Η Έμιλυ και ο Λοβ είναι ένα νεαρό ζευγάρι από τη Σουηδία, 21 και 23 ετών αντίστοιχα και μόλις πριν από τρεις ημέρες αποφάσισαν εδώ στη Ρόδο να ενώσουν τις ζωές τους. Η πρόταση γάμου έγινε στο Μαντράκι, στην κολώνα με το εμβληματικό ελαφάκι του νησιού. Στο ίδιο σημείο, πριν από 24 χρόνια, ακριβώς την ίδια ημερομηνία, ο πατέρας της Εμιλυ, ζητούσε σε γάμο τη μητέρα της.

Δυο ιστορίες με την ίδια αφετηρία, τη Ρόδο, που πολλές φορές τους τελευταίους μήνες βρέθηκε στο στόχαστρο αρκετών «αλεξιπτωτιστών», που πέρασαν από το νησί μόνο για λίγες ημέρες και επέστρεψαν στα κέντρα τους, όπου έγραψαν λίβελους γεμάτους όξος και χολή. Αυτοί, οι μόνιμα ανικανοποίητοι, που αρέσκονται στο να γράφουν αράδες γεμάτες ειρωνεία, δεν μπορούν να λεκιάσουν με τη λάσπη τους την πραγματικότητα του νησιού· Η Ρόδος είναι η πρωτεύουσα του Ανατολικού Αιγαίου, η πριγκίπισσα, η ναυαρχίδα, είναι το διαμάντι του τουριστικού προϊόντος όλης της χώρας και αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν μείνει αναλλοίωτα στη μνήμη των γονέων των δυο παιδιών. Η Εμιλυ Γκόμπελ δήλωσε προς τη «δημοκρατική» ότι οι γονείς της λατρεύουν τη Ρόδο και στο σπίτι τους υπάρχουν δεκάδες αναμνηστικά από το νησί. «Το ίδιο θέλω να κάνουμε και με το δικό μας σπιτικό» λέει η ίδια και τονίζει «ο μήνας του μέλιτος θα γίνει στο νησί και μαζί με τους Ροδίτες φίλους μας που αγαπάμε τόσο πολύ». Στο ίδιο πνεύμα και ο μέλλων σύζυγός της, Λοβ Έρρικσον αποκάλυψε ότι «όταν έμαθα ότι η πρόταση γάμου των γονέων της Έμιλυ έγινε στη Ρόδο, τότε ζήτησα λεπτομέρειες για τις ημερομηνίες και τις τοποθεσίες έτσι ώστε να κάνω ακριβώς το ίδιο. Είχε μεγάλη σημασία για μένα, αλλά και για τη μέλλουσα σύζυγό μου, καθώς οι γονείς της είναι ένα εξαιρετικά αγαπημένο ζευγάρι».
Πρέπει να σημειωθεί ότι στα 21 της χρόνια η Εμιλυ έχει ήδη επισκεφθεί αρκετές φορές το νησί και έχει σκοπό να κάνει ακόμα περισσότερες επισκέψεις. Ηρθε ως νεογέννητο, ως έφηβη με τις φίλες της, σύντομα ως παντρεμένη γυναίκα, με μια ζωή που θα ανοίγεται μπροστά της. Σε αυτό της το μέλλον, στο ευτυχισμένο, στο δύσκολο, στο απρόσμενο, στο γεμάτο χαρές και λύπες, πάντα θα υπάρχει στη σκέψη της ένα μέρος στον κόσμο όπου όλα θα ξεχνιώνται. Αυτό το μέρος είναι η Ρόδος και θα είναι εκεί όχι ως ένας απλός τόπος παραθερισμού, αλλά ως ένα άλλο σπίτι, φίλων, όπου πας μ’ ένα κουτί γλυκά στο χέρι και φεύγεις με μια ψυχή γεμάτη αισθήματα.

Ο λίβελος του klik.gr
Τη στιγμή που οι αλλοδαποί επισκέπτες ομιλούν με ειλικρινή αγάπη και βαθιά συμπάθεια για το νησί και τους κατοίκους του, κάποιοι άλλοι, «Ελληνες» θεωρούν ότι έμαθαν τέσσερα νησιά, μένοντας σε αυτά μόνο λίγες ημέρες. Το επαίσχυντο κείμενο που ακολουθεί, δημοσιεύτηκε πριν από τέσσερις ημέρες στο klik.gr με τον τίτλο «Είμαι ο μόνος υπεύθυνος για το άθλιο τουριστικό προϊόν που προσέφερε φέτος η Ελλάδα;

Το ρεπορτάζ, που είναι δημοσιευμένο σε σελίδα του klik.gr, έχει ως ακολούθως (συμπεριλαμβανομένων και των υστερόγραφων του συντάκτη):

«Μετά από σύντομη περιήγηση σε τέσσερα νησιά των Δωδεκανήσων αισθάνομαι ότι είμαι ο μόνος υπαίτιος για το άθλιο τουριστικό προϊόν που πρόσφερε φέτος η Ελλάδα στους επισκέπτες της. Προφανώς και δεν φταίνε ο ΣΕΤΕ, οι αρμόδιοι υπουργοί διαδοχικών κυβερνήσεων, οι επιχειρηματίες, οι πράκτορες, οι υπεύθυνοι επικοινωνίας. Είναι φανερό ότι φταίω προσωπικά που κανείς δεν έκοβε απόδειξη, κανείς δεν δεχόταν κάρτα, χρέωναν τρίδιπλα και πρόσφεραν κάκιστες υπηρεσίες (ανέκδοτο το wifi και συνήθης τακτική οι παραποιημένες φωτογραφίες εσωτερικών χώρων). Φταίω που οι ταλαίπωροι τουρίστες στη Λίνδο και την παλιά πόλη της Ρόδου έτρεχαν αλλόφρονες, κυνηγημένοι από κακάσχημα κοράκια (φάτσες της νύχτας) που προσπαθούσαν να τους χώσουν έναν καφέ και μια μπύρα στο στόμα. Φταίω που η εικόνα των δύο αυτών περιοχών παρέπεμπε στην Ελλάδα του ’60, χωρίς την αγνότητα και την αθωότητα εκείνων των χρόνων.

Ένα τεράστιο, πανάθλιο Μοναστηράκι της αδίστακτης αρπαχτής. Gyros, μουσακάς και πολύχρωμα τσαρούχια παντού! Προφανώς φταίω που η συνιστώμενη από το Rough Guides ταβέρνα στα Στεγνά πρόσφερε μισοψημένα φαγητά (για να προλάβει προφανώς να εξυπηρετήσει όλα τα τραπέζια), σαργό με πλαστική πέτσα και τα χόρτα για επιδόρπιο. Φταίω που οι ταξιτζήδες της Ρόδου είναι η χειρότερη μαφία επαγγελματιών που έχω γνωρίσει. Χυδαίοι, αγενείς, τσαμπουκάδες με άποψη για το πού θα φας (“δηλαδή όσοι τρώνε στην Παλιά Πόλη είναι ηλίθιοι και μόνο εσύ είσαι έξυπνος που πας να φας αλλού;”) ή για το πόση ώρα θα σου διαθέσουν για να κατεβάσεις τις βαλίτσες σου.

Φταίω που η Σύμη είναι ένα τεράστιο πλατό Τούρκικου σήριαλ γεμάτο κότερα με γλίτσες που συνοδεύονται από πληθωρικά μανεκέν. Φταίω που ο Συμιακός επιχειρηματίας φτύνει στον δρόμο βλέποντας τον Έλληνα τουρίστα. Φυσικά προτιμάει τον Τούρκο που θα πληρώσει χαλαρά τον παραφουσκωμένο λογαριασμό και θα ξεπλύνει άφθονο χρήμα στις ντόπιες γκαλερί. Φταίω που φημισμένη ταβέρνα του νησιού, σερβίρει κατεψυγμένα θαλασσινά ισχυριζόμενος ότι “τα δικά του είναι καλύτερα από τα φρέσκα” (εκείνος ο έρμος ο αστερίσκος που ακριβώς ήταν κρυμμένος στον κατάλογο;) και έχει “φρέσκα” ψάρια εισαγωγής (στο γνωστό “κουτί”, αν είσαι τυχερός βέβαια). Φταίω που έκλεισα τραπέζι μπροστά στο μόλο, 4 ημέρες πριν και όταν πήγα ο μάγκας της νύχτας μου είπε “μια χαρά είναι το τραπέζι που σου δίνω, άμα σου αρέσει” και έχει και τον μπράβο έτοιμο “να σε πετάξει στη θάλασσα” αν αποφασίσεις να καλέσεις την αστυνομία. Πάντως σίγουρα δεν φταίω για τις κατσαρίδες μεγέθους ιστιοπλοϊκού που έκαναν ανεμπόδιστες τη βόλτα τους στον Γυαλό.

