Το savoirville μας διατυπώνει με έναν δικό του τρόπο όπου οι αλκοολικοί εκτός από την ερμηνεία την συγκεκριμένοι είναι και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες.
”Ο τάδε είναι μεθύστακας και τον βλέπεις συνέχεια αγκαλιά με ένα μπουκάλι”, ”προχτές τον είδα να παραπατάει και να πέφτει. Μάλλον δεν γύρισε σπίτι του”. Αυτές δεν είναι οι φράσεις που ακολουθούν διαχρονικά ένα ”μεθύστακα”, ”αλκοόλα”, ”μπεκροκανάτα”, ”Ορέστη Μακρή”; Εννοείται ότι τους αντιμετωπίζουμε σαν κοινούς εγκληματίες, όπως ακριβώς κάνουμε και με τους ναρκομανείς, φοβούμενοι ότι θα μας κολλήσουν… αλκοολίτιδα και θα μας κάνουν να νιώσουμε απίστευτα άβολα. Επίσης θεωρούμε ότι είναι άνθρωποι που τους λείπει η κοινή λογική επειδή γίνονται τύφλα συχνά και δεν υπολογίζουν το κόστος των επιπτώσεων ενός άγριου μεθυσιού.
Είναι φυσιολογικό να νιώθεις έτσι όταν είσαι σε μικρή ηλικία και ακόμα ανακαλύπτεις τον κόσμο. Να κρίνεις εύκολα, επειδή δεν έχεις μάθει τι είναι διαφορετικότητα και γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Είναι πάρα πολύ εύκολο να θεωρούμε τους αλκοολικούς ανεγκέφαλους που δεν υπολογίζουν τίποτα. Εδώ χρειάζεται να κάνω μία διευκρινιστική παρένθεση. Δεν είμαι υπέρ του αλκοολισμού μέχρι θανάτου του συκωτιού. Αν κάποιος νιώθει ότι θέλει να βοηθηθεί και να δει ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο πίνει τόσο πολύ, μακάρι να το κάνει. Αυτό όμως που έχω ανακαλύψει με τα χρόνια, είναι ότι οι αλκοολικοί ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τι τους βασανίζει και τι τους οδήγησε στο να πίνουν.
”Η αναζήτηση πνεύματος οδηγεί στην κατάχρηση οινοπνεύματος” είχε πει κάποτε μία υπαρξιακή ψυχοθεραπεύτρια και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Ο Μπουκόφσκι ήταν ένας βαθιά πνευματικός και καλλιεργημένος άνθρωπος που έβρισκε βαθιά λύτρωση στο να πίνει μπύρες πριν κοιμηθεί και ήταν μάλλον το αγαπημένο του πρωινό και η λύση του στο hangover. Εντοπίζεις όμως τη βαθιά ευαισθησία του μέσα από το γράψιμο και την ποίησή του. Και ο ίδιος εξηγεί (στο βιβλίο Τοστ ζαμπόν) πώς όλο αυτό προήλθε από τη βιαιότητα που ασκούσε πάνω του ο πατέρας του από πολύ μικρή ηλικία.
Η δική μου προσωπική εμπειρία έχει να κάνει με τον παππού μου που ήταν από πάντα γερό ποτήρι. Ανήκε στην κλασική κατηγορία των αλκοολικών που απλά φωνάζει και ξεσπά, αλλά ποτέ σωματικά ή με βία. Δεν ξέρω αν το έχεις παρατηρήσει, αλλά οι άνθρωποι με τόσο μεγάλες εξαρτήσεις είναι μόνο αυτοκαταστροφικοί και επιτίθενται απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό τιμωρώντας τους ίδιους για όλα αυτά που έχουν περάσει. Την ώρα που εσύ βλέπεις έναν άνθρωπο παράλογο που πίνει ενώ τον πειράζει, εκείνος/η παλεύει με τους δαίμονές του και προσπαθεί να ξεχάσει, έστω και για λίγο, αυτά που τον βαραίνουν και τον δυσκολεύουν. Αυτός είναι και ο λόγος που ένας αλκοολικός άνθρωπος είναι πολύ διαφορετικός όταν είναι νηφάλιος και αλλιώς όταν έχει πιει.
