Πρόκειται για την απόφαση με αριθμό 403 του 2018. Η απόφαση αφορά μονοπρόσωπη Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης που είχε αντικείμενο την εμπορία τροφίμων και τηρούσε βιβλία τρίτης κατηγορίας του πρώην Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων κατά τη χρήση 2002 είχε ακαθάριστα έσοδα 939.007,44 ευρώ. Το 2004 προχώρησε στην υποβολή τροποποιητικής δήλωσης προσαυξάνοντας τα ακαθάριστα έσοδα της στα 1.486.239,25 ευρώ.

Το 2010 ζητήθηκε από την εταιρεία στο πλαίσιο φορολογικού ελέγχου να προσκομίσει τα βιβλία της για τη χρήση 2002 μαζί με τις συγκεντρωτικές καταστάσεις προμηθευτών- πελατών. Ωστόσο, δεν τα προσκόμισε και η ελεγκτική υπηρεσία προχώρησε το 2010 στον χαρακτηρισμό των βιβλίων των ανακριβώς και προσδιόρισε εξωλογιστικά τα ακαθάριστα έσοδά της σε 1.650.000 ευρώ.

Στη συνέχεια και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 2010 εξέδωσε πράξη προσδιορισμού πρόσθετου ΦΠΑ ύψους 207.072,87 ευρώ καθώς και προσαυξήσεις ΦΠΑ ύψους 621.218,61 ευρώ λόγω ανακρίβειας της αρχικής δήλωσης ΦΠΑ. Δηλαδή επιβλήθηκε πρόσθετος ΦΠΑ και προσαυξήσεις που προσεγγίζουν τις 830.000 ευρώ.

Για να επιβληθεί, όμως, ο πρόσθετος φόρος και οι προσαυξήσεις ΦΠΑ σε αυτήν την υπόθεση και εκατοντάδες άλλες υποθέσεις, το υπουργείο Οικονομικών είχε καταθέσει και ψηφίσει στη Βουλή διατάξεις με τις οποίες παρατεινόταν το δικαίωμα του δημοσίου να επιβάλλει πρόσθετους φόρους και πρόστιμα. Συγκεκριμένα, οι υποθέσεις του 2002 βάση του κανόνα 5ετούς παραγραφής παραγραφόταν στο τέλος του 2008 (η 5ετία αρχίζει να μετά από το τέλος του επόμενου της χρήσης έτους, δηλαδή από το τέλος του 2003).

Με τρεις διατάξεις παρατάθηκε το δικαίωμα του δημοσίου να επιβάλει πρόσθετους φόρους και πρόστιμα έως και το τέλος του 2010. Μόνο που οι διατάξεις αυτές που προέβλεπαν την παράταση της παραγραφής πέραν της 5ετίας έχουν ήδη κριθεί αντισυνταγματικές με απόφαση του ΣτΕ του 2017.

Πρόκειται για την απόφαση 1738 του 2017 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία κρίθηκε ότι οι διατάξεις «οι διατάξεις του άρθρου 29 του ν. 3697/2008, του άρθρου 10 του ν. 3790/2009 και του άρθρου 82 του ν. 3842/2010 (όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 92 παρ. 3 περ. β του ν. 3862/2010) αντίκεινται στις εξειδικεύουσες την (απορρέουσα από την αρχή του κράτους δικαίου) αρχή της ασφάλειας δικαίου διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος, διότι παρατείνουν την προθεσμία παραγραφής φορολογικών αξιώσεων του Δημοσίου αναγομένων σε ημερολογιακά έτη προγενέστερα του προηγουμένου της δημοσιεύσεως των σχετικών νόμων ετών”. Με άλλα λόγια το δημόσιο μπορούσε να επιβάλλει πρόσθετους φόρους και πρόστιμα για τη χρήση 2002 έως και το τέλος του 2008. Αντίστοιχα η χρήση 2003 παραγράφηκε στο τέλος του 2009, η χρήση 2004 στο τέλος του 2010 κοκ
Στη πράξη με την νέα απόφαση του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου παραγράφονται πλέον και χιλιάδες υποθέσεις φόρου προστιθέμενης αξίας. Υπενθυμίζεται ότι με την απόφαση του ΣτΕ του 2017 που ξεκαθάρισε ότι ισχύει 5ετής παραγραφή των φορολογικών υποθέσεων, παραγράφηκαν ήδη χιλιάδες φορολογικές υποθέσεις, όπως για παράδειγμα πολλές υποθέσεις των λεγόμενων λιστών (Λαγκάρντ, εμβασμάτων κλπ)

Με βάση και τη νέα απόφαση του ΣτΕ κρίνεται ότι έχουν πλέον οριστικά παραγραφεί πλέον και φορολογικές υποθέσεις ΦΠΑ έως και το 2011, με την εξαίρεση όμως των υποθέσεων που προέκυψαν συμπληρωματικά στοιχεία που παραπέμπουν σε φοροδιαφυγή, οπότε η προθεσμία παραγραφής έχει παραταθεί στην 10ετία.

Πηγή capital.gr