Σε ανοικτό πόλεμο με τη Γερμανία, με επικοινωνιακού τύπου προς το παρόν μηνύματα, προχωρά η Ελλάδα. Οι άθλιες επιθέσεις Γερμανικών ΜΜΕ κατά του Γ. Βαρουφάκη αλλά και η αήθεις χαρακτηρισμοί από τον Β. Σόιμπλε, προκάλεσαν την αντίδραση της Αθήνας η οποία φαίνεται να κλιμακώνει την αντιπαράθεση με το Βερολίνο.

Μετά την σκληρή απάντηση του Ν. Παππά στον κ. Σόιμπλε και τα μηνύματα που έστειλε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας για τις γερμανικές αποζημιώσεις, ήρθε η σειρά του υπουργού Δικαιοσύνης. Ο Νίκος Παρασκευόπουλος, μιλώντας στη Βουλή είπε ότι προτίθεται να υπογράψει σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου και με αυτό τον τρόπο να ανάψει το «πράσινο φως» για δήμευση περιουσίας του γερμανικού δημοσίου εντός της Ελλάδας. Το κτίριο του Ινστιτούτο Γκαίτε των Αθηνών είναι από τα κτίρια που θα μπορούσε να κατασχέσει το ελληνικό δημόσιο κάνοντας χρήση της δικαστικής απόφασης για τις αποζημιώσεις από τις ναζιστικές θηριωδίες.

Ο κ. Παρασκευόπουλος άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο της κατάσχεσης λέγοντας πάντως ότι η τελική του απόφαση θα εξαρτηθεί από «την πολυπλοκότητα της υπόθεσης» αλλά και από ζητήματα ευρύτερων «εθνικών διαστάσεων».

Είπε συγκεκριμένα: «Θέλω να εκφράσω την προσωπική μου θέση ως υπουργού της Δικαιοσύνης. Συγχωρέστε μου τον πρωτοπρόσωπο λόγο. Οφείλεται στο ότι η πολιτική δικονομία αναθέτει μια απόφαση στον υπουργό της Δικαιοσύνης. Έχω τη γνώμη ότι η απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου που έκρινε ότι υπάρχει ετεροδικία και επομένως ασυλία του εναγόμενου γερμανικού κράτους δεν αναιρεί την εκτελεστότητα της Αρεοπαγιτικής απόφασης του έτους 2000 διότι δεν αφορά την ίδια υπόθεση. Η απόφαση του Αρείου Πάγου παραμένει εκτελεστή και προσωπικά είμαι έτοιμος να δώσω την άδεια για την εκτέλεσή της», είπε ο υπουργός Δικαιοσύνης χειροκροτούμενος από βουλευτές.

«Το χρόνο για την εκτέλεση αυτής της επίσπευσης αυτής της διαδικασίας, βεβαίως θα τον εξαρτήσω, ενόψει και της νομικής πολυπλοκότητας του θέματος αλλά και των εθνικών του διαστάσεων, και από την πολιτική διαπραγμάτευση που θα επιχειρήσει η κυβέρνηση και από τη γνώμη της Βουλής», κατέληξε.

Πολλαπλά σημαίνουσα χαρακτήρισε τη δήλωση του υπουργού η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, «ιδίως γιατί υπάρχουν ακόμα ζωντανοί άνθρωποι που έζησαν τη ναζιστική θηριωδία αλλά και ενόψει ακόμη του ότι έχουν φύγει πάρα πολλοί στη διαδικασία αναμονής να υλοποιηθεί μια απόφαση που έχει γίνει αμετάκλητη για την ελληνική δικαιοσύνη από το έτος 2000, εδώ και 15 χρόνια».

Σύμφωνα με την 137/1997 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, επιδικάστηκαν 28 εκατομμύρια ευρώ στους συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου. Η απόφαση αυτή κατέστη αμετάκλητη με την 11/2000 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η οποία απέρριψε αίτηση αναίρεσης του Γερμανικού Κράτους. Σύμφωνα όμως με το άρθρο 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας η «αναγκαστική εκτέλεση κατά αλλοδαπού δημοσίου δεν μπορεί να γίνει χωρίς προηγούμενη άδεια του Υπουργού της Δικαιοσύνης».

Ανάλογη απόφαση είχε πάρει και η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 2000. Ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης είχε υπογράψει την σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου με αποτέλεσμα δικαστική κλητήρας να εμφανιστεί στο γερμανικό Ινστιτούτο Γκαίτε των Αθηνών, προκειμένου να εκτελέσει την δικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου. Ωστόσο, λίγες ημέρες μετά και κατόπιν την απόφασης της Γερμανίας να εγκρίνει την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, η τότε κυβέρνηση άλλαξε άποψη και ο υπουργός Δικαιοσύνης απέσυρε την απόφαση για αναγκαστική εκτέλεση

Το πολεμικό κλίμα Ελλάδας – Γερμανίας απειλεί και την πορεία των διαπραγματεύσεων και πλέον ζητείται απ' όλους να πέσουν οι τόνοι, ειδικά από το Βερολίνο που έχει κλιμακώσει τις επιθέσεις της κατά της ελληνικής κυβέρνησης.

Υπενθυμίζεται ότι νωρίτερα στη Βουλή ο πρωθυπουργός έστειλε μήνυμα στη Γερμανία να μην εφαρμόζει α λα καρτ ηθική και τόνισε: «Όταν τη θέση του διαλόγου μεταξύ των λαών παίρνει η θέση της υπεροχής και τους ιστορικού πεπρωμένου τότε αυτό που κυριαρχεί είναι ο πόλεμος και το σκοτάδι και η Ευρώπη το γνώρισε αυτό το σκοτάδι, το έζησε, το μίσησε» συμπλήρωσε.

«Αυτός ήταν ένας λόγος που εκκινήθηκαν οι διαδικασίες για να μην ηχήσουν ξανά οι σειρήνες του πολέμου» συνέχισε ο πρωθυπουργός και έστειλε το μήνυμα ότι «η Ευρώπη δεν πρέπει να κάνει σήμερα τα ίδια λάθη»

«Είχαμε τέτοια προβλήματα, αλλά νομίζω έμαθε από αυτό».

Συνέντευξη στην εκπομπή «Όλα καλά» έδωσε η Τάμτα που μίλησε μεταξύ άλλων για το bullying που δέχθηκε η κόρη της, όταν ήρθε στην Ελλάδα.

«Η κόρη μου έζησε bullying στην Ελλάδα και στεναχωρήθηκα πολύ. Πιο πολύ bullying «έφαγε» επειδή δεν μιλούσε τη γλώσσα όταν ήρθε εδώ. Είχαμε τέτοια προβλήματα, αλλά νομίζω έμαθε από αυτό. Δεν πιστεύω να της έχει μείνει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα. Ελπίζω να έχω βοηθήσει κι εγώ σε αυτό το πράγμα, οπότε όλα μια χαρά».


zappit.gr

Ενδιαφέροντα στοιχεία παρουσίασε η Google αναφορικά με το πως «ψάχνουν» οι τουρίστες τις περιοχές της Ελλάδας που ενδιαφέρονται να επισκεφθούν.

Σύμφωνα με τα όσα παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση για την επέκταση της πρωτοβουλίας Grow Greek Tourism Online είκοσι περιοχές από όλη την Ελλάδα είναι εκείνες που βρίσκονται στην πρώτη θέση των προτιμήσεων των τουριστών.

iefimerida.gr

Λιγότεροι από 50 βουλευτές, σύμφωνα με ανεπίσημες πληροφορίες αρνήθηκαν να παραλάβουν σήμερα το βουλευτικό αυτοκίνητο μόλις ολοκληρώθηκε η κλήρωση που διενεργήθηκε στο κοινοβούλιο προκειμένου να τους χορηγηθεί η συγκεκριμένη παροχή.

Πληροφορίες θέλουν μεταξύ αυτών των βουλευτών να είναι και ο κ. Γ Κουμουτσάκος, βουλευτής της ΝΔ και οι νεοεκλεγέντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, κ.κ Γ. Δημαράς, Ελένη Ψαρρέα και Μουσταφά Μουσταφά. Ακόμη, ο αρχηγός του Ποταμιού, κ. Στ. Θεοδωράκης, μαζί με άλλους τέσσερις βουλευτές του κόμματος, τους κ.κ. Π. Καρακατσούλη, Γ. Αμυρά, Αντ. Λυμπεράκη και Στ. Αντωνάκου φέρεται πως αρνήθηκαν την παραλαβή.

Υπενθυμίζεται, πως η κατάργηση ενός εκ των λεγόμενων βουλευτικών προνομίων ήταν ένα από τα πρώτα στοιχήματα της νέας Βουλής. Ενδεικτικό (και ως ένα βαθμό προφανώς «πρακτικού» χαρακτήρα) στοιχείο το οποίο δείχνει και το εύρος αυτού του «στοιχήματος», είναι πως ένας από τους κεντρικούς στόχους που η νέα κυβέρνηση έχει θέσει από την προεκλογική περίοδο κιόλας, δηλαδή το ποσό των 751 ευρώ ως κατώτατου μισθού –και μάλιστα «σταδιακά» εξαιτίας των δημοσιονομικών περιορισμών, υπολείπεται του μηνιαίου κόστους για την χρήση αυτών των αυτοκινήτων: Ειδικότερα, σύμφωνα με τους υπηρεσιακούς υπολογισμούς, το κόστος αυτό ανέρχεται στα τουλάχιστον 849 ευρώ ανά μήνα για κάθε αυτοκίνητο που προορίζεται για κάθε έναν από τους εκλεκτούς των ψηφοφόρων.

Καθημερινή

Στο κόστος μιας πιθανής εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ αναφέρθηκε, σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του ο Ζαν Πιζανί-Φερί, στο Project Syndicate.

Σε κάθε διαπραγμάτευση, μια βασική μεταβλητή που επηρεάζει τη συμπεριφορά των πρωταγωνιστών, γράφει ο διάσημος οικονομολόγος, είναι το κόστος της αποτυχίας για τα δύο μέρη. Στη συγκεκριμένη διαπραγμάτευση το ζήτημα είναι “το κόστος της εξόδου της Ελλάδας («Grexit») από την ευρωζώνη - μια προοπτική που συζητήθηκε ευρέως στα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλη την πρόσφατη διαπραγμάτευση, με εικασίες γύρω από τη στάση των διαφόρων παραγόντων, ιδιαίτερα της ελληνικής και της γερμανικής κυβέρνησης.

Από την πλευρά της Ελλάδας, η έξοδος από το ευρώ θα προκαλούσε μεγάλη αναστάτωση, γεγονός που εξηγεί γιατί υπάρχει πολύ μικρή υποστήριξη για αυτό στη χώρα. Αλλά τι γίνεται με το κόστος ενός Grexit για την υπόλοιπη ευρωζώνη; Από τότε που το ζήτημα τέθηκε για πρώτη φορά το 2011-2012, υπήρξαν δύο αντίθετες απόψεις”.

Σύμφωνα με την μία άποψη - που ονομάστηκε η θεωρία του ντόμινο - “αν η Ελλάδα βγει, οι αγορές θα αρχίσουν αμέσως να αναρωτιούνται ποιος θα είναι ο επόμενος” και η μοίρα των άλλων χωρών θα τεθεί υπό αμφισβήτηση, όπως συνέβη κατά τη διάρκεια των νομισμάτων κρίσεων της Ασίας το1997-98 ή την Ευρωπαϊκή κρίση χρέους στην περίοδο 2010-2012”. Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να επιφέρει ακόμα και τη διάλυση της ευρωζώνης.

“Η άλλη άποψη - που συχνά αποκαλείται η θεωρία του έρματος - ισχυρίζεται ότι η ευρωζώνη θα στην πραγματικότητα θα ενισχυόταν με την απόσυρση της Ελλάδας. Η νομισματική ένωση θα πρέπει να απαλλαγεί από ένα επαναλαμβανόμενο πρόβλημα, και μια απόφαση της ευρωζώνης να επιτρέψει ή να καλέσει την Ελλάδα να φύγει, θα ενίσχυε την αξιοπιστία των κανόνων της”. Καμία χώρα, όπως υποστηρίζει η δεύτερη άποψη, δε θα τολμούσε να εκβιάσει τους εταίρους της πια, γράφει ο Πιζανί-Φερί, που υποστηρίζει ότι το 2012, η θεωρία του ντόμινο φαινόταν αρκετά ρεαλιστική και οι πιστώτριες χώρες εγκατέλειψαν την επιλογή του Grexit.

Σήμερα, όμως, η κατάσταση είναι διαφορετική. Η ένταση στις αγορές έχει μειωθεί σημαντικά: Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία δεν βρίσκονται πλέον στο πλαίσιο των προγραμμάτων βοήθειας, το χρηματοπιστωτικό σύστημα της ευρωζώνης ενισχύθηκε από την απόφαση προς μια τραπεζική ένωση και υπάρχουν πια μέσα για την διαχείριση κρίσεων. Μια αλυσιδωτή αντίδραση από ένα Grexit θα ήταν πολύ λιγότερο πιθανή.

Όμως σύμφωνα με τον Πιζανί-Φερί, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η απώλεια δε θα είχε συνέπειες. Υπάρχουν τρεις λόγοι για τους οποίους ένα Grexit θα μπορούσε ακόμα να αποδυναμώσει σοβαρά τη νομισματική ένωση της Ευρώπης. Πρώτον, μια ελληνική έξοδος θα διέψευδε την σιωπηρή παραδοχή ότι η συμμετοχή στο ευρώ είναι αμετάκλητη. Κάθε έξοδος από την ευρωζώνη θα αύξανε την πεποίθηση ότι άλλες χώρες μπορεί, αργά ή γρήγορα, να ακολουθήσουν. “Δεύτερον, η έξοδος θα δικαίωνε όσους θεωρούν το ευρώ είναι απλώς μια ενισχυμένη συναλλαγματική ισοτιμία και όχι πραγματικό νόμισμα. Ο οικονομικός κατακερματισμός έχει υποχωρήσει, αλλά δεν εξαφανίστηκε, πράγμα που σημαίνει ότι ένα δάνειο σε μια εταιρεία στην Αυστρία δεν έχει ακριβώς το ίδιο επιτόκιο όσο ένα δάνειο προς την ίδια εταιρεία στην Ιταλία. Οι επικριτές όπως ο Γερμανός οικονομολόγος Χανς Βέρνερ Ζιν παρακολουθούν στενά την έκθεση σε κίνδυνους διάλυσης.”

Ο Πιζανί-Φερί υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι “οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι βέβαιο ότι θα ανταποκρινόταν στην αποχώρηση μιας χώρας (ή απέλαση) από την ευρωζώνη, βλέποντας το νόμισμα με διαφορετικό τρόπο. Οι ντόπιοι και ξένοι επενδυτές θα εξέταζαν προσεκτικά εάν η αξία ενός περιουσιακού στοιχείου θα επηρεαζόταν από μια πιθανή διάλυση της νομισματικής ένωσης. Οι κυβερνήσεις θα γινόταν πιο καχύποπτες ως προς τους κινδύνους στους οποίους θα μπορούσαν να τους εκθέσουν οι εταίροι τους. Και με τη σειρά της, η καχυποψία θα γινόταν μη αναστρέψιμη και θα αντικαθιστούσε την πίστη στην μη αναστρεψιμότητα της ευρωζώνης.

Τέλος, γράφει ο Πιζανί-Φερί πρώην επικεφαλής του think tank Bruegel, μια έξοδος θα ανάγκαζε τους Ευρωπαίους πολιτικούς να επισημοποιήσουν τους μέχρι τώρα άγραφους και αδιευκρίνιστους κανόνες για 'ένα διαζύγιο'. Ένα Grexit θα όριζε τους κανόνες περιγράφοντας τι αξίζει το ευρώ, ανάλογα με το ποιος το κατέχει, που και υπό ποια μορφή. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν θα έβγαζε απλώς τον κίνδυνο διάσπασης από τη σφαίρα της φαντασίας αλλά θα τον έκανε και συγκεκριμένο. “Τίποτα από τα παραπάνω δεν σημαίνει ότι τα μέλη της ευρωζώνης θα πρέπει να είναι έτοιμα να πληρώσουν οποιοδήποτε κόστος για να κρατήσουν την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης. Αυτό προφανώς θα ισοδυναμούσε με παραίτηση. Αλλά δεν θα πρέπει να τρέφουν και αυταπάτες, καταλήγει το άρθρο για το ότι μπορεί να υπάρξει ευτυχισμένο Grexit, καταλήγει ο γνωστός καθηγητής.

thetoc.gr

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot