«Αναμένουμε καλά νέα σε μία εβδομάδα από τώρα», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, λίγο μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup στις Βρυξέλλες.

Ο κ. Τσακαλώτος ανέφερε ότι η ελληνική πλευρά έχει μία εβδομάδα για να ολοκληρώσει τα εναπομείναντα θέματα του πρώτου πακέτου προαπαιτουμένων και να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις που σχετίζονται με το χρηματοπιστωτικό τομέα.

Όπως είπε ο Έλληνας υπουργός, το Eurogroup επεσήμανε την ανάγκη να κλείσουν τα τελευταία προαπαιτούμενα του πρώτου πακέτου, ότι υπάρχει κάποια καθυστέρηση, αλλά παράλληλα αναγνώρισε ότι έχει γίνει πολύ δουλειά, γρήγορα και με οργανωμένο τρόπο.

«Κατά κάποιο τρόπο είμαστε θύματα της επιτυχίας μας», ανέφερε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, διότι όπως εξήγησε, οι τράπεζες πρέπει τώρα να ανακεφαλαιοποιηθούν νωρίτερα από ότι ήταν αρχικά προγραμματισμένο. Είπε συγκεκριμένα:

«Πιεζόμαστε λίγο γιατί όπως ξέρετε η ανακεφαλαιοποίηση προχωρά πιο γρήγορα από ό,τι πιστεύαμε. Από αυτή την άποψη είμαστε θύματα της δικής μας επιτυχίας γιατί οι τράπεζες πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθούν λίγο νωρίτερα, για αυτό κάποια θέματα που θα μπορούσαμε να λύσουμε αργότερα πρέπει να τα επιλύσουμε νωρίτερα», είπε ο κ. Τσακαλώτος, εξερχόμενος από τη συνεδρίαση του Eurogroup, ενώ σχολίασε ότι ο χρόνος που αφιερώνουν στην Ελλάδα στις συσκέψεις τους οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης γίνεται ολοένα και λιγότερος καθώς τα πράγματα βελτιώνονται.

Η δήλωση αυτή προκάλεσε αίσθηση καθώς παρά το γεγονός ότι η ανακεφαλαιοποίηση βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο, οι καθυστερήσεις στις διαπραγματεύσεις της Αθήνας με τους δανειστές έχουν προκαλέσει μεγάλη αγωνία στους Ελληνες τραπεζίτες ενώ οι επενδυτές τηρούν στάση αναμονής περιμένοντας να ξεκαθαρίσει η κατάσταση.
«Είχαμε καλή συνάντηση στο Eurogroup, υπήρξε συζήτηση για το πόσα προαπαιτούμενα έχουμε ολοκληρώσει, υπάρχει κάποια καθυστέρηση, αλλά οι περισσότεροι είναι πολύ ικανοποιημένοι με το γεγονός ότι έχουμε κάνει τόσο πολλή δουλειά, τόσο γρήγορα, με τόσο οργανωμένο τρόπο», τόνισε ακόμη ο κ. Τσακαλώτος.

Σημείωσε επίσης ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της μία εβδομάδα «για να τελειώσουμε αυτά που έχουν απομείνει από το πρώτο πακέτο των προαπαιτούμενων και να συζητήσουμε κάποια θέματα για το χρηματοπιστωτικό σύστημα για να αντιμετωπίσουμε αυτό το τρίγωνο της ανακεφαλαιοποίησης, της διακυβέρνησης των τραπεζών και τα ''κόκκινα'' δάνεια».

Πάντως, ο υπουργός Οικονομικών φάνηκε αισιόδοξος. «Εχω την προσδοκία ότι θα έχουμε καλά νέα τέτοια ώρα την επόμενη εβδομάδα», είπε στους δημοσιογράφους πριν αποχωρήσει από το κτίριο στο οποίο πραγματοποιήθηκε το Eurogroup.

Σοβαρές αμφιβολίες εκφράζονται σε κύκλους των Βρυξελλών και ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη δυνατότητα της ελληνικής κυβέρνησης να αντεπεξέλθει στις μνημονιακές υποχρεώσεις που έχει αναλάβει, υπό τον φόβο των κοινωνικών πιέσεων.

Ως αποτέλεσμα, έχει «αναζωπυρωθεί», τουλάχιστον στους συγκεκριμένους κύκλους, το σενάριο μιας οικουμενικής κυβέρνησης στην Ελλάδα.

Ενα σενάριο που ενστερνίζονται τόσο στην αντιπολίτευση όσο και σε εγχώριους επιχειρηματικούς κύκλους, οι οποίοι, με τον ρεαλισμό που τους διακρίνει, διαπιστώνουν ότι οι καθυστερήσεις στην εφαρμογή των προαπαιτουμένων δεν είναι αποτέλεσμα μόνο διαδικασιών, αλλά και αδυναμίας ή διστακτικότητας της κυβέρνησης να υλοποιήσει όσα έχει υποσχεθεί στους δανειστές.

Των προβληματισμών αυτών των Ευρωπαίων εταίρων της χώρας έχει γίνει κατά καιρούς κοινωνός ο Έλληνας επίτροπος, Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος, στο πλαίσιο των δικών του αρμοδιοτήτων στον πολύ ευαίσθητο πλέον τομέα του, αυτόν της μεταναστευτικής πολιτικής, μπορεί να κρίνει την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης.

ΣΥΓΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΟΧΗ

Αυτό που προβληματίζει τον σκληρό και ισχυρό πυρήνα της Ευρώπης βασίζεται στην εκτίμηση ότι η ανοχή του ελληνικού λαού προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς την περιέβαλε για ακόμη μία φορά με την εμπιστοσύνη του, οφείλεται σε τρεις συγκυριακούς παράγοντες:

Πρώτον, ότι η κοινωνία άκουγε μεν με προσοχή τα μέτρα που επεξεργάζεται η κυβέρνηση, αλλά δεν είχε ακόμη αρχίσει να πληρώνει το κόστος αυτών.

Δεύτερον, μπορεί η κοινωνία να έχει μετανιώσει για τις πολιτικές επιλογές της, εντούτοις είναι δύσκολο στον ψηφοφόρο να ομολογήσει εμπράκτως και άμεσα το εκλογικό σφάλμα του.

Τρίτον, οι Βρυξέλλες θεωρούν ανύπαρκτη την αξιωματική αντιπολίτευση ως αντίβαρο στην κυβέρνηση και άρα ως εναλλακτική κυβερνητική λύση. Γι’ αυτό και θεωρούν ως πιο αποτελεσματική μια οικουμενική κυβέρνηση, που αργά ή γρήγορα θα παραστεί ανάγκη να συγκροτηθεί.

Υπολογίζουν, ειδικότερα, οι Ευρωπαίοι ότι καταλύτης εξελίξεων μπορεί να αναδειχθεί το ασφαλιστικό πρόβλημα, το οποίο ήδη έχει προκαλέσει προβληματισμό στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως με τις κατά καιρούς προτάσεις του Γ. Κατρούγκαλου. Επομένως, πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξουν εκπλήξεις στην κοινοβουλευτική διαδικασία, παρά το γεγονός ότι εκτιμούν πως οι όποιες απώλειες μπορεί να υποκατασταθούν από ψήφους των βουλευτών της Ενώσεως Κεντρώων. Όμως, και τη στήριξη αυτή τη χαρακτηρίζουν πρόσκαιρη και θνησιγενή.

Από την άλλη πλευρά, δεν θεωρούν απίθανη την πρόκληση εντάσεων στην κοινωνία, με διαφορετική αντίδραση κάθε φορά της επαγγελματικής τάξης που πιστεύει ότι θίγεται. Ήδη εν βρασμώ τελεί ο αγροτικός κόσμος, με τις πρώτες συγκεντρώσεις τρακτέρ να έχουν πραγματοποιηθεί στην Κρήτη.

ΑΣΤΑΘΕΙΑ

 Το άλλο μεγάλο ζήτημα είναι τα «κόκκινα» δάνεια και οι πλειστηριασμοί, που, αναλόγως της τελικής επιλογής, είναι δυνατόν να προκαλέσουν επικίνδυνα κύματα κοινωνικής διαμαρτυρίας, που θα κλονίσουν, μαζί με τις άλλες αντιδράσεις, την κυβέρνηση.

Οι Βρυξέλλες λαμβάνουν όλα αυτά υπ’ όψιν, θεωρώντας συγχρόνως ότι τη δύσκολη κατάσταση δεν μπορεί να τη διαχειριστεί μια κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία. Σε αυτήν τη διαφαινόμενη κυβερνητική δυσκολία αποδίδουν τις συνεχείς παλινδρομήσεις και καθυστερήσεις της κυβέρνησης, με αποκορύφωμα τα ισοδύναμα για τον ΦΠΑ στην εκπαίδευση -που ήταν κυβερνητικής έμπνευσης- και τη συνεχή εναλλαγή των φαεινών ιδεών που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα έσοδα που δεν θα εισπράττονταν από τη μη εφαρμογή του συγκεκριμένου ΦΠΑ.

Άλλωστε, οι εταίροι, πέραν των δικών τους εκτιμήσεων, λαμβάνουν τοις μετρητοίς και τον κίνδυνο της πολιτικής αστάθειας που τους επεσήμανε και ο πρωθυπουργός. Και λαμβάνουν τον κίνδυνο αυτόν στα υπ’ όψιν σε μια ρεαλιστική εκτίμηση των πραγμάτων, με αφορμές που δίνει η ανετοιμότητα της κυβέρνησης, και όχι για να μεταβάλουν τις δικές τους θέσεις υπό την απειλή του κινδύνου κυβερνητικής αστάθειας που προβάλλει ο κ. Τσίπρας.

Οι άλλες εκτιμήσεις από το εξωτερικό είναι ότι η στήριξη από τα κόμματα στα οποία προσβλέπει ο Αλέξης Τσίπρας για την εξάντληση ενδεχομένως της κυβερνητικής θητείας του δεν μπορεί να είναι διαρκείας, για διαφορετικούς λόγους. Τόσο για το ΠΑΣΟΚ όσο και για το «Ποτάμι», μια συνεχής υποστήριξη μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια της αυτοτέλειάς τους και στο να πληρώσουν, τελικώς, ανάλογο τίμημα με αυτό που πλήρωσε η Νέα Δημοκρατία όταν στήριξε στη Βουλή τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου και παρά το γεγονός ότι το επιχείρημα ότι την ψήφισε για τη διάσωση της Ελλάδος δεν ήταν θεωρητικό. Όμως, η ταύτιση αυτή έκανε τους ψηφοφόρους να προτιμούν τον αυθεντικό εκφραστή της πολιτικής ενός νέου Μνημονίου μάλλον παρά τον, έστω και περιστασιακά, συνοδοιπόρο του.

Ειδικότερα, μέσα στο ΠΑΣΟΚ είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν κλυδωνισμοί από μια παρατεταμένη συνεργασία με την κυβέρνηση, καθώς ήδη εκφράζεται η δυσφορία Βενιζέλου στην προοπτική η κ. Γεννηματά να συμπλεύσει με τον ΣΥΡΙΖΑ ή να αποτελέσει μαζί του τη νέα Κεντροαριστερά. Υπό την εσωκομματική αυτή πίεση, άλλωστε, η κ. Γεννηματά επιδιώκει την περαιτέρω διεύρυνση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ευελπιστώντας πως οι μετανοημένοι για την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ μπορεί να επιστρέψουν στον διευρυμένο φορέα.

Όσον αφορά δε στο «Ποτάμι» και τον Σταύρο Θεοδωράκη, μια πολύ στενή συνεργασία με το  κυβερνών κόμμα, η οποία θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως «προοίμιο» απορρόφησής του, αυτομάτως ακυρώνει τους στόχους για τους οποίους το κόμμα αυτό δημιουργήθηκε, με Σημιτική επίνευση. Δηλαδή, να αποτελέσει σταδιακά τον νέο εκσυγχρονιστικό σοσιαλιστικό φορέα. Υπό αυτό το πρίσμα, το «Ποτάμι» μπορεί να υποστηρίξει περιστασιακά την κυβέρνηση, επ’ ουδενί λόγω όμως θα ήθελε να χαρακτηριστεί συνεπής και διαρκής  συνοδοιπόρος της.

