Απλήρωτοι παραμένουν, για άλλη μια φορά από τον Αύγουστο επί τρείς μήνες και οδεύουν στον τέταρτο, οι συμβασιούχοι της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου, που εργάζονται στα συνεχιζόμενα έργα της Κω και παρόλο που τα χρήματα Αυγούστου -Σεπτεμβρίου υπήρχαν, δεν καταβλήθηκαν με ευθύνη του Λογιστηρίου της Εφορείας, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι.

“Είναι η τρίτη φορά, τον τελευταίο χρόνο, όπου καθυστερεί το Υπουργείο Πολιτισμού να αποδώσει τα δεδουλευμένα στους οκτώ εργαζόμενους στα έργα της αντικατάστασης του κεντρικού δικτύου μεταφοράς νερού στη θέση Σφαγεία και στα άλλα έργα στις Μαύρικες και σε εκείνο διευθέτησης λυμάτων σε Κέφαλο-Αντιμάχεια , χρηματοδοτούμενα από το Αναπτυξιακό πρόγραμμα ειδικού σκοπού με φορέα υλοποίησης την ΔΕΥΑΚ…

Αντί να ενδιαφερθεί η Εφορεία και το Υπουργείο Πολιτισμού, που είναι ο εργοδότης μας, ενδιαφέρθηκε η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης της Κω. Και ενώ στάλθηκαν έγκαιρα οι καταστάσεις στο Λογιστήριο της Εφορείας, τα οφειλόμενα Αυγούστου Σεπτεμβρίου ακόμα δεν έχουν καταβληθεί, Δεκέμβριο μήνα”, δήλωσαν εργαζόμενοι στην ΕΡΤ Ν. Αιγαίου.

“Δυστυχώς”, υπογράμμισαν, “το πρόβλημα το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας ξανά και ξανά και αυτό που ακούμε μονότονα είναι ότι τα χρήματα έρχονται από το Υπουργείο Ανάπτυξης, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι“.

”Μα εμείς, πρόσθεσαν, εργαζόμαστε για την Εφορεία Αρχαιοτήτων και το Υπουργείο Πολιτισμού αυτοί είναι οι εργοδότες μας, όχι το Υπουργείο Ανάπτυξης και η ΔΕΥΑΚ…

Αποτέλεσμα αυτής της αδιαφορίας είναι να μένουν απλήρωτοι αρχαιολόγοι, εργατοτεχνίτες, αρχαιοφύλακες να φεύγουν συνεχώς, συμβασιούχοι και όσοι μένουν να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης. Επιπλέον να κινδυνεύουν και τα έργα όσον αφορά στην ολοκλήρωση τους.

Ζητάμε τα αυτονόητα, ένα σταθερό αξιοπρεπές μισθολογικό περιβάλλον και οι ανανεώσεις των συμβάσεων μας να μην είναι δίμηνες από τη στιγμή, που τα έργα έχουν διάρκεια”, τόνισαν οι εργαζόμενοι.

Οι τελευταίες πληροφορίες μας θέλουν οι πρώτες καταβολές δεδουλευμένων να γίνονται στις 12 Δεκέμβρη.

ertnews.gr

Οι συμβασιούχοι της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου, απασχολούμενοι στο έργο « Αντικατάσταση κεντρικού δικτύου μεταφοράς νερού από δεξαμενή στη θέση Σφαγεία στην πόλη Κω λόγω πολλαπλών διαρροών, εξαιτίας του καταστροφικού σεισμού της 21ης Ιουλίου 2017», οι οποίοι εργάζονται στην Υπηρεσία από τον Σεπτέμβριο, βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία.

Στις 04-05-2022 πραγματοποιήθηκε εκ νέου ανανέωση συμβάσεων του εν λόγω προσωπικού, με τετράμηνη διάρκεια, έως τις 03-09-2022.

Στις 13-05-2022 πραγματοποιήθηκε άτυπη προφορική επικοινωνία με μέρος του προσωπικού, δύο εκ των τεσσάρων εργαζομένων, κατά την οποία αναγγέλθηκε η διακοπή των συμβάσεων, χωρίς να γίνεται λόγος για τα αίτια και χωρίς να έχουν καταβληθεί οι δικαιούμενες από το νόμο άδειες.

Λόγω της έλλειψης γραπτής ενημέρωσης και την ασάφεια αναφορικά με τις νέες εξελίξεις, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να προσέρχονται στον χώρο εργασίας, σεβόμενοι τους όρους της σύμβασής τους, ενώ την ίδια στιγμή οι μισθοί έχουν να καταβληθούν από τον Φεβρουάριο.

