Ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ο Γιόχαν Κρόιφ, δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. 

Οι δύο του μεγάλες ποδοσφαιρικές αγάπες ήταν ο Άγιαξ και η ΜπαρτσελόναΟ «ιπτάμενος Ολλανδός» έχασε τη μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 68 ετών την Πέμπτη, κάνοντας αναμφίβολα φτωχότερο το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Ο Γιόχαν Κρόιφ τον περασμένο Οκτώβριο είχε ανακοινώσει ότι είχε διαγνωστεί με καρκίνο στους πνεύμονες και παρά το γεγονός ότι η κατάστασή του είχε παρουσιάσει ελαφριά βελτίωση, τελικά λύγισε στον τελευταίο μεγάλο αλλά και άνισο αγώνα της ζωής του.

«Με θλίψη ανακοινώνουμε πως ο Γιόχαν Κρόιφ έφυγε από τη ζωή έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του, έπειτα από μια σκληρή μάχη με τον καρκίνο, στη Βαρκελώνη, στις 24 Μαρτίου. Σας παρακαλούμε να σεβαστείτε την οικογένειά του σε αυτές τις δύσκολες ώρες». 


Με αυτήν τη λιτή ανακοίνωση, η οικογένεια του Γιόχαν Κρόιφ έκανε γνωστή την είδηση του θανάτου του μεγάλου Ολλανδού. 

Το βιογραφικό του

Ο Κρόιφ γεννήθηκε στο Άμστερνταμ και έκανε μεγάλη καριέρα στον Άγιαξ από το 1964 έως το 1973.

Με τον «Αίαντα» ως ποδοσφαιριστής πήρε οκτώ πρωταθλήματα Ολλανδίας, πέντε Κύπελλα της χώρας, τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κι ένα Διηπειρωτικό.

Επόμενος σταθμός της λαμπρής καριέρας του ήταν η Μπαρτσελόνα, καταφέρνοντας στην πενταετία που αγωνίστηκε με τον ιστορικό σύλλογο της Βαρκελώνης να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα κι ένα Κύπελλο.

Εν συνεχεία ο «ιπτάμενος Ολλανδός» μετακόμισε στις ΗΠΑ πριν επιστρέψει στην Ευρώπη για να ολοκληρώσει την καριέρα του αγωνιζόμενος κατά σειρά στη Λεβάντε, στον αγαπημένο του «Αίαντα» και στη Φέγενορντ, με την οποία κέρδισε ένα πρωτάθλημα κι ένα Κύπελλο.

Με την εθνική ομάδα της Ολλανδίας έφθασε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974, δίχως να κατακτήσει το τρόπαιο, ενώ κατέλαβε με τους «οράνιε» την τρίτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1976.

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας έγινε προπονητής, καταφέρνοντας να καθίσει στους πάγκους των δύο μεγάλων ομάδων, τις οποίες αγάπησε κι από τις οποίες αγαπήθηκε: του Άγιαξ και της Μπαρτσελόνα.

 

Με τον «Αίαντα» πήρε δύο Κύπελλα κι ένα Κύπελλο Κυπελλούχων, ενώ με τους «μπλαουγκράνα» κέρδισε τέσσερα πρωταθλήματα, ένα Copa del Rey, τρία Σούπερ Καπ της χώρας της Ιβηρικής, ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κι ένα Κύπελλο Κυπελλούχων.

Έφθασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1991 και του Champions League του 1994, χωρίς να καταφέρει να κατακτήσει το τρόπαιο στις τελευταίες δύο περιπτώσεις.

Όσον αφορά στις προσωπικές του διακρίσεις, αναδείχθηκε καλύτερος Ολλανδός ποδοσφαιριστής της χρονιάς κατά τα έτη 1968, 1972 και 1984, ενώ υπήρξε τρεις φορές κάτοχος της χρυσής μπάλας (1971, 1973, 1974). Παράλληλα, κέρδισε τη χρυσή μπάλα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, ενώ συμπεριελήφθη και στην καλύτερη ενδεκάδα του τουρνουά. Το 1994 ήρθε ακόμη μία διάκριση, καθώς είδε το όνομά του να φιγουράρει στην καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών σε Παγκόσμια Κύπελλα.

zougla.gr

Φως σε ένα σημαντικό γονίδιο που κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη, η δράση της οποίας «ενορχηστρώνει» την ανάπτυξη καρκινωμάτων στο ήπαρ και στο έντερο, έριξαν Έλληνες επιστήμονες του Ερευνητικού Κέντρου Βιοϊατρικών Επιστημών Αλέξανδρος Φλέμινγκ.

Οι ερευνητές δρες Μιχάλης Σαρρής, Παναγιώτης Μούλος, Αντώνης Γιακούντης και 'Αννα Χαρωνίτη, με επικεφαλής τον ερευνητή Α', δρα Ιωάννη Ταλιανίδη, ανακάλυψαν ότι η δράση της πρωτεΐνης Smyd3 συντονίζει και ενισχύει τη διαδικασία ανάπτυξης καρκίνου του ήπατος και του παχέος εντέρου. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό βιολογίας του καρκίνου «Cancer Cell».

Οι ερευνητές του ΕΚΕΒΕ "Αλέξανδρος Φλέμινγκ" αποκάλυψαν ότι η εν λόγω κομβική πρωτεΐνη, η οποία ανήκει σε μία οικογένεια πρωτεϊνών που ονομάζονται μεθυλοτρανσφεράσες, ενισχύει τη γονιδιακή έκφραση του καρκινοειδικού προγράμματος του ήπατος και του παχέος εντέρου.

Η αλλαγή στην έκφραση ή στην ενεργότητα τέτοιων πρωτεϊνών όπως η Smyd3 μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη ενεργοποίηση διαφόρων σηματοδοτικών μονοπατιών στο κύτταρο. Το αποτέλεσμα είναι η απορύθμιση των μεταγραφικών προγραμμάτων στον πυρήνα, με επακόλουθο τον μη ελεγχόμενο κυτταρικό πολλαπλασιασμό και την εμφάνιση καρκίνου.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν γενετικά τροποποιημένα ποντίκια που τους λείπει το γονίδιο Smyd3, καθώς και ποντίκια που υπερ-εκφράζουν το εν λόγω γονίδιο. Διεξάγοντας βιοχημικά πειράματα, πειράματα ανάλυσης γονιδιακής έκφρασης και πειράματα ιστολογίας και ανοσοϊστοχημείας τόσο στο ήπαρ όσο και στο παχύ έντερο, οι επιστήμονες διαπίστωσαν τον κρίσιμο ρόλο της πρωτεΐνης Smyd3 στην καρκινογένεση. Από την άλλη, η έλλειψη της Smyd3 οδηγεί στην ανάπτυξη σημαντικά μειωμένων καρκίνων.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματά τους καθιστούν την πρωτεΐνη Smyd3 έναν κατεξοχήν μελλοντικό στόχο φαρμάκων. Όπως επισημαίνουν, τα αποτελέσματα αυτά ενισχύονται και από δεδομένα ασθενών με ηπατοκαρκίνωμα, που δείχνουν ότι οι ασθενείς με υψηλή έκφραση της συγκεκριμένης πρωτεΐνης έχουν μικρότερο προσδόκιμο ζωής από τους ασθενείς με χαμηλή έκφραση της Smyd3.

Όμως, οι επιστήμονες διευκρίνισαν ότι η κλινική εφαρμογή των αποτελεσμάτων της βασικής έρευνάς τους είναι ένας μακρύς δρόμος που απαιτεί χρόνο.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο συνδυασμός δύο φαρμάκων που χορηγήθηκαν σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού, συρρίκνωσε δραστικά τους όγκους τους ή τους εξαφάνισε σε διάστημα μόνο 11 ημερών.

Οι Βρετανοί γιατροί, που έκαναν την κλινική δοκιμή σε νοσοκομεία του Μάντσεστερ, έκαναν λόγο για «αποτελέσματα-έκπληξη» και εξέφρασαν την αισιοδοξία τους ότι στο μέλλον μερικές γυναίκες καρκινοπαθείς μπορεί να μην χρειάζονται καν την παραδοσιακή χημειοθεραπεία.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Τζούντιθ Μπλις του Ινστιτούτου Ερευνών για τον Καρκίνο του Λονδίνου, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε ευρωπαϊκό συνέδριο για τον καρκίνο του μαστού, σύμφωνα με το BBC, δοκίμασαν το νέο φαρμακευτικό σχήμα σε 257 ασθενείς.

Τα φάρμακα δεν αφορούν όλους τους τύπους των όγκων, αλλά μόνο το 10% περίπου. Τα δύο φάρμακα είχαν εντυπωσιακή δράση στο σύντομο «παράθυρο» ανάμεσα στη διάγνωση του καρκίνου και στην χειρουργική αφαίρεσή του. Όταν έφθασε η στιγμή της επέμβασης, σε μερικές ασθενείς δεν υπήρχε πλέον το παραμικρό ίχνος καρκίνου.

Τα φάρμακα είναι οι ουσίες lapatinib και trastuzumab (Herceptin), που και οι δύο στοχεύουν στην πρωτεϊνη HER2, η οποία ευνοεί την ανάπτυξη των όγκων σε μερικές γυναίκες. Η δοκιμή έγινε σε γυναίκες που είχαν όγκους ενός έως τριών εκατοστών. Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, ο καρκίνος είχε εξαφανιστεί τελείως στο 11% των περιπτώσεων και είχε συρρικνωθεί κάτω από τα πέντε χιλιοστά στο 17% των γυναικών.

«Μείναμε έκπληκτοι από τα ευρήματά μας, καθώς επρόκειτο για μια τόσο σύντομης διάρκειας κλινική δοκιμή. Ήταν φανερό ότι μερικές ασθενείς ανταποκρίθηκαν πλήρως στη θεραπεία. Είναι τελείως εντυπωσιακό ότι αυτό έγινε τόσο γρήγορα», είπε η Μπλις.

«Να εξαφανιστούν συμπαγείς όγκοι σε 11 μέρες, είναι κάτι ανήκουστο. Πρόκειται για πρωτοφανή αποτελέσματα», δήλωσε ο καθηγητής ογκολογικής χειρουργικής του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ Νάϊτζελ Μπούντρεντ.

Θα ακολουθήσουν πάντως μεγαλύτερες κλινικές δοκιμές και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, για να διαπιστωθεί κατά πόσο υπάρχει κίνδυνος υποτροπής.

Η τρέχουσα θεραπεία για τους καρκίνους που είναι θετικοί στην πρωτεϊνη HER2, είναι η χειρουργική αφαίρεση, ακολουθούμενη από την χημειοθεραπεία και τη χορήγηση του φαρμάκου Herceptin.

Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι ο καρκίνος του μαστού μπορεί να θεωρηθεί πως αποτελείται από τουλάχιστον δέκα διαφορετικές ασθένειες, η κάθε μία με ξεχωριστή αιτία, προσδόκιμο ζωής και συνιστώμενη θεραπεία. Στόχος της ολοένα πιο εξατομικευμένης ιατρικής είναι η χορήγηση φαρμάκων που να είναι κατάλληλα για τους συγκεκριμένους όγκους κάθε ασθενούς

iefimerida.gr

Οι ερευνητές -μεταξύ των οποίων o επίσης ελληνικής καταγωγής καθηγητής Ιάννης Αϋφαντής του Ιατρικού Κέντρου Langone του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης- που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεντικής "Nature Genetics", ανέλυσαν δείγματα 293 όγκων του δέρματος από 236 ασθενείς διαφόρων ηλικιών.

Η έρευνα αποκάλυψε τα γονίδια MYCN, PTPN14 και LATS1, που αυξάνουν τον κίνδυνο για εκδήλωση βασικοκυτταρικού καρκινώματος. Η ανακάλυψη αναμένεται να ανοίξει το δρόμο για μια πιο εξατοκιμευμένη θεραπεία της νόσου, ανάλογα με το γενετικό «προφίλ» κάθε ασθενούς.

Εννέα στους δέκα ανθρώπους (ποσοστό 90%) κινδυνεύουν να εμφανίσουν βασικοκυτταρικό καρκίνωμα κάποια στιγμή στη ζωή τους, κυρίως λόγω ηλικίας και έκθεσης στην υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία. Ο εν λόγω καρκίνος σπάνια είναι θανατηφόρος, ενώ δεν είχε έως τώρα μελετηθεί ιδιαίτερα από τους επιστήμονες.
«Αυτό που δεν γνωρίζαμε, είναι ότι το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα είναι ο καρκίνος με τον υψηλότερο βαθμό μεταλλάξεων. Πολυάριθμα γονίδια μπορούν να συμβάλουν για την εμφάνιση αυτού του καρκίνου του δέρματος, πράγμα που περιπλέκει τη θεραπεία του», δήλωσε ο Αντωναράκης, επικεφαλής του εργαστηρίου, όπου έγινε η γενετική ανάλυση των όγκων.

Κάθε όγκος, ακόμη και στον ίδιο ασθενή, έχει τη δική του μοναδική ταυτότητα εξαιτίας των διαφορετικών γενετικών μεταλλάξεων στα εμπλεκόμενα γονίδια.
«Τα (καρκινικά) κύτταρα ανταποκρίνονται διαφορετικά στους διαφορετικούς τρόπους θεραπείας λόγω των μεταλλάξεων στα γονίδιά τους. Μερικά αναπτύσσουν αντίσταση σε ορισμένες φαρμακευτικές ουσίες, πράγμα που εξασθενεί τη δράση του φαρμάκου. Οι πρόσθετες μεταλλάξεις που εντοπίσαμε, μπορούν να βοηθήσουν στο να έχουμε τα καλύτερα δυνατά θεραπευτικά αποτελέσματα», πρόσθεσε ο έλληνας διακεκριμένος γενετιστής.

Ο Σ.Αντωναράκης γεννήθηκε το 1951 και αποφοίτησε το 1975 από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου πήρε το διδακτορικό του το 1983. Διεξήγαγε έρευνα στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς των ΗΠΑ και σήμερα είναι επικεφαλής του Τμήματος Ιατρικής Γενετικής του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Είναι επίσης επiκεφαλής του Ινστιτούτου Γενετικής και Γενωμικής (iGE3) της Ελβετίας και -από το 2013- πρόεδρος του Οργανισμού Ανθρωπίνου Γονιδιώματος (HUGO).