Όσο απίστευτο και αν σας ακούγεται στις μέρες μας, που τα καθαριστικά κάθε είδους για τους χώρους που ζούμε είναι πολύ ισχυρά, υπάρχει μια τάση αύξησης τα τελευταία χρόνια στους κοριούς που ζουν στο κρεβάτι του καθενός και σας “επιτίθενται” στον ύπνο σας.

Αν και επί της ουσίας αποτελούν μάλλον μια ενόχληση παρά κίνδυνο για την υγεία σας, από όπου και αν εμφανίζονται, τα αηδιαστικά αυτά όντα τρέφονται με τα δερματικά κύτταρα και το αίμα των ανθρώπων σε ξενοδοχεία, φοιτητικές εστίες και νοσοκομεία. Δείτε όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τους κοριούς: τι είναι, πού παραμονεύουν και πώς να τους εντοπίσετε προτού σας επιτεθούν.

Οι κοριοί είναι μικρά, επίπεδα έντομα χωρίς φτερά, με έξι πόδια και, όπως τα κουνούπια, τρέφονται με αίμα από τα ζώα ή τους ανθρώπους. Κυμαίνονται σε χρώμα από σχεδόν λευκά έως καστανά, αλλά γίνονται σκούρο κόκκινο όταν έχουν τραφεί με το αίμα σας. Δεν μεγαλώνουν περισσότερο από 0,5 εκατοστό σε μέγεθος και τους αρέσει να κρύβονται στο κρεβάτι και τα στρώματα.

Οι κοριοί συναντώνται πιο συχνά σε ξενοδοχεία, ξενώνες, καταφύγια και συγκροτήματα κατοικιών, όπου πολλοί άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται. Επειδή κρύβονται σε μικρές ρωγμές, μπορούν να εισέλθουν στο σπίτι σας μέσα σε αποσκευές, πάνω στα κατοικίδια ζώα, σε έπιπλα, ρούχα, κουτιά και άλλα αντικείμενα.

Αυτά τα νυκτόβια πλάσματα μπορούν να κρυφτούν σε κρεβάτια, πατώματα, έπιπλα, ξύλο, χαρτί και σκουπίδια κατά τη διάρκεια της ημέρας. Μας επιτίθενται συνήθως κατά τη διάρκεια της νύχτας, με πιο έντονη δραστηριότητα δαγκώματος λίγο πριν το ξημέρωμα. Χρειάζονται μόλις τρία λεπτά για να “γευματίσουν” με το αίμα σας, στη συνέχεια διογκώνονται, σας αφήνουν ήσυχους και βρίσκουν μια κρυψώνα για να αφομοιώσουν το αίμα σας. Ένας κοριός μπορεί να ζήσει μέχρι και 10 μήνες συνολικά και μερικές εβδομάδες χωρίς τροφή.

Σημάδια από τσίμπημα κοριού

Οι κοριοί καταφέρνουν να σας τσιμπούν, χωρίς να σας ξυπνούν τη νύχτα. Δεν νιώθετε το τσίμπημά τους επειδή το σάλιο τους περιέχει μια ουσία με αναισθητικές τοπικές ιδιότητες μαζί με μια άλλη ουσία που εμποδίζει την πήξη του αίματος, προκειμένου αυτό να ρέει άφθονο προς το στόμα τους. Το σημάδια από τσίμπημα κοριού είναι κοκκινίλες στο δέρμα, συνήθως στα χέρια και τους ώμους, οι οποίες εμφανίζονται σαν σχεδόν σε ευθεία γραμμή.

Για να σας περάσουν τα τσιμπήματα από κοριούς, χρειάζεται να βάλετε τοπικά μια αντισηπτική ή αντιβιοτική κρέμα. Σε κάποιες περιπτώσεις αλλεργικής ευαισθησίας, μπορεί να χρειάζεται κρέμα με κορτικοστεροειδή ή κάποιο αντισταμινικό από το στόμα.

Αλλεπάλληλες έρευνες έχουν δείξει ότι οι κοριοί δεν μπορούν να μεταδώσουν κάποια ασθένεια του αίματος.

.iatropedia.gr

Ένα δερματικό επίθεμα που αλλάζει χρώμα όταν ανιχνεύει κάποια λοίμωξη στον οργανισμό μπορεί αν συμβάλλει στη μείωση των αντιβιοτικών όταν αυτά δεν είναι αναγκαία, υποστηρίζουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μπαθ.

Το πρωτοποριακό αυτό επίθεμα απελευθερώνει φθορίζουσα χρωστική ουσία από μικροσκοπικές κάψουλες, όταν τα βακτήρια που συνωστίζονται σε μια ανοικτή πληγή του δέρματος αρχίζουν να απελευθερώνουν τοξίνες.

Έτσι οι γιατροί είναι σε θέση να αναγνωρίζουν τις βακτηριακές λοιμώξεις και να τις αντιμετωπίζουν ταχύτερα, ειδικά όταν πρόκειται για εγκαύματα σε παιδιατρικούς ασθενείς.

Επούλωση και προστασία

Τα παιδιά με εγκαύματα είναι ιδιαίτερα επιρρεπή σε βακτηριακές λοιμώξεις επειδή του ανώριμου ανοσοποιητικού τους συστήματος.

Οι συγκεκριμένες λοιμώξεις επιβραδύνουν την επούλωση των τραυμάτων, παρατείνοντας τη νοσηλεία και αφήνοντας μόνιμα σημάδια στο δέρμα. Σε σοβαρές μορφές μπορούν μάλιστα να στοιχίσουν και τη ζωή του ασθενή.

Οι βακτηριακές λοιμώξεις αποτελούν πραγματική πρόκληση για τους γιατρούς, καθώς δεν είναι εύκολο να διαγνωστούν γρήγορα και χωρίς να αφαιρεθεί το πάσχον τμήμα του δέρματος, διαδικασία επώδυνη που επίσης προκαλεί πιο εκτεταμένες ουλές.

Για να αποφύγουν τέτοιο ενδεχόμενο, συχνά οι γιατροί χορηγούν αντιβιοτικά προληπτικά χωρίς να έχουν επιβεβαιωμένη λοίμωξη. Αλλά η θεραπεία με αντιβιοτικά, όταν δεν υπάρχει λοίμωξη, μπορεί να κάνει τα βακτήρια πιο ανθεκτικά στη θεραπεία.

«Στόχος μας είναι με το νέο αυτό δερματικό επίθεμα να οριοθετήσουμε την ανάγκη χρήση των αντιβιοτικών και να σώσουμε περισσότερες ζωές» εξηγεί ο δρ Τομπι Τζενκινς, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Οι ερευνητές έχουν ήδη λάβει χρηματοδότηση σχεδόν ενός εκατομμυρίου στερλινών από το Συμβούλιο Ιατρικής Έρευνας της Μ. Βρετανίας για να δοκιμάσουν την ανταπόκριση του δερματικού επιθέματος σε δείγματα από πληγές ατόμων που έχουν υποστεί εγκαύματα.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Τόσο οι άντρες, όταν ξυρίζονται στο πρόσωπο, όσο και οι γυναίκες, όταν ξυρίζονται στα πόδια τους, συνηθίζουν πολλές φορές να κινούν το ξυραφάκι κόντρα στην φυσική κατεύθυνση κατά την οποία μεγαλώνουν οι τρίχες.

Όσο και αν το “κόντρα” ξύρισμα επιφέρει ένα αισθητικά καλύτερο αποτέλεσμα σε πρώτη όψη, αφού κατά κανόνα οι τρίχες κόβονται “πιο βαθιά” σε το δέρμα φαίνεται πιο λείο και μαλακό, υπάρχει ένας βασικός λόγος που θα έπρεπε να το περιορίσετε στο ελάχιστο.

Αυτός ο λόγος είναι ο ερεθισμός που προκαλεί στο δέρμα το “κόντρα” ξύρισμα και τα σπυράκια που μπορεί να δημιουργηθούν από τις τρίχες που “γυρίζουν προς τα μέσα”. Στο βίντεο που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε με πολύ ωραίο γραφικό και πλήρως ενημερωτικό τρόπο, το τι ακριβώς συμβαίνει στο δέρμα σας, κάθε φορά που ξυρίζεστε “κόντρα”.

Είτε δεν έχετε ενυδατώσει το δέρμα σωστά, είτε δεν έχετε βάλει αρκετό αφρό, είτε ξυρίζεστε πολύ “σκληρά” και πολύ γρήγορα, κάθε φορά που ξυρίζεστε “κόντρα” προκαλείτε ερεθισμό και σπυράκια. Το ξύρισμα δεν αφαιρεί απλά τις τρίχες, αλλά και μερικά δερματικά κύτταρα, ενώ το “κόντρα” ξύρισμα κόβει τις τρίχες καμιά φορά και κάτω από την επιδερμίδα.

Επίσης, αν πιέζετε πολύ το ξυραφάκι στο δέρμα σας, ενώ το κρατάτε κόντρα στο πώς βγαίνουν οι τρίχες, προκαλείτε και μικρές εκδορές στο δέρμα, οι οποίες μολύνονται από κάθε είδους βακτήρια ακουμπήσουν εκεί μετά.

Όταν το δερματικά κύτταρα ξαναμπούν πάνω από το ανοιχτό τριχοθυλάκιο, τότε κλείνει την έξοδο της νέας τρίχας. Έτσι, η τρίχα που μεγαλώνει και πάλι δεν έχει πού να πάει, παρά μόνο προς τα κάτω, μέσα στο δέρμα, προκαλώντας ερεθισμό, φλεγμονή και σπυράκι.

Όλα αυτά προκαλούν συσσώρευση νεκρών δερματικών κυττάρων και βακτηρίων. Το δέρμα πλέον σας προκαλεί κνησμό, γίνεται ερυθρό, σας “καίει” και σχηματίζονται μικρά σπυράκια.

Το σύνδρομο Ehlers-Danlos είναι ουσιαστικά μια ομάδα διαταραχών που έχουν κοινά χαρακτηριστικά, όπως το εύκολο μελάνιασμα, η αυξημένη ευκινησία των αρθρώσεων (χαλαρές αρθρώσεις), η τάση του δέρματος να εκτείνεται εύκολα (υπερ-λεαστικότητα ή χαλαρότητα), καθώς και η γενική αδυναμία των ιστών.

Το σύνδρομο Ehlers-Danlos κληρονομείται από τα γονίδια των γονέων προς τα παιδιά. Κατηγοριοποιείται -ανάλογα με τη μορφή της γενετικής μεταφοράς- σε διαφορετικούς τύπους με πολλά χαρακτηριστικά που διαφέρουν μεταξύ των ασθενών σε κάθε δεδομένο τύπο. Το “εύθραυστο” δέρμα και οι χαλαρές αρθρώσεις είναι συχνά αποτέλεσμα της ανώμαλων γονιδίων που παράγουν μη φυσιολογικές πρωτεΐνες. Αυτές με την σειρά τους οδηγούν σε μια κληρονομική αδυναμία του κολλαγόνου, το οποίο είναι η φυσική πρωτεΐνη που “κολλάει” και συγκρατεί τους ιστούς μας.

Το 2001, ερευνητές ανακάλυψαν μια νέα μορφή του συνδρόμου Ehlers-Danlos, που προκαλείται από μια κληρονομική ανωμαλία σε μια πρωτεΐνη, εκτός του κολλαγόνου, που επίσης συνήθως παίζει σημαντικό ρόλο στη σύνδεση των κυττάρων με τους ιστούς (συμπεριλαμβανομένου του δέρματος, των τενόντων, των μυών και των αιμοφόρων αγγείων). Ανωμαλίες σε αυτήν την πρωτεΐνη, που ονομάζεται τενασκίνη (tenascin), επίσης οδηγούν σε μια μορφή του συνδρόμου Ehlers-Danlos. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η τενασκίνη διαδραματίζει κάποιον ρόλο στη ρύθμιση της κανονικής κατανομής κολλαγόνου στους συνδετικούς ιστούς του σώματος.

Συμπτώματα του συνδρόμου Ehlers-Danlos

Τα συμπτώματα του συνδρόμου Ehlers-Danlos περιλαμβάνουν:

-Χαλαρό, πολύ ελαστικό δέρμα που εκτείνεται εύκολα και υπερβολικά μακριά από το σώμα.

-Το δέρμα μοιάζει να “σακουλιάζει” εύκολα και να είναι τόσο μαλακό, ώστε μπορεί να σκιστεί εύκολα και να είναι “εύθραυστο”.

-Εύκολο μελάνιασμα χωρίς σημαντικό τραύμα

-Αρθρώσεις που μπορούν να κινηθούν πέρα από το φυσιολογικό/σύνηθες εύρος της κίνησης στους περισσότερους ανθρώπους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συχνές εξαρθρώσεις.

http://www.medicinenet.com

Ο λύκος είναι ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα που προκαλεί βλάβες στο δέρμα, τις αρθρώσεις, σε εσωτερικά όργανα και γενικώς σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος.

Ορίζεται ως χρόνιος επειδή τα συμπτώματα συνήθως επιμένουν για διάστημα μεγαλύτερο των έξι εβδομάδων.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει πρωτεΐνες που ονομάζονται αντισώματα ώστε να προστατεύει το σώμα από παθογόνους εισβολείς.

Στην περίπτωση αυτοάνοσου νοσήματος, το ανοσοποιητικό δεν μπορεί να εντοπίσει τη διαφορά ανάμεσα σε έναν παθογόνο εισβολέα και σε έναν υγιή ιστό κι έτσι στρέφεται ενάντια στο ίδιο το σώμα, παράγοντας αντισώματα που επιτίθενται στους υγιείς ιστούς και τους καταστρέφουν. Τα αντισώματα αυτά προκαλούν φλεγμονές, πόνο και βλάβες σε διάφορα όργανα και συστήματα.

Ο λύκος είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις, με τα συμπτώματα κατά καιρούς να εντείνονται και να υποχωρούν αντιστοίχως.
Εκτιμάται ότι περίπου 5 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πάσχουν από κάποια μορφή λύκου. Η νόσος πλήττει συχνότερα τις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας (15-44 ετών).

Ο λύκος επηρεάζει τη λειτουργία πολλαπλών οργάνων, οπότε τα συμπτώματα της νόσου καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ίδρυμα για το Λύκο, τυπικά συμπτώματα του αυτοάνοσου νοσήματος είναι τα εξής:

- υπερβολική κόπωση
- πονοκέφαλοι
- πόνος ή οίδημα στις αρθρώσεις
- πυρετός
- αναιμία (χαμηλά επίπεδα ερυθρών αιμοσφαιρίων ή αιμοσφαιρίνης ή χαμηλός όγκος αίματος)
- οίδημα στα κάτω άκρα, τα άνω άκρα και/ή γύρω από τα μάτια
- πόνος στο στήθος κατά τη βαθιά εισπνοή (πλευρίτιδα)
- εξάνθημα σε σχήμα πεταλούδας που καλύπτει τη μύτη και τα μάγουλα
- φωτοευαισθησία
- τριχόπτωση
- μη φυσιολογική πήξη του αίματος
- μελανό και/ή λευκό χρώμα στα δάχτυλα κατά την έκθεση σε χαμηλές θερμοκρασίες (φαινόμενο Ρεϊνό)
- έλκη στο στόμα ή τη μύτη

Τα περισσότερα από αυτά τα συμπτώματα εκδηλώνονται και σε άλλες παθήσεις. Ο λύκος αποκαλείται συχνά «ο μεγάλος μιμητής», καθώς τα συμπτώματά του μοιάζουν με τα συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, των διαταραχών του αίματος, της ινομυαλγίας, του διαβήτη, των διαταραχών του θυρεοειδούς και πολλών άλλων παθήσεων της καρδιάς, των πνευμόνων, των μυών και των οστών.

onmed.gr