Καταστροφές ύψους 600.000 ευρώ προκάλεσαν μέσα σε λίγα λεπτά οι κουκουλοφόροι των Εξαρχείων που πυρπόλησαν τρία τρόλεϊ στην οδό Πατησίων, έξω από το ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου.

Οι οργανωμένες επιθέσεις με μολότοφ εναντίον τρόλεϊ τείνουν να καθιερωθούν στην οδό Πατησίων, καθώς μέσα σε λίγους μήνες έχουν τυλιχτεί στις φλόγες συνολικά έξι οχήματα. Οι οδηγοί του ΟΑΣΑ είναι τρομοκρατημένοι, όπως και οι επιβάτες που είδαν ξαφνικά μπροστά τους κουκουλοφόρους να τους ζητούν να κατέβουν γιατί διαφορετικά θα καούν ζωντανοί.

Προχθές το βράδυ πυρπολήθηκε ένα αρθρωτό τρόλεϊ («φυσαρμόνικα») -αξίας περίπου 300.000 ευρώ- και δύο 12μετρα τρόλεϊ – αξίας περίπου 150.000 ευρώ το καθένα. Το πρώτο εκτελούσε το δρομολόγιο Νέα Φιλαδέλφεια-Ψυχικό και μετέφερε 100 επιβάτες, το δεύτερο εκτελούσε την ίδια διαδρομή με 6 επιβάτες και το τρίτο εκτελούσε το δρομολόγιο Αγιος Ιωάννης-Κυψέλη με 20 επιβάτες.

Αστυνομικές πηγές αναφέρουν ότι οι δράστες ήταν περίπου 15. Εμφανίστηκαν στην οδό Πατησίων, ζήτησαν από τους επιβάτες να αποβιβαστούν και άρχισαν συντονισμένα να σπάνε τα τζάμια με σφυριά. Κατόπιν, άρχισαν να ρίχνουν στο εσωτερικό των οχημάτων βενζίνη. Τελευταία πράξη τους ήταν η εκτόξευση βομβών μολότοφ.

«Η καταστροφή των τρόλεϊ από τη φωτιά ήταν ολοσχερής. Η ζημιά υπολογίζεται στις 600.000 ευρώ. Ολα τα οχήματα είναι ασφαλισμένα, συνεπώς το Δημόσιο θα εισπράξει αποζημιώσεις. Η ζημιά, ωστόσο, που προκάλεσαν είναι πολλαπλή. Σε μία περίοδο που ο ΟΑΣΑ αιμορραγεί οικονομικά θα έχουμε στη διάθεσή μας τρία λιγότερα οχήματα, τα οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντικατασταθούν με καινούργια.

Αυτό συνεπάγεται ακόμα λιγότερα εισιτήρια, άρα ακόμα λιγότερα έσοδα. Επίσης, συνεπάγεται ταλαιπωρία για το επιβατικό κοινό από τυχόν πιο αραιά δρομολόγια. Μην ξεχνάμε ότι τα έσοδα από τα ΜΜΜ είναι μειωμένα το 2016 σε σχέση με πέρυσι κατά 12%. Βρισκόμαστε στο έλεος των κουκουλοφόρων. Δηλαδή ο παππούς και η γιαγιά που πηγαίνουν στο σπίτι τους πρέπει να φοβούνται ότι μπορεί να καούν στο κέντρο της Αθήνας; Δεν είμαστε ένα κράτος δικαίου; Ή δεν πρέπει ο κόσμος να περνάει από την Πατησίων;», λέει στον «Ε.Τ.» ο Απόστολος Ραυτόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Τεχνικών και Εργαζομένων ΟΑΣΑ-ΟΣΥ.

Η Αστυνομία δεν προχώρησε προχθές το βράδυ σε προσαγωγές ή συλλήψεις, καθώς η ομάδα κουκουλοφόρων αιφνιδίασε για ακόμα μία φορά τις αστυνομικές δυνάμεις. Εντονη ήταν η αντίδραση για τους εμπρησμούς από το δήμαρχο Αθηναίων, Γιώργο Καμίνη, ο οποίος ζήτησε την παραίτηση του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Τόσκα: «Είναι δυσεξήγητη η στάση της πολιτικής ηγεσίας του αρμόδιου υπουργείου. Υπάρχει κενό ασφαλείας στην Αθήνα. Ο δήμος και οι κάτοικοι προσπαθούν να κρατήσουν την Αθήνα όρθια αλλά το πρόβλημα είναι πολιτικό. Ζητώ την αντικατάσταση του κ. Τόσκα».

http://www.eleftherostypos.gr/

Παρέμβαση έκανε χθες 19/12/2016 στην ολομέλεια της Βουλής o Υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Νεκτάριος Σαντορινιός, σχετικά με την τροπολογία που κατατέθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών και αφορά στην αναστολή της κατάργησης του ειδικού συντελεστή ΦΠΑ για τα νησιά του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου που έχουν δεχτεί την πίεση των προσφυγικών ροών.

Άδικη η εξαίρεση της Ρόδου και της Καρπάθου

«Είναι άδικη η εξαίρεση της Ρόδου και της Καρπάθου από την σημερινή τροπολογία- είναι και τα δύο νησιά με προσφυγικές ροές. Όμως, επειδή έχει αναπτυχθεί μια παραφιλολογία, θέλω να πω ότι ο Πρωθυπουργός, και στο διάγγελμά του και στην Νίσυρο, μίλησε για αναστολή της κατάργησης της έκπτωσης του ΦΠΑ, στα νησιά, εκείνα πουδεν είχε καταργηθεί μέχρι τώρα».

«Η αλήθεια είναι ότι αν η επιστροφή του ειδικού συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά της Ρόδου και της Καρπάθου γινόταν, θα έβαζε σε κίνδυνο την διαπραγμάτευση στο σύνολό της και αυτό θα ήταν μια εξέλιξη που κανείς δεν θα μπορούσε να επιθυμεί αυτή τη στιγμή. Μια τέτοια εξέλιξη, θα είχε συνέπεια στη χώρα και σε όλα τα νησιά, με ειδικό συντελεστή ΦΠΑ ή όχι».

Ζητώντας απαντήσεις από την αντιπολίτευση

«Η δική σας πολιτική για τα νησιά ήταν συγκεκριμένη: δεν ενισχύονταν οι δομές Υγείας, στα μικρά νησιά τα σχολεία άνοιγαν τον Νοέμβριο, το Κράτος είχε αποσυρθεί τελείως από τα νησιά και το κομβικής σημασίας αναπτυξιακό πρόγραμμα του Νοτίου Αιγαίου δεν το ολοκληρώσατε ποτέ ενώ του Βορείου Αιγαίου δεν το αρχίσατε καν». «Το μόνο μέτρο νησιωτικότητας που είχατε διατηρήσει ήταν οι ειδικοί συντελεστές ΦΠΑ».

«Ας μην ξεχνάει, ακόμη, η αξιωματική αντιπολίτευση, ότι στο μαίλΧαρδούβελη- σελ. 27, σημείο 5- αναφερόταν η πρόταση για απάλειψη των ειδικών συντελεστών ΦΠΑ των νησιών. Αυτό ήταν το σχέδιο της ίδια της Ν.Δ. και όχι των δανειστών».

Το σχέδιο της Κυβέρνησης για τα νησιά

«Η συγκεκριμένη τροπολογία, θεωρώ ότι έρχεται σε συνέχεια του διαγγέλματος του Πρωθυπουργού και των μέτρων, στο πλαίσιο της νησιωτικής πολιτικής, που ανακοίνωσε ο ίδιος από την Νίσυρο».

«Εμείς ανακοινώσαμε ότι θα αναβαθμίσουμε τα Γραφεία Φορολογουμένου ώστε να μπορεί πιο εύκολα ο νησιώτης να διεκπεραιώνει τις υποθέσεις του από τον τόπο διαμονής του. Εμείς φροντίσαμε για προσλήψεις- και μέχρι το 1ο εξάμηνο του 2017- 112 μόνιμων γιατρών, 103 επικουρικών γιατρών και 172 άτομα επικουρικό προσωπικό. Δώσαμε αυξημένα βαθμολογικά και οικονομικά κίνητρα στους αγροτικούς γιατρούς, ώστε να έχουν κίνητρο να στελεχώσουν τις δομές των νησιών. Ολοκληρώσαμε το δίκτυο τηλεϊατρικής που τώρα λειτουργεί επαρκώς και μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες των απομακρυσμένων νησιών. Ανακοινώσαμε το ειδικό αναπτυξιακό πρόγραμμα Βορείου και Νοτίου Αιγαίου, στο πλαίσιο του ΠΔΕ, με αρχικό ύψος 50εκ ευρώ- που μπορεί να αυξηθεί, ανάλογα με τις ανάγκες».

Διακομματικό Κάλεσμα για την νησιωτικότητα

«Για μας η νησιωτική πολιτική δεν τελειώνει με αυτή την τροπολογία. Η ενίσχυση των νησιών μας είναι η καθημερινή μας έγνοια. Για αυτό σας καλώ, να παλέψουμε μαζί για τα νησιά και σας καλώ να στηρίξετε τις προσπάθειες που κάνει η Ελληνική Κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να υπάρξει ένα ειδικό νησιωτικό χρηματοδοτικό πλαίσιο στην επόμενη προγραμματική περίοδο, για την ενίσχυση των νησιών».

Νέου τύπου συνέντευξη στο Δημόσιο για την πρόσληψη των στελεχών της διοίκησης προωθεί η κυβέρνησης. Η συνέντευξη αυτή θα περιλαμβάνει δύο θεματικές ενότητες με ερωτήσεις γνωστές αλλά και άγνωστες, που συνολικά θα βαθμολογούνται με χίλια μόρια.

Από τη διαδικασία αυτή θα περνούν όσοι είναι υποψήφιοι γενικοί διευθυντές, διευθυντές, αλλά και προϊστάμενοι τμημάτων στο Δημόσιο. Στην Κοινή Υπουργική Απόφαση που υπογράφουν οι υπουργοί Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Πάνος Σκουρλέτης και Ολγα Γεροβασίλη, καταγράφονται αναλυτικά τα «βήματα» που θα ακολουθηθούν για τη διενέργεια των συνεντεύξεων. Την επιστημονική υποστήριξη της διαδικασίας θα αναλάβει το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, ενώ οι υποψήφιοι θα έχουν ειδοποιηθεί τουλάχιστον τέσσερις εργάσιμες ημέρες νωρίτερα.

Δύο ενότητες
Πέραν των στοιχείων του φακέλου του κάθε υποψηφίου, τις οργανικές διατάξεις του φορέα που προκηρύσσει τις θέσεις των προϊσταμένων, αλλά και το περίγραμμα της προκηρυσσόμενης θέσης ευθύνης, οι υποψήφιοι καλούνται να τοποθετηθούν σε δύο ενότητες. Σύμφωνα με την Καιθημερινή, η πρώτη αφορά θέματα σχετικά με το αντικείμενο του φορέα και τις αρμοδιότητες των οργανικών μονάδων σε συνδυασμό με τις δεξιότητες και τα προσόντα του υποψηφίου, όπως προκύπτουν από το βιογραφικό και τα στοιχεία του μητρώου. Η δεύτερη αφορά την ανάπτυξη ενός υποθετικού σεναρίου γενικού διοικητικού ενδιαφέροντος που έχει στόχο να αξιολογήσει τις ικανότητες του υποψηφίου να προγραμματίζει, να συντονίζει, να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και αποφάσεις, καθώς και να διαχειρίζεται κρίσεις.
Κάθε μία ενότητα βαθμολογείται με ανώτατο όριο πεντακοσίων μορίων, ενώ για τη μοριοδότηση λαμβάνονται υπόψη οι επικοινωνιακές δεξιότητες, η ικανότητα διαχείρισης χρόνου, τα χαρακτηριστικά ηγεσίας υπό συνθήκες πίεσης καθώς και η δημιουργικότητα του υποψηφίου.

