Η κρίση που πλήττει την Ελλάδα, μεταναστευτική και προσφυγική, εκτός από τα αντικειμενικά προβλήματα που κομίζει μαζί της, έχει γίνει αιτία και για μια σειρά άλλων σοβαρών θεμάτων. Το κυριότερο από αυτά είναι η ανεξέλεγκτη δράση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ).

Τυπικά μία ΜΚΟ, είναι μία νόμιμα συσταθείσα οργάνωση σε εθελοντική βάση από πολίτες ή ομάδες ατόμων, η οποία δεν αποτελεί τμήμα κάποιας κυβέρνησης ούτε έχει ως στόχο το «οικονομικό όφελος» γι’ αυτό το λόγο καλούνται σπανιότερα και ως Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις.

Στη συνέχεια θα δούμε πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η ΜΚΟ διατηρεί το ξεχωριστό της καθεστώς στο ότι εξαιρεί από τη δομή της κυβερνητικά στελέχη ή άτομα που εργάζονται για κυβερνήσεις, αλλά μπορεί να δεχθεί ως μέλη της αντιπροσώπους επιχειρήσεων είτε ως προσωπικό είτε ως διευθυντικά στελέχη.

Με την έξαρση της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης στην Ελλάδα, από τον Ιανουάριο του 2015, η χώρα έγινε πόλος έλξης δεκάδων τέτοιων οργανώσεων.

Ανεξέλεγκτα και χωρίς κανένα περιορισμό, δραστηριοποιούνται στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, έχοντας ως "προίκα" 700 εκατομμύρια ευρώ που βάσει της απόφασης της ΕΕ, θα μοιραστούν οι ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα για την υποστήριξη της υποδοχής προσφύγων και μεταναστών.

Η δραστηριοποίηση αυτή έχει γίνει σε τέτοιο βαθμό που πολλοί αναρωτιούνται, εάν οι πρόσφυγες και οι παράνομοι μετανάστες έφεραν τις ΜΚΟ ή το αντίθετο. Μόνο στην Λέσβο ο αριθμός τους ποικίλει μεταξύ 80 και 100.

Στην πραγματικότητα ουδείς είναι σε θέση να δώσει μία συγκεκριμένη εκτίμηση για το πόσες είναι πραγματικά. Με πρόσχημα την προσφορά υπηρεσιών στους πρόσφυγες και τους παράνομους μετανάστες αποδίδονται σε ύποπτες δραστηριότητες. Αυτές έχουν δύο στόχους: Το κέρδος και έως ένα βαθμό την εθνική ασφάλεια της χώρας.

Τα αληθινά κίνητρα όμως και η δράση ενός άλλου εξίσου μεγάλου αριθμού ΜΚΟ είναι άγνωστα. Οι καταγγελίες που φτάνουν από την Λέσβο για τη δράση τους είναι δεκάδες. Η απουσία του κράτους και η οδηγία για εξαφάνιση κάθε ελέγχου στα θαλάσσια σύνορα, έχει δώσει στις ΜΚΟ καθεστώς «κράτους εν κράτει».

Όπως μάλιστα δήλωσε ένας δημοσιογράφος του CNN για την κατάσταση στη Λέσβο: «Όταν μία κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως ΜΚΟ, τότε οι ΜΚΟ συμπεριφέρονται ως κυβερνήσεις».

Και αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα. Περιοχές νησιών έχουν καταληφθεί και έχουν μετατραπεί σε φέουδα, σε no-go-zones. Εκεί στήνουν δικούς τους καταυλισμούς «υποδοχής και περίθαλψης μεταναστών».

Στο βορειοανατολικό τμήμα της Λέσβου, που βρίσκεται στο επίκεντρο των αφίξεων, οι ακτές είναι γεμάτες σωσίβια και προσωπικά αντικείμενα των αλλοδαπών. Εκεί νέες ΜΚΟ ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια εν μιά νυκτί με εξοπλισμό εκατομμυρίων καταλαμβάνοντας δημόσιο χώρο, χωρίς καμία άδεια, χωρίς κανένας να μπορεί να εισέρχεται στους αυτοσχέδιους αυτούς καταυλισμούς, και χωρίς έλεγχο του προσωπικού που απασχολείται εκεί.

