Η πληρότητα στα ξενοδοχεία της Ρόδου ήδη έχει ξεπεράσει το 70% και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και το 80%, ωστόσο φέτος η αγορά στενάζει και το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει όργιο σεναρίων περί συμπαιγνίας των ξενοδόχων κατά των καταστηματαρχών του νησιού.

Η πραγματικότητα, όμως είναι εντελώς διαφορετική, καθώς οι ξενοδόχοι είναι οι πρώτοι που δεν θέλουν τους τουρίστες όλη μέρα στις μονάδες τους, να τρώνε και να πίνουν τζάμπα. Το πρόβλημα στην αγορά εντοπίζεται σε σειρά άλλων παραγόντων, που έχουν «δηλητηριάσει» το κίνητρο του τουρίστα για έξοδο σε Ρόδο και Λίνδο.

Πιο αναλυτικά, τα στοιχεία όλα δείχνουν ότι η πληρότητα στα ξενοδοχεία της πόλεως Ρόδου, του Φαληρακίου, των Κολυμπίων, της Λίνδου, της Ιαλυσού και της Νότιας Ρόδου, βρίσκεται σε ποσοστό που υπερβαίνει το 70%. Το στοιχείο αυτό δόθηκε στη “δημοκρατική” από την Ενωση Ξενοδόχων Ρόδου, από όπου ξεκαθαρίστηκε ότι υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία των οποίων η πληρότητα βρίσκεται πάνω από το 80%. Οι μόνες μονάδες που φέτος έχουν πρόβλημα είναι εκείνες που χαρακτηρίστηκαν ως «low cost» και έτσι πετάχτηκαν έξω από την αγορά, καθώς δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν τις αυξημένες επιταγές των τουριστικών οργανισμών.

Η πλειονότητα των ξενοδοχείων λειτουργεί με το σύστημα all inclusive, που σημαίνει ότι οι ξενοδόχοι υποχρεώνονται να δαπανούν τεράστια χρηματικά ποσά σε φαγητά και ποτά, εκτινάσσοντας στα ύψη το κοστολόγιό τους. Υπό το πρίσμα αυτό, ο ξενοδόχος προτιμά ο τουρίστας να βρίσκεται εκτός ξενοδοχείου, διότι με τον τρόπο αυτό περιορίζει το καθημερινό του κοστολόγιο. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση που έκανε προς τη “δημοκρατική” ο ξενοδόχος και ταμίας της διοίκησης της Ενωσης Ξενοδόχων Ρόδου Μανώλης Μαρκόπουλος: «Είναι λάθος αυτό που διαδίδεται στην αγορά και θέλει τους ξενοδόχους να επιδιώκουν να κρατήσουν τους τουρίστες μέσα στις μονάδες τους. Απεναντίας, εμείς προσπαθούμε να δίνουμε κίνητρα στους πελάτες μας ώστε να βγαίνουν στην αγορά».

Μεταξύ των κινήτρων, που δίδονται στους τουρίστες είναι το καλάθι «lounge basket». Αυτό το καλάθι περιέχει δυο σάντουιτς και ένα αναψυκτικό. Το καλάθι αυτό ο τουρίστας το παίρνει μαζί του βγαίνοντας από το ξενοδοχείο και με τον τρόπο αυτό έχει την αίσθηση ότι δεν έχασε αυτό που πλήρωσε (διότι με το all inclusive πλήρωσε καθημερινό φαγητό και αναψυκτικό, πρωί – μεσημέρι και βράδυ). Βέβαια, ένα καλάθι με δυο σάντουιτς δεν υποκαθιστά ένα καλό γεύμα ή δείπνο σε κάποιο εστιατόριο, άρα επαφίεται στον εστιάτορα να κερδίσει τον τουρίστα.

Βέβαια, η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη, καθώς και ο εστιάτορας είναι δύσκολο να ανταγωνιστεί τις τιμές που έχει κατά νου ο τουρίστας, αλλά και ο ξενοδόχος θα επιδιώξει να κρατήσει τον επισκέπτη μέσα στη μονάδα κατά τις ώρες που μπορεί να κερδίσει κάποια χρήματα (από εκδηλώσεις, μουσικές βραδιές και συναφείς δραστηριότητες).

Για ποιο λόγο να βγει
ο τουρίστας από
το ξενοδοχείο;

Το εισιτήριο για την είσοδο στο κάστρο της Λίνδου διπλασιάστηκε και από τα 6 ευρώ που ίσχυε πέρυσι, φέτος διαμορφώθηκε στα 12 ευρώ. Ετσι, μια τετραμελής οικογένεια χρειάζεται 48 ευρώ μόνο για τα εισιτήρια. Ο τουρίστας ρωτά να μάθει τις τιμές, ψάχνει, κάνει υπολογισμούς, θέλει να ξέρει που δίνει τα χρήματά του. Δεν πάει πουθενά χωρίς προηγουμένως να γνωρίζει το τι θα συναντήσει μπροστά του. Ενα ακριβό εισιτήριο σε αρχαιολογικό χώρο λειτουργεί ως αντικίνητρο επίσκεψης σε μια ολόκληρη περιοχή.
Ευτυχώς, για τους επισκέπτες, δεν ισχύει το ίδιο για τους αρχαιολογικούς χώρους της πόλεως Ρόδου, όπου το εισιτήριο έχει παραμείνει στα 6 ευρώ και δωρεάν για τα παιδιά, ωστόσο το κίνητρο αυτό χάνεται λόγω των άλλων προβλημάτων. Η πόλη της Ρόδου έχει πάψει να είναι «φιλική» για τους περισσότερους τουρίστες. Το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι τεράστιο και είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθεί θέση στάθμευσης στο κέντρο της πόλης και περιμετρικά της Μεσαιωνικής Πόλης. Η πιο τουριστική πόλη της Ελλάδας, δεν έχει ούτε ένα μέτρο διευκόλυνσης για τα οχήματα των τουριστών. Οι τελευταίοι τρέμουν στην ιδέα να πάρουν κλήση και να πληρώσουν πρόστιμο για παράνομη στάθμευση.

Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν πινακίδες στην πόλη που να εξηγούν ποια είναι η διαφορά της μπλε από την κίτρινη διαγράμμιση στους δρόμους, ενώ ούτε και πινακίδες υπάρχουν στις στάσεις, που να παρουσιάζουν το πρόγραμμα των λεωφορείων.
Επιπρόσθετα, δεν είναι λίγοι οι τουρίστες, που ενώ έχουν ενοικιάσει όχημα, το αφήνουν γιατί πλέον έχουν την παιδεία να μην οδηγούν όταν έχουν καταναλώσει αλκοόλ. Υπενθυμίζεται ότι οι Ευρωπαίοι τουρίστες καταναλώνουν πολύ αλκοόλ. Ετσι, προτιμούν να μένουν στο ξενοδοχείο, από το να οδηγήσουν μετά από δύο ποτηράκια ούζο.

Η έλλειψη επαρκών αστικών συγκοινωνιών τους αποτρέπει να φύγουν από το ξενοδοχείο. Για παράδειγμα, το τελευταίο λεωφορείο από Κολύμπια για Ρόδο είναι στις 20.30’ και η επιστροφή από Ρόδο για Κολύμπια στις 23.00’. Αρα, ολόκληρη η αγορά (η νυχτερινή αγορά στην προκειμένη περίπτωση) είναι καταδικασμένη να κλείνει όταν σταματούν και τα λεωφορεία.

Τα ταξί δεν τα επιλέγουν εύκολα οι τουρίστες. Η διαδρομές τούς φαίνονται ότι κοστίζουν αρκετά. Για παράδειγμα, η διαδρομή από Ρόδο για Φαληράκι κοστίζει 20 ευρώ, για Κολύμπια 40 ευρώ και για Νότια Ρόδο υπερβαίνει τα 80 ευρώ. Πόσοι τουρίστες θα επιλέξουν να βγουν και να διασκεδάσουν στη νυχτερινή Ρόδο και ακολούθως να επιστρέψουν με ταξί στους προορισμούς τους, όταν με 40 ευρώ μπορούν μέσα στο ξενοδοχείο να ανοίξουν σαμπάνια Moet & Chandon και να περάσουν ένα βράδυ πολυτελείας;

Στη σκέψη του μέσου Ροδίτη, ποιο μπορεί να είναι το ιδανικό κίνητρο που θα κάνει τον τουρίστα (που δεν διαμένει στα ξενοδοχεία της Ρόδου) να επισκεφτεί την τοπική αγορά; Τι είναι εκείνο που θα τον παρακινήσει να έρθει στην πόλη, ή να πάει στην Λίνδο, όταν δεν του παρέχονται οι στοιχειώδεις διευκολύνσεις;

Πηγή:www.dimokratiki.gr