Η έξοδος από τα μνημόνια και η είσοδος στις αγορές είναι τάχα δείγματα ανάκαμψης ή μια αναλαμπή στην εύθραυστη οικονομική κατάσταση της Ελλάδας;

Αναμένουμε "επενδύσεις" για να ανοίξουν δουλειές, να μειωθεί η ανεργία, να έρθουν εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, να μειωθεί το έλλειμμα των Τραπεζών, να δουλέψουν οι επιχειρήσεις. Γενικότερα να αρχίσει η ανάπτυξη στην Ελλάδα.Επενδύσεις στον Τουρισμό, στην πρωτογενή παραγωγή και στην αγροτική καλλιέργεια δεν θα φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα αν δεν επενδύσουμε και στον πληθυσμό.Και όταν αναφερόμαστε σε πληθυσμό δεν είναι λογικό να σκεφτόμαστε εισερχόμενα εργατικά χέρια μόνο.

Για να είναι υγιής η πορεία μιας χώρας θα πρέπει ο πληθυσμός της να κάνει κύκλο ζωής μέσα σε αυτή.
Να υπάρξουν παιδιά που θα αγαπήσουν τον τόπο τους και θα μείνουν σε αυτόν.
Παιδιά που θα μορφωθούν και θα κατακτήσουν επιστήμες ή θα καταρτιστούν άρτια ώστε να μπορέσουν να βιοποριστούν ως ενήλικες και να αποχτήσουν αργότερα τα δικά τους παιδιά. Έτσι κινείται η οικονομία, η παιδεία, η υγεία και ωφελούνται η κοινωνική ασφάλιση, δηλαδή η τρίτη ηλικία, η άμυνα, ο πολιτισμός, και πολλά άλλα.

Δυστυχώς ο Δημογραφικός κατήφορος αποκτά όλο και μεγαλύτερο μέγεθος.
Δέκα ημέρες πριν τις εκλογές της 7/7/2019 το προεδρείο της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων (Α.Σ.Π.Ε.) συναντήθηκε με τον σημερινό Πρωθυπουργό, κ. Κυριάκο Μητσοτάκη.

Στην συνάντηση εκείνη συμφωνήσαμε για την αναγκαιότητα της στήριξης της Ελληνικής Οικογένειας όχι μόνο γιατί είναι συνταγματική επιταγή (άρθρο 21) αλλά γιατί αποτελεί κοινωνική και δημογραφική ανάγκη της Πατρίδας μας.
Ήδη άρχισε η μείωση των φόρων στα υπερφορολογημένα νοικοκυριά με την μείωση του ΕΝΦΙΑ αλλά και η τακτοποίηση των οφειλών με ρυθμίσεις για να ενταχθούν περισσότεροι στις 120 δόσεις. Είναι μια ανάσα, μια κίνηση προς την επάνοδο στην κανονικότητα, αλλά είμαστε ακόμη πολύ μακριά από την πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη. Η πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη είναι αυτή που φορολογεί μια οικογένεια στο κατά κεφαλήν εισόδημά της (στην κατεύθυνση αυτή είναι η Γαλλία), υπολογίζει το πλήθος των παιδιών για να ορίζει τα τετραγωνικά μέτρα που εξαιρούνται από τον ΕΝΦΙΑ, δεν φορολογεί ως είδος πολυτελείας το 7-θέσιο, 8-θέσιο, 9-θέσιο κ.λπ. αυτοκίνητο του πολύτεκνου. Επίσης, ένα κράτος δικαίου δεν θα φορολογούσε ποτέ κάτω από τα όρια της φτώχειας τα εισοδήματα των οικογενειών με δεδομένο τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Αυτά σε ένα κράτος που θα έβαζε ως στοίχημα επιβίωσης να γίνει κράτος δικαίου. Κάθε αντιπαραβολή με την πραγματικότητα, δεν αντέχει καν σε συζήτηση... Απλώς πληγώνει.