Κέντρα παραμονής αλλοδαπών, όπως αυτό της Μόριας φαίνεται πως διοικούνται από αυτές. Κανείς δεν μπορεί να εισέλθει εάν δεν φέρει τα διακριτικά τους.

Στις 14 Ιανουαρίου, πέντε μέλη ΜΚΟ συνελήφθησαν στη Μυτιλήνη με την κατηγορία ότι διευκόλυναν με ταχύπλοα την παράνομη είσοδο στη χώρα προσφύγων και μεταναστών.

Στη δίκη τους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Κατριβάνου και Γιώργος Πάλλης και το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας Πάνος Λάμπρου, παρέστησαν ως μάρτυρες υπεράσπισης. Στην κατάθεσή τους ζήτησαν «την απαλλαγή των εθελοντών από όλες τις κατηγορίες».

Η ΜΚΟ ΜΟAS (Migrant Offshore Aid Station) η οποία ανήκει στον Αμερικανό πολυεκατομμυριούχο Κρίστοφερ Κατραμπόνε (Christopher Catrambone), με δραστηριότητες σε Ιράκ και Αφγανιστάν, έφθασε στην Λέσβο στις 19 Δεκεμβρίου του 2015. Κύριος τομέας δραστηριότητάς της το νεότευκτο πλοίο έρευνας και διάσωσης “Topaz Responder”.

Το σκάφος με μεσολάβηση του πρώην υπουργού Αριστοτέλη Παυλίδη κατέπλευσε στο Αγαθονήσι στα μέσα Ιανουαρίου 2016. Σε αυτό ο Βρετανός δημοσιογράφος Patrick Kingsley του Gurdian μέσω tweeter έκανε γνωστή τη θέση του σκάφους.

Αυτό έχοντας δύο μεγάλους προβολείς αναμμένους λειτουργούσε ως σημείο αναφοράς για την ναυτιλία των πλωτών προσφύγων και παράνομων μεταναστών!

Μία άλλη ΜΚΟ η οποία επίσης δραστηριοποιείται στη Λέσβο είναι η One Nation. Με σαφή ισλαμικό προσανατολισμό έχει ως έδρα της τη Βρετανία και σήμα της τον υψωμένο δείκτη του χεριού – χαρακτηριστική χειρονομία της οργάνωσης ISIS. Η οργάνωση έχει αναφερθεί ότι προχωρά από μόνη της στην κατόπιν συνεννόησης καθοδήγηση των προσφύγων και των παράνομων μεταναστών στη Λέσβο.

Επιπρόσθετα σε βίντεο της οργάνωσης φαίνονται μέλη της να πραγματοποιούν «διάσωση» μεταξύ ελληνικών και τουρκικών ακτών. Πρόκειται βέβαια για παράνομη ενέργεια, αλλά σε μία θάλασσα χωρίς «σύνορα», όπως πρεσβεύει η κυβέρνηση, ο καθείς φαίνεται πως μπορεί να κάνει ότι θέλει.

Οι «φιλάνθρωποι» της συγκεκριμένης οργάνωσης φαίνεται ότι έχουν εξαιρετικές σχέσεις και με την αντάρτικη οργάνωση al-Nusra, αφού τους επιτρέπεται να μοιράζουν τρόφιμα στο Χαλέπι και στην Ιντλίμπ της Συρίας, περιοχές που βρίσκονταν στο μεγαλύτερο μέρος τους υπό τον έλεγχό τους μέχρι πρότινος.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η ίδια οργάνωση φαίνεται να πρωτοστατεί σε «διαθρησκευτική» προσευχή την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου στο Άγαλμα της Μικρασιάτισσας Μάνας, στην Επάνω Σκάλα της Μυτιλήνης. Μάλιστα στην «προσευχή» παρόντες ήταν και οι δύο Μητροπολίτες της Λέσβου, ο Μυτιλήνης Ιάκωβος και ο Μηθύμνης Χρυσόστομος.
Πρόσφυγες και μετανάστες: Μία επικερδής επιχείρηση

Η επιχείρηση των ΜΚΟ που ονομάζεται «πρόσφυγες» είναι μία πολύ προσοδοφόρα δουλειά. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις όπου μέλη των ΜΚΟ έχουν έρθει σε άγρια αντιπαράθεση για μία φωτογραφία.

Στόχος η απαθανάτιση της στιγμής που οι αλλοδαποί πατούν το πόδι τους σε κάποιο νησί του Ανατ. Αιγαίου υπό το «άγρυπνο» βλέμμα των εθελοντών. Η αιτία βρίσκεται στο ότι μέσα από την προβολή του έργου τους –ή του «έργου» τους– έρχεται και η ανάλογη χρηματοδότηση. Αυτή προέρχεται από διεθνείς οργανισμούς, ιδρύματα, αλλά και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Άλλες χρηματοδοτήσεις προέρχονται από τον ΟΗΕ, την UNESCO, μεγάλες εταιρείες και τέλος από ιδιώτες που ανταποκρίνονται σε αιτήματα ΜΚΟ και τις χρηματοδοτούν. Για παράδειγμα στην ιστοσελίδα της One Nation κυριαρχούν τέσσερα μεγάλα banners για χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων της.

Πολλές ΜΚΟ έχουν φτάσει στο σημείο να συνεργάζονται με διακινητές και με την τουρκική Ακτοφυλακή προκειμένου να προκαθορίζεται το ακριβές σημείο απόβασης των αλλοδαπών.

Με τις φωτογραφικές μηχανές και τις κάμερες κάθε είδους ανά χείρας παρουσιάζεται το «έργο» τους μέσω του διαδικτύου. Ιδιαίτερη ζήτηση από τους εθελοντές παρουσιάζουν τα ανήλικα και οι γυναίκες.

Τα παιδιά συγκεντρώνουν πάντα την προτίμηση των φωτογράφων που εργάζονται ή συνεργάζονται με τις ΜΚΟ σε σημείο, που όπως είπε αναγνώστης του PRONEWS από την Λέσβο, «ως να μην τους ενδιαφέρει σχεδόν τίποτα άλλο».

Ιδιαίτερα ο συνδυασμός διαθέσιμης μητέρας με νεογέννητο τιμάται πολλά χρήματα στην αγορά και οι εθελοντές που ενδιαφέρονται να βρεθούν μαζί στο φωτογραφικό κάδρο, δίνουν πολλά για να το πετύχουν.

Πολλές παραλίες, ιδίως αυτές που συγκεντρώνουν την προτίμηση των διακινητών, έχουν καταληφθεί από τα μέλη των οργανώσεων έτσι ώστε να είναι έτοιμες για την «υποδοχή». «Ακόμη και στην Ουγκάντα, που πήγαινα με τις αποστολές των Γιατρών του Κόσμου, παίρναμε άδεια για συγκεκριμένες δράσεις. Σε κανένα κράτος δεν γίνεται αυτό που συμβαίνει εδώ. Να είναι χωρισμένη η Μυτιλήνη σε παραλίες», είχε πει ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας τον περασμένο Νοέμβριο.

Η ασυδοσία των ΜΚΟ και η ανεξέλεγκτη δράση τους φαίνεται πως προβλημάτισε ακόμη και τους θιασώτες του συγκεκριμένου κινήματος.

