Μεγάλες αλλαγές έρχονται στις συντάξεις, καθώς αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού,προβλέπεται μεγαλύτερο «πέναλτι» για όσους αποχωρούν πρόωρα, ενώ από τη σύνταξη του Σεπτεμβρίου θα υπάρξει μεγαλύτερη εισφορά για υγειονομική περίθαλψη.

Επίσης, το φθινόπωρο θα κριθεί και η «τύχη» της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, καθώς θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή αν δεν βρεθούν στο ενδιάμεσο ισοδύναμα μέτρα. Το «Έθνος της Κυριακής» παρουσιάζει με τη βοήθεια του ειδικού σε θέματα ασφαλιστικού Δικαίου Διονύση Ρίζου τις αλλαγές που μπαίνουν σε ισχύ:

1. Αυξάνεται η ποινή σε όσους επιλέγουν την πρόωρη έξοδο

Η έξτρα περικοπή θα είναι 10% και θα διαρκεί μέχρι να φτάσει ο ασφαλισμένος το όριο της πλήρους συνταξιοδότησης (δηλαδή, μάξιμουμ για μία πενταετία). Πλέον προστίθεται ένα επιπλέον 10%, με αποτέλεσμα συνολική η μείωση για όποιον αποχωρεί πέντε έτη νωρίτερα να είναι 40% (ή 32,5% για δημοσίους υπαλλήλους που κλείδωσαν δικαίωμα μέχρι το τέλος του 2010).

2. Οι συντάξεις θα υπολογίζονται με μικτό τρόπο

Για το τελικό ποσό λαμβάνονται υπόψη τα εξής:

Τμήμα της σύνταξης που αντιστοιχεί στον χρόνο ασφάλισης έως 31 Δεκεμβρίου 2010 υπολογίζεται με τις διατάξεις που ίσχυαν. Δηλαδή με ποσοστό αναπλήρωσης στις συντάξιμες αποδοχές 80% για τα έτη μέχρι 2007 και 72% για τα έτη 2009-2010 επί τα 35α που έχουν συμπληρωθεί μέχρι το τέλος του 2010.
Τμήμα της σύνταξης που αντιστοιχεί στον χρόνο ασφάλιση από 1ης Ιανουαρίου 2011 έως την ημερομηνία εξόδου και υπολογίζεται με τους νέους συντελεστές των νόμων 3863 και 3865/2010. Επίσης όλοι οι εν λόγω ασφαλισμένοι δικαιούνται τμήμα της Βασικής Σύνταξης. Από το άθροισμα αυτών των ποσών θα προκύψει το τελικό ποσό της σύνταξης.
Οι αλλαγές ισχύουν αναδρομικά και για όσους άνοιξαν την πόρτα εξόδου μετά την 1η Ιανουαρίου και μέχρι τώρα είχαν περιοριστεί στην προσωρινή σύνταξη.

3. Πλήγμα για όσους έχουν λίγα ένσημα και διαδοχική ασφάλιση

Σημαντική αλλαγή έρχεται σε όσους θέλουν να αποχωρήσουν με λίγα χρόνια ασφάλισης και οι εισφορές τους βασίζονταν σε χαμηλές αποδοχές, ενώ εγάλοι χαμένοι είναι και όσοι έχουν διαδοχική ασφάλιση και έχουν λίγα ένσημα στον συμμετέχοντα φορέα, με συνέπεια το εν λόγω τμήμα να υπολογίζεται με τα κατώτατα όρια.

Σύμφωνα και με εγκύκλιο της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικής Ασφάλισης, το νέο κατώτατο όριο που θα χρησιμοποιείται για τους υπολογισμούς της σύνταξης για τον χρόνο από 1η Ιανουαρίου 2011 και μετά θα είναι στα 392 ευρώ, σε αντίθεση με το κατώτατο όριο των 486 ευρώ που χρησιμοποιείτο έως σήμερα. Έτσι πέραν του ότι με τη νέα ρύθμιση το ποσό των κατώτατων ορίων θα χορηγείται με τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας το ποσό αυτό θα είναι κατά 90 ευρώ περίπου χαμηλότερο.

Το μέτρο αυτό θίγει ιδιαίτερα τις μητέρες ανηλίκων που έφευγαν από το ΙΚΑ με μειωμένη σύνταξη, καθώς από τα 600 ευρώ κατά μέσο όρο θα περιοριστούν στα 320 με 340 ευρώ.

4. Υπολογισμός των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων με τις αποδοχές του 2011

Για ακόμη έναν χρόνο ο υπολογισμός της σύνταξης των δημοσίων υπαλλήλων θα γίνεται με τις συντάξιμες αποδοχές που είχαν τον Οκτώβριο του 2011 και όχι τις σημερινές ή αυτές που λαμβάνουν τα τελευταία χρόνια με βάση το ενιαίο μισθολόγιο. Έτσι ακόμη και στις περιπτώσεις που υπάλληλος έχει λάβει μισθολογική αύξηση μέσω κλιμακίου την τελευταία τετραετία, αυτό δεν θα λαμβάνεται υπόψη.

