Ένας στους τρεις μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού, ενώ ένας στους δύο μαθητές γίνεται μάρτυρας τέτοιων περιστατικών (bulling).

Και αυτό γιατί καθημερινά στα σχολεία χιλιάδες μαθητές δέχονται προσβολές , ξυλοκοπούνται ή εμπλέκονται με κάποιο τρόπο σε περιστατικά σωματικής ή λεκτικής βίας, και γενικότερα επιθετικής συμπεριφοράς από συνομιλήκούς τους αλλά και από μεγαλύτερα παιδιά, που δημιουργούν “τσαμπουκάδες” στα σχολεία.

Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Παιδείας  βασιζόμενα σε έρευνες σε σχολεία  όλης της Eλλάδας, υπολογίζεται ότι το 10%  του συνόλου των μαθητών γίνεται θύμα επιθετικής παρενόχλησης από συνομήλικους του ή παιδιά διαφορετικών ηλικιών, ενώ το ποσοστό των θυτών ανέρχεται στο 5% του μαθητικού πληθυσμού και σε αναλογία των εμπλεκομένων σε περιστατικά βίας αγοριών – κοριτσιών 3 προς 1 (με τα αγόρια να υπερτερούν σε περιστατικά σωματικής βίας και τα κορίτσια σε περιστατικά λεκτικής).   

Ην έρευνα που πραγματοποίησε  το «Χαμόγελο του Παιδιού» σε 16.227 μαθητές από έξι ευρωπαϊκές χώρες (Ελλάδα, Ιταλία, Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία) έδειξε ότι ένας στους τρεις μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού, ενώ ένας στους δύο μαθητές γίνεται μάρτυρας τέτοιων περιστατικών.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση στα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού με ποσοστό 31,98%, ενώ πρώτη είναι η Λιθουανία σε ποσοστό 51,65%, δεύτερη η Εσθονία με 50,20%, τρίτη η Βουλγαρία με 34,66%, πέμπτη η Λετονία με 25,21% και έκτη η Ιταλία με 15,09%.

Εξάπλωση του φαινομένου  bullying διαπιστώνει και  έρευνα του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής που εκδηλώνεται σκόπιμα, απρόκλητα και επαναλαμβανόμενα, στο σχολείο αλλά ακόμη και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,  και εξαπλώνεται σαν επιδημία.

Ποσοστό 8,5% των εφήβων αναφέρουν ότι υφίστανται σχολικό εκφοβισμό (bullying) τουλάχιστον 2 με 3 φορές το μήνα, ενώ 1 στους 6 (15,8%) ότι εκφοβίζουν οι ίδιοι άλλους με την ίδια συχνότητα. Οι μαθητές που εκφοβίζουν άλλους είναι κυρίως αγόρια ενώ εκείνοι που υφίστανται εκφοβισμό είναι τόσο αγόρια όσο και κορίτσια.  

Οι πιο συνηθισμένες μορφές του bullying στην Ελλάδα είναι:
-Χρήση κοροϊδευτικών ονομάτων
-Σπρωξίματα και χτυπήματα
-Πειράγματα λόγω εξωτερικής εμφάνισης
-Ανάρτηση εξευτελιστικών φωτογραφιών στο Διαδικτυο
-Διάδοση τέτοιων φωτογραφιών μέσω κινητών

Πηγή: topontiki.gr

Για το παγκόσμιο -και ιδιαίτερα ανησυχητικό- φαινόμενο των καιρών που θέλει τα παιδιά και τους εφήβους να εθίζονται στα videogames ενδέχεται να ευθύνεται ένα γονίδιο...βίας που σχετίζεται και με την εμφάνιση του συνδρόμου υπερκινητικότητας και διάσπασης προσοχής.

Στην έρευνα που διεξήγαγαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά ηλικίας 5 - 9 ετών που παρέμειναν περισσότερες ώρες κολλημένα με τις παιχνιδομηχανές και τα βίαια σίριαλ στην ΤV είχαν έναν κοινό γενετικό παρονομαστή: Στο γονιδίωμά τους περιλαμβανόταν ένα γονίδιο βίας. Και οι ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις δεν σταματούν εδώ, καθώς οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσα παιδιά έφεραν στο γενετικό τους υλικό το συγκεκριμένο γονίδιο ήταν πιθανότερο να εκδηλώσουν το σύνδρομο υπερκινητικότητας και διάσπασης προσοχής που δυσχεραίνει τη μάθηση και μειώνει τη σχολική απόδοση, εμποδίζει την κοινωνικοποίηση του παιδιού και ωθεί στα όριά τους γονείς και εκπαιδευτικούς.

Σε προγενέστερες έρευνες στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι είχε βρεθεί ότι τα παιδιά που εκδήλωναν κάποια αυτιστική διαταραχή ήταν πιο επιρρεπή στην ανάπτυξη e-εθισμού στα βιντεοπαιχνίδια και στην εμφάνιση υπερκινητικότητας.

Όπως επισημαίνει ο επικεφαλής της ολλανδικής μελέτης, δρ. Κρίστοφερ Εϊνγκελχαρντ, το παθολογικό κόλλημα με τα βιντεοπαιχνίδια φαίνεται, επίσης πως είναι απόρροια της παραμέλησης των παιδιών από τους γονείς.

Τα παιδιά που δεν τους δίνει η οικογένειά τους την πρέπουσα σημασία αναζητούν αλλού την εκτόνωση και επιδίδονται με μανία σε διεγερτικές δραστηριότητες, όχι στο φυσικό κόσμο -δηλαδή στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ ή κάποιο άλλο σπορ- αλλά στο cyber κόσμο, σε κονσόλες παιχνιδιών που οδηγούν τελικά σε e-εθισμό.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος

Η υπερβολική γυμναστική είναι εξίσου επιζήμια για την ψυχική υγεία και την αυτοεκτίμηση με την καθιστική ζωή, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Επιστήμονες από την Ελβετία και τον Καναδά ανακάλυψαν ότι οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες που γυμνάζονται πάρα πολύ έχουν αυξημένες πιθανότητες χαμηλής αυτοεκτίμησης, άγχους και στρες σε σύγκριση με όσους γυμνάζονται πολύ λίγο έως καθόλου.

Τα ευρήματά τους βασίζονται σε έρευνα με 1.245 εφήβους και νέους ηλικίας 16 έως 20 ετών από την Ελβετία.
Όσοι από αυτούς γυμνάζονταν περισσότερες από 17,5 ώρες την εβδομάδα είχαν τα ίδια επίπεδα ευεξίας με όσους γυμνάζονταν λιγότερο από 3,5 ώρες την εβδομάδα.

Οι ειδικοί συνιστούν για καλή ψυχική και σωματική υγεία 7 ώρες γυμναστική την εβδομάδα.
Όπως γράφουν οι ερευνητές στην «Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση» (BMJ), οι εθελοντές της μελέτης συμπλήρωσαν αναλυτικά ερωτηματολόγια για το ύψος, το βάρος, την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, την άθληση, τους τραυματισμούς κατά την άθληση και την ευεξία τους.

Η ευεξία τους αξιολογήθηκε με τον επονομαζόμενο Δείκτη Ευεξίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), ο οποίος την βαθμολογεί από 0 έως 25. Οι τιμές κάτω από 13 υποδηλώνουν χαμηλή ευεξία.
Οι ερευνητές ταξινόμησαν τους εφήβους και τους νεαρούς ενήλικες σε τέσσερις κατηγορίες, αναλόγως με το πόσο γυμνάζονταν. Οι κατηγορίες ήταν χαμηλή φυσική δραστηριότητα (0-3,5 ώρες την εβδομάδα), μέτρια (3,6-10,5 ώρες την εβδομάδα), υψηλή (10,6-17,5 ώρες την εβδομάδα) και πολύ υψηλή (πάνω από 17,5 ώρες την εβδομάδα).
Το 35% των εθελοντών είχαν χαμηλή φυσική δραστηριότητα, το 41,5% μέτρια, το 18,5% υψηλή και το 5% πολύ υψηλή.
Όπως έδειξε η ανάλυση των στοιχείων, την καλύτερη ευεξία είχαν οι έφηβοι και οι νέοι με υψηλή φυσική δραστηριότητα, ιδίως όσοι γυμνάζονταν 14 ώρες την εβδομάδα.
Σε σύγκριση με αυτούς τους νέους, όσοι ανήκαν στην χαμηλής φυσικής δραστηριότητας ομάδα και όσοι ανήκαν στην ομάδα με τον πολύ υψηλή φυσική δραστηριότητα είχαν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν βαθμολογία στον Δείκτη Ευεξίας κάτω από 13.

Το εύρημα αυτό οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι η άσκηση «παύει να ασκεί ευεργετική δράση (στην ψυχική διάθεση) και μετατρέπεται σε ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για φτωχή ευεξία όταν υπερβαίνει το διπλάσιο από τις συνιστώμενες ώρες φυσικής δραστηριότητας την εβδομάδα».

Πηγή: ygeia.tanea.gr/

Οι χώροι με πράσινο στις πόλεις μπορούν να έχουν σημαντικά και μάλιστα διαρκείας οφέλη για την ψυχική υγεία των ανθρώπων, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, η οποία επιβεβαιώνει τη σημασία που έχει το περιβάλλον όχι μόνο για τη σωματική, αλλά και για τη διανοητική υγεία και ισορροπία. Η νέα μελέτη έρχεται να υπενθυμίσει ότι το πράσινο στις πόλεις (π.χ. περισσότερα πάρκα) έχει ευεργετικές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Έξετερ, με επικεφαλής τον δρα Ίαν Άλκοκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιβαλλοντικό περιοδικό «Environmental Science & Technology», ανέλυσαν δεδομένα για πάνω από 1.000 ανθρώπους. Τα στοιχεία αφορούσαν δύο ομάδες ανθρώπων, μία που είχαν μετακινηθεί σε περιοχές με περισσότερο πράσινο κατά τα τελευταία πέντε χρόνια και μία άλλη που, αντίθετα, είχαν μετακινηθεί σε περιοχές με λιγότερο πράσινο.