Στις 11 Ιανουαρίου 2016, 7 μέλη ΜΚΟ συνελήφθησαν στη Μήθυμνα Λέσβου με την κατηγορία ότι έκλεβαν σωσίβια. Αυτό που έκαναν οι συλληφθέντες ήταν να παίρνουν τα σωσίβια τα οποία φόρτωναν σε τρία αυτοκίνητα ιδιοκτησίας τους, προκειμένου να φωτογραφηθούν με αυτά σε ακτές ότι δήθεν τα περισυλλέγουν για να συγκεντρώσουν χρήματα από δωρεές.

Είναι φανερό ότι γίνεται καταστρατήγηση των νόμων και υπάρχει πλήρης ασυδοσία.

Εκτός όμως από τις δωρεές ΜΚΟ φαίνεται πως βγάζουν κέρδη μέχρι και από τις βάρκες. Οι εξωλέμβιες μηχανές γίνονται ανάρπαστες, ενώ τα φουσκωτά στέλνονται πίσω, με αντάλλαγμα φυσικά, για να χρησιμοποιηθούν ξανά από τους διακινητές.

Η ροή των χρημάτων μεταξύ των ΜΚΟ περιέχει και άλλες ύποπτες διαδρομές. Στις ΗΠΑ οι συγκεκριμένοι οργανισμοί δεν φορολογούνται. Αυτό σημαίνει ότι δωρεές προς αυτούς είναι αφορολόγητες, δωρεές που γίνονται από εταιρείες αμφιβόλου νομιμότητας. Οι ΜΚΟ χρησιμεύουν έτσι για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος.

Πολλές ΜΚΟ χρηματοδοτούν άλλες ΜΚΟ προκειμένου να συντηρούν στα νησιά τα μέλη τους, να νοικιάζουν σπίτια για τη στέγαση των μελών, αλλά και μεταναστών, να νοικιάζουν οχήματα για τις μετακινήσεις τους, αλλά και για τη μισθοδοσία των υπαλλήλων τους.

Η απόφαση των επιτρόπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δοθεί η οικονομική βοήθεια απευθείας σε ΜΚΟ και εθελοντικούς φορείς και όχι στο ελληνικό κράτος έχει δημιουργήσει εύλογα ερωτήματα.

Υποψήφιοι αποδέκτες των χρημάτων αυτών είναι φυσικά όχι μόνο οι ελληνικές ΜΚΟ αλλά οποιαδήποτε από τις εκατοντάδες ξένες οργανώσεις που δραστηριοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα. Βασικό ζήτημα να βρίσκεται κάποιος στο “receiving end” της χρηματοδοτικής κάνουλας της Ε.Ε. είναι η «κοινωνικοποιημένη διαφήμιση». Αυτή επιτυγχάνεται μέσω των αναλόγων ηλεκτρονικών δικτύων και φυσικά με τις απαραίτητες «περγαμηνές»: Βίντεο και φωτογραφίες.

«Δεν πρέπει να χάσουμε χρόνο στην ενεργοποίηση κάθε δυνατού μέσου προκειμένου να αποτρέψουμε την ανθρωπιστική κρίση εντός των συνόρων μας. Με τη σημερινή πρόταση θα διατεθούν 700 εκατ. ευρώ για την παροχή βοήθειας όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη», έχει δηλώσει ο επίτροπος για την Ανθρωπιστική Βοήθεια και τη Διαχείριση Κρίσεων, Χρήστος Στυλιανίδης.

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό και τα όσα έχει ανακοινώσει ο κ. Στυλιανίδης αναφορικά με την ενίσχυση των 700 εκατ. ευρώ, για το 2016 προβλέπεται αρχικά η διάθεση 300 εκατ. ευρώ.

Επιπλέον ποσό ύψους 200 εκατ. ευρώ ετησίως θα προβλεφθεί για χρήση εντός του 2017 και του 2018 αντίστοιχα. Το ποσό αυτό θα είναι άμεσα διαθέσιμο μετά την υιοθέτηση της πρότασης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προκειμένου να στηριχθούν οι δομές και οι ανάγκες για την παραμονή και τη μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών γεννά ερωτήματα με δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή το εν Ελλάδι τοπίο στον χώρο των ΜΚΟ είναι χαώδες και ανεξέλεγκτο. Πώς θα γίνει η μοιρασιά των χρημάτων, πού και με ποιες διαδικασίες;

Πώς θα γίνει εφόσον δεν υπάρχει σαφές μητρώο των οργανώσεων που δρουν στην Ελλάδα;

Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, ΜΚΟ δραστηριοποιούνται στις παρακάτω περιοχές: Λέσβος, Σάμος, Κως, Καστελόριζο, Ρόδος, Σύμη, Λέρος, Χίος και φυσικά η Ειδομένη.

Πόσες από αυτές είναι ελληνικές και πόσες ξένες; Είναι σαφές πως υπάρχει ισχυρή αντιπαλότητα μεταξύ των ελληνικών και των ξένων ΜΚΟ για το ποιος θα λάβει τα χρήματα.

Είναι επίσης σαφές πως η αντιπαλότητα αυτή βλέπει και το φως της δημοσιότητας όπως στην περίπτωση στα μέσα Μαρτίου για ένα φυλλάδιο που καλούσε τους αλλοδαπούς να περάσουν στα Σκόπια.

Σίγουρα ένα φυλλάδιο από μόνο του δεν θα ήταν αρκετό να πυροδοτήσει μία ένταση.

Ξαφνικά κύκλοι «αλληλέγγυων» στην Ελλάδα άρχισαν να διασπείρουν δημοσιεύματα για «επαγγελματικούς μηχανισμούς» ΜΚΟ, οι οποίες υποτίθεται περιθωριοποιούν την «γνήσια κοινωνική αλληλεγγύη». Στο γενικότερο κλίμα εντάσσονται πληροφορίες για «λίστες» με ονόματα κατοίκων νησιών για πρόσληψη με υψηλές αμοιβές από ΜΚΟ εξυπηρετώντας έτσι κομματική πελατεία.

Στο χορό των εκατομμυρίων μπαίνουν και οργανώσεις που δημιουργούνται σε μία μέρα από επιτήδειους για να εισπράξουν μέσω κομματικών ή άλλων καναλιών. Το… πάρτι όμως των ΜΚΟ δεν σταματά εδώ.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, πολλές οργανώσεις έχουν στήσει χορό πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για τα κονδύλια της Ε.Ε. Οι διαγωνισμοί αφορούν την παροχή ρουχισμού, τροφοδοσίας και άλλους εξοπλισμούς προς τους αλλοδαπούς και προσκυρώνονται με καταιγιστικούς ρυθμούς από τις ΜΚΟ που βρίσκονται στα νησιά (Λέσβος, Σάμος) και από άλλα σημεία.

Μέχρι το 2014 όταν αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ελεγκτικός μηχανισμός για την σύσταση και λειτουργία των ΜΚΟ, δρούσαν στη χώρα 30.000 ΜΚΟ ελληνικές εκ των οποίων οι 15.000 ήταν «φαντάσματα». Με άλλα λόγια, εξαφανίζονταν μόλις απορροφούσαν τα απαραίτητα κονδύλια για την «καλοζωία» και την «ευμάρειά» τους.

Το «έπαθλο» των 700 εκατ. ευρώ είναι άγνωστο σε ποιες ΜΚΟ θα καταλήξει και με ποιες διαδικασίες. Αναμφίβολα κάποιες από τις ΜΚΟ παρουσιάζουν δουλειά και έργο. Αναμφίβολα όμως ο μεγαλύτερος αριθμός από αυτές περιμένει το άνοιγμα της κάνουλας. Τα σκάνδαλα των ελληνικών ΜΚΟ είναι άλλωστε γνωστά.

Να σημειωθεί ότι στις 17 Φεβρουαρίου ασκήθηκε νέα συμπληρωματική ποινική δίωξη σε βάρος 13 υπαλλήλων του υπουργείου Εξωτερικών από την Εισαγγελία Διαφθοράς για παράνομη χρηματοδότηση που εκπόνησε η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης» με βασικό κατηγορούμενο τον Αλεξ Ρόντος, πρώην στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών και στενό συνεργάτη του Γ.Παπανδρέου.

Το ποσό της παράνομης χρηματοδότησης ανήλθε στα 1,2 εκατ. ευρώ και η παράνομη δοσοληψία είχε τελεστεί την περίοδο 2000-2001. Η ίδια ΜΚΟ κατηγορείται και για απάτη ύψους 9 εκατ. ευρώ σε άλλα 6 προγράμματα που υποτίθεται ότι είχε αναλάβει να εκτελέσει.

Σε άλλη περίπτωση, τον Φεβρουάριο του 2014 η αστυνομία προχώρησε στην εξιχνίαση απάτης ύψους 2,5 εκατ. ευρώ της οργάνωσης «Εθελοντικό Σώμα Ελλήνων Πυροσβεστών Αναδασωτών».

Συνοψίζοντας: Πολλοί καταλογίζουν την εκρηκτική αύξηση του αριθμού των ΜΚΟ στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα «καυτά σημεία» του Ανατ. Αιγαίου ως απόρροια της ανυπαρξίας του κράτους. Εν μέρει έχουν δίκιο. Από την άλλη μεριά, το ίδιο το κράτος βλέποντας την αδυναμία του μετέθεσε τις ευθύνες του στις ΜΚΟ, οι οποίες καλύπτοντας το κενό κατέλαβαν χώρο και αρμοδιότητες, παραβιάζοντας βασικές αρχές κυριαρχίας του κράτους.

Ο ίδιος ο Γ. Μουζάλας, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, δήλωσε πως ούτε στην Ουγκάντα συμβαίνουν αυτά. Επομένως έχουμε μία κυριολεκτικά ανεξέλεγκτη κατάσταση, η οποία αγγίζει τα όρια της παραβίασης βασικών αρχών εθνικής κυριαρχίας.

Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση αφήνει την κατάσταση να σέρνεται κυριολεκτικά χωρίς να κάνει οτιδήποτε. Πολλοί της καταλογίζουν ότι επιχειρεί να εξυπηρετήσει κομματική πελατεία. Άλλοι ότι στελέχη της εμπλέκονται εμμέσως σε ΜΚΟ εξυπηρετώντας οικονομικά συμφέροντα.

Κάποιοι άλλοι φτάνουν ακόμη μακρύτερα λέγοντας ότι νησιά του Ανατ. Αιγαίου «σφύζουν» από κατασκόπους που δρουν υπό την κάλυψη των ΜΚΟ. Συνολικά η Ελλάδα παρουσιάζει μία εικόνα χειρότερη και από τριτοκοσμική χώρα και η αιτία είναι η ανεύθυνη, επικίνδυνη και ανερμάτιστη κυβερνητική πολιτική των «ανοικτών συνόρων», παραβιάζοντας βασικούς νόμους εθνικής κυριαρχίας.

pronews.gr

Εντείνονται οι διαβουλεύσεις μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ για την υιοθέτηση ενός κοινού κατώτατου Ευρωπαϊκού μισθού.

Το συγκεκριμένο θέμα ξεκίνησε από τη Γερμανία τον Ιανουάριο του 2015, ενώ φέρεται να συζητείται και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, παρά τις πολιτικές αντιδράσεις. Ο Γάλλος ευρωβουλευτής των Σοσιαλιστών Γκιγιόμ Μπαλάς σύμφωνα με το «Euractiv» έκανε μία εισήγηση προτείνοντας την προοδευτική θέσπιση ενός κοινού βασικού μισθού στην Ευρώπη. Όπως ανέφερε, θα μπορούσε να ρυθμιστεί στο ύψος του 60% του βασικού μισθού της κάθε Ευρωπαϊκής χώρας. Η συγκεκριμένη πρόταση εγκρίθηκε από την πλειοψηφία των βουλευτών, ελπίζοντας ότι θα καταχωρηθεί στην αναθεώρηση της Οδηγίας για την απόσπαση των εργαζομένων. Ωστόσο, στο έγγραφο το οποίο δημοσιεύθηκε από την Επιτροπή τον περασμένο Μάρτιο, δεν υπήρξε κάποια αναφορά στη θέσπιση βασικού μισθού.

Επίσης, το εν λόγω ζήτημα τέθηκε την προηγούμενη εβδομάδα και από τον Πρόεδρο της Επιτροπής, καθώς υποστήριξε πως αποτελεί ζήτημα «κοινωνικής δικαιοσύνης». Παρά την πρόοδο η οποία έχει γίνει, υπάρχουν αρκετές διαφωνίες στις Βρυξέλλες, σχετικά με τη θέσπιση βασικού μισθού και την απόσπαση εργαζομένων. Όπως ανέφερε βουλευτής του ΕΛΚ στη Euractiv, δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ευρωβουλευτών, ενώ ο ευρωβουλευτής των Σοσιαλιστών Φιλίπ Κορντερί δήλωσε ότι «αποτελεί ρεαλιστική φιλοδοξία και θα έλεγα αναγκαιότητα η θέσπιση ενός βασικού μισθού». Σήμερα 6 χώρες (Ιταλία, Κύπρος, Αυστρία, Δανία, Φινλανδία και Σουηδία) δεν έχουν θεσπίσει ένα βασικό μισθό, ενώ υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των βασικών μισθών σε κάποιες χώρες. Για παράδειγμα, ο βασικός μισθός της Βουλγαρίας το 2016 ήταν στα 216 ευρώ, ενώ στο Λουξεμβούργο ανήλθε στα 1.923 ευρώ.

«Εάν η διαφορά εκφραστεί σε αγοραστική δύναμη, οι αποστάσεις είναι μικρότερες, ωστόσο είναι έντονη η ανισότητα» δήλωσε ο Μπαλάς, ενώ προσέθεσε ότι σε πολιτικό επίπεδο είναι αναγκαίο να πειστούν όλοι οι εταίροι. Επίσης, η θέσπιση του κατώτατου μισθού πρέπει να έχει και μία νομική βάση για να στηριχθεί. Το άρθρο 153 της Συνθήκης της Λισαβόνα ορίζει ότι «η Ένωση πρέπει να υποστηρίζει και να λειτουργεί συμπληρωματικά στις δραστηριότητες των κρατών μελών» που έχουν ως στόχο τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας.

Αντιδράσεις από τις Ανατολικές χώρες Ανάμεσα στους εταίρους οι οποίοι θα χρειαστούν πειστικά επιχειρήματα είναι τα Ανατολικά κράτη, καθώς τα επίπεδα του βασικού μισθού τους βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα και η θέσπιση ενιαίου μισθού ενδέχεται να θέσει τέλος στο πολύτιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που έχουν.

Σύμφωνα με την αναφορά του Κορντερί, χωρίς τη θέσπιση νόμιμου βασικού μισθού στην ΕΕ, τα κράτη μέλη θα δυσκολευτούν σε μεγάλο βαθμό να προσελκύσουν επιχειρηματική δραστηριότητα ή κεφάλαιο. Οι διαφωνίες έγκεινται στο γεγονός ότι εάν ο κατώτατος μισθός διαμορφωθεί κάτω από το 60% του εθνικού μέσου μισθού στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, είναι πιθανό να ασκηθεί πίεση και να μειωθούν περαιτέρω οι μισθοί. Το γαλλικό ταμείο για παράδειγμα, πρότεινε ως ποσοστό το 45-50% που θα αυξηθεί προοδευτικά στο 55%.

Εάν επιτευχθεί αυτό στις ανατολικές χώρες, οι μισθοί θα αυξηθούν, καθώς ο κατώτατος μισθός βρίσκεται στο 40% του μέσου μισθού.

www.dikaiologitika.gr