Σύμφωνα με έναν από τους πλέον διαδεδομένους μύθους του διαδικτύου, πολλά κραγιόν διάσημων εταιρειών περιέχουν καρκινογόνο μόλυβδο …αλλά μας το κρύβουν. Πριν θορυβηθείτε για μια ακόμα φορά, μάθετε τι ισχύει πραγματικά.

Η αρχή της ιστορίας χρονολογείται 12 χρόνια πριν, το 2003. Ένα email με τη μορφή alert chain letter που προειδοποιούσε τις γυναίκες για την ύπαρξη καρκινογόνου μολύβδου σε κραγιόν μεγάλων εταιρειών, άρχισε να κάνει με αστραπιαία ταχύτητα το γύρο του διαδικτυακού κόσμου. Μάλιστα πρότεινε στις παραλήπτριες του email να κάνουν το «αλάνθαστο» τεστ του δαχτυλιδιού για να διαπιστώσουν αν το δικό τους κραγιόν ανήκε στην ύποπτη ομάδα . Συγκεκριμένα θα έπρεπε να φορέσουν το κόκκινο κραγιόν τους και να το τρίψουν με ένα χρυσό δαχτυλίδι 24 καρατίων. Αν τα χείλη τους γίνονταν μαύρα, τότε θα έπρεπε επειγόντως να ξεφορτωθούν το τοξικό κραγιόν για να σωθούν…
Ας δούμε όμως πού τελειώνει ο αστικός- μύθος και πού αρχίζει η αλήθεια…

Ο μύθος
Φυσικά και δεν ισχύει το τεστ με χρυσό δαχτυλίδι. Δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη ότι ο χρυσός ανιχνεύει την παρουσία μολύβδου .
Σε μια νεότερη εκδοχή του email (2006) αναφέρεται ότι η έρευνα για τα επικίνδυνα κραγιόν διεξάχθηκε από τον dr. Nahid Neman από το τμήμα Καρκίνου του Μαστού του Νοσοκομείου Sinai του Τορόντο. Μόνο που τέτοιος γιατρός δεν υπάρχει …
H βιο-μοριακή ερευνήτρια dr. Elizabeth Ayoub που αναφέρεται στο πρώτο email και επανεμφανίστηκε σε ανάλογη καταγγελία μέσω Facebook, κατά πάσα πιθανότητα, δεν είναι ούτε αυτή υπαρκτό πρόσωπο.
Παρόλο που η παρατεταμένη έκθεση στο μόλυβδο υπάρχει περίπτωση να συνδέεται με περιστατικά καρκίνου, οι εξίσου σοβαρές και πολύ πιο πιθανές βλάβες στα νεφρά , στο αίμα και στον εγκέφαλο, στο προειδοποιητικό email, για κάποιο λόγο, αποσιωπούνται από τους «ειδικούς».

Η αλήθεια
2005 . Τα τεστ του –αυστηρού-FDA (ο Οργανισμός Φαρμάκων Αμερικής) επιβεβαιώνουν την παρουσία ιχνών μολύβδου στις χρωστικές που χρησιμοποιούνται σε αρκετά κραγιόν-ιδίως κόκκινα. Ωστόσο, το Αμερικανικό Υπουργείο Υγείας, η Αμερικανική και η Βρετανική Αντικαρκινική Εταιρεία όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση διευκρινίζουν ότι η περιεκτικότητα σε μόλυβδο των χρωστικών των συγκεκριμένων καλλυντικών ανταποκρίνεται σε όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας και δεν απειλεί την υγεία των καταναλωτών.

2007. Ένα νέο τεστ που πραγματοποιείται από την ακτιβιστική οργάνωση καταναλωτών CSC (Campaign for Safe Cosmetics) σε 33 κραγιόν γνωστών εταιρειών επιβεβαιώνει την παρουσία ιχνών μολύβδου στο 1/3 από αυτά. Με μια δυναμική καμπάνια η CSC ζητά να αφαιρεθεί από τη φόρμουλά τους ο μόλυβδος διαχωρίζοντας ωστόσο τη θέση της από τα chain emails που συνεχίζουν να κυκλοφορούν. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η υψηλότερη περιεκτικότητα που ανιχνεύθηκε στα συγκεκριμένα κραγιόν ήταν 0,1 ppm, (μέρη ανά εκατομμύριο), ένα ποσοστό, το οποίο αντιστοιχεί στο ανώτατο επιτρεπτό όριο μολύβδου που δίνει ο FDA για τις καραμέλες! Παρόλα αυτά συμφωνεί να διεξαγάγει και νέα τεστ.

