Επτά χρόνια μετά τη φρικτή της κακοποίηση, η Μυρτώ, το 16χρονο -τότε- κορίτσι που η περιπέτεια του συγκλόνισε όλη τη χώρα εξαιτίας της αγριότητας που υπέστη, ένιωσε ξανά τη χαρά της θάλασσας.

Η Μυρτώ, επτά χρόνια μετά τη φρίκη που βίωσε, μαζί με τη μητέρα της, που στέκει αλύγιστη στο πλάι της όλα αυτά τα χρόνια, χαμογέλασε ξανά νιώθοντας την επαφή με το νερό, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου.

«Πρώτο μπάνιο μετά από επτά χρόνια», έγραψε στην ανάρτησή της η κυρία Μαρία Κοτρώτσου, για να δεχθεί αμέσως δεκάδες ευχές από γνωστούς, φίλους, αλλά και ανθρώπους που έχουν συγκινηθεί από την περιπέτεια της Μυρτώς.

Το 16χρονο –τότε- κορίτσι, είχε κακοποιηθεί άγρια από έναν Πακιστανό, ο οποίος μάλιστα, στη συνέχεια είχε επιχειρήσει να «πέσει στα μαλακά» δηλώνοντας ανήλικος.

Η Μυρτώ έκανε διακοπές στην Πάρο με τη μητέρα και την αδελφή της. Η άτυχη κοπέλα είχε βρεθεί αναίσθητη με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι και όλο της το σώμα σε βράχια, σε παραλία της Πάρου, στις 22 Ιουλίου του 2012.

Η Μυρτώ νοσηλεύθηκε επί μήνες, σε κρίσιμη κατάσταση στο Αττικό Νοσοκομείο στην Αθήνα, ενώ παράλληλα η αστυνομία κατάφερε να φτάσει στον δράστη, Αχμέτ Βακάς, λίγο πριν καταφέρει να διαφύγει από το νησί. Η πορεία για την αποκατάσταση της υγείας της Μυρτώς είναι μακρά. Εχει νοσηλευθεί στις ΗΠΑ, σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης στη Λάρισα, ενώ κάθε -έστω μικρό- βήμα της προς μια όσο το δυνατόν φυσιολογική ζωή προκαλεί συγκίνηση.

Μια νέα υπόθεση κακοποίησης ανηλίκων συγκλονίζει την Κρήτη
Δύο παιδιά βίωναν το μαρτύριο μέσα στο ίδιο τους το σπίτι στα Χανιά Κρήτης από τον πατριό και τη μητέρα τους. Η υπόθεση αποκαλύφθηκε όταν το κορίτσι, μαθήτρια Γυμνασίου, πήγε στο σχολείο έχοντας κομμένα μαλλιά και μώλωπες. Το κορίτσι εξιστόρησε στην καθηγήτριά του την κακοποίηση που ζούσε από τον πατριό και τη μητέρα του, ζητώντας βοήθεια.

Οπως αναφέρει το flashnews, το κορίτσι με τον αδελφό του βρίσκονταν κλειδωμένα στο σπίτι και δεν μπορούσαν να φύγουν. Η ανήλικη, ωστόσο, κατάφερε και έφυγε και να πάει στην καθηγήτριά του.

Η καθηγήτρια ενημέρωσε τις αστυνομικές αρχές για την υπόθεση κακοποίησης, οι οποίες προχώρησαν στην προσαγωγή του πατριού και τη μητέρα. Ο βιολογικός πατέρας των παιδιών ενημερώθηκε και έσπευσε στα Χανιά, ενώ του δόθηκε η επιμέλειά τους.

Η υπόθεση κακοποίησης έχει πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης.

Δεν υπάρχουν λόγια για τα μαρτύρια που πέρασε ΑμεΑ στα χέρια υπαλλήλων σε κέντρο αποκατάστασης. Παρόλα αυτά ο ένας εμπλεκόμενος απαλλάχθηκε από το δικαστήριο. Διαβάστε λεπτομέρειες για την ανατριχιαστική υπόθεση.

Ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών με τριετή αναστολή επέβαλε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης σε υπάλληλο του Κέντρου Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία (πρώην ΚΕΠΕΠ «Άγιος Δημήτριος»), που βρίσκεται στην Πυλαία. Το δικαστήριο τον καταδίκασε, επειδή βιντεοσκόπησε την κακοποίηση που υπέστη μέσα στο κέντρο,άτομο με νοητικά προβλήματα από συνάδελφό του.

Του έβαλαν σάκο στο κεφάλι!
Η υπόθεση αποκαλύφθηκε το 2014, όταν η πρόεδρος τού Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας έλαβε με κούριερ ένα dvd που περιείχε σκηνές από θάλαμο της συγκεκριμένης δομής. Το βίντεο, που διαβιβάστηκε άμεσα στην Εισαγγελία Πρωτοδικών, εμφάνιζε υπάλληλο του Κέντρου, με ιδιότητα θαλαμηπόλου, να βάζει μετά από προτροπή του καταδικασθέντος υπαλλήλου, υφασμάτινο σάκο στο κεφάλι τού ανυπεράσπιστου θύματος.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο ίδιος θαλαμηπόλος φαίνεται να σφίγγει τον σάκο στο κεφάλι και στον λαιμό του παθόντα, δυσχεραίνοντας σημαντικά τη λειτουργία της αναπνοής του, με συνέπεια, όπως περιγράφεται στο παραπεμπτικό βούλευμα, αυτός να φωνάξει και να πέσει στο πάτωμα. Σύμφωνα με το βούλευμα, την ίδια ώρα, ο υπάλληλος που φέρεται να καταγράφει το βίντεο ακούγεται να γελάει και να απολαμβάνει όσα συμβαίνουν, προτρέποντας τον συνάδελφό του να συνεχίσει. Ο τελευταίος, δε, απευθυνόμενος προς τον περιθαλπόμενο, ακούγεται να τραγουδάει «σήκω χόρεψε…».

Απαλλάχθηκε ο φυσικός αυτουργός!
Στο εδώλιο του ίδιου δικαστηρίου παραπέμφθηκε και ο θαλαμηπόλος, ως φυσικός αυτουργός των παραπάνω πράξεων, αλλά το δικαστήριο τον απάλλαξε για τα πλημμελήματα της έκθεσης και της απόπειρας επικίνδυνης σωματικής βλάβης, κρίνοντας ότι οι εις βάρος του αποδιδόμενες πράξεις τελέστηκαν του Αύγουστο του 2010, οπότε αυτές παραγράφηκαν λόγω παρέλευσης πενταετίας.

Ο ίδιος -πάντως- είχε καταδικαστεί πριν από έναν χρόνο σε φυλάκιση τεσσάρων ετών για άλλη υπόθεση κακοποίησης που σημειώθηκε στο ίδιο Κέντρο εις βάρος τριών παιδιών με νοητική υστέρηση. Έκτοτε τελεί σε αργία, ενώ το Εφετείο του προσδιορίστηκε για τον προσεχή Δεκέμβριο.

Από την αποδεικτική διαδικασία προέκυψε ότι μεταξύ των δύο παραπάνω συναδέλφων υπήρχε μια κόντρα, και εκτιμάται ότι η αποστολή του dvd έγινε ως αντίποινα προς τον φυσικό δράστη, αφού ο υπάλληλος που βιντεοσκόπησε τις σκηνές δεν εμφανίζεται πουθενά, παρά μόνο ακούγεται η φωνή του, γεγονός που ο ίδιος στην απολογία του χαρακτήρισε συμπτωματικό, αφού κατά τους ισχυρισμούς του βρισκόταν σε διπλανό χώρο.

newsit.gr

Συνολικά 229 παιδιά έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στην κεντρική Μακεδονία την τελευταία δεκαετία
Συνολικά 229 παιδιά έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στην Κεντρική Μακεδονία την τελευταία δεκαετία, με το μικρότερο σε ηλικία να είναι μόλις τριών μηνών. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων (93%) ο δράστης είναι γνωστός του θύματος. Σχεδόν σε μία στις πέντε περιπτώσεις (19%) κακοποίησης ο δράστης προέρχεται από το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον (θείος, ξάδερφος κτλ.), ενώ στο 15% των περιπτώσεων είναι ο ίδιος του ο πατέρας. Σε κάποιες περιπτώσεις κακοποίησης (1,5%) δράστης είναι η ίδια του η μητέρα.

Σχεδόν στο σύνολό τους (98%) οι δράστες είναι άντρες, ενώ στο 14,6% των περιπτώσεων ο υπαίτιος της κακοποίησης είναι ανήλικος. Πολλές καταγγελίες (41,7%) αφορούν σε δράστες ενήλικες, που είχαν αναπτύξει σχέσεις φιλίας και εμπιστοσύνης με το παιδί και μόνο το 7,5% των καταγγελιών σχετίζονται με ενήλικα άτομα, τα οποία ήταν άγνωστα στο παιδί. Σε 17,6% περιπτώσεις οι δράστες είναι περισσότεροι του ενός, ενώ σε 13,1% η πληροφορία αυτή είναι άγνωστη

Σε ό,τι αφορά τα θύματα, τα 165 από τα 229 (72,1%) ήταν κορίτσια και τα 64 (27,9%) αγόρια. Ο μέσος όρος ηλικίας των θυμάτων είναι τα 11,25 έτη. Ειδικότερα, για τα αγόρια ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα εννέα έτη, ενώ για τα κορίτσια τα δώδεκα έτη. Ο μεγαλύτερος αριθμός των θυμάτων (49,8%) αφορά σε παιδιά εφηβικής ηλικίας (13-18 ετών), ενώ το 36,3% και το 13,9% αφορά σε παιδιά σχολικής ηλικίας, 6-12 ετών και προσχολικής ηλικίας (5 ετών ή μικρότερα), αντίστοιχα.

Τα αγόρια φαίνεται ότι θυματοποιούνται συχνότερα σε μικρότερη ηλικία σε σχέση με τα κορίτσια. Επίσης, τα αγόρια φαίνεται, ότι, όταν θυματοποιηθούν μία φορά, συχνότερα επαναλαμβάνεται η κακοποίηση (57,5%), σε αντίθεση με τα κορίτσια, τα οποία συχνότερα γίνονται θύματα μεμονωμένων συμβάντων (60,7%).

Τα παραπάνω στοιχεία αποτελούν συμπεράσματα έρευνας, που εκπονήθηκε στο πλαίσιο διδακτορικής διατριβής για τη Σχολή Επιστημών Υγείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από την παιδίατρο Ελισάβετ Αντωνιάδου και υπό την επίβλεψη του καθηγητή του τμήματος Ιατρικής, Θεόδωρου Δαρδαβέση.

Συγκεντρώθηκαν στοιχεία μιας δεκαετίας που αφορούν στη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών και τα οποία προέρχονται από τα αρχεία του Εργαστηρίου της Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του ΑΠΘ και της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Αφορούν σε καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στα αστυνομικά τμήματα και στην Εισαγγελία του νομού Θεσσαλονίκης, καθώς και των όμορων νομών τη δεκαετία 2005-2015.

Καταγγέλλουσες η μητέρα, η γιαγιά ή η αδερφή
Η αποκάλυψη του συμβάντος στις αστυνομικές αρχές στις περισσότερες των περιπτώσεων οφείλεται σε κάποιο συγγενικό άτομο του παιδιού, όπως είναι η μητέρα, η γιαγιά και η αδερφή (59%). Επίσης,, πολύ συχνά η καταγγελία προέρχεται από το νοσηλευτικό ή εκπαιδευτικό ίδρυμα, το οποίο φρόντιζε το παιδί για οποιοδήποτε λόγο (24,7%). Στο 15,2% των περιπτώσεων η καταγγελία προήλθε από το ίδιο το παιδί, ενώ καταγράφηκαν και 1,1% περιπτώσεις, στις οποίες γνωστά στο παιδί άτομα ανέφεραν πιθανά επεισόδια κακοποίησης. Η συγκεκριμένη πληροφορία δεν ήταν διαθέσιμη σε 22,3% περιπτώσεις.

Ο μεγαλύτερος όγκος των καταγγελιών κακοποίησης (65,2%) αφορά σε περιστατικά, στα οποία τα θύματα ή οι φροντιστές τους ισχυρίζονται ότι είχε πραγματοποιηθεί, με κάποιο τρόπο, ολοκληρωμένη σεξουαλική πράξη με το δράστη, ενώ σε μικρότερο ποσοστό (34,8%) αυτές αφορούν σε θωπείες, φιλιά κ.ά. Σε 18,3% περιπτώσεις οι καταγγελίες ήταν συγκεχυμένες και λιγότερο σαφείς. Ειδικότερα, η κατά φύση και παρά φύση συνουσία υποστηρίχθηκε στο 30,1% και 17,9% των καταγγελιών αντίστοιχα, ενώ υπήρξε και ένα ποσοστό 5,2% στο οποίο τα θύματα ισχυρίζονται ότι είχαν υποστεί και τις δύο μορφές κακοποίησης.
Τρόποι προσέγγισης του θύματος
Συχνότερος τρόπος προσέγγισης του θύματος αποτελεί η εκμετάλλευση της εμπιστοσύνης του παιδιού (47,3%) από συγγενικά του άτομα (πατέρας, θείος, νονός) ή άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντός του (πατριός, φίλος γονέων). Άλλος τρόπος, που φαίνεται να εφαρμόζουν οι δράστες είναι η αρχική γνωριμία του παιδιού με οποιονδήποτε τρόπο και στη συνέχεια η κακοποίησή του με την άσκηση σωματικής βίας ή με τη χρήση κατασταλτικών ουσιών, όπως είναι η αλκοόλη και οι ναρκωτικές ουσίες (18,8%). Ο βιασμός του παιδιού με την άσκηση σωματικής βίας παρατηρήθηκε λιγότερο συχνά, ενώ σε 11,8% και 5,4% περιπτώσεις η συναίνεση του θύματος εξασφαλίσθηκε με τη σύναψη σχέσης και την εξαγορά του αντίστοιχα. Τέλος, υπάρχουν και 18,8% περιπτώσεις, στις οποίες δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο προσέγγισης των δραστών.

Παιδιά τα οποία κακοποιούνταν κατ’ επανάληψη φαίνεται να καθυστερούσαν να αποκαλύψουν το συμβάν, σε σχέση με εκείνα που κακοποιήθηκαν μία φορά. Επίσης, τα περισσότερα παιδιά, που δεν γνώριζαν και δεν είχαν αναπτύξει προηγουμένως σχέσεις με το δράστη, κατήγγειλαν άμεσα το γεγονός (76,9%). Σύμφωνα με τον κ. Δαρδαβέση, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης 14χρονου από πολύ φιλικό πρόσωπο της οικογένειάς του, το οποίο οι γονείς του είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη. Ο δράστης έμπαινε πολύ συχνά στο σπίτι του θύματος και το εκμεταλλευόταν σεξουαλικά κατ΄ επανάληψη.

«Δυστυχώς, το ζήτημα είναι υπαρκτό. Μπορεί να υπάρχει στη διπλανή μας πόρτα. Με την έρευνα θέλουμε να ενημερώσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε τους πολίτες και κυρίως τους γονείς. Η σεξουαλική είναι η χειρότερη μορφή κακοποίησης και οι δράστες εκμεταλλεύονται το άβουλο του παιδιού. Δυστυχώς, όποια παιδιά πέσουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, είναι πολύ πιθανό να γίνουν και αυτά δράστες στην ενήλικη ζωή τους. Από το Μάρτιο θα ξεκινήσουμε σειρά δράσεων ενημέρωσης σε συμβούλια γονέων και αθλητικούς συλλόγους. Δυστυχώς, θύματα κακοποίησης πέφτουν παιδιά και από προπονητές τους, οι οποίοι τους ασκούν γοητεία, αλλά και από δασκάλους», σημείωσε στο ethnos.gr o κ. Δαρδαβέσης.

Ιατροδικαστική εξέταση
Η ιατροδικαστική εξέταση των παιδιών για σωματικές κακώσεις, σε ένα μεγάλο ποσοστό (79%) απέβη αρνητική, όπως επίσης και για τυχόν ευρήματα, ενδεικτικά σεξουαλικής κακοποίησης οποιασδήποτε μορφής (51,3%). Συγκεκριμένα, ενδεικτικά ευρήματα για κατά φύση και παρά φύση συνουσία εντοπίσθηκαν σε 28,6% και 7,6% παιδιά, αντίστοιχα. Επιπλέον, σε 3,6% περιστατικά η ιατροδικαστική εξέταση αποκάλυψε ευρήματα συμβατά, όχι μόνο κατά φύση συνουσίας, αλλά και παρά φύση. Στο 8,9% των περιστατικών διαπιστώθηκαν μη ειδικά ευρήματα σεξουαλικής κακοποίησης, τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθούν ενδεικτικά ασέλγειας, χωρίς όμως να είναι διαγνώσιμα, ενώ στο 51,3% των περιπτώσεων δεν ήταν δυνατό να ανιχνευθεί κάποιο στοιχείο κακοποίησης. «Πολλές φορές οι ιατροδικαστές δεν μπορούν να εντοπίσουν το συμβάν, διότι, όταν γίνει η καταγγελία, κάποιες εκδορές ή μελανιές έχουν φύγει από το σώμα του παιδιού», σημειώνει ο κ. Δαρδαβέσης.

Επίσης, αν και ο χρόνος του συμβάντος είναι άγνωστος, σε πολλές περιπτώσεις (59,8%), οι απογευματινές και νυχτερινές ώρες υπερέχουν κατά πολύ (72,8%) σε σχέση με τις πρωινές (8,7%) και τις μεσημβρινές (18,5%). Ο τόπος, στον οποίο η κακοποίηση λάμβανε χώρα, αναφέρεται, ότι είναι σε 32,4% περιπτώσεις το σπίτι του δράστη, σε 15,8% το αυτοκίνητο, σε 28,1% η οικία του παιδιού και σε 23,7% περιπτώσεις σε διάφορους άλλους χώρους. Η συγκεκριμένη πληροφορία απουσιάζει σε 39,3% αναφορές.

Η βία φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε από τους δράστες ως μέσο επίτευξης της κακοποίησης συχνότερα σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας από ό,τι μικρότερης. Στα μικρότερα παιδιά οι υπαίτιοι της κακοποίησης πιθανότατα να χρησιμοποιούν άλλα μέσα, όπως είναι η δωροδοκία ή η αποπλάνηση, προκειμένου να εξασφαλισθεί η συναίνεση του παιδιού.

Τέλος, ο χρόνος καταγγελίας του περιστατικού κακοποίησης σχετίζεται με την επανάληψη του συμβάντος στο παρελθόν. Το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών που κατήγγειλαν άμεσα (εντός τριών ημερών) το συμβάν στις αρχές, είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά για πρώτη φορά (76,9%).

πηγή ethnos.gr

Σις μεγάλες ελλείψεις στο σύστημα προστασίας των παιδιών, υπογραμμίζουν ειδικοί. Δεκάδες περιστατικά κακοποίησης κάθε χρόνο το αποδεικνύουν, ενώ πολλά άλλα μένουν κρυφά.

Το πρόβλημα δεν είναι καινούριο, καθώς η Ελλάδα ποτέ δεν είχε το κατάλληλο σύστημα για τα παιδιά που πέφτουν θύματα κακοποίησης. Η χρηματοπιστωτική κρίση συχνά ευθύνεται για τις ανεπάρκειες των κοινωνικών υπηρεσιών, ωστόσο, ο Γιώργος Νικολαΐδης, παιδοψυχίατρος και επικεφαλής του τμήματος Ψυχικής Υγείας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, μιλώντας σε έρευνά του Al Jazeera είναι επιφυλακτικός με μια τέτοια γενίκευση, παρά το γεγονός ότι στο δικό του ίδρυμα υπήρχαν περικοπές στο προσωπικό σε ποσοστό πάνω από 50%.

Μα κατάσταση που κρατάει χρόνια

«Οι περικοπές είναι πολλές. Αλλά η προστασία των παιδιών ήταν ανεπαρκής ακόμη και πριν από την κρίση και το κράτος μας εξακολουθεί να μην κάνει κάτι γι’ αυτό. Υπάρχει θέμα έλλειψης κονδυλίων, αλλά και μεγάλο πρόβλημα με το πως ναδιαχειριστούν αυτά τα κονδύλια», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ενδεικτική είναι η υπόθεση του Νίκου Σειραγάκη και όσα ακολούθησαν. Πριν λίγα χρόνια ο προπονητής τοπικής ομάδαςμπάσκετ στην Κρήτη συνελήφθη και καταδικάστηκε για την κακοποίηση 36 νέων αγοριών. Η κακοποίηση γινόταν για χρόνια και ο συνολικός αριθμός των θυμάτων του πιστεύεται ότι ξεπερνά τα 100. Αλλά κανένας γονέας, γείτονας, δάσκαλος, κοινωνικός λειτουργός ή αστυνομικός δεν μίλησε και δεν υποπτεύθηκε κάτι. Αφού η αστυνομία και ο τοπικός εισαγγελέας ειδοποιήθηκαν τελικά από μία οικογένεια, χρειάστηκε ένας ολόκληρος χρόνος για να επιβεβαιωθεί ο ισχυρισμός τους. Ένας χρόνος, κατά τον οποίο ο προπονητής συνέχισε να κακοποιεί παιδιά.

Χρειάστηκε ένας ακόμη χρόνος από το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού να καταφέρει να πείσει τις αρχές ότι κάτι πρέπει να γίνει για τις οικογένειες. Τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποιήθηκαν τελικά και στο Ρέθυμνο δημιουργήθηκε μια μονάδα ψυχολογικής υποστήριξης. Δεν έμεινε ανοιχτό όμως περισσότερο από δύο χρόνια, καθώς τα κονδύλια «έληξαν» και το Υπουργείο Υγείας αποφάσισε να το κλείσει. Και προφανώς δεν άνοιξε κάποιο αντίστοιχο κέντρο.

Αδιαφορία από τις κυβερνήσεις

Τα περιστατικά αυτά είναι πολλά και ενδεικτικά μιας δομικής αδυναμίας να οργανωθεί ένα συνεκτικό σύστημα προστασίας των παιδιών στην Ελλάδα, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες παιδικής φροντίδας.

Υπάρχουν εκατοντάδες υπηρεσίες σε όλη τη χώρα που σχετίζονται με την προστασία των παιδιών. Αλλά οι περισσότερες λειτουργούν μεμονωμένα, χωρίς πρωτόκολλα συντονισμένης δράσης. «Αυτό το είδος αναρχίας, όπου κάθε επαγγελματίας κάνει ό, τι έρχεται στο μυαλό του είναι καταστροφικό», δήλωσε ο κύριος Νικολαΐδης. «Έχω δει περιπτώσεις όπου παιδιά ηλικίας τεσσάρων ετών διαγνώστηκαν με τον σεξουαλικά μεταδιδόμενο ιό του HPV και για πάνω από ένα χρόνο δεν είχε διεξαχθεί έρευνα για να καθορίσουν τον τρόπο με τον οποίο το έπαθαν. Ο δερματολόγος μπορεί μόνο να θεραπεύσει τη λοίμωξη και δεν θα ασχοληθεί με τίποτα άλλο», πρόσθεσε.

Το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού ανέπτυξε, με ανεξάρτητη χρηματοδότηση, ένα πρωτόκολλο για τη δικτύωση των ανόμοιων υπηρεσιών και την ενοποίηση των διαδικασιών τους. Επίσης, ανέπτυξε ένα σύστημα ψηφιακών εγγραφών για περιστατικά κακοποίησης. Ωστόσο, παρά την παρουσίασή τους στις εκάστοτε κυβερνήσεις, έχουν αγνοηθεί επανειλημμένα.

Μέχρι στιγμής, όλες οι προσπάθειες για τον συντονισμό των υπηρεσιών προστασίας των παιδιών έχουν αποτύχει. Μια ακόμη προσπάθεια είναι στους στόχους της σημερινής κυβέρνησης, ξεκινώντας από τη βελτίωση των συνθηκών των παιδιών που έχουν βιώσει κακοποίηση. Η Όλγα Θεμελή, καθηγήτρια εγκληματολογικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης αναφέρει ότι σύμφωνα με την έρευνά της, τα κακοποιημένα παιδιά στην Ελλάδα αναγκάζονται να επαναλάβουν την ιστορία τους στην αστυνομία έως και 14 φορές.

Παρά τις πολλές πολιτισμικές ομοιότητες όσον αφορά τη θεραπεία των παιδιών, η Κύπρος έχει ήδη κάνει τα βήματα που στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο σαν σκέψη μέχρι στιγμής. Η περίπτωση μιας 29χρονης που αυτοκτόνησε μετά από χρόνια σεξουαλικής κακοποίησης από τον θετό πατέρα της, φαίνεται να ξεχείλισε το ποτήρι.

Τον περασμένο Απρίλιο, εγκαινιάστηκε το «Σπίτι του Παιδιού» στη Λευκωσία, όπου οι παιδικές μαρτυρίες καταγράφονται με μια σχολαστικά αποτελεσματική διαδικασία. Σχεδιασμένο με βάση τα πρότυπα του εξωτερικού κέντρων παιδικής μέριμνας ή παιδικής υπεράσπισης, το «Σπίτι του Παιδιού» επιτρέπει την εξέταση παιδιών από εκπαιδευμένους επαγγελματίες, η οποία λαμβάνει χώρα μόνο μία φορά και είναι όσο το δυνατόν μη επεμβατική.

Η κυρία Θεμελή είναι ενθουσιασμένη με την προοπτική ενός αντίστοιχου κέντρου στην Ελλάδα. «Οι προοπτικές μας είναι πολύ καλές», λέει. «O νέος νόμος ορίζει ότι πέντε τέτοια σπίτια θα δημιουργηθούν σε όλη την Ελλάδα, ωστόσο, δεν έχει ξεκινήσει καμία πραγματική δουλειά και η ελληνική αστυνομία φαίνεται απρόθυμη να ξεκινήσει τις απαραίτητες διαδικασίες». «Αυτή είναι η Ελλάδα», αναφέρει η Κωνσταντίνα Κωστάκου, αστυνομικός και ψυχολόγος στο Τμήμα Αλλοδαπών της Αθήνας, υπονοώντας ότι τα πράγματα γίνονται διαφορετικά. Αμφισβητεί την έρευνα της κυρίας Θεμελή και πιστεύει ότι τα παιδιά πρέπει να οδηγηθούν στην αστυνομία, έτσι ώστε να γνωρίζουν ότι «τα πράγματα είναι σοβαρά».

Ακόμη και αν εφαρμοστεί το πρόγραμμα «Σπίτι του Παιδιού», τα προβλήματα με την προστασία του παιδιού στην Ελλάδα φαίνονται ατελείωτα. Δεν υπάρχει σύστημα κοινωνικής φροντίδας και τα παιδιά που απομακρύνονται από τις οικογένειές τους μπαίνουν σε ίδρυμα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι συνθήκες στα ιδρύματα όμως είναι κακές, σύμφωνα με τους ειδικούς παιδικής φροντίδας. «Ίδρυμα για παιδιά με ειδικές ανάγκες στα Λεχαινά κρατά τα παιδιά δεμένα στα κρεβάτια τους, χωρίς να τα απελευθερώνει ακόμη και για σύντομες περιόδους της ημέρας. Κανένα δικαστήριο δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει μια τέτοια ποινή», επισήμανε ο κύριος Νικολαΐδης.

Οι περισσότεροι ειδικοί παιδικής φροντίδας συμφωνούν ότι τα παιδιά κακοποιούνται από αυτούς που εμπιστεύονται, πράγμα που τους δημιουργεί σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και δυσκολία στη σύναψη διαπροσωπικών σχέσεων στο μέλλον. Και συνεπώς κρίνουν επιτακτική την ανάγκη για δημιουργία φορέων που θα προστατεύουν τα παιδιά.

Πηγή tvxs.gr