Εν ολίγοις, οι εργαζόμενοι έχουν βρεθεί ανάμεσα στη διαμάχη μεταξύ εργολάβου και ΔΕΥΑΚ, η οποία έχει οδηγήσει στην παύση του έργου, παρά το γεγονός πως αυτό έχει ήδη ολοκληρωθεί κατά το ήμισυ και υπάρχει επαρκής και εξασφαλισμένη χρηματοδότηση.

Τέλος, σημαντικό είναι να ειπωθεί πως γίνεται λόγος για απολύσεις τη στιγμή που τα εν εξελίξει έργα «Αρχαιολογικής παρακολούθησης» στην Κω είναι εντόνως υποστελεχωμένα και ως εκ τούτου θα προκύψουν επιπλέον καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση δημοσίων έργων κοινωφελούς χαρακτήρα.

Απαιτούμε: Σταθερό και υγιές εργασιακό περιβάλλον, καθώς και την ανάκληση των αυθαίρετων απολύσεων.

Ανοίγει ο δρόμος για τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου στο Δημόσιο και τον ευρύτερο Δημόσιο τομέα μετά την πρόσφατη απόφαση του Δ.Ε.Ε. στην υπόθεση C-760/18, M.Β. κ.λπ. κατά O.T.A. «Δήμος Αγίου Νικολάου», με την οποία το Δ.Ε.Ε απάντησε επί προδικαστικών ερωτημάτων που υπέβαλε το Μονομελές Πρωτοδικείο Λασιθίου, δηλώνει στο Dnews o εργατολόγος Γιάννης Καρούζος.

Όπως τονίζει ο κ. Γιάννης Καρούζος «Η ανωτέρω απόφαση όριζε πως εφόσον οι συμβασιούχοι καλύπτουν πάγιες, διαρκείς και σταθερές ανάγκες θα πρέπει η σύμβαση τους να είναι σύμβαση αορίστου χρόνου. Επιπλέον, το δικαστήριο είχε δεχθεί ότι η αυτοδίκαιη παράταση των συβάσεων ορισμένου χρόνου δια της νομοθετικής οδού μπορεί να εξομοιωθεί με ανανέωση και ως εκ τούτου με σύναψη χωριστής σύμβασης ορισμένου χρόνου, που μπορούν να χαρακτηριστούν ως διαδοχικές συμβάσεις. Δέχθηκε, επίσης, πως η συνεχής ανανέωση συμβάσεων ορισμένου χρόνου και η μη αναγνώριση τους ως μίας ενιαίας σύμβασης αορίστου χρόνου, αντιβαίνει στη συμφωνία πλαίσιο και στην κοινοτική οδηγία 1999/70. Κατέληξε δε, πως εναπόκειται στα εθνικά ελληνικά δικαστήρια να ερμηνεύσουν και να εφαρμόσουν τις κρίσιμες διατάξεις του εσωτερικού δικαίου, κατά το μέτρο του δυνατού και εφόσον έχει γίνει καταχρηστική χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, να επιβληθεί η προσήκουσα κύρωση για την καταχρηστική αυτή εφαρμογή και χρήση, με στόχο να εξαλειφθούν οι συνέπειες της παράβασης του Δικαίου της Ένωσης».

Συμπλήρωσε «Μετά τη έκδοση της πιο πάνω απόφασης, που έδωσε απάντηση σε χρόνια ερωτήματα του ελληνικού δικαίου και της ελληνικής πραγματικότητας, το ζήτημα, που απασχόλησε το νομικό κόσμο της χώρας ήταν το κατά πόσο και πώς τα εθνικά δικαστήρια θα ανταποκριθούν στην παραπάνω απόφαση, με στόχο την προσήκουσα εφαρμογή της Οδηγίας και την αποτροπή καταχρηστικών διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, οι οποίες αποκλείουν τους συμβαλλόμενους εργαζομένους από θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα».

