Εβδομήντα χρόνια μετά την έκρηση της βόμβας στο Ναγκασάκι, ο Σουμιτέρου Τανιγκούτσι δείχνει στο σώμα του ανάγλυφο τον τρόμο του πολέμου
Ο Σουμιτέρου Τανιγκούτσι ήταν 16 χρονών, όταν η ατομική βόμβα κατέστρεψε την πόλη του, σκοτώνοτνας μέσα σε ελάχιστα λεπτά 70.000 ανθρώπους. 

Σήμερα, 70 χρόνια αργότερα, ο 86χρονος Σουμιτέρου αφήνεται στο φωτογραφικό φακό και δείχνει σε όλον τον πλανήτη το κατεστραμμένο σώμα του από τις συνέπειες της έκρηξης.

Όπως θυμάται ο ίδιος, ήταν πάνω στο ποδήλατό του, κάνοντας μια παράδοση στην δουλειά που δούλευε τότε, όταν το ωστικό κύμα τον έριξε κάτω, χωρίς να καταλάβει τίποτα. Επί τρείς ημέρες περιφερόταν, χωρίς να κάνει τίποτα για τα τραύματά του. 

Όπως λέει ο ίδιος το δέρμα του είχε ξεκολλήσει σαν σχισμένο ύφασμα και κρεμόταν από όλες του τις πλευρές. Η πλάτη του είχε καταστραφεί, και έμεινε ξαπλωμένος για 21 μήνες μπρούμυτα στο νοσοκομείο.

Σήμερα, είναι πρόεδρος σε ένα γκρουπ από τους επιβιώσαντες του Ναγκασάκι και εργάζεται για ενάντια στην πυρηνική ενέργεια και τη μόλυνση. Και αποφασίζει να εκθέσει το σώμα του σε κοινή θέα, θέλοντας να δείξει με αυτόν τον τρόπο τη φρίκη του πολέμου. 

Τα λόγια πάντως είναι περιτά μπροστά σε τόσο δυνατές φωτογραφίες. Και σε έναν άνθρωπο που κατάφερε να γυρίσει από την κόλαση και να μας πει, έστω και με μερικές φωτογραφικές πόζες, πως είναι εκείνη η σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου.
 



protothema.gr

Τραγική είναι η κατάσταση για πολλές οικογένειες στην Ελλάδα. Μία από αυτές είναι στην Πάτρα, όπου ένα 6χρονο παιδί αναγκάζεται να σιτίζεται κάθε δύο ημέρες με μόλις ένα αυγό και μία φέτα ψωμί, λόγω έλλειψης φαγητού στο σπίτι του. Το άλλο παιδί της οικογένειας συντηρείται με ζάχαρη για αν μην καταρρεύσει!

Την καταγγελία αυτή έκανε στο patrastimes.gr. ο πρόεδρος από το “Φωτεινό Αστέρι” Χρήστος Σπηλιόπουλος, απορώντας για το που “πρέπει να οδηγηθεί η εξαθλίωση των παιδιών, για να αναγκαστεί το κράτος να ξυπνήσει και να μεριμνήσει για αυτά”.

Την ίδια ώρα ο Σύλλογος παρακαλεί όσους έχουν ξενοίκιαστα σπίτια, για μικρό χρονικό διάστημα να τα διαθέσουν τον σύλλογο για την στέγαση οικογενειών με παιδιά που μένουν καθημερινά στο δρόμο, ώστε να μετριάσουν κάπως τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης τους σε τόσο τρυφερή ηλικία, αφού όλα είναι από 6 μηνών μέχρι και 11 ετών!

Είναι χαρακτηριστικό της κατάστασης, ότι στην συγκέντρωση ειδών φαγητού έχει συμπεριληφθεί και η συγκέντρωση απορρυπαντικών και ειδών υγιεινής για παιδιά, αφού υπάρχουν μητέρες που πλένουν τα ρούχα μόνο με νερό όπως και τα παιδάκια τους, με τον κίνδυνο μολύνσεων να ελλοχεύει…

Ο σύλλογος “Φωτεινό Αστέρι”, κάθε Πέμπτη απόγευμα, θα βρίσκεται στην πλατεία Γεωργίου, δίπλα στο Δημοτικό Θέατρο, ώστε όσοι μπορούν να τους βοηθήσουν με ένα κουτί γάλα ή ότι άλλο μπορούν.

29 Μαΐου 1985: Βρυξέλλες, γήπεδο Χέιζελ. Λίβερπουλ και Γιουβέντους αναμετρώνται στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Η Γιουβέντους κερδίζει με πέναλτι του Πλατινί. Κανείς δεν θα θυμάται την πρωταθλήτρια Ευρώπης παρά μόνο τον έξαλλο πανηγυρισμό του σκόρερ και μια τραγωδία. 

