Τα κέντρα υποδοχής που λειτουργούν σε κάποια νησιά δεν πληρούν τις προϋποθέσεις λειτουργίας και, όταν ο αριθμός των μεταναστών γιγαντώνεται, οι όποιες δομές γονατίζουν…

 

Οι εικόνες που αντικρίζουν πολλοί στα νησιά όπου καταφθάνουν οι μετανάστες ξεπερνούν κάθε φαντασία, γιατί θυμίζουν τουλάχιστον τριτοκοσμικές χώρες. Άνθρωποι που ζουν και κοιμούνται στην ύπαιθρο και σε παγκάκια, μωρά που παίζουν και μπουσουλάνε στα χώματα, ηλικιωμένοι που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και ακουμπισμένοι στα σκαλοπάτια του Λιμεναρχείου ή του ιατρικού κέντρου περιμένουν τη σειρά τους, για να εξεταστούν από τον έναν και μοναδικό – σε κάποιες περιπτώσεις – γιατρό του νησιού…Η ανθρώπινη ζωή στην απόλυτη εξαθλίωση και ένας Γολγοθάς που δεν φαίνεται να έχει τέλος…

 

Από την άλλη, οι ντόπιοι, οι οποίοι έντονα ευαισθητοποιημένοι, προστρέχουν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των ταλαιπωρημένων μεταναστών, δεν παύουν να ανησυχούν, όταν οι αριθμοί αυξάνονται, για την υγεία των παιδιών τους και τη δική τους ζωή.

 

 

ethnos.gr