Αναξιόπιστη η Νέα Δημοκρατία, λύση ο Δημήτρης Αβραμόπουλος

Οσον αφορά στη Ν.Δ., οι εκτιμήσεις των Βρυξελλών, ειδικότερα δε του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, είναι σχεδόν κατηγορηματικές. Βλέποντας ιδίως αυτά που συμβαίνουν σήμερα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με αφορμή την εκλογή νέου προέδρου, τείνουν στο συμπέρασμα (ίσως επηρεασμένοι και από τις προσβάσεις τους στην Αθήνα) ότι αργά ή γρήγορα η Ν.Δ. θα πολυδιασπαστεί. Επομένως, δεν μπορεί να αποτελέσει, μέχρι τη συγκρότηση κάποιου άλλου κεντροδεξιού φορέα, την αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική λύση που οι Βρυξέλλες, ως δανειστές που θέλουν να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, επιθυμούν.

Οι λύσεις ως προς το πρόσωπο που θα μπορούσε να ηγηθεί μιας οικουμενικής έχουν δραστικά περιοριστεί. Και αυτό διότι, λ.χ., ο Κ. Καραμανλής δεν δείχνει καμία διάθεση να ηγηθεί μιας τέτοιας κυβέρνησης, που θα είναι στην πραγματικότητα εκτάκτου ανάγκης, έχοντας ενδεχομένως στο μυαλό του άλλες προοπτικές. Από την άλλη πλευρά, οι Βρυξέλλες θεωρούν ότι, επειδή ο πρώην πρωθυπουργός έχει αποτραβηχτεί και δεν καλλιεργεί τις επαφές του με την Ε.Ε., αλλά απλώς τις συντηρεί, με ανταλλαγή απόψεων κατά καιρούς, ίσως δεν θα μπορούσε να παίξει τον συγκεκριμένο ρόλο έναντι κάποιου άλλου, με τον οποίο οι κοινοτικοί βρίσκονται σε συνεχή επαφή και διαβούλευση.

ΘΕΤΙΚΟΣ

 Η προτίμησή τους αυτή αναδεικνύει σε ευνοούμενο για τη θέση του επικεφαλής μιας οικουμενικής τον Δ. Αβραμόπουλο, ο οποίος ενδεχομένως να μην απέκλειε μια τέτοια εμπλοκή του στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι είχε δεχθεί πολύ μεγάλες πιέσεις να κατέβει για αρχηγός της Ν.Δ., αλλά είχε διακριτικά αρνηθεί.

Από την άλλη πλευρά, ο κ. Αβραμόπουλος έχει ευρύτερη αποδοχή σε όλο το πολιτικό φάσμα, ανεξαρτήτως ιδεολογικών αποκλίσεων, εξαιρουμένων βεβαίως της Χρυσής Αυγής και του Κομμουνιστικού Κόμματος. Εξυπακούεται ότι μια τέτοια κυβέρνηση ειδικού σκοπού θα περιλαμβάνει μεν και πολιτικά πρόσωπα, αλλά βασικώς προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους και αντίστοιχης αποτελεσματικότητας. Αλλωστε, μια απορία των Ευρωπαίων που είχε διατυπωθεί προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλο, μετά τις εκλογές και τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν γιατί δεν είχαν παραμείνει οι υπουργοί της υπηρεσιακής κυβέρνησης.

Εχοντας μεν καθημερινή πλέον επαφή με τον Ελληνα επίτροπο, είναι λογικό οι Βρυξέλλες να γνωρίζουν πώς σκέπτεται και να έχουν δοκιμάσει την αξιοπιστία του σύμφωνα με τα δικά τους πρότυπα. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να υπάρχουν και άλλες προσωπικότητες που θα  τύγχαναν μιας θετικής υποδοχής από τους Ευρωπαίους εταίρους, διότι ναι μεν είναι υπόθεση καθαρώς ελληνική η συγκρότηση μιας κυβέρνησης, πλην όμως διευκολύνει τις σχέσεις με τους δανειστές ένα πρόσωπο με το οποίο θεωρούν ότι μπορούν να συνδιαλέγονται χωρίς αστερίσκους.