Φταίω που η Νίσυρος είναι τόσο ερασιτεχνικά παρεΐστικη ώστε για να φας στον Τριαντάφυλλο πρέπει να είμαι ή παρέα από τσαχπίνικα γκομενάκια ή φιλαράκι του (οι beautiful people μετράνε διπλά). Άσε που και εδώ τα χόρτα και οι σαλάτες έρχονται αντί γλυκού. Φταίω που οι ντόπιοι ουδόλως ενοχλούνται που τα Εξαρχειώτικα πλήθη βολεύονται με ένα ντάκο και μια μπύρα για όλη την ημέρα στο ίδιο τραπέζι. Και μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι το καλύτερο φαγητό το έκανα σε ανεπιτήδευτα εστιατόρια ξένων, σχεδόν παντού (χωρίς να αδικώ την “Αργώ” στο Χαράκι, τον «Captain» στους Πάλλους και τον «Μαυρίκο» με την εξαίρεση των άθλιων σερβιτόρων – άλλο παράγγελνες, άλλο έτρωγες και συνήθως χωριστά από το ταίρι σου). Και το μόνο που πραγματικά με χαροποίησε ήταν οι ανεξάντλητες φυσικές ομορφιές. Δυστυχώς οι τόποι που γνώρισα ήταν χωρίς ανθρώπινες ψυχές.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε βαθιά παρακμή. Το τουριστικό προϊόν της είναι σάπιο. Παντού ισχύει ο νόμος του βολέματος, της θεσμικής αδιαφορίας, της επιχειρηματικής αλητείας και της αρπαχτής. Επειδή λοιπόν μια χαζοχαρούμενη παράσταση στην Επίδαυρο και ένα προσωπικό situationist event στη Νίσυρο δεν σώζουν την παρτίδα, μάλλον ήρθε η ώρα να αντιδράσετε… Όχι; Κρίμα…
Υστερόγραφα:
1. Παρακαλώ μη ξανακούσω το παραμικρό για τις εξαθλιωμένες εσχατιές της Ελλάδας, τις ειδικές νησιωτικές πολιτικές, μειώσεις φόρων κλπ. Αρκετά κορόιδο νοιώθω…
2. Παρέλειψα την Κω. Περιορίζομαι στο `70ies look
3. To ό,τι όσα Ισλαμικά μνημεία συνάντησα ήταν σε άθλια κατάσταση το θεωρώ σύμπτωση. Όπως και αρκετά σημαντικά (Ιταλικά) αρχιτεκτονήματα στην Κω και στη Ρόδο».
Το ρεπορτάζ είναι δημοσιευμένο στο ακόλουθο link: http://www.klik.gr/gr/el/brain-storm/eimai-o-monos-upaitios-athlio-touristiko-proion-pou-prosfere-fetos-i-ellada-/

Πηγή:www.dimokratiki.gr

«Ήταν ηθική υποχρέωση της πολιτείας να αποκαταστήσει τους ανθρώπους που είχαν πετύχει μέσω ΑΣΕΠ στο Δημόσιο το 1998 και μέχρι σήμερα παρέμεναν αδιόριστοι» τονίζει σε συνέντευξή του στην τηλεόραση του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων

ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Χριστόφορος Βερναρδάκης, προσθέτοντας ότι «επρόκειτο για μία από τις μεγαλύτερες αδικίες που έγιναν ιστορικά στην Ελλάδα».

Υποστηρίζει ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα δημιουργήθηκε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ το 1998 και ανακοινώνει ότι μέσα στον Σεπτέμβριο θα έχουν διοριστεί και οι τελευταίοι που έχουν επιτύχει σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ και παρέμεναν αδιόριστοι.

Τέλος, προαναγγέλλει ότι εντός των ημερών θα ξεκινήσουν προσλήψεις στα νησιά, κυρίως εκεί, που υπάρχουν «τρομακτικά προβλήματα καθημερινότητας».

Η συνέντευξη του κ. Βερναρδάκη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ έχει ως εξής:

Ερ: Γιατί αποφασίσατε τώρα να προσλάβετε 1.350 αδιόριστους επιτυχόντες του ΑΣΕΠ από διαγωνισμούς που έγιναν το 1998;

Απ: Ήταν μία από τις μεγαλύτερες αδικίες που έγιναν ποτέ ιστορικά στην Ελλάδα απέναντι σε πολίτες. Ήταν επιτυχόντες και αδιόριστοι. Το 1998 έγινε ο μεγαλύτερος διαγωνισμός, σε αριθμό συμμετοχής πολιτών, και η πολιτεία, ενώ θεμελίωσαν το δικαίωμα της πρόσληψης, δεν τους προσέλαβε ποτέ. Προσέφυγαν δικαστικά πολλές φορές και στο Συμβούλιο Επικρατείας και το κράτος δεν έκανε δεκτές τις αποφάσεις 18 χρόνια.

bΉταν μια ηθική μας υποχρέωση για ένα τεράστιο ζήτημα κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι πίστεψαν στον λόγο του ελληνικού κράτους και με κάποιον τρόπο έπρεπε αυτή η περίφημη αδικία να θεραπευτεί. Ομολογώ ότι όταν ξεκίνησε η διαδικασία της κατανομής τους δεν είχα την αίσθηση ότι ήταν ένα τόσο μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα. Τελικά ήταν μία μεγάλη πληγή για την ελληνική κοινωνία και το κατάλαβα από τις επιτροπές που υπήρχαν σε όλη την Ελλάδα, από την απογοήτευση από τη μακροχρόνια ανεργία ανθρώπων με υψηλά προσόντα, αλλά και από τις εκδηλώσεις, μετά την απορία που είχαν, όταν το κράτος φέρθηκε έντιμα απέναντί τους χωρίς να το περιμένουν. Η διαδικασία ξεκίνησε από πέρσι το καλοκαίρι, είπαμε να γίνει μία απογραφή να δούμε πόσοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι που είχαν αυτό το πρόβλημα και είχαν και τις δικαστικές αποφάσεις και δεν είχαν διοριστεί ποτέ στο Δημόσιο με οποιονδήποτε τρόπο. Νομοθετήσαμε, γιατί έπρεπε η πολιτεία πια να προχωρήσει σε μία νομοθέτηση ως προς την εφαρμογή της δικαστικής απόφασης στον νόμο για τη δημόσια διοίκηση τον Φεβρουάριο και από κει και πέρα προχωρήσαμε κανονικά. Δεν είναι τωρινή απόφαση, είναι μία διαδικασία διοικητική που έχει ξεκινήσει περίπου 8-9 μήνες και τώρα απλώς ολοκληρώνεται. Και βεβαίως, ζητήσαμε θέσεις εκεί που το Δημόσιο έχει πολύ μεγάλες ανάγκες. Δηλαδή, στην Υγεία, στο υπουργείο Εργασίας στους ελεγκτικούς μηχανισμούς και στο υπουργείο Δικαιοσύνης στα δικαστήρια»

Ερ: Μία υποχρέωση της πολιτείας για τους επιτυχόντες στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, γιατί δεν υλοποιήθηκε τόσα χρόνια;

Απ: Έχω ρωτήσει πολλούς συναδέλφους μου και από τη ΝΔ. Δεν δημιουργήθηκε, βεβαίως το πρόβλημα, επί ΝΔ. Δημιουργήθηκε το 1998 επί ΠΑΣΟΚ. Έχω ρωτήσει και συναδέλφους μου από το ΠΑΣΟΚ. Δεν μου έχουν απαντήσει ρητά και κατηγορηματικά. Έχω ρωτήσει πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους, όταν προσπαθούσαν να βρουν τους αρμόδιους υπουργούς, αλλά κι αυτοί δεν μπορούν να απαντήσουν. Έχουν και αυτοί την ίδια απορία. Υπήρξαν υπουργοί μάλιστα, οι οποίοι είχαν εντελώς απαξιωτική στάση απέναντι σε αυτό το πρόβλημα. Έγινε μία προσπάθεια, επί υπουργίας του σημερινού Προέδρου Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου να λυθεί ένα θέμα. Λύθηκε για ένα μικρό αριθμό. Βεβαίως, παρέμεινε τα επόμενα χρόνια μια μεγάλη εκκρεμότητα και, εν πάση περιπτώσει, ερχόμαστε σήμερα να ολοκληρώσουμε αυτή την άρση της αδικίας.

Ερ: Τι θα πράξετε με αντίστοιχες περιπτώσεις; Ακολουθούν και άλλοι επιτυχόντες σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ…

Απ: Παραλάβαμε επιτυχόντες διοριστέους από διαγωνισμούς (2008-2009-2010), γύρω στις 5.000-6.000, οι οποίοι είχαν επίσης θεμελιώσει δικαίωμα με διαγωνισμούς που έγιναν.

Και ήταν όλα σε εκκρεμότητα λόγω του παγώματος των προσλήψεων με το 1 προς 5 και τον περιορισμό αυτό. Ανακάλυψα, όμως, ότι ακόμα και το 1 προς 5 δεν εφαρμοζόταν τα προηγούμενα χρόνια από αδράνεια της διοίκησης και από αδυναμία παρακολούθησης. Δηλαδή, αυτούς που μπορούσαμε να προσλάβουμε το 2011-2012 δεν τους είχαμε προσλάβει. Κι αυτοί οι άνθρωποι παρέμεναν με το δικαίωμα και με αυτή την αναμονή.

Αυτή ήταν, επίσης, μία τεράστια αδικία. Τώρα έχουν μείνει πάρα πολύ λίγοι. Από πέρσι, Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, σταδιακά τους έχουμε διορίσει, τους έχουμε κατανείμει, δηλαδή στους φορείς που ήταν διοριστέοι. Αυτή τη στιγμή μένει μία πολύ μικρή ομάδα γύρω στους 1.000 ανθρώπους για τους οποίους τις επόμενες 25-30 μέρες θα έχουμε ολοκληρώσει τις διαδικασίες.

Ερ: Ποια κενά θα καλυφθούν ακόμα στο Δημόσιο;

Απ: Τις επόμενες μέρες έχουμε έναν προγραμματισμό προσλήψεων για τα νησιά. Τα νησιά έχουν αποστελεχωθεί πλήρως, υπάρχουν τρομακτικά προβλήματα καθημερινότητας. Εκεί θα δώσουμε βάρος τον επόμενο μήνα σε όλες τις δομές. Αλλά κανείς δεν εξαιρείται. Με μία προτεραιοποίηση, κατά κάποιον τρόπο, όλους τους οργανισμούς προσπαθούμε αυτή τη στιγμή με τις περιορισμένες δυνάμεις και δημοσιονομικές που έχουμε και στον αριθμό προσλήψεων, να τους καλύψουμε όσο γίνεται καλύτερα.

Ερ: Σε λίγες μέρες θα γίνει ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες… Τελικώς, οι άδειες θα είναι 4 ή μπορεί και 5, όπως υπονόησε ο κ. Σκουρλέτης σε πρόσφατη συνέντευξη;

Απ: Νομίζω είναι σαφής η απάντηση. Ο νόμος λέει ότι είναι 4. Τέσσερις άδειες θα δοθούν και για το απώτερο μέλλον, προφανώς, και ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες υπάρχει η δυνατότητα από τη μεριά της πολιτείας να δει τη δυνατότητα να δοθεί και κάποια πέμπτη άδεια ανάλογα με τις συνθήκες της αγοράς και άλλα ζητήματα που ρυθμίζει το αρμόδιο υπουργείο.

aftodioikisi.gr

dimokratiki.gr

Μνημεία - σύμβολα της Λέσβου και της Χίου, όπως τα κάστρα της Μυτιλήνης και της Χίου, η Πολιόχνη και το ιερό των Καβείρων της Λήμνου, η μετατροπή του παλαιού σχολείου στη Χώρα Κύθνου σε Μουσείο, καθώς και άλλα έργα πολιτισμού, είναι από τα πρώτα που εντάσσονται στο νέο ΕΣΠΑ 2014-2020, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Συγκεκριμένα, πρώτη η Περιφερειάρχης και η Διαχειριστική Αρχή Βορείου Αιγαίου ενέταξαν τον Ιούλιο του 2016 έξι έργα Πολιτισμού στο Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα, με φορείς υλοποίησης τις Εφορείες Αρχαιοτήτων της Λέσβου, της Χίου και την κεντρική Διεύθυνση Αναστήλωσης Βυζαντινών Μνημείων του υπουργείου, συνολικού προϋπολογισμού 7.247.112 ευρώ.