Η διάρκεια της συνέντευξης θα είναι από μισή έως μία ώρα για θέσεις γενικών διευθυντών, από μισή ώρα έως τρία τέταρτα για θέσεις διευθυντών και μισή ώρα για θέσεις προϊσταμένων τμήματος, ενώ οι υποψήφιοι θα υποβάλλονται σε γνωστές αλλά και άγνωστες ερωτήσεις.

Η τελική μοριοδότηση της συνέντευξης κάθε υποψηφίου θα προκύπτει από τον μέσο όρο των βαθμών των μελών του αρμόδιου συμβουλίου.

imerisia.gr

Ενα έγγραφο-βόμβα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έρχεται στο φως της δημοσιότητας και αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί από τον Ιούνιο του 2016 πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2028!

Παρά τις δημόσιες αντιρρήσεις που διατυπώνει η κυβέρνηση Τσίπρα, έχει συναινέσει να διατηρήσει μετά το 2018 πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για περίοδο 10 ετών.

Πρόκειται για το compliance report (έκθεση συμμόρφωσης) για την πρώτη αξιολόγηση του 3ου Μνημονίου με ημερομηνία 9 Ιουνίου 2016. Εκεί στη σελίδα 14 αναφέρεται επί λέξει: «Ως προς το πρωτογενές πλεόνασμα, η Ελλάδα αναμένεται να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% το 2016, 1,75% το 2017 και 3,5% το 2018. Από εκεί και πέρα, η Ελλάδα αναμένεται να διατηρήσει το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% για μια περίοδο 10 ετών, μετά την οποία θα αρχίσει να μειώνεται σταδιακά για να φτάσει στο 1,5% μέχρι το 2040».

Το έγγραφο κατέθεσε στη Βουλή ο πρώην υπουργός Γιάννης Βρούτσης σχολιάζοντας: «Εχουν ναρκοθετήσει τη χώρα!».

Σε Ευκλείδη Τσακαλώτο και Αλέξη Τσίπρα που μίλησαν για τον ρόλο του ΔΝΤ στην διαπραγμάτευση στην συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή, φαίνεται να απαντούν ο επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου και ο διευθυντής Ευρώπης, Πολ Τόμσεν με κοινό τους κείμενο.

Σε αυτό τα δύο στελέχη του Ταμείου, μιλούν για “παραπληροφόρηση σχετικά με το ρόλο και τις απόψεις του ΔΝΤ”. Χαρακτηριστικά μάλιστα τονίζουν πως “το ΔΝΤ δεν απαιτεί περισσότερη λιτότητα”. Ομπστφελντ και Τόμσεν αναφέρουν ακόμα πως τα πλεονάσματα στα οποία συμφώνησε η ελληνική κυβέρνηση “θα φέρουν λιτότητα που θα εμποδίσει την εκκολαπτόμενη ανάκαμψη”.

Ολόκληρο το κείμενο των στελεχών του ΔΝΤ:

Η Ελλάδα βρίσκεται για μια ακόμη φορά στα πρωτοσέλιδα καθώς εντείνονται οι συζητήσεις για την δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ).

Δυστυχώς, οι συζητήσεις έχουν δημιουργήσει επίσης κάποια παραπληροφόρηση σχετικά με το ρόλο και τις απόψεις του ΔΝΤ. Το ΔΝΤ επικρίνεται κυρίως ότι απαιτεί περισσότερη δημοσιονομική λιτότητα, και συγκεκριμένα ότι το θέτει σαν προϋπόθεση για την ελάφρυνση του χρέους που χρειάζεται επειγόντως. Αυτό δεν είναι αλήθεια και πρέπει να γίνουν διευκρινήσεις.

Το ΔΝΤ δεν απαιτεί περισσότερη λιτότητα. Αντίθετα, όταν η Ελληνική Κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕΜΣ συμφώνησε με τους Ευρωπαίους εταίρους της να σπρώξει την Ελληνική οικονομία προς ένα πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα 3,5 τοις εκατό μέχρι το 2018, προειδοποιήσαμε ότι αυτό θα δημιουργούσε έναν βαθμό λιτότητας που θα εμπόδιζε την εδραίωση της εκκολαπτόμενης ανάκαμψης. Προβλέψαμε ότι τα μέτρα του προγράμματος του ΕΜΣ θα απέδιδαν ένα πλεόνασμα μόλις 1,5 τοις εκατό του ΑΕΠ και αναφέραμε ότι αυτό θα μας αρκούσε για να στηρίξουμε ένα πρόγραμμα. Δεν ζητήσαμε πρόσθετα μέτρα για την επίτευξη μεγαλύτερου πλεονάσματος.

