Ο επτά φορές παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1 υπέστη ατύχημα στο σκι, το Δεκέμβριο του 2013 και ήταν σε τεχνητό κώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην κατοικία του στην Ελβετία για να συνεχίσει τη θεραπεία του.

Ο 47χρονος, πλέον, «Σούμι», παρουσιάζει σημάδια βελτίωσης, όπως αποκάλυψε ο Ρος Μπράουν, πρώην τεχνικός διευθυντής της Φεράρι, με τον οποίο είχε συνεργαστεί ο θρυλικός Γερμανός για την κατάκτηση των τίτλων σε Μπένετον, Φεράρι και Μερτσέντες:

«Η οικογένεια έχει επιλέξει να κρατηθεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το σέβομαι απόλυτα», δήλωσε ο Μπράουν και συμπλήρωσε: «Υπάρχουν ενθαρρυντικά σημάδια βελτίωσης στην υγεία του και προσεύχομαι καθημερινά για να πάει ακόμη καλύτερα. Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί σέβομαι την απόφαση της οικογένειας του να μείνει μακριά από τη δημοσιότητα. Υπάρχουν πολλές φήμες για τον Μίκαελ και οι περισσότερες από αυτές είναι μακριά από την πραγματικότητα. Πρέπει όλοι να σεβαστούμε την προσωπική ζωή της οικογένειας και να μην της δημιουργούμε περισσότερα προβλήματα.»

Πηγή: ΑΠΕ

Τα εν λόγω σκευάσματα θα μπορούν να μετονομαστούν από «φάρμακα για οποία δεν απαιτείται ιατρική συνταγή» σε «φάρμακα για τα οποία δεν απαιτείται ιατρική συνταγή - Γενική Διάθεση».

Με βάση τον κατάλογο, καλούνται οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις να καταθέσουν στον ΕΟΦ σχετικές αιτήσεις τροποποίησης τρόπου διάθεσης φαρμακευτικών προϊόντων. Μπορούν επίσης να υποβάλλουν σχετικές αιτήσεις τροποποίησης και για φαρμακευτικά προϊόντα δραστικών ουσιών εκτός καταλόγου, οι οποίες θα αξιολογηθούν κατά περίπτωση σύμφωνα με τα κριτήρια του νόμου.
Ολη η λίστα

imerisia.gr

Επιστήμονες στις ΗΠΑ χρησιμοποίησαν μια νέα τεχνική τροποποίησης του γονιδιώματος, με την οποία θεράπευσαν σε ποντίκια τη β-θαλασσαιμία, ή μεσογειακή αναιμία.

Η μεσογειακή αναιμία είναι μια κληρονομική νόσος του αίματος, που μειώνει την παραγωγή της αιμοσφαιρίνης και έτσι προκαλεί έλλειψη οξυγόνου στο σώμα, πράγμα που έχει ποικίλες συνέπειες (ωχρό δέρμα, αδυναμία, κόπωση και πιο σοβαρές επιπλοκές).

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Γέιλ και Κάρνεγκι Μέλον, με επικεφαλής τον καθηγητή Πίτερ Γκλέιζερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», ανέπτυξαν μια νέα ελάχιστα επεμβατική στρατηγική για τη διόρθωση των μεταλλάξεων που προκαλούν την μεσογειακή αναιμία.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα καινοτόμο συνδυασμό από νανοσωματίδια, συνθετικά τμήματα DNA και ενδοφλέβια έγχυση. Η τεχνική θεράπευσε τα πειραματόζωα από την εν λόγω μορφή αναιμίας.

Παρότι το ποσοστό επιτυχίας ήταν γύρω στο 7%, όσον αφορά την επιτυχή γενετική διόρθωση στα αιματοποιητικά βλαστοκύτταρα, αυτό ήταν αρκετό για να εξαφανισθεί η αναιμία. Τα ποντίκια δεν είχαν πια καθόλου συμπτώματα της νόσου και έπειτα από πέντε μήνες τα επίπεδα της αιμοσφαιρίνης στο αίμα τους ήταν φυσιολογικά.

Το επίτευγμα ανοίγει το δρόμο για την εφαρμογή της νέας γενετικής τεχνικής στους ανθρώπους. Οι γιατροί ελπίζουν ότι θα καταφέρουν με τη βοήθεια της γενετικής να θεραπεύσουν τις κληρονομικές διαταραχές του αίματος, όπως η θαλασσαιμία και η δρεπανοκυτταρική αναιμία.

Οι Αμερικανοί επιστήμονες πήραν από το μυελό των οστών μια πρωτεΐνη που ενεργοποιεί τα βλαστικά κύτταρα του αίματος και συνδύασαν αυτή την πρωτεΐνη με συνθετικά μόρια (πεπτίδια νουκλεϊκού οξέος, γνωστά ως ΡΝΑ), που μιμούνται το DNA και προσκολλώνται στο ελαττωματικό γονίδιο-στόχο ΗΒΒ.

Αυτό πυροδοτεί μέσα στο κύτταρο που παράγει το αίμα, μια διαδικασία αυτοδιόρθωσης της παθογόνας μετάλλαξης. Η μεταφορά των μορίων ΡΝΑ γίνεται μέσω βιοσυμβατών νανοσωματιδίων, τα οποία εισάγονται στο σώμα με ενδοφλέβια ένεση.

Ο Π. Γκλέιζερ ανέφερε ότι η νέα μέθοδος είναι ανώτερη από εναλλακτικές γενετικές τεχνικές όπως η ανταγωνιστική CRISPR, η οποία μπορεί να έχει ανεπιθύμητες παρενέργειες, όπως η μετάλλαξη κάποιου άσχετου γονιδίου.

Αν η τεχνική αποδειχθεί όντως αποτελεσματική και στις μελλοντικές κλινικές δοκιμές σε άλλα ζώα, μπορεί τελικά να οδηγήσει στη θεραπεία της μεσογειακής αναιμίας στους ανθρώπους –και πιθανώς και άλλων αιματολογικών διαταραχών όπως η δρεπανοκυτταρική αναιμία. Θα χρειασθούν όμως χρόνια, εωσότου υπάρξει οριστικό συμπέρασμα.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δύο φορές γενέθλια θα έχει ένα κορίτσι από το Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς διαγνώστηκε με όγκο όταν ακόμη ήταν στην κοιλιά της μητέρας της και έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα, με αποτέλεσμα να το βγάλουν από τη μήτρα και να το ξαναβάλουν.

Η Μάργκαρετ Μπόμερ πήγε για έναν υπέρηχο ρουτίνας στη 16η εβδομάδα της εγκυμοσύνης της στο τρίτο της παιδί. Γρήγορα όμως ανακάλυψε ότι τα πράγματα δεν ήταν και τόσο καλά.

«Είδαν κάτι στη σάρωση και ο γιατρός τότε ήρθε και μας είπε ότι υπήρχε κάτι σοβαρό με το μωρό μας και πως είχε τεράτωμα sacrococcygeal» δήλωσε η μαμά σε συνέντευξη από το Νοσοκομείο Παίδων του Τέξας. «Ήταν πολύ σοκαριστικό και τρομακτικό γιατί δεν ξέραμε τι σήμαινε η λέξη αυτή και ποια θα ήταν η διάγνωση».

Το τεράτωμα sacrococcygeal είναι ένας όγκος που αναπτύσσεται πριν από την γέννηση και μεγαλώνει από μια κόκκυγα του μωρού.

«Είναι η πιο κοινή μορφή όγκου που βλέπουμε σε ένα νεογέννητο» δήλωσε ο δρ. Ντάρελ Κας, συν-διευθυντής του Κέντρου Εμβρύου στο Τέξας και αναπληρωτής καθηγητής χειρουργικής, παιδιατρικής και μαιευτικής στο Baylor College Medicine. «Ακόμη κι αν είναι η πιο κοινή μορφή όγκου, είναι αρκετά σπάνια».

Ο όγκος αυτός που βρίσκεται συχνότερα σε κορίτσια παρά σε αγόρια, εμφανίζεται μία φορά στις 35.000 γεννήσεις.



Δυστυχώς, αυτή δεν ήταν η πρώτη κακή είδηση για την μητέρα. Αρχικά, κυοφορούσε δίδυμα, αλλά έχασε το ένα από τα μωρά πριν μπει στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Ήταν ένα σοκ γι’ αυτήν να μάθει ότι το έμβρυό έπασχε από μια σπάνια γενετική ανωμαλία.

«Κάποιοι από αυτούς τους όγκους μπορούν να παραμείνουν, και να αφαιρεθούν μετά τη γέννηση του μωρού» δήλωσε ο Κας. Αλλά περίπου στο 50% των περιπτώσεων, μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στο έμβρυο κυρίως εξαιτίας του προβλήματος στη ροή του αίματος».

Ο Κας εξήγησε ότι ο όγκος προσπαθεί να μεγαλώσει απορροφώντας αίμα από την ροή του αίματος του μωρού ενώ αυτό προσπαθεί με τη σειρά του να μεγαλώσει και τελικά καταλήγει σε έναν διαγωνισμό μεταξύ του όγκου και του μωρού. «Σε κάποιες περιπτώσεις, ο όγκος κερδίζει και η καρδιά απλά δεν μπορεί να συμβαδίσει και το μωρό τελικά πεθαίνει» δήλωσε ο Κας.

Με τον όγκο να μεγαλώνει καθημερινά και να κλέβει την παροχή αίματος, το έμβρυο της οικογένειας Μπόμερ, γινόταν καθημερινά όλο και πιο άρρωστο, όπως εξήγησαν οι γιατροί στη μέλλουσα μητέρα. Κάτι έπρεπε να γίνει.

Αν και άλλοι γιατροί είχαν συμβουλεύσει στη μητέρα να τερματίσει την εγκυμοσύνη, ο Κας και η ομάδα του, της έδωσαν μια άλλη δυνατότητα: την εμβρυική χειρουργική επέμβαση. Η επιλογή αυτή, όμως, δεν ήταν ένας εύκολος δρόμος. Ακόμα χειρότερα, οι πιθανότητας να ζήσει το μωρό ήταν ζοφερές.

«Η Λινλι δεν είχε πολλές ελπίδες» δήλωσε η μαμά. «Στις 23 εβδομάδες, ο όγκος πίεζε την καρδιά και ήταν θέμα ημερών η καρδιακή ανεπάρκεια, επομένως έπρεπε να αποφασίσουμε αν θα αφήναμε τον όγκο να την κυριεύσει ή θα της δίναμε μια ευκαιρία για ζωή. Ήταν μια εύκολη απόφαση για εμάς» δήλωσε η μητέρα.

Ένα θαύμαΉταν 23 εβδομάδων και 5 ημερών έγκυος, όταν ο Κας πραγματοποίησε την εμβρυική χειρουργική επέμβαση έκτακτης ανάγκης. Εκείνη την στιγμή, ο όγκος ήταν μεγαλύτερος από το έμβρυο.

Ο Κας και ο Δρ. Oluyinka Olutoye, πραγματοποίησαν την επέμβαση διάρκειας 5 ωρών. «Όσον αφορά στο έμβρυο, κάναμε πάρα πολύ γρήγορα.

Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, το δαπανήσαμε στο άνοιγμα της μήτρας. Δεν θέλαμε να θέσουμε σε κίνδυνο την υγεία της μητέρας» δήλωσε ο Κας, που εξήγησε πως εργάστηκαν πολύ προσεκτικά τόσο στην τομή όσο και στην ραφή, ώστε «να σφραγιστεί η μήτρα». 

Επίσης, πρόσθεσε πως ο όγκος σε αυτή την περίπτωση ήταν τόσο μεγάλος, που έπρεπε να κάνουν μια «τεράστια» τομή, με αποτέλεσμα να βγάλουν το έμβρυο έξω και να βγει όλο το αμνιακό υγρό, κάτι πολύ δραματικό, όπως πρόσθεσε.

Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, η καρδιά της Λινλι επιβραδύνθηκε πάρα πολύ.

«Ουσιαστικά είχε σχεδόν σταματήσει» δήλωσε ο Κας. Τότε κλήθηκε ένας καρδιολόγος, βασικό μέλος της ομάδας, για να δώσει το σωστό φάρμακο και να μεταγγίσει τη σωστή ποσότητα υγρού, επιτρέποντας έτσι στους χειρουργούς να συνεχίσουν το έργο τους.

Η χειρουργική ομάδα αφαίρεσε το μεγαλύτερο μέρος του όγκου. Όταν ολοκληρώθηκε η επέμβαση, τοποθέτησαν την Λινλι πίσω μέσα στη μήτρα και έραψαν ξανά την μητέρα. 

«Είναι ένα είδος θαύματος, να ανοίξεις τη μήτρα και να την σφραγίσεις ξανά» δήλωσε ο Κας.

Η Μπόμερ έμεινε στο κρεβάτι για το υπόλοιπο της εγκυμοσύνης της. Παρά τον πόνο, άντεξε άλλες 12 εβδομάδες, μέχρι να φτάσει στην 36η, όταν γεννήθηκε η Λινλι Χόουπ (Ελπίδα) για δεύτερη φορά με καισαρική τομή στις 6 Ιουνίου.

Αμέσως μετά, η μικρή μαχήτρια μπήκε στην μονάδα εντατικής θεραπείας για αξιολόγηση, ωστόσο κρίθηκε υγιής.

Αμέσως μετά τη γέννηση, η Λινλι, αντιμετώπισε ακόμη μία δοκιμασία: την αφαίρεση του όγκου που δεν είχαν κατάφέρει να προσεγγίσουν οι χειρουργοί, ο οποίος είχε αρχίσει να μεγαλώνει.

«Σε ηλικία 8 ημερών, υποβλήθηκε σε άλλη μία χειρουργική επέμβαση, για την αφαίρεση του υπόλοιπου όγκου» εξήγησε η Μπόμερ.

Μετά από μερικές εβδομάδες στην εντατική, η μικρή Λινλι επέστρεψε στο σπίτι της στην αγκαλιά των αδερφών της.

ΠΗΓΗ: ethnos.gr

Καθώς τα σύγχρονα παιδιά μεγαλώνουν πια «βουτηγμένα» - θέλοντας και μη- σε ένα περιβάλλον με ηλεκτρονικά «γκάτζετ» και οθόνες, ενώ οι γονείς συχνά δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής εξέδωσε νέες επίσημες συστάσεις. Είναι ένα είδος «μπούσουλα» για να καθοδηγήσει τους μπαμπάδες και τις μαμάδες σχετικά με το αν και πόσο πρέπει να αφήνουν τα μικρά παιδιά τους να παίζουν με μια συσκευή ή να παρακολουθούν μια οθόνη.

Οι δύο βασικές συμβουλές είναι: καμία οθόνη για τα παιδάκια έως 18 μηνών, ενώ όχι πάνω από μια ώρα οθόνη για τα νήπια δύο έως πέντε ετών. Ακόμη, οι γονείς επουδενί δεν πρέπει να μπαίνουν στον πειρασμό να δίνουν ηλεκτρονικές συσκευές στα παιδιά τους για να τα καθησυχάζουν, όταν αυτά κλαίνε ή επιζητούν επίμονα την προσοχή των γονιών τους. Το «κόλπο» αυτό επιτρέπεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως σε αεροπλάνα ή σε επισκέψεις σε γιατρούς.

