Γράφει η Σοφία Βαλσάμη

Μετά από χρόνια ασταμάτητης ταλαιπωρίας, όπου βρήκε τη δύναμη να μην λυγίσει και να μην το βάλει κάτω, αναδείχθηκε νικητής. Νικητής της ζωής, η οποία σίγουρα του χρωστάει ακόμα πάρα πολλά.

Στο νέο τεύχος του ET Magazine του EleftherosTypos.gr ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος μιλάει για το πώς βίωσε την περιπέτειά του με τις απανωτές επεμβάσεις και πως νιώθει τώρα πια που επέστρεψε πραγματικά αφήνοντας πίσω του τον εφιάλτη των τραυματισμών.

Το ξεκίνημα της καριέρας του ήταν ονειρικό. Μέλος μιας φουρνιάς παικτών ιδιαίτερα ταλαντούχων είδε τις μετοχές του να ανεβαίνουν από νωρίς στο μπασκετικό χρηματιστήριο. Στις μικρές εθνικές είχε τεράστιες διακρίσεις, ενώ δεν πήγε πίσω και με την Ανδρών. Χρυσό στο Βελιγράδι το 2005 και ασημένιο την επόμενη χρονιά στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας.

Η απόφασή του να αφήσει τον ΠΑΟΚ για χάρη του Ολυμπιακού σημάδεψε την καριέρα του και τον οδήγησε στην καταξίωση με τις διακρίσεις να είναι πολλές.

Μιλάμε για ένα παίκτη πραγματικό «ταύρο» στο παιχνίδι του, που δεν δίσταζε να βάζει το κορμί του στα δύσκολα. Ο ιδανικός παίκτης για κάθε προπονητή όπως έλεγαν οι ειδικοί. Και στο απόγειο της καριέρας του άρχισε το ένα χτύπημα να διαδέχεται το άλλο. Το σώμα του τον πρόδωσε. Συνεχείς τραυματισμοί, απανωτά χειρουργεία…

Είχε χαθεί το μέτρημα, όχι όμως η πίστη του Βασιλόπουλου. Τότε που όλοι (βάσει των επεμβάσεων που υποβάλλονταν) τον είχαν ξεγραμμένο, αυτός επέμενε με αξιοζήλευτη υπομονή. Στο δικό του το μυαλό, άλλωστε, δεν είχε χαθεί τίποτα. Θα πάλευε με όλες του τις δυνάμεις για να βγει νικητής, όπως άλλωστε έκανε από μικρός στα γήπεδα του Πύργου Ηλείας, εκεί όπου άναψε η φλόγα της αγάπης του για το μπάσκετ.

«Όλο αυτό που πέρασα ήταν πολύ δύσκολο και επίπονο. Ήταν πολλές οι ώρες που περνάς σε γυμναστήριο και σε ένα φυσιοθεραπευτήριο για την αποθεραπεία σου. Παλεύεις ουσιαστικά με τον εαυτό σου να βρεις κίνητρο να μην σταματήσεις. Το σώμα σου αργεί να ανταποκριθεί και πρέπει αν βρεις άτομα να σε στηρίζουν. Δύσκολες σίγουρα στιγμές», αναφέρει μιλώντας στο EleleftherosTypos.gr ο διεθνής μπασκετμπολίστας.

«Αυτή η περιπέτεια με βελτίωσε σαν άνθρωπο»
Οι… αναποδιές ήταν πολλές, αλλά ο Βασιλόπουλος δεν το έβαζε κάτω… Δεν ήξερε τι σημαίνει «παραιτούμαι». «Δεν είπα ποτέ ότι θα τα παρατήσω. Δεν είπα ποτέ ότι θα σταματήσω να προσπαθώ. Κάθε φορά έβρισκα και ένα κίνητρο ώστε να φτάσω και πάλι εκεί που ονειρευόμουν» αναφέρει και εξηγεί πως βρήκε τη δύναμη να συνεχίσει. «Πιστεύω από τον τρόπο που είμαι φτιαγμένος ως άνθρωπος. Δεν τα παρατάω και δεν το βάζω εύκολα κάτω. Είναι κάτι που το είχα μάθει από τον πατέρα μου. Και χαίρομαι που ακολουθώ τις αρχές του πατέρα μου. Φυσικά με βοήθησε το οικογενειακό μου περιβάλλον, είχα και τη στήριξη από τη σύζυγό μου και αυτό για μένα ήταν πολύ σημαντικό».

Παρά τα χρόνια που έμεινε εκτός δράσης και τις πολλές ώρες στους χειρουργικούς θαλάμους όλη αυτή η περιπέτεια τον έκανε να δει εντελώς διαφορετικά τη ζωή. «Άλλαξαν πάρα πολλά σε μένα. Μου έκανε καλό και δεν μετανιώνω για τίποτα. Αυτή η περιπέτεια με βελτίωσε σαν άνθρωπο».

Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος κατάφερε να βγει νικητής μετά από πολλαπλές ατυχίες τονίζοντας ότι κανείς δεν πρέπει να εγκαταλείπει την προσπάθεια ό,τι και αν έχει συμβεί. Και φυσικά δίνει τις δικές του συμβουλές σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα. «Τίποτα στη ζωή δεν είναι εύκολο. Όταν ξεκινάει η κατηφόρα δύσκολα σταματάει. Θέλει υπομονή και δύναμη. Να μην σταματήσει κανείς να ονειρεύεται. Να έχει υπομονή στο στόχο του και να δουλεύει σκληρά. Και όταν τελειώνει η μέρα να ξέρει ότι προσπάθησε. Και κάθε μέρα να προσπαθεί ολοένα και περισσότερο και στο τέλος θα δικαιωθεί».

Αποκορύφωμα της ολικής επαναφοράς του στα γήπεδα ήταν και η κλήση του εκ νέου στην Εθνική Ανδρών. «Μόνο χαρά και ικανοποίηση πήρα από αυτή την πρόσκληση. Μου δόθηκε η δυνατότητα να φορέσω και πάλι τη φανέλα της εθνικής. Οι κόποι μου βρήκαν αντίκρισμα όταν με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι θα είμαι και πάλι στην εθνική».

Ο Γολγοθάς του Βασιλόπουλου
Η περιπέτεια του άρχισε το 2009 με αφόρητους πόνους στη μέση του και η μόνη λύση ήταν η επέμβαση Οι πόνοι όμως δεν υποχωρούσαν αν και επισκέφθηκε κορυφαίο στο είδος του γιατρό και δυστυχώς δεν απέφυγε και το δεύτερο χειρουργείο το καλοκαίρι του 2010 με τον παίκτη να υπογράφει παράλληλα νέο συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό.

Επέστρεψε τον Ιανουάριο του 2011, αλλά η παρουσία του στα παρκέ δεν θα κρατήσει και πολύ, αφού το Φεβρουάριο του 2011 η μοίρα του έπαιξε ένα ακόμη άσχημο παιχνίδι. Χτύπησε στην προπόνηση του Ολυμπιακού με τη διάγνωση να αναφέρει ολική ρήξη πρόσθιου χιαστού και χειρουργείο, με την επιστροφή να υπολογίζεται στα μέσα του καλοκαιριού.

Και ενώ όλα κυλούσαν ομαλά και είχε μπει στο στάδιο της αποθεραπείας μπαίνει ξανά στο χειρουργείο. Αυτή τη φορά γιατί το μόσχευμα που του είχαν βάλει στο πόδι μολύνθηκε και έπρεπε να γίνει εκ νέου επέμβαση.

Αν και οι μήνες ήταν δύσκολοι δεν το έβαλε κάτω. Η επιστροφή ήρθε τον Απρίλιο του 2012 και λίγο μετά στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με τον Ολυμπιακό στην Πόλη. Η εικόνα να σηκώνει το τρόπαιο μαζί με τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη ήταν χαρακτηριστική.

Δυστυχώς όμως η ατυχία έκανε και πάλι την εμφάνισή της και ενώ είχε τελειώσει το συμβόλαιο του με τον Ολυμπιακό και ήταν ελεύθερος. Το Νοέμβριο του 2012 υποβλήθηκε στις ΗΠΑ σε νέα επέμβαση στο γόνατο (δεύτερο στάδιο της αναθεώρησης της συνδεσμοπλαστικης πρόσθιου χιαστού) και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα η επιστροφή του υπολογίζονταν το καλοκαίρι του 2013.

Αποθεραπεύτηκε και παίρνει την μεγάλη απόφαση να ξενιτευτεί και να συνεχίσει την καριέρα του στην Ισπανία και συγκεκριμένα στη Βαγιαδολίδ. Το Νοέμβριο του 2013 και ύστερα από έξι εμφανίσεις στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης, υπέστη νέα ρήξη χιαστών, η οποία σηματοδότησε και το τέλος της παρουσίας του στην ισπανική ομάδα.
Βρέθηκε και πάλι για κάποιους μήνες στα «πιτς» και τότε ήταν που παίρνει την απόφαση ότι θα παίξει για να χαρεί το μπάσκετ. Όπως ο ίδιος έλεγε «όχι ρε γαμώτο, δεν μπορεί να μη με δει ο γιος μου να παίζω». Λίγο πριν το φινάλε της σεζόν 2013/14 αποφασίζει να αγωνιστεί στον Ερμή Πειραιά ομάδα της Α’ ΕΣΚΑΝΑ.

Η επόμενη σεζόν (2014/15) τον βρήκε στην Α.Ε.Ν Κηφισιά σε συμπληρωματικό ρόλο αφού προσπαθούσε ακόμη να βρει τα πατήματά του.

Την σεζόν 2015-16 επέστρεψε στα πάτρια εδάφη φορώντας τη φανέλα του Κόροιβου Αμαλιάδας. Έχοντας 6 πόντους, 4.2 ριμπάουντ και 2.6 ασίστ μέσο όρο σε 23 λεπτά συμμετοχής είχε ξεκινήσει ουσιαστικά η αντίστροφη μέτρηση της μεγάλης επιστροφής.

Επόμενος σταθμός ήταν η Ρόδος και ο Κολοσσός με τον έμπειρο φόργουορντ να τελειώνει τη σεζόν 2016-17 με 8,3 πόντους, 5,8 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2,8 κερδισμένα φάουλ και 46% στα δίποντα, παίζοντας κατά μέσο όρο 27’45’’ λεπτά!

Η 26η Ιουλίου 2017 σηματοδοτεί το μεγάλο βήμα για τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο που μετακομίζει στην ομάδα του Αρη έχοντας το πόδι του πλέον πατημένο στο… γκάζι.

Και δεν έμεινε μόνο εκεί, καθώς υπήρχε και συνεχεία… Και αυτή δεν ήταν άλλη από την κλήση του στην Εθνική Ανδρών… Φόρεσε και πάλι τη φανέλα με το εθνόσημο κάνοντας την ολική επαναφορά.

Στις 24 Νοεμβρίου αγωνίζεται και πάλι μετά από χρόνια με την εθνική στην αναμέτρηση με τη Μεγάλη Βρετανία στο Λέστερ, ενώ ακολούθησε στις 27 και ο αγώνας με το Ισραήλ στο Ηράκλειο…

Η μοίρα του χρωστάει πολλά…Δυνατός και με τεράστια αυτοπεποίθηση απολαμβάνει την κάθε στιγμή πλέον στα παρκέ. Στερήθηκε, πόνεσε, πάλεψε, αλλά είναι και πάλι εδώ. Στο άθλημα που λατρεύει αποδεικνύοντας ότι όποιος επιμένει στο τέλος βγαίνει νικητής. Και ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος ίσως είναι ο μεγαλύτερος νικητής του ελληνικού μπάσκετ… Ένα Βασιλόπουλο που έλυσε τα μάγια….