Οι ασυνόδευτοι ανήλικοι, οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς θα είναι πρώτοι οι οποίοι θα μεταφερθούν σύμφωνα με τον Guardian από τους συνωστισμένους καταυλισμούς στα νησιά του Αιγαίου, στην ηπειρωτική χώρα, τη στιγμή που η ανησυχία για το μέλλον της συμφωνίας ΕΕ -Τουρκίας κορυφώνεται.

«Η κατάσταση στα νησιά είναι δύσκολη και χρειάζεται να εκτονωθεί», ανέφερε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και αρμόδιος για Θέματα Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Νίκος Ξυδάκης. «Η διαμονή στην ηπειρωτική χώρα θα είναι πιο κατάλληλη. Θα ξεκινήσουμε με μεταφορές εκείνων που είναι περισσότερο ευάλωτοι, πάντα στη σφαίρα της εφαρμογής και προστασίας της συμφωνίας ΕΕ -Τουρκίας», συμπλήρωσε.

Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, η επιχείρηση μεταφοράς των προσφύγων αναμένεται να ξεκινήσει αυτή την εβδομάδα, και ενώ η Άγκυρα απειλεί να θέσει τέλος στη συμφωνία στην περίπτωση που οι Βρυξέλλες δεν τηρήσουν την υπόσχεσή τους στους Τούρκους να ταξιδεύουν στην ΕΕ χωρίς βίζα.

Όπως σημειώνει μάλιστα, οι προσφυγικές ροές, οι οποίες είχαν μειωθεί κατά 90% με την υπογραφή της συμφωνίας με την Τουρκία, έχουν αρχίσει να αυξάνονται και πάλι. Υπενθυμίζοντας το μέγεθος των ροών στο αποκορύφωμά τους, τονίζει ότι έφταναν ακόμα και τις 7.000 μέσα σε μία ημέρα με άντρες, γυναίκες και παιδιά να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι από τα παράλια της Τουρκίας έως το νησί της Λέσβου.

Θέλοντας να τονίσει τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκεται η συμφωνία με την Τουρκία, η εφημερίδα επικαλείται τις δηλώσεις που έκανε πρόσφατα ο πρόεδρος της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος ασκεί πίεση προκειμένου να γίνουν δεκτά τα αιτήματα του: «Εάν η ΕΕ πρόκειται να κάνει την Τουρκία πλήρες μέλος, είμαστε έτοιμοι. Αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι έχουμε φτάσει στο τέλος του παιχνιδιού. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να καθυστερούμε να προσεγγίσουμε το ζήτημα ή να εμπλεκόμαστε σε διπλωματικές ακροβασίες».

Τι θα συμβεί όμως στη περίπτωση που η συμφωνία καταρρεύσει; «Αν καταρρεύσει, θα υπάρξει ένα κύμα ενός εκατομμυρίου ή περισσότερων και αυτή η χώρα είναι εντελώς απροετοίμαστη», δήλωσε στον Guardian Ευρωπαίος πρέσβης. «Η Αθήνα θα κατακλυστεί, όπως και η ηπειρωτική χώρα, άνθρωποι θα αναγκαστούν να ζήσουν στα χωράφια, θα υπάρξουν σκηνές που δεν έχουμε ποτέ φανταστεί», συνέχισε.

Η βρετανική εφημερίδα όμως αναφέρεται και στις συνθήκες διαβίωσης των περίπου 60.000 προσφύγων και μεταναστών που εγκλωβίστηκαν στη χώρα μας με το κλείσιμο των συνόρων. «Φιλοξενούνται σε συνθήκες που έχουν καταγγελθεί ως αξιοθρήνητες από ανθρωπιστικές οργανώσεις. Οι φιλονικίες ανάμεσα σε κρατούμενους που αναγκάζονται να περιμένουν μήνες μέχρι να υποβληθούν σε επεξεργασία οι αιτήσεις ασύλου τους, αποτελούν κοινό τόπο », περιγράφει, ενώ ταυτόχρονα αναφέρεται στα τελευταία επεισόδια που έλαβαν χώρα στη Μόρια.

