«Πρώτα τα προαπαιτούμενα του μνημονίου και μετά η… αναδιανομή των φορολογικών βαρών».

Αυτό θα είναι εκτός συνταρακτικού απροόπτου το μήνυμα που θα στείλουν οι δανειστές ενόψει των διαπραγματεύσεων για την ολοκλήρωση της 1ης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος.

Δεδομένου ότι μέσα στον Οκτώβριο θα πρέπει να σχεδιαστούν και ψηφιστούν περισσότερες από 50 δράσεις φορολογικού περιεχομένου, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν σε αυτή τη φάση θα προχωρήσει η συζήτηση για ριζική αλλαγή στο καθεστώς φορολόγησης των φυσικών προσώπων.

Άλλωστε, το μνημόνιο αναφέρει ρητά το τι πρέπει να γίνει για την επόμενη χρονιά: να αυξηθεί ο φόρος στα εισοδήματα από ενοίκια (από 11% που είναι σήμερα ο συντελεστής σε 15% για εισοδήματα έως 12.000 ευρώ τον χρόνο), να αυξηθεί ο φόρος για τους αγρότες από το 13% στο 26% και να ενσωματωθεί η εισφορά αλληλεγγύης στον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων. Προβλέπει επίσης επανεξέταση φορολογικών εκπτώσεων και τεκμηρίων. Θα δοθεί το περιθώριο συζητηθούν και άλλες αλλαγές πέραν αυτών; Ακόμη και κυβερνητικά στελέχη αμφιβάλλουν.

Γεγονός είναι ότι το υφιστάμενο φορολογικό καθεστώς βρίθει παραλογισμών. Τέσσερις διαφορετικοί φορολογούμενοι με το ίδιο ακριβώς εισόδημα πληρώνουν σήμερα διαφορετικό φόρο μόνο και μόνο επειδή έχουν διαφορετική ιδιότητα. Ιδού και η απόδειξη:

1.     Ο μισθωτός, ο οποίος έχει την ίδια φορολογική μεταχείριση με τον συνταξιούχο, πληρώνει φόρο 2840 ευρώ για ετήσιες απολαβές της τάξεως των 22.000 ευρώ. Για εισόδημα 10.000 ευρώ πληρώνει 100 ευρώ ενώ για απολαβές 200.000 ευρώ πληρώνει 77.300 ευρώ φόρο

2.     Ο ελεύθερος επαγγελματίας για απολαβές 22.000 ευρώ πληρώνει 5720 ευρώ φόρο δηλαδή σχεδόν τα διπλά από τον μισθωτό με το ίδιο εισόδημα. Ο επαγγελματίας με τις 10.000 ευρώ πληρώνει 2600 ευρώ φόρο δηλαδή… 26 φορές περισσότερα από τον μισθωτό ενώ ο ελεύθερος επαγγελματίας με τις 200.000 ευρώ καταβάλλει φόρο 62500 ευρώ δηλαδή 13.000 ευρώ λιγότερα από τον μισθωτό με το ίδιο εισόδημα,

3.     Ο εισοδηματίας με τις 10.000 ευρώ πληρώνει 1100 ευρώ δηλαδή λιγότερα από τον επαγγελματία. Στις 22.000 ευρώ ο φόρος είναι 4620 ευρώ, και πάλι λιγότερα από τον μισθωτό ή ακόμη και από τον ελεύθερο επαγγελματία ενώ στις 200.000 ευρώ ο φόρος είναι 63300 ευρώ πολύ λιγότερα από τον μισθωτό. Τώρα γιατί ένας εισοδηματίας πρέπει να πληρώνει λιγότερο φόρο από έναν μισθωτό (έστω και πολύ υψηλόμισθο) είναι ένα ερώτημα.

Όλες αυτές οι δειαφοροποιήσεις δεν έγιναν κατά λάθος. Η φορολόγηση με βάση την πηγή του εισοδήματος, επιβλήθηκε από την τρόικα πριν από τρία χρόνια και υπήρχε συγκεκριμένος λόγος: εισπρακτικός. Τα φορολογητέα εισοδήματα γκρεμίζονται χρόνο με τον χρόνο λόγω ύφεσης και φοροδιαφυγής. Έτσι, βρέθηκε η λύση της φορολόγησης από το πρώτο ευρώ για ενοίκια, αγροτικά εισοδήματα και ελεύθερα επαγγέλματα έτσι ώστε να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία.

Η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη χώρα που εφαρμόζει τόσο υψηλούς φορολογικούς συντελεστές για τα μεσαία εισοδήματα. Η έρευνα του ΟΟΣΑ ανέδειξε ότι στον οικογενειάρχη με δύο παιδιά, επιβάλλονται στην Ελλάδα οι υψηλότερες κρατήσεις στον κόσμο (με δεύτερη στη σχετική λίστα τη Γαλλία). Και φόροι από το πρώτο ευρώ, και υψηλότεροι συντελεστές στον κόσμο. Πώς ακριβώς θα γίνει η ανακατανομή των φορολογικών βαρών είναι κάτι που δύσκολα θα απαντηθεί. Τουλάχιστον μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

thetoc.gr