Μετανάστευση ή λουκέτο... είναι το δίλημμα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σήμερα στη χώρα μας.
Κάπως έτσι θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν τα αποτελέσματα της έρευνας που έκανε το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Αθήνας και η οποία αφορά τις κύριες επιβαρύνσεις των Ελλήνων εργοδοτών σε σχέση με τους επιχειρηματίες των γειτονικών τους χωρών.
Πρόκειται για τους φορολογικούς συντελεστές στις επιχειρήσεις, τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών, τον ΦΠΑ, τη συνολική φορολογική επιβάρυνση των εταιρειών, το μεταφορικό κόστος εμπορευμάτων, αλλά και τη γραφειοκρατική διαδικασία ίδρυσης επιχειρήσεων. Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνος Μίχαλος παρουσίασε τα ευρήματα της έρευνας, που είναι αποτέλεσμα της επεξεργασίας στοιχείων της Παγκόσμιας Τράπεζας και τα εξέδωσε σε φυλλάδιο με τίτλο «Ποιος διώχνει τις επιχειρήσεις από την Ελλάδα;».
Ο ίδιος συνοψίζοντας τα αποτελέσματα επισημαίνει: «Η Ελλάδα σήμερα είναι από τις χώρες της Ευρώπης με το πιο εχθρικό φορολογικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις. Η συνολική επιβάρυνση φθάνει σχεδόν το 52% των εσόδων τους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό σε γειτονικές ανταγωνίστριες χώρες της Ε.Ε., όπως η Βουλγαρία και η Κύπρος, δεν ξεπερνά το 27%.
Η υψηλή φορολογία σε συνδυασμό με την ύφεση, την έλλειψη ρευστότητας και τα εμπόδια που δημιουργούν οι κεφαλαιακοί έλεγχοι, δημιουργεί περιβάλλον ασφυξίας για τις ελληνικές επιχειρήσεις. Εκατοντάδες κάθε μήνα βάζουν λουκέτο και άλλες αναγκάζονται να μεταφέρουν την έδρα ή τις δραστηριότητές τους στο εξωτερικό, προκειμένου να επιβιώσουν. Επίσης, οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές (24,6%) είναι σχεδόν 10 ποσοστιαίες μονάδες μεγαλύτερες από τον μέσο όρο των γειτονικών χωρών, ενώ και ο ΦΠΑ είναι τρεις μονάδες υψηλότερος από τον μέσο όρο των βαλκανικών και γειτονικών χωρών».
Αναλυτικά, και ανά κατηγορία επιβαρύνσεων τα ευρήματα της έρευνας έχουν ως εξής:
1. Φόρος επιχειρήσεων
Στην Ελλάδα ο φόρος που επιβάλλεται στις εταιρείες είναι από φέτος 29%, όταν στη Βουλγαρία είναι μόλις 10%, στην Κύπρο 12,5%, στη Ρουμανία 16% και στην Τουρκία 20%. Ο δεύτερος υψηλότερος φορολογικός συντελεστής είναι θεσπισμένος στην Ιταλία 27,5%. Με πιο απλά λόγια, αν συγκριθεί ο φόρος επιχειρήσεων και με τις υπόλοιπες χώρες των Βαλκανίων τότε προκύπτει ότι στην Ελλάδα είναι ο υψηλότερος.
2. Εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές
Υψηλότερο είναι στη χώρα μας και το κόστος των εισφορών που καταβάλλουν οι εργοδότες στα ελληνικά ταμεία κοινωνικής ασφάλισης. Η έρευνα δείχνει ότι αυτές αντιστοιχούν στο 24,6% επί των ακαθάριστων μισθών και είναι 10 ποσοστιαίες μονάδες μεγαλύτερες από τον μέσο όρο των γειτονικών χωρών (15,2%) και οι δεύτερες υψηλότερες μετά την Ιταλία. Στην Κύπρο οι επιχειρηματίες πληρώνουν μόλις 7,8% επί των ακαθάριστων μισθών, στη Βουλγαρία τα αντίστοιχα ποσοστά κυμαίνονται από 17,8% μέχρι 18,5% και στην Τουρκία βρίσκονται στο 17,5%.
3. ΦΠΑ
Τα βιομηχανικά προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα επιβαρύνονται επίσης από υψηλούς συντελεστές ΦΠΑ. Στη χώρα μας είναι 23%, στην Κύπρο 19%, στη Βουλγαρία 20%, στη Ρουμανία 16,5% και στην Τουρκία 15%. Αλλά και η Ιταλία έχει χαμηλότερο ΦΠΑ, 22%.
4. Φορολογική επιβάρυνση
Η συνολική φορολογική επιβάρυνση για τις ελληνικές επιχειρήσεις, ανέρχεται στο 51,9% των εσόδων τους, ποσοστό μεγαλύτερο κατά 18 μονάδες από τον μέσο όρο των γειτονικών χωρών. Στην Κύπρο η αντίστοιχη φορολογική επιβάρυνση μετρήθηκε στο 24,4%, στη Βουλγαρία 27%, στη Ρουμανία 42% και την Τουρκία 40,9%.
5. Κόστος εσωτερικής μεταφοράς εισαγόμενων εμπορευμάτων
Οι εισαγωγές προϊόντων στην Ελλάδα πραγματοποιούνται κυρίως από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, όπου το κόστος για τη μεταφορά του φορτίου από εκεί έως το χώρο αποθήκευσης ανέρχεται στα 745 ευρώ ανά φορτίο. Η αντίστοιχη δαπάνη στη Βουλγαρία είναι μόλις 105 ευρώ, στην Κύπρο 179 ευρώ, στα Σκόπια 139 ευρώ και την Αλβανία 309 ευρώ.
6. Γραφειοκρατία κατά τη σύσταση επιχειρήσεων
Ο αριθμός των απαραίτητων διαδικασιών που απαιτούνται για τη σύσταση μιας επιχείρησης στην Ελλάδα (μόλις πέντε διαδικασίες), είναι ο τέταρτος χαμηλότερος μεταξύ των γειτονικών χωρών και βρίσκεται μόλις 0,6% χαμηλότερα από τον μέσο όρο. Επιπλέον, ο χρόνος που χρειάζεται για να συσταθεί μια επιχείρηση στην Ελλάδα είναι 13 ημέρες, και παρότι είναι μεταξύ των υψηλότερων ανάμεσα στις γειτονκές χώρες, βρίσκεται στο μέσο όρο του συνόλου. Το κόστος που απορρέει από τη διαδικασία σύστασης μιας νέας επιχείρησης στην Ελλάδα ως ποροστό του κατά κεφαλήν εισοδήματος ανερχόμενο στο 2,2%, είναι αρκετά χαμηλό ανάμεσα στις γειτονικές χώρες, όπου ο μέσος όρος κυμαίνεται στο 6,5% και η μέγιστη τιμή αγγίζει το 16,6% (Τουρκία).
Στο πλαίσιο αυτό, τα Επιμελητήρια επαναφέρουν την πρόταση για ουσιαστική μείωση των φορολογικών συντελεστών. Κεντρικά σημεία της πρότασης είναι η μείωση του βασικού εταιρικού φόρου στο 15%, ο περιορισμός του συντελεστή της φορολογίας των επιχειρήσεων ως προς τον τζίρο τους, σε επίπεδο που να μην υπερβαίνει το 35%, καθώς και η μείωση κατά 50% των υφιστάμενων ποσοστών προκαταβολής φόρου. Παράλληλα, προτείνονται μια σειρά από διοικητικά μέτρα με σκοπό την άρση των εμποδίων για το επιχειρείν, όπως το μέτρο της αυτο-πληροφόρησης του Δημοσίου.
imerisia.gr
Αλλάζει άρδην ο χάρτης των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, με δύο αποφάσεις-βόμβα του Αρείου Πάγου που ανατρέπουν πολλά από τα έως σήμερα νομικά κεκτημένα των ιδιωτικών υπαλλήλων.
Πλέον η ζυγαριά της Δικαιοσύνης γέρνει επικίνδυνα κατά των εργαζομένων, καθώς η σχετική νομολογία των δικαστηρίων που μέχρι τώρα τους προστάτευε σε περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων, σκληραίνει επικίνδυνα με τη βούλα του Αρείου Πάγου.
Και αυτό γιατί για πρώτη φορά με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ανοίγει ο δρόμος ώστε οι εργοδότες να διεκδικούν πλήρη αποζημίωση από τους εργαζομένους τους για ζημιές που μπορεί να λάβουν χώρα εν ώρα εργασίας. Παράλληλα, με άλλη δικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου αναγνωρίζεται υψηλό ποσοστό συνυπαιτιότητας σε εργαζόμενο ο οποίος έχασε τη ζωή του και πάλι εν ώρα εργασίας, για τον θάνατό του! Οι δύο αποφάσεις προκαλούν ήδη τον σφοδρό αντίλογο καταξιωμένων νομικών, οι οποίοι με δημόσιες τοποθετήσεις τους τις χαρακτηρίζουν βαθιά αντεργατικές, αντικοινωνικές και αντίθετες με το αίσθημα δικαίου.
Ειδικότερα, η πρώτη απόφαση που εκδόθηκε από τον Αρειο Πάγο αφορά σε ατύχημα που είχε λάβει χώρα στην Ιταλία το καλοκαίρι του 2011 όταν οδηγός μεγάλης νταλίκας που μετέφερε (σε ψυγείο) γαλακτοκομικά προϊόντα, έχασε τον έλεγχο του οχήματός του, με αποτέλεσμα αυτό να εκτραπεί της πορείας του και να προσκρούσει στο στηθαίο ασφαλείας του αυτοκινητοδρόμου. Το όχημα, ιδιοκτησίας ελληνικής εταιρείας, κινούνταν με ταχύτητα 90 χιλιομέτρων την ώρα στο εθνικό δίκτυο Μπολόνιας - Ανγκόνας. Από τη σύγκρουση το μεγαλύτερο μέρος της νταλίκας καταστράφηκε όπως και το φορτίο που μετέφερε, ενώ την τελευταία στιγμή ο οδηγός της κατάφερε να βγει από το φλεγόμενο όχημα και να σωθεί.
Η υπόθεση έφτασε στα αστικά δικαστήρια αλλά και στον Αρειο Πάγο, ο οποίος, υιοθετώντας πλήρως τη σχετική απόφαση που είχε λάβει προηγουμένως το Εφετείο, έκρινε ότι ο οδηγός της νταλίκας δεν εκτέλεσε την εργασία του με επιμέλεια ως όφειλε και γι’ αυτό ευθύνεται για τη ζημιά που προκάλεσε στον εργοδότη του, δηλαδή την καταστροφή του οχήματος αλλά και του εμπορεύματος. Το ποσοστό δε συνυπαιτιότητάς του στο ατύχημα είναι 99% και ως εκ τούτου ο εργοδότης μπορεί να αξιώσει αποζημίωση από τον υπάλληλό του.
Ο Αρειος Πάγος και συγκεκριμένα το Β2 Τμήμα του που εξέδωσε την απόφαση στηρίζει την κρίση του αυτή στο εξής σκεπτικό: «Υπαίτιος του ατυχήματος και των συνεπειών που προκλήθηκαν από αυτό είναι ο οδηγός του οχήματος, καθόσον αυτός παρότι έμπειρος και ικανός ασχολούμενος επαγγελματικά με την οδήγηση φορτηγών, επέδειξε αμέλεια κατά την εκτέλεση ελιγμού προς τα αριστερά και δεν συγκράτησε το όχημα που οδηγούσε, κατά τρόπο ώστε αυτό να παραμείνει κινούμενο εντός της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας, αλλά έχασε τον έλεγχο αυτού, τον οποίο δεν ανέκτησε, με τις περαιτέρω συνέπειες...».
Η μειοψηφία
Κατά πλειοψηφία οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί απέρριψαν τον ισχυρισμό του οδηγού ότι ο ίδιος δεν φέρει ευθύνη γι’ αυτό που συνέβη και ότι η ζημιά πρέπει να βαρύνει τον εργοδότη του και όχι τον ίδιο «ως εμπίπτουσα στη σφαίρα του επιχειρηματικού κινδύνου». Παράλληλα, οι αρεοπαγίτες απέρριψαν και το βασικό επιχείρημα του οδηγού ότι τα λάστιχα που είχαν τοποθετηθεί στην νταλίκα ήταν προβληματικά εξαρχής και εξ αυτού του λόγου έχασε τον έλεγχο του οχήματός του.
Αντίθετα, ένα μέλος του δικαστηρίου που μειοψήφησε εξέφρασε την άποψη ότι δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη συνυπαιτιότητα του εργαζομένου σε εργατικό ατύχημα με το εξής σκεπτικό: «Ο εργοδότης με την αντιπαροχή του αμείβει την εργασία και όχι την ανάληψη κινδύνου. Ο μισθός που λαμβάνει ο εργαζόμενος δεν αντισταθμίζει τους κινδύνους ζημιών στους οποίους αυτός εκτίθεται κατά την εκτέλεση της εργασίας του, μέσα σε συνθήκες ή καταστάσεις πίεσης τις οποίες αποκλειστικά διαμορφώνει και επηρεάζει ο εργοδότης. Ακόμη και για τον πιο επιμελή και ευσυνείδητο εργαζόμενο ενδέχεται να καταστεί αναπόφευκτη μια στιγμιαία χαλάρωση της προσοχής με εντελώς δυσανάλογες συνέπειες».
Συνυπαίτιος για τον θάνατό του!
Η δεύτερη υπόθεση που απασχόλησε τον Αρειο Πάγο ήταν ιδιαίτερα σοβαρή, καθώς εν ώρα εργασίας έχασε τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος, οδηγός βυτιοφόρου. Το τραγικό συμβάν έλαβε χώρα ενώ ο 41χρονος οδηγός εκτελούσε δρομολόγιο από το Ζάκρο Καρδίτσας στον Ταύρο Αττικής μεταφέροντας γάλα. Το όχημά του εξετράπη της πορείας του και έπεσε σε γκρεμό με αποτέλεσμα ο οδηγός του, που μόλις είχε προσληφθεί στη συγκεκριμένη εταιρεία με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, να βρει ακαριαία τραγικό θάνατο αφού το τεράστιο όχημα τον καταπλάκωσε.
Οι γονείς του 41χρονου και τα αδέλφια του προσέφυγαν στα αστικά δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για ψυχική οδύνη υποστηρίζοντας ότι ο θάνατος του γιου και αδελφού τους οφείλεται σε υπαιτιότητα του εργοδότη. Και αυτό διότι, όπως υποστήριξαν στο δικαστήριο, η εργοδότρια εταιρεία τον ανάγκαζε να εκτελεί συνεχή δρομολόγια πέραν του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, επί οκτώ ώρες κάθε ημέρα και χωρίς ξεκούραση. Μάλιστα, όπως υποστήριξαν οι συγγενείς του, ο 41χρονος, φοβούμενος μη χάσει τη δουλειά του, εργάζονταν νυχθημερόν αδιαμαρτύρητα.
Από την πλευρά τoυς οι νομικοί παραστάτες της εργοδότριας εταιρείας προέβαλλαν στο δικαστήριο ως βασικό επιχείρημα ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το δυστύχημα έφερε και ο 41χρονος οδηγός, καθώς, όπως υποστήριξαν, κατά το μοιραίο δρομολόγιο δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, κάτι που ενδεχομένως και να του έσωζε τη ζωή. Η παράλειψη αυτή, σύμφωνα με τον ισχυρισμό που προέβαλε η εργοδότρια εταιρεία, θεμελιώνει συνυπαιτιότητα του θανόντος κατά 40% στην πρόσκληση του δυστυχήματος και η τυχόν αποζημίωση που θα επιδικάσει το δικαστήριο στους συγγενείς του θα πρέπει να είναι σε άμεση συνάφεια με το γεγονός αυτό.
Εξετάζοντας τα στοιχεία του φακέλου της τραγικής αυτής υπόθεσης -ανάμεσά τους και εξετάσεις που δεν ανίχνευσαν στο αίμα του θανόντος οινόπνευμα ή άλλες ουσίες- οι εφέτες έκαναν εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό της οικογένειας του 41χρονου. Αφενός έκριναν ότι η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται μόνο κατά ποσοστό 60% για το τραγικό δυστύχημα (συνυπαιτιότητα) επειδή ανάγκαζε τον υπάλληλό της να εργάζεται κατά παράβαση του ωραρίου εργασίας και αφετέρου απεφάνθησαν ότι υπάρχει και ευθύνη σε ποσοστό 40% του άτυχου 41χρονου. Και αυτό επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας όπως ήταν υποχρέωσή του, με αποτέλεσμα να συμβάλει στο δυστύχημα και στον θάνατό του! Ετσι, με βάση την απόφαση του Εφετείου η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται σε αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν οι συγγενείς του άτυχου οδηγού κατά 60% και μέχρι εκεί οφείλουν να αποζημιώσουν την οικογένειά του.
Καμία ευθύνη, ήταν ξεκούραστος
Ωστόσο, εντελώς διαφορετική ήταν η κρίση του Αρείου Πάγου, ο οποίος ανέτρεψε άρδην την εφετειακή απόφαση, εντοπίζοντας κενά και αντιφάσεις στην αιτιολόγησή της. Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες, το Εφετείο δεν παρέθεσε στην απόφασή του «τα πραγματικά περιστατικά που να δικαιολογούν την κόπωση του θανόντος και την εξασθένηση των δυνάμεων των αντανακλαστικών του».
Κατά το Ανώτατο Δικαστήριο, ο άτυχος 41χρονος πράγματι εργάστηκε καθ’ υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, ωστόσο μόνο κατά 3,5 ώρες και κατά την ημέρα που έλαβε χώρα το τραγικό συμβάν! Αυτό, όμως, σύμφωνα με την αρεοπαγίτικη απόφαση -«δεν επάγεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, λόγω και της ολιγόωρης απασχόλησης του θανόντος κατά τις δύο προηγούμενες ημέρες του δυστυχήματος αλλά και της μη απασχόλησής του τέσσερις ημέρες πριν τον θάνατό του, τέτοιο αποτέλεσμα», δηλαδή την πρόκληση του δυστυχήματος!
Με το σκεπτικό αυτό ο Αρειος Πάγος ανέπεμψε την υπόθεση για νέα κρίση στο Εφετείο και παράλληλα οι συγγενείς του άτυχου άνδρα έχασαν κάθε ελπίδα να δικαιωθούν σε αστικό επίπεδο για την απώλεια που βιώνουν.
Πηγή: protothema.gr
Πόσο μισθό δικαιούστε, τι επιδόματα πρέπει να λαμβάνετε και πότε ο εργοδότης μπορεί να σας μειώσει το μισθό
Μισθούς και επιδόματα πολλών και διαφορετικών ταχυτήτων έχουν καθιερωθεί πλέον στην αγορά εργασίας.
Οι αμοιβές μπορούν να καθορίζονται πλέον και χωρίς τη συμφωνία των εργαζομένων, οι συμβάσεις από ενιαίες έχουν γίνει πια ατομικές, ή επιχειρησιακές, και σπάνια υπογράφονται συμβάσεις που καλύπτουν ενιαία έναν κλάδο της οικονομίας. Μέσα στο σκηνικό αυτό, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι ενημερωμένοι περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ώστε να ξέρουν τι μπορούν να διεκδικήσουν, τι δικαιούνται και κυρίως πότε δικαιολογούνται μειώσεις στις αποδοχές τους αλλά και τι επιδόματα πρέπει να παίρνουν ανάλογα με την οικογενειακή τους κατάσταση και τα προσόντα που διαθέτουν. Tα 10 πράγματα που πρέπει να ξέρουν οι εργαζόμενοι για το μισθό τους είναι:
ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΙΣΘΟΣ: Ο βασικός μισθός της Εθνικής Σύμβασης Εργασίας για νεοπροσλαμβανόμενο υπάλληλο άνω των 25 ετών, χωρίς προϋπηρεσία και χωρίς ειδικότητα, είναι τα 586,08 ευρώ μικτά και 644,68 ευρώ αν είναι παντρεμένος, οπότε δικαιούται προσαύξηση 10%, ή 58,6 ευρώ με επίδομα γάμου.
ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: Τα καθαρά είναι αυτά που προκύπτουν μετά τις ασφαλιστικές κρατήσεις, που είναι για τους περισσότερους 15,5%, ήτοι 6,67% για κύρια ασφάλιση, 3% για επικουρική, 1,83% για ΟΑΕΔ (ανεργία) 2,55% για ασθένεια, 1,35% για εργατική εστία (κοινωνικός τουρισμός), 0,10% για λογαριασμό κατάρτισης (ΛΑΕΚ). Για τα βαρέα επιπλέον κράτηση 2,20%. Οι κρατήσεις γίνονται στο βασικό μισθό και όχι στα επιδόματα. Δηλαδή ο παντρεμένος με 644,6 ευρώ, έχει ασφαλιστικές κρατήσεις στα 586,08 ευρώ, οπότε οι καθαρές προ φόρου αποδοχές του διαμορφώνονται ως εξής: 586,08Χ15,5%= 90,84 ευρώ. Οπότε 586,08-90,84=495,25 ευρώ.
Σε αυτό το ποσό προστίθεται το επίδομα γάμου 10% που υπολογίζεται όμως στις μικτές αποδοχές των 586,08 ευρώ (58,6 ευρώ). Οπότε το σύνολο των καθαρών αποδοχών είναι 495,25 ευρώ+ 58,6 ευρώ= 553,84 ευρώ. ΚΑΤΩ ΑΠΟ 25 ΕΤΩΝ: Για τους κάτω των 25 ετών ο μισθός είναι 510,95 ευρώ. Και μετά τις ασφαλιστικές εισφορές είναι 431,75 ευρώ (510,95 Χ 15,5%=79,19 ευρώ και επομένως 510,95-79,19=432,75 ευρώ).
ΤΡΙΕΤΙΕΣ: Οσοι αμείβονται με τα 586,08 ευρώ δικαιούνται επίδομα 10% για κάθε κλεισμένη τριετία. Δηλαδή τα 586,08 θα πάρουν την πρώτη τριετία (10%) όταν συμπληρωθούν 3 έτη από την πρόσληψη. Στα 6 συμπληρωμένα έτη θα πάρουν άλλο ένα 5% και στα 9 έτη ακόμη 5%. Υπάλληλος με 10 χρόνια προϋπηρεσίας που προσλαμβάνεται σε άλλον εργοδότη δικαιούται 586,08 με προσαύξηση 30% για τις τρείς τριετίες που έχει συμπληρώσει, άρα 761,90 ευρώ. ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2012: Το επίδομα τριετιών έχει παγώσει από τις 14/2/2012. Αυτό σημαίνει ότι για όσους είχαν μέχρι τότε συμπληρωμένες τρείς τριετίες (9 χρόνια) σταματάνε εκεί και για την εργασία ή τα χρόνια προϋπηρεσίας που «γράφουν» από 14/2/2012 και μετά, δεν θα έχουν προσαύξηση 10% επί του βασικού τους μισθού.
Δηλαδή υπάλληλος με 9 χρόνια ως το Φεβρουάριο του 2012 και σήμερα με 12 χρόνια, δικαιούται επίδομα για τα 9 χρόνια και όχι για τα άλλα 3.
ΝΕΟΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΙ: Για τους νεοπροσλαμβανόμενους από 14/2/2012 και μετά, δεν χορηγούνται επιδόματα προϋπηρεσίας.
ΠΑΛΙΕΣ ΚΛΑΔΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ: Για τους μισθωτούς που είχαν κλαδική σύμβαση (π.χ. λογιστές, τραπεζοϋπάλληλοι, κ.λπ) και η σύμβαση αυτή έληξε αλλά δεν ανανεώθηκε, καταβάλλονται πλέον μόνον 4 επιδόματα: Επίδομα τέκνων (5% για κάθε παιδί). Επίδομα προϋπηρεσίας (ανάλογα με το κλιμάκιο που είχαν βάσει ετών εργασίας). Επίδομα σπουδών (5% για κάθε έτος σπουδών με ανώτατο το 25% για ΤΕΙ, ΑΕΙ, ΚΑΤΕΕ, ή 18% για πτυχίο ΑΕΙ και 13% για ΤΕΙ, ανάλογα με το τι ίσχυε σε κάθε κλαδική σύμβαση) Ανθυγιεινό επίδομα που είναι ανάλογα με την ειδικότητα. Στο Δημόσιο το επίδομα καταβάλλεται σε τρείς κατηγορίες με 150 ευρώ το μήνα, για όσους ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, 70 ευρώ για τις ειδικότητες της δεύτερης και 35 ευρώ για τις ειδικότητες της τρίτης κατηγορίας. Στον ιδιωτικό τομέα, το ανθυγιεινό πάει ως ποσοστό επί του μισθού (5%, 10%, 12%). ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΟΥ: Ο μισθός μπορεί να μειωθεί και χωρίς τη συμφωνία του εργαζόμενου, στις ακόλουθες περιπτώσεις: α) όταν ο εργοδότης επικαλείται μείωση τζίρου με στοιχεία τα οποία προσκομίζει στην Επιθεώρηση Εργασίας και αφού προηγουμένως ενημέρωσε το προσωπικό του. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί –αφού δεν υπήρξε συμφωνία στο προσωπικό- να επιβάλλει μείωση μισθών με εκ περιτροπής εργασία για διάστημα ως 6 μήνες. β) όταν υπάρχει κλαδική σύμβαση που έχει λήξει και δεν έχει ανανεωθεί. Σε αυτή την περίπτωση οι εργαζόμενοι που είχαν κλαδική σύμβαση και είναι στον ίδιο εργοδότη, ή προσλαμβάνονται σε άλλον εργοδότη, χάνουν αυτομάτως τα επιδόματα που προέβλεπε η παλιά τους σύμβαση και δικαιούνται μόνον 4 (σπουδών, παιδιών, προϋπηρεσίας, ανθυγιεινό). Ενώ ο βασικός τους μισθός μπορεί να καθορίζεται στα όρια της Εθνικής Σύμβασης (586,08 ευρώ) ακόμη και αν ο βασικός της κλαδικής τους σύμβασης ήταν υψηλότερος.
ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ: Οι εργαζόμενοι δικαιούνται αποζημίωση για υπερωριακή εργασία, για νυχτερινή απασχόληση και για εργασία Κυριακής ή Αργίας. Η νομοθεσία προβλέπει προσαύξηση 75% στο ωρομίσθιο για εργασία Κυριακής ή Αργίας, προσαύξηση 25% για νυχτερινή εργασία, προσαύξηση 20% για τις υπερωρίες από τις 40 ως τις 43 ώρες την εβδομάδα, 40% για την υπερωρία από τις 43η ως την 45η ώρα και 80% για τις λεγόμενες «παράνομες» υπερωρίες, δηλαδή πέραν της 46ης ώρας.
ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ: Με ατομική σύμβαση εργασίας, ο μισθός είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμος. Ο εργαζόμενος μπορεί να συμφωνήσει ότι θέλει με τον εργοδότη. Δεν υπάρχουν περιορισμοί. Το ελάχιστο ποσό όμως δεν μπορεί να είναι κάτω από τα 586,08 ευρώ για τους άνω των 25 ετών και κάτω των 510,95 ευρώ για τους κάτω των 25 ετών. Ενας εργαζόμενος με 15 χρόνια δηλαδή που έπαιρνε 2.000 ευρώ με παλιά σύμβαση, μπορεί με ατομική σύμβαση να πέσει μέχρι τα 586,08 ευρώ στο βασικό μισθό και από εκεί και πάνω να πάρει μόνον την προϋπηρεσία, αν την αναγνωρίσει ο νέος εργοδότης. Στις άδειες όμως η προϋπηρεσία αναγνωρίζεται υποχρεωτικά και με ατομική σύμβαση.
ΔΕΙΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΥΣ ΠΙΝΑΚΕΣ
www.dikaiologitika.gr
Διευρύνονται οι περιπτώσεις των δικαιούχων άδειας άνευ αποδοχών που δύνανται να καλύπτονται για υγειονομική περίθαλψη καταβάλλοντας οι ίδιοι την εισφορά ασφαλισμένου και εργοδότη.
Να σημειωθεί ότι σήμερα ισχύει μόνο για τους ασφαλισμένους των φορέων ασθένειας που υπάγονται στον Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Διοικητικών Υπαλλήλων και υπαλλήλων ΝΠΠΔ και αφορά μόνο τις άδειες για ανατροφή παιδιού.
Στη Ν. Ιωνία χτυπούσε κάποτε η καρδιά της κλωστοϋφαντουργίας και μαζί της η καρδιά του του μικρασιατικού Ελληνισμού. Λίγοι ξέρουν πως σήμερα εδώ χτυπά η καρδιά του Skroutz, της μεγαλύτερης μηχανής σύγκρισης τιμών/προϊόντων του ελληνικού ίντερνετ.
Σε έναν βιομηχανικό χώρο 1.600 τ.μ., όπου συστεγάζεται ο ΕΟΠΥΥ Ν. Ιωνίας, 115 υπάλληλοι βιώνουν το νέο εργασιακό μοντέλο, έτσι όπως το έχουμε ακούσει/διαβάσει μόνο ότι ισχύει σε χώρους εργασίας όπως της Google και του Facebook.
Ο σχεδιασμός των γραφείων υπογράφεται από το γραφείο αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων dip (design in progress), που εφάρμοσε σοφά τη λογική του open space για μια εταιρεία που διοικείται και στελεχώνεται από open minded ανθρώπους. Άπλετο φυσικό φως, ευρυχωρία, χαρούμενα γραφιστικά μοτίβα, απουσία τοίχων και κλειστών γραφείων, διαφάνεια, όλα αντιπροσωπευτικά στοιχεία της εξωστρέφειας που χαρακτηρίζει την φιλοσοφία της εταιρείας. «Η αλήθεια είναι πως “γκουγκλίζουμε”, αυτό άλλωστε λένε όσοι μας επισκέπτονται. Μερικοί μάλιστα λένε πως τα γραφεία μας είναι και καλύτερα από αυτά της Google» λέει γελώντας ο Γιώργος Δημητρίου, ο Marketing Director του Skroutz, ο οποίος έχει αναλάβει με μεγάλη προθυμία να με ξεναγήσει σε αυτήν τη εργασιακή «παιδική χαρά», που μετράει μόλις δύο χρόνια, ενώ ο Skroutz φέτος κλείνει αισίως την πρώτη του δεκαετία.
Μερικοί λένε πως τα γραφεία μας είναι καλύτερα κι από αυτά της Google.
Η ιδέα ξεκίνησε ως προσωπική ανάγκητων δύο εκ των τριών συνιδρυτών του Skroutz, την εποχή που το twitter δεν υπήρχε ενώ το Facebook ήταν ακόμη άγνωστο εκτός Αμερικής. “Ένας φίλος του Γιώργου Χατζηγεωργίου έψαχνε να αγοράσει κάτι από τον χώρο της τεχνολογίας και για να αποθηκεύσει τα αποτελέσματα της προσωπικής του έρευνας, έβαζε χειροκίνητα bookmarks. Τότε, ο φίλος του Βασίλης Δήμος ανέλαβε να τον βοηθήσει φτιάχνοντας μια μηχανή αναζήτησης για προσωπική τους χρήση», θυμάται ο Γιώργος Δημητρίου. Το νέο «παιχνίδι» των δύο προγραμματιστών άρχισε να απορροφά σιγά σιγά όλο και περισσότερο χρόνο, καθώς είδαν ότι έχει απεριόριστες δυνατότητες και μεγάλη ανταπόκριση στις ανάγκες της νέας ηλεκτρονικής εποχής, που μόλις είχε ανατείλει στην Ελλάδα. Το μόνο που έλειπε από το τεχνοκρατικό δίδυμο ήταν ένα εμπορικό μυαλό, που βρέθηκε σύντομα στο πρόσωπο του Γιώργου Αυγουστίδη.
Η επιχειρηματική dream team ήταν έτοιμη και κάπως έτσι άρχισε να γράφεται η ιστορία των τριών από τους πιο πετυχημένουςstartupers, που κατάφεραν να μας συστήσουν μια έννοια άγνωστη μέχρι τότε: το ηλεκτρονικό εμπόριο. Με 5.5 εκατομμύρια μοναδικούς επισκέπτες το μήνα, δεν ακούγεται καθόλου υπερβολικός ο Marketing Director της εταιρείας όταν λέει: «Ως προς την επισκεψιμότητα, είμαστε ανάμεσα στα πρώτα sites στην Ελλάδα, ξεπερνώντας πολλές φορές ακόμη και τα ειδησεογραφικά».
Από 16 καταστήματα στην αρχή, σήμερα το πελατολόγιό του μετράει 1.750 ενεργά καταστήματα, όχι μόνο από τον χώρο της τεχνολογίας, ο οποίος καθιέρωσε τον Skroutz στα πρώτα του βήματα. Σήμερα –όσο περίεργο κι αν ακούγεται- τα παπούτσια παίζουν σταθερά στην πρώτη με δεύτερη θέση των προτιμήσεων.
Το γυναικείο κοινό είναι πλέον η νέα προτεραιότητα του Skroutz, και αυτό ήταν άλλωστε το βασικό άλλοθι της επίσκεψής μου. Πιο συγκεκριμένα, η αφορμή δόθηκε με την ανακοίνωση της εταιρείας σχετικά με την συνεργασία της με την πλατφόρμα του jamjar του ελληνικού online department store χειροποίητων δημιουργιών, που μέσα σε δύο μόλις χρόνια από την πρεμιέρα του στο διαδίκτυο φιλοξενεί περισσότερους από 150 χειροτέχνες και τουλάχιστον 4.000 επιλεγμένα handmade προϊόντα, από κοσμήματα και ρούχα μέχρι είδη για το σπίτι (www.jamjar.gr). Μια συνεργασία που αναμένεται να αποφέρει πολλά και στα δύο μέρη: α. Το jamjar με τη βοήθεια των digital εργαλείων και της τεχνογνωσίας φιλοδοξεί να αναδειχτεί στην μεγαλύτερη κοινότητα ταλαντούχων Ελλήνων δημιουργών και στο πιο ενημερωμένο online store handmade προϊόντων και β. η Skroutz εγκαινιάζει μια νέα εποχή στις μέχρι τώρα υπηρεσίες της, με έμφαση στις πρωτοπόρες ψηφιακές λύσεις για το online καταναλωτικό κοινό και δη το γυναικείο.
Εξάλλου, το Leaf by Skroutz, το ολόφρεσκο application, με επιλεγμένα προϊόντα μόδας (από τουλάχιστον 500 fashion e-shops) και ολοκληρωμένα outfits για όλες τις ώρες της ημέρας, είναι το «χριστουγεννιάτικο δώρο» της εταιρείας στις γυναίκες καταναλώτριες. Η νέα εφαρμογή μόδας δεν ταυτίζεται αποκλειστικά και μόνο με το διαδικτυακό shopping, αλλά φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο του personal stylist, σε καθημερινή βάση.
Κατεβάστε το εδώ και δημιουργήστε την προσωπική σας διαδικτυακή ντουλάπα.
Ο Skroutz περνά τα ελληνικά σύνορα
Από το 2013, η εταιρεία δραστηριοποιείται και στην Τουρκία, με το όνομα alve, και συνεργασίες με μερικά από τα μεγαλύτερα e-shops της Τουρκίας. Γιατί alve και όχι Skroutz; Γιατί ο Skroutz, ως καθαρόαιμο προιόν του δυτικού πολιτισμού, δεν λέει τίποτα στην τουρκική κουλτούρα, ενώ το «alve» σημαίνει τη γνωστή σε όλους μας, τουρκικής προέλευσης, λέξη «αλισβερίσι».www.alve.com
Από φέτος τον Σεπτέμβριο, η εταιρεία άνοιξε τα φτερά της και στο άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον του αγγλικού ηλεκτρονικού εμπορίου, με το ίδιο όνομα αλλά διαφορετική γραφή: SCROOGE. Γιατί έτσι «ανορθόγραφα»; Γιατί η γραφή «skroutz» είναι η πραγματική ανορθογραφία, αφού δεν είναι τίποτα άλλο από greeklish… (κρατήστε το αυτό, είναι η άχρηστη χρήσιμη πληροφορία της ημέρας).www.scrooge.co.uk