Παράλληλα, δημοσιεύει και απόσπασμα ενός γράμματος από 141 οικογένειες που ζουν στον αυτοσχέδιο καταυλισμό του Ελληνικού. «Υπάρχουν αρουραίοι, έντομα και ερπετά συμπεριλαμβανομένων φιδιών παντού στον καταυλισμό», γράφουν εξηγώντας ότι κατά τη διάρκεια του χειμώνα πολλοί αρρώστησαν από πνευμονία και το καλοκαίρι από την έκθεση στον ήλιο. «Ακάθαρτα νερά προκαλούν διάρροια και ναυτία. Όσο περισσότερο μένουμε εδώ, τόσο χειρότερες γίνονται οι συνθήκες, και τώρα οι περισσότεροι άνθρωποι πάσχουν από ψυχικές ασθένειες, όπως κατάθλιψη και άλλες ασθένειες».

Επιστρέφοντας στο ζήτημα των ελληνικών νησιών, το ρεπορτάζ τονίζει ότι ο αριθμός των εγκλωβισμένων σε αυτά φτάνει τις 14.000 με τα στοιχεία της τουρκικής ακτοφυλακής να δείχνουν όμως ότι οι προσφυγικές ροές υπερδιπλασιάζονται τον Σεπτέμβρη. Για την κατάσταση αυτή, ο κ. Ξυδάκης επιρρίπτει ευθύνες για την καθυστέρηση στις αιτήσεις ασύλου στην ΕΕ η οποία απέτυχε να στείλει το προσωπικό που υποσχέθηκε. «Μας υποσχέθηκαν 4.000 εμπειρογνώμονες στις διαδικασίες ασύλου, αλλά μέχρι στιγμής έχουμε περίπου 29 στα νησιά. Συνεχίζουμε να προσλαμβάνουμε και να ψάχνουμε για προσωπικό αλλά δεν είναι εύκολο», δήλωσε ο κ. Ξυδάκης και συνέχισε: «Η συμφωνία δεν είναι μόνο στα χέρια της Τουρκίας, αλλά και της Ευρώπης... μερικά κράτη μέλη της ΕΕ δεν σέβονται αλλά παραμελούν τις ευθύνες τους».

iefimerida.gr

Δεν έχει όρια η προκλητικότητα ορισμένων. Μάλιστα στον διαγωνισμό... πρόκλησης στον οποίο έχουν μπει κάποιοι στην Τουρκία φτάνουν και στα όρια της γελοιότητας...

Ο Δήμαρχος Άγκυρας, προφανώς για να μην μείνει έξω απ' τη συζήτηση για τη συνθήκη της Λωζάνης, είπε να... τιτιβίσει και αυτός την άποψή του, βρίσκοντας μάλιστα και έναν χάρτη του Αιγαίου...

Μόνο που ο χάρτης είναι από ένα τουριστικό πρακτορείο όπου αναφέρονται τα νησιά στο σύνολό τους και κάποια μάλιστα είναι ... κατά λάθος με κίτρινο χρώμα όπως τα τουρκικά...
Η απίθανη πρόκληση του Melih Gokcek που προφανώς του ... άρεσε ο χάρτης, ξεπέρασε κάθε όριο... ακόμη και αυτό της γελοιότητας κατά πολλούς, αφού ο ανιστόρητος δήμαρχος γράφει ότι όλα τα νησιά αποδόθηκαν στην Ελλάδα με τη συνθήκη της Λωζάνης.

newsit.gr

Ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου στις εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τα ναυάγια της Κέας

Στην Κέα βρίσκεται από την Παρασκευή, ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Γιώργος Χατζημάρκος, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «100 Years Kea's Shipwrecks 1916-2016», με αφορμή την επέτειο συμπλήρωσης 100 ετών από τη βύθιση δύο εκ των σημαντικότερων πλοίων του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, του S/S Burdigala και του HMHS Britannic.
Πρόκειται για μια συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, του Δήμου Κέας και του Συλλόγου Φίλων Κέας, η οποία έχει προσελκύσει το διεθνές ενδιαφέρον, με εκπροσώπους ξένων ΜΜΕ να καταγράφουν τις εκδηλώσεις που αφορούν δύο από τα σπουδαιότερα ναυάγια στον κόσμο.
Στόχος των εκδηλώσεων και του συνεδρίου που ξεκίνησαν την Παρασκευή και συνεχίζονται, είναι η ανάδειξη της σημασίας των ιστορικών γεγονότων του 1916 και ταυτόχρονα η ανάδειξη της Κέας ως προορισμού μοναδικού καταδυτικού και τουριστικού ενδιαφέροντος.
Την πρώτη ημέρα του συνεδρίου, στο πλαίσιο των συμβολικών Θαλάσσιων Εκδηλώσεων, αποδόθηκε φόρος τιμής σε όσους χάθηκαν στα δύο ναυάγια. Ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Γιώργος Χατζημάρκος έριξε δάφνινο στεφάνι στο σημείο των δύο ναυαγίων, έξω από τον Κόλπο του Αγ. Νικολάου, στο κανάλι της Κέας.

Ο κ. Χατζημάρκος, στον χαιρετισμό του κατά την έναρξη του συνεδρίου, ανέδειξε την μοναδικότητα και τον ανυπέρβλητο πλούτο των νησιών μας, τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες ανάπτυξης που υπάρχουν, σημειώνοντας εμφατικά ότι πρέπει, επιτέλους, να σπάσει ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών για τα νησιά μας, ενώ έστειλε μήνυμα προς το ελληνικό κράτος να προχωρήσει στην υλοποίηση των νησιωτικών πολιτικών, από τις οποίες θα προκύψουν πολλαπλά οφέλη, όχι μόνο για τα νησιά μας, αλλά για ολόκληρη τη χώρα.

Ειδικότερα, ανέφερε:

«Το συνέδριο για τα ιστορικά ναυάγια της Κέας είναι μια ακόμη επιβεβαίωση του πλούτου και της πολυμορφίας των νησιών μας. Κάθε νησί έχει να διηγηθεί τη δική του, μοναδική, συναρπαστική ιστορία. Δική μας επιδίωξη είναι αυτές οι ιστορίες να φτάσουν σε όσο γίνεται περισσότερους αποδέκτες. Να γίνουν το όχημα που θα οδηγήσει στην ανάδειξη των νησιών μας σε περίοπτη θέση στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη, εκεί όπου τους αξίζει να βρίσκονται.
Το συνέδριο της Κέας έρχεται να ρίξει φως στα μυστικά της βύθισης δύο εκ των σημαντικότερων πλοίων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα από τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, η Κέα “αναδύεται” ως μοναδικός προορισμός καταδυτικού και τουριστικού ενδιαφέροντος, με στόχο να καταστεί ένα διεθνούς φήμης καταδυτικό κέντρο, σημείο αναφοράς για τον παγκόσμιο καταδυτικό τουρισμό. Πρέπει, επιτέλους να σπάσουμε τον κύκλο των χαμένων ευκαιριών και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου εργάζεται εντατικά, μεθοδικά και με σχέδιο προς αυτή την κατεύθυνση.

Με συνεργασία, σχέδιο, σεβασμό και επιβράβευση κάθε προσπάθειας που στόχο έχει να αναδείξει τις ιδιαιτερότητες, τις μοναδικότητες, τη βαριά ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά των νησιών μας, που καθιστούν το Νότιο Αιγαίο, ως τουριστικό προορισμό, πραγματικά ανυπέρβλητο. Μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα αδιέξοδα που συσσώρευσαν καταστροφικές πολιτικές και χαμένες ευκαιρίες δεκαετιών.

Βρισκόμαστε εδώ, για ένα γεγονός μεγάλης ιστορικής σημασίας, την ώρα που ο ανιστόρητος και στριμωγμένος από την αδιέξοδη πολιτική του, Ταγίπ Ερντογάν, απειλεί τα νησιά μας . Τα νησιά μας που στέκονται όρθια απέναντι στις προκλήσεις της εποχής και στέλνουν το μήνυμα στο ελληνικό κράτος να υλοποιήσει, επιτέλους, τις πολιτικές αυτές που θα δώσουν χρόνο, ανάσες, θέσεις εργασίας και προοπτική στα νησιά μας και κατ' επέκταση στη χώρα μας».

Η ευθεία αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης από τον «σουλτάνο της Αγκύρας», η απροκάλυπτη εκδήλωση των νεο-οθωμανικών του εμμονών και ο ωμός τρόπος που τις εξέφρασε έπεσαν ως κεραυνός στα σαλόνια της αθηναϊκής ελίτ. 

Και είναι απολύτως φυσιολογικό να συμβαίνει τούτο, καθώς οι ψευδαισθήσεις με τις οποίες για χρόνια τρέφουν τον ελληνικό πληθυσμό έχουν μετατραπεί για τα μέλη της ιθύνουσας τάξης μας σε δεύτερη φύση. Ως εκ τούτου, κάθε φορά που το σκηνικό που έχουν στήσει καταρρέει, εκπλήσσονται σφόδρα, αν και πάντα παροδικά. Σύντομα ανακτούν τη ψυχραιμία τους για να κατασκευάσουν ένα νέο «αφήγημα», και έτσι να συνεχιστεί ο ύπνος του δικαίου. Αυτό συνέβη, στην ουσία, και σε αυτή τη περίπτωση. 

Λένε λοιπόν, για εσωτερική κατανάλωση και για να πικάρουν τους κεμαλιστές είναι οι βρυχηθμοί του Τούρκου, που απειλεί να καταβροχθίσει από τα Δωδεκάνησα μέχρι την Λήμνο και τη Σαμοθράκη κάθε νησί από το οποίο ακούγονται ήχοι μέχρι τις ακτές της Μικράς Ασίας! Έτσι, εμείς μπορούμε να παραμείνουμε ψύχραιμοι για να συνεχίσουμε τις καθημερινές μας ασχολίες.

Δυστυχώς, όμως, η παρούσα συγκυρία είναι απείρως πιο δραματική για την ελληνική πλευρά. Και γι’ αυτό εκπέμπεται και ένας κεκαλυμμένος πανικός στα υψηλά δώματα της εξουσίας.

Γιατί ο Ερντογάν, ο πάντα παρορμητικός, φανατικός και κατακτητικός, δεν συνηθίζει να αστειεύεται. Αποφάσισε ψύχραιμα και μεθοδικά να αναβαθμίσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό, βασιζόμενος σε υπαρκτά, θετικά για τον ίδιον, δεδομένα ώστε να επιτύχει συγκεκριμένους και πολλαπλούς στόχους.

Ποια είναι τα δεδομένα και ποιοι οι στόχοι του;

· Η αίσθηση της απόλυτης παντοδυναμίας που απολαμβάνει στο εσωτερικό της χώρας,και η οποία ψυχολογικά τον εξωθεί στη ανοιχτή διατύπωση των βαθύτερων επιδιώξεών του, που άλλωστε δεν είναι μόνον δικές του. Ο σχεδιασμός του κινείται σταθερά επί του άξονος της αποκατάστασης, με κάθε μέσο, της οθωμανικής τάξης. Το όραμά του συνεπαίρνει όχι μόνον τις ισλαμιστικές μάζες της Ανατολίας, που τον λατρεύουν ως τον μεγάλο πατέρα, αλλά και το ισχυρό εθνικιστικό κίνημα, που συντάσσεται δι’ αυτού του τρόπου στο πολιτικό του άρμα. Η σωβινιστική εξωτερική πολιτική δίνει συνάμα και εντός του στρατού, που το κύρος του επλήγη από το φιάσκο του στρατιωτικού πραξικοπήματος, αφορμή ταύτισής του με την εκτελεστική εξουσία.

· Η μεταπραξικοπηματική πραγματικότητα επιτρέπει στην Άγκυρα να κινείται με πρωτοφανή ευχέρεια στο διεθνές πεδίο. Η Τουρκία χρησιμοποιεί εντέχνως προς όφελός της την αντιπαράθεση Αμερικής-Ρωσίας αλλά και την αντίθεση Αμερικής-Γερμανίας, που δεν πρέπει καθόλου να την υποτιμούμε, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τον ελληνοτουρκικό χώρο. Κατόρθωσε ο Ερντογάν να βρεθεί σε μια θέση, σχεδόν στο απυρόβλητο, που όλα να του επιτρέπονται ώστε να μην χολωθεί και συνταυτιστεί με τον αντίπαλο. Ωστόσο, ο ίδιος γνωρίζει ότι αυτή η ιδανική για τη Τουρκία κατάσταση έχει ημερομηνία λήξεως. Αργά ή γρήγορα το τοπίο θα ξεκαθαρίσει και θα πρέπει να διαλέξει με ποιόν θα πάει και ποιόν θα αφήσει – αν και είναι προδιαγεγραμμένο ότι θα πέσει και πάλι στην αγκαλιά των Αμερικανών. Οπότε, βιάζεται να βάλει όλα τα θέματα πάνω στο τραπέζι, αφού προς ώρας κανείς δεν θα του τραβήξει το αυτί, αλλά αντιθέτως θα βρει ευήκοα ώτα...

· Ιδιαίτερα εύστοχα ο νεοσουλτάνος χειρίζεται τη σχέση του με τη Μόσχα. Οι «αταξίες» της Άγκυρας προς το ΝΑΤΟ, οι υποσχέσεις της για τη δημιουργία του «Turkish Stream», και η όποια συμφωνία υφίσταται για τη Συρία, είναι θεμιτά πλεονεκτήματα για τη Ρωσία, έστω και πρόσκαιρα, ώστε να προωθήσει τους στόχους της σε τρία μέτωπα –το συριακό, το ουκρανικό, αλλά και της Υπερκαυκασίας. Και μόνον το γεγονός ότι ο Πούτιν επέτρεψε, κατ’ ουσίαν, την εισβολή και κατοχή της σημαντικής αυτής λωρίδας της βόρειας Συρίας από το τουρκικό στρατό, καταδεικνύει τη σημασία που δίνει στη σχέση αυτή. Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι και στις δύο περιπτώσεις που κατανίκησαν τους Έλληνες στον 20ό αιώνα, στην Μικρά Ασία το 1922 και στην Κύπρο το 1974, οι Ρώσοι ήταν ή σύμμαχοί τους –σύμφωνο Λένιν-Κεμάλ- ή έμειναν αμέτοχοι –λόγω του φόβου η Κύπρος να γίνει νατοϊκό έδαφος. Ασφαλώς, σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, γιατί ακόμη, ευτυχώς, οι σχέσεις της Ελλάδας και της Κύπρου με τη Ρωσία παραμένουν στενές και φιλικές. Ο Ερντογάν, όμως, αντιλαμβάνεται ότι έστω και αυτή τη σχετική ρωσική ανοχή τουλάχιστον στις ρητορικές του υπερβάσεις, την ώρα που διεξάγεται η καθοριστική μάχη του Χαλεπιού, δεν είναι βέβαιος ότι θα την ξαναβρεί στο μέλλον.

· Από την πλευρά των ΗΠΑ, η αγωνία να επαναφέρουν τον αγριεμένο πρόεδρο στα νερά τους δημιουργεί μια αξιοκαταφρόνητη εικόνα για την Ουάσιγκτον. Εμφανίζονται οι Αμερικανοί να του προσφέρουν «γη και ύδωρ» σε κάθε επίπεδο, λόγω της γεωπολιτικής αξίας της Τουρκίας, και ιδιαίτερα σε μια στιγμή που προωθείται ένα νέο σύστημα ασφαλείας και ενεργειακών δικτύων που μπορούν να εξασφαλίσουν στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ την αύξηση της επιρροής τους στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και, εν μέρει, στην Ευρώπη. Το πρόβλημα είναι, ωστόσο, ότι οι χουβαρντάδικες παραχωρήσεις των Αμερικανών γίνονται σε βάρος των αδυνάμων αντιπάλων της Τουρκίας δηλαδή: Κούρδων, Κυπρίων και Ελλαδιτών, που συμπτωματικά είναι όλοι σύμμαχοι των ΗΠΑ. Επιπλέον, οι Τούρκοι λαμβάνουν υπ’ όψιν τους ότι το πολιτικό κατεστημένο στην Αμερική βρίσκεται προσηλωμένο στις επικείμενες προεδρικές εκλογές και οι αποφάσεις ενός απερχόμενου προέδρου είναι πάντοτε πολύ συγκρατημένες.

