Ρομπότ με γυναικεία μορφή είναι τόσο αληθοφανές, που κατάφερε να ξεγελάσει έναν στους δύο ανθρώπους που το είδαν, οι οποίοι όχι μόνο πίστεψαν ότι επρόκειτο για πραγματική γυναίκα, αλλά τη βρήκαν και σέξι.

Το Actroid F, όπως λέγεται το γυναικείων χαρακτηριστικών ανδροειδές ύψους 1,67 μ., ανοιγοκλείνει τα μάτια, κάνει επαφή μέσω του βλέμματος, ενώ αναγνωρίζει και τη γλώσσα του σώματος.

Δεδομένης της εξέλιξης στον τομέα της κατασκευής ρομπότ, που τα έχει σχεδόν εξανθρωπίσει, ο ερευνητής δρ. Ντέιβιντ Σιλβέρα Τάγουιλ θέλησε να διαπιστώσει μέσα από διάφορα πειράματα αν μπορεί κανείς να ξεχωρίσει εύκολα. Από το 2010 έχει ανεβάσει βίντεο του ρομπότ που μοιάζει με γυναίκα στο YouTube, αλλά μόλις πρόσφατα οι χρήστες άρχισαν να εκφράζουν την άποψή τους για την ομοιότητα, με έναν μάλιστα να σχολιάζει:

«Μακάρι να την είχα γνωρίσει πριν παντρευτώ την πρώην γυναίκα μου». Κάποιοι όμως, μάλλον ταράχτηκαν από τη μεγάλη ομοιότητα του ρομπότ που σχεδίασε ο καθηγητής Γιόσιο Ματσουμότο του Ινστιτούτου Προηγμένης Βιομηχανικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Τόκιο με πραγματική γυναίκα. Η έρευνα του Τάγουιλ δεν έχει ολοκληρωθεί, καθώς, όπως λέει, το επόμενο βήμα θα είναι να βάλει ανθρώπους σε διάδραση με τα ανθρωποειδή, για να διαπιστώσει αν η μακροχρόνια επαφή θα μειώσει τον φόβο και το άγχος που προκαλούν αυτά.

Espresso

Μια απίστευτη, εξαιρετικά σπάνια αλλά επιστημονικά δυνατή, ιστορία πατρότητας ήρθε στο φως της δημοσιότητας στις ΗΠΑ, η οποία προκάλεσε «πονοκέφαλο» στους επιστήμονες για να αποδειχθεί στο τέλος ότι τα μυστήρια της ζωής είναι πολύ πιο περίπλοκα από αυτό που πιστεύουμε.

Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας ένας άνδρας στην Ουάσινγκτον που αφού αποκαλύφθηκε ότι το νεογέννητο παιδάκι του δεν ήταν δικό του, στη συνέχεια βίωσε το σοκ της ζωής του όταν αποδείχθηκε ότι το παιδί ήταξν του αγέννητου δίδυμου αδελφού του!

Το μωράκι γεννήθηκε με εξωσωματική γονιμοποίηση. Οταν όμως αποδειχθηκε ότι η ομάδα αίματος του δεν ταίριαζε ούτε με αυτή του πατέρα ούτε με της μητέρας, το ζευγάρι μπήκε σε σκέψεις, θεωρώντας ότι είχε γίνει λάθος στην κλινική όπου είχαν απευθυνθεί.

Και όμως, οι αρμόδιοι τους διαβεβαίωσαν ότι δεν έγινε κανένα λάθος με τγο σπέρμα που χρησιμοποιήθηκε, καθώς ο άνδρας ήταν και ο μοναδικός λευκός δότης εκείνη την ημέρα, ελαχιστοποιώντας έτσι τα περιθώρια σφάλματος.

Μετά από αμέτρητα τεστ και γενετικούς ελέγχους αποδείχθηκε κάτι που άφησε τους πάντες άφωνους: Το DNA στο σπέρμα του πατέρα δεν προερχόταν από τον ίδιο, αλλά από τον αγέννητο δίδυμο αδελφό του που είχε απορροφηθεί στη μήτρα της μητέρας τους.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ορισμένες εγκυμοσύνες ξεκινούν με πολλαπλά έμβρυα και μερικές φορές το DNA από τον χαμένο αδελφό απορροφάται από το επιζών έμβρυο, αφήνοντας τμήματα του γενετικού του κώδικα σε αυτό που τελικά θα γεννηθεί.

Η σπάνια αυτή ανωμαλία όπου δύο γονιμοποιημένα ωάρια μπορούν να συγχωνευθούν σε ένα ονομάζεται χιμαιρισμός και οι οργανισμοί που αποτελούνται από γενετικά ανόμοιους ιστούς ονομάζονται χίμαιρες.

Στην πράξη, γιος και πατέρας είναι γενετικά συνδεδεμένοι, αν και ο πατέρας του παιδιού είναι ο... αγέννητος θείος του...

imerisia.gr

Σημάδια ζωής στον Κρόνο συνεχίζει να αναζητά η NASA με την αποστολή σε έναν από τους 62 δορυφόρους του.

Οι ειδικοί ελπίζουν πως η αποστολή Κασίνι θα ξεκλειδώσει τα μυστικά του μυστηριώδους Εγκέλαδου, φυσικού δορυφόρου του Κρόνου, στον οποίο ανακάλυψαν μια παγωμένη κρούστα, που πιθανότατα κρύβει έναν τεράστιο ωκεανό, πιθανώς φιλόξενο για ζωή.

Ο ανιχνευτής θα «κατέβει» στον δορυφόρο και θα λάβει δείγματα προς ανάλυση του μείγματος υδρατμών, κόκκων πάγου και πτητικών χημικών ουσιών.

«Αυτή η απίστευτη ''βουτιά'' στον Εγκέλαδο θα είναι μια καταπληκτική ευκαιρία για τη NASA και τους διεθνείς εταίρους της στην αποστολή Κασίνι να ρωτήσουν: ''Μπορεί οποιοδήποτε παγωμένο νερό στο σύμπαν να φιλοξενήσει συστατικά ζωής;», αναφέρει ο Δρ. Κέρτ Νίμπουρ.

Την Τετάρτη, στις 15:22 ώρα Αγγλίας, ο αισθητήρας Κασίνι θα βρεθεί στη νότια πολική περιοχή του Εγκέλαδου, κάνοντας ένα κοντινό πέρασμα μόλις 48 χιλιόμετρων από αυτόν.

Οι επιστήμονες θεωρούν πως κάτω από τον δορυφόρο κρύβεται ένας τεράστιος ωκεανός, που τον καλύπτει ολόκληρο κάτω από την παγωμένη επιφάνεια.

Το 2005 είχαν βρεθεί οι πρώτες ενδείξεις, όταν εντοπίστηκαν θερμοπίδακες στη νότια πλευρά του. Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως τροφοδοτούνται από τη συμπύκνωση υδρατμών και τη συγκέντρωση θαλασσινού νερού πιθανότατα κάτω από την επιφάνεια.

Αυτά τα ηφαιστειακά ρήγματα στον πυθμένα του ωκεανού, όπου το θαλασσινό νερό διηθείται μέσω των ρηγμάτων θερμαίνεται σε υψηλές θερμοκρασίες.

Η χημεία τους δημιουργεί περιοχές που σφύζουν από ζωή σε μερικές από τις βαθύτερες, πιο κρύες και σκοτεινές γωνιές των ωκεανών.

Πηγή: mirror.co.uk

Ερευνητές από το πανεπιστήμιο Carnegie Mellon χρησιμοποίησαν μια νέα, χαμηλού κόστους μέθοδο τρισδιάστατης (3D) βιοεκτύπωσης για την ανάπτυξη λειτουργικών μοντέλων καρδιάς και αρτηριών από βιολογικά υλικά.
Η τελευταία εξέλιξη θα μπορούσε μια μέρα να οδηγήσει σε έναν κόσμο, στον οποίο οι μεταμοσχεύσεις δεν θα είναι πλέον απαραίτητες για την επιδιόρθωση κατεστραμμένων οργάνων, είπαν οι ερευνητές. “Καταφέραμε να πάρουμε εικόνες μαγνητικής τομογραφίας στεφανιαίων αρτηριών και 3D εικόνες εμβρυϊκής καρδιάς και να δημιουργήσουμε πιστές 3D βιοεκτυπώσεις τους με πρωτοφανή ανάλυση και ποιότητα από πολύ μαλακά υλικά, όπως κολλαγόνα, αλγινικά υλικά και θρόμβους”, δήλωσε ο Adam Feinberg, επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο. 
“Θα πρέπει να περιμένουμε τα επόμενα χρόνια να δούμε ανάπτυξη στην 3D βιοεκτύπωση ως ένα σημαντικό εργαλείο για μεγάλο αριθμό ιατρικών εφαρμογών”, δήλωσε ο Jim Garrett, κοσμήτορας Μηχανικής και Μηχανολογίας του κολεγίου Carnegie Mellon. Οι κλασικοί 3D εκτυπωτές “χτίζουν” σκληρά αντικείμενα, συνήθως κατασκευασμένα από πλαστικό ή μέταλλο, και λειτουργούν με την εναπόθεση στρώμα-στρώμα του υλικού επάνω σε μια επιφάνεια για τη δημιουργία του τρισδιάστατου αντικειμένου. Η εκτύπωση κάθε στρώματος, απαιτεί ένα σκληρό υλικό ως βάση για να υποστηρίξει τα παραπάνω στρώματα.
Γι' αυτόν το λόγο, η εκτύπωση με μαλακά υλικά, όπως στην προκειμένη περίπτωση, είναι δύσκολη και έχει περιορισμούς. Η νέα τεχνική που ανακάλυψαν οι επιστήμονες από το Carnegie Mellon, επιτρέπει την τοποθέτηση ενός μαλακού υλικού μέσα σε ένα άλλο μαλακό υλικό. Στη  συνέχεια το εξωτερικό υλικό λιώνει και αφήνει το εσωτερικό υλικό στην σωστή του θέση. Η μέθοδος αυτή ονομάστηκε FRESH (Freeform Reversible Embedding of Suspended Hydrogels). 
Το επόμενο βήμα τώρα, θα είναι η ενσωμάτωση πραγματικών καρδιακών κυττάρων σε αυτόν τον 3D τυπωμένο ιστό, ο οποίος θα παρέχει την βάση επάνω στην οποία θα αναπτυχθούν σε συνθήκες εργαστηρίου οι μυς και όλη η υπόλοιπη δομή της τεχνητής καρδιάς. Δείτε το εκπληκτικό βίντεο για να καταλάβετε ακριβώς το πόσο σημαντική είναι αυτή η ανακάλυψη για τις μεταμοσχεύσεις καρδιάς (και όχι μόνο) στο προσεχές μέλλον...
Ένα πείραμα στο Πανεπιστήμιο του Ντελφτ στην Ολλανδία στέλνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τις αμφιβολίες του Άλμπερτ Αϊνστάιν σχετικά με το φαινόμενο της κβαντικής διεμπλοκής.
 Το πείραμα απορρίπτει την αρχή του «τοπικού ρεαλισμού» του Άλμπερτ Αινστάιν η οποία υποστηρίζει ότι το σύμπαν υπακούει σε νόμους και όχι στην τύχη και ότι δεν υπάρχει ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός.

Η κβαντική διεμπλοκή είναι το φαινόμενο κατά το οποίο, δύο αντικείμενα που δημιουργούνται μαζί (για παράδειγμα δύο ηλεκτρόνια) μένουν σε κατάσταση διεμπλοκής μεταξύ τους, ασχέτως του χώρου που μεσολαβεί πλέον από το ένα στο άλλο. Αν στείλουμε το ένα από τα δύο στο άλλο άκρο του σύμπαντος και κάνουμε κάτι σε οποιοδήποτε από τα δύο, το άλλο αντιδρά ακαριαία.

Το 1935 ο Άλμπερτ Αινστάιν και οι συνεργάτες του Μπόρις Ποντόλσκι και Νάθαν Ρόζεν συνέγραψαν ένα περίφημο άρθρο για τις «διαπλεγμένες ή εναγκαλισμένες καταστάσεις», συστήματα δηλαδή τα οποία σύμφωνα με την κβαντομηχανική πρέπει να τα μεταχειριζόμαστε ως ενιαίο σύνολο, όσο μακριά και αν βρίσκονται τα τμήματα που τα αποτελούν.

Το συμπέρασμα αυτό τους οδήγησε τότε στην παραδοχή ότι η κβαντομηχανική δεν μπορούσε να αποτελεί μια πλήρη θεωρία. Συμπέραναν ότι χρειάζονται και άλλες πρόσθετες φυσικές ποσότητες (οι λεγόμενες κρυμμένες μεταβλητές) για να περιγραφεί η φυσική πραγματικότητα.