5. Αύξηση των κρατήσεων για υγειονομική περίθαλψη

Οι κρατήσεις για υγειονομική περίθαλψη, θα πάνε στο 6% στην κύρια σύνταξη και στο 6% στην επικουρική σύνταξη, από τη σύνταξη του Σεπτεμβρίου ενώ σε τρεις ισόποσες δόσεις θα μοιραστούν τα αναδρομικά για τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, καθώς το μέτρο ισχύει αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου.

Στις κύριες συντάξεις η επιπλέον εισφορά 2% για παροχές ασθενείας σε είδος από τον ΕΟΠΥΥ θα υπολογιστεί επί του αρχικού μικτού μηνιαίου ποσού (δηλαδή πριν από τις περικοπές). Στις επικουρικές συντάξεις ο υπολογισμός θα είναι διαφορετικός, καθώς το 6% θα παρακρατείται από τις καταβαλλόμενες συντάξεις.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Η αορτή είναι η μεγαλύτερη και σημαντικότερη αρτηρία του ανθρωπίνου σώματος.

Ξεκινά από την καρδιά, διασχίζει το θώρακα ως θωρακική αορτή, δίνοντας κλάδους που παρέχουν αίμα στην κεφαλή, τον εγκέφαλο και τα άνω άκρα, διέρχεται το διάφραγμα και πλέον ως κοιλιακή αορτή δίνει κλάδους που διανέμονται στα κοιλιακά σπλάχνα και στους νεφρούς και τελικά χωρίζεται στις λαγόνιες αρτηρίες που συνεχίζουν προς τα κάτω άκρα.

Αν σε κάποιο σημείο της πορείας της η αορτή εμφανίσει διάταση του τοιχώματος της, δηλαδή αρχίσει να “ξεχειλώνει”, και η διάμετρος του αγγείου αυξηθεί κατά 50%, τότε μιλάμε για ανεύρυσμα. Η συχνότερη εντόπιση των ανευρυσματών της αορτής είναι στην κοιλιακή αορτή, κάτω από τις νεφρικές αρτηρίες. Στο σημείο αυτό η μέση διάμετρος της αορτής είναι περίπου 2 εκ. οπότε ανεύρυσμα θεωρείται όταν η διάμετρος ξεπεράσει τα 3 εκ.

Αν και τα ανευρύσματα δεν δίνουν συνήθως συμπτώματα και ανακαλύπτονται  τυχαία σε απεικονιστικό έλεγχο για άλλες αιτίες πχ. υπέρηχο  κοιλίας ή αξονική τομογραφία σπονδυλικής στήλης, η ρήξη ενός ανευρύσματος αποτελεί μία δραματική επιπλοκή με μεγάλη θνητότητα: το 50% των περιπτώσεων δεν προλαβαίνει καν να φτάσει στο νοσοκομείο, από όσους φτάσουν το 50% θα μπορέσει να χειρουργηθεί και από όσους χειρουργηθούν το 50% μόνο θα επιβιώσει.  

Επομένως η έγκαιρη διάγνωση και χειρουργική αντιμετώπιση έχει μεγίστη σημασία. Το όριο διαμέτρου της κοιλιακής αορτής για χειρουργική αντιμετώπιση θεωρείται γενικά τα 5 εκ., διάμετρος πάνω από την οποία, ο κίνδυνος να ραγεί ένα ανεύρυσμα είναι μεγαλύτερος από τον κίνδυνο του χειρουργείου.

Η ανοικτή αντιμετώπιση, η αντικατάσταση δηλαδή του ελαττωματικού τμήματος της αορτής με συνθετικό μόσχευμα μέσω τομής στην κοιλιά, αποτέλεσε για πολλά χρόνια το χρυσό χειρουργικό κανόνα. Τα τελευταία χρόνια όμως είναι πλέον δυνατή η αποκατάσταση με ενδαγγειακές τεχνικές, δηλαδή με τοποθέτηση stent.

Η ευκολία της προσπέλασης, η ελάχιστη απώλεια αίματος, το γεγονός ότι κατά κανόνα δεν απαιτείται νοσηλεία σε ΜΕΘ, η ταχύτερη μετεγχειρητική αποκατάσταση και μειωμένη διάρκεια νοσηλείας (σε 3 ημέρες ο ασθενής είναι σπίτι του!)  καθιστά την ενδαγγειακή μέθοδο την πρώτη πλέον επιλογή για την αντιμετώπιση των ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής καθώς επίσης την καθιστά εφικτή σε ασθενείς, οι οποίοι λόγω υψηλού εγχειρητικού κινδύνου (σοβαρά καρδιοαναπνευστικά προβλήματα) δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με την ανοικτή μέθοδο.

Προϋπόθεση βέβαια για την επιτυχή αντιμετώπιση αποτελεί ο σωστός προεγχειρητικός σχεδιασμός και η εξατομικευμένη για κάθε ασθενή επιλογή της κατάλληλης μεθόδου.