Εκτός οι πρώην και η λύση του τεχνοκράτη

Αν εξαιρέσουμε τον Κώστα Καραμανλή, ενδεχομένως θα πρέπει να αποκλείσουμε μια μη πολιτική προσωπικότητα από την τοποθέτησή της ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης οικουμενικής φύσεως. Και αυτό διότι, μπορεί μεν ένας τεχνοκράτης να διαθέτει το πλεονέκτημα ότι δεν λαμβάνει υπ’ όψιν οποιοδήποτε πολιτικό κόστος έναντι ενός καθαρόαιμα πολιτικού προσώπου, δεδομένων των ευρείας κλίμακας μεταρρυθμιστικών μέτρων που πρέπει να εφαρμοσθούν. Εντούτοις, τα προβλήματα της χώρας αλλά και των σχέσεων με τους δανειστές δεν απαιτούν απλώς την τεχνογνωσία ενός τεχνοκράτη, αλλά είναι πλέον και θέμα πολιτικής προσέγγισής τους.

Τα πολιτικά πρόσωπα που θα μπορούσαν να επιλεγούν για μία τέτοια θέση θα πρέπει πρώτιστα να τυγχάνουν αποδοχής και από το όσο το δυνατόν ευρύτερο πολιτικό φάσμα.

Ετσι, από τους εν ενεργεία πολιτικούς είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να αποκλεισθούν όσοι διετέλεσαν πρωθυπουργοί, αλλά και οι αρχηγοί κομμάτων που συγκυβέρνησαν, όπως λ.χ. οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Παπανδρέου, ή άλλα πολιτικά πρόσωπα των οποίων το όνομα είχε ακουστεί στο πλαίσιο πολιτικών προοπτικών, όπως του Φώτη Κουβέλη.

Με άλλα λόγια, είναι προφανές ότι αποκλείεται ένα πρόσωπο που δεν θα έχει την ανοχή όλου του πολιτικού συστήματος, παρά το γεγονός ότι η ανάγκη για συγκρότηση κυβέρνησης εθνικού σκοπού, όπως η οικουμενική, θα δείχνει ότι η συγκυρία είναι πολύ κρίσιμη και οι όποιες πολιτικές μεμψιμοιρίες θα είναι επικίνδυνη πολυτέλεια τη συγκεκριμένη στιγμή.

parapolitika.gr

Το μόνο το οποίο υπερασπίστηκε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών σε συνέντευξή του στον ανταποκριτή της εφημερίδας Liberation στις Βρυξέλλες -στο πλαίσιο ενός ντοκιμαντέρ για την Ελλάδα- ήταν η πολιτική που εφαρμόζεται στην χώρα μας,

ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο σύνολο των θεμάτων που αφορούν την Ελλάδα από τις ανεφάρμοστες προεκλογικές υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα, την πρόταση για προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, το δημοψήφισμα και την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.
«Ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε πριν και μετά τις εκλογές, ότι αν η Γερμανία πλήρωνε αποζημιώσεις στην Ελλάδα για τα εγκλήματα και τις καταστροφές που διέπραξαν οι ναζί κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αυτό θα μείωνε το δημόσιο χρέος. Κάποιος που λέει τέτοιες ανοησίες στον λαό του δεν μπορεί να τηρήσει την υποχρέωσή του, που είναι να πει την αλήθεια. Αυτός ο εθνικισμός, αυτές οι ανεύθυνες κουβέντες θα μπορούσαν να στραφούν μόνο ενάντια σε εκείνους που τις χρησιμοποιούσαν», ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο κ. Σόιμπλε.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών πάντως υποστήριξε ότι δεν ένιωσε έκπληξη από τη νίκη του Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές, γιατί όπως λέει «ο Αντώνης Σαμαράς το τελευταίο εξάμηνο κατά το οποίο ήταν στην εξουσία ήταν πολύ διστακτικός», ενώ αποκάλυψε πως είχε εκφράσει στον Αλέξη Τσίπρα, κατά τις συναντήσεις τους, την επιθυμία του να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ.
Υποσχέσεις
Του είχε επισημάνει παράλληλα ότι προβαίνει σε υποσχέσεις που δεν μπορεί να κρατήσει. «Είχε έρθει στο Βερολίνο και είχαμε συζητήσει επί μακρόν. Μου είπε πως θεωρούσε την πολιτική μας εσφαλμένη, αλλά ήθελε βεβαίως να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Εγώ του απάντησα ότι αν υπόσχεται στους ψηφοφόρους πως η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη χωρίς να εφαρμόσει τους όρους των προγραμμάτων βοήθειας, τότε υπόσχεται κάτι που δεν μπορεί να εφαρμόσει», ανέφερε. Απέρριψε δε κατηγορηματικά το ότι υπάρχουν ιδεολογικές προκαταλήψεις απέναντι σε ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα, υπογραμμίζοντας πως παρά τις όποιες ιδεολογικές διαφορές, όταν ένας λαός αποφασίσει να εκλέξει μια κυβέρνηση, τότε αυτή η κυβέρνηση εκπροσωπεί τη χώρα. Παράλληλα ο Β. Σόιμπλε υποστήριξε ότι σε καμία περίπτωση δεν υποστήριξε την αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ. «Είπα απλώς πως αν η Ελλάδα θεωρούσε πως κάτι τέτοιο θα ήταν καλύτερο για τη χώρα και υπήρχαν πολλοί που το υποστήριζαν τότε στην Ελλάδα, τότε θα έπρεπε να τη στηρίξουμε και να τη βοηθήσουμε» διευκρίνισε.
Χρησιμοποιώντας μάλιστα τα λόγια του Ζ. Κ. Γιούνκερ πως «οι Έλληνες είναι ένας μεγάλος λαός, αλλά η Ελλάδα δεν είναι κράτος», πρόσθεσε ότι πάντα αναρωτιόταν -όπως και πολλοί οικονομολόγοι- αν η Ελλάδα με αυτήν την οικονομική κατάσταση και ένα δυσλειτουργικό κρατικό τομέα, θα ήταν καλύτερο να αποχωρήσει από το ευρώ για ένα χρονικό διάστημα, ώστε να ανακάμψει οικονομικά και να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της, πριν επιστρέψει στην Ευρωζώνη.
ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
Μάλιστα όπως επισήμανε η Γερμανία δεν επέβαλε απολύτως τίποτε στην Ελλάδα, καθώς η συμφωνία της 13ης Ιουλίου ανάμεσα στη χώρα μας και την Ευρωζώνη υπήρξε αντικείμενο διαπραγμάτευσης ανάμεσα στους 19 υπουργούς Οικονομικών. Ο Β. Σόιμπλε εμφανίστηκε αμετακίνητος στην άποψή του για την ορθότητα του προγράμματος που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι οι μεταρρυθμίσεις σε μια οικονομία πηγαίνουν μαζί με οδυνηρούς περιορισμούς.
Σε ερώτηση μάλιστα γιατί σε αντίθεση με την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Κύπρο και την Ισπανία, η Ελλάδα δεν κατάφερε να εξέλθει από την κρίση μετά από δύο προγράμματα διάσωσης, ο Γερμανός υπουργός τόνισε ότι σύμφωνα με τα οικονομικά στοιχεία που παρουσίαζε η χώρα μας έως το 2009, ήταν μια οικονομία της οποίας η επιβίωση δεν ανταποκρίνονταν στα πραγματικά παραγωγικά μέσα της. «Όταν η κρίση ξεκίνησε να γίνεται αισθητή, το ΔΝΤ και η Ε.Ε. θέλησαν να δώσουν στην Ελλάδα την ευκαιρία να ορθοποδήσει οικονομικά, με την προϋπόθεση να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις», ανέφερε. Κάτι τέτοιο δεν έλαβε χώρα, κατέληξε ο κ. Σόιμπλε, «γιατί οι μεταρρυθμίσεις είναι επώδυνες και το ελληνικό κράτος, όπως και οι ίδιοι οι Έλληνες, παραδέχονται, είναι αδύναμο και δυσλειτουργικό».