Όμως, αντίθετα προς τις συμβουλές μας, η Ελληνική Κυβέρνηση συμφώνησε με τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς να συμπιέσει περαιτέρω τις δαπάνες προσωρινά, αν χρειάζονταν για να διασφαλιστεί ότι το πλεόνασμα θα έφτανε στο 3,5 τοις εκατό του ΑΕΠ.

Δεν έχουμε αλλάξει την άποψή μας ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται περισσότερη λιτότητα αυτή τη στιγμή. Οποιοσδήποτε ισχυρισμός ότι το ΔΝΤ είναι αυτό που ζητάει κάτι τέτοιο αντιστρέφει την αλήθεια. Κάνοντας τον Ελληνικό προϋπολογισμό πιο φιλικό προς στην ανάπτυξη και πιο δίκαιο Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει περισσότερα πράγματα από δημοσιονομικής πλευράς. Η Ελλάδα χρειάζεται ακόμη να μεταρρυθμίσει τη δομή των φόρων και των δαπανών της –τον τρόπο δηλαδή που η κυβέρνηση εισπράττει τα έσοδά της και σε τι τα ξοδεύει- γιατί αμφότεροι οι τομείς είναι κατά πολύ μη-φιλικοί προς την ανάπτυξη και τη δικαιότητα.

Όμως ο σκοπός των μέτρων που ζητάμε δεν είναι για τη δημιουργία περισσότερης λιτότητας ή μεγαλύτερου πρωτογενούς πλεονάσματος. Αντιθέτως, οι ωφέλειες από αυτές τις μεταρρυθμίσεις πρέπει να χρησιμοποιηθούν πλήρως για την αύξηση των δαπανών ή για την περικοπή φόρων ώστε να στηριχθεί η ανάπτυξη. Κατά τη γνώμη μας, μεταρρυθμίσεις σαν αυτές που προτείνουμε είναι απαραίτητες: δεν πιστεύουμε ότι η Ελλάδα μπορεί να φτάσει κοντά στη διατήρηση ακόμη και ενός ήπιου πρωτογενούς πλεονάσματος και στην επίτευξη του φιλόδοξου μακροπρόθεσμου αναπτυξιακού στόχου της χωρίς τη ριζική αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα. Αυτό δεν πρέπει –και δεν μπορεί- να γίνει αυθημερόν, όμως είναι πολύ σημαντικό να υιοθετηθεί τώρα ένα σχέδιο για να δημιουργηθεί μια δομή στα οικονομικά του δημοσίου, η οποία μεσοπρόθεσμα είναι πιο φιλική προς την ανάπτυξη και πιο δίκαιη.

Γιατί δεν είναι φιλικός προς την ανάπτυξη ο τρέχων προϋπολογισμός που έχει συμφωνηθεί; Αν και η Ελλάδα έχει αναλάβει μια τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή, το έχει κάνει ολοένα και περισσότερο χωρίς να αντιμετωπίζει δύο σημαντικά προβλήματα –ένα καθεστώς φορολογίας εισοδήματος που εξαιρεί πάνω από τα μισά νοικοκυριά από οποιαδήποτε υποχρέωση (ο μέσος όρος στην υπόλοιπη Ευρωζώνη είναι 8 τοις εκατό), και ένα εξαιρετικά γενναιόδωρο συνταξιοδοτικό σύστημα που κοστίζει στον προϋπολογισμό σχεδόν 11 τοις εκατό του ΑΕΠ ετησίως (σε αντίθεση με τον μέσο όρο στην υπόλοιπη Ευρωζώνη που είναι 2¼ του ΑΕΠ).

Αντί να αντιμετωπίσει αυτά τα δύσκολα προβλήματα, η Ελλάδα προχώρησε σε βαθιές περικοπές στις επενδύσεις και στις αποκαλούμενες διακριτικές δαπάνες. Το έχει κάνει δε σε τέτοια έκταση που η φθίνουσα υποδομή εμποδίζει την ανάπτυξη, και η παροχή δημόσιων υπηρεσιών, όπως μεταφορές και ιατρική περίθαλψη, αντιμετωπίζει προβλήματα. Νομίζουμε ότι αυτές οι περικοπές έχουν ήδη πάει πολύ μακριά, όμως το πρόγραμμα του ΕΜΣ αναλαμβάνει ακόμη περισσότερες με την αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5 του ΑΕΠ, που επιτυγχάνεται με περισσότερες περικοπές σε επενδύσεις και σε διακριτικές δαπάνες.

Ίσως, με Ηράκλεια προσπάθεια, η Ελλάδα θα μπορούσε βραχυπρόθεσμα να καταφέρει τις περικοπές δαπανών που χρειάζονται για να πετύχει ένα έλλειμμα 3,5 τοις εκατό του ΑΕΠ. Όμως, η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτό δεν μπορεί να διατηρηθεί και δεν συμβαδίζει με τον φιλόδοξο μακροπρόθεσμο αναπτυξιακό στόχο της Ελλάδας.
Η οικονομία της Ελλάδας χρειάζεται έναν εκτεταμένο εκσυγχρονισμό σε όλο της το φάσμα.

Πιο σημαντικά, η Ελλάδα δεν διαθέτει το είδος της αποζημίωσης της ανεργίας και άλλες καλά- στοχευμένες κοινωνικές παροχές που είναι συνηθισμένες σε άλλες χώρες της Ευρώπης, και που είναι πολύ σημαντικές για την ευρεία κοινωνική υποστήριξη σε μια σύγχρονη οικονομία προσανατολισμένη προς τις αγορές. Ένα σχετικό παράδειγμα είναι η διστακτικότητα της κυβέρνησης να άρει τους περιορισμούς στις συλλογικές απολύσεις που είναι μια αναχρονιστική απαίτηση που απαιτεί προέγκριση και που δεν υπάρχει στις περισσότερες άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Η διστακτικότητα της δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι περιορισμοί στις απολύσεις είναι καλή ιδέα αυτή καθαυτή, αλλά επειδή η Ελλάδα δεν διαθέτει επαρκή αποζημίωση της ανεργίας. Αντί να παρέχει υποστήριξη σε απολυμένους εργαζόμενους, αντ’ αυτού η κυβέρνηση περιορίζει τη δυνατότητα των εταιρειών να τους απολύσει.

Με απλά λόγια, η Ελλάδα δεν μπορεί να εκσυγχρονίσει την οικονομία της ενισχύοντας την χρηματοδότηση για υποδομές και για καλά- στοχευμένα κοινωνικά προγράμματα ενώ παράλληλα απαλλάσσει πάνω από τα μισά νοικοκυριά από τη φορολογία εισοδήματος, και καταβάλλοντας δημόσιες συντάξεις στα επίπεδα των πλέον πλούσιων Ευρωπαϊκών χωρών. Ένας δρόμος προς τα εμπρός όπου οι αριθμοί βγαίνουν Ποιες είναι οι παράμετροι για μια ελάφρυνση του χρέους; Το χρέος της Ελλάδας είναι κατά πολύ μη βιώσιμο, και όσες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να γίνουν, το χρέος δεν θα ξαναγίνει βιώσιμο χωρίς σημαντική ελάφρυνση του χρέους.

Παρόμοια, καμία ποσότητα ελάφρυνσης του χρέους δεν θα επιτρέψει την Ελλάδα να επιστρέψει σε δυνατή ανάκαμψη χωρίς μεταρρυθμίσεις. Όμως, εφόσον όσο πιο ψηλό το πρωτογενές πλεόνασμα που διατηρεί η Ελλάδα, τόσο πιο χαμηλό το ποσό της ελάφρυνσης του χρέους για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητά του, το ερώτημα είναι πώς να κατανεμηθεί το βάρος μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων της. Εμείς αναφέραμε ότι ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος, που χρησιμοποιείται για τη ρύθμιση της ελάφρυνσης του χρέους, να τεθεί στο 1,5 τοις εκατό του ΑΕΠ.

