Πώληση και «πράσινων» δανείων σε funds αλλά και πακέτο διαγραφών ληξιπρόθεσμων οφειλών μεγάλων επιχειρήσεων προς τράπεζες και Δημόσιο, περιλαμβάνονται στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων μεταξύ της κυβέρνησης και των Θεσμών, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μετά τις τελευταίες συζητήσεις στην Αθήνα.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «ΗτΣ», με αυτά τα δεδομένα ετοιμάζεται νέος νόμος για τη μεταβίβαση των δανείων σε funds που θα αντικαταστήσει τον σημερινό που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2015, ενώ αλλαγές έρχονται και στο θεσμικό πλαίσιο «Δένδια» με αυτοματοποιημένο τρόπο διαγραφής χρεών προς τράπεζες και Δημόσιο και για μεγάλες επιχειρήσεις, με τζίρο άνω των 2,5 εκατ. ευρώ.

Ειδικότερα, όπως αναφέρουν πηγές, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης φέρεται να αποδέχτηκε την πρόταση του κουαρτέτου που θέλει μαζί με «κόκκινα» δάνεια να μεταβιβάζονται και ενήμερα σε funds προσπαθώντας να κερδίσει χρονική περίοδο εξαίρεσης από αυτήν τη διαδικασία για τα μη εξυπηρετούμενα που έχουν υποθήκη την κύρια κατοικία, καθώς και για εκείνα που έχουν λάβει μικρές επιχειρήσεις και δεν είναι συνεπείς στην αποπληρωμή τους. Και από τη στιγμή που είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και η μεταβίβαση ενήμερων δανείων, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε την περασμένη εβδομάδα και ο υπουργός Οικονομίας Γ. Σταθάκης, αυτό σημαίνει την κατάρτιση νέου νόμου σε αντικατάσταση ή στην καλύτερη περίπτωση τροποποίηση εκείνου που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2015.

Το νέο πλαίσιο θα προσομοιάζει με το κυπριακό μοντέλο, το οποίο δεν κάνει διακρίσεις στην πώληση μη εξυπηρετούμενων και ενήμερων δανείων προς τα funds. Βέβαια στον ελληνικό νόμο θα υπάρχουν διαφοροποιήσεις καθώς, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα συζητήσεις, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης φαίνεται να κερδίζει εξαιρέσεις από τη μεταβίβαση. Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτές είναι η μη πώληση των «κόκκινων» δανείων με υποθήκη στην κύρια κατοικία, εφόσον η αξία τους δεν ξεπερνά τις 160.000 ευρώ προσαυξανόμενη ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών.

Το χρονικό διάστημα της προστασίας διαπραγματεύεται να είναι μέχρι τον Μάιο του 2018. Σημειώνεται ότι το προαναφερόμενο ύψος της αξίας της κύριας κατοικίας κυμαίνεται στα όρια του νόμου Κατσέλη και οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται πάνω σε αυτά τα επίπεδα. Κοντά σε συμφωνία είναι οι δύο πλευρές και για εξαιρέσεις «κόκκινων» δανείων που δόθηκαν σε μικρομεσαίους επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες αλλά και για τα καταναλωτικά. Τα όρια που συζητιούνται είναι οι 100.000 ευρώ για την πρώτη κατηγορία, οι 70.000 ευρώ για τη δεύτερη και τα 5.000 ευρώ για την τρίτη. Το χρονικό περιθώριο της εξαίρεσης κινείται ανάμεσα στα ενάμιση και τα δύο χρόνια.

Υπενθυμίζεται ότι οι αρχικές προτάσεις της κυβέρνησης ήθελαν την προστασία για τρία χρόνια των «κόκκινων» δανείων με υποθήκη την κύρια κατοικία, ενώ υψηλότερα ήταν τα όρια στις υπόλοιπες κατηγορίες. Ανάμεσα στις ρυθμίσεις που οι δύο πλευρές συζητούν είναι και αυτές της απαλλαγής από τη φορολογία εισοδήματος των οφειλών που διαγράφουν οι τράπεζες, αλλά και η νομική προστασία των τραπεζικών στελεχών που προβαίνουν σε ρυθμίσεις και πώληση δανείων. Υπενθυμίζεται ότι η ελληνική πλευρά αρχικά είχε προτείνει να μην πωλούνται «κόκκινα» δάνεια νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρηματιών που έχουν υποθήκη την κύρια κατοικία. Επιπλέον η πρώτη γραμμή του οικονομικού επιτελείου ήταν να εξαιρεθούν από τη μεταβίβαση σε funds «κόκκινα» δάνεια ύψους έως 500.000 ευρώ για μεσαίες επιχειρήσεις και έως 200.000 ευρώ για επαγγελματίες.

Επιπλέον έβαζε και σταδιακή απομείωση των ορίων σε βάθος τριετίας. Σε καμία περίπτωση δεν συμφωνούσε με την πώληση και εξυπηρετούμενων δανείων. Η κυβέρνηση αναζητά πλέον πολιτική λύση με τους εταίρους στο θέμα που να λαμβάνει υπόψη της και τις κοινωνικές διαστάσεις καθώς η πολυετής οικονομική ύφεση έχει πλήξει καίρια τα εισοδήματα των οικογενειών και μικρών επιχειρηματιών. Παράλληλα, βάζει και την ιδιαιτερότητα της Ελλάδας όπου το ποσοστό ιδιοκτησίας ακίνητης περιουσίας είναι το υψηλότερο στην Ε.Ε. (70%).

Νόμος Δένδια
Αλλαγές έρχονται όμως και στον νόμο Δένδια. Το συγκεκριμένο πλαίσιο που είχε ψηφιστεί το 2014 είχε ως βασικό πυρήνα του τη διαγραφή τραπεζικών «κόκκινων» δανείων έως και 500.000 ευρώ για μικρές επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες με κύκλο εργασιών μέχρι τα 2,5 εκατ. ευρώ. Το μπόνους για την προσέλκυση των επιχειρήσεων ήταν όσες είχαν και ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία να μπαίνουν στο πρόγραμμα ρύθμισης των τότε 100 δόσεων με προσαύξηση κατά 20%, σε σχέση με τα τότε ισχύοντα, των διαγραφών προστίμων. Οι συζητήσεις, όπως φάνηκε από τις τελευταίες δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας, περιστρέφονται στο να δίνεται η αντίστοιχη δυνατότητα της διαγραφής τραπεζικών οφειλών και χρεών προς το Δημόσιο και για μεγαλύτερες επιχειρήσεις.

Στο θέμα αυτό φαίνεται να πιέζουν και τράπεζες οι οποίες ζητούν ισόποσο «κούρεμα» και για «κόκκινα» δάνεια, αλλά και για μη εξυπηρετούμενες οφειλές σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία. Ο κ. Σταθάκης πάντως απορρίπτει προς το παρόν το ενδεχόμενο διαγραφής και των αρχικών φόρων, περιορίζοντας το «κούρεμα» μόνο σε πρόστιμα και προσαυξήσεις.

imerisia.gr

«Παράλληλα με τη διευθέτηση της κατάστασης στον Πειραιά, την Ειδομένη και το Ελληνικό, η κυβέρνηση σχεδιάζει το σπάσιμο των μεγάλων κέντρων φιλοξενίας και τη διασπορά τους,

αντιλαμβανόμενη τις ευαισθησίες των τοπικών κοινωνιών και τους κινδύνους που ελλοχεύουν, δεδομένου ότι τα σύνορα, οι έξοδοι από την Ελλάδα δεν πρόκειται να ανοίξουν σύντομα».

Τη σχετική δήλωση έκανε ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Ημερησία και επανέλαβε ότι «είναι μια προσωρινή κατάσταση, που όμως θα έχει μια σχετική διάρκεια και γι' αυτό προετοιμαζόμαστε».

Σχολιάζοντας τον ρυθμό επανεισδοχής μεταναστών στην Τουρκία, ο κ. Βίτσας παρατήρησε ότι «στην παρούσα φάση το γεγονός ότι οι ροές προς της ελληνικά νησιά έχουν δραματικά μειωθεί, εξισορροπεί τις όποιες αδυναμίες και δυσλειτουργίες υπάρχουν στις επιστροφές προς την Τουρκία».

Ωστόσο, εξέφρασε την προβληματισμό του για τις «καθυστερήσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας στο να στείλουν προσωπικό και μέσα για την εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας». Για τη στάση της πΓΔΜ έναντι της χώρας μας και των προσφύγων, ο κ. Βίτσας αρκέσθηκε να σχολιάσει ότι «η Ελλάδα είναι μια χώρα με συνέχεια δικαίου και με διαχρονική συνέπεια στην εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε και προφανώς χωρίς τη σύμφωνη γνώμη κρατών που συμπεριφέρονται σαν νεοφώτιστοι χωροφύλακες».

Απαντώντας σε ερώτηση για τον ύποπτο ρόλο που διαδραματίζουν μερίδα «αλληλέγγυων», αλλά και κάποιες ΜΚΟ, ο κ. Βίτσας επισήμανε ότι «οι ελληνικές αρχές δεν έχουν κλειστά τα μάτια τους. Εντοπίζουμε και απομονώνουμε αυτούς που δημιουργούν προβλήματα υποδαυλίζοντας και παρακινώντας τους πρόσφυγες».

Ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας διευκρίνισε ότι «η συζήτηση-διαπραγμάτευση που γίνεται τώρα με τους δανειστές είναι για την παραμετροποίηση, την εξειδίκευση και την αριθμητική αποτύπωση της περσινής συμφωνίας, δεν είναι νέα συμφωνία και κατά συνέπεια δεν συζητάμε για νέα μέτρα», και υπογράμμισε ότι «μονομερώς κινείται όποιος εγείρει απαιτήσεις που υπερβαίνουν τη συμφωνία». «Η κυβέρνηση όχι μόνο θέλει αλλά και καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να κλείσει η συμφωνία το γρηγορότερο δυνατόν» επανέλαβε.

Τέλος, ο κ. Βίτσας εκτίμησε ότι «σύσσωμη η κοινοβουλευτική πλειοψηφία τα έχει κατανοήσει αυτά και βάζει πλάτη για να σηκώσουμε τη χώρα και την κοινωνία», και ότι «παρά τις δυσκολίες μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι».

Η συνδρομή του δήμου Στυλίδας στη διαχείριση του προσφυγικού προβλήματος, «με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επηρεάζει την τουριστική οικονομία της περιοχής αλλά και τη συνολική κοινωνική δραστηριότητα», συμφωνήθηκε κατά τη σημερινή συνάντηση του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Βίτσα με τον δήμαρχο, Απόστολο Γκλέτσο. Αύριο ο κ. Βίτσας θα επισκεφθεί κέντρα φιλοξενίας στην Ήπειρο.

www.dikaiologitika.gr

Όλα ξεκίνησαν κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όταν, ανάμεσά σε πολλά άλλα δεινά,

η ανθρωπότητα γνώρισε μια περίοδο εξαιρετικά μεγάλης νομισματικής αστάθειας που περιελάμβανε υπερπληθωριστικές τάσεις με φυσικό επακόλουθο τις συχνές και μεγάλες μεταβολές στις συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Έτσι, λίγο πριν την παύση των πολεμικών εχθροπραξιών ανά την υφύλιο, πραγματοποιήθηκε η Νομισματική και Χρηματοοικονομική Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών, ευρύτερα γνωστή ως η Διάσκεψη του “Bretton Woods”.
Στη Διάσκεψη αποφασίστηκε η δημιουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Παγκόσμιας Τράπεζας, της GATT, καθώς και η υιοθέτηση του συστήματος σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών που έγινε γνωστό ως το σύστημα του “Bretton Woods”.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ξεκίνησε να λειτουργεί το 1945, μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σκοπός του ήταν η εποπτεία του συστήματος σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών που είχε θεσπιστεί με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο είχε στόχο την αποφυγή της ανταγωνιστικής υποτίμησης των νομισμάτων, όπως εκείνη που οδήγησε στις εμπορικές διαμάχες κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου.

Όταν τα κράτη αντιμετώπιζαν κάποιο «προσωρινό» πρόβλημα στο ισοζύγιο πληρωμών, που δημιουργούσε πιέσεις στη συναλλαγματική ισοτιμία, το ΔΝΤ παρείχε βραχυπρόθεσμα δάνεια ώστε να διατηρηθούν σταθερές.

Το ΔΝΤ χρηματοδοτείται από τα κράτη-μέλη του οργανισμού, (188 κράτη το 2016, με τελευταίο μέλος το Νότιο Σουδάν τον Απρίλιο του 2012), ανάλογα με το μερίδιο που υπολογίζεται ότι έχουν στη παγκόσμια οικονομία. Με βάση το ποσοστό χρηματοδότησης, κάθε κράτος έχει και το αντίστοιχο μερίδιο σε ψήφους. Βάσει των συμφωνιών που διέπουν το ΔΝΤ, κάθε χώρα μπορεί να δανειστεί ετησίως το 200% των ποσών που συνεισφέρει και 600% συνολικά -σε εξαιρετικές περιπτώσεις- ποσοστό που παύει να ισχύει, όπως στην περίοδο της κρίσης που διανύουμε.

Με την κατάρρευση αυτού του συστήματος σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών τη δεκαετία του 1970, το ΔΝΤ απέμεινε σχεδόν χωρίς σκοπό. Ο ρόλος του ΔΝΤ απέκτησε ξανά σημασία τη δεκαετία του '80, όταν κατέστη ο βασικός διεθνής φορέας για την αντιμετώπιση της κρίσης εξωτερικού χρέους.
Το ΔΝΤ αποτελεί τον βασικό δανειστή μέσω διαφόρων τυποποιημένων προγραμμάτων και επιβαλλόμενων οικονομικών πολιτικών, εφόσον εκδηλωθεί σχετικό ενδιαφέρον από την υποψήφια χώρα. Το πιο διαδεδομένο πρόγραμμα στο παρελθόν ήταν οι λεγόμενες «Συμφωνίες Υποστήριξης». Είχαν διάρκεια συνήθως ενός ή δύο ετών, αλλά είχαν τη δυνατότητα να επεκταθούν ακόμη και σε τρία έτη, ενώ η αποπληρωμή ολοκληρωνόταν σε διάστημα τριών έως πέντε ετών. Με χαμηλά επιτόκια (τρέχοντα περίπου στο 1,5%, συν όποιο πριμ είχε συμφωνηθεί, έως 2%). Το σημαντικό χαρακτηριστικό ήταν ότι η εκταμίευση του δανείου γινόταν τμηματικά, υπό τον όρο ότι θα είχαν επιτευχθεί οι οικονομικοί στόχοι της συμφωνίας βάσει των τακτικών εκθέσεων (τρίμηνες ή εξάμηνες) από ειδικό κλιμάκιο, με έδρα στη χώρα η οποία είχε αιτηθεί δανεισμού.

Οι συνήθεις πολιτικές του ΔΝΤ
Το ειδικό βάρος του ΔΝΤ προέρχεται από τον έλεγχο των οικονομιών των κρατών στα οποία εμπλέκεται, ώστε να συνεχίσει να εκταμιεύει κανονικά τα δάνεια τα οποία έχουν συμφωνηθεί. Για αυτό το λόγο το ΔΝΤ αποτελεί για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα ένα κέντρο συλλογής και παροχής πληροφοριών, γεγονός το οποίο δίνει τη δυνατότητα να αποστέλλει «μηνύματα» προς τις διεθνείς αγορές χρήματος όσον αφορά στο ποια κράτη ακολουθούν ορθές ή μη οικονομικές πολιτικές. Παρέχοντας βραχυπρόθεσμη ρευστότητα, το ΔΝΤ εγγυάται, μέσω των οικονομικών προγραμμάτων που συμφωνούνται, την επιστροφή της χώρας στις διεθνείς αγορές.

Το ίδιο το ΔΝΤ συγκεντρώνει τα κεφάλαια του από τις τακτικές εισφορές και εγγυήσεις των 188 κρατών-μελών του, με τις ισχυρότερες βέβαια οικονομίες να προσφέρουν τις υψηλότερες χρηματικές εισφορές στο ταμείο, αλλά να έχουν και την ισχυρότερη επιρροή στη στρατηγική και τις αποφάσεις του οργανισμού. Ιδιαίτερα οι ΗΠΑ έχουν σαφέστατα τον πρώτο λόγο, γεγονός που βεβαίως δεν ικανοποιεί συχνά τα ευρωπαικά κράτη, αλλά ούτε τις αναδυόμενες οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη που διεκδικούν μεγαλύτερο ρόλο και λόγο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ευρωπαϊκές χώρες δεν επιθυμούσαν αρχικά την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, καθώς με τον τρόπο αυτό η Ουάσιγκτον θα είχε εμμέσως πλην σαφώς μεγαλύτερη ανάμειξη στα εσωτερικά τής Ευρωπαικής Ένωσης και στη δημοσιονομική στρατηγική της.

Στην πράξη, όμως, η δράση του Ταμείου έχει προκαλέσει σοβαρότατες επικρίσεις. Με έδρα την Ουάσιγκτον και δομή που δίνει στις οικονομικά ισχυρότερες χώρες μεγαλύτερη επιρροή στις αποφάσεις του, το ΔΝΤ κατηγορείται για προώθηση και εξυπηρέτηση συμφερόντων του Λευκού Οίκου και των Δυτικών επιχειρηματικών κολοσσών, ανά τον πλανήτη. Παράλληλα, πολυάριθμες μελέτες αποδεικνύουν ότι η εμπλοκή του Ταμείου στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου συνοδεύτηκε στις περισσότερες περιπτώσεις από δραματική αύξηση της φτώχειας, την ανεργίας και της έλλειψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε θανάτους και διάδοση ασθενειών.

Σύντομη αναδρομή στις παρεμβασεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου
Οι παρεμβάσεις του ΔΝΤ έχουν υποστεί έντονη κριτική όχι μόνο για την κοινωνικά άδικη στόχευση προς τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους και γενικότερα τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, αλλά και ως προς την αποτελεσματικότητά τους, αφού δεν είναι λίγες οι φορές όπου η συνδρομή - παρεμβολή του αποδείχτηκε ή χαρακτηρίστηκε ως αποτυχημένη και καταστροφική.

Βρετανία
Η κατάρρευση της στερλίνας έναντι του δολαρίου το 1976 έθεσε τη Βρετανία σε οικονομική και ταυτόχρονα πολιτική κρίση. Η κυβέρνηση των Εργατικών προχώρησε στην ταπεινωτική κίνηση της προσφυγής στο ΔΝΤ (που μέχρι τότε βοηθούσε οικονομικά μόνο χώρες του τρίτου κόσμου) και ζήτησε δάνειο 2,3 δισεκ. στερλινών. Το τίμημα ήταν βαρύ, καθώς το ΔΝΤ απαίτησε από το Λονδίνο επώδυνες περικοπές κρατικών δαπανών.

Ρωσία

Το ιστορικό του ΔΝΤ στη Ρωσία θεωρείται από πολλούς οικονομικούς αναλυτές οδυνηρό. Η χώρα έλαβε δάνεια τουλάχιστον 20 δισεκ. δολαρίων από το 1992 έως το 1996 και άλλα 41,5 δισεκ. δολάρια το 2008, όμως, δεν κατάφερε να ολοκληρώσει ποτέ τις ζητούμενες από το ΔΝΤ μεταρρυθμίσεις. Λανθασμένες οικονομικές πολιτικές και κατηγορίες για κακοδιαχείριση, οδήγησαν εν τέλει στη χρεοκοπία.

Τουρκία

Αποτελεί τακτικό «πελάτη» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, καθώς έχει λάβει κατ' επανάληψη δάνεια από το Ταμείο. Μερικά παραδείγματα αποτελούν τα 4 δισεκ. δολάρια του 1999, τα 7,5 δισεκ. δολάρια του 2000 και το τριετές πρόγραμμα των 10 δισεκ. δολαρίων που συμφωνήθηκε το 2004. Το ΔΝΤ θεωρεί ότι η εμπλοκή του στην οικονομία της Τουρκίας έχει στεφθεί από επιτυχία, όμως, εξαιτίας των αυστηρών όρων που έχει, αποτελεί «κόκκινο πανί» για τους Τούρκους, με αποτέλεσμα τις συχνές διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας κατά του οργανισμού. Για αυτό το λόγο, ο Ερντογάν απέφευγε με κάθε τρόπο κατά τη διάρκεια της τελευταίας οικονομικής κρίσης να προσφύγει στο ΔΝΤ, γνωρίζοντας ότι οι απαιτήσεις του οργανισμού για μειώσεις κρατικών δαπανών και αναδιάρθρωση του προϋπολογισμού θα στοίχιζαν πολιτικά.

Μεξικό

Το Μεξικό ήταν η πρώτη χώρα που υπέγραψε τη λεγόμενη «Γραμμή Ευέλικτης Πίστωσης» με το ΔΝΤ, το οποίο με τη σειρά του συνεργάστηκε με το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ για την παροχή δανείου ύψους 30 δισεκ. δολαρίων το οποίο δόθηκε το 1995. Ως αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων που επέβαλε, ο αριθμός των Μεξικανών που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας ξεπέρασε το 50% και ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά τουλάχιστον 20%.

Ασιατική κρίση

Την ώρα που το ντόμινο της ασιατικής κρίσης απειλούσε κατά τη διάρκεια της περιόδου 1997-1998 να φτάσει μέχρι την Ιαπωνία, το ΔΝΤ παρείχε δάνεια 55 δισεκ. δολαρίων στην Κορέα, 17 δισεκ. στην Ταϊλάνδη και 23 δισεκ. στην Ινδονησία. Αποτέλεσε τη μεγαλύτερη μέχρι στιγμής «διάσωση» του ΔΝΤ και συνοδεύτηκεαπό το πρόγραμμα που έμεινε γνωστό ως SAP (Structural Adjustment Policies), μέσω του οποίου επιβάλλονταν μέτρα λιτότητας, όπως η περικοπή των κρατικών δαπανών, η αύξηση των επιτοκίων, η αναδιάρθρωση του χρηματοοικονομικού συστήματος, η ανάκληση αποφάσεων για την προστασία του εμπορίου και η ρευστοποίηση αφερέγγυων επιχειρήσεων. Τα προγράμματα προκάλεσαν σημαντική υποτίμηση των νομισμάτων, κύμα χρεοκοπιών, δραματική απώλεια θέσεων εργασίας και αύξηση των τιμών στα είδη βασικής ανάγκης, πυροδοτώντας κοινωνικές αναταραχές και βίαιες διαδηλώσεις, με αποκορύφωμα την μετατροπή των εθνικών οικονομικών κρίσεων των προαναφερθεισών χωρών σε μία τεραστίων διαστάσεων παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Μαλαισία, η οποία δεν αποδέχτηκε τελικώς τη βοήθεια του ΔΝΤ αλλά προτίμησε κάποιες ανορθόδοξες για το ΔΝΤ οικονομικές πολιτικές, ήταν η πρώτη χώρα που ξεπέρασε την κρίση.

Βραζιλία

Έλαβε 41,5 δισεκ. δολάρια το 1998 και άλλα 30 δισεκ. δολάρια το 2002. Το ΔΝΤ είχε ζητήσει από τη Βραζιλία να εμφανίσει πλεονασματικό προϋπολογισμό, κάτι που σήμαινε χρόνια περικοπή δαπανών και κατάργηση μεγάλου αριθμού θέσεων εργασίας στο Δημόσιο Τομέα οδηγώντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία και ύφεση της οικονομίας.

Αργεντινή

Στα τέλη του 2000 και υπό την απειλή χρεοκοπίας, η Αργεντινή εξασφάλισε δάνειο 40 δισεκ. δολαρίων από το ΔΝΤ. Η διαχείριση της κρίσης εκ μέρους του οργανισμού κρίνεται αποτυχημένη, κυρίως γιατί επέβαλε τους ίδιους όρους λιτότητας που είχαν χρησιμοποιηθεί και κατά την ασιατική κρίση του '97. Το 2001 η χώρα δεν απέφυγε τελικώς τη χρεοκοπία (μείωση 22% του ΑΕΠ μεταξύ 1998-2002) και το τραπεζικό της σύστημα κατέρρευσε. Ακολούθησαν τρία χρόνια επώδυνης οικονομικής συρρίκνωσης και πολιτικής κρίσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1999 έως το 2001, περίοδο εφαρμογής των πολιτικών του, το ΔΝΤ προέβλεπε ρυθμούς μεγέθυνσης 1,5 , 3,7, και 2,6 για κάθε έτος, ενώ οι πραγματικοί ρυθμοί κατέληξαν σε -0,8 , -4,4 και -10,9 αντίστοιχα.

Λετονία

Το ΔΝΤ και η ΕΕ αποφάσισαν να στηρίξουν από κοινού τη χώρα κατά την κρίση του 2008, με ένα δάνειο 1,7 δισεκ. δολαρίων. Ενώ οι κινήσεις περικοπής δαπανών ικανοποίησαν τους Ευρωπαίους, το ΔΝΤ θεώρησε ότι η Λετονία δεν επιδεικνύει επαρκή πολιτική βούληση, με αποτέλεσμα να επιβάλει αυστηρότερους όρους. Το ρήγμα ανάμεσα σε ΔΝΤ και ΕΕ προκάλεσε καθυστερήσεις στην εκταμίευση των δόσεων.

Εστιάζοντας περισσότερο στη δράση του ΔΝΤ, συνάγεται το συμπέρασμα ότι η παρέμβασή του στη χώρα συνδέεται με σημαντική πτώση της οικονομικής δραστηριότητας κατά 18% μέσα σε ένα μόλις έτος. Από μόνο του το μέγεθος συνιστά μέγιστη πολιτική αποτυχία, χωρίς να αναφερθεί η αύξηση της ανεργίας από 6,2% το 2007 σε 22% τον Δεκέμβρη του 2009, καθώς πρόκειται για από τις μεγαλύτερες αυξήσεις στη σύγχρονη ιστορία. Τα αποτελέσματα αυτά προήλθαν από τον στόχο μείωσης του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού από 8% σε 3% έως το έτος 2012 σε συνθήκες κρίσης. Στα μέτρα που χρησιμοποιήθηκαν περιλαμβάνονταν μειώσεις μισθών κατά 20%, συντάξεων κατά 10% και απολύσεις ποσοστού 20-30% των δημοσίων υπαλλήλων. Επίσης, η συμφωνία περιελάμβανε κλείσιμο σχολείων, απολύσεις δασκάλων και κλείσιμο νοσοκομείων, ώστε να μειωθούν οι δαπάνες.

Αυτές οι πολιτικές προφανώς, όπως παραδέχεται και το ΔΝΤ, μείωσαν την εσωτερική ζήτηση και την καταναλωτική δαπάνη, οι τράπεζες συνέχισαν να συστέλλουν την πίστη και οι προοπτικές μεγέθυνσης εξαρτούνταν από την ανάκαμψη της παγκόσμιας ζήτησης που θα «τραβουσε» κάποιον εξαγωγικό τομέα της οικονομίας.

Ισλανδία

Ήταν η πρώτη βιομηχανική χώρα που χρειάστηκε τη διάσωση του ΔΝΤ από τη συμφωνία της Βρετανίας το 1976. Υπό την απειλή χρεοκοπίας, η Ισλανδία πήρε δάνειο 2,4 δισεκ. δολαρίων αφού ανέβασε τα επιτόκια στο 18%, σε μία προσπάθεια να στηρίξει το νόμισμά της, την κορόνα. Ο οργανισμός, όμως, καθυστέρησε την εκταμίευση των δόσεων σε μια εκβιαστική κίνηση που είχε ως στόχο να πιέσει τη χώρα να αποζημιώσει τη Βρετανία και την Ολλανδία για τα χρήματα που έχασαν οι πολίτες τους στις ισλανδικές τράπεζες. Παράλληλα, επέβαλλε σκληρούς όρους, όπως μείωση κατά 10% των δαπανών όλων των υπουργείων και αύξηση των επιτοκίων.

Ουγγαρία

Το ΔΝΤ από κοινού με την Ε.Ε. προσέφεραν συνδυασμένο πακέτο σωτηρίας, ύψους 25 δισεκ. δολαρίων, ενώ η πτώση της τιμής του φιορινιού καθιστούσε αδύνατη την αποπληρωμή χρεών. Σε αντάλλαγμα η Βουδαπέστη υποσχέθηκε να μειώσει τις δαπάνες της στο δημόσιο τομέα και να θέσει υπό έλεγχο το έλλειμμά της.
Εν μέσω προβλημάτων ρευστότητας λόγω της κρίσης του 2008, πήρε δάνειο 16,5 δισεκ. δολαρίων. Όμως, οι απαιτήσεις του ΔΝΤ για περικοπές δαπανών, πωλήσεις τραπεζών και ενίσχυση του χρηματοοικονομικού συστήματος ενέτειναν την πολιτική κρίση της χώρας. Βλέποντας ότι οι όροι του δεν ακολουθούνται, το ΔΝΤ πάγωσε τη συνεργασία του.

Λευκορωσία

Για το ασυνήθιστα μεγάλο (για τα δεδομένα της χώρας) δάνειο των 2,5 δισεκ. δολαρίων, η Λευκορωσία συμφώνησε να προχωρήσει στην υποτίμηση του νομίσματος κατά 20% και να παγώσει τους μισθούς.

Πακιστάν

Η κρίση, σε συνδυασμό με την πολιτική αστάθεια και την αυξημένη απειλή της τρομοκρατίας, έφερε τα οικονομικά του Πακιστάν σε επικίνδυνη κατάσταση το 2008. Το ΔΝΤ συμφώνησε να χορηγήσει δάνειο 7,6 δισεκ. δολαρίων. Για να το εξασφαλίσει, το Ισλαμαμπάντ υποσχέθηκε να θέσει υπό έλεγχο το έλλειμμά του και τον πληθωρισμό. Ως αντάλλαγμα αναγκάστηκε να αναστείλει τις επιδοτήσεις σε ενέργεια, πετρέλαιο και λιπάσματα, να μειώσει τις κρατικές δαπάνες, να αυξήσει τους φόρους και τα επιτόκια.

Σερβία
Το 2009 χρειάστηκε δάνειο 3 δισεκ. ευρώ για να ξεπεράσει την κρίση του 2008. Για να το εξασφαλίσει συμφώνησε σε σκληρούς όρους, όπως η απώλεια του 1/5 των 70.000 θέσεων εργασίας του δημοσίου τομέα και το πάγωμα των μισθών.

Ρουμανία

Οι όροι λιτότητας που επέβαλε το ΔΝΤ για το δάνειο των 20 δισεκ. ευρώ, το 2009, «έριξαν» την κυβέρνηση της Ρουμανίας, προκαλώντας την αναστολή της εκταμίευσης των δόσεων. Η ροή της χρηματοδότησης αποκατστάθηκε σχετικώς, μόνο όταν η νέα κυβέρνηση ενέκρινε μέτρα όπως η σύνδεση των συντάξεων με τον πληθωρισμό, έναντι του μέσου όρου των μισθών.

Σρι Λάνκα

Αν και οι διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών το 2009 ήταν ιδιαίτερα ασταθείς, το ΔΝΤ συμφώνησε να χορηγήσει δάνειο 2,5 δισεκ. δολαρίων στη Σρι Λάνκα προκειμένου να αντιμετωπίσει την τελευταία οικονομική κρίση και να ανοικοδομήσει τη χώρα μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου.

Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία
Τα πρώτα σημάδια αυτοκριτικής και αναγνώρισης του «λάθους» των επιβαλλόμενων πολιτικών στις υπερχρεωμένες χώρες αναγνωρίσθηκαν ΔΝΤ, με την παραδοχή της εσφαλμένης εκτίμησης των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών που χρησιμοποιήθηκαν στα προγράμματα λιτότητας, με συνέπεια τη μεγαλύτερη του προσδοκωμένου ύφεση των οικονομιών αυτών. Η καταστροφική και αδιέξοδη κατάληξη των πολιτικών λιτότητας που επέβαλλε με απλές διακρατικές συγκρίσεις κατέδειξε πως όσο ισχυρότερες είναι οι πολιτικές λιτότητας, τόσο μεγαλύτερη είναι η ύφεση των οικονομιών, οι οποίες τις υφίστανται και τόσο μεγαλύτερη είναι η αύξηση του βάρους των κρατικών χρεών. Όσο ο πληθωρισμός πέφτει, η ανεργία αυξάνεται και η βιομηχανική και οικονομική δραστηριότητα βουλιάζει σε όλη την Ευρώπη.

Source: Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου, (Kaele.ondsl.gr).

newsbomb.gr

Φόροι παντού και για όλους (πλούσιους και φτωχούς) περιλαμβάνει η λίστα των έμμεσων φόρων με στόχο 1,8 δισ ευρώ, η οποία μέρα με την μέρα μεγαλώνει με τελευταίες προσθήκες, όπως το τέλος διανυκτέρευσης για τα ξενοδοχειακά καταλύματα, την αύξηση του υψηλού συντελεστή ΦΠΑ στο 24% και το τέλος για την υπηρεσίες Internet που αποκάλυψε η εφημερίδα «Αγορά».

Μέχρι στιγμής, το οικονομικό επιτελείο επιμένει ότι οι περισσότεροι από τους έμμεσους φόρους θα ψηφιστούν μεν από τώρα, αλλά θα ισχύσουν από το 2018.

Κάτι τέτοιο όμως είναι μάλλον δύσκολο να συμβεί με δεδομένο ότι ακόμη ο «λογαριασμός δεν βγαίνει».

Αυτό φάνηκε και από την κίνηση της Commission να βάλει στο τραπέζι και πακέτο μέτρων «έκτακτης ανάγκης», για να καλυφθεί όποια απόκλιση από τους στόχους και να συμφωνήσει και το ΔΝΤ για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης.

Στο μεταξύ στην Αθήνα, οι τεχνικές διαπραγματεύσεις εντείνονται ώστε να συντμηθεί όσο γίνεται ο χρόνος μέχρι και την τελική συμφωνία, με την ελπίδα αυτό να έχει γίνει μέχρι και το Eurogroup της Παρασκευής.

Από το σημείο της διακοπής μέχρι και χθες τα μέτρα τα οποία έχουν δεχθεί οι δανειστές είναι:

1. Η αύξηση του υψηλού συντελεστή ΦΠΑ από το 23% στο 24%, με στόχο επιπλέον έσοδα ύψους 500 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση.

Το βάρος θα πέσει σε όλα τα τυποποιημένα τρόφιμα, τις επισκευές, τα αναλώσιμα των αγροτών, τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, των τρένων και των πλοίων.

Σύμφωνα με τα στελέχη του ΥΠΟΙΚ, τα μέτρα αυτά ήταν επιβεβλημένα, προκειμένου να αποφευχθούν οι αύξησεις από το 13% στο 23% του συντελεστή στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και τα ξενοδοχεία και να κλείσει η τρύπα από την κατάργηση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση.

2. Η αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στη βενζίνη περίπου κατά 4,5%, με στόχο την άντληση επιπλέον εσόδων της τάξεως των 100 εκατ. ευρώ.

Στην πράξη η αύξηση αυτή θα έχει ως αποτέλεσμα ο ειδικός φόρος από τα 670 ευρώ ανά 1.000 λίτρα που είναι σήμερα, θα διαμορφωθεί στα 700 ευρώ.

Επί του ειδικού φόρου κατανάλωσης επιβάλλεται και ΦΠΑ 24%, που σημαίνει ότι η επιβάρυνση στην τιμή λιανικής θα φτάσει στα 10 λεπτά, της τιμής λιανικής για απλή και σούπερ αμόλυβδη που πληρώνει η συντριπτική πλειοψηφία των κατόχων ΙΧ.

Η αύξηση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης του diesel αποκλείστηκε τελικά, καθώς κάτι τέτοιο θα επηρέαζε πολύ τις τιμές και το κόστος των μεταφορών, ενώ παράλληλα θα αποτελούσε και κίνητρο φοροδιαφυγής.

3. Η αύξηση του ειδικού φόρου στο φυσικό αέριο, με στόχο την είσπραξη περίπου 25 εκατ. ευρώ.

Σε ετήσια βάση ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο φυσικό αέριο αποδίδει εισπρακτικά περί τα 160 εκατ. ευρώ, οπότε για να συγκεντρωθούν επιπλέον 25 εκατ. ευρώ απαιτείται αύξηση του ειδικού φόρου κατά τουλάχιστον 15%.

4. Η αύξηση του ειδικού τέλους στην κινητή τηλεφωνία, το οποίο απέδωσε για το 2015 περί τα 210 εκατ. ευρώ, με στόχο να φτάσει τα 300 εκατ. ευρώ.

Με άλλα λόγια η επιβάρυνση για τους καταναλωτές θα φτάσει τα 90 - 100 εκατ. ευρώ, μέσω της αύξησης των συντελεστών κατά περίπου 30%.

5. Την επιβολή τέλους στις υπηρεσίες Internet, η οποία θα ακολουθεί την λογική του τέλους της κινητής τηλεφωνίας και θα επιβάλλεται ανάλογα με την ταχύτητα της σύνδεσης.

Το μέτρο βρίσκεται στο στάδιο της κοστολόγησης για να υπολογιστεί πως και που θα επιβληθεί ώστε να φέρει από 50 έως 70 εκ ευρώ.

6. Την επιβολή ειδικού φόρου στη συνδρομητική τηλεόραση:

Το μέτρο σχεδιάζεται να αποδώσει εισπρακτικά περίπου 30 εκατ. ευρώ ετησίως, με τα κυβερνητικά στελέχη να ελπίζουν ότι και στη συγκεκριμένη περίπτωση -όπως και στην περίπτωση της κινητής τηλεφωνίας- το πρόσθετο κόστος δεν θα μεταφερθεί στα νοικοκυριά, αλλά θα απορροφηθεί από τις εταιρείες του κλάδου.

Δεδομένου ότι τα ετήσια έσοδα του συγκεκριμένου κλάδου δεν ξεπερνούν τα 300-350 εκατ. ευρώ, η επιβολή του ειδικού φόρου θα προκαλέσει επιβάρυνση της τάξεως του 10%-15%.

Σε μια συνδρομή των 25 ευρώ θα προκύψει μηνιαία επιβάρυνση 2-3 ευρώ, εφόσον τελικώς προχωρήσει το μέτρο.

7. Η αλλαγή του τέλους των πέντε λεπτών ανά στήλη δεν θα επιβληθεί και στη θέση του θα μπει άλλος φόρος ο οποίος θα πρέπει να αποφέρει περί τα 400 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση.

Μαζί με τα 100 εκατ. ευρώ από τη λειτουργία των ηλεκτρονικών παιχνιδιών (VLTs), το συνολικό κονδύλι που αναμένεται να συγκεντρωθεί από τα τυχερά παιχνίδια εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα 500 εκατ. ευρώ.

8. Αύξηση ειδικού φόρου κατανάλωσης στα προϊόντα καπνού, από όπου το Δημόσιο αντλεί περί τα 2,36 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση από τον φόρο στα τσιγάρα, ο οποίος ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα φτάνει να αντιστοιχεί ακόμη και στο 82% επί της τιμής λιανικής.

Η ελληνική κυβέρνηση προτείνει περαιτέρω αύξηση του ειδικού φόρου, ώστε στα κρατικά ταμεία να εισρεύσουν επιπλέον 100 εκατ. ευρώ. Η δε επιβάρυνση ανά πακέτο προκειμένου να συγκεντρωθεί το ποσό των 100 εκατ. ευρώ, εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει τα 50 λεπτά.

9. Θέσπιση ειδικού τέλους διέλευσης στα Ι.Χ. με ξένες πινακίδες:

Το μέτρο εκτιμάται ότι θα αποφέρει περί τα 15 εκατ. ευρώ.

Πρόκειται για την «απάντηση» που σκοπεύει να δώσει το υπουργείο Οικονομικών στον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό οδηγών που εφοδιάζουν τα οχήματά τους με ξένες πινακίδες -κυρίως βουλγάρικες- προκειμένου να τα χρησιμοποιούν εντός Ελλάδας, αποφεύγοντας τα υψηλά τέλη κυκλοφορίας, αλλά και τον φόρο πολυτελούς διαβίωσης που επιβάλλεται στα Ι.Χ. με κινητήρα άνω των 1.929 κυβικών.

10. Αύξηση του τέλους ταξινόμησης στα Ι.Χ.: Προγραμματίζονται επιβαρύνσεις τόσο για την αγορά καινούργιων οχημάτων όσο και για την εισαγωγή μεταχειρισμένων.

Τα τέλη ταξινόμησης αποδίδουν σήμερα ελάχιστα έσοδα στο Δημόσιο -μόλις 100 εκατ. ευρώ ετησίως- λόγω της κατακόρυφης πτώσης των πωλήσεων, οπότε το συγκεκριμένο μέτρο δεν αναμένεται να έχει σημαντική εισπρακτική απόδοση.

11. Επιβολή του ειδικού τέλους στα ξενοδοχεία ανά διανυκτέρευση δεν έχει διαψευστεί και βρίσκεται στο τραπέζι.

Συγκεκριμένα επανέρχεται το σχέδιο για επιβολή του «ειδικού τέλους διανυκτέρευσης» στα ξενοδοχεία, με ποσά της τάξεως του ενός ευρώ ανά… αστέρι.

Δηλαδή, στα ξενοδοχεία τριών αστέρων θα επιβάλλεται ειδικό τέλος τριών ευρώ ανά διανυκτέρευση, στα ξενοδοχεία τεσσάρων αστέρων τέσσερα ευρώ ανά διανυκτέρευση, στα πεντάστερα πέντε ευρώ κ.λπ. από το μέτρο αναμένονται πρόσθετα έσοδα περίπου 350 - 400 εκ ευρώ.

enikonomia.gr