Στους ελάχιστους και κακοπληρωμένους νοσηλευτές χάνεται το «στοίχημα» των νοσοκομείων για παροχή ποιοτικών υπηρεσιών.

Τα παραπάνω προκύπτουν από πρόσφατα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Ειδικοί του Οργανισμού συνέκριναν διαχρονικά τις απολαβές του νοσηλευτικού προσωπικού επτά ευρωπαϊκών χωρών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.Η κατάσταση γίνεται χειρότερη στα χρόνια της κρίσης, καθώς τα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα καλούνται να εξυπηρετήσουν όλο και περισσότερους ασθενείς με όλο και λιγότερους νοσηλευτές. Η Ελλάδα έχει αναλογικά το λιγότερο νοσηλευτικό προσωπικό στην Ευρώπη, το οποίο σε μια πενταετία είδε να εξανεμίζεται το ένα πέμπτο του εισοδήματός του.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι Ελληνες νοσηλευτές αμείβονταν το 2013 με 22.932 ευρώ, ενώ το 2009 είχαν ετήσιο εισόδημα 28.847 ευρώ. Η μείωση είναι 20%, ενώ το ίδιο διάστημα υπήρξε μικρή αύξηση ή σταθεροποίηση των αποδοχών στις υπόλοιπες χώρες.

Ενδεικτικό είναι ότι στην Ιταλία οι νοσηλευτές αμείβονται ετησίως με 30.631 ευρώ, στη Γαλλία με 31.941 ευρώ και στο Βέλγιο με 45.555 ευρώ. Στην Τσεχία οι μισθοί σημείωσαν μικρή αύξηση, ενώ το ίδιο συνέβη και στην Ουγγαρία.

Το νοσηλευτικό προσωπικό των ελληνικών νοσοκομείων σηκώνει με... άδειες τσέπες όλα τα βάρη του συστήματος. Στη χώρα μας αναλογούν μόλις 3,6 νοσηλευτές ανά 1.000 κατοίκους, όταν η μέση ευρωπαϊκή αναλογία είναι υπερδιπλάσια, με οκτώ νοσηλευτές ανά 1.000 κατοίκους.

Ενα ακόμη στοιχείο σύγκρισης είναι ότι στη Δανία αναλογούν 15,4 νοσηλευτές. Συντριπτικά είναι τα δεδομένα και από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, με την Ιταλία να έχει 6,4 νοσηλευτές ανά 1.000 κατοίκους, την Πορτογαλία 5,8 και την Ισπανία 5,2 νοσηλευτές.

Αποκαλυπτικό είναι το ότι στα ελληνικά νοσοκομεία υπηρετούν λιγότερες νοσοκόμες από γιατρούς. Σε σκανδιναβικές χώρες κάθε γιατρός πλαισιώνεται από τέσσερις νοσηλευτές, ενώ ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 2,3 νοσηλευτές ανά γιατρό. Οι δύσκολες συνθήκες της καθημερινότητας διώχνουν μεγάλα τμήματα του νοσηλευτικού προσωπικού. Οι αλλαγές στο καθεστώς πρόωρης συνταξιοδότησης έχουν αυξήσει θεαματικά τις αιτήσεις για συνταξιοδότηση από τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ομοσπονδίας τους (ΠΟΕΔΗΝ), μέσα σε δύο μήνες υποβλήθηκαν στα νοσοκομεία 1.000 αιτήσεις συνταξιοδότησης, εκ των οποίων οι 700 αφορούν νοσηλευτικό προσωπικό. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μιχάλης Γιαννάκος εκτιμά ότι έως το τέλος του έτους οι αποχωρήσεις από το ΕΣΥ θα φτάσουν τις 3.000.

Πρόκειται για άνδρες ηλικίας 58 ετών με συμπληρωμένη την 35ετία και μητέρες ηλικίας 50 έως 52 ετών. Οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν συμπληρώσει τις νόμιμες προϋποθέσεις για να βγουν στη σύνταξη, αλλά παρέμεναν στην ενεργό υπηρεσία προκειμένου να βελτιώσουν τους όρους συνταξιοδότησης.

