Συνάντηση εργασίας είχαν χτες, στο Δημαρχιακό Μέγαρο, ο δήμαρχος Ρόδου κ. Αντώνης Καμπουράκης με τον Τομεάρχη Τουρισμού του Κινήματος Αλλαγής και πρώην υφυπουργό, κ. Γιώργο Νικητιάδη.

Όπως δήλωσε στους δημοσιογράφους μετά την συνάντηση, ο κ. Νικητιάδης:
«Ήταν μια προγραμματισμένη συνάντηση με τον δήμαρχο Ρόδου κ. Αντώνη Καμπουράκη, με αφορμή την ανάληψη των καθηκόντων μου ως Τομεάρχη Τουρισμού του Κινήματος Αλλαγής με αντικείμενο τα θέματα που σχετίζονται με τον Τουρισμό. Αντίστοιχες επαφές θα κάνω και με άλλους εκπροσώπους του νησιού της Ρόδου και των τουριστικών φορέων.
Εκτιμώ ότι τα σχέδια που έχουν προγραμματιστεί για την Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου, θα μπορέσουν να αναδείξουν αυτό το μοναδικό μνημείο.
Σας θυμίζω ότι είχαμε καταλήξει –όταν ήμουν στο υπουργείο Τουρισμού- με τον τότε δήμαρχο Ροδίων κ. Χατζή Χατζηευθυμίου σε ένα σχέδιο Προγραμματικής Σύμβασης –που, δυστυχώς, δεν υλοποιήθηκε για λόγους που δεν θέλω να αναφέρω. Έγινε κάποια προσπάθεια και επί δημαρχίας του κ. Φώτη Χατζηδιάκου και τώρα, ξεκινάει μια ακόμη πιο ‘επίπονη’ από ό,τι φαίνεται προσπάθεια. Ήμουν συνεργάτης της νυν υπουργού Πολιτισμού κας Μενδώνη και γι αυτό ανέφερα στον κ. Καμπουράκη, πως όπου θεωρεί ότι μπορώ να βοηθήσω να θεωρήσει δεδομένη και την δική μου συμβολή.
Φυσικά, το Κίνημα Αλλαγής έχει αποφασίσει να στηρίξει κάθε θετική προσπάθεια της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας για τον τουρισμό αλλά θα ασκούμε κριτική σε ό,τι εμείς πιστεύουμε ότι δεν είναι σωστό. Π.χ. υπάρχει έλλειψη δεκαετούς προγράμματος στον τουρισμό.
Η κυβέρνηση, μας μιλά συνέχεια για κάποιο πρόγραμμα ενώ τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Εμείς θα το θέσουμε και θα το αναδείξουμε και μέσα από την Κοινοβουλευτική μας Ομάδα του ΚΙΝΑΛ. Εμείς έχουμε ένα δικό μας πρόγραμμα το οποίο θα επεξεργαστούμε.
Η κυβέρνηση και ο υπουργός Τουρισμού κ. Χάρης Θεοχάρης, από την στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα ‘διατυμπάνιζε’ ότι θα προχωρήσουν και ξεκινούν ένα δεκαετές αναπτυξιακό πρόγραμμα για τον τουρισμό.
Μέχρι τώρα πάντως, κάτι τέτοιο ούτε έχει ξεκινήσει, ούτε είδαμε κάποια απόφαση και πολύ φοβούμαι ότι δεν θα υπάρξει
. Μακάρι να διαψευστώ και μακάρι να κληθούμε κι εμείς ως ΚΙΝΑΛ να καταθέσουμε τις δικές μας απόψεις γι αυτό το δεκαετές πρόγραμμα το οποίο έχει πολύ ανάγκη η χώρα.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό το πρόγραμμα το έχει ανάγκη και κάθε τουριστικός προορισμός στην Ελλάδα, ξεχωριστά.
Στην επόμενη συνάντηση που θα έχω με τον κ. Καμπουράκη, θα του εκθέσω τις απόψεις μου τόσο για την ανάγκη η Ρόδος να αποκτήσει ένα αναπτυξιακό δεκαετές σχέδιο για τον τουρισμό, όσο βεβαίως, και την μεγάλη ανάγκη να υπάρξει ένας νέος οργανισμός όπως ο ΠΡΟΤΟΥΡ –ο οποίος (με όποια μορφή) θα κληθεί να υλοποιήσει το σχέδιο που θα επεξεργαστεί ο Δήμος Ρόδου με τους φορείς και με όποια εταιρεία αναλάβει να το προχωρήσει».

