Ζούμε σημαντικές ιστορικές στιγμές. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αμέσωςμετά το δημοψήφισμα με το υπερήφανο αποτέλεσμα 60% ΟΧΙ- 40% ΝΑΙ,5 μέρες πρινσέρνεται στην υποταγή.

Πολλοίσυμφωνούν με την όπως-όπως υποχώρηση και την θεωρούν εθνική σωτηρία.
Ο καθένας ας κρατήσει την γνώμη του. Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον …αόρατον.

---Ο Θουκυδίδης, διασώζει και αφηγείται τον διάλογο Μηλίων και Αθηναίων, ο οποίος αποτελεί τον πυρήνα της επιστημονικής μελέτης των διεθνών σχέσεων. Το 416 π.Χ. και ενώ βρίσκεται σε ισχύ η Νικίειος Ειρήνη(421π.Χ.), την οποία είχαν υπογράψει οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες, κλείνοντας με αυτήν, την πρώτη φάση του Πελοποννησιακού πολέμου, οι Αθηναίοι εκβιάζουν τους Μήλιους να μπουν στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Οι Μήλιοι λόγω της δωρικής καταγωγής τους και θεωρώντας εαυτούς συγγενείς με τους Σπαρτιάτες είχαν κρατήσει ουδέτερη στάση στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.Χ.).

--Στον διάλογο, οι Αθηναίοι, αφού εξηγήσουν στους Μήλιους ότι θεωρούν επικίνδυνους για την ηγεμονία τους όσους νησιώτες δεν έχουν ακόμα υποτάξει και ότι η συζήτηση που κάνουν, δεν μπορεί να στηριχτεί στην έννοια του δικαίου αλλά στο συμφέρον του ισχυρότερου, τους προτείνουν να υποταχθούν στην αθηναϊκή ηγεμονία. Με κυνικό τρόπο, οι Αθηναίοι λένε στους Μήλιους , πως δεν τους ενδιαφέρει η φιλία τους, αλλά αντιθέτως προτιμούν το μίσος τους, που θα είναι η απόδειξη της δύναμής τους πάνω στους συμμάχους και τους υποτελείς τους!

--Οι Μήλιοι απαντούν πως αν οι Αθηναίοι αναλαμβάνουν τόσο μεγάλους κινδύνους για να μην καταλυθεί η εξουσία τους κι αν οι υπόδουλοι διακινδυνεύουν τόσο πολύ για να απαλλαγούν από αυτήν, τότε αυτοί που είναι ακόμα ελεύθεροι , θα θεωρηθούν τελείως ανίκανοι και δειλοί, αν δεν φτάσουν στα έσχατα ώστε να μην υποδουλωθούν.

--Αθηναίοι: «Δεν χρειάζεται καθόλου να φτάσετε στα έσχατα, αν σκεφτείτε φρόνιμα. Διότι δεν αγωνίζεστε περί αρετής εναντίον ίσων αντιπάλων, όποτε θα ήταν ντροπή να υποχωρήσετε, αλλά αγωνίζεστε για τη σωτηρία σας. Επομένως δεν πρέπει να αντισταθείτε σε πολύ ανώτερούς σας».

--Μήλιoι: «Αν τώρα εμείς, αμέσως χωρίς αντίσταση υποχωρήσουμε, δεν έχουμε καμιά ελπίδα σωτηρίας. Αν όμως αντισταθούμε, υπάρχει ελπίδα να σωθούμε». …«Ούτε την αρχική μας απόφαση αλλάζουμε ούτε θα επιτρέψουμε να καταργηθεί μέσα σε λίγο χρόνο η ελευθερία μιας πόλης που κατοικείται εδώ και εφτακόσια χρόνια. Πιστεύοντας στην καλή τύχη εκ μέρους των θεών και στη βοήθεια των ανθρώπων και ιδιαίτερα των Σπαρτιατών, θα προσπαθήσουμε να τη σώσουμε. Ας κάνουμε μεταξύ μας συνθήκες ωφέλιμες και για τους δυο μας».

--Αθηναίοι: «Όπως φαίνεται από την απόφασή σας, μόνο εσείς από όλους τους ανθρώπους πιστεύετε ότι τα μέλλοντα είναι πιο σίγουρα από αυτά που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σας. Θα αποτύχετε οικτρά παραδομένοι στις ελπίδες σας, στην τύχη και στους Σπαρτιάτες».

--Οι Μήλιοι, αδύναμοι μπροστά σε δυνατούς, επικαλούμενοι τη δικαιοσύνη, διαπίστωσαν με τραγικό τρόπο, πόσο «δίκιο έχει ο δυνατός», ανεξάρτητα από το ότι πιθανότατα και αυτός να συντριβεί από όλους όσους συνέτριψε ή εκμεταλλεύτηκε.

--Η συμπεριφορά των Αθηναίων προς τους Μήλιους το 416 π.Χ. ήταν συνέπεια οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων που διαμόρφωσαν τη συνείδηση των Αθηναίων πολιτών έτσι που κίνητρα δράσης και κριτήρια απόφασης να είναι η διατήρηση και αύξηση της εξουσίας, η δίψα για δύναμη και η χωρίς έλεος χρήση της βίας. Η ανθρώπινη συνείδηση διαμορφώνεται από τους θεσμούς και την εκάστοτε χρονική στιγμή που διαμορφώνουναυτό που λέμε πολιτικό ήθος.

--Ο Θουκυδίδης με τον διάλογο Μηλίων και Αθηναίων θέλησε να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή για τη μεταμόρφωση της Αθηναϊκής Συμμαχίας σε ηγεμονία και εν τέλει σε τυραννίδα. Θυμίζει το τρίπτυχο της δραματικής ποίησης, Ύβρις-Τύσις-Νέμεσις. Η Νέμεση για τους Αθηναίους ήρθε λίγο αργότερα στη Σικελία και κορυφώθηκε με την ήττα του αθηναϊκού στόλου στους Αιγός Ποταμούς, το 404 π.Χ.. Η Αθήνα κρύφτηκε πίσω από τα τείχη του Πειραιά. Οι Αθηναίοι είχαν χάσει τον στόλο τους και τη δυνατότητα ανεφοδιασμού της πόλης τους και η λιμοκτονία ήταν θέμα μόνο μηνών. Οι Αθηναίοι τρομοκρατούνται από τη σκέψη ότι αυτά που είχαν κάνει σε άλλες πόλεις στη διάρκεια του πολέμου, σκοτώνοντας τους άντρες και υποδουλώνοντας τα γυναικόπαιδα, θα έπρεπε να τα υποστούν τώρα και οι ίδιοι. Η Σπάρτη, όμως, διάλεξε μια διαφορετική τύχη για την Αθήνα. Το πιο σημαντικό στο τέλος του πολέμου δεν ήταν το ότι νίκησαν οι Σπαρτιάτες, αλλά το ότι επέλεξαν, για τις δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες, να μην καταστρέψουν την Αθήνα!

Ο διάλογος Μηλίων και Αθηναίων διδάσκει αιώνια, πως η «Ύβρις» μιας Υπερδύναμης φέρνει νομοτελειακά τη Νέμεση, γιατί καμιά υπερδύναμη δεν είναι κυρίαρχη για πάντα και η σθεναρή αντιπαράταξη των μικρών λαών απέναντι στην ξεδιάντροπη αλαζονεία των πάνοπλων ισχυρών, στο τέλος δικαιώνεται!
--Η ιστορία δεν θα σταματήσειαπόψε με το δεδομένο της μετατροπής του Λαϊκού ΟΧΙ σε ΝΑΙ, δημοκρατικότρόπω τηΕλληνικήΒουλή. Το δίκαιοΥΠΑΡΧΕΙ…επιμένει, επανέρχεται.

Νίκος Μυλωνάς

Μόνο απαρατήρητοι δεν πέρασαν οι ημίγυμνοι ασπιδοφόροι Σπαρτιάτες οι οποίοι περπάτησαν στους δρόμους της βρετανικής πρωτεύουσας, έκαναν βόλτα με το μετρό και φυσικά προκάλεσαν αίσθηση στους Λονδρέζους.

Η… επέλαση των Λακεδαιμονίων στο Λονδίνο έγινε στο πλαίσιο της διαφημιστικής καμπάνιας, για την προώθηση του DVD της ταινίας «300: Rise of an Empire» που αποτελεί συνέχεια της πρώτης ταινίας «300» και αφορά στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας.

enikos.gr