Ο Παναθηναϊκός αντιπροσωπεύει τη φράση «από το δόξα τω Θεώ στο βοήθα Παναγιά μου».

Πάνω που λες «άντε και το καθαρίζει», του χρειάζεται μόλις ένα δίλεπτο για να καταστρέψει τα πάντα και να ξαναβάλει τον αντίπαλο στο παιχνίδι. Πιθανώς είναι το στυλ του έτσι. Μια ομάδα ικανή να κερδίσει τους πάντες, ικανή να χάσει απ' όλους, με βάση το μπάσκετ που παίζει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Είναι σαφές πως ο Παναθηναϊκός θα ζήσει και θα πεθάνει με το σουτ ή με την προσωπική απόδοση παικτών-κλειδιά. Ηταν αρχικά ο Φελντέιν και στο τέλος ο Τζέιμς που ανέλαβαν να καθαρίσουν την μπουγάδα στην Κωνσταντινούπολη και να οδηγήσουν τους «πράσινους» σε μια πολύ σημαντική νίκη επί της Γαλατάσαραϊ.

Ο πρώτος έδωσε άλλη μια απάντηση για το πόσο χρήσιμος είναι στο ρόστερ, ο δεύτερος με την τρέλα, την ταχύτητα και πολλές φορές το απείθαρχο στυλ παιχνιδιού έδωσε στον Παναθηναϊκό τη φρεσκάδα που χρειαζόταν στην τελευταία περίοδο.

Γενικότερα, όλη η περιφέρεια της ελληνικής ομάδας στάθηκε καλά. Ο Παππάς ήταν σταθερός κι αυτήν την περίοδο μαζί με τον Τζέιμς είναι το πιο δημιουργικό δίδυμο γκαρντ που έχει στα χέρια του ο Πασκουάλ. Ο Καλάθης ήταν απογοητευτικός στο πρώτο ημίχρονο, αλλά πολύ καλός στην επανάληψη, με «καθαρές» επιλογές στην τελευταία περίοδο και προσπάθεια να μεταφέρει την μπάλα στην αντίπαλη ρακέτα, στοχεύοντας διαρκώς στον Μπουρούση.
Από κει και πέρα, ο Ρίβερς έδωσε λύσεις, ο Σίνγκλετον κέρδισε πολλές μάχες, ενώ ο Τζεντίλε δικαιολογημένα εξαφανίστηκε μετά το κάκιστο πρώτο τετράλεπτο.

ΥΓ.: Μπράβο στον Παναθηναϊκό που εισηγήθηκε «Nick Galis Hall» για την έδρα του τελικού Κυπέλλου. Την ημέρα που γιόρταζε τα 109α γενέθλιά του φρόντισε με μια σπουδαία κίνηση να λύσει τον γρίφο της ΕΟΚ και να λειτουργήσει με γνώμονα το καλό του μπάσκετ.

imerisia.gr