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Το άρθρο του τ. Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού Γ. Νικητιάδη που δημοσιεύτηκε στον γνωστό ιστότοπο “THE CALLER” για την ταινία “JOKER”. Στόχος του να μοιραστεί με τους συμπολίτες τις σκέψεις που διατυπώνει σε αυτό . Το άρθρο έχει ως εξής:
« O JOKER ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΥΤΟ ΦΙΛΜ
Του Γιώργου Νικητιάδη
τ. Υφυπουργού́ Πολιτισμού́-Τουρισμού́
π. Βουλευτή́ Δωδεκανήσου

Τα όσα οικτρά ακολούθησαν την πρόσφατη προβολή της εκπληκτικής ταινίας «Joker», όχι απλώς δικαίωσαν την μοναδικότητα αυτού του βαθιά πολιτικού κινηματογραφικού φίλμ του Todd Phillips , αλλά κατέδειξαν την ρηχότητα, αν όχι την κουτοπονηριά που διακατέχει την πολιτική ζωή και τους πολιτικούς μας.
Την ώρα που ένα κινηματογραφικό έργο αναδεικνύει συνταρακτικές αλήθειες και αποτελεί στην κυριολεξία γροθιά στο στομάχι όλων μας, και κυρίως κάθε πολιτικού της χώρας, κυριώτατα δε, των «προοδευτικών» δυνάμεων του τόπου μας, η συζήτηση στράφηκε με ενέργειες, δηλώσεις και αντιδηλώσεις σε άλλα θέματα, προδίδοντας την ανάγκη των πολιτικών μας, να ρίξουν την μπάλα έξω από το γήπεδο και να συζητούν για ζητήματα άκρως ελάσσονα σε σχέση με τα μηνύματα του Joker. Ακόμη πιο τραγικό, πολιτικοί μας σε διάφορα τηλεοπτικά πάνελ από τους τρείς βασικούς πολιτικούς πόλους (Ν.Δ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ), ενώ δήλωναν ότι δεν είδαν την ταινία, άρχιζαν να αγορεύουν για το αν η Ν.Δ με την επέμβαση των αστυνομικών σε αίθουσες για να συλλάβουν ανήλικους που παρανόμως παρακολουθούσαν το έργο έπραξε σωστά , για το αν πρέπει να αλλάξει το όριο ηλικίας της καταλληλόλητας των έργων ή για το αν ο Χρυσοχοΐδης θα παρακολουθούσε ή όχι , όπως δήλωσε, την ταινία με τον 15χρονο γιό του. Το χείριστον ; Ένας π. Πρωθυπουργός, ο κ. Τσίπρας, θεωρούμενος προοδευτικός, αντί αφού είδε την ταινία και υποτίθεται κατάλαβε τα μηνύματα της, να μιλήσει αποκλειστικώς και μόνο γι’ αυτά και όσα σπουδαία αναδεικνύει το έργο, έπαιξε με φωτομοντάζ για να καταγγείλει την Ν.Δ, αφήνοντας να δημοσιοποιηθεί αυτό και μόνο, ως θέμα.
Χωρίς να είμαι κριτικός κινηματογράφου, απλώς ένας αθεράπευτα κινηματογραφόφιλος είμαι, όταν είδα την ταινία ήθελα να σηκωθώ στο τέλος όρθιος και να χειροκροτήσω και αισθάνομαι βαθιά την ανάγκη, να μιλήσω γι’αυτήν. Να μιλήσω, είτε επειδή αισθάνθηκα ενοχές και τύψεις ως πολιτικό όν, ή διότι επιτέλους οφείλουμε όλοι ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ από τον λήθαργο της καθημερινότητας που ζούμε ή της ψευδαίσθησης με την οποία πορευόμαστε.
Ο σκηνοθέτης Phillips στον JOKER του, με τον απίστευτο γιγάντιο ηθοποιό Joaquin Phoenix (αν δεν πάρει το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου, θα έχουν παρέμβει τα διάφορα κατεστημένα), περιγράφει με σκληρό, αλλά απόλυτα ρεαλιστικό τρόπο, τον κόσμο που ζούμε. Ο ψυχασθενής πρωταγωνιστής του, συνθλίβεται μέσα σε ένα σύστημα που υπάρχει παντού. Σε κάθε χώρα.
Ο Joker είναι ο καθένας από εμάς. Το σημαντικότερο εξωτερικό σύμπτωμα της ασθένειας του είναι ένα νευρικό γέλιο, στο οποίο ξεσπάει πολύ συχνά, χωρίς κάποιοι να καταλαβαίνουν το λόγο. Ένα ήσυχο γενικώς άτομο, ιδιαίτερα ταπεινό που προσπαθεί να ζήσει μέσα στη φτώχεια του συμπληρώνοντας το εισόδημα του ως κλόουν σε παιδικές εκδηλώσεις.
Ένα άτομο που έχει εγκαταλειφθεί από τον πραγματικό του πατέρα (έναν πάμπλουτο πολιτικό, που δεν τον αναγνώρισε ποτέ) και ζει με την πάμφτωχη μητέρα του με την οποία οι σχέσεις είναι σαφώς εξαρτησιακές, εξαιτίας του τρόπου που έζησε και μεγάλωσε. Ένα άτομο που δέχεται διαρκώς προπηλακισμούς και κοροϊδίες και που προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα σε κοινωνικές και ταξικές συμπληγάδες. Όταν κάποια στιγμή, προπηλακιζόμενος και δειρόμενος αγρίως σε σημείο που να κινδυνεύει η ζωή του, πυροβολεί και σκοτώνει αυτούς που του επιτέθηκαν χωρίς κανένα λόγο, απλώς για να γελάσουν και να διασκεδάσουν, είναι βέβαιο ότι τελεί σε απόλυτη απόγνωση. Η αντίδραση της κοινωνίας, μπροστά στον τριπλό φόνο, είναι εκκωφαντική. «Συμπτωματικώς» , οι τρείς δολοφονημένοι είναι γιάπηδες (γνωστά Golden Boys). Ο κόσμος πανηγυρίζει και επευφημεί τον κλόουν. Ακολουθούν διαδηλώσεις και άγριες συμπλοκές με τον εξαθλιωμένο και στην κυριολεξία εξεγερμένο από κάθε πλευρά κόσμο, να ταυτίζεται με τον κλόουν. We are all Clowns (είμαστε όλοι κλόουν), είναι το βασικό σύνθημα του κόσμου στα πλακάτ που κρατάει και στα συνθήματα που φωνάζει. Την ίδια ώρα ο Joker, διακόπτοντας τη θεραπεία του από τους «κοινωνικούς γιατρούς» όταν τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας σταματάνε λόγω έλλειψης προϋπολογισμού (σας θυμίζει κάτι αυτό ; ), μοιάζει να ξεφεύγει από την ψυχασθένεια του και να εκδικείται συνειδητά πλέον το σύστημα που τον είχε συνθλίψει.
