Επιστήμονες στις ΗΠΑ αναπτύσσουν μια τελείως νέα τεχνολογία θεραπείας του άσθματος και των αλλεργικών αντιδράσεων σε διάφορα τρόφιμα.

Πρόκειται για ένα βιοδιασπώμενο νανοσωματίδιο, το οποίο εισάγεται στο σώμα και, δρώντας σαν «δούρειος ίππος», κρύβει ένα αλλεργιογόνο μέσα σε ένα φιλικό κέλυφος, έτσι ώστε να πείσει το ανοσοποιητικό σύστημα να μην του επιτεθεί.

Έτσι, η αλλεργική αντίδραση στους πνεύμονες σταματά μακροχρόνια και εμποδίζεται η εκδήλωση άσθματος. Η ίδια μέθοδος μπορεί να εφαρμοσθεί στην περίπτωση των τροφικών αλλεργιών, π.χ. σε φιστίκια. Ήδη το νανοσωματίδιο δοκιμάσθηκε με επιτυχία σε αλλεργικά ποντίκια.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν του Σικάγο, με επικεφαλής τον καθηγητή μικροβιολογίας-ανοσολογίας Στέφεν Μίλερ έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS).

«Είναι μια καινοτόμα, ασφαλής και αποτελεσματική σε βάθος χρόνου μέθοδος για την αντιμετώπιση και εν δυνάμει για τη 'θεραπεία' των ασθενών με απειλητικές για τη ζωή τους αλλεργίες και με άσθμα. Μπορεί να εξαλείψει την ανάγκη για τη λήψη φαρμάκων εφ' όρου ζωής, προκειμένου να θεραπευθεί η αλλεργία των πνευμόνων» δήλωσε ο Μίλερ. «Πρόκειται για μα καθολική θεραπεία. Ανάλογα με την αλλεργία που θέλεις να εξαλείψεις, γεμίζεις τα νανοσωματίδια με γύρη, πρωτεϊνη φιστικιών, πρωτεϊνη αυγού κ.α.» πρόσθεσε.

Είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζεται μια τέτοια μέθοδος με στόχο να δημιουργηθεί στο ανοσοποιητικό σύστημα ανοχή απέναντι στους διάφορους αλλεργιογόνους παράγοντες. Κάτι ανάλογο έχει ήδη δοκιμασθεί σε αυτοάνοσες παθήσεις όπως η πολλαπλή σκλήρυνση.
Ήδη, έως το τέλος του έτους θα αρχίσουν οι πρώτες κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους με αυτοάνοσα νοσήματα, ενώ στην περίπτωση του άσθματος και των αλλεργιών αυτό θα γίνει αργότερα. Τις δοκιμές σχεδιάζει η νεοφυής εταιρεία Cour Pharmaceutical Development που δημιούργησε ο Μίλερ, σε συνεργασία με την φαρμακευτική Takeda Pharmaceutical.

Το περίβλημα των νανοσωματιδίων αποτελείται από το βιοπολυμερές PLGA, το οποίο έχει ήδη εγκριθεί από την εποπτική Αρχή Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ.

Όταν το νανοσωματίδιο με το αλλεργιγόνο εισάγεται στο αίμα, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν ασχολείται με αυτό, επειδή το θεωρεί αθώο. Στη συνέχεια, το νανοσωματίδιο «καταπίνεται» από ένα μακροφάγο κύτταρο του ανοσοποιητικού συστήματος. Με τον τρόπο αυτό, το ανοσοποιητικό σύστημα εξοικειώνεται με την αλλεργιογόνα ουσία, που κρύβεται μέσα στο νανοσωματίδιο, ως κάτι που δεν είναι επικίνδυνο. Έτσι, έτσι συνηθίζει να μην αντιδρά αλλεργικά, όταν στο μέλλον ο οργανισμός εκτεθεί ξανά σε παρόμοιο αλλεργιογόνο.

e-typos.com 

Καθησυχαστικοί εμφανίστηκαν οι επιστήμονες, τονίζοντας πως παρά τη σύμπτωση της εκδήλωσης - με διαφορά λίγων ωρών το Σάββατο - δύο πολύ ισχυρών σεισμών σε δύο απομακρυσμένες μεταξύ τους χώρες, στην Ιαπωνία και τον Ισημερινό, δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια παγκόσμια «επιδημία» σεισμών.

Ανάμεσα στις δύο χώρες που επλήγησαν από τους ισχυρούς σεισμούς (7 βαθμών στην Ιαπωνία και 7,8 στον Ισημερινό λίγο μετά) μεσολαβεί ο βόρειος Ειρηνικός Ωκεανός. Η απόσταση, περίπου 14.700 χιλιομέτρων, είναι υπερβολικά μεγάλη για να συσχετισθούν με οποιοδήποτε τρόπο τα δύο γεγονότα.

Οι μεγάλοι σεισμοί μπορούν να «πυροδοτήσουν» άλλους σεισμούς, αλλά μόνο στην ίδια περιοχή, κατά μήκος του ίδιου ρήγματος ή σε κάποιο κοντινό. Από την άλλη, οι σεισμοί στην Ιαπωνία και στον Ισημερινό φαίνεται ότι έχουν διαφορετική γενεσιουργό αιτία.

Στην περίπτωση του Ισημερινού, ο σεισμός συνέβη επειδή η βαρύτερη τεκτονική πλάκα στον βυθό του Ειρηνικού βυθίζεται αργά κάτω από την ελαφρύτερη τεκτονική πλάκα της Νότιας Αμερικής, με ρυθμό περίπου πέντε εκατοστών ετησίως. Στο σύνορο συνάντησης των δύο πλακών συσσωρεύεται ένταση, η οποία κατά καιρούς εκτονώνεται μέσω της σεισμικής δραστηριότητας.

Αντίθετα, ο σεισμός στο νησί Κιούσου στη νοτιοδυτική Ιαπωνία, σύμφωνα με την Αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία, συνέβη σε πολύ μικρότερο βάθος, σε κάποιο ρήγμα οριζόντιας μετατόπισης πάνω στην μεγάλη ευρασιατική πλάκα και όχι σε κάποια ζώνη καταβύθισης, όπως στον Ισημερινό.

Οι Αμερικανοί γεωλόγοι, που παρακολουθούν τους σεισμούς σε όλη τη Γη, καθησυχάζουν ότι ο μέσος αριθμός όλων των σεισμών διεθνώς κάθε χρόνο εμφανίζει αξιοσημείωτη σταθερότητα και δεν έχει αυξητική τάση. Όσον αφορά ειδικότερα στους ισχυρούς σεισμούς 7 έως 7,9 βαθμών έχουν πράγματι υπάρξει μερικά έτη με πάνω από 20 σεισμούς και άλλα με λιγότερους από δέκα, όμως ο διαχρονικός ετήσιος μέσος όρος παραμένει γύρω στους 15.

Αυτό, κατά τους επιστήμονες, σημαίνει ότι κατά μέσο όρο συμβαίνει τουλάχιστον ένας ισχυρός σεισμός το μήνα κάπου στον πλανήτη και ότι, από σύμπτωση, μπορούν να συμβούν ακόμη και δύο μεγάλοι σεισμοί μέσα στην ίδια μέρα. Μπορεί, όμως, επίσης να περάσει ένας ολόκληρος μήνας ή και περισσότερο χρονικό διάστημα χωρίς να συμβεί πουθενά στον κόσμο ένας σεισμός άνω των επτά βαθμών, όπως συνέβη μεταξύ 27 Ιουλίου και 16 Σεπτεμβρίου 2015.

Από την άλλη, δημιουργείται η παραπλανητική εντύπωση ότι αυξάνονται οι ισχυροί σεισμοί, επειδή σταδιακά βελτιώνονται τα όργανα καταγραφής τους, επειδή ολοένα περισσότερα μέρη της Γης κατοικούνται από ανθρώπους και επειδή ολοένα συχνότερα τα Μέσα Ενημέρωσης προβάλλουν τους σεισμούς.
Αν ένας ισχυρός σεισμός είχε συμβεί στη μέση του ωκεανού χωρίς καθόλου θύματα, είναι αμφίβολο αν θα το είχε προσέξει κανείς.

newsbomb.gr