Με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από εκείνο το καταραμένο απόγευμα στις Βρυξέλλες, τα διεθνή πρακτορεία ανασύρουν από το αρχείο τους τις συγκλονιστικές φωτογραφίες από την τραγωδία στο Χέιζελ. Όχι πως χρειάζονται για να θυμάται κανείς το θάνατο 39 ανθρώπων... 

Μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η τραγωδία του Χέιζελ. Η τραγωδία που άλλαξε το ποδόσφαιρο. Γιατί έτσι συμβαίνει, περιμένουμε μια τραγωδία να τα αλλάξει όλα. Πιο πριν είμαστε ανίκανοι... 

Από τη μια η Γιουβέντους του Πλατινί, του Μπόνιεκ, του Ρόσι, του Ταρντέλι και του Σιρέα. Από την άλλη η Λίβερπουλ του Νταλγκλίς, του Γκόμπελαρ και του Ρας, που είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά. 

Το Χέιζελ των Βρυξελλών, που θα διεξαγόταν ο τελικός, είχε χτιστεί το 1930. Από τότε, δεν ανακαινίστηκε ποτέ. 

 

Ανάμεσα στους οπαδούς της Λίβερπουλ και εκείνους της Γιουβέντους υπήρχε μια "νεκρή" ζώνη. Εκεί θα κάθονταν οι Βέλγοι που ήθελαν να δουν τον τελικό. Στην πλειοψηφία τους οικογένειες με παιδιά, ανάμεσά τους και πολλοί Ιταλοί μετανάστες. 


Μια ώρα πριν ξεκινήσει το παιχνίδι έγινε το κακό. Άγγλοι χούλιγκαν (κανέναν δεν ενδιαφέρει αν ήταν μεθυσμένοι ή όχι) μπαίνουν την "κενή" ζώνη. Οι οπαδοί της Γιουβέντους (που είχαν "απαντήσει" με πετώντας αντικείμενα) αναγκάζονται να υποχωρήσουν μπροστά στην επέλαση των Άγγλων. Μόνο που η εξέδρα δεν άντεξε το βάρος. Έπεσε. Μαζί της έπεσαν στο θάνατο 39 άνθρωποι. 32 Ιταλοί, 4 Βέλγοι, 2 Γάλλοι, 1 Ιρλανδός. 

Οι φωτογραφίες από τον πανικό που ακολούθησε, σοκάρουν ακόμη και σήμερα, 30 χρόνια μετά. Το γήπεδο είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Παντού κορμιά. Άλλα άψυχα, άλλα τραυματισμένα. Καλυμμένα με αίμα. Αστυνομικοί κυνηγούσαν Ιταλούς που ήθελαν εκδίκηση. 

Όλα αυτά πίσω από τις κλειστές πόρτες του Χέιζελ. Η ΟΥΕΦΑ ήθελε να γίνει το παιχνίδι. Το ίδιο και οι Βέλγοι. Κανείς δεν είχε πει πως υπάρχουν νεκροί. Και το παιχνίδι ξεκίνησε, με τους ποδοσφαιριστές να μην ξέρουν τι ακριβώς τί είχε γίνει. 

Λίγο πριν τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα, ο διαιτητής καταλογίζει πέναλτι υπέρ της Γιουβέντους σε ανατροπή του Μπόνιεκ. Μόνο που η ανατροπή έγινε εκτός περιοχής. Ίσως ο Ελβετός διαιτητής να γνώριζε τι είχε γίνει και πως οι Άγγλοι επιτέθηκαν στους Ιταλούς. Ίσως γι’ αυτό αργότερα, δεν έδωσε πέναλτι στη Λίβερπουλ.

Μια μαύρη στιγμή στην ιστορία του ποδοσφαίρου. 39 ψυχές που χάθηκαν άδικα, ένας τίτλος του αμαυρώθηκε. Η τραγωδία του Χέιζελ προκάλεσε την απόφαση της Θάτσερ για αποκλεισμό των αγγλικών συλλόγων από κάθε ευρωπαϊκή διοργάνωση. 


Το χατίρι της το έκανε η UEFA, που απέκλεισε τις αγγλικές ομάδες για πέντε χρόνια και τη Λίβερπουλ για 6. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή Ομοσπονδία έφταιγαν μόνο οι Άγλλοι χούλιγκαν. Ούτε η ίδια, ούτε οι Βέλγοι διοργανωτές, ούτε κανείς. 


Φωτογραφίες: Reuters, ΑΠΕ - ΜΠΕ

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot