Η ανθρώπινη ζωή χωρίζεται σε πολλά στάδια: τη βρεφική ηλικία, την παιδική ηλικία, την εφηβεία, την ενηλικίωση και το γήρας. Δυστυχώς όμως κάποιοι δεν προλαβαίνουνε να ζήσουν όλα τα στάδια.

Εδώ και 10 ημέρες έχουμε δει 2 συναδέλφους να παλεύουνε για την ζωή τους και έναν να την έχει χάσει. Επίσης για ακόμα μια φορά βλέπουμε όλους να σιωπούν μπροστά στον χαμό ενός ανθρώπου λόγω του επαγγέλματος του.

Γιατί όμως γίνεται αυτό?

Η απάντηση είναι απλή

Επιλεκτική ευαισθησία ! Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας δεν μας βοηθάει και πολύ: ο «επιλεκτικός» (μεταφραστικό δάνειο από το γαλλικό selectif) είναι αυτός που επιλέγει, που ενεργεί κατ’ επιλογήν, αλλά το επίθετο χρησιμοποιείται και για να υποδηλώσει την έλλειψη αντικειμενικότητας. Επιλέγουμε δηλαδή ποιον θα συμπονούμε και θα λυπόμαστε με βάση την εργασία του.

Η δική μας απάντηση είναι μια και δεν πρόκειται να αλλάξει για κανέναν λόγο και για κανένα επάγγελμα.

Σε κάθε περίπτωση, η ζωή κάθε ανθρώπου έχει και αξία και υπεραξία. Έχει αξία για εκείνον και τους αγαπημένους του. Έχει αξία για τη μητέρα, το παιδί, τον σύζυγο, τους φίλους. Έχει αξία για κάποιους, αλλά δυστυχώς όχι για όλους… και σίγουρα όχι για εκείνους που την ποδοπατούν καθημερινά δίπλα και γύρω μας… με εμάς να τους ανεχόμαστε σαν τίποτα να μην έχει συμβεί…καιρος είναι να αλλάξει αυτό.

Ο κάθε άνθρωπος που κάνει το λειτούργημα του αστυνομικού έχει το δικαίωμα να γυρίσει πίσω στο σπίτι του, στους γονείς του, στην γυναίκα του, στα παιδιά του ή όπου επιθυμεί να γυρίσει, γι αυτό αφήστε τον να γυρίσει!!

Υ.Γ Για ακόμα μια φορα τα ΜΜΕ και η κοινωνία σιωπούν.. Λογικά πουλάει μόνο η κακή αστυνομία…

ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΝΟΡΙΑΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