Το επόμενο θύμα του, ο πρωταγωνιστής δημοφιλούς τηλεοπτικής εκπομπής, ο οποίος για να κερδίσει τηλεθέαση τον είχε προσκαλέσει στην εκπομπή του και εκμεταλλευόμενος τη δίψα του Joker για ανάδειξη του ως κωμικού (το παιδικό του όνειρο) τον ειρωνεύεται και στην ουσία τον εξευτελίζει. Ο Joker, έχοντας κερδίσει την συμπάθεια των τηλεθεατών, καλείται ξανά στην εκπομπή και εκεί, στην κυριολεξία, σκοτώνει (ζωντανά στον αέρα) τον τηλεοπτικό αστέρα που είχε προσπαθήσει να τον εξευτελίσει στην προηγούμενη εκπομπή του.
Ακολουθεί ένα άγριο κυνηγητό, και άκρως δυναμικές διαδηλώσεις υπέρ του Joker, ο οποίος καταδιωκόμενος τραυματίζεται από ένα ταξί και συλλαμβάνεται αιμόφυρτος. Όταν οι διαδηλωτές, μπλοκάρουν το αυτοκίνητο της αστυνομίας που τον οδηγεί στο τμήμα, χτυπούν τους αστυνομικούς, βγάζουν τον Joker από το παράθυρο του περιπολικού και τον ανεβάζουν όρθιο στο καπό. Σε μια εκπληκτική σκηνή όπου ο Joker όρθιος επευφημείται από τα πλήθη, ο ίδιος, χρησιμοποιώντας το αίμα που έτρεχε από το στόμα του, βάφει τα χείλη του και τα σημεία γύρω από το στόμα του και τοποθετώντας τα δάχτυλα στα πάνω χείλη του, τα ανασηκώνει σχηματίζοντας ένα τεράστιο χαμόγελο. Ο συμβολισμός είναι μοναδικός. Το χαμόγελο που δημιουργείται από το αίμα…..
Η ταινία, είναι γεμάτη από αντίστοιχούς συμβολισμούς. Οι διάλογοι με την ψυχίατρο του, όπου εξομολογείται ότι δεν γνωρίζει αν υπάρχει ως άνθρωπος , ή η επίθεσή του στη ψυχολόγο του που τον ερωτά κάθε εβδομάδα, πάντα τις ίδιες ερωτήσεις που έχει βαρεθεί, ή στο τέλος η σκηνή με τις ματωμένες πατούσες του Joker όταν βγαίνει από το γραφείο της ψυχολόγου του που δείχνουν ότι την σκότωσε και όπου προφανώς ο σκηνοθέτης δείχνει ότι και η ψυχολόγος (αδίκως κατά την άποψή μου ) είναι ενταγμένη στο σύστημα ως ένας ακόμη κρίκος της αλυσίδας του. Το σύστημα που εκμεταλλευόμενο την άθλια οικονομική κατάσταση των ανθρώπων, συνδέεται με όλους τους πανίσχυρους οικονομικά, και δένει με τα μίντια, και το δήθεν κοινωνικό κράτος που διαθέτει και ψυχολόγους για τους έχοντες ανάγκη.
Ο Joker είναι ο καθένας μας. Η ταινία είναι μια πολύ ισχυρή γροθιά στο παγκόσμιο σύστημα ενός κόσμου όπου οι ελάχιστοι πλούσιοι πολλαπλασιάζουν διαρκώς τον πλούτο τους και τα δισεκατομμύρια των φτωχών γίνονται φτωχότεροι. Ένα σύστημα που τα τελευταία χρόνια εγκαταλείπει το κοινωνικό κράτος και περιθωριοποιεί το κράτος δικαίου στις περισσότερες χώρες. Ένα σύστημα που αδιαφορεί για την κλιματική αλλαγή και όπου οι προσωπικότητες που κυριαρχούν και επιδεικνύουν ασύστολα την ισχύ τους εκφράζεται με πολιτικούς τύπου Τράμπ , Πούτιν και διάφορους περιφερειακούς ακραιφνείς στυλ Ερντογάν.
Ένα σύστημα, μέσα στο οποίο προοδευτικές δυνάμεις τύπου Τσίπρα, δεν συλλαμβάνουν τα αληθινά μηνύματα του JOKER, διότι δεν μπορούν να διαμορφώσουν ένα όραμα και μια στρατηγική που να εμπνέει τους JOKER του κόσμου σε ένα οργανωμένο κοινό αγώνα και όχι σε προσωπική εκδίκηση. Ένα σύστημα, που αντί να πάρει τα μαθήματα του από τον JOKER, ανάγει τα προβλήματα που προσπαθεί να αναδείξει η ταινία σε απλή ψυχασθένεια , σε βία που εξοικειώνονται οι νέοι και διάφορα άλλα παρδαλά, αντί να δεί την ουσία. Και η ουσία είναι ότι είμαστε όλοι JOKER και αν τουλάχιστον οι προοδευτικοί φορείς δεν αποκτήσουν, θέσεις, ταυτότητα και πολιτική, θα ξεσηκωθούμε κάποτε άναρχα και άτακτα όλοι, εξυπηρετώντας στο τέλος αυτούς που θέλουμε να πολεμήσουμε για να αλλάξει αυτός ο κόσμος. Αυτοί είναι και οι λόγοι που ο κ. Τσίπρας και οι άλλοι πολιτικοί αντί να μιλήσουν για την εκπληκτική επαναστατική αυτή ταινία και τα μηνύματά της, περί πολλών άλλων εκ του πονηρού τυρβάζουν. Δείτε τον Joker μαζί με τα παιδιά σας. Σας το συστήνω ανεπιφυλάκτως γιατί, έτσι κι αλλιώς «τα παιδιά τα ξέρουν όλα…» είτε δούνε, ή όχι, την ταινία, όποια ηλικία και αν έχουν. »

Ευρισκόμενος προσφάτως στην Νέα Υόρκη ο τ. Υφυπουργός Πολιτισμού – Τουρισμού Γ. Νικητιάδης δεν παρέλειψε να πραγματοποιήσει συνάντηση γνωριμίας με τον νέο Αρχιεπίσκοπο της Ορθοδόξου Εκκλησίας κ.κ Ελπιδοφόρο. Σε σχέση με την συνάντηση αυτή, ο π. Βουλευτής Δωδεκανήσου έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ο νέος Αρχιεπίσκοπος κυριολεκτικώς, φέρει την ελπίδα για αλλαγές και για κάτι καινούργιο στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και κατ’ επέκταση στην Ελληνική Ομογένεια.
Ο απόδημος Ελληνισμός στις ΗΠΑ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής. Οι νεότερες γενεές, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των παλιότερων, αργά αλλά σταθερά μειώνουν την επαφή και την σχέση τους με τον Εθνικό κορμό. Οι ευθύνες του Ελληνικού κράτους είναι τεράστιες. Την ίδια ώρα, η Αρχιεπισκοπή Αμερικής ταλανίζεται από έλλειψη διοικητικής ικανότητας και οραματισμού για τον Ελληνισμό. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Ελπιδοφόρος έχει και την μόρφωση και την ικανότητα και την διάθεση να οδηγήσει ξανά το σκάφος της Αρχιεπισκοπής και του Ελληνισμού των ΗΠΑ στο απάνεμο λιμάνι της δημιουργίας. Ευχόμαστε ότι το όνομα του δεν θα φέρει απλώς την ελπίδα, αλλά και θα την υλοποιήσει. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρει και το εύχομαι ολόψυχα».

Γ. Νικητιάδης: «Η χώρα χρειάζεται ένα ισχυρό κεντρώο κόμμα»

Του Γιώργου Νικητιάδη τ. Υφυπουργού Πολιτισμού-Τουρισμού

Σε σημερινό του άρθρο με πολλαπλά πολιτικά μηνύματα και σχολιασμό των πρόσφατων Εθνικών Εκλογών, ο τ. Υφυπουργός Πολιτισμού – Τουρισμού Γ. Νικητιάδης, αναλύει την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός γνήσιου εκφραστή του κεντρώου χώρου και της σοσιαλδημοκρατίας και τοποθετείται με σαφήνεια στην προεκλογική δέσμευσή του να ‘‘μιλήσει για τον αποκλεισμό του από το ψηφοδέλτιο του ΚΙΝΑΛ’’ μετά τις πρόσφατες Εθνικές εκλογές.

Στο άρθρο του ο π. Βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ υπογραμμίζει με έμφαση την υποχρέωση των κομμάτων για εθνική συνεννόηση για τα μεγάλα προβλήματα της πατρίδας μας και παραθέτει τους όρους με τους οποίους το Κίνημα Αλλαγής θα μπορούσε αντί να συντριβεί ανάμεσα στις μυλόπετρες του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ, να γίνει δύναμη καθορισμού των εξελίξεων που θα ανατάξουν ξανά την πατρίδα και το έθνος.

Ακολουθεί το άρθρο του κ. Νικητιάδη που έχει ως εξής:
«Τα αποτελέσματα των εκλογών της 7ης Ιουλίου διαμόρφωσαν ένα νέο πολιτικό χάρτη για τη χώρα. Έναν χάρτη που να γεννά ελπίδες, αλλά εγκυμονεί και κινδύνους επιστροφής στο παρελθόν, αν δεν υπάρξει εθνική συνεννόηση και αν δεν ενδυναμωθεί ο κεντρώος χώρος.

Η απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που είχε διαμορφωθεί μέχρι προσφάτως από συγκολλήσεις ακροδεξιών και υποτίθεται αριστερών στοιχείων, έχει δώσει την θέση της σε μία καθαρή αυτοδυναμία της Ν.Δ.

Ήδη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, διαφάνηκε η αναβάθμιση του πολιτικού λόγου. Οι διαφωνίες, ήταν σεβαστές από όλους και οι προσωπικές επιθέσεις, έδωσαν τη θέση τους σε πολιτικά επιχειρήματα. Ας ευχηθούμε ότι αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον.

Το Κίνημα Αλλαγής, κατάφερε μεν να επιβιώσει κοινοβουλευτικά με μία ικανή εκπροσώπηση, αλλά δεν κατάφερε να επαναπατρίσει ένα, έστω και μικρό, τμήμα από τους πολίτες του, που προτίμησαν τον ΣΥΡΙΖΑ που άγγιξε το 32 %. Πολίτες που στη συντριπτική πλειοψηφία τους αποτελούνται από κεντρώους δημοκράτες.

Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι ο κεντρώος χώρος, ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας και του δημοκρατικού κέντρου, αφενός δεν εκφράζεται παρά μόνο κατά ένα μικρό τμήμα του από τον ιστορικό εκπρόσωπο και αυθεντικό εκφραστή του, αφετέρου μοιάζει να είναι παγιδευμένος ανάμεσα στη δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ που τον πολιορκεί με θέσεις όπως η επάνοδος στην κανονικότητα και μεταρρυθμιστικά μέτρα που πρώτα το ΠΑΣΟΚ υποστήριξε.

Το μεγάλο ζητούμενο ωστόσο για την χώρα προκειμένου να προχωρήσει μπροστά δεν είναι το ποιος θα υφαρπάσει περισσότερους ψηφοφόρους από την μεσαία τάξη που τσακίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πως η τάξη αυτή θα ανακτήσει όσα απώλεσε το τελευταίο διάστημα και θα εκφραστεί πολιτικά με ένα αφήγημα και ένα πολιτικό σχέδιο που όπως προκύπτει, το ΚΙΝΑΛ μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να διαμορφώσει.

Δεν θα ασχοληθώ βεβαίως και δεν αξίζει τον κόπο να αναφερθώ σε παιδαριώδεις αναλύσεις με βάση τις οποίες ο χώρος του κέντρου και η μεσαία τάξη θα εκφραστούν με μία νέα συγκόλληση, του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή την φορά, όπου το 32 % του ενός κόμματος και το 8% του άλλου μας κάνουν 40% !!!

Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας σήμερα σχετίζεται με το πώς η μεσαία τάξη, το μεγάλο δημοκρατικό κέντρο θα εκφραστεί ιδεολογικά.

Η Ν.Δ., παρά τις τεράστιες προσπάθειες του κ. Μητσοτάκη να ταυτιστεί με τον κεντρώο χώρο, παραμένει σταθερά στην καλύτερη περίπτωση ένα κεντροδεξιό κόμμα. Ένα κόμμα σταθερά προσανατολισμένο στην δύναμη και τον ρόλο των αγορών.

Το κράτος, είτε το βαφτίσει κάποιος επιτελικό ή όχι, δεν αποτελεί για την Ν.Δ. θεσμό παρεμβατισμού ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του Λαού μας.

Το γεγονός για παράδειγμα ότι ο Τουρισμός της χώρας ευρίσκεται σε σημείο καμπής και απαιτούνται μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές για να μην αρχίσει η κατιούσα, δεν θα το λύσουν ποτέ μόνες τους οι αγορές, αν το κράτος δεν πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Το δεκαετές τουριστικό σχέδιο για τον τουρισμό που εξαγγέλθηκε από τη Ν.Δ., οφείλει να είναι υπόθεση του κράτους. Του παρεμβατικού κράτους. Του κράτους που θα διαβουλευτεί βεβαίως και πρωτίστως με τους ξενοδόχους, αλλά ταυτοχρόνως θα πρέπει να ενδιαφερθεί και για τα εκατοντάδες άλλα επαγγέλματα και εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που ζούνε από τον τουρισμό.

Τα μικρά ξενοδοχεία, τα επιπλωμένα διαμερίσματα, τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, τα καταστήματα τουριστικών ειδών, την σύνδεση της αγροτικής παραγωγής με τον τουρισμό και τόσα άλλα, από την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος μέχρι την διασφάλιση και θωράκιση της αειφόρου ανάπτυξης.

Για όλα αυτά φοβάμαι, ότι το σχέδιο της Ν.Δ. δεν θα αναφέρει απολύτως τίποτα, αφού για όλα αυτά απαιτείται ένα παρεμβατικό κράτος και όχι μόνο οι ισχυρές δυνάμεις της αγοράς.

Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε κεντρώα δύναμη οδηγεί τους συνειρμούς μας στον Οβίδιο με τις μεταμορφώσεις του. Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε είναι κεντρώος χώρος, ούτε μπορεί να μεταμορφωθεί σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Επαίρεται ότι αποτελεί αριστερό κόμμα, αλλά η δίψα για την επάνοδο στην εξουσία και οι ιδεοληψίες που αποτελούν κορμό της συγκρότησής του, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να τον οδηγήσουν σε ένα γνήσιο εκφραστή του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τουλάχιστο πολιτευόταν ως κυβέρνηση, το κράτος και ο ρόλος του, σχετίστηκε μόνο με προσλήψεις ημετέρων και κομματικοποίηση του, με ταυτόχρονη την πλήρη απαξίωση και αλλοίωση των βασικών θεσμών λειτουργίας μιας ευνομούμενης πολιτείας. Δεν συζητάμε καν, με αυτά τα δεδομένα για τις θέσεις του σε ότι αφορά τον τουρισμό που απασχολεί τα νησιά μας και τον ρόλο του κράτους σε αυτά.

Ο ρόλος του κράτους για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένος. Πως θα εξυπηρετεί τα κομματικά του συμφέροντα. Ο παρεμβατικός ρόλος του κράτους, ο τόσο αναγκαίος, εξαντλείται εκεί για τον ΣΥΡΙΖΑ. Καθίσταται προφανής συνεπώς η ανάγκη ενός ισχυρού κεντρώου πόλου στη χώρα και στα νησιά μας.

Στη Δωδεκάνησο, για πρώτη φορά μετα από 42 χρόνια, ο πολιτικός χώρος του κέντρου, δεν εκπροσωπείται στο εθνικό κοινοβούλιο. Τα αίτια, λίγο πολύ είναι γνωστά. Το αδύνατο ψηφοδέλτιο που διαμορφώθηκε στα μέτρα και στις απαιτήσεις του π. Βουλευτή , και η αδυναμία της ηγεσίας να μην υποκύψει στις απαιτήσεις του αποκλεισμού, έδωσαν την αίσθηση στον κόσμο του κέντρου ότι η δημοκρατία που αποτελούσε και θα αποτελεί πάντα την πρώτη επιταγή του χώρου μας , κάποιες φορές μπορεί να λειτουργεί κατά παραγγελία.

Παρά τις θέσεις των νεωτέρων στελεχών για τον τρόπο κατάρτισης του ψηφοδελτίου, το «Πασοκικό κατεστημένο» ιδιαιτέρως της Ρόδου, ήθελε τις Νομαρχιακές Επιτροπές μόνο για τη λάντζα.

Με τον τρόπο αυτό, απογοήτευσε δυστυχώς τα νεώτερα στελέχη, που πρόθυμα δέχτηκαν να υπηρετήσουν τις αρχές του Κινήματος Αλλαγής και που αμέσως μετά τις εκλογές ή παραιτήθηκαν όπως ο Γραμματέας και άλλα μέλη της Νομαρχιακής του Ν. Συγκροτήματος Δωδεκανήσου ή μοιάζουν να είναι εντελώς αδιάφορα για οποιαδήποτε περαιτέρω ενασχόληση τους με τα κοινά και τον δικό τους χώρο αναμένοντας ενδεχομένως την εκ βάθρων αναγέννηση του.

Στα νησιά μας στο χώρο της αυτοδιοίκησης, φαίνεται μεν το ΚΙΝΑΛ να διατηρεί μεγάλο ποσοστό των δυνάμεων του στον α’ βαθμό, αλλά τα αποτελέσματα του β’ βαθμού έδειξαν ξανά την απόλυτη αδυναμία έκφρασης ενός στοιχειώδους πολιτικού λόγου, ικανού να συγκινήσει ακόμη και τον ίδιο τον κόσμο του κέντρου.

Τι μέλλει γενέσθαι; Κατ’ αρχήν θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι ο κεντρώος χώρος και ο αυθεντικός εκφραστής του θα πρέπει να επανασυνδεθούν ξανά και κυρίως με την μεσαία τάξη.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει, αν το Κίνημα Αλλαγής δεν αλλάξει. Το παλαιότερο σύνθημα του Γ. Παπανδρέου για την χώρα, ισχύει σήμερα πολύ περισσότερο για το κόμμα. «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Αλλαγή όμως του χώρου σημαίνει πολλά. Σημαίνει κατ’ αρχήν ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις.

Γκρίζες θέσεις δεν συγκινούσαν ποτέ το Λαό. Το άσυλο στα πανεπιστήμια για παράδειγμα. Το άσυλο είναι ένα. Δεν υπάρχει με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα εντός του χώρου του πανεπιστημίου καλό και κακό άσυλο. Εκτός αν πιστεύουμε ότι η μεσαία τάξη δεν επιθυμεί σήμερα την πλήρη κατάργηση του.

Ο διορισμός των Γενικών Γραμματέων αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα. Ορθώς θέτουμε το ζήτημα ότι εμείς πρώτοι με το Open Gov θέσαμε διαδικασίες για την επιλογή των Γενικών Γραμματέων στα υπουργεία.

Τις τηρήσαμε όμως εμείς αυτές τις διαδικασίες, όπως τις θέσαμε ; Δεν γινόντουσαν παρεμβάσεις από κάθε υπουργό μας ; Μπορούμε να παραδεχτούμε επιτέλους και τα δικά μας λάθη και να προτείνουμε βελτιώσεις για το Open Gov που πράγματι ήταν μια επαναστατική πρωτοβουλία στο χώρο της δημόσιας διοίκησης;

Μπορούμε να ασκήσουμε κριτική με εποικοδομητικό τρόπο συμβάλλοντας σε μία παραγωγικότερη δημόσια διοίκηση; Τι θέλαμε δηλαδή; Να αφήσει ο Μητσοτάκης τους Γενικούς Γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ στα υπουργεία μέχρι να ξεκινήσει διαδικασίες επιλογής Γενικών Γραμματέων που θα εμπόδιζαν το έργο της κυβέρνησης και τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης για ένα εξάμηνο τουλάχιστον;

Τα παραδείγματα, από πολύ νωρίς είναι αρκετά και δείχνουν δυστυχώς την έλλειψη ενός σαφούς πολιτικού αφηγήματος και την πρεμούρα να φανούμε εμείς πιο δυναμική και ικανή αντιπολίτευση από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Χρειαζόμαστε έναν σαφή προγραμματικό λόγο και ένα ουσιαστικό σχέδιο που θα οδηγεί στην πρόοδο και την ανάπτυξη της χώρας μέσα από συμμαχίες που δεν θα είναι αγκυλωμένες από τα παραδοσιακά στερεότυπα. Ταυτοχρόνως, χρειαζόμαστε ένα νέο κόμμα με εκλεγμένα από τη βάση όργανα σε ολόκληρη τη χώρα. Όργανα όμως που θα έχουν λόγο και ρόλο.

Όργανα με νέους κυρίως ανθρώπους που θα κληθούν να συνδιαμορφώσουν το νέο ΚΙΝΑΛ αν θέλουμε πραγματικά να εκφράσουμε την σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία και την μεσαία τάξη της χώρας και όχι ένα κόμμα βολεμένων βουλευτών και ολίγων κομματικών γραφειοκρατών γύρω από την εκάστοτε ηγεσία.

Στην Δωδεκάνησο, οι νέοι άνθρωποι που ταυτίζονται με τις ιδέες αυτές είναι εκατοντάδες. Το στελεχιακό δυναμικό του χώρου, παραμένει το αξιολογότερο. Προσωπικώς, παρά τις όποιες πικρίες, θα ταχθώ σε αυτήν την προσπάθεια αναγέννησης του πολιτικού μας χώρου χωρίς στεγανά. Η χώρα χρειάζεται εθνική συνεννόηση.

Για τα κόμματα αποτελεί πλέον στοιχειώδες Εθνικό καθήκον να προχωρήσουν σε συνεννόηση και να συμφωνήσουν σε ορισμένα βασικά και κυρίαρχα θέματα που ταλανίζουν χρόνια την πατρίδα μας και το Έθνος.

Ένας αναγεννημένος κεντρικός φορέας μόνο με αυτό τον γνώμονα θα έχει νόημα ύπαρξης.
Η εξωτερική πολιτική, η άμυνα, η παιδεία, η υγεία, το ασφαλιστικό σύστημα, το δημογραφικό, το σταθερό φορολογικό σύστημα και αρκετά άλλα, ΑΠΑΙΤΟΥΝ κοινή αντιμετώπιση.

Αρκετές ταπεινώσεις υφίσταται ο Ελληνισμός τα τελευταία χρόνια από την γείτονα χώρα και όχι μόνο.

Αρκετά υπέφερε ο Λαός μας. Ένα σύγχρονο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας και του δημοκρατικού κέντρου, μπορεί να βοηθήσει κυρίαρχα, σε όλα αυτά. Αν δεν το κάνουμε, η μεσαία τάξη, ο χώρος του κέντρου θα γίνουν βορρά τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της Ν.Δ. και αυτό δεν βοηθάει σε ένα ισορροπημένο πολιτικό τοπίο. Από εμάς εξαρτάται.

Επαναλαμβάνω ωστόσο ότι ο προγραμματικός μας λόγος οφείλει να θέσει προτάσεις και να προτείνει τρόπους για να επιστρέψει ξανά η χώρα στην ανάπτυξη και την πρόοδο. Χωρίς αυτά, τίποτα δεν είναι βέβαιο για την χώρα. Πολύ γρήγορα, μπορεί να ξαναγυρίσαμε στα μνημόνια με τον λαϊκισμό να κυριαρχεί ξανά παντού.

Με αφορμή την μη συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο του Κινήματος Αλλαγής στην Δωδεκάνησο για τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου ο τ. Υφυπουργός Πολιτισμού – Τουρισμού Γιώργος Νικητιάδης έκανε την παρακάτω δήλωση :

« Αποδεχόμενος την πρόσκληση της Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής να συμμετάσχω ως υποψήφιος στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, είχα δηλώσει ότι «συμμετέχω σε αυτόν τον αγώνα με το βλέμμα στραμμένο και την καρδιά μονίμως εγκαταστημένη στα νησιά μας….». Η τιμητική πρωτιά σε σταυρούς των συμπατριωτών μου στα Δωδεκάνησα ήταν μια δικαίωση του αγώνα που έδωσα για να μπουν στο δημόσιο διάλογο των Ευρωεκλογών βασικά αιτήματα των νησιωτών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θεώρησα λοιπόν ευνόητο ότι ο αγώνας για να έχουν τα νησιά μας φωνή, οφείλει να συνεχιστεί με τη συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο των Εθνικών Εκλογών. Το κάλεσμα της Προέδρου του ΚΙΝΑΛ, Φώφης Γεννηματά, για ‘‘συστράτευση και ενότητα’’ και η παραίτηση του Β. Χατζηγιακουμή από την υποψηφιότητα του, κατέστησε την συμμετοχή μου αυτονόητη για την ισχυροποίηση της παράταξης. Προφανώς, τα αυτονόητα πολύ εύκολα εξελίσσονται σε αδιανόητα και οι λέξεις ‘‘συστράτευση και ενότητα’’ λειτουργούν κατά περίπτωση. Ευτυχώς για τη χώρα, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έδειξε ότι λαμβάνει τέλος η 5ετής ταλαιπωρία της, με την «Πρώτη φορά Αριστερά».

Η Εθνική συνεννόηση ωστόσο, αποτελεί πάντοτε όρο αν θέλουμε η πατρίδα μας να προχωρήσει μπροστά. Αυτό ακριβώς καθιστά αδήριτη την ανάγκη να ενισχυθεί ο σοσιαλδημοκρατικός χώρος. Ένα ενισχυμένο Κίνημα Αλλαγής, θα μπορούσε να ισορροπήσει τις πολιτικές εξελίξεις θετικά, για την πρόοδο και ανάπτυξη της χώρας μας. Ένας στρατηγικά ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ, θα αποτελούσε μία σαφή θετική εξέλιξη.

Με δεδομένα τα παραπάνω, θα συνεχίσω να αγωνίζομαι με το βλέμμα πάντα στραμμένο και την καρδιά μονίμως εγκατεστημένη στα νησιά μας. Τα νησιά μας που χρειάζονται φωνή και φοβάμαι ότι δύσκολα θα αποκτήσουν με όσα συμβαίνουν. Σε ότι αφορά τα αίτια του αποκλεισμού μου από το ψηφοδέλτιο του Κινήματος Αλλαγής, προτιμώ επι του παρόντος να σιωπήσω. Θα επανέλθω ωστόσο, μετά τις Εθνικές εκλογές».

Πηγή:www.dimokratiki.gr