Η προστάτιδα του Αιγαίου, μνημονεύεται και τιμάται με έθιμα και παραδόσεις. Κάθε νησί, μία μοναδική ιστορία, με διαφορετική αφήγηση. Το Πάσχα του καλοκαιριού, μία από τις μεγαλύτερες θεομητορικές εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η Κοίμηση της Θεοτόκου, η Ανάληψή της. Ο Αύγουστος, ο μήνας μοναδικής θρησκευτικής κατάνυξης.

«Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας,

εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε·

μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής,

και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη,

εκ θανάτου τας ψυχάς ημών».

Η Παναγία, γνώρισε το θάνατό της, τον περίμενε, αλλά δεν ήταν μόνη. Νεφέλη, μετέφερε τους Αποστόλους δίπλα της, όσο μακριά και εάν ήταν και μετά, τρεις μέρες μετά, ήρθε η Ανάστασή της, η μετάστασή της στους ουρανούς. Ο εορτασμός της Κοίμησης και της Ανάστασής της, λαμπρό παράδειγμα προς όλους, λαμπρό δίδαγμα για τους απανταχού Έλληνες και Ελληνίδες, Δωδεκανήσιους και Δωδεκανήσιες.

Κάθε θάνατος, μία νέα αρχή. Κάθε φυγή, μία νέα ελπίδα. Τίποτα δεν τελειώνει, όταν δεν έχει ολοκληρωθεί. Ακόμη και εάν κάποιοι επιχειρήσουν να το αμαυρώσουν, να το προσβάλλουν, να το λεηλατήσουν, όπως οι Ιουδαίοι, που αποπειράθηκαν να ανατρέψουν το νεκροκρέβατο της Παναγίας και τυφλώθηκαν. Όλοι γίνονται δέκτες αυτού που τους αξίζει, αυτού για το οποίο εργάστηκαν λαθεμένο ή ορθό, κακό ή καλό, άτιμο ή έντιμο. Και εάν τολμήσεις ακόμη περισσότερα, τότε θα λάβεις ξανά την απάντησή σου. Ακόμη πιο σκληρή, όπως η πράξη σου. Τρανό παράδειγμα ο ένας και μοναδικός Ιουδαίος, που κατόρθωσε να ακουμπήσει του νεκροκρέβατο της Παναγίας και μια αόρατη ρομφαία του έκοψε τα χέρια (!)

Χρόνια πολλά λοιπόν. Χρόνια πολλά και ευλογημένα στα νησιά της Δωδεκανήσου, που τιμούν με λαμπρότητα, κατάνυξη και περηφάνια, την Κοίμηση και την Ανάσταση της Θεοτόκου.

Χρόνια πολλά στην όμορφη Κάρπαθο, στην Παναγία της Ολύμπου, με το εξαίρετο τέμπλο της. Χρόνια πολλά στις Πυλές, στο Απέρι και κυρίως στις Μενετές, στην Παναγία που ανοίγει τις πόρτες της σε χιλιάδες κόσμου και όπως θα έλεγαν ο Μηνάς Αλ. Αλεξιάδη και η Εύη Μελά-Αλεξιάδη:

«Η Κάρπαθος σεμνύνεται, όλοι πανηγυρίζου(ν)

και οι Καρπάθιοι χαίρονται για Σένα και γλεντίζου(ν).

Καρπάθου Μεγαλόχαρη, τα θαύματα σαν κάνει,

η δύναμη της Παναγιάς σ’ όλο τον κόσμο φτάνει.

(…) Μια είν’ η «Μενετιάτισσα» εις τη δική μας χώρα,

πασίγνωστη στην Κάρπαθο και στην Ελλάδα τώρα».
 

Χρόνια πολλά και στην κορυφή της Νισύρου, στη Σπηλιανή, εκεί όπου η λατρεία στην Παναγία, έχει εξέχουσα σημασία. Εκεί, όπου πραγματοποιούνται, για πάνω από εκατό (100) χρόνια, τα εννιάμερα της Παναγίας, αναλλοίωτα στο χρόνο, όπως τα διδάγματά της.

Χρόνια πολλά στην ιερή Πάτμο με την Παναγία τη Διασώζουσα και στη Λέρο με την Παναγία του Κάστρου. Χρόνια πολλά στην Αστυπάλαια την Πορταϊτισσα και στην Παναγία της Κάσου, την Πέρα Παναγιά. Χρόνια πολλά στη γραφική Χάλκη, στο Χωριό της Παναγιάς, στην Κάλυμνο με την Παναγία την Κεχαριτωμένη, στην Κω με την Γοργοεπήκοο, στη Σύμη με τη Λεμονίτισσα, στη Ψέριμο της Κοίμησης.