Μελέτες δείχνουν ότι η επαρκής στελέχωση των νοσοκομείων με νοσηλευτικό προσωπικό οδηγεί σε καλύτερη ποιότητα νοσηλείας και ικανοποίηση των ασθενών.

ethnos.gr

Θλιβερή πρωτιά της χώρας όσον αφορά στη φορολόγηση μισθωτών με οικογένεια και δυο παιδιά. Πόσο πληρώνουν για Εφορία και ασφαλιστικά ταμεία σύμφωνα με τον Οργανισμό. Γιατί στην Ελλάδα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση ο… εργένης.

Ο φόρος και οι ασφαλιστικές εισφορές που καλείστε να πληρώσετε είναι οι υψηλότεροι μεταξύ των 34 χωρών μελών του ΟΟΣΑ, όπως δείχνει μελέτη του Οργανισμού από την οποία προκύπτει επίσης ότι ο έχων οικογένεια στην Ελλάδα υφίσταται μεγαλύτερο φορολογικό–ασφαλιστικό βάρος από τον εργένη ακόμα και μετά τον συνυπολογισμό των οικογενειακών επιδομάτων.

Τα ευρήματα της μελέτης εντυπωσιακά. Φόροι και ασφαλιστικές εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων «τρώνε» το 43,4% της αμοιβής ενός παντρεμένου μέσου εργαζόμενου με δύο παιδιά στην Ελλάδα, όταν στις χώρες του ΟΟΣΑ ο αντίστοιχος μέσος όρος είναι μόλις 26,9%.

Με απλά λόγια, από τα 100 ευρώ αμοιβής ενός οικογενειάρχη με δυο παιδιά στην Ελλάδα, τα 43,4 ευρώ φεύγουν πριν καν μπουν στην τσέπη του -όντας μισθωτός η παρακράτηση γίνεται στην πηγή τόσο για το φόρο, όσο και για τις ασφαλιστικές εισφορές- και πηγαίνουν απευθείας στα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία. Την ίδια στιγμή, σε μέσα επίπεδα στις χώρες του ΟΟΣΑ, η αντίστοιχη επιβάρυνση είναι 26,9 ευρώ στα εκατό.

Ακόμα και αν ληφθούν υπ’ όψιν τα επιδόματα τα οποία χορηγούνται στις ελληνικές οικογένειες, η ασφαλιστική και φορολογική επιβάρυνση για τους οικογενειάρχες είναι υψηλότερη κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τους εργένηδες στη χώρα. Στις χώρες του ΟΟΣΑ η αντίστοιχη σύγκριση φέρνει σε πλεονεκτικότερη θέση τις οικογένειες, με χαμηλότερο φορολογικό βάρος 9,1% σε σχέση με τους μεμονωμένους εργαζόμενους.

Την πρωτιά της Ελλάδας στη φορολογική επιβάρυνση των οικογενειών με δύο παιδιά, ακολουθούν το Βέλγιο (40,6%) και η Γαλλία (40,5%) ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά σημειώνονται στη Νέα Ζηλανδία (3,8%), στη Χιλή (7%), την Ελβετία (9,8%) και την Ιρλανδία (9,9%).

Οι εργένηδες

Για τον μέσο εργαζόμενο χωρίς παιδιά, η κατάσταση συγκριτικά είναι καλύτερη. Η Ελλάδα σε αυτή την πτυχή της μελέτης καταλαμβάνει τη 14η θέση στην κλίμακα κατάταξης από τον χειρότερο προς τον καλύτερο με την επιβάρυνση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών επί της αμοιβής να φτάνει στο 40,4% πέρυσι (από 39,1% το 2000) έναντι 36% του μέσου όρου στον ΟΟΣΑ (από 36,7% το 2000).

Η μεταβλητότητα της επιβάρυνσης της εργασίας κρίνεται ιδιαίτερα υψηλή στη χώρα μας. Το φορολογικό βάρος (για την ακρίβεια το άθροισμα φόρων και ασφαλιστικών εισφορών) σε σχέση με την αμοιβή αυξήθηκε κατά 3,1 μονάδες ανάμεσα στο 2010 και το 2011 αλλά μειώθηκε κατά 2,8 μονάδες στη συνέχεια.

Η 14η θέση, για την Ελλάδα των εργένηδων – ή των χωρίς τέκνα- φορολογούμενων φαντάζει καλή, αν η σύγκριση γίνει με το Βέλγιο (επιβάρυνση 55,6%) την Αυστρία (49,4%), τη Γερμανία (49,3%) και την Ουγγαρία (49%). Το θέμα είναι βέβαια εκτός από το πόσους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές πληρώνεις, τι σου επιστρέφει σε όρους παροχών και κοινωνικού κράτους, το ίδιο το Κράτος.

Στον αντίποδα, η χαμηλότερη φορολογική επιβάρυνση της εργασίας καταγράφεται στη Χιλή (7%), τη Νέα Ζηλανδία (17,2%) το Μεξικό (19,5%) και το Ισραήλ (20,5%).

euro2day.gr

Πολύς λόγος έγινε τις τελευταίες ημέρες για τον ΟΟΣΑ και τον ειδικό ρόλο που θέλει να του αναθέσει η κυβέρνηση στην οικοδόμηση της ατζέντας μεταρρυθμίσεων που θα εφαρμοστεί στην Ελλάδα στο πλαίσιο του νέου προγράμματος που θα συμφωνηθεί με τους εταίρους μας.

Οι εκθέσεις του ΟΟΣΑ που συντάσσονται κάθε χρόνο για όλες τις χώρες μέλη του οργανισμού βρίθουν από συστάσεις για μεταρρυθμίσεις σε κάθε πεδίο της οικονομίας με στόχο την ενίσχυση του ανταγωνισμού, της αποτελεσματικότητας, της ανάπτυξης και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.

Η τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα δημοσιοποιήθηκε στα τέλη του 2013 και περιλαμβάνει μια σειρά από συστάσεις. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν αυτές που αφορούν στη φορολογία και το ελληνικό φορολογικό σύστημα. Ας δούμε λοιπόν μέσα από τα επίσημα κείμενα του οργανισμού το στίγμα των τεχνοκρατών του αναφορικά με τις αναγκαίες αλλαγές στη φορολογία, αλλά και την πρόοδο που έχει γίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

-περαιτέρω απλοποίηση του φορολογικού συστήματος. Αφαίρεση πολλών φοροαπαλλαγών που υπάρχουν για τις επιχειρήσεις, αφαίρεση των ρυθμίσεων που καθιστούν πιο ευνοϊκή τη φορολόγηση των αυταπασχολούμενων. Στην έκθεση σημειώνεται ότι έχουν γίνει κινήσεις όπως η κατάργηση του αφορολόγητου ορίου για τους ελεύθερους επαγγελματίες και η κατάργηση φοροαπαλλαγών (π.χ. για δίδακτρα, ασφάλιστρα).

-κατάργηση των προνομιακών καθεστώτων στον ΦΠΑ και ειδικά αυτού των μειωμένων συντελεστών που ισχύει στα νησιά του Αιγαίου. Σημειώνεται ότι οι συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου είναι μειωμένοι κατά 30%.

-ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της φορολογικής διοίκησης, βελτίωση των ελεγκτικών διαδικασιών μέσω της χρησιμοποίησης υψηλότερων προσόντων ελεγκτικό προσωπικό.

-εισαγωγή, τουλάχιστον σε πειραματική βάση, ιδιωτικών υπηρεσιών στη φορολογική διοίκηση. Να σημειωθεί ότι ανάλογη σύσταση έχει κάνει στο υπουργείο Οικονομικών και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

-ανάπτυξη και εφαρμογή δεικτών για τη μέτρηση της αποτελεσματικότητας φορολογικών διαδικασιών οι οποίοι και θα δημοσιοποιούνται.

-ενοποίηση υπηρεσιών που εισπράττουν φόρους και εισφορές προκειμένου να υπάρχει καλύτερη εισπραξιμότητα αλλά και να διευκολύνονται οι διασταυρώσεις για τον εντοπισμό φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής.

-επέκταση του θεσμού της έκδοσης φορολογικού πιστοποιητικού

-αποχή από οποιαδήποτε ρύθμιση φορολογικής αμνηστίας, όπως είναι οι περαιώσεις.

-δημοσιοποίηση και αποτελεσματική δίωξη των σημαντικών φοροφυγάδων. Επιβολή προστίμων «που να έχουν σημασία», δηλαδή να μπορούν να πληρωθούν.

-να εξεταστεί το μέτρο της δημοσιοποίησης των φορολογικών δηλώσεων όλων των φορολογούμενων. Πρόκειται για μέτρο που ισχύει ήδη σε σκανδιναβικές χώρες.

-επιτάχυνση των φορολογικών δικών.

Πηγή:capital.gr