Ο φετινός Οκτώβρης ίσως είναι ο μήνας που θα μείνει για πάντα χαραγμένος μέσα στη μνήμη του ανθυποπλοίαρχου Κυριάκου Παπαδόπουλου, κυβερνήτη του πλωτού σκάφους 602 στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Μυτιλήνης.

Χθες η Ακαδημία Αθηνών έδωσε ειδικό βραβείο στον ήρωα του Αιγαίου με αφορμή ένα από τα χιλιάδες περιστατικά τα οποία έχει διασώσει αλλά βασική αιτία τις δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που έσωσε από βέβαιο θάνατο από τα κύματα της Λέσβου. Μιλώντας στον «Ε.Τ.» αφιέρωσε το βραβείο του στους λιμενικούς του πλωτού σκάφους και όλους τους συναδέλφους σε όλη την Ελλάδα που με το ίδιο έργο με εκείνον ως τώρα έχουν σώσει περίπου 100.000 ψυχές. Και φυσικά στην οικογένειά του, το πολύτιμο στήριγμά του σε αυτές τις δύσκολες στιγμές.

Στις 2 Οκτωβρίου το σκάφος του δέχτηκε για ακόμα μία φορά κλήση να βοηθήσει σε περιστατικό πολύ κοντά στη ακτή και δίπλα στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Το σαπισμένο καρυδότσουφλο που χρησιμοποίησαν οι δουλέμποροι για να μεταφέρουν 50 ψυχές δεν άντεξε λίγο πριν αγγίξουν τα πόδια τους την πολυπόθητη γη της ειρήνης και της επιβίωσης. Οταν έφτασε το πλωτό σκάφος «είδαμε μόνο πανικό. Ολοι ποδοπατούσαν ο ένας τον άλλον» λέει στον «Ε.Τ.» δίχως όμως να κατηγορεί κανέναν. Και συνεχίζει: «Νομίζω πως από την κάθε διάσωση αυτό που με σοκάρει περισσότερο είναι ο πανικός που επικρατεί.

Στο συγκεκριμένο όλοι ήθελαν να ανέβουν στο πλωτό μας. Χρειάστηκε να κατέβουμε εμείς πάνω στη μισοβυθισμένη βάρκα και να προσπαθούμε να σώσουμε τις γυναίκες και τα παιδιά. Τότε είδα το κοριτσάκι. Ποδοπατημένο και αναίσθητο.

Οταν μαζί με τη διασώστρια Ζωή Λειβαδίτη το πήραμε στα χέρια μας ήταν νεκρό. Και όμως το πείσμα και η οργή για τον θάνατο αυτού του παιδιού μας έκανε να μη σταματήσουμε ούτε λεπτό μέχρι να το επαναφέρουμε. Και έγινε το θαύμα. Δεν σταμάτησα να του δίνω το φιλί της ζωής και να του κάνω μαλάξεις. Οσο ήταν στα χέρια μου ήταν ζωντανό. Χρειάστηκε να μεταφερθεί μέχρι την Αθήνα. Δυστυχώς εκεί πέθανε». Εκεί σωπαίνει και συνεχίζει: «Επαιρνα συνέχεια τηλέφωνα για να μάθω τι κάνει, όπως κάνουμε με τα περισσότερα παιδιά. Δεν αντέχεται αυτή η αδικία».

Τον ρωτήσαμε αν θυμάται πόσους ανθρώπους έχει διασώσει. Η απάντησή του ήταν ειλικρινής. «Οχι, δεν μπορώ να θυμηθώ, είναι πολλές χιλιάδες».

Στη μνήμη του όμως έχει μείνει και μία ακόμα μαύρη μέρα. Η 28η Οκτωβρίου που σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία είναι η μέρα με τους περισσότερους ως τώρα νεκρούς πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ο 41χρονος ανθυποπλοίαρχος δεν μπορούσε να λείπει. «Εκείνη τη μέρα ένιωσα τόσο αδύναμος να σταματήσω όλη αυτή την τραγωδία. Παντού πτώματα, πανικός και φόβος».

ethnos.gr