Όμως, αναγνωρίζουμε ότι η διστακτικότητα των κρατών-μελών να το αποδεχτούν στηρίζεται στο γεγονός ότι ορισμένα από αυτά τα κράτη θα πρέπει τα ίδια να έχουν πρωτογενή πλεονάσματα υψηλότερα από αυτά που προτείνονται για την Ελλάδα, ενώ άλλα χορηγούν παροχές και φορολογικές απαλλαγές που είναι λιγότερο γενναιόδωρες από αυτές της Ελλάδας.

Η Ευρωζώνη δεν είμαι μια πλήρης πολιτική ένωση, και αντιλαμβανόμαστε ότι μια λύση θα πρέπει να είναι πολιτικά αποδεκτή από τα 19 κυρίαρχα κράτη-μέλη. Για το λόγο αυτό, ένας συμβιβασμός μεταξύ των Ελλήνων και των Ευρωπαίων εταίρων τους μπορεί να εμπεριέχει ένα υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα για κάποιο διάστημα, αν και αυτό δεν θα ήταν η πρώτη μας επιλογή. Όμως, ενώ βραχυπρόθεσμα μπορούμε να είμαστε ευέλικτοι για τον τρόπο κατανομής του βάρους μεταξύ των Ελλήνων και των Ευρωπαίων εταίρων τους, οι αριθμοί στη λύση πρέπει να βγαίνουν με τρόπο αξιόπιστο.

Έχοντας αναφέρει πιο πάνω ότι ακόμη και ένα πλεόνασμα της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ δεν συμβαδίζει με ισχυρή ανάπτυξη χωρίς να γίνουν μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό και στο συνταξιοδοτικό, ώστε να γίνει ο προϋπολογισμός πιο φιλικός προς την ανάπτυξη και πιο δίκαιος, θα πρέπει να είναι εμφανές ότι το σπρώξιμο του προϋπολογισμού προς ένα πλεόνασμα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ θα έχει ακόμη μεγαλύτερη αρνητική επίπτωση στην ανάπτυξη.
Βραχυπρόθεσμα, θα μειώσει τη ζήτηση –για το λόγο αυτό δεν θα προτείναμε σε καμία περίπτωση να αυξηθεί το πλεόνασμα πάνω από το 1,5% του ΑΕΠ μέχρι να εδραιωθεί καλύτερα η ανάπτυξη. Μεσοπρόθεσμα, θα επιβαρύνει την ανάπτυξη καθυστερώντας την έναρξη της απαραίτητης υλοποίησης ενός προϋπολογισμού που είναι πιο φιλικός προς την ανάπτυξη. Για το λόγο αυτό, μια ανοιχτή μακροπρόθεσμη δέσμευση για πολύ ψηλά πλεονάσματα απλά δεν είναι αξιόπιστη.

Επιπλέον, για λόγους αξιοπιστίας, είναι επίσης απαραίτητο να νομοθετηθούν εκ των προτέρων τα μέτρα που απαιτούνται για να σπρώξουν το πλεόνασμα πάνω από το 1,5% του ΑΕΠ για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία για την πολιτική αποφασιστικότητα της Ελλάδας να ξεπεράσει την αντίσταση των κατεστημένων συμφερόντων που έχουν εμποδίσει την εφαρμογή του προγράμματος στο παρελθόν.

Εν κατακλείδι, το ΔΝΤ δεν είναι αυτό που απαιτεί περισσότερη λιτότητα, είτε τώρα, είτε σαν μέσο για να μειωθεί η ανάγκη για την ελάφρυνση του χρέους σε μεσοπρόθεσμη βάση. Για να είμαστε πιο ευθείς, αν η Ελλάδα συμφωνεί με τους Ευρωπαίους εταίρους της για φιλόδοξους δημοσιονομικούς στόχους, μην κατακρίνετε το ΔΝΤ ότι αυτό επιμένει για λιτότητα όταν ζητάμε να δούμε τα μέτρα που απαιτούνται για να κάνουν τέτοιους στόχους αξιόπιστους.

newsit.gr