Η περιπέτεια με τον κορωνοϊό της οικογένειας του Γιώργου και της Μαρίας Λεβέντη από τις Καλυθιές, ξεκίνησε στις 23 Μαρτίου και δεν έχει τελειωμό.

Ο Γιώργος στα 49 του χρόνια και χωρίς υποκείμενα νοσήματα, δίνει σκληρή μάχη για τη ζωή, διασωληνωμένος στο νοσοκομείο «Σωτηρία», η Μαρία νοσηλεύτηκε το ίδιο διάστημα για οκτώ μέρες στο Τμήμα Covid του νοσοκομείου της Ρόδου και σε ό,τι αφορά τους γονείς της που εξακολουθούν να νοσηλεύονται στο νοσοκομείο μας, φαίνεται πως ο πατέρας της ξεπέρασε τον κίνδυνο για τη ζωή του, αλλά η μητέρα της έχει ακόμη «θέματα».

«Δέχτηκα να σας μιλήσω, μου λέει η Μαρία από την άλλη άκρη της γραμμής, για να πω στον κόσμο να προσέχει, να του πω ότι η διασπορά γίνεται στα σπίτια, να τους ζητήσω να τηρούν με ευλάβεια τα μέτρα και να τρέχουν στο νοσοκομείο μόλις το οξυγόνο τους δείχνει να πέφτει»…

Η Μαρία Αντωνίου, που έχει να δει τ’ αγόρια της 23 μέρες, που οι γονείς της νοσηλεύονται ακόμη, κι η ίδια μόλις αναρρώνει, έγκλειστη τώρα πια στο σπίτι της, καίγεται από την επιθυμία να γίνει καλά ο άντρας της, αυτός που είχε έννοια την ίδια γιατί αυτή έχει υποκείμενα νοσήματα, αλλά εκείνος βρέθηκε να μην μπορεί ούτε αυτή την τρίτη φορά που τον έβγαλαν από την καταστολή, να πάρει τα πάνω του.

Έτσι, συντετριμμένη βρίσκει τη δύναμη να κάνει έκκληση για προσοχή και φανερώνει τις σκέψεις της ότι θέλει να πάει εθελόντρια στο τμήμα Covid του νοσοκομείου μας, να κρατάει συντροφιά στους προσβληθέντες από την αρρώστια που την έζησε και την ονομάζει «αρρώστια της μοναξιάς»!

«Όλα ξεκίνησαν όταν κάποιος ανακοίνωσε στο Facebook ότι είναι κρούσμα και μ’ αυτόν είχε έρθει σε επαφή ο Γιώργος- μαζί και άλλοι- σ’ ένα επαγγελματικό μίτινγκ, μου λέει. Στις 22 Μαρτίου, ο σύζυγός μου έκανε μοριακό τεστ στο νοσοκομείο της Ρόδου, ως στενή επαφή κρούσματος και βγήκε θετικό. Από την ίδια επαγγελματική συνάντηση που είχαν με το κρούσμα, από τους επτά, βγήκαν θετικοί οι τρεις.

Ο Γιώργος, τις προηγούμενες μέρες είχε μία μικρή ενόχληση στο λαιμό, την ίδια μ’ αυτήν που είχε και τρεις μήνες πριν, όταν τα τεστ στα οποία υποβλήθηκε έδειξαν ότι δεν είναι θετικός. Κι εγώ και ο σύζυγός μου, κάναμε συχνά τεστ λόγω της εργασίας μας ενώ εγώ έχω μπει και σε καραντίνα όταν είχα δέκατα για 3 συνεχόμενες μέρες, τον Μάρτιο 2020.

Ο Γιώργος, φοβόταν πάντα για εμένα επειδή έχω υποκείμενα νοσήματα και ακόμα κι ένα λεπτό πριν τον διασωληνώσουν στο νοσοκομείο της Ρόδου, η τελευταία του κουβέντα ήταν «τη γυναίκα μου να προσέχετε».

Και τελικά ήσασταν κι εσείς θετική, αλλά και ο πατέρας σας και η μητέρα σας κι ευτυχώς δεν ήταν τα αγόρια σας.
Ευτυχώς τα αγόρια μας ήταν αρνητικά. Θετική στο μοριακό τεστ, που έκανα τέσσερις μέρες μετά την είδηση ότι ο Γιώργος είναι θετικός, ήμουν κι εγώ και αρνητικοί βγήκαν οι γονείς μου. Στο επόμενο τεστ, τρεις μέρες μετά, θετικός ήταν ο μπαμπάς μου και αρνητική η μαμά μου. Στις 6 Απριλίου όμως και η μητέρα μου βγήκε θετική.

Πότε χειροτέρεψε ο σύζυγός σας;
Τις τρεις πρώτες μέρες αφότου διαγνώσθηκε θετικός, δεν παρουσίασε τίποτα. Την τέταρτη, που ήταν Σάββατο, έφτασε το βράδυ να έχει πυρετό 38,8 και το οξυγόνο του ανεβοκατέβαινε από το 94 στο 88 και ξανά πάνω και ξανά κάτω. Στις έξι το πρωί της Κυριακής, οδήγησε μόνος του το αυτοκίνητό του και έφτασε στο νοσοκομείο. Αυτό τον εξάντλησε. Τον έβαλαν αμέσως σ’ αυτά τα σωτήρια μηχανήματα οξυγόνου που αγοράστηκαν πρόσφατα από ιδιώτες για το νοσοκομείο μας και σώζουν ζωές. Τη νύχτα έκανε δύσπνοια και τα ξημερώματα στις 29 προς 30 Μαρτίου, διασωληνώθηκε. Θέλω εδώ να τονίσω ότι στο νοσοκομείο της Ρόδου και στο Τμήμα Covid, δίνεται μία μεγάλη μάχη από τους γιατρούς και όλο το προσωπικό. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλους τους γιατρούς και νοσηλευτές. Είδα και κατά τη δική μου οκταήμερη νοσηλεία τον αγώνα που κάνουν ο οποίος είναι απίστευτος, έχω σκεφτεί ότι θα ήθελα να πάω εθελόντρια κοντά τους, να τους ελαφρύνω λίγο, έστω να σηκώνω τα τηλέφωνα, να κάνω ό,τι μου λένε γιατί έχουν απίστευτη δουλειά, έχουν ακόμα και να ενημερώνουν τους συγγενείς, να τους δίνουν κουράγιο…

Νοσηλευτήκατε κι εσείς η ίδια ενώ οι γονείς σας ακόμα κι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, βρίσκονται στο νοσοκομείο.
Από τις 2 τα ξημερώματα που μου τηλεφώνησαν από το νοσοκομείο της Ρόδου να μου πουν ότι διασωληνώνουν τον Γιώργο, η δική μου κατάσταση, μέχρι το πρωί, είχε επιδεινωθεί και μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο όπως έγινε τις επόμενες μέρες και με τους γονείς μου οι οποίοι είναι και οι δυό λίγο πιο πάνω από τα εβδομήντα.

Ο Γιώργος πότε έφυγε για το νοσοκομείο,«Σωτηρία»;
Οι γιατροί στη Ρόδο στην αρχή είπαν να τον κρατήσουν εδώ. Είχαν την όρεξη και τη δυνατότητα να του παράσχουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Ωστόσο τελικά μεταφέρθηκε σε οργανωμένο για Covid νοσοκομείο των Αθηνών. Με βοήθησαν σ’ αυτό οι βουλευτές μας και οι γιατροί, τους οποίους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου γιατί και μέχρι σήμερα μου τηλεφωνούν συνέχεια, μου λένε τα νεότερα για τον Γιώργο τα οποία μαθαίνουν από τους γιατρούς της 1ης Πολυδύναμης Κλινικής του νοσοκομείου «Σωτηρία» όπου νοσηλεύεται στη ΜΕΘ, μου δίνουν κουράγιο και αυτό το κάνουν για εμάς και πολλοί άλλοι άνθρωποι, από πολλά μέρη της χώρας, το κάνουν οι ιερείς οι οποίοι προσεύχονται καθημερινά και μου δίνουν κουράγιο, οι φίλοι μας παντού στην Ελλάδα, όλοι οι άνθρωποι γνωστοί και άγνωστοι που προσεύχονται για εμάς. Έχω λάβει πολλή αγάπη όλες αυτές τις ημέρες και με κάποιο τρόπο πρέπει να ανταποδώσω, γι’ αυτό σκέφτομαι και τον εθελοντισμό στο νοσοκομείο μας γιατί το έζησα κι εγώ ότι ο Covid είναι μία ασθένεια της μοναξιάς! Θέλω να ντύνομαι αστροναύτης όπως ντύνονται οι γιατροί μας και οι νοσηλευτές και να μπαίνω να κρατώ συντροφιά στους ανθρώπους που δίνουν τη μάχη, με τον ιό. Έχω να δω τον άντρα μου, τον πατέρα μου, τη μητέρα μου, τα παιδιά μου από τις 23 Μαρτίου, κι είναι πολύ σκληρό αυτό. Ξέρω τι περνούν στο νοσοκομείο, το έζησα και θέλω να τους συμπαρασταθώ.

Πώς είναι ο Γιώργος αυτές τις ημέρες, τι σας λένε;
Μου τηλεφωνούν από το «Σωτηρία» και με ενημερώνουν κάθε μέρα, αλλά για πολύ λίγο, είναι τόση η δουλειά που έχουν... Αυτές τις μέρες ήταν η τρίτη φορά που προσπάθησαν να τον ξυπνήσουν. Στα δέκα λεπτά που τον επανέφεραν, πρώτα είπε ότι είναι «κουρασμένος» και μετά είπε ότι «διψάει». Τον έβαλαν πάλι σε καταστολή. Είναι απύρετος, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Μετά από όσα περάσατε και περνάτε ως οικογένεια, τι θα λέγατε στον κόσμο;
Όλες αυτές οι αγωνίες της οικογένειάς μου, ας γίνουν αφορμή να μην αδιαφορεί κανείς για τον ιό. Είναι ύπουλος, δεν βλέπει ηλικίες, δεν βλέπει αν έχεις ή όχι υποκείμενα νοσήματα, δεν βλέπει πλούσιους ή φτωχούς. Ν’ ανοίξουν τα μαγαζιά, δεν γίνεται εκεί η διασπορά, η διασπορά γίνεται στα σπίτια, να μην κατεβάζουμε τη μάσκα για να καπνίσουμε. Ο άντρας μου, φόραγε σ’ εκείνη τη συνάντηση συνέχεια τη μάσκα του, αλλά φαίνεται πως έπρεπε να φοράει διπλή μάσκα. Ο κόσμος να κάνει τεστ, και να πηγαίνει εγκαίρως στο νοσοκομείο όταν έχει συμπτώματα, αλλά για να γίνεται αυτό ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί, να μάθει πότε είναι η ώρα του νοσοκομείου. Πρέπει μόλις πέφτει το οξυγόνο, να τρέχουμε. Όσο για εμάς, ο Θεός είναι μαζί μας, παίρνω πολλή αγάπη κάθε μέρα από συγγενείς, από συναδέλφους μας, από κόσμο από τα νησιά, από την Εκκλησία, από παντού. Κι ευχαριστώ τους γιατρούς, του «Σωτηρία» και του Νοσοκομείου μας. Είναι μεγάλος ο αγώνας που κάνουν.

 https://www.rodiaki.gr/article/456256/h-syzygos-toy-49xronoy-apo-th-rodo-poy-xwris-ypokeimena-noshmata-einai-diaswlhnwmenos-sto-swthria-milaei-sth-rodiakh?fbclid=IwAR0IboniXO8QjPjo0b0yCmh1Th1-u60l1RLyxc2WqcTCzIOi7ighGIPIjJI