Ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος αρκεί πρώτα εμείς οι ίδιοι να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας

Λίγες ακόμη ώρες απέμειναν για τον ερχομό και την υποδοχή του νέου έτους. Το 2016 κλείνει αφήνοντας πίσω του μια γλυκόπικρη γεύση σε ολόκληρο τον κόσμο, γεμάτο από γεωπολιτικές, ιστορικές και οικονομικές εξελίξεις και ανατροπές που καμία κοινωνία και κανέναν από εμάς δεν μπορούν να αφήσουν αδιάφορο. Βγαίνω στους δρόμους της Αθήνας. Βλέπω αρκετά σκυθρωπά και αρκετά ανυπόμονα πρόσωπα. Οι γιορτινές μέρες λίγο πριν την έλευση της νέας χρονιάς γίνονται κάθε χρόνο η αφορμή για να ξεφύγουμε όλοι από τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας και απ’ ό,τι μας στεναχωρεί ή μας αγχώνει. Κάθε χρόνο, όμως, αυτές οι γιορτινές μέρες και η γέννηση του Ιησού Χριστού έρχονται για να μας προσφέρουν και να μας διδάξουν κάτι το διαφορετικό. Κάποιοι έχουν ήδη ξεχυθεί στους δρόμους της Αθήνας για τα εορταστικά τους ψώνια. Στολίδια, ρούχα, πάσης φύσεως δώρα και υλικά αγαθά μάς καλούν να τα καταναλώσουμε μέσα από τις λαμπερές βιτρίνες των καταστημάτων.

Κάποιοι ανταποκρίνονται διότι ακόμα μπορούν, ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Με τα δικά της μέτρα και σταθμά, η κάθε οικογένεια προσπαθεί να υπερκαλύψει τις ανάγκες των μελών της.
Τι συμβαίνει, όμως, με αυτούς που πραγματικά δεν μπορούν; Η κοινωνία σφυρίζει αδιάφορη μπροστά στην ανισότητα που μέρα με τη μέρα διογκώνεται και ριζώνει στις ψυχές των μελών της. Ωστόσο, ίσως αυτό το τελευταίο να αποτελεί το στοιχείο που μπορεί πραγματικά να μας λυτρώσει τόσο ως μεμονωμένα άτομα όσο και ως κοινωνικό σύνολο.

Φέτος, εν όψει των προγραμματισμών και των στόχων μας για το νέο έτος, ας θέσουμε έναν και μοναδικό στόχο: να είμαστε ενωμένοι και να δρούμε συλλογικά. Το 2017 έφτασε. Ωστόσο, πέρα από τα ελπιδοφόρα μηνύματα των ηγετών και των μέσων ενημέρωσης, δεν θα πρέπει να αμελούμε το σκεπτικό μας και τις δικές μας δράσεις.

Ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος μονάχα αν εμείς οι ίδιοι βελτιώσουμε τους εαυτούς μας. Ο εγωισμός, ο εγωκεντρισμός, η συμφεροντολογία και ο ανταγωνισμός δεν έχουν καμία θέση στην κοινωνία αλλά και στον κόσμο που ζει με την ελπίδα της υπέρβασης της κρίσης του. Πρέπει λοιπόν, να δηλώσουμε έμπρακτα την παρουσία μας δίπλα σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που μας το ζητούν και που στην πραγματικότητα και εμείς οι ίδιοι το χρειαζόμαστε και το έχουμε ανάγκη.
Κάποια στιγμή οι γιορτές θα λάβουν τέλος και τότε ίσως πολλοί από εμάς να έρθουν αντιμέτωποι με ένα τεράστιο ερώτημα, το οποίο αντανακλά την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που μαστίζουν σήμερα τον ελληνικό λαό: «Και τώρα τι; Τι επιφυλάσσει για μένα το νέο έτος; Αλλος ένας χρόνος αμφιβολίας και δυσκολιών;».

Φέτος, λοιπόν, ας μην σταθούμε στην επιφάνεια και στη ρηχότητα των στιγμών και ας προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε στην ουσία των πραγμάτων. Προτού τελειώσει αυτός ο χρόνος, αξίζει να πραγματοποιήσουμε μια σύντομη ανασκόπηση όσων μας προβλημάτισαν και μας οδήγησαν σε αυτό που είμαστε σήμερα.

