Ποιος είπε ότι χάθηκαν τα αρσενικά; Εκεί έξω είναι, απλά έχουν λουφάξει όπως οι τσίχλες στην κυνηγετική περίοδο…
Ο Άντρας είναι προγραμματισμένος από την φύση του να είναι κυνηγός. Να διεκδικεί μια γυναίκα. Τι γίνεται όμως όταν οι γυναίκες ρίχνουν τα άκυρα όπως οι εκκινήσεις σε αγώνα 100 μέτρων με Βορειοκορεάτες;
Του Δημήτρη Δρίζου από το followme.gr
Η Χρύσπα κάποτε τραγουδούσε «Θέλω έναν άντρα 100%». Καλά τα έλεγε το κορίτσι. Και εγώ θέλω να πάρω μια Lamborghini και να σταματήσω να τσακώνομαι με τον γείτονα για το πάρκινγκ. Εγώ έχω περισσότερες πιθανότητες για το αμάξι, όχι για το πάρκινγκ, παρά να βρει η συμπαθέστατη Χρύσπα αυτό που ψάχνει. Το γιατί; Ας προχωρήσω στην ανάλυση...
Ένας άντρας θα δει μια γυναίκα σε ένα μπαρ. Ωραιότατο και κλισέ, αλλά τι να κάνουμε δεν ζούμε στο Μόντε Κάρλο. Τα 5 πρώτα βήματα του προς τον στόχο μαρτυρούν ότι πάει για τη νίκη. Τα 5 τελευταία προς τον στόχο είναι του καταδικασμένου. Το ένστικτο δείχνει α) πως η κοπέλα έχει σχέση, β) πως δεν θέλει να κάνει τίποτα με κανέναν, γ) ότι θα γελάσει στην μούρη του. Το γ έχει μεγάλες πιθανότητες. Ποια είναι η λύση; «Πιάσε ένα Deward’s με πάγο». Και πίσω στην καρεκλίτσα…
Κάπως έτσι έχει το πράγμα. Η γυναικεία λογική (what;) είναι εκείνη που έχει οδηγήσει το dating σε σύγκρουση με τοίχο. Εντάξει το έχω κάνει μια φορά για πλάκα. Την σύγκρουση με τον τοίχο εννοώ. Πόνεσε πιο λίγο από το βλοσυρό βλέμμα που ερμηνεύεται στην αργκό «Ρε άντε πάγαινε από δω πέρα».
Η συνεχόμενη απόρριψη λοιπόν έχει οδηγήσει την Χρύσπα (και όχι μόνο) να ψάχνει τον άντρα 100%, και εμάς (εμένα βασικά αλλά το κάνω πιο light) να ζούμε όπως ο Χάρι Πότερ κάθε φορά που άκουγε το όνομα Βόλντεμορ. Το ηθικό πέφτει τόσο που ούτε στην Γεωργία Βασιλειάδου δεν πλησιάζουμε μετά από 3 όχι. Ή 2 κίτρινες κάρτες.
Γιατί την μια η πανέμορφη και γλυκιά κοπέλα είναι με κάποιον άλλον (πιθανότατα κατώτερο της. Βασικά πολύ κατώτερο της). Πρώτη πίκρα. Γιατί την άλλη θα είναι μπερδεμένη ή θα είναι σε μια πολύπλοκη σχέση (μύθος λέει πως υπάρχει γυναίκα που ΔΕΝ είναι σε κάτι τέτοιο). Δεύτερη πίκρα. Γιατί δεν θα της αρέσεις (ΟΚ, ο Μπραντ Πιτ δεν βγαίνει στα Πετράλωνα εξόσων γνωρίζω). Τρίτη πίκρα. Ποιος ο λόγος για περισσότερο αυτομαστίγωμα; Ούτε ο Κρίστιαν ο Γκρέι (έλα που δεν τον ξέρεις) δεν θα έκανε κίνηση.
Οπότε κορίτσια, μήπως να δίνατε μια ευκαιρία στο παλικάρι (ναι, πάλι εμένα εννοώ) να μιλήσει; Να πει ποιος είναι, τι κάνει, πως περνάει; Πόσο χιουμορίστας είναι; Το πάρσιμο από τα μούτρα είναι φάουλ μέχρι και σε αγώνα ράγκμπι. Και εμείς μπορεί να είμεθα αρσενικά, αλλά είμαστε μεγάλα παιδιά. Μετά από 2 ντουζίνες με απορρίψεις (ίσως και μερικές σφαλιάρες-μην κρύβεσαι εσύ εκεί πίσω, σε βλέπω) τα μπαρ κατέληξαν σε παρέες που είναι κάπως έτσι: 3 γυναίκες-2 άντρες-4 γυναίκες-4 άντρες-1 creepy τύπος που τα πίνει μονάχος.
Όσο για εμάς τα παλικάρια η λέξη ντροπή είναι λίγη! Φοβούνται ωρέ τα παλικάρια; Ναι είναι η απάντηση. Αλλά αν δεν ξεπεράσουμε τους φόβους τι θα κάνουμε; Θα πηγαίνουμε για ψάρεμα συνέχεια; Πόσο καιρό θα τσιμπάει; Το τακτ στο πλησίασμα μιας γυναίκας είναι αυτό που θα κάνει την διαφορά. Και επειδή μας ξέρω (όχι δεν βάζω και εμένα μέσα) η ατάκα «Κούκλα να κεράσω» ούτε στην Χρύσπα δεν θα έπιανε που ψάχνει ακόμα μετά από τόσα χρόνια.
Ποιος φταίει για όλα αυτά; Και οι δυο! Οπότε ένθεν και ένθεν για κουλάρετε λίγο. Το καλησπέρα ενός άντρα δεν σημαίνει πως θέλει μόνο σεξ. Το χαμόγελο μιας γυναίκας δεν σημαίνει ότι γονάτισε στην πανούργα την ομορφιά σου. Σταματήστε οι μεν να είστε μόνες και να γκρινιάζετε πως θέλετε ένα καλό παιδί, γιατί όταν σας πλησιάζει του ρίχνετε άκυρο. Και από την άλλη εσείς (εμείς δλδ που λένε και οι νεολαίοι) σταματήστε να παίζετε με το FB (δεύτερη νεότητα μιλάμε) σας συνέχεια.
Και μην ξεχνάτε κυρίες μου, τραγουδάει και ο Γιώργος Τσαλίκης (Σόρυ Νάνσυ Ζ.) ένα ωραίο τραγούδι που λέει για τον τέλειο άντρα, που δεν υπάρχει πουθενά…