Διαδρομή Αλεξανδρούπολη – Διδυμότειχο. Από το παράθυρο του αυτοκινήτου κοιτούσα τις καλλιέργειες με τα ηλιοτρόπια που έλαμπαν κάτω από τον ήλιο.

Σκεφτόμουν πως το ίδιο θέαμα θα έβλεπε κάθε φορά και η Ελένη Τοπαλούδη σε αυτήν τη μακρόσυρτη ευθεία του γυρισμού στο σπίτι μέσα από τους αγρούς της Θράκης. Η φοιτήτρια είχε αεροπορικά εισιτήρια επιστροφής από τη Ρόδο στις 11 Δεκεμβρίου του 2018. Δεν πρόλαβε να ταξιδέψει. Στις 28 Νοεμβρίου, το άψυχο σώμα της βρέθηκε να επιπλέει στους Πεύκους, κοντά στη Λίνδο. Ηταν ένα έγκλημα που συγκλόνισε για τη βιαιότητά του. Μια δίκη που απασχόλησε την κοινή γνώμη όσο λίγες στο παρελθόν. Δύο νεαροί δράστες που καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη «συν 15 χρόνια». Και δυο γονείς που στάθηκαν με απίστευτη αξιοπρέπεια στην τραγωδία που τους βρήκε. Αυτούς θα συναντούσαμε με τον Αλέξανδρο Αβραμίδη, τον φωτογράφο της «Κ».

Ο πατέρας της μας περίμενε όρθιος στο μπαλκόνι. Η ψηλή αναγνωρίσιμη φιγούρα έγνεφε για να μας δώσει οδηγίες να βρούμε την πολυκατοικία. Και η μάνα της, μαυροντυμένη, εξουθενωμένη από το πένθος, ήταν στην πόρτα του δια-μερίσματος. Το σαλόνι είχε θέα στη μεγάλη εκκλησία του Διδυμοτείχου, την Παναγία την Ελευθερώτρια. Ομως το βλέμμα σταματούσε πιο πριν. Φωτογραφίες της Ελένης από τη βάπτισή της, φωτογραφίες από το δημοτικό και το γυμνάσιο, φωτογραφίες με το χαμόγελο της πρώτης νιότης, φωτογραφίες με τον μικρό της αδελφό, τον Πέτρο. Ολες συγκεντρωμένες δίπλα στο παράθυρο, σαν εικονοστάσι μαζί με σκίτσα, ποιήματα και εικόνες αγίων.

Τα άλλα ερωτήματα

Τα ερωτήματα του εγκλήματος έχουν απαντηθεί. Μένουν όμως άλλα, εξίσου σημαντικά. Πόσοι εν δυνάμει θύτες υπάρχουν σε επαρχιακά μέρη όπου ανθεί η τοπική ομερτά στη βίαιη συμπεριφορά νεαρών; Πόσοι βιασμοί μένουν ατιμώρητοι γιατί τα θύματα είναι ανήλικες, αλλοδαπές, τουρίστριες, γυναίκες με θέματα αναπηρίας; Γιατί το 2020 το πρότυπο του νταή γίνεται ακόμα αποδεκτό στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο, όπως φάνηκε και από την περίπτωση του αδικοχαμένου Βαγγέλη Γιακουμάκη; Σειρά από ερωτήσεις που οδηγούν σε μία ακόμα: Ο βιασμός και ο θάνατος της Ελένης Τοπαλούδη μας έδωσε μια διαυγή εικόνα για τη θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία. Είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε τα πράγματα ή θα εξακολουθούμε να ακούμε πως το θύμα προκαλεί τον βιασμό του;

Καθίσαμε στο τραπέζι με τους γονείς, που επέμεναν πρώτα να ξεκουραστούμε και να δροσιστούμε και μετά να ξεκινήσουμε. «Πώς είσαστε;» ψιθύρισα. «Οσο περνάει ο καιρός χειρότερα» λέει η Κούλα Τοπαλούδη. «Τώρα νιώθω την απώλεια, καταλαβαίνω ότι δεν θα την ξαναδώ. Και αυτό πονάει πάρα πολύ. Ενας πόνος καθημερινός, αβάσταχτος και τυραννικός. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ, να δεχθώ ότι έχασα το παιδί μου με αυτόν τον αποτρόπαιο, βάρβαρο τρόπο. Πολλές φορές κάθε ημέρα το μυαλό μου είναι σ’ αυτήν τη σκηνή που την πήρε ο Λουτσάι και την πήγε σε αυτό το σπίτι-κολαστήριο στους Πεύκους. Σχηματίζω εικόνες από αυτά που μάθαμε μέσα από τη δικογραφία για το τι πέρασε. Ταυτίζομαι με τον πόνο της, με τις κραυγές της. Eχω πολλά αναπάντητα γιατί. Για 3,5 ώρες μπορούσαν να τη σώσουν. Και δεν έκαναν τίποτε. Και αποφάσισαν για τη ζωή της Ελένης, χωρίς την Ελένη και χωρίς εμάς».

«Τώρα νιώθω την απώλεια, καταλαβαίνω ότι δεν θα την ξαναδώ. Και αυτό πονάει πάρα πολύ. Ενας πόνος καθημερινός, αβάσταχτος και τυραννικός. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ, να δεχθώ ότι έχασα το παιδί μου με αυτόν τον αποτρόπαιο, βάρβαρο τρόπο», λέει η Κούλα Τοπαλούδη, κρατώντας ένα πορτρέτο της αδικοχαμένης Ελένης.

Ανάβει τσιγάρο. «Δεν πήραν υπόψη πως πίσω από την Ελένη κρύβονται γονείς. Μια μάνα που τη μεγάλωσε από βρέφος και την έκανε δύο μέτρα κοπελάρα. Από την ώρα που την ένιωσα μέσα στο κορμί μου, ασχολήθηκα μαζί της με νανουρίσματα, με κλασική μουσική, με κείμενα αρχαία. Είχα μανία με το αρχαίο κείμενο, από την εφηβική μου ηλικία σαν μαθήτρια του κλασικού. Και δεν ήμουν και μικρή, ήμουν 34 χρόνων όταν την γέννησα. Ηταν μια συνειδητή γέννα, ήξερα δηλαδή τι ήθελα από αυτό το ανθρωπάκι που έφερνα στην ζωή. Την αγάπησα πιο πάνω από κάθε τι. Τώρα δεν έχω τίποτα. Μόνο αναμνήσεις, φωτογραφίες και τα πράγματά της. Και προσπαθώ με τα μάτια της ψυχής μου να την ονειρευτώ. Και αυτό είναι μια ψευδαίσθηση. Παρακαλώ να έρθει στον ύπνο μου εδώ και 18-19 μήνες, δεν ήρθε ποτέ.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ

»Η νύχτα είναι φοβερή, μεγάλος καημός Δεν μπορώ να κοιμηθώ και έρχομαι εδώ πάντα στην τραπεζαρία και γράφω. Και προσπαθώ μέσα από το γράψιμο που είναι ψυχοθεραπευτικό να πάρω απαντήσεις. Ρωτάω, απαντάω εγώ για λογαριασμό της Ελένης. Και περιμένω πότε θα ξημερώσει. Μπαίνω, βγαίνω, μπαλκόνι-τραπεζαρία, μπαλκόνι-έξω, λουλούδια, παρτέρια, ουρανός, κάθε νύχτα, αυτό το ίδιο. Σε τίποτα δεν διαφέρει το ένα βράδυ από το άλλο. Από την πρώτη στιγμή που συνέβη μέχρι και εχθές έτσι θα πάει η ζωή μου».