Ο Αϊνστάιν απέρριπτε την ιδέα της κβαντικής διεμπλοκής, για την οποία χρησιμοποιούσε τον αφοριστικό χαρακτηρισμό «στοιχειωμένη δράση από απόσταση» (spooky action at a distance).

Η νέα μελέτη

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο κορυφαίο περιοδικό Nature αναφέρει πώς δύο ηλεκτρόνια που απείχαν 1,3 χιλιόμετρα μεταξύ τους βρισκόμενα σε διαφορετικά εργαστήρια του Πανεπιστημίου της Ντελφτ συμπεριφέρονταν σαν να ήταν «συνεννοημένα» από πριν. Έτσι, είτε πρέπει να δεχτούμε πως η πληροφορία μπορεί να ταξιδέψει με άπειρη ταχύτητα είτε πως στην πραγματικότητα τα δύο αντικείμενα βρίσκονται ακόμα σε «επαφή», σε σύνδεση μεταξύ τους, σε κατάσταση διεμπλοκής.

Η κβαντομηχανική προβλέπει ότι ένα σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε διαφορετικές θέσεις ταυτόχρονα, και «κλειδώνει» τελικά σε μια συγκεκριμένη θέση μόνο αν κάποιος μπει στον κόπο να το παρατηρήσει.

Η κβαντική θεωρία προβλέπει επίσης ότι δύο ή περισσότερα σωματίδια μπορούν κάτω από ορισμένες συνθήκες να διεμπλακούν: αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε μεταβολή στο ένα από τα συνδεδεμένα σωματίδια προκαλεί αντίστοιχες, ακαριαίες μεταβολές και στα υπόλοιπα συνδεδεμένα σωματίδια.

Ο Αϊνστάιν αμφισβητούσε τη διεμπλοκή διότι δεν πίστευε ότι υπάρχει ο,τιδήποτε που μπορεί να ταξιδέψει ταχύτερα από το φως.

Υπολογισμοί της κβαντικής φυσικής...
Υπολογισμοί της κβαντικής φυσικής...

Πειράματα και αμφιβολίες

Η διεμπλοκή είχε αποδειχτεί τις τελευταίες δεκαετίες με διάφορα επιστημονικά πειράματα, ωστόσο παρέμεναν δύο «κενά» που δικαίωναν τις αμφιβολίες του Αινστάιν. Το πρώτο κενό ήταν μέρος μόνο των σωματιδίων του πειράματος που είναι δυνατό να ανιχνευθούν, οπότε οι ερευνητές πρέπει να αρκούνται στην υπόθεση ότι τα σωματίδια που ανίχνευσαν είναι ενδεικτικά του συνόλου, κάτι που δεν ισχύει απαραίτητα στον κόσμο της κβαντομηχανικής.

Για να λύσουν το πρόβλημα, πολλές ερευνητικές ομάδες δεν χρησιμοποίησαν υποατομικά σωματίδια αλλά ολόκληρα άτομα, τα οποία είναι πιο εύκολο να ανιχνευθούν. Το δεύτερο κενό είχε να κάνει με την απόσταση μεταξύ των ατόμων όταν αυτή είναι μεγάλη. Αν η απόσταση του πειράματος είναι μικρή, τότε το ένα σωματίδιο μπορεί θεωρητικά να ενημερώσει το άλλο χωρίς να παραβιαστεί η αρχή της «ταχύτητας του φωτός».

Η νέα μελέτη δίνει απαντήσεις και στα δύο «κενά». Ο Ρόναλντ Χάνσον και οι συνεργάτες του ακολούθησαν με μια ιδιοφυή προσέγγιση, στην οποία δύο ηλεκτρόνια συνδέθηκαν με δύο φωτόνια τα οποία στη συνέχεια συνδέθηκαν μεταξύ τους. Αυτό τελικά δημιούργησε διεμπλοκή ανάμεσα στα δύο ηλεκτρόνια από σε απόσταση 1,3 χιλιομέτρων.

Για τεχνικούς λόγους, η μεθοδολογία αυτή αποκλείει τα δύο «παραθυράκια» και ίσως γράφει τον επίλογο σε μια επιστημονική διαμάχη οκτώ δεκαετιών.

Πηγή: econews

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot