Η ιστορία με τα capital controls είναι τόσο πονεμένη όσο και όλα όσα έχουν στιγματίσει την καθημερινότητά μας από το καταστροφικό και δυστυχώς αξέχαστο πρώτο εξάμηνο του 2015 μέχρι σήμερα.

Έχουν περάσει δύο ολόκληρα χρόνια και το μόνο που έχουμε δει να «χαλαρώνει» είναι η συχνότητα των κυβερνητικών υποσχέσεων για την πλήρη άρση των περιορισμών, αν και αυτές συνεχίζουν να δίνονται απλόχερα. Άλλωστε, πότε έκαναν οικονομία στις υποσχέσεις οι πολιτικοί για να κάνουν τώρα και μάλιστα σε ένα τόσο λεπτό ζήτημα;

Από το ξεκίνημά του, το liberal.gr, έχει επανειλημμένα επισημάνει ότι οι τελευταίοι που θα δουν να απελευθερώνονται τα χρήματά τους είναι οι ιδιώτες καταθέτες. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τον επίσημο οδικό χάρτη που έχει δώσει στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών. Μια ματιά στις προϋποθέσεις για τα επόμενα βήματα αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι ο δρόμος είναι ακόμη είναι μακρύς, αν όχι ατελείωτος.

Δεν έχουμε φτάσει ούτε στο ένα δέκατο της διαδρομής για την απόσυρση των μέτρων και αντί να υπάρχει μία σοβαρή και αξιόπιστη ενημέρωση, η κυβέρνηση προσπαθεί με τυμπανοκρουσίες και παραπλανητικές ρυθμίσεις να μας πείσει ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα. Σε λίγο θα μας πουν ότι τα capital controls δεν υπάρχουν αλλά είναι ιδέα μας...

Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο ανώτερης τραπεζικής πηγής στο liberal.gr, σχετικά με την χαλάρωση που «πέτυχε» η κυβέρνηση. «Οι ρυθμίσεις αφορούν τις επιχειρήσεις και όχι τους ιδιώτες, ενώ είναι ανούσιο να συζητάμε για το όριο ανάληψης όταν αυτό δεν αυξάνεται πραγματικά», ανέφερε.

Τα capital controls εφαρμόστηκαν ακριβώς για μην μπορούν να φεύγουν από το σύστημα μεγάλα ποσά καταθέσεων (είχαν προηγηθεί εκροές 40 δισ. ευρώ σε 6 μήνες). Σήμερα, λοιπόν, το ημερήσιο όριο ανάληψης παραμένει στα 60 ευρώ απλώς δίνεται η δυνατότητα σωρευτικής ανάληψης μία φορά το μήνα και πάνω στους υπολογισμούς αποφασίστηκε να «φαγωθούν» πέντε ημέρες και ο χρόνος πλέον να έχει 360 αντί για 365 ημέρες.

Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Η κοροϊδία είναι που εξοργίζει καθώς οι τελευταίες ρυθμίσεις που αποφάσισε το υπουργείο Οικονομικών αποτελούν ενδεικτικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζεται το θέμα από την κυβέρνηση. Μπορείτε όλοι πλέον να σηκώσετε 1.800 ευρώ ανά ημερολογιακό μήνα πηγαίνοντας μόνο μία φορά στην τράπεζα, αλλά 300 ευρώ λιγότερα το χρόνο συνολικά. Είναι αυτό χαλάρωση και θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι; Δύο ολόκληρα χρόνια μετά την επιβολή των περιορισμών;

Δεν είναι όμως μόνο η «λογιστική» πλευρά του ζητήματος. Είναι η αίσθηση στην αγορά ότι ακόμη και αν ανακοινωθεί μία θετική ρύθμιση, κάτι θα κρύβεται από πίσω. Κάτι θα υπάρχει που στο τέλος της ημέρας θα δίνει αρνητικό πρόσημο.

Επίσης, όσο συντηρείται αυτή η κατάσταση μεγάλες επιστροφές καταθέσεων δεν πρόκειται να δούμε και η πραγματική οικονομία θα συνεχίζει να υπολειτουργεί. Διότι στην κυβέρνηση θα πρέπει να καταλάβουν ότι εκτός από τους ιδιώτες υπάρχουν και οι επιχειρήσεις. Αλλά προφανώς εξαντλούν την ευαισθησία τους σε άλλα σοβαρά προβλήματα και όχι στην «αδιάφορη» και «μισητή» επιχειρηματικότητα.

Όσο σημαντικό είναι να νιώθουν οι καταθέτες ότι έχουν τα χρήματά τους διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή και να τα κάνουν ότι θέλουν, άλλο τόσο και ίσως ακόμη πιο σημαντικό είναι οι επιχειρήσεις να μπορούν να συναλλάσσονται χωρίς περιορισμούς. Μόνο με την πλήρη απελευθέρωση των συναλλαγών θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη προς τις ελληνικές επιχειρήσεις και θα επανέλθουμε στην κανονικότητα. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες στην οικονομία και όχι κλίμα αβεβαιότητας.

Στον οδικό χάρτη για την πλήρη απόσυρση των capital controls αναφέρεται ότι σκοπός των μεταβολών θα πρέπει να είναι η βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος, η προώθηση της επιχειρηματικότητας, η διευκόλυνση των επενδύσεων, περιλαμβανομένων των ξένων επενδύσεων, και η στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης. Ταιριάζει τίποτα από όλα αυτά με τη γενικότερη στάση της κυβέρνησης σε θέματα διευκόλυνσης του επιχειρείν;

Όπως, λοιπόν, δείχνουν τα πράγματα – και αυτό δεν φαίνεται μόνο από το ζήτημα των capital controls – η επιστροφή στην κανονικότητα θα είναι μία πολύ δύσκολη και επίπονη διαδικασία με τη συγκεκριμένη κυβέρνηση.