Και φυσικά, αυτό που δεν πρέπει να αμελήσουμε από τη ζωή μας είναι ο έρωτας. Ο έρωτας όχι μόνο με τους διαφορετικούς ανθρώπους αλλά και με την ίδια τη ζωή. Οι ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις έχουν κάτι το μοναδικό, όπως συνηθίζω να λέω. Φωτίζουν τις ψυχές μας και προσδίδουν ένα διαφορετικό νόημα στην ύπαρξή μας, γεμίζοντάς μας με ελπίδα και αισιοδοξία. Ας αφεθούμε λοιπόν στη μαγεία και στην αγάπη των Χριστουγέννων και ας προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε αυτή την ουσιαστική αίσθηση και στις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου. Ας γιορτάσουμε πραγματικά δίπλα σε αυτούς που αγαπάμε, με γνώμονα τη συναίσθηση, την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Ας αποδεχθούμε τον εαυτό μας γι’ αυτό που είναι χωρίς να αγωνιούμε για την τελειότητα μπροστά σε έναν κόσμο που σήμερα τίθεται υπό κατάρρευση. Υποδεχόμενοι το 2017, ας θέσουμε ως προτεραιότητα την ψυχική μας υγεία με στόχο τη διασφάλιση μιας ενωμένης και υγιούς κοινωνίας.

Από τον δρα Θάνο Ε. Ασκητή
νευρολόγο-ψυχίατρο, πρόεδρο του Ινστιτούτου
Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

Μήπως μιλάτε συχνά μόνοι σας; Και όχι μόνο στην ησυχία του σπιτιού σας. Μήπως μιλάτε στον εαυτό σας ακόμα και όταν περπατάτε στον δρόμο, ή όταν είστε στο γραφείο, ή όταν κάνετε ψώνια;

Σε μια μελέτη, οι ψυχολόγοι Daniel Swigley και Gary Lupyan υπέθεσαν ότι το να μιλάμε στον εαυτό μας μπορεί να είναι επωφελές. Και αν το σκεφτείτε, είναι προφανώς αλήθεια. Οι πιο έξυπνοι άνθρωποι στη γη συνηθίζουν να μιλάνε στον εαυτό τους. Από τους μεγαλύτερους στοχαστές, μέχρι τους πιο γνωστούς ποιητές και επιστήμονες, όλοι σχεδόν, συνήθιζαν να μιλούν στον εαυτό τους! Είναι πασίγνωστη η παραδοχή του Albert Einstein ότι επαναλάμβανε τις σκέψεις στον εαυτό του για να τις επεξεργάζεται καλύτερα.

Το να μιλάτε στον εαυτό σας συμβάλλει να οργανώσετε τις σκέψεις σας

Σύμφωνα με την ψυχολόγο Linda Sapadin, μιλώντας φωναχτά στον εαυτό σας, σας βοηθά να επιβεβαιώσετε σημαντικές και δύσκολες αποφάσεις. Σας βοηθά να αποσαφηνίσει τις σκέψεις σας, να προσέξετε το τι είναι σημαντικό και να σιγουρευτείτε για οποιεσδήποτε αποφάσεις αμφιταλαντεύεστε.

Το να μιλάτε στον εαυτό σας, σας βοηθάει να πετύχετε τους στόχους σας

Κάνοντας απλά μια λίστα με τους στόχους σας δύσκολα σας βοηθάει να τους πετύχετε. Καμιά φορά, δε, μπορεί να σας φανούν και “βουνό” και να σας αποθαρρύνουν να τους κυνηγήσετε. Το να μιλάτε όμως στον εαυτό σας για αυτούς τους στόχους θα σας βοηθήσει να κάνετε πιο σταθερά βήματα για κάθε στόχο ξεχωριστά. Αν αναλύετε με τον εαυτό σας το τι χρειάζεται κάθε φορά να κάνετε, τότε το κάθε βήμα θα σας φαίνεται λιγότερο δύσκολο και η όλη προσπάθεια πιο περιεκτική.

Όπως λέει και η Sapadin: “Το να λέτε φωναχτά τους στόχους σας, σας βοηθάει να εστιάζετε την προσοχή σας, να ελέγχετε το αίσθημα εγκατάλειψης της προσπάθειας και να απομονώνετε τυχόν περισπασμούς. Έτσι βάζετε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και γίνονται πιο χειροπιαστά”.

Έχετε πιάσει πολλές φορές τον εαυτό σας να μην μπορεί να περιγράψει τα συναισθήματα με λέξεις; Τότε ίσως πάσχετε από αλεξιθυμία, μία κατάσταση κατά την οποία το άτομο δεν έχει καθόλου επίγνωση των συναισθημάτων του.

