Το 1990 πέθαναν 12,7 εκατομμύρια παιδιά έως πέντε ετών, ενώ φέτος ο αντίστοιχος αριθμός υπολογίζεται ότι για πρώτη φορά θα μειωθεί κάτω από τα έξι εκατομμύρια (5,9 εκατ.).

Σύμφωνα με το crazynews.gr η παιδική θνησιμότητα έχει μειωθεί σήμερα περίπου στο μισό, σε σχέση με το 1990, σύμφωνα με νέες επιστημονικές εκτιμήσεις από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την Unicef. Ενώ το 1990 πέθαναν 12,7 εκατομμύρια παιδιά έως πέντε ετών, φέτος ο αντίστοιχος αριθμός υπολογίζεται ότι για πρώτη φορά θα μειωθεί κάτω από τα έξι εκατομμύρια (5,9 εκατ.).

Σύμφωνα με νέες επιστημονικές εκτιμήσεις από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την Unicef, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ντάντσεν Γιου, που έκαναν τη δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet», χαρακτήρισαν θετική αυτή την εξέλιξη. Επισήμαναν όμως ότι η πρόοδος είναι μικρότερη σε σχέση με τους αρχικούς στόχους που είχαν τεθεί. Ο στόχος του ΟΗΕ ήταν η μείωση της παιδικής θνησιμότητας κατά τα δύο τρίτα μεταξύ 1990-2015, ενώ η μείωση έφθασε στο 53%. Τον στόχο του ΟΗΕ πέτυχαν να υλοποιήσουν μόνο 62 από τις 195 χώρες.

Σύμφωνα με την έκθεση, περίπου 16.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών συνεχίζουν να πεθαίνουν καθημερινά, πολλά από αιτίες που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί (πνευμονίες, διάρροια, ελονοσία, κακή διατροφή κ.α.). Συνολικά, μεταξύ 1990-2015 πέθαναν 236,3 εκατομμύρια παιδιά έως πέντε ετών, τα περισσότερα στη Δυτική και Κεντρική Αφρική.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος πρόωρου θανάτου είναι στις πρώτες μέρες μετά τη γέννηση του παιδιού. Σχεδόν οι μισοί θάνατοι (45%) συμβαίνουν κατά τον πρώτο μήνα μετά τον τοκετό.

Η έκθεση επίσης αναδεικνύει τις μεγάλες ανισότητες που υπάρχουν διεθνώς και στην παιδική θνησιμότητα. Ενώ τα παιδιά στην υποσαχάρια Αφρική έχουν μία στις 12 πιθανότητες να πεθάνουν προτού γιορτάσουν τα πέμπτα γενέθλιά τους, στις ανεπτυγμένες χώρες η αντίστοιχη πιθανότητα είναι μόλις μία στις 147.

Δείτε επίσης: Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Να πληρώσει η εκκλησία ολόκληρο το ελληνικό χρέος!
Τα νέα στοιχεία για την παιδική θνησιμότητα δόθηκαν στη δημοσιότητα λίγο πριν τη σύνοδο κορυφής στη Νέα Υόρκη, όπου θα τεθούν οι ανανεωμένοι «Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης», οι οποίοι θα αντικαταστήσουν για την επόμενη 15ετία (2016-2030) τους «Στόχους Ανάπτυξης Χιλιετίας» (1990-2015).

Το 1990 οι θάνατοι παιδιών ανά 1.000 γεννήσεις ήταν κατά μέσο όρο 91, το 2015 έπεσαν στους 53 και ο νέος στόχος για το 2030 είναι η μείωσή τους στους 25. Σήμερα 116 χώρες έχουν ήδη «πιάσει» αυτό τον στόχο, αλλά άλλες απέχουν πολύ.

Με τις σημερινές τάσεις, γύρω στα 94 εκατομμύρια παιδιά θα πεθάνουν μεταξύ 2015 – 2030, αλλά αν υπάρξει περαιτέρω πρόοδος και οι νέοι στόχοι επιτευχθούν, τότε οι θάνατοι μέσα στην επόμενη 15ετία θα περιοριστούν στα 56 εκατομμύρια, δηλαδή 38 εκ. παιδιά θα σωθούν. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται σημαντική πρόοδος σε 47 χώρες, από τις οποίες οι 34 στην υποσαχάρια Αφρική.

Τραγικές στιγμές βιώνει η ποδοσφαιρική ομάδα της Βέροιας και το ελληνικό ποδόσφαιρο μετά το θάνατο του τερματοφύλακα της "Βασίλισσας του Βορρά", Στέλιου Μαρκούση. 

Ο μόλις 18χρονος ποδοσφαιριστής στην πρώτη του προπόνηση με την ομάδα των ανδρών, ως επίλεκτος από την Κ-20 της Βέροιας, έχασε τις αισθήσεις του και σωριάστηκε στο έδαφος. Υπέστη ανακοπή.

Του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες, ενώ ύστερα από λίγο κατέφθασε το ασθενοφόρο και διεκομίσθη στο νοσοκομείο της Βέροιας. Εκει, οι γιατροί έδωσαν μάχη για να τον επαναφέρουν και να τον κρατήσουν στη ζωή, αλλά δυστυχώς, ο νεαρός ποδοσφαιριστής απεβίωσε.

Η πρώτη του προπόνηση με την ομάδα των ανδρών ήταν και η μοναδική, αφού λίγα λεπτά μετά την έναρξή της, έχασε τις αισθήσεις του και συνέβη το μοιραίο.

newsit.gr

«Είμαι σίγουρος πως μας ακούς, μας βλέπεις, μας αγγίζεις μας βοηθάς»...

Ένας χρόνος κλείνει σήμερα από τη μέρα που έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Έλληνας δημιουργός, Αντώνης Βαρδής. Η είδηση του θανάτου του, τα ξημερώματα της 2 Σεπτεμβρίου είχε συγκινήσει το πανελλήνιο, καθώς ο τραγουδιστής ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και επί σειρά ετών είχε χαρίσει αναρίθμητα μουσικά κομμάτια στο κοινό.

Για την οικογένειά του το φορτίο παραμένει βαρύ. Ο γιος του Γιάννης, συγκλονίζει με ανάρτησή του στο λογαριασμό του στο Instagram.

«Η δυσκολότερη νύχτα της ζωής μας. Ένας χρόνος σήμερα. Μέχρι να πλησιάσει η ώρα 6 το πρωί. Είμαι σίγουρος πως μας ακούς, μας βλέπεις, μας αγγίζεις μας βοηθάς. Εύχομαι και να σου λείπουμε όπως λείπεις εσύ σε μας. Σ' αγαπάω πατέρα μου», έγραψε ο Γιάννης Βαρδής στη λεζάντα ενός βίντεο όπου βλέπουμε τον Αντώνη Βαρδή να τραγουδά με την κιθάρα του το "Έτσι Ξαφνικά"..

Ο Αντώνης Βαρδής διαγνώστηκε με καρκινικό όγκο στο κεφάλι το 2013 και ξεκίνησε αγώνα για να κρατηθεί στη ζωή. Παρά τις θεραπείες που ακολούθησε, χρειάστηκε το 2014 να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στη Γερμανία, μετά την οποία υπήρξαν ενδείξεις βελτίωσης. Παρ' όλ' αυτά η υγεία του γρήγορα επιδεινώθηκε καθώς η δεξιά πλευρά του παρέλυσε και δεν ήταν σε θέση να περπατήσει, ενώ παράλληλα αντιμετώπιζε προβλήματα με τον οισοφάγο του. Έπειτα ακολούθησε ειδικές θεραπείες και νοσηλεύτηκε σε κρίσιμη κατάσταση σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας έχοντας στο πλευρό του την οικογένεια του και άτομα από το στενό του περιβάλλον. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 2014 άφησε την τελευταία του πνοή στο Νοσοκομείο Υγεία.

zappit.gr

Το κορίτσι- πηγή έμπνευσης για το τραγούδι «Μια βραδιά στο Λούκι» των αδελφών Κατσιμίχα, έφυγε από τη ζωή. Το συγκινητικό αντίο του στιχουργού Αγγελου Σφακιανάκη.