Ο κ. Καρούζος τονίζει πως «Ήδη, λίγους μήνες μετά την έκδοση της ανωτέρω απόφασης του Δ.Ε.Ε, δημοσιεύθηκε η με αριθμό 40/2021 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αγρινίου, η οποία, αφού ανέλυσε το νομικό καθεστώς, την εφαρμογή της ανωτέρω οδηγίας στην εθνική έννομη τάξη, την απόλυτη απαγόρευση του άρθρου 103 του Συντάγματος, που εισήχθη στην ελληνική έννομη τάξη με τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001 - η οποία αδιακρίτως απαγορεύει τη μετατροπή των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αόριστου χρόνου-, και φυσικά την πρόσφατη απόφαση του Δ.Ε.Ε., δέχθηκε τα εξής:

Ότι μέλημα του αναθεωρητικού νομοθέτη ήταν να αποτρέψει τη μετατροπή των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αόριστου χρόνου, όχι απλώς εκείνων που κάλυπταν παροδικές και απρόβλεπτες ανάγκες, αλλά και εκείνων που πράγματι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες,

Ότι, ωστόσο, η ρήτρα 5 σημείο 1 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου (Οδηγία 1999/70/Ε.Κ.) έχει την έννοια ότι, όταν έχει σημειωθεί καταχρηστική χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, υποχρέωση του εθνικού δικαστηρίου είναι να ερμηνεύσει και να εφαρμόσει, κατά το μέτρο του δυνατού, όλες τις κρίσιμες διατάξεις του εσωτερικού δικαίου, κατά τρόπο ώστε να επιβληθεί η προσήκουσα κύρωση για την κατάχρηση και να εξαλειφθούν οι συνέπειες της παραβίασης του δικαίου της Ένωσης.

Ότι η ανωτέρω ερμηνεία και εφαρμογή περιλαμβάνει την εκτίμηση του ζητήματος, αν οι διατάξεις προγενέστερης και εισέτι ισχύουσας εθνικής ρύθμισης που επιτρέπει τη μετατροπή διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου μπορούν, ενδεχομένως, να εφαρμοστούν στο πλαίσιο της σύμφωνης αυτής ερμηνείας με την ανωτέρω οδηγία, μολονότι εθνικές διατάξεις συνταγματικής φύσης απαγορεύουν απολύτως τέτοια μετατροπή όσον αφορά τον δημόσιο τομέα (με παραπομπή στην πιο πάνω από 11.2.2021 απόφαση του ΔΕΕ).

Βάσει αυτών, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αγρινίου, αφού δέθηκε ως αληθές πως η ενάγουσα καλύπτει πάγιες, διαρκείς, τακτικές και προβλέψιμες ανάγκες του ΝΠΙΔ, με το οποίο σύνηπτε διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου ήδη από το 2012, κατέληξε ότι η ορισμένη χρονική διάρκεια των ανωτέρω αλλεπάλληλων συμβάσεων εργασίας της ενάγουσας έγινε με πρόθεση καταστρατήγησης των διατάξεων του ν. 2112/1920, με συνέπεια να καθίσταται άκυρη η συμφωνία περί χρονικού περιορισμού της διάρκειάς τους και το σύνολο των διαδοχικών συμβάσεων της με το εναγόμενο ΝΠΙΔ να συνιστά μία ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, με έναρξη την ημερομηνία της αρχικής πρόσληψης αυτής.
Τέλος, μετά την πιο πάνω κρίση του, το δικαστήριο επισήμανε ότι «την κατά τα ανωτέρω δε, εκτίμηση του επιτάσσει η προάσπιση των δικαιωμάτων του εργαζομένου έναντι της καταχρηστικής χρησιμοποίησης διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, μολονότι εθνικές διατάξεις συνταγματικής φύσης απαγορεύουν απολύτως τέτοια μετατροπή όσον αφορά τον δημόσιο τομέα, καθώς οποιαδήποτε αντίθετη ερμηνεία θα αντέβαινε και στο σκοπό της εναρμόνισης της εθνικής νομοθεσίας με το κοινοτικό δίκαιο.»

Κλείνοντας πρόσθεσε πως «Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, το δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή της ενάγουσας, αναγνώρισε ότι συνδέεται με το εναγόμενο ΝΠΙΔ με μία ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και υποχρέωσε το εναγόμενο να αποδέχεται τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες της στη θέση, την ειδικότητα και με τις αποδοχές που αντιστοιχούν στην υπηρεσιακή της ένταξη».

https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/ergasiaka/356999/apofasi-vomva-monimopoiei-symvasioyxous-sto-dimosio

Λεπτομέρειες σε σχέση με την υπόθεση των συμβασιούχων – παρατασιούχων του δήμου Αγίου Νικολάου (Λασιθίου), για τους οποίους ελήφθη η C-760/2018 (θετική) Απόφαση του Δ.Ε.Ε. που αποκάλυψε η aftodioikisi.gr, δίνει με δηλώσεις της στην aftodioikisi.gr η δικηγόρος Ηρακλείου Ελένη Χαφνάβη, συνεργάτης στο Δικηγορικό Γραφείο Βιβής Δερμιτζάκη και Συνεργατών, που χειρίστηκε την συγκεκριμένη υπόθεση.