Ετυμολογικά αναλύεται ως εξής: στερητικό α (έλλειψη) + λέξις (λέξη) + θυμός (συγκίνηση), δηλαδή έλλειψη λέξεων για τα συναισθήματα.

Κατά πάσα πιθανότητα είστε αλεξιθυμικοί εάν:

- Δυσκολεύεστε να μιλήσετε για τα συναισθήματά σας

- Έχετε πολύ περιορισμένο συναισθηματικό λεξιλόγιο

- Δυσκολεύεστε να διακρίνετε το ένα συναίσθημα απ’ το άλλο

- Δυσκολεύεστε να ξεχωρίσετε το συναίσθημα από μια σωματική ενόχληση

- Οι άλλοι σας θεωρούν υπερβολικά ορθολογιστή ή συναισθηματικά απαθή

- Παθαίνετε σύγχυση με τις συναισθηματικές αντιδράσεις των άλλων

- Γίνεστε σχολαστικοί και φλύαροι όταν απαντάτε σε πρακτικές ερωτήσεις

- Παίρνετε προσωπικές αποφάσεις με βάση κάποιες αρχές παρά τα συναισθήματά σας

- Υποφέρετε συχνά από ανεξήγητες σωματικές ενοχλήσεις όπως ταχυκαρδίες, πόνο στο στομάχι ή εξάψεις.

Πώς εξηγείται επιστημονικά το φαινόμενο

Ο όρος «Αλεξιθυμία» επινοήθηκε το 1972 από τον σημαντικό ψυχίατρο-ψυχαναλυτή Πέτρο Σιφναίο (1920, 2008), που ήταν πρωτοπόρος στους κλάδους της βραχείας δυναμικής ψυχοθεραπείας και της ψυχοσωματικής Ιατρικής.

Στην αλεξιθυμία, το τμήμα του εγκεφάλου όπου παράγονται τα αισθήματα και το τμήμα που τα επεξεργάζεται, λειτουργούν φυσιολογικά. Όμως, μεταξύ των δύο τμημάτων δεν υπάρχουν οι απαραίτητες συνδέσεις, οπότε τα συναισθήματα είναι ελλειμματικά καθώς και η δυνατότητα αξιολόγησής τους.

Το μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου είναι αποσυνδεδεμένο από το νεοφλοιό, ειδικά από τα λεκτικά του κέντρα. Δηλαδή το μεταιχμιακό σύστημα μπορεί να αντιδρά με συναισθήματα αλλά ο νεοφλοιός δεν μπορεί να τα ξεχωρίσει και να βρει λέξεις γι’ αυτά.

Αυτή η εξήγηση βασίζεται στο γεγονός ότι ασθενείς στους οποίους έγινε σκόπιμη διακοπή αυτής της σύνδεσης για ιατρικούς λόγους, με χειρουργική πράξη, έχασαν την ικανότητα να περιγράψουν με λέξεις τα συναισθήματά τους - έγιναν συναισθηματικά επίπεδοι.

Πηγή: onmed.gr

Οι λίγοι και ξεχωριστοί ξεκάθαροι ανθρώποι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα σε κανένα. Εκείνοι που ξέρουν ποιοί είναι και που πάνε.

Αυτοί που δεν μασάνε τα λόγια τους. Μιλάνε με ντόμπρες και ξεκάθαρες κουβέντες. Δεν μπερδεύουν τις λέξεις τους. Εξηγούνται στα ίσα. Δεν φοβούνται και δεν κρύβονται για να πουν αυτό που θέλουν. Μιλάνε με τη γλώσσα της ψυχής τους. Οι συλλαβές τους είναι καθάριες σαν το βλέμμα τους. Και βγαίνουν ατόφιες απο την καρδιά τους.

Δε δειλιάζουν να σε κοιτάξουν στα μάτια και να σου πουν την αλήθεια. Να ξεστομίσουν όσα οι άλλοι δεν έχουν την τόλμη. Κάνουν την διαφορά με το τσαγανό που τους διακατέχει. Με τον τσαμπουκά που τους διακρίνει. Δεν έχουν μάθει να προσποιούνται για να κερδίσουν αυτό που θέλουν. Δεν παίζουν με τις ψυχές των ανθρώπων. Δεν εκμεταλλεύονται συναισθήματα για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους. Έχουν μάθει πάντα να διεκδικούν και να κερδίζουν αυτό που θέλουν. Δεν τους τρομάζουν οι σχέσεις. Δεν αποφεύγουν τις δεσμεύσεις.  Δε φοβούνται να τσαλακώσουν την εικόνα τους. Γελούν με την καρδιά τους και δεν ντρέπονται να κλάψουν μέσα από την ψυχή τους.

Αντιλαμβάνονται περισσότερα απο όσα αυτός ο κόσμος αντέχει. Αντέχουν περισσότερα απο όσα αυτός ο κόσμος τους δίνει. Μιλάνε λίγο. Γνωρίζουν πολλά. Είναι αυθεντικοί και ειλικρινείς σε όλα. Δεν τρομάζουν μπροστά στα συναισθήματα τους. Αγαπάνε με πάθος. Δίνονται με όλο τους το είναι. Σέβονται τον σύντροφο τους και του φέρονται όπως του αξίζει. Δεν χρησιμοποιούν τα αισθήματα του για να πετύχουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Δεν του προκαλούν ανασφάλεια και φοβίες. Αντίθετα τον προστατεύουν και τον φροντίζουν επιδεικνύοντας την αγάπη τους σε κάθε ευκαιρία.

Πιστεύουν στις πράξεις και όχι στην θεωρία. Δεν τους αρέσουν τα μεγάλα κούφια λόγια. Τους διακρίνει η ποιότητα και όχι η ποσότητα, η ειλικρίνεια και όχι η υποκρισία. Δεν κρύβουν αυτό που είναι. Αντίθετα είναι περήφανοι για αυτό και το βροντοφωνάζουν με κάθε τους κίνηση. Το διαλαλούν σε κάθε τους βλέμμα. Απεχθάνονται το ψέμα. Αγαπούν την γνησιότητα. Μισούν την υποκρισία.  Δεν μιμούνται και δεν αντιγράφουν ρηχά είδωλα.

Εκτιμούν αυτά που τους προσφέρουν οι γύρω τους και αναγνωρίζουν την αξία σε κάθε άνθρωπο. Τους χαρακτηρίζει η αυτοπεποίθηση που εκπέμπουν. Η αυτογνωσία που τους διακρίνει. Ξέρουν τι θέλουν και δεν το ψάχνουν σε κάθε σταθμό που θα τους βγάλει η διαδρομή τους. Πατάνε γερά στα πόδια τους και δεν τρικλίζουν σε κάθε τους βήμα. Δεν κοροϊδεύουν και δεν υποτιμούν τους ανθρώπους. Αντιμετωπίζουν τις μικρότητες με αδιαφορία. Τις κακίες με περιφρόνηση. Τα δύσκολα με αξιοπρέπεια και χιούμορ.

Δεν επιδιώκουν τον σεβασμό σου. Τον κερδίζουν με την στάση τους. Δεν διεκδικούν την προσοχή σου. Την κερδίζουν με την συμπεριφορά τους. Ξεχωρίζουν για το τσαγανό και την αμεσότητα τους. Για την απλότητα και την ευθύτητα τους. Γελάνε δυνατά. Σου χαμογελούν εγκάρδια. Δεν φοβούνται να σου δείξουν την συμπάθεια τους και δεν αποκρύπτουν τις αντιπάθειες τους. Δεν συναναστρέφονται με τον όχλο. Έχουν λίγους και ‘’καρδιακούς’’ φίλους.

Δεν περιπλανιούνται άσκοπα σε τούτο τον κόσμο. Ακολουθούν μία σταθερή πορεία και δεν παρεκκλίνουν σε κάθε στροφή της ζωής τους. Δεν έχουν την ανάγκη της επιβεβαίωσης από κανένα. Δεν επιδιώκουν την επιβράβευση από τους άλλους. Αντιστέκονται σθεναρά στο ρεύμα και δεν παρασύρονται από εμπάθειες και κακόβουλες επιρροές. Υποστηρίζουν με πάθος τις απόψεις τους και δεν κρύβονται από ανθρώπους και καταστάσεις.

Δεν έμαθαν και δεν ξέρουν να κρύβονται στα σκοτάδια. Δεν θα τους συναντήσεις σε μυστικά δείπνα ούτε σε κλειστές συναγωγές. Δεν θα τους δεις να τριγυρίζουν στα υπόγεια και τα καταγώγια αυτού του κόσμου. Θα τους αντικρύσεις εκεί όπου υπάρχει φως και καθάριος ουρανός. Εκεί όπου τελειώνει το ουράνιο τόξο. Γιατί εκεί τους οδηγεί πάντα η ψυχή τους.

Είναι αυτοί οι λίγοι και σπάνιοι που τολμούν να είναι ο ξεκάθαρος εαυτός τους. Γιατί απλά δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα σε κανένα.

αναπνοές