2010. Νέα τεστ του FDA επιβεβαιώνουν την παρουσία μολύβδου σε όλα τα κραγιόν που είχε ελέγξει προηγουμένως η CSC, σε ποσοστά που κυμαίνονται από 0,09 έως 3,06 ppm με μέσο όρο τα 1,07 ppm. Ο FDA όμως τονίζει ότι τα επίπεδα μολύβδου στις χρωστικές τους, παραμένουν στα αναμενόμενα, επιτρεπτά όρια. Ακόμα και το υψηλότερο ποσοστό μολύβδου που ανιχνεύθηκε (3,06 ppm) είναι 400 φορές χαμηλότερο από το ποσοστό μολύβδου που ενδεχομένως περιέχει το νερό που πίνουμε. Το κραγιόν είναι ένα καλλυντικό που προορίζεται για τοπική εφαρμογή. Τα ίχνη ανόργανου μολύβδου που τυχόν περιέχει δεν απορροφώνται από το δέρμα ενώ καταπίνεται μόνο τυχαία και σε πολύ μικρές ποσότητες, γεγονός που κατά τον FDA δεν θα πρέπει να δημιουργεί ανησυχίες ως προς την ασφάλεια της χρήσης.

2011. Το Ινστιτούτο Υγείας και Προστασίας καταναλωτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανακοινώνει τα αποτελέσματα ελέγχου 113 δειγμάτων ( 81 κραγιόν και 32 λιπγκλός, διαφόρων αποχρώσεων και τιμών ) από 34 -Ευρωπαϊκές κυρίως- εταιρείες καλλυντικών, για την παρουσία μολύβδου στη σύνθεσή τους. Σύμφωνα με αυτά, στην πλειονότητα των δειγμάτων, η περιεκτικότητά τους σε μόλυβδο δεν ξεπερνά το 1mg/kg, ποσοστό πολύ χαμηλότερο από τα διεθνώς επιτρεπόμενα όρια (10-20mg/kg).

Info
Τι είναι ο μόλυβδος;
O μόλυβδος είναι ένα βαρύ μέταλλο με γκριζογάλανο χρώμα που απαντάται παντού, στ ον φλοιό της γης , στο νερό, στον αέρα (ίχνη), σε πολλές τροφές, σε αρκετά φυσικά προϊόντα, σε ποσότητες που δεν απειλούν την υγεία μας. Το επιτρεπόμενο όριο στις περισσότερες χώρες είναι 10 με 20 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο).

Πώς μπορούμε να εκτεθούμε ;
Ο μολυσμένος αέρας και η κατανάλωση τροφής και νερού είναι οι πιο συνηθισμένοι τρόποι έκθεσής μας στο μόλυβδο. Κινδυνεύουμε για παράδειγμα από την κατανάλωση λαχανικών που δεν έχουν πλυθεί καλά και έχουν παραμείνει πάνω τους ίχνη χώματος μολυσμένου με μόλυβδο ή εισπνέοντας μπογιές που περιέχουν μόλυβδο. Στο νερό, τέλος, της βρύσης ενδέχεται να βρεθούν ίχνη από τον μόλυβδο των σωληνώσεων.
Πηγή: www.skingurus.gr

Οι μη μαγειρεμένες πατάτες πρέπει να αποθηκεύονται σε ένα δροσερό και ξηρό μέρος, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να τις βάζετε στο ψυγείο “για να κρατήσουν περισσότερο”!

Αν το κάνετε αυτό, τότε θα αυξηθεί η ποσότητα ζάχαρης που περιέχουν και ως αποτέλεσμα θα αυξηθούν και τα επίπεδα μιας χημικής ουσίας που ονομάζεται ακρυλαμίδιο, η οποία παράγεται από τα σάκχαρα της πατάτας όταν αυτή μαγειρεύεται (ψητή, τηγανητή, ή στον φούρνο) σε υψηλές θερμοκρασίες.

Τι είναι το ακρυλαμίδιο

Το ακρυλαμίδιο είναι μια χημική ουσία που βρίσκεται στις αμυλώδεις τροφές που έχουν μαγειρευτεί σε υψηλές θερμοκρασίες. Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από τους επιστήμονες στη Σουηδία το 2002. Το ακρυλαμίδιο προκαλεί καρκίνο στα ζώα και οι ειδικοί πιστεύουν ότι σε αυξημένες ποσότητες θα μπορούσε να βλάψουν σοβαρά την υγεία και των ανθρώπων.

Το ακρυλαμίδιο παράγεται με φυσικό τρόπο

Το ακρυλαμίδιο παράγεται φυσικά, όταν τα αμυλούχα τρόφιμα μαγειρεύονται σε υψηλές θερμοκρασίες. Έρευνες δείχνουν, ωστόσο, ότι δεν παράγεται ακρυλαμίδιο όταν αυτές οι τροφές μαγειρεύονται με βράσιμο.

Δεν είναι δυνατό να σταματήσει η παραγωγή ακρυλαμιδίου ή να το αφαιρέσετε από τα τρόφιμα, αφότου έχει παραχθεί. Ως εκ τούτου, οι έρευνες επικεντρώνονται στους τρόπους που μπορείτε να το μειώσετε στα τρόφιμα στα οποία παράγεται.

Μαγείρεμα και αποθήκευση για τις πατάτες

-Για να μειώσετε την ποσότητα ακρυλαμιδίου στη διατροφή σας, δείτε μερικές συμβουλές για το πώς να χειρίζεστε τις πατάτες:

-Οι πατάτες πρέπει να διατηρούνται σε δροσερό και ξηρό μέρος, αλλά όχι στο ψυγείο.

-Έρευνα που διεξήγαγε η Υπηρεσία Ασφάλειας Τροφίμων της Αγγλίας έδειξε πως, όταν κάνετε τηγανητές πατάτες, για να περιέχουν λιγότερο ακρυλαμίδιο πρέπει να μην τις αφήνετε να παίρνουν πολύ σκούρο-χρυσαφί χρώμα αλλά να είναι πιο ανοιχτό-κίτρινο το χρώμα τους πριν τις βάλετε στο πιάτο σας.

-Μπορείτε επίσης να μειώσετε τα επίπεδα ακρυλαμιδίου με το να μουλιάζετε τις πατάτες σε νερό για 30 λεπτά πριν τις τηγανίσετε. Αλλά να θυμάστε πάντα να τις στραγγίζετε καλά πριν τις βάλετε σε καυτό λάδι!

-Εάν χρησιμοποιείτε κατεψυγμένες πατάτες, τα επίπεδα ακρυλαμιδίου είναι χαμηλότερα, όταν ακολουθούνται οι οδηγίες μαγειρέματος που αναγράφονται στη συσκευασία.

http://www.nidirect.gov.uk

Το λίπος γύρω από το μεσαίο τμήμα του κορμού ενός ατόμου μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνο για την υγεία του, ακόμη και αν αυτό το άτομο δεν είναι παχύσαρκο ή πολύ υπέρβαρο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Annals τις of Internal Medicine.

Εκεί αναφέρεται ότι οι άνθρωποι που έχουν κανονικό βάρος, αλλά έχουν και λίπος γύρω από τη μέση τους, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο θνησιμότητας από ό, τι οι άνθρωποι που είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, αλλά έχουν πιο ομοιόμορφα κατανεμημένο το λίπος σε όλο το σώμα τους.

Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία από επιμέρους έρευνες επάνω σε συνολικά 15.184 ενήλικες ηλικίας μεταξύ 18 και 90 ετών. Οι συμμετέχοντες είχαν περίπου 14 χρόνια παρακολούθησης των δεδομένων τους, τα οποία οι ερευνητές χρησιμοποίησαν για να δουν το πώς ο κίνδυνος για καρδιακές παθήσεις και ο συνολικός κίνδυνος θανάτου σχετίζονται με την κατανομή του λίπους στο σώμα, ανεξάρτητα από την ποσοστιαία ποσότητα του λίπους στο σώμα.

Διαπίστωσαν ότι τα άτομα με φυσιολογικό βάρος, αλλά “κεντρική παχυσαρκία” (δηλαδή με κανονικό Δείκτη Μάζας Σώματος, αλλά με μεγάλη αναλογία μέσης-γοφών) έχουν υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από εκείνους που έχουν υψηλό ΔΜΣ, αλλά μια πιο ομοιόμορφη κατανομή του λίπους (δηλαδή χαμηλότερη αναλογία μέσης-γοφών).

Αν και η συγκεκριμένη έρευνα δεν σχεδιάστηκε για να προσδιοριστεί το “γιατί” συμβαίνει αυτό, οι συντάκτες εικάζουν ότι ο πιο πιθανός “ένοχος” είναι το σπλαχνικό λίπος, δηλαδή το λίπος που αποθηκεύεται γύρω από την κοιλιά.

Το σπλαχνικό λίπος πιστεύεται ότι είναι περισσότερο μεταβολικά επικίνδυνο από το υποδόριο λίπος και μπορεί να αυξήσει την αντίσταση στην ινσουλίνη και τη φλεγμονή. Είναι πιθανό οι άνθρωποι με περισσότερο σπλαχνικό λίπος να βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο για προβλήματα που σχετίζονται με την καρδιά και άλλα προβλήματα υγείας που μπορεί να συμβάλλουν στον κίνδυνο θνησιμότητας.

Τα άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκοι με βάση το ΔΜΣ μπορεί να έχουν μεγαλύτερες ποσότητες υποδόριου λίπους στα ισχία και τα πόδια. Αυτό είναι λίπος που συνδέεται με ένα πιο υγιές μεταβολικό προφίλ, υποστηρίζουν οι συγγραφείς της μελέτης. Αυτό μπορεί να εξηγήσει την απροσδόκητη βελτίωση της επιβίωσης σε υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα, σε σύγκριση με πιο αδύνατα άτομα που έχουν, ωστόσο, πολύ κοιλιακό λίπος.

http://time.com