Σύμφωνα με την κ. Χαφνάβη: «Η συγκεκριμένη απόφαση, δίνει ελπίδα στους ταλαιπωρημένους συμβασιούχους που εργάστηκαν ή εργάζονται, υπό τις προϋποθέσεις που αναφέρει η απόφαση του Δ.Ε.Ε., ενώ συμβάλει ούτως ώστε κάποια στιγμή να σταματήσει η παράνομη – πλην όμως πάγια τακτική της σύναψης διαδοχικών – ελαστικών, επισφαλών, αβέβαιων – συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου για την κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών του ελληνικού Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα».

Όπως τονίζει:

Το ιστορικό της υπόθεσης
«Οι εργαζόμενοι απασχολήθηκαν στις υπηρεσίες καθαριότητας O.T.A. από το έτος 2015 με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, οι οποίες παρατάθηκαν διαδοχικά ως και την 31-12-2017. Οι διαδοχικές αυτές παρατάσεις πραγματοποιήθηκαν με αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις του ίδιου του Έλληνα νομοθέτη, προφανέστατα αντίθετες με το πνεύμα και το σκοπό της συμφωνίας – πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου, που περιλαμβάνεται στο παράρτημα της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ και απαγορεύει την καταχρηστική σύναψη διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, παρακάμπτοντας εντελώς το π.δ. 164/2004 που έστω και εκπρόθεσμα ενσωμάτωσε την παραπάνω Οδηγία.

Με επόμενες δε νομοθετικές διατάξεις «νομιμοποιήθηκε» αναδρομικά αυτή η κατά τα άλλα παράνομη εργοδοτική πρακτική, αφού
κατέστησαν σύννομες οι δαπάνες που προκλήθηκαν από την απασχόληση των εργαζομένων. Με τον τρόπο αυτό αποκλείσθηκε η ήδη ανεπαρκής – κατά την άποψή μου – προστασία που παρέχει το π.δ. 164/2004 σε περίπτωση κατάχρησης, αφού αδρανοποιήθηκαν οι κυρώσεις σε βάρος των Ο.Τ.Α., δηλαδή η υποχρέωση αποζημίωσης των εργαζομένων, η ποινική και πειθαρχική τους ευθύνη ως εργοδότη και ο καταλογισμός των ποσών που καταβλήθηκαν στους εργαζόμενους.

Πρέπει να επισημανθεί ότι ο Έλληνας νομοθέτης προέβη σε αυτές τις «ευφάνταστες», ωστόσο, απαράδεκτες ρυθμίσεις, παρά το γεγονός ότι
το Ελεγκτικό Συνέδριο (Πρακτικά της 9ης γενικής συνεδρίασης της Ολομέλειας της 10-5-2017) ήδη είχε κρίνει ότι η αυτοδίκαιη παράταση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου στο τομέα της καθαριότητας των Ο.Τ.Α. έρχεται σε αντίθεση με την Οδηγία 1999/70/Ε.Κ., όπως ενσωματώθηκε στο Ελληνικό Δίκαιο. Τούτο διότι επέρχεται ανεπίτρεπτη διαδοχικότητα συμβάσεων, χωρίς να τίθενται αντικειμενικά και διαφανή κριτήρια προκειμένου να ελεγχθεί αν η ανανέωση των συμβάσεων αυτών ανταποκρίνεται πράγματι σε γνήσια ανάγκη, αν είναι πρόσφορη προς επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού και αν είναι αναγκαία προς τούτο, προεχόντως διότι ενέχει τον κίνδυνο κατάχρησης χρησιμοποίησης αυτού του είδους των συμβάσεων. Επομένως, έχοντας γνώση της ως άνω απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ο Έλληνας νομοθέτης παραβίασε ευθέως, για μία ακόμα φορά, τη συμφωνία – πλαίσιο, δεδομένου ότι τελικώς στην προκειμένη περίπτωση δεν εφαρμόστηκε απολύτως κανένα «ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο», για την πρόληψη της κατάχρησης, ικανό να τιμωρήσει δεόντως την

καταχρηστική χρησιμοποίηση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου και να εξαλείψει τις συνέπειες της παραβίασης του δικαίου της Ένωσης.
Μετά τη λήξη και της τελευταίας παράτασης, ασκήθηκε αγωγή εναντίον του Δήμου ζητώντας να αναγνωρισθεί ότι οι εργαζόμενοι αυτοί κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ότι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου που είχαν συνάψει υπέκρυπταν μια σύμβαση αορίστου χρόνου και ως εκ τούτου είχε καταγγελθεί άκυρα η σύμβαση εργασίας τους. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Λασιθίου, απέστειλε στο ΔΕΕ ένα

ιδιαίτερα εύστοχο και εμπεριστατωμένο προδικαστικό ερώτημα, ζητώντας να διευκρινίσει εάν στην έννοια των διαδοχικών συμβάσεων
εντάσσονται και οι παρατάσεις των συμβάσεων που έγιναν αυτοδίκαια μέσω νόμου, χωρίς την έγγραφη σύναψη νέας σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου, αλλά την επέκταση της διάρκειας ήδη υφιστάμενης σύμβασης εργασίας, εάν η σύμφωνη με την συμφωνία – πλαίσιο ερμηνεία του εθνικού δικαίου και συγκεκριμένα της διάταξης της παρ. 3 του άρθρου 8 του ν. 2112/1920, ως προϋπάρχοντος, ισχύοντος και ισοδύναμου νομοθετικού μέτρου, επιβάλλει ο δικαστής να μπορεί να προβεί σε ορθό νομικό χαρακτηρισμό των διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου που συνάπτονται καταχρηστικά σε μία σύμβαση αορίστου χρόνου και τέλος εάν το άρθρο 103 παρ. 8 του Συντάγματος, ερμηνευμένο υπό το πνεύμα της συμφωνίας – πλαίσιο, θα πρέπει να επιτρέπει τον ορθό νομικό χαρακτηρισμό των διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου ως σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου.

Η απόφαση του Δικαστηρίου του Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ)
Από τα ανωτέρω προδικαστικά ερωτήματα, φαίνεται ότι το αιτούν Δικαστήριο διαπίστωσε την ανεπάρκεια του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη της καταχρηστικής σύναψης συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου που δεν καλύπτει τους σκοπούς του Ενωσιακού Δικαίου, αφού η κατάχρηση συνεχίζεται, και μάλιστα με πρωτοβουλία του ίδιου του Έλληνα νομοθέτη, ο οποίος βρίσκει διάφορους τρόπους «αναδρομικά» να δικαιολογεί αυτές τις κανονικά παράνομες πρακτικές. Επιπλέον πήρε θέση, υποδεικνύοντας την εφαρμογή της διάταξης της παρ. 3 του άρθρου 8 του ν. 2112/1920, ως τη μόνη διέξοδο για την επίλυση του προβλήματος.

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσής με την με αριθμό C-760/2018 απόφασή του, απάντησε τελικώς ότι κατ’ ορθή ερμηνεία της
συμφωνίας – πλαισίου η έννοια «διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου» καλύπτει και την αυτοδίκαιη παράταση των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου των εργαζομένων στον τομέα της καθαριότητας των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία έλαβε χώρα δυνάμει ρητών εθνικών διατάξεων και παρά τη μη τήρηση του έγγραφου τύπου που προβλέπεται κατ’ αρχήν για τη σύναψη των διαδοχικών συμβάσεων εργασίας.

Επιπλέον, απεφάνθη ότι η συμφωνία – πλαίσιο έχει την έννοια ότι όταν έχει σημειωθεί καταχρηστική χρησιμοποίηση διαδοχικών
συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, η υποχρέωση του αιτούντος δικαστηρίου να ερμηνεύσει και να εφαρμόσει, κατά το μέτρο του δυνατού, όλες τις κρίσιμες διατάξεις του εσωτερικού δικαίου κατά τρόπο ώστε να επιβληθεί η προσήκουσα κύρωση για την κατάχρηση και να εξαλειφθούν οι συνέπειες της παραβίασης του δικαίου της Ένωσης περιλαμβάνει την εκτίμηση του ζητήματος αν οι διατάξεις προγενέστερης και εισέτι ισχύουσας εθνικής ρύθμισης που επιτρέπει τη μετατροπή διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου μπορούν, ενδεχομένως, να εφαρμοστούν στο πλαίσιο της σύμφωνης αυτής ερμηνείας, μολονότι εθνικές διατάξεις συνταγματικής φύσης απαγορεύουν απολύτως τέτοια μετατροπή όσον αφορά τον δημόσιο τομέα.