Από την άλλη, οι άνθρωποι που είναι μονίμως clean cut, δεν έχουν καμία εξάρτηση, αδυναμία ή εθισμό και δηλώνουν ότι τα έχουν όλα υπό έλεγχο και κάνουν τα πάντα με μέτρο, με προβληματίζουν και με τρομάζουν πολύ περισσότερο. Η ανθρώπινη φύση είναι εξ ορισμού αδύναμη και δεν είναι τέλεια. Θεωρώ λοιπόν ότι αν όλα είναι ‘υπό έλεγχο’, τότε δεν είναι. Αν μη τι άλλο, ένας άνθρωπος που γνωρίζει τι πάει να πει εξάρτηση, σημαίνει ότι έχει βουτήξει στα άδυτα και τα πιο σκοτεινά μέρη της ψυχής του και δεν νιώθει την ανάγκη να υποκρίνεται ότι όλα είναι τέλεια και ότι ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα ή ανάγκη. Συγχωρέστε με, αλλά δεν υπάρχει τίποτα ενδιαφέρον ή γοητευτικό (ή αληθινό εδώ που τα λέμε) σε έναν άνθρωπο που σου λέει τι να κάνεις με διδακτικό τρόπο και νιώθει ότι είναι γ…..ς. Και κάθε φορά που θα πας να κρίνεις αυτόν που πίνει ή κάνει ναρκωτικά, να θυμάσαι ότι έχεις κι εσύ κάτι ανάλογο. Ναι, το πολύ φαγητό, οι σοκολάτες, τα αναψυκτικά και η εξάρτηση από ανθρώπους ανήκουν στην ίδια κατηγορία.
Χωρισμός! Τι συμβαίνει και διαλύεται μία σχέση, ένας γάμος; Πως από εκεί ψηλά βρισκόμαστε στα χαμηλά; Πως από την ευτυχία οδηγούμαστε στην συντροφική απομάκρυνση και αποξένωση;
Τι γίνεται και αλλάζουν όλα εκείνα τα συναισθήματα που είχαμε ο ένας για τον άλλον; Τι συμβαίνει και αποφασίζουμε να βαδίσουμε σε ξεχωριστούς πλέον δρόμους;
Η ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Μόσχα (www.askitis.gr) καταγράφει τους 10 πιο σημαντικούς λόγους που ένα ζευγάρι αποφασίζει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει την κοινή του ζωή:
1. "Μεγαλώνουμε" χώρια
Όλοι μας μεγαλώνουμε. Μεγαλώνουμε και εξελισσόμαστε. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι γίνεται και για τους δύο συντρόφους με τον ίδιο τρόπο. Ο ένας σύντροφος μπορεί να ωριμάζει πιο γρήγορα, να γίνεται πιο δυναμικός, να ανεβαίνει στην καριέρα του, ενώ ο άλλος μπορεί να έχει πιο χαμηλούς ρυθμούς στην εξέλιξή του, τόσο χαμηλούς που μπορεί να φαίνεται …στάσιμος! Τα "Θέλω" αλλάζουν χωρίς να συμβαδίζουν απαραίτητα. Είναι σαν να ξεκινούν δύο αυτοκίνητα μαζί μία διαδρομή και το ένα πηγαίνει πιο γρήγορα από το άλλο. Σύντομα σχετικά θα χαθούν από το οπτικό τους πεδίο και το ένα δεν θα βλέπει πια το άλλο…
2. Δεν μιλάμε μεταξύ μας
Αρκετά ζευγάρια θεωρούν ότι μιλάνε, στην ουσία όμως νομίζουν ότι μιλάνε. Μπορεί να ασχολούνται με τα τυπικά και λειτουργικά θέματα του γάμου ή της σχέσης τους, για τους ίδιους όμως μιλάνε;
3. Προσωπικές συνήθειες του/της συζύγου
Συνήθειες που στην αρχή της σχέσης μπορεί να φαίνονται γοητευτικές, στην πορεία του χρόνου όμως αρχίζουν και κουράζουν!
4. Σεξουαλικά προβλήματα
Στο χώρο μας βλέπουμε αρκετά ζευγάρια που έρχονται στα πρόθυρα χωρισμού λόγω ενός σεξουαλικού προβλήματος. Μάλιστα, χαρακτηριστικό είναι ότι όταν το πρόβλημα το "κουβαλάει" ο άνδρας, έρχεται να αναζητήσει βοήθεια όταν τον έχει απειλήσει η σύντροφός του ότι θα τον χωρίσει!
5. Οικονομική διαχείριση
Σίγουρα δεν είναι εύκολο να συμφωνήσει ένα ζευγάρι στον τρόπο που θα διαχειρίζεται τα χρήματά του. Όταν μάλιστα προέρχονται από οικογένειες με διαφορετική οικονομική διαχείριση είναι πολύ πιο δύσκολο, καθώς χρειάζεται να "αφήσουν πίσω" τους γνωστούς τρόπους και να φτιάξουν τον δικό τους τρόπο. Όταν όμως δεν συμφωνούν και ο ένας αποφασίζει ότι δεν θέλει να αφήσει το παλιό, τότε είναι πιθανό να τον αφήσει το …ταίρι του!
6. Δεν δίνει αρκετή προσοχή ο ένας στον άλλον
Πόσες φορές έχετε φορέσει κάτι καινούριο ή έχετε αλλάξει χτένισμα και ο σύντροφός σας δεν το έχει προσέξει; Πόσες φορές του μιλάτε και νιώθετε ότι είναι αλλού; Η έλλειψη προσοχής όταν γίνεται συστηματικά δίνει την εντύπωση της αδιαφορίας και οδηγεί στην συναισθηματική αποξένωση. Πώς να μείνουμε λοιπόν με έναν άνθρωπο που δείχνει να αδιαφορεί για εμάς;
7. Απιστία
Οι συνέπειες της απιστίας είναι γνωστές. Προδοσία, έλλειψη εμπιστοσύνης, ψυχικός πόνος… Και αποφασίζει ο ένας να συγχωρήσει τον άλλον. Προσπαθούν να βρουν τα πατήματά τους ξανά, να φτιάξουν τη σχέση τους, όπου τελικά τα καταφέρνουν. Μέχρι που η απιστία μπορεί να κάνει και πάλι την εμφάνισή της ξανά και ξανά. Είναι αλήθεια ότι ένα ζευγάρι που έχει βάσεις δεν θα χωρίσει εξαιτίας της. Όταν όμως η απιστία είναι επαναλαμβανόμενη και μόνο ο ένας προσπαθεί να σώσει τη σχέση, ενώ ο άπιστος δείχνει να …μην καταλαβαίνει, τότε η κατάληξη είναι μοιραία!
8. Προσωπικά προβλήματα του/της συζύγου
Προβλήματα υγείας, ψυχικές διαταραχές, είναι λόγοι που δεν αντέχει το άλλο μέλος της σχέσης που αποφασίζει να ζήσει μακριά από το "πρόβλημα".
9. Προβλήματα βίας, αλκοολισμού και τοξικών ουσιών
Πόσο μπορεί να αντέξει κάποιος με έναν σύντροφο όταν εκείνος είναι αλκοολικός ή τοξικομανής; Σήμερα μάλιστα που ο χωρισμός είναι πολύ πιο εύκολος από τα προηγούμενα χρόνια και η γυναίκα έχει την οικονομική της ανεξαρτησία, όταν βλέπει ότι ο σύντροφός της δεν "θέλει" να θεραπευτεί, φεύγει πολύ πιο εύκολα…
10. Τελειώνει η αγάπη
Ακούγεται σκληρό αλλά δυστυχώς είναι μία πραγματικότητα. Η φθορά της καθημερινότητας, η ρουτίνα, η ανία, η παραίτηση του ζευγαριού από τη διεκδίκηση του ενός προς τον άλλον, οι πειρασμοί που είναι πάντα εκεί να μας θυμίζουν ότι ακόμα αρέσουμε και ας μην μας το δείχνει ο σύντροφός μας, είναι κάποιοι από τους λόγους που μπορεί η αρχική αγάπη να …τελειώσει!
Εκατομμύρια χρήστες, εκατομμύρια likes, ατελείωτες ώρες σύνδεσης στο Facebook. Μια social καθημερινότητα που για πολλούς αποτελεί ουσιαστικά εξάρτηση χωρίς να το αντιλαμβάνονται.
Όπως επίσης δεν αντιλαμβάνονται πως οι συγκεκριμένες ώρες που αφιερώνουν μπροστά από τις κάθε είδους οθόνες, μπορεί να επηρεάζουν αρνητικά την πραγματική τους ζωή και ψυχολογία. Τα αποτελέσματα ακαδημαϊκών ερευνών μας αναγκάζουν να αφιερώσουμε και μερικά λεπτά ώστε να σκεφτούμε τι συμβαίνει ευρύτερα στο κόσμο του facebook αλλά και στη προσωπική μας περίπτωση πιο συγκεκριμένα.
Το συμπέρασμα στο οποίο (δυστυχώς) καταλήγουνε και οι δύο έρευνες που μπορείτε να βρείτε online*, είναι η ύπαρξη αντικειμενικής σύνδεσης ανάμεσα σε όλα όσα λαμβάνουμε από το facebook και τον δείκτη πνευματικής-σωματικής ευεξίας. Αποδεικνύεται μεθοδολογικά ότι ως παθητικοί χρήστες του πιο γνωστού κοινωνικού δικτύου, είμαστε συνολικά ευάλωτοι στον κίνδυνο να περιοριστεί η ικανοποίηση από την ζωή μας και να αναπτυχθούν αρνητικά συναισθήματα όπως ο φθόνος και η χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Ο βαθμός επιρροής σε κάθε χρήστη είναι σαφώς διαφορετικός και εξαρτώμενος από πολλούς παράγοντες, οι οποίοι έχουν να κάνουν τόσο με την ατομική προδιάθεση αλλά και με το οικογενειακό-κοινωνικό περιβάλλον. Τα δεδομένα όμως τείνουν να απεικονίζουν μια συνολική κατάσταση χωρίς ισορροπία, όπου η πλάστιγγα γείρει είτε προς μια νέα μορφή μιζέριας, είτε προς μια νέα φάση ικανοποίησης του ναρκισσισμού ορισμένων.
Η «ορθή χρήση» του facebook (αν μπορεί να σταθεί ένας τέτοιος όρος) και η ισορροπία μεταξύ αληθινής και διαδικτυακής ζωής, φαίνεται να είναι δύσκολα επιτεύξιμοι στόχοι για εκατομμύρια χρήστες.
Εξαιρέσεις μπορείς να πεις στον κανόνα που θέλει το facebook να αποτελεί όλο και περισσότερο ένα μέσο διασποράς άχρηστων πληροφοριών, υποσυνείδητου φθόνου για τις εικόνες που δημοσιεύουν οι friends και φυσικά εντυπωσιακή «πασαρέλα» όλων εκείνων που επιδιώκουν να εκθέσουν την real ή fake ζωή τους. Εκείνων που καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια ώστε να φτάσει το ΕΓΩ τους σε κάθε οθόνη υπολογιστή, κινητού και tablet, ευχαριστώντας το facebook για κάθε like. Των facebook stars όπως νομίζουν, που βρήκαν όση δημοσιότητα δεν έχουν βρει ακόμη στο STAR Channel. Και πάντα στην άλλη πλευρά όπως είπαμε, εκείνοι που «καταπίνουν» αμάσητο ότι περιεχόμενο συναντάνε και μετατρέπουν τις επιλεγμένες δημοσιεύσεις των άλλων σε αιτία φθόνου και μη ικανοποίησης από την δική τους (offline) ζωή.
Κάπου ανάμεσα στα παραπάνω υπάρχει και μια μερίδα ισορροπημένων χρηστών που μάλλον επιβεβαιώνει πως ο χαμένος χρόνος, ο μίζερος φθόνος και ο ναρκισσισμός είναι οι κανόνες του facebook το 2014. Μπορείς να πεις βέβαια πως το δημιούργημα του Mark Zuckerberg κλείνοντας 10 χρόνια ζωής, έχει προσαρμοστεί απόλυτα στις κοινωνίες στις οποίες κυρίως απευθύνεται. Η εμπειρία μιας δεκαετίας κάνει πιο εύκολο το έργο της εταιρείας, ώστε να κρατά τόσα εκατομμύρια χρήστες συνδεδεμένους, ευάλωτους στην εξάρτηση και υπό προϋποθέσεις δυστυχισμένους. Sorry ξέχασα. Είπαμε πως κάποιοι δεν νιώθουν μιζέρια αλλά την έξαψη των likes, προβάλλοντας όποτε και όπως επιθυμούν τον νάρκισσο εαυτό τους στο πρωτοφανές ευρύ κοινό που διαθέτουν. Αυτοί, η Facebook Inc και άλλες εταιρείες που προωθούν τα προϊόντα τους στην ιστοσελίδα, φαίνεται πως κάνουν μια χαρά την δουλειά τους όσο οι περισσότεροι χρήστες ούτε καν επιδιώκουν την υποκειμενική «ορθή χρήση».
Οι ακαδημαϊκοί ψυχολόγοι λοιπόν, προειδοποιούν πως το facebook (υπό συνθήκες φυσικά) κάνει κακό στην ψυχική υγεία και επηρεάζει αρνητικά την ικανοποίηση μας από την πραγματική ζωή. Αυτή στην οποία ζούμε και δεν συνδεόμαστε. Αυτή στην οποία υπάρχουν οι λύσεις ώστε να γίνει καλύτερη όταν δεν είναι. Όσο search και να κάνουμε στο facebook, όσα profiles και να χαζέψουμε, online λύσεις και προσωπική ισορροπία δεν θα βρούμε. Αντιθέτως, το πιθανότερο είναι να στερούμε πολύτιμο χρόνο από άλλες δραστηριότητες και από ανθρώπινες σχέσεις εκτός internet. Σε κάθε περίπτωση, η ευθύνη προστασίας από τους κινδύνους είναι απόλυτα δική μας ως ενήλικες. Δεν υπάρχει κακό μέσο επικοινωνίας. Υπάρχει κακή χρήση από την δική μας πλευρά!
* Τις δημοσιευμένες έρευνες μπορείτε να βρείτε και να διαβάσετε στα παρακάτω links:
Η έρευνα του Ethan Kross, καθηγητή ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Michigan.
«Facebook Use Predicts Declines in Subjective Well-Being in Young Adults» / Published: 14/08/2013
http://www.plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.006984
Η έρευνα των Hanna Krasnova, Helena Wenninger, Thomas Widjaja & Peter Buxmann από το Institute of Information Systems του Βερολίνου και το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Darmstadt.
«Envy on Facebook: A Hidden Threat to Users’ Life Satisfaction?»
Πηγή: 12tetragonika.gr