Η ανάλυση έδειξε πως η μετακίνηση σε κάποιο μέρος που περιβάλλεται από περισσότερο πράσινο, όχι μόνο βελτιώνει άμεσα την ψυχική υγεία των ανθρώπων, αλλά αυτή η βελτίωση διαρκεί για πολύ καιρό μετά την μετακίνηση (τουλάχιστον για τρία χρόνια). Είναι μία από τις πρώτες έρευνες διεθνώς που μελέτησαν διαχρονικά τα οφέλη από το πράσινο σε ψυχολογικό επίπεδο.

Μεταξύ άλλων, διαπιστώθηκε ότι στους ανθρώπους που επρόκειτο να μετακινηθούν σε περιοχές με λιγότερο πράσινο, η επιδείνωση της ψυχικής υγείας τους (π.χ. συμπτώματα κατάθλιψης) άρχιζε πριν καν μετακομίσουν.

Πηγή: kathimerini.gr

Τα παρεπόμενα της μέθης γίνονται ηπιότερα και σπανιότερα με το πέρασμα του χρόνου, ενώ σχεδόν εξαφανίζονται μετά τα 60 χρόνια, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Στη μελέτη συμμετείχαν 51.645 εθελοντές, ηλικίας 18 έως 94 ετών, οι οποίοι συμπλήρωσαν ειδικά ερωτηματολόγια για την κατανάλωση αλκοόλ και τις συνακόλουθες συνέπειές της.

Όπως έδειξε, η συχνότητα και η ένταση των παρεπομένων της μέθης (λ.χ. πονοκέφαλος, ναυτία, εξάντληση, έντονη δίψα) ήταν υψηλότερη στους νεαρούς ενήλικες (ηλικίες 18-30 ετών), ενώ μειωνόταν και στα δύο φύλα κατ’ αναλογία με την αύξηση της ηλικίας.

Μετά τα 60 χρόνια, τα παρεπόμενα σχεδόν εξαφανίζονταν.

Έτσι, ενώ λ.χ. στις ηλικίες 18-30 ετών το 21% των γυναικών δήλωσαν πως όταν το παρακάνουν με το αλκοόλ ξυπνούν «κομμάτια» το επόμενο πρωί, το αντίστοιχο ποσοστό στις ηλικίες άνω των 60 ετών ήταν μόλις 3%.

Αντίστοιχα, το 62% των νέων ηλικίας 18-30 ετών δήλωσαν πως νιώθουν εξαντλημένοι τη μέρα μετά από τη μέθη – ένα ποσοστό που ήταν μόλις 14% στις ηλικίες άνω των 60 ετών.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα ευρήματά τους μπορεί να οφείλονται σε βιολογικούς παράγοντες ή απλούστατα στις αρνητικές εμπειρίες, οι οποίες οδηγούν στη λήψη προληπτικών μέτρων.

Την μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Alcoholism: Clinical and Experimental Research», διενήργησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας.

Οι εθελοντές ανέφεραν πόσο έπιναν κάθε εβδομάδα, τι είδους ποτά κατανάλωναν, πόσο έπιναν ανά περίσταση (λ.χ. το Σαββατόβραδο) και πόσο συχνά μεθούσαν.

Επιπλέον, απάντησαν λεπτομερώς σε ερωτήματα για τα παρεπόμενα που ανέπτυσσαν έπειτα από την υπερκατανάλωση αλκοόλ.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι πιθανές αιτίες για την ύφεση των παρεπομένων με την ηλικία είναι τέσσερις:
1) Ο οργανισμός συνηθίζει το αλκοόλ.
2) Πίνουμε λιγότερο. Η μελέτη έδειξε πως σε μια βραδιά υπερκατανάλωσης οι νέοι πίνουν κατά μέσον 9 ποτά, αλλά οι ηλικιωμένοι 4 ποτά
3) Λαμβάνουμε μέτρα προστασίας. Σύμφωνα με τη μελέτη, οι ηλικιωμένοι αποφεύγουν περισσότερο να «μπερδεύουν» τα ποτά και προτιμούν τα ανοικτόχρωμα (όπως η βότκα), διότι έτσι λιγοστεύουν τα παρεπόμενα.
4) Ο ίδιος ο οργανισμός καθιστά απωθητικό το αλκοόλ. Η μελέτη έδειξε πως όσοι εθελοντές είχαν τα χειρότερα παρεπόμενα σε νεαρή ηλικία, είχαν και τις περισσότερες πιθανότητες να πάψουν κάποια στιγμή να πίνουν ασυλλόγιστα.

Πηγή: tanea.gr