«Σπάνια θα υπάρξει βραδιά που θα κοιμηθούμε εντάξει», λέει ο Γιάννης Τοπαλούδης. «Μόλις σκέφτομαι τι πέρασε το κορίτσι μου, τι πέρασε το παιδί μας αυτές τις τελευταίες στιγμές αυτομάτως ξυπνάω. Αυτό έρχεται στο μυαλό μας, όπως και η τελευταία εικόνα όταν πήγε ο Αλβανός και την πήρε κάτω από το σπίτι της. Αυτή η τελευταία ζωντανή εικόνα της. Και πιστεύω πως κάθε γονιός αν είχε κάτι τέτοιο να αντιμετωπίσει θα βασανιζόταν κάθε βράδυ με αυτούς τους εφιάλτες».

Το δίλημμα

Αναρωτήθηκα αν μετάνιωσαν για το ότι μεγάλωσαν την κόρη τους με τόση καλοσύνη. Εκπαιδευτικοί και οι δύο στο επάγγελμα, φαίνονται από την πρώτη στιγμή άνθρωποι τρυφεροί και καλοπροαίρετοι. «Αυτό είναι ένα δίλημμα, πολλές φορές το σκέφτηκα» απαντά η Κούλα. «Λέω μήπως έκανα κακό που παρουσίαζα τους ανθρώπους καλούς; Η πολλή αγάπη που της δώσαμε, η αίσθηση ότι γύρω της υπάρχει καλοσύνη των ανθρώπων; Αυτό υπάρχει και μέσα από τη ζωή μας, αυτό της δείξαμε, ότι εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους, ότι αγαπάμε, δεν κοροϊδεύουμε, συμβιβαζόμαστε με το διαφορετικό». Για να συμπληρώσει: «Η Ελένη ήξερε πράγματα, ήξερε ότι δεν είναι τόσο αγγελικά πλασμένος όλος ο κόσμος». Ο πατέρας της πήρε τον λόγο: «Ο ρόλος του γονιού είναι να μιλάει στο παιδί για τις κακοτοπιές. Αλλά όμως δεν μπορείς να του πεις: “Κοίταξε αυτόν που θα κάνεις παρέα μπορεί και να είναι δολοφόνος”. Δεν μπορείς να το πεις αυτό διότι δεν θα ήμασταν κοινωνία ανθρώπων, θα ήμασταν ζούγκλα. Υπάρχουν τέρατα γύρω μας που είναι ντυμένα με άλλη προβιά καλοπροαίρετη, επιφανειακή, δεν μπορεί εύκολα να τα διακρίνει δυστυχώς κάποιο παιδί της ηλικίας των 20 ετών. Αυτά τα άτομα πάντα και παντού θα υπάρχουν. Πρέπει όμως εμείς ως κοινωνία, ως γονείς, ως σχολείο να μαθαίνουμε τα παιδιά μας να γίνονται κακοπροαίρετα; Να βλέπουν ένα ποτήρι μισοάδειο και όχι μισογεμάτο; Εμείς πάντα και την Ελένη και το δεύτερο παιδί μας, τον Πέτρο, τον συμβουλεύουμε να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο. Με την έννοια ότι πρέπει να προσέχει μεν αλλά να κάνει φιλίες, να σέβεται τους διπλανούς του, να σέβεται το διαφορετικό».

«Γονιός είναι πολλά πράγματα, ο πιο δύσκολος ρόλος»

Σε πολλές από τις συνεντεύξεις τους, η Κούλα και ο Γιάννης Τοπαλούδης στρέφονται εναντίον των γονιών των δραστών. Εξακολουθούν και τώρα να το λένε δίχως περιστροφές: «Αυτοί ήταν οι δολοφόνοι. Αυτοί πρώτοι δολοφόνησαν τα παιδιά τους και στη συνέχεια αυτά τα τέρατα που έσπειραν, δολοφόνησαν το δικό μου το παιδί που δεν τους έφταιξε σε τίποτα. Η Ελένη ένα παιδί που θα ήθελε κάθε ελληνική οικογένεια να το έχει, ένα καλό κορίτσι, δοτικό, φιλότιμο, αξιαγάπητο, ναζιάρικο, αγαπιότανε. Εβγαζε από το στόμα της την μπουκιά να στη δώσει αν δεν είχες», λέει η Κούλα συνεχίζοντας: «Ο πατέρας του Κούκουρα, αυτός ο υποτίθεται ευυπόληπτος πολίτης… Δεν έβλεπε την βία που είχε το παιδί του; Επτά σχολεία άλλαξε και σχολείο δεν τελείωσε. Συνεχώς δημιουργούσε προβλήματα. Ο πατέρας έλεγε πως ο γιος του στοχοποιείται, τον έχουν βάλει στο κέντρο οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, ποτέ δεν παραδεχόταν τη βίαιη συμπεριφορά του γιου του. Ηταν ένα παιδί που εμφανιζόταν με κλομπ, με σουγιάδες, με μηχανές. Ο γονιός “αγρόν ηγόρασε”. Η μάνα του, δε, ούτε καν ασχολήθηκε συνειδητά και υπεύθυνα με το μεγάλωμα του γιου της. Γιατί η βία και η επιθετική συμπεριφορά και στο σπίτι εκδηλώνονται, όχι μόνο στον χώρο του σχολείου. Αλλά εγώ έχω πρόβλημα με τους γονείς του Λουτσάι. Γιατί από τη γειτονιά τους οι άνθρωποι έλεγαν ότι βροντούσε τις πόρτες και οι φωνές τους ακούγονταν στα πεζοδρόμια. Συνεννοήθηκε με τον Κούκουρα, να την πάνε εκεί στους Πεύκους να τη βιάσουν και επειδή αρνήθηκε, το όχι της το πλήρωσε με θάνατο».

«Το ίδιο θα έκαναν και στο άλλο κοριτσάκι με τα αναπηρικά προβλήματα που πήγε να βιάσει ο Λουτσάι τέσσερις μέρες μετά τον θάνατο της Ελένης αν αυτό είχε αρνηθεί και αντιδράσει. Είμαι σίγουρος», δηλώνει ο πατέρας. «Στο δικαστήριο λέω στον πατέρα του Κούκουρα: “Καλά εδώ άλλαξε τόσα σχολεία, σου είπαν οι δάσκαλοι οι καθηγητές τόσα, εσύ γιατί δεν πήγες τον γιο σου σε κάποιον ειδικό και έκανες τέτοια ζημιά, την κόρη μου την έστειλε ο γιος σου στο χώμα και ο γιος σου καταστράφηκε και τώρα πάει στη φυλακή. Ποιος είναι ο υπεύθυνος;”. Δεν είπε τίποτα φυσικά. Για να γίνει κάποιος γονιός, δεν πάει να πει σπέρνω εγώ ένα παιδί στην κοιλιά της γυναίκας μου. Γονιός είναι πολλά πράγματα που δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς δεν αντιλαμβανόμαστε τη δυσκολία του ρόλου. Και η μαγική λέξη είναι μία, τόσο απλή αλλά συνάμα τόσο σύνθετη: έμπρακτη αγάπη, αγάπη δεν σημαίνει όμως παίρνω και δίνω λεφτά. Ετσι το καταστρέφεις το παιδί, το πετάς στον Καιάδα».

Ο πατέρας της δολοφονημένης φοιτήτριας Ελένης Τοπαλούδη ευχαριστεί, συγκινημένος, πολίτες που συγκεντρώθηκαν στο Εφετείο Αθηνών την ημέρα της αναγγελίας της απόφασης του δικαστηρίου (Φωτ. ΑΠΕ-ΜΠΕ / ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ) .

Ο ίδιος ανατρέχει στον τρόπο που μεγάλωσε την κόρη του: «Στην Ελένη δεν αγοράζαμε μόνο άπειρα βιβλία, θέλαμε να έχει παραστάσεις. Την πήγαμε στην Αθήνα πόσες φορές, την πήγαμε στο Πολυτεχνείο να αφήσει εκεί ένα λουλούδι, στην Ακρόπολη, στο Μουσείο, στον Παρθενώνα, εννοείται σε θέατρα και τα ίδια κάναμε και στον Πέτρο μας. Ηδη είναι 14 ετών· τρεις φορές πήγε στην Ακρόπολη, τρεις φορές πήγε στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, πόσες φορές πήγαμε στο θέατρο», λένε οι γονείς.

Εμφανίζεται ο μικρός γιος για να μας χαιρετήσει. Παρότι μαθητής γυμνασίου, ο Πέτρος έχει φτάσει στο μπόι τον πατέρα του. Πηγαίνουμε και στο δωμάτιο της Ελένης. Σε μια βιβλιοθήκη στον τοίχο είναι στριμωγμένα τα κουκλάκια και τα λούτρινα ζωάκια της. Τέτοια είχε και στο υπνοδωμάτιό της στη Ρόδο. Στο σαλόνι παρατηρώ και δύο ακόμα φωτογραφίες: η μητέρα της Κούλας και ο πατέρας του Γιάννη πέθαναν πριν από λίγο καιρό. Η πίεση που δέχθηκαν η οικογένεια και ο συγγενικός κύκλος ήταν τρομερή.

Αγνωστες πτυχές του δράματος ξετύλιξε το ζεύγος Τοπαλούδη, που άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του στην «Κ».

Φωτογραφίες της Ελένης μαζί με άλλες της οικογένειας δίπλα στο παράθυρο, σαν εικονοστάσι, πλάι σε σκίτσα, ποιήματα και εικόνες αγίων.

Ντροπή και πόνο νιώθουν οι γονείς του νεαρού Αλβανού, ο οποίος καταδικάστηκε για τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη.

Για πρώτη φορά μάλιστα μίλησαν στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» και εξέφρασαν τον απόλυτο σεβασμό τους στην κυρία Κούλα και στον κύριο Γιάννη.

Αποκάλυψαν μάλιστα ότι έχουν πάει πολλές φορές στον τόπο που ξεψύχησε η Ελένη, άναψαν ένα κεράκι στη μνήμη της και άφησαν λουλούδια.

«Τι μπορώ να πω στη μητέρα της Ελένης; Μόνο που τη βλέπω κλαίω. Μακάρι να ήμουν εγώ στη θέση της και να έκλαιγα για το παιδί μου. Αυτοί οι γονείς έχουν μόνο το σεβασμό μας», είπε η μητέρα του κατηγορούμενου.

Όπως είπαν ο γιος του είχε μπλέξει με κακές παρέες και παρασύρθηκε. Ο πατέρας του μάλιστα σημείωσε πως είχε παρατηρήσει ότι όποτε του μιλούσε άσχημα ή απότομα εκείνος φοβόταν και προσπαθούσε κάθε φορά να προσέχει πώς του μιλούσε.

«Όταν ο γιος μου βρισκόταν αντιμέτωπος με βία τρόμαζε, αυτό είχε καταλάβει και πιθανόν γι’ αυτό να μην προστάτεψε την κοπέλα», είπε.

Η μητέρα του από την άλλη περιέγραψε τη στιγμή που της εξομολογήθηκε πως βγαίνει με ένα κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη, ο μπαμπάς του οποίου ήταν δήμαρχος.

«Χάρηκα όταν το άκουσα και του είπε μπράβο σου που βγαίνεις με ένα κορίτσι με επίπεδο», είπε.

«Μακάρι να ήμουν εγώ στη θέση της μητέρας της Ελένης. Να είχε συμβεί στο σπίτι μου, θα είχα προλάβει το κακό, θα είχα σώσει το κορίτσι. Μακάρι να είχε πέσει κι εκείνος μαζί της και να τον είχα κι εγώ χαμένο, να είχα μια πέτρα στην καρδιά μου», συνέχισε.

Οι δυο γονείς είπαν στη Ρούλα Κουσκουρή ότι καταστράφηκε η οικογένειά τους από τις πράξεις του γιου τους.

«Τον ρώτησα “γιατί παιδί μου με πλήγωσες τόσο πολύ, εγώ μόνο αγάπη σου έδωσα” κι εκείνος μου είπε πως όσες συγγνώμες κι αν ζητήσει δε θα μπορέσει να διορθώσει ό,τι έκανε. Δεν μπορώ να φέρω το κορίτσι πίσω, θα θυσίαζα και τη ζωή μου για να το κάνω», είπε η μητέρα του Αλβανού καταδικασθέντα.

Υπενθυμίζεται ότι στην Κω ξεκίνησε η δίκη για τον βιασμό ενός κοριτσιού ΑμεΑ, για τον οποίο επίσης κατηγορείται ο νεαρός, ο οποίος καταδικάστηκε για τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη.

Πηγή: star.gr

Ξανά στο εδώλιο του κατηγορουμένου θα κάτσει ο ένας από τους δύο δολοφόνους της Ελένης Τοπαλούδη, που καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη πριν από λίγες μέρες.

Ο 21χρονος με καταγωγή από την Αλβανία κατηγορείται ότι βίασε μια ακόμη κοπέλα, με ειδικές ανάγκες, τρεις μέρες αφότου είχε διαπράξει το έγκλημα με τον συνεργό του, 23χρονο Ροδίτη.

Λίγες μέρες πριν από τη δίκη, ο πατέρας του θύματος μίλησε στην εκπομπή “Live News” του Mega και περιέγραψε τον “γολγοθά” που περνάει το παιδί του. “Αυτό που θέλει είναι να τιμωρηθούν για αυτά που της έκαναν. Να τιμωρηθούν σκληρά. Να ικανοποιηθεί το παιδί. Να τιμωρηθούν. Φοβάται για τη ζωή της περισσότερο” λέει ο πατέρας της 20χρονης.

Την 1η Δεκεμβρίου του 2018 ο 21χρονος Αλβανός και ένας ακόμη 23χρονος Ρομά φέρονται, να έπεισαν την νεαρή να πάει μια βόλτα με το αυτοκίνητο στην παραλία του Ενυδρείου. Κι έπειτα, με τη βία να την εξανάγκασαν σε ασελγείς πράξεις, πριν τελικά τη βιάσουν.

“Το παιδί είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Φοβάται. Κάθε φορά που τους βλέπει είναι σαν να περνάει το ίδιο σκηνικό. Έρχονται οι εικόνες, οι μνήμες δηλαδή στο μυαλό της κάθε φορά που τους βλέπει. Και μόνο που το σκέφτεται, φοβάται”, είπε ο πατέρας της κοπέλας.

“Η μόνη βελτίωση που είχε είναι ότι ασχολείται περισσότερο με τα χόμπι, να ζωγραφίζει και να παίζει βόλεϊ. Τη σώζει, δηλαδή όσο ασχολείται με τα χόμπι, δεν το σκέφτεται. Αυτή είναι η μόνη βελτίωση που έχει”.

Τα τραγικά, κοινά χαρακτηριστικά που “δένουν” την υπόθεση της Ελένης με αυτήν της 20χρονης κοπέλας, φαίνεται πως έφεραν κοντά τις δύο οικογένειες, οι οποίες διατηρούν συχνές επαφές και δίνει ο ένας κουράγιο στον άλλο.

Οι δύο άνδρες θα λογοδοτήσουν ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Κω, στη δίκη που αρχίζει τη Δευτέρα.

Με μία συγκινητική επιστολή η οικογένεια της δολοφονημένης Ελένης Τοπαλούδη ευχαριστεί όλους όσοι συμμετείχαν στην προσπάθεια να αποδοθεί δικαιοσύνη στο έγκλημα που συγκλόνισε το πανελλήνιο.

«Το ευχαριστώ (όπως και το συγγνώμη) είναι ίσως μια απλή λέξη, όταν όμως βγαίνει μέσα από την καρδιά μας αποκτά τεράστια σημασία για κάθε άνθρωπο που ευγνωμονεί ειλικρινά. Παρακαλούμε να δεχθείτε όλοι το απλό, ειλικρινές και εγκάρδιο ευχαριστώ μας!», αναφέρουν χαρακτηριστικά οι γονείς και ο αδερφός της Ελένης Τοπαλούδη.

Οι γονείς και ο αδερφός της Ελένης Τοπαλούδη ευχαριστούν τους λιμενικούς της Ρόδου και όσους συνέβαλαν στην άμεση σύλληψη των δραστών, τον ιατροδικαστή Ρόδου και την υπεύθυνη του γραφείου DNA της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών, την ανακρίτρια, τους δικαστές και τους εισαγγελείς που χειρίστηκαν αρχικά την υπόθεση, την πρόεδρο του δικαστηρίου, την εισαγγελέα.

Αναλυτικά η επιστολή της οικογένειας Τοπαλούδη:

Οι γονείς της αδικοχαμένης ΕΛΕΝΗΣ ΤΟΠΑΛΟΥΔΗ (από το Διδυμότειχο, που σπούδαζε στο πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Ρόδο και που δυο εγκληματίες με τόσο βίαιο και φρικιαστικό τρόπο της αφαίρεσαν τη ζωή στις 28-11-2018, ήταν μόλις 21 ετών), Τοπαλούδης Ιωάννης – Αρμουτίδου Κυριακή και ο αδερφός της Πέτρος – Δωρόθεος, μετά και την έκδοση της Απόφασης από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο (Μ.Ο.Δ.) Αθηνών,

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Μ Ε Θ Ε Ρ Μ Α:

* Τους Λιμενικούς της Ρόδου και όλους όσους συνέβαλαν στην άμεση σύλληψη των δραστών (τέλη Νοεμβρίου – αρχές Δεκεμβρίου 2018) και κυρίως τον τότε Υπολιμενάρχη κ. Κατσίκα Κωνσταντίνο και τον κ. Ζιόβα Θωμά, που εκείνες τις μέρες έκαναν τιτάνιο αγώνα (παρά τις όποιες δυσκολίες της υπόθεσης είχαν να αντιμετωπίσουν).

* Τον Ιατροδικαστή Ρόδου κ. Παναγιώτη Κοτρέτσο, καθώς και την κυρία Γκούγκουρα της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών (υπεύθυνη του Γραφείου DNA) για τις τόσο εμπεριστατωμένες και πολύ εύστοχες Εκθέσεις τους.

* Την Ανακρίτρια – Πρωτοδίκη κυρία Ευθυμίου Μαρία, τους Δικαστές και Εισαγγελείς που στοιχειοθέτησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη Δικογραφία και τα Βουλεύματα του βασανισμού, βιασμού και αποτρόπαιης δολοφονίας της κόρης μας.

* Την ΠΡΟΕΔΡΟ κυρία Χρυσού Μαρία, την ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ κυρία Δόγκα Αριστοτέλεια, τις κυρίες ΔΙΚΑΣΤΕΣ της Έδρας και τους κ.κ. ΕΝΟΡΚΟΥΣ για την άψογη διαδικασία , καθώς και για την ΑΠΟΦΑΣΗ

ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΜΑΣ. Ειδικά η ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ κυρία Δόγκα Αριστοτέλεια θα μείνει για πάντα στην καρδιά μας. Θα ήταν παράλειψή μας να μην ευχαριστήσουμε θερμά και τη Γραμματέα της Έδρας κυρία Ελισάβετ Λάτση, η οποία ήταν πολλές φορές στην Έδρα και πέραν του εργασιακού της ωραρίου.

ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ κάνουν ΠΕΡΗΦΑΝΗ την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

* Τους συνηγόρους υπεράσπισης και ιδιαίτερα αυτούς που σεβάστηκαν τη μνήμη της κόρης μας.

* Κυρίως ευχαριστούμε ΟΛΟΘΕΡΜΑ τους δικηγόρους μας, τους δικηγόρους της ψυχής της αείμνηστης κόρης μας ΕΛΕΝΗΣ ΤΟΠΑΛΟΥΔΗ:

τον κύριο ΑΛΕΞΗ ΚΟΥΓΙΑ (στο γραφείο του οποίου εργάζεται η ανηψιά μας),

και τον κύριο ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΓΚΙΟΥΓΚΗ (που είναι και θείος της Ελένης μας),

γιατί από την πρώτη στιγμή στάθηκαν στο πλευρό μας και ανέλαβαν την υπόθεση ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ.

Αποτέλεσε για τον κ. Κούγια και για τον κ. Γκιουγκή μια υπόθεση προσωπική, μα πάνω απ’ όλα ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ, γι’ αυτό και τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ μέσα απ’ την ψυχή μας, μέσα απ’ την ψυχή της ΕΛΕΝΗΣ ΜΑΣ.

* Ευχαριστούμε τους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (παρουσιαστές, δημοσιογράφους, εικονολήπτες, τεχνικούς) που απ’ την πρώτη στιγμή κάλυψαν (μέσα σε δύσκολες καιρικές συνθήκες πολλές φορές και με πολύωρες αναμονές) και ανέδειξαν την υπόθεση της ΕΛΕΝΗΣ ΜΑΣ και μάλιστα με ιδιαίτερη ευαισθησία στις τόσο δύσκολες στιγμές της οικογένειάς μας.

* Ευχαριστούμε ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ όλους τους ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ και ΦΙΛΟΥΣ που ήταν και είναι διαρκώς δίπλα μας.

* Ευχαριστούμε ακόμη ΟΛΟΥΣ τους ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ απ’ την Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και τα μέλη διαφόρων Συλλόγων και φορέων, για την ολόθερμη συμπαράστασή τους. Άλλους που με τη φυσική τους παρουσία στη δίκη μάς έδωσαν θάρρος και κουράγιο να αντέξουμε τη δοκιμασία και τον βαρύ πόνο και άλλους που είτε τηλεφωνικά, είτε με ηλεκτρονικά μηνύματα συμμετείχαν στη θλίψη μας.

Το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ (όπως και το ΣΥΓΓΝΩΜΗ) είναι ίσως μια απλή λέξη, όταν όμως βγαίνει μέσα από την καρδιά μας αποκτά ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ για κάθε άνθρωπο που ευγνωμονεί ειλικρινά.

Παρακαλούμε να δεχθείτε ΟΛΟΙ το απλό, ειλικρινές και

ΕΓΚΑΡΔΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΣ!

Μπορεί να χάσαμε την ΕΛΕΝΙΤΣΑ ΜΑΣ μ’ αυτόν τον φρικιαστικό τρόπο, βρήκαμε πάντως ΠΟΛΛΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΛΕΝΗΣ στο πλευρό της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΣ! Ο πόνος μας είναι αβάσταχτος, κάποιες στιγμές όμως μοιραζόμαστε με όλους εσάς αυτόν τον «ψυχικό Γολγοθά» κι αυτό μας κάνει ακόμα πιο ΔΥΝΑΤΟΥΣ.

Δε σταματάμε εδώ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ για να μην υπάρξει καμιά άλλη ΕΛΕΝΗ θα είναι διαρκής. Η οικογένεια ΤΟΠΑΛΟΥΔΗ θα είναι πάντοτε παρούσα, όπως φυσικά και η ψυχή της ΕΛΕΝΙΤΣΑΣ ΜΑΣ!

Ας προσπαθήσουμε ΟΛΟΙ να δημιουργήσουμε μια κοινωνία, ένα περιβάλλον ασφαλέστερο για τα παιδιά μας.