Χρόνια πολλά και στη Ρόδο, στην Ιαλυσό και την Κρεμαστή. Εκεί, όπου η Παναγία τιμάται για εβδομάδες. Εκεί, όπου διεξάγονται σωρεία εκδηλώσεων, προς τιμήν της. Στα Ιαλύσια 2016 και στην Πανελλήνια Έκθεση Κρεμαστής και σε όλους όσοι προσπαθούν και αγωνίζονται γι’ αυτά.

Χρόνια πολλά λοιπόν, σε όλα τα ιερά νησιά του Αιγαίου. Χρόνια πολλά στην Παναγία. Χρόνια πολλά και ευλογημένα, τιμώμενα, με πίστη και ελπίδα. Χρόνια πολλά με ευλάβεια, σε όλους τους Δωδεκανήσιους και τις Δωδεκανήσιες, απανταχού της γης. Ας είναι η Ανάσταση της Παναγίας και η γιορτή της, η αρχή για την Ανάσταση του Ελληνικού λαού, των Ελλήνων και των Ελληνίδων, των Δωδεκανησίων. Με πίστη, υπομονή, ελπίδα και προσπάθεια, η ζωή, χαρίζει περισσότερα και απ’ αυτά που θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί. Ας γίνουν λοιπόν αυτά, συστατικά της ζωής μας.

Ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Δωδεκανήσου θα αναβιώσει η φρικιαστική υπόθεση βιασμού και αποπλάνησης κοριτσιού, ηλικίας 7 ετών με κατηγορούμενους την μητέρα, τον παππού και την θεία του, κατοίκους Ρόδου.

Το πρωτόδικο δικαστήριο έχει επιβάλει ποινή κάθειρξης 35 ετών στη μητέρα του θύματος και ποινή κάθειρξης 25 ετών στον παππού του και την θεία του, ενώ είχε κρίνει αθώα την γιαγιά του.

Το λαϊκό δικαστήριο απέρριψε εξάλλου το αίτημα των κατηγορουμένων για την αναγνώριση ελαφρυντικών αλλά και για την αναστολή έκτισης της ποινής τους, ενόψει κατάθεσης εφέσεως και επανεξέτασής της σε δεύτερο βαθμό.
Με αποφάσεις που εξέδωσαν τον Ιούνιο του 2015 το Πενταμελές Εφετείο Δωδεκανήσου και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Δωδεκανήσου, απορρίφθηκαν ισάριθμες αιτήσεις των τριών κατηγορούμενων για την αναστολή των πολυετών ποινών καθείρξεως που τους επέβαλε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Κω.

Το ιστορικό της υπόθεσης, όπως έγραψε η «δημοκρατική», φέρεται να έχει ως εξής:

Ο μηνυτής πατέρας και η κατηγορούμενη μητέρα της παιδίσκης είχαν τελέσει γάμο στις 11 Νοεμβρίου 1995. Από τις 22 Σεπτεμβρίου 2000 ο μηνυτής και η μητέρα της παιδίσκης τελούν σε διάσταση και με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, αφαιρέθηκε η προσωρινή επιμέλεια της ανήλικης από την κατηγορούμενη και ανατέθηκε προσωρινά στο μηνυτή με τον οποίο διαμένει στην κατοικία του.
Με άλλη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου ρυθμίστηκε το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας της κατηγορούμενης μητέρας με την θυγατέρα της.

Στο πλαίσιο της επικοινωνίας αυτής η μητέρα φέρεται να πήρε την ανήλικη θυγατέρα της από την οικία του μηνυτή και την πήγε στο σπίτι της, όπου βρισκόταν και η δεύτερη κατηγορουμένη, αδελφή της. Αυτό έγινε πριν την εορτή του Πάσχα 2003 σε μη ακριβώς προσδιορισμένη ημερομηνία.

Εκεί, όπως καταγγέλθηκε, η πρώτη κατηγορουμένη, και ενώ η δεύτερη κρατούσε σφιχτά τα χέρια της ανήλικης, την ακινητοποίησε, έπεσε πάνω στην ανήλικη και έβαλε το χέρι της μέσα στο αιδοίο της, προκαλώντας της πόνο και αιμορραγία.

Μετά το περιστατικό αυτό η ανήλικη δεν ήθελε να πάει στη μητέρα της. Ούτε όμως και η πρώτη κατηγορουμένη ενδιαφερόταν να πάρει την κόρη της για επικοινωνία.

Το Νοέμβριο του 2003 η κατηγορουμένη μητέρα πήγε να πάρει την κόρη της για επικοινωνία, αλλά η μικρή αρνήθηκε πεισματικά να πάει μαζί της. Όταν ο μηνυτής ρώτησε την κόρη του γιατί αρνείται να πάει με τη μητέρα της, αυτή του απάντησε ότι στην τελευταία συνάντησή τους, πριν το Πάσχα 2003, η μητέρα της έβγαλε το εσώρουχο και, ενώ η θεία της, δεύτερη κατηγορούμενη, την κρατούσε σφιχτά από τα χέρια, η μητέρα της τής άνοιξε τα πόδια και της πείραξε το γεννητικό της όργανο. Την ερώτησε γιατί δεν του το είπε αμέσως, κι η μικρή απάντησε ότι η μητέρα της την απείλησε ότι θα σκοτώσει τον πατέρα της και την ίδια με όπλο.
Την ένταση αυτή στη σχέση της κόρης με τη μητέρα της, διαπίστωσε και ψυχολόγος, η οποία περιέγραψε τις ζωγραφιές της μικρής και το περιεχόμενό τους, καθώς και την επίθεση της μικρής στη γιαγιά, όταν διαπίστωσε ότι είχε δείξει τις ζωγραφιές στη μάρτυρα.
Αναφέρθηκε επίσης στην αφήγηση της γιαγιάς, σχετικά με τις αντιδράσεις της κόρης, όταν η συζήτηση αναφέρεται στη μητέρα της. Το ίδιο διαπίστωσε και η ίδια η μάρτυρας, όταν προσπαθούσε να φέρει τη συζήτηση στη μητέρα της, αλλά και στο επεισόδιο με την επίθεση της εγγονής στη γιαγιά της, όταν αυτή τη ρώτησε γιατί δεν πηγαίνει στη μητέρα της.

Παιδοχειρουργός, εξέτασε στο Νοσοκομείο την φερόμενη ως παθούσα, όταν αυτή παραπονείτο για περιπρωκτικό άλγος. Την ερώτησε, ενώ ήταν μόνοι τους, γιατί πονάει ο ποπός της και η μικρή του απάντησε ότι την ώρα που κοιμόταν κατάλαβε πως ο παππούς της ασέλγησε σε βάρος της. Κατάθεσε ότι όπως του είπε η ανήλικη, αυτό το γεγονός είχε συμβεί δύο φορές. Στην εξέταση που έκανε παρατήρησε ευχέρεια στην εξέταση της γενετήσιας περιοχής, το παιδί δεν αντιδρούσε στην εξέταση των γεννητικών οργάνων του, είχε δε ευκολία στο να κατεβάζει το εσώρουχό του. Κατέληξε ότι δεν μπορεί να καταθέσει με βεβαιότητα ότι το παιδί έχει υποστεί ασελγείς πράξεις ή όλα είναι στη φαντασία του.

Σε έγγραφο που συνέταξε η προϊσταμένη της κοινωνικής υπηρεσίας του Περιφερειακού Νοσοκομείου Ρόδου και αφορά περιστατικά, που έγιναν όταν η ανήλικη βρισκόταν στο νοσοκομείο, από το οποίο η μητέρα της την πήρε δια της βίας και παρά την αντίθετη άποψη του προσωπικού, αναφέρει για την ανήλικη ότι αυτή αισθάνεται χαρούμενη και ασφαλής κοντά στον πατέρα της που δεν δείχνει να φοβάται. Ζωγραφίζει τον εαυτό της και τους γονείς της με μια μπανιέρα από πάνω της, όταν δε την ρώτησε γι αυτό της απάντησε πως είναι βρώμικη και θέλει να πλένεται. Συμπεραίνει από το συγκεκριμένο στοιχείο ότι αυτό πάντα κινεί την υποψία για σεξουαλική παρενόχληση από κάποιον.

Οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν τις κατηγορίες και ισχυρίστηκαν ότι οι καταθέσεις της ανήλικης ήταν αποτέλεσμα επηρεασμού από τον πατέρα και τους γονείς του με τους οποίους υπάρχει μεγάλη ένταση λόγω του χωρισμού. Και ότι με αυτό τον τρόπο πέτυχαν την αφαίρεση της επιμέλειας από την μητέρα της.

Ως συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων παρίστανται οι δικηγόροι κ.κ. Παν. Αβρίθης και Γ. Παντελίδης.