Όταν ένα δηλητηριώδες φίδι δάγκωσε τον ο διάσημος ερπετολόγος Δρ Κάρλ Π. Σμίντ δεν το πολυσκέφτηκε. Ήξερε ότι δεν υπήρχε σωτηρία και αποφάσισε να καταγράψει όλα τα συμπτώματα την ώρα που το δηλητήριο κυλούσε μέσα στο σώμα του. Ο Σμίντ πέθανε 24 ώρες μετά...

Όλα έγιναν το 1957 και η ιστορία αυτή έγινε πρωτοσέλιδο σε μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες, όχι τόσο για τα όσα κατέγραψε ο ερπετολόγος, τα οποία ήταν ένας θησαυρός γνώσεων για τους συναδέλφους του αλλά για την αφοσίωσή του μέχρι θανάτου στην επιστήμη του!

Όλα όσα καταγράφηκαν από τον επιστήμονα μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή βοήθησαν τους άλλους επιστήμονες να σώσουν αμέτρητες ζωές. Στο βίντεο που παρουσίασε το ScienceFriday, θα ρίξουμε μια ματιά στο ημερολόγιο που κράτησε ο διάσημος ερπετολόγος.

Τα συγκεκριμένα φίδια που ζουν στην υποσαχάρια Αφρική, τα βρίσκει κανείς συνήθως στις κορυφές των δέντρων. Θεωρούνται μη επιθετικό είδος. Μάλιστα, όταν αντιληφθούν ανθρώπινη παρουσία εξαφανίζονται πριν καταλάβει κανείς ότι ήταν εκεί. Το πρόβλημα αρχίζει αν προσπαθήσει κάποιος να το σκοτώσει... Για να σε δαγκώσει έναν τέτοιο φίδι πρέπει να ανοίξει διάπλατα το στόμα του αφού τα δόντια με το δηλητήριο είναι στο πίσω μέρος του στόματός του.

Όταν δέχθηκε την επίθεση ο Σμίντ το 1957 δεν είχε καταγραφεί κανενός είδους παρόμοιο δάγκωμα. Η επιστημονική κοινότητα μάλιστα τα είχε καταχωρήσει στα άκακα είδη.

Ο δηλητήριο του συγκεκριμένου φιδιού καταστρέφει τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Όπως θα δείτε και στο βίντεο ο θάνατος από ένα τέτοιο δάγκωμα είναι βασανιστικός. Ο Σμίντ αρχικά είχε αιμορραγίες από τη μύτη, από το στόμα και από τα ούρα του. Την επομένη νόμιζε ότι τα χειρότερα είχαν περάσει. Αυτό που δεν γνώριζε ήταν ότι το αίμα θα πλημμύριζε τον εγκέφαλο και τα πνευμόνια του.

Είναι μια θλιβερή ιστορία αλλά δείχνει την αφοσίωση του επιστήμονα στο έργο του. Σήμερα έχουν συνολικά καταγραφεί μόλις 7 θανατηφόρα δαγκώματα...

πηγη: nerdist.com

Ενώ η Ε.Ε. προσποιείται ότι ασχολείται με το προσφυγικό με διασκέψεις κορυφής και με έγερση τειχών, καθημερινά αθώοι άνθρωποι και παιδιά πνίγονται στο Αιγαίο, προσπαθώντας να ζήσουν σε ασφάλεια και μακρυά από πολέμους.

Τήν ιδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση χύνει κροκοδείλια δάκρυα καθώς με λόγια άνευ περιεχομένου προσποιείται και αυτή. H Τουρκία, επιτρέπει την ανεμπόδιστη δράση των δουλεμπόρων που οδηγούν εκατοντάδες πρόσφυγες στό θάνατο.

Το ΕΠΑΜ προτείνει τα εξής μέτρα για να σταματήσουν οι θάνατοι:
1. Να καταγγελθεί η Τουρκία και να της επιβληθούν κυρώσεις για την ανοικτή συνεργασία των αρχών με τους δουλέμπορους, συνεργασία που υπάρχει εδώ και χρόνια.

2. Να εφαρμοστεί αυστηρά το διεθνές δίκαιο και οι συμβάσεις στα πλαίσια του ΟΗΕ για την μεταχείριση των προσφύγων από όλες τις χώρες υποδοχής. Αυτό σημαίνει ότι οι πρόσφυγες δικαιούνται άσυλο από την πρώτη χώρα στην οποία καταφεύγουν. Κι αυτή είναι η Τουρκία. Άρνηση της χώρας αυτής να υποδεχθεί τους πρόσφυγες με την απόδοση ασύλου - όπως προβλέπεται από το δίκαιο και τους νόμους - και καταλλήλων ταξιδιωτικών εγγράφων, πρεπει να συνεπάγεται κυρώσεις εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας.

3. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να υπερασπιστεί το κυριαρχικό δικαίωμα των ελληνικών αρχών να έχουν την αποκλειστική ευθύνη διεύθυνσης και διαχείρισης της κρίσης, εντάσσοντας εθελοντικές οργανώσεις, ΜΚΟ, ιδιωτικές πρωτοβουλίες και διεθνείς συνδρομές υπό τον άμεσο έλεγχο και συντονισμό της δράσης τους. Πρέπει να σταματήσει το ασύδοτο σαφάρι δήθεν εθελοντικών και άλλων ύποπτων "ανθρωπιστικών" οργανώσεων με θύματα αθώους πρόσφυγες για να εισπράξουν επιδοτήσεις, ή να εξυπηρετήσουν γεωστρατηγικές σκοπιμότητες.

4. Να καταγγελθει ή να ανασταλεί η Σύμβαση Δουβλίνου 2 και να αντιμετωπιστεί η κρίση όχι ως ένα εσωτερικό πρόβλημα της ΕΕ, αλλά ως διεθνές. Επομένως την ευθύνη της διευθέτησης, αλλά και της μεταφοράς του κόσμου αυτού οφείλει να απασχολήσει τη διεθνή κοινότητα με ευθύνη του ΟΗΕ. Δεν μπορούν να υπάρχουν κράτη, όπως οι ΗΠΑ, εμπλεκόμενα στους πολέμους που δημιουργούν την πρωτοφανή αυτή μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών και να "νίπτουν τας χείρας τους".

5. Εαν αρνηθούν ωρισμένα Κράτη-Μέλη να δεχθούν πρόσφυγες, τότε να καταγγελθούν αυτά στην διεθνή κοινότητα και διεθνείς οργανισμούς για συνεργασία σέ μαζική δολοφονία ανθρώπων, η οποία στοιχειωθετεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Με λόγια και διασκέψεις δεν σώζονται ανθρώπινες ψυχές. Μόνο με πράξεις και δράσεις αποφεύγονται οι θάνατοι.

Και το ΕΠΑΜ προτείνει συγκεκριμένες δράσεις.

Το συγκινητικό αντίο του Γιώργου Παπαδάκη...

Ο Κώστας Τσάκωνας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 72 ετών το απόγευμα της Τετάρτης, πέντε χρόνια μετά το σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, που του προκάλεσε μεγάλη αστάθεια, ενώ πάλευε με τον καρκίνο. Την είδηση για τον χαμό του αγαπημένου ηθοποιού επιβεβαίωσε ο Γιώργος Παπαδάκης μέσα από την εκπομπή του.

«Μας έχει έρθει μια είδηση δυσάρεστη για τον χαμό ενός πολύ γλυκού, πολύ τρυφερού ανθρώπου από τον καλλιτεχνικό χώρο. Επειδή στο παρελθόν είχε γίνει ολόκληρο θέμα για τον χαμό του και είχε διαψευστεί, είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί και το ψάχναμε μέχρι που επικοινωνήσαμε με το γραφείο τελετών που θα κάνει την εξόδιο ακολουθία προκειμένου να επιβεβαιωθούμε ότι όντως ο Κώστας Τσάκωνας από τους πιο χαμογελαστούς ανθρώπους έφυγε από τη ζωή, ιδιαίτερα ταλαιπωρημένος. Ένας γλυκύτατος ανθρώπος, γλυκύτατος άνθρωπος, που είχα την ευτυχία να τον γνωρίσω. Συλλυπητήρια στην οικογένειά του... Είχαμε πολλά mail, αλλά δε μπορούσαμε να πούμε τίποτα μέχρι να επιβεβαιώσουμε την είδηση», είπε ο δημοσιογράφος.

Ο Κώστας Τσάκωνας ήταν ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, περισσότερο γνωστός από τις κωμικές ταινίες «Κλασική περίπτωση βλάβης» και «Η μεγάλη απόφραξη».

Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1943 στην Αθήνα. Φοίτησε στη «Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Λεωνίδα Τριβιζά και στη δραματική σχολή «Βεάκη». Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε με εντελώς τυχαίο τρόπο σε μια ταινία μικρού μήκους του Κώστα Ζυρίνη. Στην συνέχεια έπαιξε σε πολλούς πρωταγωνιστικούς ρόλους στον κινηματογράφο, το θέατρο αλλά και στην τηλεόραση. Χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στην ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα».

Ο ηθοποιός τραυματίστηκε σοβαρά το 2004 όταν ένα δέντρο έπεσε στο κεφάλι του και σε συνδυασμό διάφορων προβλημάτων υγείας που τον ταλαιπωρούσαν, δεν ήταν σε θέση να εργασθεί στο θέατρο. Τα προβλήματα υγείας και η δυσχερής οικονομική του κατάσταση τον οδήγησαν να σκεφτεί να κάνει απεργία πείνας, ως ένδειξη διαμαρτυρίας το Πάσχα του 2011.

zappit.gr

dimokratiki.gr