«Προχτές εκεί που τα 'πινα με κάποιον κολλητό μου, κοιτώ και βλέπω πίσω μου δυο μάτια δυο ματάκια, γυρίζω στον δικό μου, "ο τύπος μου, Νικόλα", "και μένα", μ’ απαντάει, κι εκεί αρχίσαν όλα...». Η Ρενέ το κορίτσι που ήταν η αφορμή και η έμπνευση τελικά... για να γραφτούν οι στίχοι του τραγουδιού «Μια βραδιά στο Λούκι» των αδελφών Κατσιμίχα, έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Το αποκάλυψε ο στιχουργός Αγγελος Σφακιανάκης με ένα ιδιαίτερα συγκινητικό κείμενο στο musicpaper.gr που διηγείται πως γνώρισε τη Ρενέ και κατόπιν πως η ίδια η κοπέλα γνώρισε τον Χάρη Κατσιμίχα και τον Νίκο Ζιώγαλα. Ο Άγγελος Σφακιανάκης έμαθε μετά από χρόνια πως το κορίτσι του τραγουδιού δεν ήταν άλλο από τη Ρενέ...

To αντίο του Αγγελου Σφακιανάκη στη Ρενέ:

«Την Κυριακή πριν το Πάσχα του '78 ο Αντώνης Βεζυρτζής, ο Εμμανουήλ Κουτσουρέλης κι εγώ, αποφασίσαμε να περάσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση τελείως μόνοι στο άδειο πατρικό του Αντώνη στην Ζάκυνθο. Όμως ήταν άλλες οι βουλές του Σύμπαντος.

Η πληροφορία διέρρευσε, και τα σχέδια ανατράπηκαν. Από την Μεγάλη Τετάρτη άρχισαν να έρχονται πρώην, νυν και επόμενες και μαζί με τους παλιούς φίλους του Αντώνη που πέρναγαν για ένα γεια, το πατρικό γρήγορα έγινε youth hostel. Τη Μεγάλη Παρασκευή πέρασε απ' το σπίτι με κάτι φίλους του οικοδεσπότη μια ξεχωριστή ύπαρξη. Αδύνατη, τρυφερή, πρόσχαρη με μακριά δάχτυλα και κομμένα τα μαλλιά της αλά γκαρσόν. Μας την σύστησε ο συνοδός της, από δω η «Ρενέ». Η χάρη της και μια γλυκιά καλοσύνη τυλιγμένη με την αστική της ευγένεια απλώθηκε σε όλη την παρέα. Κάναμε συντροφιά και η Ρενέ ξανά ήρθε την επομένη μόνη. Το βράδυ με τον Αντώνη γοητευμένοι και οι δύο από την νέα γνωριμία πίναμε και συζητούσαμε ως μύστες του ωραίου προσπαθώντας να προσδιορίσουμε την γοητεία της. Ο Αντώνης που ήταν εικαστικός, εκείνα τα χρόνια δούλευε κάτι σχεδιαστικές φόρμες που ήταν πότε κοίλες και πότε κυρτές ανάλογα στο φως και την εσωτερική διάθεση του παρατηρητή.

Μ’ αρέσει γιατί είναι «ήτο δεν ήτο» δήλωσε. Είναι θελκτική αλλά χωρίς σεξισμό. Είναι κορίτσι με την αθωότητα αγοριού. Είναι άφυλα ερωτική. Είναι νεράιδα αλλά και του κόσμου τούτου συμπλήρωσα εγώ. Η Ρενέ είχε βαφτιστεί πλέον από τον Βεζυρτζή ως «ήτο δεν ήτο». Έτσι δεν έμαθα ποτέ το επίθετό της. Η Πασχαλιάτικη Ζάκυνθος τελείωσε και συνεχίσαμε να βλεπόμαστε στην Αθήνα. Ένα βράδυ πήγα την Ρενέ στο Λούκυ, ένα μπαρ στη Χάρητος. Συνάντησα γνωστούς και φίλους. Ο Αλέξης, ο Νίκος, ο Γιώργος, η Τούλα, ο Θωμάς. Το Λούκυ ήταν στέκι. Ήταν κι ο Χάρης Κατσιμίχας με τον Ζιώγαλα εκεί. Με τον καιρό με τη Ρενέ χαθήκαμε. Μετά από χρόνια ο Χάρης μου εκμυστηρεύτηκε εγκάρδια πως το κορίτσι που περιγράφει στο τραγούδι «Μιά βραδιά στο Λούκυ» ήταν το κορίτσι που συνόδευα εκείνο το βράδυ. Το «Μιά βραδιά στο Λούκυ» γράφτηκε με αφορμή την Ρενέ. Είμαι βέβαιος πως γράφτηκαν κι άλλα τραγούδια για κείνη, απλώς δεν τα έμαθα ποτέ. Καλό ταξίδι Ρενέ».

thetoc.gr