Κρύβουν βακτήρια που προκαλούν λοιμώξεις
Τα γένια κρύβουν βακτήρια εξαιτίας των οποίων μπορεί να προκαλούνται λοιμώξεις, λένε οι επιστήμονες.
Είναι η μόδα των τελευταίων χρόνων, καθώς είτε πρόκειται για λίγα είτε για πολλά γένια, το μούσι και γενικά το αξύριστο στυλ έχει υιοθετηθεί από την πλειοψηφία των ανδρών και φιγουράρει στα πρόσωπα των διάσημων είτε πρόκειται για ηθοποιούς, καλλιτέχνες ή αθλητές.
Οι επιστήμονες όμως – αντίθετα από τα όσα επιτάσσει η μόδα - προτρέπουν τους άνδρες να ξυριστούν. Γιατί; Οι έρευνες δείχνουν ότι τα γένια είναι συχνά βρώμικα και ότι κρύβουν πολύ περισσότερα βακτήρια από ότι ένα καλοξυρισμένο πρόσωπο και μάλιστα από ότι φαίνεται ακόμα και μετά το πλύσιμο τα βακτήρια συνεχίζουν να βρίσκονται στα γένια.
Οι ειδικοί εξηγούν ότι έτσι προκαλούνται δερματικά προβλήματα καθώς επίσης εξαπλώνονται ευκολότερα και γρηγορότερα οι ιοί. Πιθανώς να παίζει ρόλο ότι οι άνδρες που έχουν γένια τείνουν να περνάνε τα χέρια τους μέσα από αυτά, βρωμίζοντάς τα, αν τα χέρια τους δεν είναι αρκετά καθαρά. Στη συνέχεια δεν είναι απίθανο να βάζουν τα χέρια τους στο στόμα, τη μύτη ή τα μάτια τους γεμίζοντάς τα με βακτήρια. Επίσης, τα γένια και τα βακτήρια που πιθανώς κρύβονται μέσα στο μούσι γίνονται επικίνδυνα και για τους άλλους όταν χαϊδέψουν ή φιλήσουν τον γενειοφόρο.
Πηγή: vita.gr
Σίγουρα όλοι έχουμε κάνει κάποια στιγμή τα δάχτυλά μας "κρακ" ή έχουμε δει κάποιον να τα κάνει.
Έρευνες αναφέρουν μάλιστα ότι αυτή η συνήθεια είναι υπεύθυνη για αρθρίτιδα. Ισχύει;
Παρακολουθώντας το παρακάτω βίντεο θα διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν τη θεωρία, ότι το "κρακ" στα δάχτυλα προκαλεί τελικά οστεοαρθρίτιδα.
Δείτε το
healthpro.gr
Ο αριθμός των ενηλίκων με κυστική ίνωση αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά έως το 2025, εκτιμούν οι επιστήμονες. Ο συνολικός αριθμός των ασθενών με τη νόσο αναμένεται να αυξηθεί κατά 50% περίπου έως το 2025. Στα παιδιά η αύξηση θα είναι 25%, ενώ μεταξύ των ενηλίκων θα φθάσει το 75%.
Στο παρελθόν οι ασθενείς είχαν μικρό προσδόκιμο ζωής, αλλά οι βελτιώσεις στη θεραπεία κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες έχουν οδηγήσει σε αύξηση των ετών επιβίωσης. Σχεδόν όλα τα παιδιά με τη νόσο φθάνουν πλέον στην ηλικία των 40 ετών.
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ευρωπαϊκό πνευμονολογικό περιοδικό "European Respiratory Journal", έκαναν εκτιμήσεις για την εξέλιξη των σχετικών περιστατικών σε 34 ευρωπαϊκές χώρες. Είναι η πρώτη μελέτη του είδους της πανευρωπαϊκά.
Για «πολύ θετικά νέα» έκανε λόγο ο γάλλος καθηγητής Πιέρ Ρεζίς Μπεργκέλ του Νοσοκομείου Κοσέν του Παρισιού, καθώς, όπως είπε, «η μέση ηλικία επιβίωσης συνεχώς αυξάνει».
Όμως προειδοποίησε ότι, εξαιτίας αυτής της θετικής εξέλιξης, προκύπτει πρόβλημα ανεπάρκειας εξειδικευμένων κέντρων θεραπείας των ενηλίκων με τη νόσο. Σήμερα η έμφαση δίνεται ακόμη στην παιδιατρική θεραπεία, αλλά αυτό σταδιακά πρέπει να αλλάξει, καθώς θα αυξάνεται συνεχώς η ζήτηση ανάλογων υπηρεσιών από ενηλίκους, όσο περνάνε τα χρόνια.
Η μελέτη, η οποία εκπονήθηκε από κοινού από την Ευρωπαϊκή Πνευμονολογική Εταιρεία και την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Κυστικής Ίνωσης, εκτιμά ότι ο αριθμός των ενηλίκων με κυστική ίνωση στην Ευρώπη θα αυξηθεί κατά 75% περίπου μέσα στην επόμενη δεκαετία. Σε χώρες όπως η Ολλανδία και η Βρετανία η αύξηση θα είναι τουλάχιστον 80%.
Νέα δεδομένα στον επιστημονικό τομέα της Βιολογίας, αναφορικά με την μοριακή ανάλυση του εντεροπαθογόνου βακτηρίου E.coli, προέκυψαν μετά την παρουσίαση της διδακτορικής διατριβής της φοιτήτριας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης, Αθηνάς Πορτάλιου.
Η νεαρή Ρεθεμνιώτισσα, η οποία φέρει πλέον τον τίτλο του διδάκτορ στην Βιολογία, στον τομέα της Πρωτεϊνικής βιοτεχνολογίας, παρουσίασε τη διατριβή της με τίτλο: «Μοριακή ανάλυση του συστήματος έκκρισης τύπου ΙΙΙ στον εντεροπαθογόνο E.coli» και κατάφερε ν’ αποσπάσει τα εύσημα των καθηγητών της και επιστημόνων του τομέα, καθώς μέσω της ανακάλυψης στην οποία προέβη, δημιουργούνται νέες προοπτικές σε ότι αφορά τη μελέτη και αποκρυπτογράφηση του τρόπου λειτουργίας του βακτηρίου.
Ειδικότερα, η Α. Πορτάλιου, η οποία πραγματοποιεί την επιστημονική έρευνά της στο Πανεπιστήμιο της Λουβένης, στο Βέλγιο, εξηγεί τα παρακάτω:
«Το εντεροπαθογόνο E.coli είναι ένα βακτήριο που προκαλεί διάρροια. Μολύνει κυρίως παιδιά ηλικίας μέχρι δυο ετών και είναι υπεύθυνο για εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως κάθε χρόνο. Για να μπορέσει το βακτήριο να μολύνει τ’ ανθρώπινα κύτταρα πρέπει να μεταφέρει τις πρωτεΐνες του ή τοξίνες μέσα σε αυτά. Για τον λόγο αυτό έχει αναπτύξει ένα εξειδικευμένο σύστημα μεταφοράς ουσιών, το οποίο μοιάζει με μία μικροσκοπική σύριγγα. Η σύριγγα αυτή, ή αλλιώς «το σύστημα έκκρισης τύπου ΙΙΙ» είναι ένα ευρεία διαδεδομένο σύστημα μεταφοράς πρωτεϊνών, που χρησιμοποιείται από πολλά παθογόνα βακτήρια, όπως διάφορα είδη σαλμονέλας (Salmonella sp.), γερσίνιας (Yersinia sp.) ή χλαμύδια (Chlamydia sp.) που προκαλούν τύφο, πανούκλα, γαστρεντερικές διαταραχές και άλλα».
Στο εργαστήριο του καθηγητή Αναστάσιου Οικονόμου ασχολούνται με το σύστημα αυτό και προσπαθούν να κατανοήσουν τη διαδικασία με την οποία γίνεται η μεταφορά των τοξινών του βακτηρίου στο ανθρώπινο κύτταρο.
Η δουλειά αυτή ξεκίνησε πριν από περίπου μία δεκαετία στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας (ΙΜΒΒ) του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Ηράκλειο.
Ωστόσο, λόγω της οικονομικής κρίσης και της μείωσης των κρατικών πόρων, για την ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας, το εργαστήριο μεταφέρθηκε και στεγάστηκε στο Ερευνητικό Ινστιτούτο REGA του καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβένης, στο Βέλγιο.
Η Αθηνά Πορτάλιου δουλεύει πάνω σε αυτό το σύστημα μεταφοράς πρωτεϊνών στο εργαστήριο του κ. Οικονόμου και προσπαθεί ν’ αναλύσει και ν’ αποσαφηνίσει τον τρόπο με τον οποίο οι τοξίνες του βακτηρίου αλληλεπιδρούν με άλλες πρωτεΐνες, ώστε να οδηγηθούν στη σύριγγα αυτή και να μεταφερθούν στο ανθρώπινο κύτταρο.
Πρόσφατα, κατάφερε ν’ απομονώσει τη σύριγγα αυτή από το βακτήριο, να τη βάλει μέσα σ’ ένα σωλήνα και να αποδείξει ότι είναι μερικώς λειτουργική, κάτι τ’ οποίο αποτελεί «επανάσταση» στον επιστημονικό τομέα. Επιπλέον, θεωρούνταν αδύνατο από την επιστημονική κοινότητα, διότι αυτό το σύστημα μεταφοράς αποτελείται από πάρα πολλές και διαφορετικές πρωτεΐνες και θεωρείται από τα πιο πολύπλοκα συστήματα που είναι γνωστά παγκοσμίως.
Η ανακάλυψη αυτή θεωρείται ότι ανοίγει καινούρια μονοπάτια στη μελέτη και αποκρυπτογράφηση του τρόπου λειτουργίας του συστήματος και στην ενδελεχή κατανόηση της διαδικασίας, που ακολουθείται για τη μεταφορά πρωτεϊνών μέσω αυτού.
Όπως εξηγεί, η Α. Πορτάλιου η μελέτη αυτή μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά στη χρήση του συστήματος αυτού για θεραπευτικούς και όχι μόνο σκοπούς.
«Επιπλέον, με κατάλληλους χειρισμούς και τροποποιήσεις στο σύστημα αυτό, μπορεί να οδηγηθούμε στη μεταφορά μέσω αυτού φαρμάκων κατευθείαν στα ανθρώπινα κύτταρα, τα οποία θα θεραπεύονται άμεσα. Φανταστείτε για παράδειγμα μια μικρο-σύριγγα, που μεταφέρει αντι-καρκινικές ουσίες κατευθείαν στα καρκινικά κύτταρα, χωρίς να επηρεάζει τα υγιή», επισημαίνει η ίδια.
ΠΗΓΗ
http://www.rethnea.gr/article.aspx?id=23396
Η ίδια η προσπάθεια που κάνουμε, για να θυμηθούμε κάτι, ευθύνεται που ξεχνάμε τόσα άλλα πράγματα, σύμφωνα με μία νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, που έρχεται να φωτίσει ένα από τα μεγάλα μυστήρια: Γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε τόσο εύκολα από τον κωδικό πρόσβασης του παλιού υπολογιστή τους έως το όνομα ενός παλιού συμμαθητή τους;
Οι επιστήμονες των Πανεπιστημίων Κέμπριτζ και Μπέρμιγχαμ, με επικεφαλής την Μαρία Γουίμπερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης "Nature Neuroscience", σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ», πραγματοποίησαν μία σειρά από πειράματα μνήμης με μία ομάδα 24 εθελοντών, καθώς και μαγνητική απεικόνιση του εγκεφάλου τους.
Οι ερευνητές, αφού αρχικά εντόπισαν τα διακριτά νευρωνικά «αποτυπώματα» συγκεκριμένων αναμνήσεων, διαπίστωσαν ότι η ενθύμηση κάποιου πράγματος οδηγεί στο να εξασθενεί η μνήμη άλλων «ανταγωνιστικών» πραγμάτων. Ουσιαστικά, ο εγκέφαλος καταπιέζει ενεργητικά άλλες μνήμες, προκειμένου να φέρει στο προσκήνιο κάποια συγκεκριμένη μνήμη. Η όλη διαδικασία αποκαλείται μηχανισμός «προσαρμοστικής απώλειας μνήμης».
Όπως είπε η Μαρία Γουίμπερ, «πολλοί άνθρωποι θα ξαφνιαστούν που θα ακούσουν ότι η ανάκληση κάποιων αναμνήσεων έχει και μία πιο σκοτεινή πλευρά, καθώς μας κάνει να ξεχνάμε άλλες μνήμες, καταπιέζοντας τες κυριολεκτικά». Με άλλα λόγια, το να ξεχνάμε δεν είναι μία παθητική διαδικασία, όπως πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, αλλά μία ενεργητική διαδικασία.
Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες έχουν δύο βασικές θεωρίες: Η μία υποστηρίζει ότι οι παλαιότερες μνήμες δεν εξασθενούν, αλλά απλώς ″σκεπάζονται″ από νεότερες μνήμες (π.χ. το παλιό password από το καινούριο), ενώ, σύμφωνα με τη δεύτερη θεωρία, οι παλαιότερες μνήμες όντως εξασθενούν, όταν νέες ανταγωνιστικές μνήμες έρχονται να καταλάβουν τη θέση των πρώτων. Η νέα έρευνα φαίνεται να υποστηρίζει αυτή τη δεύτερη θεωρία.
Σύνδεσμος: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:
http://www.nature.com/neuro/journal/vaop/ncurrent/full/nn.3973.html
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