Πρόκειται για παρεμβάσεις σε χώρους και μνημεία-σύμβολα για τα νησιά της Λέσβου, της Λήμνου και της Χίου, όπως:
• Η πανάρχαιη πόλη της Πολιόχνης στην Λήμνο (Έργο προστασίας, συντήρησης και ανάδειξης)
• Το ιερό των Καβείρων στη Λήμνο (Ανάδειξη αρχαιολογικού χώρου)
• Το Κάστρο της Μυτιλήνης (Στερέωση-Αποκατάσταση ΒΑ περιβόλου)
• Ο Ι. Ναός Αγ. Γεωργίου Συκούση, στον οικισμό Αγ. Γεωργίου Συκούση, στην Χίο (Στερέωση του Ι.Ν. και Συντήρηση τοιχογραφιών)
• Η Νέα Μονή της Χίου (Συντήρηση μαρμαροθετημένων δαπέδων, μνημείου εγγεγραμμένου στον Κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO) και
• Το κάστρο της Χίου (Αποκατάσταση - Ανάδειξη χερσαίων τειχών)

Σύμφωνα με το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, τα έργα αυτά -που στην πλειονότητά τους θα υλοποιηθούν με τη μέθοδο της αρχαιολογικής αυτεπιστασίας από τις ίδιες τις Εφορείες Αρχαιοτήτων - θα τονώσουν την τοπική οικονομία των νησιών, ενώ παράλληλα θα προσφέρουν απασχόληση σε ντόπιους επιστήμονες και εργατοτεχνίτες, σε μια πραγματικά δύσκολη περίοδο, που, λόγω μεταναστευτικού, τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου δοκιμάζονται.

Η χρηματοδότηση έργων στις Περιφερειακές Ενότητες Σάμου και Ικαρίας, καλύπτονται από πόρους του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, ενώ ταυτόχρονα δρομολογούνται Προγραμματικές Συμβάσεις με την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Στις αρχές Αυγούστου, και ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου με την αρμόδια Διαχειριστική Αρχή, ενέταξαν άλλα τρία έργα Πολιτισμού, με φορείς υλοποίησης τις Εφορείες Αρχαιοτήτων στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, επίσης, με τη μέθοδο της αρχαιολογικής αυτεπιστασίας.Ο συνολικός προϋπολογισμός των έργων αυτών ανέρχεται σε 3.100.000 ευρώ και αφορά:
• Στερέωση -αποκατάσταση του εμβληματικού ναού της Επισκοπής στη Σίκινο
• Τη μετατροπή του παλαιού Σχολείου στη Χώρα Κύθνου σε Μουσείο και
• Την ανάδειξη της αρχαίας ακρόπολης (Μόντε Σμιθ) της Ρόδου.
Όλα αυτά τα έργα στοχεύουν να αποδώσουν στο κοινό επισκέψιμους αρχαιολογικούς χώρους με πολύπλευρο παιδευτικό-ερευνητικό-πολιτιστικό χαρακτήρα, που θα αποτελέσουν πόλο έλξης επισκεπτών και θα δώσουν νέα πνοή, αλλά και κίνητρο για την ενίσχυση του τουρισμού, τόσο στα μικρά νησιά της «άγονης γραμμής», όπως η Σίκινος κι η Κύθνος, όσο και στα μεγαλύτερα νησιά όπως η Λέσβος και η Ρόδος.Πάντα με βάση τη διαθέσιμη χρηματοδότηση, όλες οι υπηρεσίες του υπουργείου είναι έτοιμες να εντάξουν και άλλα έργα στις τρέχουσες και μελλοντικές προσκλήσεις, τόσο των Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων,όσο και των Τομεακών,όπως το ΕΠΑΝΕΚ (μνημεία UNESCO, αναβάθμιση προσφερόμενων υπηρεσιών σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία κ.α).

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Όσοι ασχολούνται με το ποδήλατο γνωρίζουν ότι υπάρχουν διαφορετικοί τύποι ανάλογα με τις ανάγκες του αναβάτη.

Άλλοι επιλέγουν το μάουντεν επειδή τους αρέσουν οι βόλτες στα δάση και τις δύσκολες επιφάνειες.

Άλλοι επιλέγουν το ποδήλατο αγωνιστικού τύπου γιατί είναι πιο ελαφρύ και γρήγορο και τους βολεύει στο να διανύουν αποστάσεις μέσα στην πόλη.

Άλλοι πάλι επιλέγουν το σπαστό για μικρότερο χώρο και για να μπορούν να το μεταφέρουν ευκολότερα στο μετρό ή τον ηλεκτρικό.

Ωστόσο κανείς δεν είχε σκεφτεί να αναζητήσει ένα... διώροφο ποδήλατο!

Κι όμως αυτός ο τύπος ποδηλάτου υπάρχει και εθεάθη σε παραλιακό δρόμο ελληνικού νησιού  και το απαθανάτισε ο φωτογράφος Χρήστος Μπόνης για λογαριασμό του πρακτορείου Eurokinissi.

protothema.gr