Μεγάλο Σάββατο, σήμερα, και οι προετοιμασίες για το τραπέζι μετά την Ανάσταση έχουν ήδη ξεκινήσει με την μαγειρίτσα να έχει τον κύριο ρόλο!

Μετά την νηστεία της σαρακοστής είναι το πρώτο πιάτο με κρέας που καταναλώνεται. Είναι πολύ νόστιμη σούπα που περιέχει τα εντόσθια και χόρτα.

Κάτι που δεν είναι εβραίος γνωστό είναι ο συμβολισμός της. Τα χορταρικά της συμβολίζουν τα πικρά χόρτα που έτρωγαν οι Εβραίοι προς ανάμνηση της σκλαβιάς τους από τους Αιγύπτιους. Το Πάσχα των Εβραίων είναι εθνική γιορτή. Πάσχα στα εβραϊκά σημαίνει έξοδος ή διάβαση. Οι Χριστιανοί γιορτάζουν την Ανάσταση του Χριστού και το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή.

Οι σαράντα μέρες της σαρακοστής που ξεκινάνε την Καθαρά Δευτέρα είναι η περίοδος προετοιμασίας για το Πάσχα. Σε αυτή την περίοδο οι χριστιανοί προετοιμάζουν τους εαυτούς τους για την Αγία μέρα της Ανάστασης. Οι 40 ημέρες νηστείας είναι μια άσκηση για το σώμα και το πνεύμα. Οι ημέρες αυτές είναι νηστεία για το κρέας και αμέσως μετά την Ανάσταση το πρώτο φαγητό που καταναλώνεται και που συμπεριλαμβάνει κρέας είναι η μαγειρίτσα.

Η μαγειρίτσα είναι ένα από τα λίγα φαγητά που φτιάχνονται με συγκεκριμένο τρόπο και υλικά και δεν έχει πολύ "χώρο" για αλλαγές.

Τα συστατικά λοιπόν της μαγειρίτσας είναι: φυσικά η συκωταριά και τα έντερα, μαρούλια (εδώ μπορεί να γίνει μια μικρή παραλλαγή και να χρησιμοποιήσεις χόρτα), φρέσκα κρεμμυδάκια, ρύζι (υπάρχουν πολλές συνταγές που δεν το περιέχουν), αυγά, λεμόνια και για μυρωδικά θέλει μόνο αλάτι, πιπέρι και άνηθο.

Ως προς τον τρόπο παρασκευής της τώρα, το πιο δύσκολο είναι το καθάρισμα των εντέρων. Κάτι που γίνεται από την προηγούμενη ημέρα. Τα βάζεις σε νερό μαζί με ξύδι και λεμόνι για να φύγει η άσχημη μυρωδιά και να ασπρίσουν. Την επόμενη ημέρα λοιπόν τα βάζεις κάτω από την βρύση και τα ξεπλένεις πολύ καλά. Τα ζεματίζεις και τα αφήνεις για λίγο να βράσουν. Έπειτα τα κόβεις σε μικρά κομματάκια. Σε μια κατσαρόλα με λίγο λάδι αφού τσιγαρίσεις το κρεμμύδι προσθέτεις τα κομματάκια από την συκωταριά και τα έντερα.

Ρίχνεις επίσης τα μαρούλια, αλάτι, πιπέρι και τον άνηθο. Τα αφήνεις να σιγοβράσουν σε χαμηλή φωτιά με λίγο νερό. Μόλις βράσουν τα υλικά προσθέτεις το ρύζι και συνεχίζεις το βράσιμο μέχρι να βράσει και αυτό.

Στη συνέχεια χτυπάς τα ασπράδια των αυγών μέχρι να γίνουν μαρέγκα και προσθέτεις και τους κρόκους. Συνεχίζεις το χτύπημα και συμπληρώνεις με τον χυμό λεμονιού. Με ένα κουτάλι προσθέτεις ζουμί από την μαγειρίτσα ενώ συνεχίζεις το χτύπημα γρήγορα για να μην κόψει το αυγολέμονο. Αφού έχεις προσθέσει αρκετό ζουμί ρίχνεις το αυγολέμονο στην κατσαρόλα και την κουνάς για να πάει παντού.

Ανά περιοχές τις Ελλάδας βέβαια υπάρχουν κάποιες μικρές παραλλαγές όπως στην Πάτρα που την φτιάχνουν άσπρη αυγολέμονο. Πολύ γνωστή όμως είναι και η στιλίκουρδα, η μαγειρίτσα που φτιάχνουν στην Κέρκυρα, στην οποία προσθέτουν άνηθο, μαϊντανό, σκόρδο και λευκό κρασί. Στη Θεσσαλονίκη προτιμούν να φτιάχνουν την μαγειρίτσα αποκλειστικά μόνο με συκωτάκια!

toxwni.gr

Ο Θεάνθρωπος Χριστός ολοκληρώνει το έργο της Θείας Οικονομίας, που είναι η ανάσταση όλης της Δημιουργίας και όλων των ανθρώπων

Το Μεγάλο Σάββατο η Εκκλησία μας κείται στην προσδοκία της Ανάστασης. Ο Χριστός βρίσκεται στον Άδη, το σώμα Του έχει ταφεί, χωρίς όμως να γνωρίζει την φθορά που γνωρίζουν όλοι οι νεκροί, καθώς παραμένει ενωμένο με την θεότητα, ενώ η ψυχή του Χριστού βρίσκεται στην κόλαση, στο χώρο του θανάτου, όπου κηρύττει την μετάνοια.

Ο Θεάνθρωπος Χριστός ολοκληρώνει το έργο της Θείας Οικονομίας, που είναι η ανάσταση όλης της Δημιουργίας και όλων των ανθρώπων, κι αυτών που ήταν εν ζωή, αλλά και αυτών που είχαν πεθάνει πριν τον ερχομό του Ιησού στον κόσμο. Ο έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος, νικιέται δια του θανάτου του Χριστού, και όλα κινούνται στην προσδοκία της Ανάστασης, της γνήσιας ελευθερίας.

Σ' έναν από τους πιο όμορφους ύμνους, που ολοκληρώνουν την ακολουθία του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου, διαβάζουμε τα εξής θαυμάσια λόγια: «Δεύτε ίδωμεν την ζωήν ημών εν τάφω κειμένην, ίνα τους εν τάφοις κειμένους ζωοποιήση. δεύτε σήμερον, τον εξ Ιούδα υπνούντα θεώμενοι, προφητικώς αυτώ εκβοήσωμεν. Αναπεσών κεκοίμησαι ως λέων. τις εγερεί σε, βασιλεύ; αλλ' ανάστηθι αυτεξουσίως, ο δους σεαυτόν υπέρ ημών εκουσίως. Κύριε, δόξα σοι». Το ποιητικό αυτό κείμενο αποτυπώνει το απόσπασμα της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρεται στον Ιακώβ. Ο Χριστός κοιμάται σαν το λιοντάρι, έτοιμος να ξυπνήσει, να αναστηθεί, να φέρει στον κόσμο την ελπίδα, τη χαρά της νίκης, την συντριβή του θανάτου, να φέρει στην ιστορία το πιο σπουδαίο μήνυμα, που άλλο ανώτερο δεν υπάρχει: ότι πλέον είμαστε ελεύθεροι και από το θάνατο.

Για τους περισσότερους ανθρώπους ο θάνατος είναι η έσχατη απόδειξη δουλείας. Είμαστε ανίσχυροι απέναντί του. Μπορούμε να τον απομακρύνουμε, αλλά όχι να τον υπερβούμε. Για τους περισσότερους ο θάνατος αποτελεί το βιολογικό και οριστικό τέρμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν υπάρχει λογική απόδειξη επιστροφής από το «επέκεινα», το μετά τον θάνατο, με αποτέλεσμα η θλίψη να είναι ανυπέρβλητη. Απέναντι στον θάνατο ο άνθρωπος ζει με τον φόβο ή εκείνη την ελπίδα ότι το τέλος δεν θα έλθει.

Ο Χριστός έζησε τον θάνατο, όχι ως βιολογικό τέρμα ή ως αναπόδραστη κατάσταση, αλλά ως υπακοή στο θέλημα του Πατέρα Του. Έφτασε την φύση Του, που είχε την αθανασία δεδομένη, καθώς δεν είχε αμαρτία, στο κατώφλι του θανάτου και το πέρασε σωματικά, για να μας δείξει ότι ο θάνατος είναι το τέρμα, μόνο όταν συνοδεύεται από τον χωρισμό από το Θεό. Αυτός που ζει το Θεό με υπακοή στο θέλημά Του, αυτός που αγωνίζεται εναντίον της αμαρτίας, η οποία είναι ο θάνατος, ελευθερώνεται ακόμη και από τα δεσμά του θανάτου, γιατί ακολουθεί τον Χριστό.

«Εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει. εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρη», μας λέει ο Κύριος. Αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος αποτελεί για μας τους θνητούς την αφορμή, πολύν καρπό να φέρουμε, αν ζούμε με υπακοή στο Θεό. Ο Χριστός μας δίδαξε ότι αυτό είναι κατορθωτό. Αν πεθάνουμε ως προς την αμαρτία, δηλαδή νεκρώσουμε τα πάθη και τις κακίες μας, τότε ουσιαστικά φέρουμε πολύν καρπό, της αγάπης, της αρετής, της πίστης στο Θεό, γιατί αυτό είναι το θέλημά Του για μας. Αν πεθάνει ο εγωισμός μας, με την άσκηση, την προσπάθεια, την ταπείνωση, την θυσία, τότε πολύν καρπό φέρουμε. Τραβάμε την χάρη και το έλεος του Θεού και τότε, ακόμα και ο βιολογικός θάνατος είναι το σημείο εκείνο της ζωής που μας απαλλάσσει από την φθορά και την αμαρτία και μας φέρνει κοντά σ' Αυτόν που πέθανε για μας, τον Χριστό.

Ο Χριστός αναπαύεται στον τάφο σωματικά. Ο Χριστός κηρύττει στον Άδη τη Ζωή. Και θα αναστηθεί ως ο λέων, αυτεξουσίως, και θα τραβήξει μαζί Του όσους τον πίστεψαν, αλλά και όσους τον πιστεύουν, όσους τους αγγίζει το μήνυμα, το πρόσωπο, η κοινωνία μαζί Του. Ελευθερωνόμαστε από το θάνατο, χάρις στον θάνατο του Σωτήρα. Όλα πλέον είναι διαφορετικά. Δεν φοβόμαστε το θάνατο, γιατί θα μας πάει σ' Αυτόν που μας αγαπά και αγαπούμε. Και θα περιμένουμε την Δευτέρα Παρουσία, για να γευτεί και το σώμα μας, αυτή την ανεκλάλητη χαρά. Αυτή την ανεκλάλητη ελευθερία. Αυτή την ανεκλάλητη αιώνια ζωή.

Στο Μεγάλο Σάββατο βρίσκονται τα σώματα των ανθρώπων που έφυγαν από αυτή τη ζωή. Μα όσοι ζούμε την πίστη, όσοι αγαπούμε, όσοι συγχωρούμε, όσοι κοινωνούμε έχουμε μπει ήδη στην ογδόη ημέρα. Την ημέρα της Εκκλησίας. Την Ημέρα της Ανάστασης. Την Κυριακή, την ημέρα του Κυρίου...

Πηγή: agioritikovima

«Η θυσία Του Θεανθρώπου και η Ανάστασή Του, προικίζει τον σύγχρονο άνθρωπο με ανεξάντλητα αγαθά και αναντικατάστατα ιδεώδη. Πόνος, εξαθλίωση, βασανισμός.

Όλα άδικα και σκληρά απέναντι στον Χριστό, που προσπάθησε να κηρύξει την αγάπη, την ειλικρίνεια, την εντιμότητα, την καλοσύνη.

ΔΡΑΚΟΣΌλα τα αποδέχθηκε και τα υπέμεινε.Όλα τα συγχώρεσε.

Ο θυσιαστικός θάνατος Του Ιησού Χριστού, που γιορτάζει ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός, είναι η σπουδαιότερη εκκλησιαστική εορτή.

Η παράδοση του Θεανθρώπου στα ανθρώπινα μαρτύρια, η άδικη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντί του, η τύφλωσή τους απέναντι στην αλήθεια και την καλοσύνη, διδάσκει και οδηγεί σε αναμφίβολα συμπεράσματα.

Μέσα από τον πόνο, την αδικία, τη σκληρότητα, την υποκρισία, ακόμη και την κακία, γεννάται η αλήθεια. Μία αλήθεια που κάποιοι μπορούν να δουν από την αρχή, όπως οι μαθητές Του Ιησού Χριστού και κάποιοι άλλοι όχι, όπως οι διώκτες Του, οι επικριτές Του, οι πολέμιοί Του. Άνθρωποι που δεν δείλιασαν μπροστά σε τίποτα, ώστε να μην χάσουν την κυριαρχία τους επί της γης.

Ύστερα από κάθε ταλαιπωρία, έρχεται η δικαίωση.

Ύστερα από κάθε αδικία, έρχεται η ανταμοιβή.

Ύστερα από κάθε θάνατο, έρχεται η Ανάσταση.

Η Σταύρωση και η Ανάσταση του Ιησού, χαρίζει στην ανθρωπότητα πανανθρώπινα αγαθά. Διδάσκει την καλοσύνη, την εγκράτεια, την υπομονή και την αποδοχή της αδικίας, για την υπέρτατη δικαίωση, για το κοινό καλό, για τη διάδοση του Χριστιανισμού. Της αλήθειας και της ευγένειας.

Κάθε Σταύρωση και μία Ανάσταση.

Κάθε άδικη πράξη και μία δίκαιη κατάληξη.

Πίστη και ελπίδα. Δύο αρετές που ουδείς δεν πρέπει να αφαιρεί από την υπόστασή του.

Πίστη και ελπίδα. Αρετές που γεννούν ένα καλύτερο αύριο, κοντά σε αυτούς που τις πίστεψαν ή μακριά απ’ αυτούς που τις χλεύασαν.

Όλα στη ζωή συμβαίνουν για κάποιο λόγο και οδηγούν σε κάτι καλύτερο. Αυτό δεν πρέπει να ξεχνούν οι Έλληνες, οι Χριστιανοί. Μετά τη θυσία έρχεται η Ανάσταση. Το Άγιο Φως φωτίζει και καθαγιάζει τις καρδιές μας.

Χρόνια πολλά, καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση στο σύνολο των Δωδεκανησίων, με υγεία, πίστη, αρετή, καλοσύνη, θάρρος και αγάπη. Αγαθά σωτήρια».

Στέφανος Δράκος
Πολιτευτής Δωδεκανήσου ΝΔ
Δημοτικός Σύμβουλος Ρόδου
Δρ Πολιτικός Μηχανικός ΑΠΘ

Η ελληνική Λαμπρή, με το δικό της ξεχωριστό νόημα και χρώμα, ως γιορτή της αγάπης και της ειρήνης αποτελεί κορυφαία εκδήλωση της Χριστιανοσύνης, που δημιουργεί αισθήματα πληρότητας, χαράς και αγαλλίασης στις καρδιές όλων μας.

Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε και δοκιμάζεται ένα μεγάλο μέρος των συνανθρώπων μας και η χώρα μας από την οικονομική κρίση, το μήνυμα του Θεανθρώπου σηματοδοτεί μια νέα προσδοκία ελπίδας και λύτρωσης.

Γι' αυτό και παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ αποτελώντας αφορμή και προσκλητήριο για εκδηλώσεις μεγαλοψυχίας και ευαισθησίας, ανθρωπιάς και αλτρουισμού, ένα μήνυμα συνεισφοράς και αλληλεγγύης προς όλους.

Αυτό το ελπιδοφόρο και διαχρονικό μήνυμα μας οπλίζει με δύναμη και πίστη για τους προσωπικούς και συλλογικούς μας αγώνες, ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις σημαντικές προκλήσεις που διανοίγονται μπροστά μας, αλλά και να συνδράμουμε όσο το δυνατό πιο ουσιαστικά τους αδύναμους συμπολίτες μας.
Εύχομαι ολόψυχα το ανέσπερο φως της Αναστάσεως τούτες τις άγιες μέρες της κατάνυξης και της εσωτερικότητας, να μεταγγίσει στις ψυχές μας το ρίγος της θερμής πίστης των άγιων αυτών ημερών, να ζεστάνει και να πλημμυρίσει τις καρδιές των συμπολιτών μας και των απανταχού της γης συμπατριωτών μας με αγάπη, χαρά, υγεία και κάθε ατομική και οικογενειακή ευτυχία.

Με τις θερμότερες ευχές μου
προς όλους τους συμπατριώτες και συμπατριώτισσες Δωδεκανήσιους!

Καλή Ανάσταση!

Το άγιο Φως της Ανάστασης, ας φωτίσει τις ψυχές και τις ζωές όλων μας.

Καλό Πάσχα!
Ιωάννης Παππάς