Την τροποποίηση του υφιστάμενου φορολογικού συστήματος για τα φυσικά πρόσωπα, με ενιαία κλίμακα για όλα τα εισοδήματα ανεξαρτήτως πηγής, σχεδιάζει η κυβέρνηση.

Ταυτόχρονα, σχεδιάζει τη φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας (ΦΜΠ) άνω των 300.000 ευρώ με μία δεύτερη προοδευτική κλίμακα η οποία θα αφορά μεγάλες καταθέσεις, ακίνητα, έργα τέχνης και επενδυτικά προϊόντα. Με αυτόν τον τρόπο και πέραν της ενίσχυσης των εσόδων, η κυβέρνηση προσδοκά να απαντήσει στις επικρίσεις των εταίρων, κυρίως των Γερμανών ότι δεν έχουν φορολογηθεί οι πλούσιοι στην Ελλάδα.

Το σχέδιο προβλέπει την αύξηση του αφορολογήτου ορίου για τις οικογένειες με δύο παιδιά σε 16.000 ευρώ και σε 19.000 ευρώ για τις οικογένειες με τρία παιδιά.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το αφορολόγητο όριο θα διαμορφωθεί στα επίπεδα των 12.000 ευρώ με αύξηση του αφορολογήτου ορίου για κάθε παιδί. Βέβαια, η τελική κλίμακα θα αποφασιστεί από την κυβέρνηση, αφού υπολογισθεί επ’ ακριβώς το κόστος της νέας κλίμακας. Επίσης, οι εκπτώσεις φόρου θα παρέχονται με βάση το εισόδημα του καθενός και με διαφορετικούς συντελεστές. Επίσης, σχεδιάζεται η θέσπιση φόρου επιδεκτικής κατανάλωσης, που θα αφορά σε σκάφη αναψυχής, πισίνες, κλπ.

Ειδικότερα, το σχέδιο της κυβέρνησης για τη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων προβλέπει ότι:

- Όλα τα εισοδήματα των φυσικών προσώπων, ανεξαρτήτως πηγής, φορολογούνται με την ίδια κλίμακα.

- Η φορολογική κλίμακα θα διαθέτει περισσότερα κλιμάκια, προκειμένου να αποκατασταθεί η προοδευτικότητα της φορολογίας.

- Αναπροσαρμογή προς τα πάνω των ανώτατων συντελεστών φορολόγησης των φυσικών προσώπων.

- Ενίσχυση του προοδευτικού χαρακτήρα της φορολογίας, ώστε να ελαφρυνθούν τα χαμηλά και μεσαία κλιμάκια και να μεταφερθεί το βάρος στα μεγάλα και πολύ μεγάλα εισοδήματα.

- Το ατομικό αφορολόγητο εισόδημα θα προσδιορίζεται κατ’ έτος, ως ποσοστό επί του εκάστοτε ορίου της φτώχειας. Αύξηση του αφορολογήτου ορίου για κάθε παιδί. Συγκεκριμένα, 2.000 ευρώ για το πρώτο και το δεύτερο παιδί και 3.000 ευρώ για κάθε επόμενο.

- Ποσοστό των δαπανών διαβίωσης των φορολογουμένων (που αναγνωρίζονται στη φορολογία φυσικών προσώπων) θα αφαιρείται από το φόρο και όχι από το εισόδημα (η αφαίρεση δαπανών από το εισόδημα ευνοεί τα μεγάλα εισοδήματα).

Επίσης, οι εκπτώσεις φόρου δεν γίνονται με τη χρησιμοποίηση σταθερών συντελεστών (είναι άδικο να αναγνωρίζεις την έκπτωση π.χ. του ενοικίου με σταθερό συντελεστή 20% και για εκείνον που έχει εισόδημα 15.000 ευρώ και για εκείνον που έχει εισόδημα 80.000 ευρώ). Η χρησιμοποίηση προοδευτικών, αντί σταθερών συντελεστών, θα αυξήσει εν γένει την προοδευτικότητα της φορολογικής κλίμακας.

Σε κάθε περίπτωση, το νέο οικονομικό επιτελείο σχεδιάζει να εξετάσει από μηδενική βάση το σύνολο των φοροαπαλλαγών, των φορολογικών κινήτρων και των ειδικών φορολογικών καθεστώτων (π.χ. εκκλησιαστική περιουσία, εφοπλιστές, βουλευτές, κλπ).

Αυτό σημαίνει ότι θα επανεξεταστούν οι 700 φοροαπαλλαγές που ισχύουν σήμερα και κοστίζουν στον προϋπολογισμό περί τα 3,6 δισ. ευρώ.

Από τις 700 φοροαπαλλαγές οι:

- 117 αφορούν στον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων.

- 98 απαλλαγές στη φορολογία εισοδήματος των νομικών προσώπων.

- 81 απαλλαγές στον ΦΠΑ.

- 32 στη φορολογία πλοίων.

- 22 στον ενιαίο φόρο ιδιοκτησίας ακινήτων.

- 36 στη φορολογία κληρονομιών, δωρεών και γονικών παροχών.

- 29 στο φόρο μεταβίβασης ακινήτων.

- 15 στο φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων.

- 70 στα τέλη χαρτοσήμου.

- 42 στους φόρους κατανάλωσης.

Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η ρύθμιση για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, παρά τον μεγαλύτερο αριθμό δόσεων και τα χαμηλότερα επιτόκια, δεν δίνει λύση στο πρόβλημα της εξάντλησης της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών, ούτε θα δώσει ανάσα στα ασφαλιστικά ταμεία.

Η υπερχρέωση νοικοκυριών και επαγγελματιών δεν αντιμετωπίζεται μόνο με τη χρονική μετακύλιση των υποχρεώσεών τους. Αυτό που απαιτείται είναι ένα νέο, δίκαιο φορολογικό σύστημα, που θα συνυπολογίζει τις συνέπειες της κρίσης και θα δίνει λύσεις στην πληγή της φοροδιαφυγής.

Mία διατηρήσιμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να στηριχθεί σε αύξηση της εσωτερικής ζήτησης μέσω ‘’τεχνητής’’ ενίσχυσης των εισοδημάτων, δηλ. μέσω εισοδηματικών αυξήσεων χωρίς αντίστοιχη αύξηση της παραγωγικότητας.
 
Του Κώστα Χριστίδη - EBR.
 
Σε ένα σημαντικό άρθρο του ο υπουργός Οικονομικών, καθηγητής Γκίκας Χαρδούβελης  περιέγραψε με επαρκή σαφήνεια ένα νέο, ελληνικό σχέδιο ανάπτυξης (Καθημερινή, 03.08.14). Κεντρικοί άξονες του σχεδίου είναι η ενίσχυση της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας και η προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων.
 
Οι δύο αυτοί βασικοί στόχοι θα επιτευχθούν μέσω πολιτικών που θα αποβλέπουν στην βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος, την εξάλειψη των εμποδίων εισόδου σε διάφορους κλάδους, της απλοποίησης της φορολογικής νομοθεσίας και της σταδιακής μείωσης των φορολογικών συντελεστών, της αύξησης της ευελιξίας με ασφάλεια στην αγορά, της επιτάχυνσης στην απονομή της δικαιοσύνης, της μείωσης του κόστους που επιφέρει η γραφειοκρατία και η διαφθορά στην επιχειρηματικότητα και της ενθάρρυνσης της καινοτομίας και της συσσώρευσης γνώσης.
 
Είναι προφανές (σε όλους, πλην των αμετανόητων κρατιστών) ότι μία διατηρήσιμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να στηριχθεί σε αύξηση της εσωτερικής ζήτησης μέσω ‘’τεχνητής’’ ενίσχυσης των εισοδημάτων, δηλ. μέσω εισοδηματικών αυξήσεων χωρίς αντίστοιχη αύξηση της παραγωγικότητας. Αυτό ήταν το μοντέλο που εφαρμόσθηκε επί τρεις περίπου δεκαετίες σοσιαλ-κρατισμού στην Ελλάδα και οδήγησε σε πλήρη δημοσιονομικό εκτροχιασμό και σε πελώριο έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών.
 
Εν πάση περιπτώσει, σε μία χώρα με αδυναμία εξεύρεσης επαρκών δανειακών πόρων και με περιορισμένη εσωτερική αγορά, το προηγούμενο μοντέλο είναι πλέον και πρακτικά ανεφάρμοστο. Ορθός, επομένως, είναι ο στόχος ενίσχυσης της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας δια της παραγωγής και προσφοράς διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών, που θα μπορούν να διατίθενται σε παγκοσμιοποιημένες αγορές, σε ανταγωνιστικά επίπεδα ποιότητας και τιμής. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μόνο μέσω της προσέλκυσης επενδύσεων, δηλ. κεφαλαίων ξένων (που είναι απεριόριστα) και ελληνικών (σχετικά περιορισμένων) μπορεί να επιτευχθεί.
 
Μέσω ποίων επιμέρους πολιτικών; Μέσω αυτών που αναφέρει στο άρθρο του ο υπουργός Οικονομικών. Ας μας επιτραπεί μία περιληπτική επανάληψή τους με παράθεση συγκεκριμένων τρόπων δια των οποίων μπορούν να υλοποιηθούν ταχύτερα και ασφαλέστερα.
 
Βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος: πρέπει ήδη από τα θρανία του σχολείου να διδάσκονται οι μαθητές για την σημασία της επιχειρηματικότητας και τον πρωταρχικό ρόλο της στην δημιουργία πλούτου. Η εκπαίδευση αυτή να συνεχίζεται στις ανώτερες εκπαιδευτικές βαθμίδες, όπου θα μπορούν να διδάσκουν ως επισκέπτες καθηγητές αξιόλογα επιχειρηματικά στελέχη. Παράλληλα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να παύσουν να καλλιεργούν την εχθρότητα και την δυσπιστία προς τον επώνυμο επιχειρηματία (εννοείται, τον μη κρατικοδίαιτο) δείχνοντας εμπιστοσύνη προς τον ανώνυμο κρατικό γραφειοκράτη. Είναι ανάγκη να προβάλλεται συστηματικά κάθε επιτυχημένη επιχειρηματική προσπάθεια, μικρής, μεσαίας και μεγάλης κλίμακας.
 
Εξάλειψη των εμποδίων εισόδου σε διάφορους κλάδους: να καταργηθούν οι περισσότερες άδειες και ο κλειστός αριθμός σε διάφορα επαγγέλματα, να ενθαρρυνθεί ο ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα, μεταξύ φορέων ιδιωτικών και δημόσιων, μέσω εισαγωγών, χρηματοδοτικής διευκόλυνσης εισόδου νέων επιχειρηματιών κλπ., του κράτους περιοριζόμενου, κατά κανόνα, στον – σημαντικότατο – εποπτικό και ρυθμιστικό ρόλο του.
 
Απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών: αυτονόητο αλλά ουδέποτε, μέχρι στιγμής, πραγματοποιούμενο (αντιθέτως …). Καλύτερος τρόπος υλοποίησης, τόσον της απλοποίησης όσον και της μείωσης του φορολογικού βάρους,  είναι η υποστηριζόμενη με συνέπεια από τον υπογράφοντα καθιέρωση ενιαίου φορολογικού συντελεστή (flat-tax rate), όχι άνω του 20%, τόσο για τα φυσικά όσο και για τα νομικά πρόσωπα. Επείγει εν τω μεταξύ, η μείωση άλλων φορολογικών επιβαρύνσεων, όπως αυτών επί της ακίνητης περιουσίας.
 
Αύξηση της ευελιξίας με ασφάλεια στην αγορά: διευκόλυνση των προσλήψεων και των απολύσεων ώστε να ενθαρρυνθούν νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες από υφιστάμενους και νέους εν δυνάμει εργοδότες, παροχή επιδομάτων ανεργίας μειουμένων σταδιακά σε βάθος χρόνου και, πρωτίστως, επανακατάρτιση ανέργων και απολυομένων με ευρύτατα και ουσιαστικά εκπαιδευτικά προγράμματα από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς (πλήρως επιδοτούμενα για τους ανέργους).
 
Επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης: ενθάρρυνση της εξω-δικαστικής επίλυσης διαφορών, αύξηση της δικαστικής δαπάνης για τον ηττώμενο διάδικο, κατάργηση της υποχρέωσης του δημοσίου να ασκεί ένδικα μέσα σε περίπτωση που ηττάται στον πρώτο βαθμό, διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των δικαστηρίων σε ημερήσια και ετήσια βάση, και, βεβαίως, κωδικοποίηση και απλοποίηση της νομοθεσίας.
 
Μείωση του κόστους που επιφέρει η γραφειοκρατία και η συναφής διαφθορά στην επιχειρηματικότητα: πέραν των προαναφερθέντων στην προηγούμενη παράγραφο, επανακαθορισμός και κατάργηση πολλών κρατικών δραστηριοτήτων, κατάργηση, συγχώνευση και ιδιωτικοποίηση κρατικών φορέων, απλοποίηση διαδικασιών, ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας, θέσπιση ρητής διάρκειας κάθε νέου νόμου που θα μπορεί να παρατείνεται στην λήξη του για συγκεκριμένο διάστημα.
 
Ενθάρρυνση της καινοτομίας και της συσσώρευσης γνώσης:  αναμόρφωση της παιδείας, τόνωση της άμιλλας μεταξύ εκπαιδευτικών φορέων (δημόσιων και ιδιωτικών),  ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της εξωστρεφούς αναπτυξιακής προσπάθειας.
 
Ο Πρωθυπουργός αναπτύσσει πολύπλευρη δραστηριότητα, ιδίως για την προσέλκυση επενδύσεων, επιδεικνύοντας αποφασιστικότητα, ευελιξία αλλά και προσήλωση στον στόχο. Είναι ευχής έργο στην προσπάθεια υλοποίησης του νέου σχεδίου ανάπτυξης να τον ενισχύσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.