν πολύ μικρότερή, για παράδειγμα λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου, τότε θα αντιδρούσαμε υπερβολικά γρήγορα στα εξωτερικά ερεθίσματα, π.χ. στις απειλές του περιβάλλοντος, αντιλαμβανόμενοι ως απειλητικά -χωρίς λόγο- πράγματα που δεν θα έπρεπε, όπως το πέταγμα μιας μπάλας προς εμάς. Από την άλλη, αν το «τώρα» κρατούσε περισσότερο, π.χ. ένα λεπτό, πολλά πράγματα μπορεί να συνέβαιναν στο φυσικό περιβάλλον σε αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα, στα οποία δεν θα προλαβαίναμε να αντιδράσουμε. Με άλλα λόγια, το χρονικό διάστημα των τριών δευτερολέπτων αποτελεί μια «χρυσή τομή» που διευκολύνει την επιβίωσή μας.

Ο ψυχοβιολόγος Κόλιν Τρεβάρτεν, του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, συμφωνεί ότι το χρονικό διάστημα των τριών δευτερολέπτων έχει καθοριστική σημασία και αποτελεί το (χρονικό) θεμέλιο της συνειδητής εμπειρίας μας, σε συνδυασμό όμως με άλλους ρυθμούς, όπως τα άμεσα αντανακλαστικά, που δείχνουμε σε κλάσματα του δευτερολέπτου, και συμβάλλουν για να διαμορφώνει ένας άνθρωπος την συνολική φυσική αίσθηση του χρόνου, η οποία δεν είναι άκαμπτη, αλλά «εύκαμπτη» και «νοητική». Αυτό φαίνεται και από μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, η οποία διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που ζουν έντονη ζωή, μπορεί να μην ζουν όντως περισσότερα χρόνια, όμως αισθάνονται σαν να ζουν, κάτι που έρχεται να επιβεβαιώσει τον υποκειμενικό χαρακτήρα της αντίληψης του χρόνου.

  Ο εγκέφαλός μας «μετρά» το χρόνο χρησιμοποιώντας ένα είδος «εσωτερικού ρολογιού» και όσα περισσότερα γεγονότα πρέπει να καταγράψει, ανάλογα με το πόσο δραστήριος είναι κανείς, τόσο περισσότερο ο άνθρωπος αυτός έχει το υποκειμενικό αίσθημα ότι ο χρόνος κυλάει πιο αργά, σύμφωνα με τους ερευνητές. Οι επιστήμονες Μίσα Άρενς και Μάνις Σαχάνι, του University College του Λονδίνου, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», και αναφέρει το New Scientist, έκαναν πειράματα με 20 εθελοντές, στους οποίους, για μια καθορισμένη χρονική περίοδο, έδειξαν δύο βίντεο: ένα με μια στατική εικόνα όπου δεν υπήρχε καμία δράση και ένα που περιλάμβανε μια τυχαία εναλλαγή διαφόρων ερεθισμάτων. Όταν οι εθελοντές κλήθηκαν να αξιολογήσουν πόσο χρόνο διήρκεσε το βίντεο, όσοι είχαν δει αυτό με τη δράση, ήσαν πολύ πιο ακριβείς. Οι εθελοντές είδαν επίσης το βίντεο σε δύο διαφορετικές ταχύτητες και, όταν πάλι κλήθηκαν να πουν πόσο αυτό κράτησε, είπαν ότι η χρονική διάρκειά και των δύο βίντεο ήταν ίδια, ενώ στην πραγματικότητα το βίντεο που είχε παιχτεί με μεγαλύτερη ταχύτητα, κράτησε λιγότερο.

Πηγή: parapolitika.gr

Ο τίτλος για το καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο δόθηκε σε μια ειδική τελετή στο Guildhall του Λονδίνου.
Το δανέζικο εστιατόριο Noma ανακηρύχτηκε το καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο τη Δευτέρα, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον περσινό νικητή, το ισπανικό εστιατόριο El Celler De Can Roca.

Το Noma του 36χρονου σεφ Ρενέ Ρεντζεπί με τη νέα σκανδιναβική κουζίνα του κατέκτησε τον περιλάλητο τίτλο που εγγυάται στο εστιατόριο φήμη και μια μεγάλη λίστα αναμονής για τους απανταχού γευσιγνώστες.

Ο τίτλος για το καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο δόθηκε σε μια ειδική τελετή στο Guildhall του Λονδίνου την οποία παρακολούθησαν διάσημοι σεφ και συγγραφείς βιβλίων μαγειρικής από όλο τον κόσμο. Το Noma που βρίσκεται στην Κοπεγχάγη δεν είναι η πρώτη φορά που κατακτά τον συγκεκριμένο τίτλο, καθώς τον κέρδιζε για τρία χρόνια από το 2010 μέχρι το 2012. «Η σχολαστικότητα του σεφ Ρεντζεπί στη λεπτομέρεια, η καινοτόμος προσέγγισή του στην αναζήτηση των τροφίμων και οι πειραματισμοί του, (...)έφεραν και πάλι το εστιατόριό του στην κορυφή της πυραμίδας», είπαν οι διοργανωτές της τελετής.

Το ισπανικό εστιατόριο El Celler de Can Roca, μια καθαρά οικογενειακή επιχείρηση που διευθύνεται από τρία αδέλφια, υποχώρησε στη δεύτερη θέση. Στη λίστα των νικητών βρίσκονται επτά ισπανικά εστιατόρια. Στην τρίτη θέση βρέθηκε το εστιατόριο Osteria Francescana στη Μόντενα της Ιταλίας του σεφ Μάσιμο Μποτούρα, ενώ το Eleven Madison Park της Νέας Υόρκης ήταν στο νούμερο 4 κατακτώντας όμως τον τίτλο του καλύτερου εστιατορίου στη Βόρεια Αμερική. Στο τοπ 50 του σχετικού καταλόγου βρίσκονται συνολικά επτά εστιατόρια των Ηνωμένων Πολιτειών. Για πρώτη φορά, η Βρετανία έχει δύο εστιατόρια στο τοπ 10 με το London's Dinner να βρίσκεται στην τιμητική πέμπτη θέση.

Ο κατάλογος με τα 50 καλύτερα εστιατόρια στον κόσμο που διοργανώνεται από το περιοδικό Britain's Restaurant και χρηματοδοτήθηκε από το μεταλλικό νερό της εταιρείας S.Pellegrino & Acqua Panna ξεκίνησε μόλις το 2002, αλλά ανταγωνίζεται πλέον τα γαστρονομικά αστέρια που χορηγούνται από τους οδηγούς- επιθεωρητές της Michelin.

Οι οδηγοί Michelin ιδρύθηκαν το 1900 ως εγχειρίδια για αυτοκινητιστές, αλλά έγιναν από το 1926 σημείο αναφοράς του καλού φαγητού μετά την εισαγωγή ενός συστήματος βαθμολόγησης με αστέρια.

Δείτε εδώ τη λίστα με τα 50 εστιατόρια

(Με πληροφορίες από ΑΜΠΕ)

Εκατομμύρια λονδρέζοι αλλά και τουρίστες προετοιμάζονται για να αντιμετωπίσουν χάος στις μεταφορές από τη Δευτέρα το βράδυ καθώς οι εργαζόμενοι στο δίκτυο του μετρό του Λονδίνου προχωρούν σε διήμερη απεργία διαφωνώντας για τα σχέδια περικοπής θέσεων εργασίας και του κλεισίματος εκδοτηρίων για τα εισιτήρια.

Συνομιλίες συμβιβασμού αναμένεται να γίνουν ως και την «ενδέκατη ώρα»ανάμεσα στην εταιρεία διαχείρισης του μετρό Transport for London ( TfL) και στην Ένωση των εργαζομένων στους Σιδηροδρόμους τη Ναυτιλία και τις Μεταφορές ( RMT ) σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν την 48ωρη απεργία. Μια παρόμοια απεργία το Φεβρουάριο προκάλεσε πραγματικό χάος στο δίκτυο που χρησιμοποιείται από περίπου τρία εκατομμύρια ανθρώπους ημερησίως. Μια ακόμη τριήμερη απεργία έχει προγραμματισθεί για τις 5 Μαΐου.

Η Transport for London υποστηρίζει- στο πλαίσιο των αλλαγών που επιθυμεί να κάνει- ότι λιγότερο από το 3% των επιβατών στο 151 ετών υπόγειο σιδηροδρομικό δίκτυο του Λονδίνου χρησιμοποιούν τα εκδοτήρια των εισιτηρίων και έχει αναφέρει ότι θα «τρέξει» μια περιορισμένη υπηρεσία σε ορισμένες γραμμές, με μερικά εκδοτήρια ενώ τα άλλα θα κλείσουν. Επίσης, θα προστεθούν επιπλέον δρομολόγια πλοίων και λεωφορείων.

Η TfL λέει ότι τα σχέδια εκσυγχρονισμού της, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης 953 θέσεων εργασίας στους σταθμούς , μπορούν να επιτευχθούν χωρίς υποχρεωτικές απολύσεις ή μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και με τους σταθμούς να παραμένουν στελεχωμένοι ανά πάσα στιγμή.

Η ένωση των εργαζομένων επικαλείται λόγους ασφάλειας των συγκοινωνιών και κατηγορεί της διοίκηση του μετρό για την αποτυχία των οκτώ εβδομάδων συνομιλιών. Ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον την περασμένη εβδομάδα χαρακτήρισε την απεργία «αδικαιολόγητη και απαράδεκτη » , λέγοντας ότι θα χτυπήσει τα εκατομμύρια των μετακινούμενων πολιτών και θα προκαλέσει χάος στις επιχειρήσεις . Το επιχειρηματικό λόμπι του Λονδίνου εκτιμά ότι οι απεργίες κοστίζουν στην οικονομία της βρετανικής μεγαλούπολης περίπου 50 εκατομμύρια λίρες την ημέρα.

Πηγή: news247.gr

Μια γυναίκα συνελήφθη ως ύποπτη για τη δολοφονία τριών παιδιών που βρέθηκαν νεκρά σε σε ένα σπίτι στο νοτιοδυτικό Λονδίνο.

Εκπρόσωπος της αστυνομίας δήλωσε ότι οι αστυνομικοί είχαν κληθεί σε ένα σπίτι στο προάστιο New Malden την Τρίτη το βράδυ, όπου και βρέθηκαν τα άψυχα σώματα των παιδιών.

Η 43χρονη παραμένει υπό κράτηση, με την αστυνομία να μην αναζητεί κάποιον άλλο δράστη για τους φόνους, ενώ η αστυνομία δεν δίνει όλες τις λεπτομέρειες για τη δολοφονία και τη σχέση της γυναίκας με τα παιδιά.

Πηγή: tanea.gr

Δείτε για ποιους λόγους χτίστηκαν τα μεγαλύτερα μνημεία του κόσμου...

Το Ταζ Μαχάλ θεωρείται ένα από τα Επτά Θαύματα του Σύγχρονου κόσμου και χτίσθηκε από τον Mughal αυτοκράτορα Shah Jahan στην μνήμη της γυναίκας του Mumtaz Mahal. Η οικοδόμηση για αυτό το παλάτι ύψους 35 μέτρων στην Άγρα, Uttar Pradesh της Ινδίας, ολοκληρώθηκε περίπου το 1652 και περίπου 2-3 εκατομ. άνθρωποι το επισκέπτονται ετησίως.

To Κάστρο Coral, κοντά στο Μαϊάμι, χτίσθηκε από τον Αμερικανό και Λατβιανό Ed Leedskalnin ως ωδή στη χαμένη αρραβωνιαστικιά του, που τον απέρριψε μια μέρα πριν τον γάμο τους. Από το 1923 μέχρι τον θάνατό του το 1951, ο Leedskalnin σκάλισε και συναρμολόγησε μυστικά πάνω από 1.100 τόνους κοράλιων βραχών για να κατασκευάσει το κάστρο.

Το Παλάτι Mirabell στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, κατασκευάστηκε από τον Πρίγκιπα Αρχιεπίσκοπο Wolf Dietric von Raitenau ως απόδειξη αγάπης για την ερωμένη του, Salome Alt, στις αρχές του 17ου αιώνα. Κάποιες σκηνές απ' την ταινία 'Η Μελωδία της Ευτυχίας' γυρίστηκαν εκεί.

Ο Άγγλος Βασιλιάς Εδουάρδος Ι έφτιαξε 12 μνημεία που ανεγέρθησαν στην ανατολική Αγγλία μεταξύ του 1291 και του 1294, στη μνήμη της γυναίκας του Ελεανορ της Καστίλλης. Οι σταυροί είναι στρατηγικά τοποθετημένοι σε μια γραμμή που σηματοδοτεί τους νυχτερινούς χώρους ανάπαυσης όταν η σωρός της μεταφέρθηκε από την πόλη Λίνκολν, κοντά στην τοποθεσία του θανάτου της, στο Λονδίνο. Τρεις απ' τους σταυρούς παραμένουν μέχρι σήμερα.

Το Μικρό Trianon βρίσκεται στο Ανάκτορο των Βερσαλλιών, κοντά στο Παρίσι, και χτίσθηκε κατόπιν εντολής του Βασιλιά Louis του 15ου στην δεκαετία του 1760, προς τιμή της επί χρόνια ερωμένης του, Madame de Pompadour. Δυστυχώς, εκείνη πέθανε πριν το κάστρο ολοκληρωθεί, και τελικά αφιερώθηκε στην επόμενη ερωμένη του, την Madame de Barry.

Το άγαλμα El Beso ('Το Φιλί') του 'Πάρκου Αγάπης' κατά μήκος του Ειρηνικού Ωκεανού στη Λίμα, του Περού, είναι ένα μνημείο δύο εραστών που φιλιούνται παθιασμένα. Η δομή απεικονίζει τον γλύπτη, Victor Delfin, και τη σύζυγό του, να φιλιούνται. Σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις, οι ντόπιοι ανταγωνίζονται για το μεγαλύτερο φιλί κάτω απ' το άγαλμα.

Ο Ναός Kodai-ji, επισήμως γνωστός ως  Jubuzan Kodai-ji, βρίσκεται στο Higashiyama-ku, στο Κιότο της Ιαπωνίας και ιδρύθηκε από μια γυναίκα που ονομάζεται Nene ως ένα μέρος που θα μπορούσε να προσεύχεται για τον αποθανοντα σύζυγό της, τον πολέμαρχο του 16ου αιώνα, Toyotomi Hideyoshi. Ο ναός περιέχει πολλά μέρη που η Ιαπωνία έχει χαρακτηρίσει ως 'σημαντικά στοιχεία πολιτισμού', όπως για παράδειγμα η Κεντρική Πύλη του Ναού.

Το Sweetheart Abbey είναι ένα μοναστήρι στης νοτιοδυτικής Σκωτίας που κατασκευάστηκε το 1275 από την  Dervorguilla της Galloway, στη μνήμη του συζύγου της, John de Balliol. Η ταριχευμένη καρδιά του, θάφτηκε μαζί της όταν πέθανε. Ο γιός τους, John, έγινε βασιλιάς της Σκωτίας το 1292, αλλά η βασιλεία του διεκόπη γρήγορα όταν η Αγγλία κατέλαβε το Κάστρο Dunbar το 1296.

Τον 20ο αιώνα, ο George C. Boldt, ο εκατομμυριούχος δικαιούχος του Ξενοδοχείου Αστόρια της Νέας Υόρκης, ξεκίνησε να κατασκευάζει ένα 'κάστρο' στο Νησί Καρδιά στα Βόρεια της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, ως ένδειξης της αγάπης του για την γυναίκα του Louise. Δυστυχώς, η Louise πέθανε ξαφνικά το 1904 και η κατασκευή διεκόπη. Πέρασαν χρόνια μέχρι το 1977 όταν το κάστρο Boldt αποκαταστάθηκε και αναστηλώθηκε.


Πηγή: parapolitika.gr