Σημαντική απόφαση
Επομένως, πρόκειται για μία ιδιαίτερα σημαντική απόφαση, η οποία αναγνωρίζει ότι οι αυτοδίκαιες παρατάσεις των συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων των Ο.Τ.Α. μέσω νομοθετικής παρέμβασης, εμπίπτουν στην έννοια των διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.

Άλλωστε, διαφορετική ερμηνεία θα διακύβευε την πρακτική αποτελεσματικότητα της συμφωνίας – πλαισίου και θα άφηνε περιθώρια
καταχρηστικής χρησιμοποίησης τέτοιων σχέσεων εργασίας από τους εργοδότες για την κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών τους σε προσωπικό. Επιπλέον, το Δ.Ε.Ε. προτρέπει ανοιχτά τον εθνικό δικαστή να εφαρμόσει στην προκειμένη περίπτωση τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 8 του ν. 2112/1920 και να χαρακτηρίσει ορθά τις αυτοδικαίως παρατεινόμενες συμβάσεις των εργαζομένων

ως μια εξαρχής σύμβαση αορίστου χρόνου, παρά τις απαγορεύσεις του Συντάγματος. Όσον αφορά στη σημασία του γεγονότος ότι το άρθρο
103 παρ. 8 του Συντάγματος (που απαγορεύει την μετατροπή των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε σύμβαση αορίστου χρόνου) τροποποιήθηκε μετά την έναρξη ισχύος της επίμαχης Οδηγίας και πριν από τη λήξη της προθεσμίας ενσωμάτωσής της στο εθνικό δίκαιο, το Δ.Ε.Ε. υπενθυμίζει ότι μια Οδηγία παράγει έννομα αποτελέσματα έναντι του κράτους μέλους αποδέκτη και, συνεπώς, έναντι όλων των εθνικών αρχών, είτε κατόπιν της δημοσίευσής της είτε, ανάλογα με την περίπτωση, από την ημερομηνία της κοινοποίησής της.

Τέλος, αξίζει να τονισθεί ότι το Δ.Ε.Ε., στηλιτεύει εμμέσως την επιλογή του Ελληνικού Κράτους να αναθεωρήσει την επίμαχη διάταξη του
Συντάγματος, πριν από τη λήξη της προθεσμίας ενσωμάτωσης, δεδομένου ότι όλα τα κράτη – μέλη στα οποία απευθύνεται η εν λόγω Οδηγία οφείλουν να απέχουν από τη θέσπιση διατάξεων ικανών να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο την επίτευξη του αποτελέσματος που επιδιώκει. Ακόμη δε και όταν προβαίνουν σε αναθεώρηση του Συντάγματος, οι αρχές των κρατών – μελών οφείλουν να εξασφαλίζουν την πλήρη αποτελεσματικότητα των διατάξεων του δικαίου της Ένωσης.

Ελπίδα στους συμβασιούχους
Η συγκεκριμένη απόφαση, δίνει ελπίδα στους ταλαιπωρημένους συμβασιούχους που εργάστηκαν ή εργάζονται, υπό τις προϋποθέσεις που αναφέρει η απόφαση του Δ.Ε.Ε., ενώ συμβάλει ούτως ώστε κάποια στιγμή να σταματήσει η παράνομη – πλην όμως πάγια τακτική της σύναψης διαδοχικών – ελαστικών, επισφαλών, αβέβαιων – συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου για την κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών του ελληνικού Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα».

https://www.aftodioikisi.gr/ota/dimoi/monimopoiisi-symvasioychon-to-istoriko-tis-apofasis-toy-dee-elpida-gia-proin-amp-nyn-ergazomenoys/

Προσωρινή δικαίωση για 11 συμβασιούχους – εργαζόμενους του Δήμου Κω οι οποίοι απασχολούνται στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου. Η Πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κω δέχθηκε το αίτημα προσωρινής διαταγής των εργαζομένων (δικηγόρος ο Α.Ταμπάσκος), υποχρεώνοντας το Δήμο Κω να τους απασχολεί στη θέση που είχαν πριν τη λήξη των συμβάσεών τους καταβάλλοντας σε αυτούς τις νόμιμες αποδοχές, μέχρι τη συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων τους την 16 Ιουνίου 2020.