---Αυτή την περίοδο όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι και οι πολίτες προβληματίζονται για το πρόγραμμα εκτελεστέων έργων και του προϋπολογισμού του 2015.  Η περίοδος είναι πολύ δύσκολη και οι προτάσεις ούτως ή άλλως θα είναι περιορισμένες. Χρειάζεται ειλικρίνεια, αυτοκυριαρχία, αυστηρή ιεράρχηση και οργάνωση για να υλοποιηθούν αυτά τα λίγα που θα προταθούν. Ποια είναι όμως αυτά που πρέπει να προταθούν;
Πριν λίγες μέρες είδε το φως της δημοσιότητας κείμενο του καθηγητή Τ. Παπαϊωάννου  (θυμάστε πριν λίγα χρόνια  την εντυπωσιακή ομιλία του στον Ορφέα;) που ταιριάζει  και στον τόπο μας και μας βοηθά να απαντήσουμε στο τι να κάνουμε.

 ---Γράφει ο κ. Τ.Π. :  ‘’ Να σκύψουμε με προσοχή και ενδιαφέρον στους χώρους που ζούμε καθημερινά, τις μικρές πλατείες, τις παιδικές χαρές, τα πεζοδρόμια, τα παγκάκια, τα παρτέρια, την ψηλή και χαμηλή βλάστηση. Μικρές έξυπνες παρεμβάσεις χρειάζεται η πόλη και όχι μεγαλόσχημες εξαγγελίες για πανάκριβες πεζοδρομήσεις κεντρικών δρόμων, που ούτως ή άλλως δεν αντιμετωπίζουν μείζονα προβλήματα. Να εγκαταλείψουμε τη λογική της τακτοποιημένης καθαρής βιτρίνας που στο πίσω μέρος της επικρατεί το χάος και όπου συνήθως κρύβουμε τα σκουπίδια.

---Ο πολιτισμός μας, πολιτισμός της αφθονίας και του άκρατου καταναλωτισμού, εκφράζεται με ακρίβεια στον χώρο μέσω του κτισμένου περιβάλλοντος. Γιατί, βλέπεις, θεωρούσαμε την πόλη ποσοτικό μόνο και όχι ποιοτικό μέγεθος. Μας ενδιέφερε το πόσο και όχι το τι ή το πώς. Πόσα διαμερίσματα έβγαιναν στην πολυκατοικία, πόσα τριάρια, τεσσάρια, πόσα δωμάτια, πόσα χιλιοστά... Στον βωμό του πρόσκαιρου κερδοσκοπικού παρόντος θυσιάστηκε κάθε σπιθαμή γης, «αξιοποιήθηκε» κάθε ελεύθερος χώρος, μπαζώθηκαν τα ρέματα και τα ποτάμια μετατράπηκαν σε βρόμικους υπόγειους αγωγούς ή δρόμους, αφού μόνο οι ελεύθεροι χώροι προσφέρονταν για παρκινγκ και δρόμους.

---Το ιδιωτικό επικράτησε συντριπτικά του συλλογικού και του δημοσίου. Η σπέκουλα στη γη υπήρξε καταστροφική και η κοντόφθαλμη λογική μας έβλεπε μόνο το χτισμένο, το πλήρες και όχι το άχτιστο, το κενό, τον ελεύθερο χώρο αναπνοής της πόλης.

---Κι όμως, παρ' όλα αυτά, η πόλη ως ζωντανός οργανισμός που είναι συνεχίζει τη ζωή της. Ένα μικρό πλάτωμα, μια ρωγμή, ένα κενό μπορεί να αποδειχτούν ικανά να αλλάξουν την ποιότητα της ζωής μας, αρκεί να σχεδιαστούν σωστά, με κέφι και φαντασία. Να αποκαλύψουμε πάση θυσία και όπου αυτό είναι εφικτό το φυσικό έδαφος της πόλης, το χώμα, τα βράχια, να δημιουργήσουμε πολλούς μικρούς πυρήνες αναπνοής, διάσπαρτους μέσα στην πόλη. Η ποιότητα ζωής δεν γνωρίζει χωροταξικές διαφοροποιήσεις, πόσο μάλλον ταξικούς διαχωρισμούς και μικροπολιτικές επιλογές.

---Μόνον αν δούμε την πόλη ως ενιαίο και αδιαχώριστο σύνολο μπορούμε να σχεδιάσουμε σωστά, αξιόπιστα και αποτελεσματικά. Δεν υπάρχουν καθαρές και βρόμικες περιοχές, μόνο χώροι ζωής! Ας ανακαλύψουμε, λοιπόν, ξανά την άγνωστη πόλη μας. Να πλησιάσουμε κάθε ξεχασμένη γωνιά της, όσο υποβαθμισμένη κι αν μας φαίνεται, και από εκεί να αρχίσουμε. Να διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας να έχουμε όλοι γνώμη για τον χώρο μέσα στον οποίο ζούμε και αναπνέουμε και όχι μόνον οι τεχνοκράτες σύμβουλοι-μελετητές.
Η πόλη, ούτως ή άλλως, είμαστε Εμείς!’’

Νίκος Μυλωνάς

 

Συνδυάζει εικόνες και βιώματα αναγκαία για την ισορροπημένη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου που δέχεται πανταχόθεν πιέσεις στον καθημερινό βίο του. Η συνεχώς αυξανόμενη τουριστική ανάπτυξη της χώρας μας, τις τελευταίες δεκαετίες, δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για τον αν γίνεται με ορθολογικά χαρακτηριστικά και κυρίως αν η Πολιτεία και οι τοπικές κοινωνίες έχουν αντιληφθεί πού βρίσκεται ο φανερός ή κρυμμένος πλούτος της πατρίδας μας. Σίγουρα η μία διάσταση αφορά στην ιστορία και στον πολιτισμό που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, όμως έχει εξίσου, αν όχι μεγαλύτερη, σημασία ο φυσικός πλούτος του τόπου μας. Η συνεχής εναλλαγή μορφών και εικόνων ως κυρίαρχων στοιχείων της μεσογειακής φύσης.

 

Περπατώντας στις παραλίες της Κω, όπως ίσως και σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας, ο καθένας μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με ευχάριστες εκπλήξεις. Πώς αλλιώς να αξιολογήσει ο απλός περιπατητής τη συνάντησή του με τα πανέμορφα κρινάκια που φυτρώνουν στην παραλία της Λάμπης, στη βόρεια ακτή του νησιού, μέσα στο καλοκαίρι, μέσα στον Αύγουστο που ξεραίνει τα πάντα; Είναι πράγματι εντυπωσιακό, από τη μια να βλέπεις τη χλωρίδα της περιοχής να μαραζώνει υπό τον καυτό ήλιο και από την άλλη ολοζώντανα, ζωηρά κρινάκια που φυτρώνουν μέσα στην άμμο, να δηλώνουν την παρουσία τους και να διεκδικούν τον χώρο που τους στερεί η ανθρώπινη δραστηριότητα. Είναι τόσο γόνιμη η μεσογειακή γη που ακόμη και στην άμμο έχει παραγωγική δύναμη και φροντίζει να μας το θυμίζει.

 

Σε αυτή την περιοχή, μέσα από την άμμο, αναδύεται ένα μοναδικά όμορφο λουλούδι, το κρινάκι της άμμου ή το κρινάκι της Παναγίας όπως έχει καθιερωθεί στην τοπική ονοματολογία, μιας και η άνθισή του είναι σα να γιορτάζει την Κοίμηση της Θεοτόκου, κοντά στον δεκαπενταύγουστο.

 

Αυτός ο σπάνιος κρίνος, μια μοναδικής ομορφιάς άγρια αμαρυλλίδα, είναι είδος υπό προστασία, βγάζει τα φύλλα του τον χειμώνα και το καλοκαίρι ξεραίνονται, σα να καίγονται στην καυτή άμμο και από αυτή να ξεπετάγονται κάτασπρα τα άνθη του. Ένα μπουκέτο από λευκούς, μοναδικούς κρίνους που επιβεβαιώνουν την αξία της ζωής σε αντίξοες συνθήκες.

 

Το κρινάκι της Παναγίας, μας δείχνει τη δύναμη της ζωής που ξεπηδά μέσα από αντίξοες συνθήκες. Μας μεταφέρει μήνυμα ελπίδας, αισιοδοξίας και αντοχής σε δύσκολες περιόδους. Ζητά από εμάς, την οργανωμένη κοινωνία των ανθρώπων, το ελάχιστο. Να του επιτρέψουμε να συνεχίσει την ιστορική του πορεία, τη σκληρή μάχη της επιβίωσης, να του αφήσουμε χώρο να αναπνεύσει, ενάντια στην συνεχή επέκταση των οικονομικών δραστηριοτήτων. Είναι κρίμα, προς χάριν μερικών ακόμη τετραγωνικών μέτρων για ομπρέλες και ξαπλώστρες, προς χάριν ασυνείδητων οδηγών που βλέπουν τις παραλίες ως πίστες τετράτροχων οχημάτων, να χάσουμε αυτό το μοναδικό προνόμιο αναγέννησης της φύσης. Διότι αν χαθεί αυτό, τότε πρέπει να προβληματιστούμε μήπως έρχεται και η δική μας σειρά.

 

Αλλά και ως προβολή στην οικονομία του μέλλοντος αν το δούμε πρέπει να αναρωτηθούμε, τι θα απομείνει αν απαξιώσουμε το φυσικό περιβάλλον μας, αν απαξιώσουμε την εναλλακτική πρόταση που μπορεί να διαθέτουμε ζωντανή; Τίποτα.

 

Ωραία ξενοδοχεία μπορούν να φυτρώσουν παντού, κρινάκια όμως πουθενά αλλού.
verena.gr