· Η Γερμανία, έχει επίσης τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή, ενώ οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επηρεάζονται άμεσα από το μεταναστευτικό, για το οποίο έχει τον πρώτο λόγο. Το Βερολίνο δεν είναι καθόλου διατεθειμένο να πιέσει τον Ερντογάν για το ζήτημα της Ελλάδας. Αντιθέτως, ευνοεί τις οθωμανικές επιδιώξεις στο δικό του παζάρι με την Άγκυρα. Και για όποιον αμφιβάλει ας ανατρέξει στην είδηση ότι τίθεται ζήτημα από τη Γερμανία για τους μετανάστες που βρίσκονται στα νησιά, ότι αυτοί δεν περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης. Δίνει δηλαδή το σήμα ότι άλλο τα νησιά του Αιγαίου και άλλο η ηπειρωτική Ελλάδα. Και ας έχουμε επίσης στο νου μας ότι ο τουρκικός εκβιασμός έρχεται σε μια βολική για τη Γερμανία στιγμή που ΗΠΑ και ΔΝΤ πιέζουν το Βερολίνο, για τους δικούς τους λόγους, να ανοίξει η συζήτηση για το ελληνικό χρέος.

· Η όξυνση στο Αιγαίο αφορά, αναμφίβολα, και στο σχεδιασμό της Άγκυρας στο συριακό Κουρδιστάν. Κάθε απόπειρα να δημιουργηθεί μια κουρδική οντότητα στη Ροτζάβα, ή η πρόθεση των Κούρδων να παραμείνουν δυτικά του Ευφράτη, δημιουργεί ιδιαίτερο εκνευρισμό στους Τούρκους. Οπότε ας μην υπάρχει αμφιβολία ότι το παζάρι έναντι του ελληνισμού, συνδέεται με το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων και τις εξελίξεις στη Συρία. 

· Η επιθετική ρητορεία για το Αιγαίο σχετίζεται και με το Κυπριακό. Σήμερα, όλοι παρακαλούν τον Ερντογάν να βάλει λίγο νερό στο κρασί του, ώστε να καταφέρουν να παρουσιάσουν ένα κάπως ευπρεπές σχέδιο επίλυσης, έστω κι αν αυτό θα είναι τρισχειρότερο από το «Ανάν». Ο σουλτάνος, όμως, που δεν μπορεί να ακούει φωνές από περιοχές που ανήκαν στην οθωμανική αυτοκρατορία και αυτές οι περιοχές να μην του ανήκουν, πώς θα κάνει την παραμικρή παραχώρηση, έστω και για τα μάτια του κόσμου; Τα θέλει, λοιπόν, όλα: και μεγαλύτερο μερίδιο στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων, που θα περνούν εννοείται από την Τουρκία, και ουσιαστικό έλεγχο όλης της Κύπρου, και πρόεδρο Τουρκοκύπριο, και στρατό πάνω στο νησί. Επομένως η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, ανεβάζει και το μερίδιό του στην Κύπρο. Προς συμμόρφωση, βεβαίως, και όσων αλόγιστα μπήκαν σε μια διαπραγμάτευση, με μόνο εφόδιο τις διαβεβαιώσεις ισχυρών διεθνών παραγόντων. Γιατί λησμόνησαν, επηρμένοι από τις κολακείες των ισχυρών, ότι στη μόνη ισχύ που μπορείς να βασίζεσαι είναι η δική σου…

· Άλλη μια ευνοϊκή συγκυρία για τον Ερντογάν, που σχετίζεται με τη διαδικασία της επίλυσης του Κυπριακού, είναι και η φαεινή ιδέα εκ μέρους του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών να αντικατασταθεί το σύστημα εγγυήσεων του 1960, με ένα σύμφωνο φιλίας και συμμαχίας Ελλάδος-Κύπρου-Τουρκίας. Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Ότι μέσω αυτού του συμφώνου μπορούμε να πάμε σε μια συνολικότερη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών, ουσιαστικά δηλαδή να συζητήσουμε τις τουρκικές διεκδικήσεις. Άρα ο Ερντογάν, μιας και του προσφέρουμε αυτήν την ευκαιρία, και μάλιστα τον παρακαλούμε μαζί με τον κ. Έιντε, την κα Νούλαντ κ.λπ., ξεκινάει το πάρε-δώσε ή μάλλον το πάρε-πάρε, ανεβάζοντας τον πήχη των απαιτήσεών του.

· Η συζήτηση για τα νησιά του Αιγαίου έρχεται τη στιγμή που επί ενάμιση έτος το Αιγαίο έχει καταστεί θάλασσα μειωμένης κυριαρχίας. Οι μεταναστευτικές ροές και κυρίως η ομολογημένη αδυναμία του ελληνικού κράτους να τις ελέγξουν ή να τις διαχειριστούν έχουν δημιουργήσει στην παγκόσμια κοινότητα την αίσθηση ότι εδώ δεν υπάρχει τίποτε, δεν υπάρχουν σύνορα, όπως είχε πει και ο κ. Τσίπρας, δεν υπάρχει οργανωμένη πολιτεία, παρά μόνο ένα κενό. Που γεμίζει από τη δράση δεκάδων ΜΚΟ, μυστικών υπηρεσιών, πλοίων του ΝΑΤΟ κ.λπ.. Το έδαφος, λοιπόν, είναι καλά οργωμένο για τις τουρκικές διεκδικήσεις.

· Απέναντι από την αναθεωρητική Τουρκία, των 75 εκατομμυρίων, βρίσκεται μια χώρα διαλυμένη δημογραφικά, οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά, πολιτικά. Απέναντι στον ιμπεριαλιστή Ερντογάν, βρίσκεται μια ελληνική κυβέρνηση αδύναμη, ανίκανη και ιδεοληπτική, που διέπεται από ψευδοειρηνόφιλες διεθνιστικές αρχές, ικανές μόνον για να παίξει κάποιος τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου». Πού θα βρεθεί, λοιπόν, καλύτερη συγκυρία για να εγερθούν οι τουρκικές απαιτήσεις στην ολότητά τους. Πολλώ δε μάλλον, που το κυβερνητικό σχήμα στην Ελλάδα έχει χάσει δια παντός την αρχική αίγλη του στο διεθνές στερέωμα ως εξωτικό εναλλακτικό φρούτο, και αντιμετωπίζεται με απαξίωση, ενώ και στο εσωτερικό πνέει τα λοίσθια.

Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, ο Ερντογάν έβγαλε από το συρτάρι τη Λωζάνη και το Αιγαίο. Και για να μην μείνει στα λόγια δέσμευσε και το μισό Αιγαίο με δύο ΝΟΤΑΜ για να ασκηθεί ο τουρκικός στρατός και να προχωρήσει στην πράξη ο εκβιασμός του. Η κατάσταση τους επόμενους μήνες, που διακυβεύονται πολλά –αμερικανικές εκλογές, πόλεμος στη Συρία, κυπριακό, συμφωνία για το μεταναστευτικό- θα είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Άραγε απέναντι σε όλα αυτά, εμείς θα συνεχίσουμε να παίζουμε τις στρουθοκαμήλους;

*Ο Σωτήρης Δημόπουλος είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου & Πτυχιούχος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Κιέβου. Εργάζεται ως Πολιτικός Αναλυτής. 

 Onalert.gr