Οι νέες συστάσεις, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό "Pediatrics" της Ακαδημίας, με υπεύθυνη την αναπληρώτρια καθηγήτρια παιδιατρικής Μέγκαν Μορένο και τον ελληνικής καταγωγής Δημήτρη Χρηστάκη του Πανεπιστημίου και του Νοσοκομείου Παίδων του Σιάτλ, επισημαίνουν την ανάγκη η χρήση ηλεκτρονικών συσκευών να εξισορροπείται με σωματική άσκηση, επαρκή ύπνο και αρκετό χρόνο με όλη μαζί την οικογένεια για φαγητό ή παιγνίδια (χωρίς οθόνες!).

Ακόμη, το σωστό είναι να μη γίνεται χρήση οθονών στην κρεβατοκάμαρα του παιδιού, ούτε την ώρα του φαγητού. Ένας βασικός κανόνας πρέπει να είναι, επίσης, καμία χρήση οθόνης μία ώρα πριν τον ύπνο.

Όταν τα νήπια χρησιμοποιούν κάποια συσκευή, το ιδανικό θα είναι να πρόκειται για κάποιο τηλεοπτικό ή άλλο πρόγραμμα που μπορούν να παρακολουθήσουν ή για κάποιο ηλεκτρονικό παιγνίδι που μπορούν τα παιδιά να παίξουν μαζί με τους γονείς τους. Ιδίως τα παιδάκια έως δύο ετών δεν μπορούν να μάθουν πολλά από μια ηλεκτρονική συσκευή (ηλεκτρονικό παιδικό βιβλίο, παιδικό βιντεοπαιγνίδι κ.α.), χωρίς τη βοήθεια ενός μεγάλου.

«Είναι σαν το αυτοκίνητο. Δεν του δίνεις απλώς τα κλειδιά και λες στο παιδί «εντάξει, οδήγα το». Κάθεσαι δίπλα του τα πρώτα χρόνια που οδηγεί» τόνισε η Μορένο. Και αν το παιδί παίζει με μια εφαρμογή (app) στην ταμπλέτα ή στο κινητό, ο γονιός θα πρέπει να την έχει «τσεκάρει» πρώτα.

Αλλά και στα μεγαλύτερα παιδιά, άνω των πέντε ετών, καθώς και στους εφήβους, πρέπει να τίθενται όρια, όσον αφορά τον χρόνο που περνάνε μπροστά σε μια οθόνη, μικρή ή μεγάλη.

Η συχνή χρήση οθονών παρεμβαίνει στην ομαλή ανάπτυξη του εγκεφάλου, στον επαρκή ύπνο, στο «χτίσιμο» υγιών διαπροσωπικών σχέσεων κ.α.

Μεγάλη σημασία, κατά τους Αμερικανούς παιδίατρους, έχει το τι κάνει ένα παιδί μπροστά σε μια οθόνη. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει πρόβλημα αν μιλάει στο Skype με τη γιαγιά του ή αν χρησιμοποιεί το Facebook, όταν νιώθει απομόνωση από τους συμμαθητές του, επειδή είναι παχύσαρκος ή ομοφυλόφιλος.

«Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι καλά ή κακά. Αυτό που πραγματικά μετράει, είναι τι κάνει το παιδί με αυτά και πώς τα χρησιμοποιεί» δήλωσε η Μορένο.

Επίσης, η Ακαδημία Παιδιατρικής συστήνει στους γονείς να περιορίσουν και οι ίδιοι την υπερβολική χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών (κινητών, υπολογιστών κ.α.) στο σπίτι, αλλά και όταν βρίσκονται μαζί με τα παιδιά τους (π.χ. στη διάρκεια μιας βόλτας), επειδή αυτή η ελλιπής επικοινωνία γονιού-παιδιού βάζει τα θεμέλια για μελλοντική αποξένωση και συγκρούσεις μεταξύ τους.