Δυστυχώς όμως πρέπει να γίνει άμεσα ο μακρύς αγώνας με τελικές ταχύτητες....
Επιτακτική ανάγκη η "εναρμόνιση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής" για να έχουν δυνατότητες οι γονείς να εργάζονται απρόσκοπτα αποκτώντας όσα παιδιά επιθυμούν.
Επιτακτική ανάγκη η στήριξη στα νέα ζευγάρια ώστε ο ερχομός ενός παιδιού να μην τους δημιουργεί απόγνωση για τα ιατρικά έξοδα για την γέννησή του και το κόστος της ανατροφής του.
Ανάγκη είναι ο προγεννητικός έλεγχος και δεν καλύπτεται επαρκώς στα δημόσια μαιευτήρια καθώς δεν επιδοτείται και η δυνατότητα κάλυψής του από τον ιδιωτικό τομέα.
Ανάγκη είναι η επάρκεια σε κλίνες για τοκετούς στα δημόσια μαιευτήρια και δυστυχώς επιδοτείται μόνο η καισαρική τομή στις ιδιωτικές μαιευτικές κλινικές.
Ανάγκη είναι η επάρκεια σε θέσεις στους παιδικούς σταθμούς και στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης (Κ.Δ.ΑΠ.).
Ανάγκη είναι να δημιουργηθεί και στην Ελλάδα η πρακτική πολλών Ευρωπαϊκών χωρών με την "νταντά της γειτονιάς".
Ανάγκη είναι η βασική εκπαίδευση να δίνει εφόδια ζωής εκτός από ένα στείρο απολυτήριο, όπως η πιστοποίηση μιας ξένης γλώσσας, πιστοποίηση δεξιοτήτων χειρισμού ηλεκτρονικού υπολογιστή (ECDL), πιστοποίηση ικανότητας οδήγησης αυτοκινήτου.

Το Κ.Ε.ΦΙ.Μ. σε πρόσφατη μελέτη του ανέφερε ότι το κόστος κατά έτος ανά παιδί στην υποχρεωτική εκπαίδευση ανέρχεται σε 3000 ευρώ. Αντίστοιχες έρευνες προσδιορίζουν το κόστος ανά παιδί από την σύλληψη του μέχρι την ενηλικίωση σε 180.000 ευρώ. Πώς λοιπόν να πάρει κάποιος την απόφαση να φέρει ένα παιδί στην Ελλάδα του σήμερα χωρίς να αισθανθεί ότι θα του στερήσει ευκαιρίες στην ζωή του ως ενήλικας. Γιατί αυτό το κόστος που είναι χρήμα μέσα στην πραγματική οικονομία, δεν θα μπορούσε να επιφέρει ως πριμ επιβράβευσης ένα ποσό ετησίως στους γονείς;

Κάποιος εύλογα θα σκεφτόταν πώς τα καταφέρνουν οι πολύτεκνες οικογένειες. Δύο σκέψεις έρχονται στο μυαλό αιτιολογώντας την κατάσταση τους. Ή πολύ πλούσιοι είναι ή παράφρονες. Κι όμως τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει, απλά ζούνε ένα καθημερινό θαύμα στις οικογένειές τους! Η χαρά και η αγάπη καλύπτουν τις δυσκολίες και τα προβλήματα. Όμως η αλήθεια είναι ότι πολύτεκνοι έμειναν χωρίς δίχτυ προστασίας. Το κράτος τους "ξεγέλασε" στο παρελθόν με ορισμένα σημαντικά δημογραφικά μέτρα που έφεραν αποτέλεσμα, και τώρα τους "στέλνει τον λογαριασμό", ξεχνώντας ότι η απόκτηση του 4ου παιδιού είναι αυτή που επιφέρει πληθυσμιακή σταθερότητα και τα μέτρα δημογραφικής πολιτικής στις περισσότερες χώρες της ΕΕ στοχεύουν στο 4ο παιδί. Στην Ελλάδα; …

Πέρσι, 2018, το ισοζύγιο του πληθυσμού έκλεισε με μείωση κατά 33.812.
Σαν να χάσαμε όλο τον νομό Ευρυτανίας!
Φέτος, 2019, αν κάνουμε αναγωγή στα στοιχεία του πρώτου εξαμήνου η μείωση θα φθάσει τις 48.000!
Χάνουμε και τον νομό Φθιώτιδας!
Τα τελευταία 6 χρόνια 2014-1019 η μείωση του πληθυσμού θα φθάσει τις 190.000!
Σαν να χάθηκαν τα... Δωδεκάνησα!

Η οικονομία δεν ανακάμπτει χωρίς λαό!

Παράλληλες λοιπόν πολιτικές πρέπει να ασκεί μια κυβέρνηση σε αυτές τις ανάγκες. Χωρίς στήριξη στην πολύτεκνη οικογένεια, δημογραφικό πρόβλημα δεν λύνεται. Δεν έχει γίνει πουθενά στον κόσμο. Ποιος θα αναλάβει πρωτοβουλία;

Το Υπουργείο Οικογένειας είναι απόλυτη αναγκαιότητα και πρέπει να συσταθεί ΑΜΕΣΑ! Και πρώτη του ανάθεση θα είναι ο Νόμος-πλαίσιο για την οικογένεια.

Κάθε στιγμή που περνά είναι χαμένη και δεν γυρίζω πίσω. Προχωρήστε ΤΩΡΑ ! Είναι ΗΔΗ αργά.

Δήμητρα-Ινές Αγγελή
Γ.Γ. Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος