Η Πρωτομαγιά αποτελεί μία ημέρα-ορόσημο για τους αγώνες των εργαζόμενων, με τις αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο να αποτελούν σημείο αναφοράς στην ιστορία των κινητοποιήσεων.

Μια ημέρα, που σε περίοδο συρρίκνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων, φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέ.

Μια ημέρα, που σε περίοδο συρρίκνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων, φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέΌλα ξεκίνησαν την 1η Μαΐου του 1886, όταν 400.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που οργανώθηκαν σε ολόκληρη την επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών και περισσότεροι από 80.000 στο Σικάγο, διεκδικώντας, μεταξύ άλλων, την καθιέρωση της οκτάωρης εργασίας.

Στη γύρω περιοχή, είχαν παραταχθεί αστυνομικές δυνάμεις, αποτελούμενες από 1.350 άτομα, οπλισμένα με οπλοπολυβόλα, που περίμεναν το σύνθημα για να δράσουν.

Κι ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, διέταξε να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα έσκασε κοντά στους αστυνομικούς, οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν και να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση.

Άγνωστος παραμένει μέχρι σήμερα ο αριθμός των θυμάτων, αφού πολλοί τραυματισμένοι κατέληξαν τις επόμενες ημέρες. Επίσημα, μόνο οκτώ νεκροί αστυνομικοί και τέσσερις διαδηλωτές έχουν επαληθευτεί.

Οκτώ συλληφθέντες διαδηλωτές δικάστηκαν, τέσσερις αυτών καταδικάστηκαν σε θάνατο και ένας άλλος αυτοκτόνησε. Η διεθνής προβολή αυτής της δίκης δημιούργησε τα θεμέλια της Εργατικής Πρωτομαγιάς ως Εργατικής Γιορτής.

Η Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Την 1η Μαΐου του 1892 έγινε η πρώτη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Το 1893, 2.000 διαδήλωσαν ζητώντας οκτάωρο, κυριακάτικη αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Τον επόμενο χρόνο ακολούθησε μια μεγάλη συγκέντρωση με τα ίδια αιτήματα, που σημαδεύτηκε από 10 συλλήψεις.

Τον Φεβρουάριο του 1936, καπνεργάτες από τη Θεσσαλονίκη καταλαμβάνουν ένα εργοστάσιο, ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων τους. Καπνεργάτες από άλλα εργοστάσια εκφράζουν τη συμπαράστασή τους. Εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός. Δεν υπήρχε κεντρική συγκέντρωση, αλλά μικρές συγκεντρώσεις με ομιλητές σε διάφορα μέρη της πόλης.

Σε μια συγκέντρωση, στη διασταύρωση των οδών Εγνατίας και Βενιζέλου, χωροφύλακες πυροβόλησαν και σκότωσαν 7-8 εργάτες. Σ' αυτό το σημείο έχει στηθεί το μνημείο του καπνεργάτη. Με πυροβολισμούς προσπάθησαν να διαλύσουν και τις άλλες συγκεντρώσεις, με συνέπεια 12 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και 300 να τραυματιστούν. Οι δολοφονίες αυτές αποτέλεσαν το γεγονός που ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να συγγράψει τον «Επιτάφιο».

Σημειώνεται ότι στην Καισαριανή, την 1η Μαΐου 1944, η εργατική Πρωτομαγιά συνέπεσε με την άνανδρη εκτέλεση 200 Ελλήνων ανδρών από τις γερμανικές δυνάμεις Κατοχής. Έτσι, η Καισαριανή δεν εορτάζει μόνο την Εργατική Πρωτομαγιά όπως όλος ο υπόλοιπος ελεύθερος και δημοκρατικός κόσμος. Η ίδια ημέρα είναι ημέρα ιστορικής τιμής και μνήμης.

zougla.gr

Τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων την 1η Μαΐου 1886 για το οκτάωρο, ωθούμενα από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των Καναδών συντρόφων τους.

Την περίοδο εκείνη το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές.

Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Την Πρωτομαγιά του 1886 έγινε στο Σικάγο η πιο μαχητική πορεία, με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων. Στην κεφαλή της πορείας ήταν ο αναρχοσυνδικαλιστής Άλμπερτ Πάρσονς, η γυναίκα του Λούσι και τα επτά παιδιά τους.

Το πρώτο αίμα χύθηκε δύο ημέρες αργότερα έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ στο Σικάγο. Απεργοσπάστες προσπάθησαν να διασπάσουν τον απεργιακό κλοιό και ακολούθησε συμπλοκή. Η Αστυνομία και οι μπράβοι της επιχείρησης επενέβησαν δυναμικά. Σκότωσαν τέσσερις απεργούς και τραυμάτισαν πολλούς, προκαλώντας οργή στην εργατική τάξη της πόλης.

Την επομένη αποφασίστηκε συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας στην Πλατεία Χεϊμάρκετ, με πρωτοστατούντες τους αναρχικούς. Η συγκέντρωση ήταν πολυπληθής και ειρηνική. Το κακό, όμως, δεν άργησε να γίνει. Οι αστυνομικές δυνάμεις πήραν εντολή να διαλύσουν δια της βίας τη συγκέντρωση και τότε από το πλήθος των απωθούμενων διαδηλωτών ρίφθηκε μια χειροβομβίδα προς το μέρος τους, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες. Η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά βούληση κατά των συγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές και να τραυματιστεί απροσδιόριστος αριθμός, ενώ έξι αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους από πυρά (φίλια ή των διαδηλωτών παραμένει ανεξακρίβωτο), ανεβάζοντας τον αριθμό τους σε επτά.

Για τη βομβιστική επίθεση, που προκάλεσε τον θάνατο του αστυνομικού, κατηγορήθηκαν οι αναρχοσυνδικαλιστές Άουγκουστ Σπις, Γκέοργκ Έγκελ, Άντολφ Φίσερ, Λούις Λινγκ, Μίκαελ Σβαμπ, Σάμουελ Φίλντεν, Όσκαρ Νίμπι και Άλμπερτ Πάρσονς, που ήταν από τους οργανωτές της διαδήλωσης. Όλοι, εκτός του Πάρσονς και του Φίλντεν, ήταν Γερμανοί μετανάστες. Η δίκη των οκτώ ξεκίνησε στις 21 Ιουνίου 1886. Ο εισαγγελέας Τζούλιους Γκρίνελ ζήτησε τη θανατική ποινή και για τους οκτώ κατηγορουμένους, χωρίς να προσκομίσει κανένα στοιχείο που να τους συνδέει με τη βομβιστική επίθεση. Απλώς, είπε ότι οι κατηγορούμενοι ενθάρρυναν με τους λόγους τους τον άγνωστο βομβιστή να πραγματοποιήσει την αποτρόπαια πράξη του, γι' αυτό κρίνονται ένοχοι συνωμοσίας.

Από την πλευρά της, η υπεράσπιση έκανε λόγο για προβοκάτσια και συνέδεσε τη βομβιστική επίθεση με το διαβόητο πρακτορείο ντετέκτιβ «Πίνκερτον», που συχνά χρησιμοποιούσαν οι εργοδότες ως απεργοσπαστικό μηχανισμό. Οι ένορκοι εξέδωσαν την ετυμηγορία τους στις 20 Αυγούστου 1886 και έκριναν ενόχους και τους οκτώ κατηγορούμενους. Οι Σπις, Έγκελ, Φίσερ, Λινγκ, Σβαμπ, Φίλντεν και Πάρσονς καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ο Νίμπι σε κάθειρξη 15 ετών. Μετά την εξάντληση και του τελευταίου ενδίκου μέσου, ο κυβερνήτης της Πολιτείας του Ιλινόις, Ρίτσαρντ Όγκλεσμπι, μετέτρεψε σε ισόβια τις θανατικές ποινές των Σβαμπ και Φίλντεν, ενώ ο Λιγκ αυτοκτόνησε στο κελί του. Έτσι, στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Σπις, Πάρσονς, Φίσερ και Έγκελ οδηγήθηκαν στην αγχόνη, τραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα».

Η δίκη των οκτώ θεωρείται από διαπρεπείς Αμερικανούς νομικούς ως μία από τις σοβαρότερες υποθέσεις κακοδικίας στην ιστορία των ΗΠΑ.

Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης του Ιλινόις, Τζον Πίτερ Άλτγκελντ παραδέχθηκε ότι και οι οκτώ καταδικασθέντες ήταν αθώοι και κατηγόρησε τις αρχές του Σικάγου ότι άφησαν ανεξέλεγκτους τους ανθρώπους του «Πίνκερτον». Ως μια ύστατη πράξη δικαίωσης έδωσε χάρη στους φυλακισμένους Φίλντεν, Νίμπε και Σβαμπ. Αυτό ήταν και το πολιτικό του τέλος. Αργότερα, ο επικεφαλής της αστυνομίας του Σικάγου, που έδωσε την εντολή για τη διάλυση της συγκέντρωσης, καταδικάσθηκε για διαφθορά. Μέχρι σήμερα παραμένει ανεξακρίβωτο ποιος ήταν ο δράστης της βομβιστικής επίθεσης.

Πηγή: sansimera.gr

Ένα έθιμο που κρατάει πολλά χρόνια τώρα, είναι και αυτό της Πρωτομαγιάς. Με "πρωταγωνίστριες" αρκετές συμπατριώτισσες μας που θέλουν να κρατούν τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας.

Στον Άγιο Νεκτάριο στο σπίτι της κας Μαρίας Σβουρένου συγκεντρώθηκαν αρκετές φίλες και γειτόνισσες φέρνοντας μαζί τους και λουλούδια από αυλές και σπίτια της Κω. Αγγελικούλες, Βιολέτες, Μαργαρίτες, Αθάνατα, Στάχια και πολλά άλλα...συνθέτουν τα όμορφα πρωτομαγιάτικα στεφάνια. Αύριο τα στεφάνια θα κρεμαστούν έξω από τα σπίτια και θα κατέβουν την παραμονή του Άη Γιάννη στο έθιμο του φανού και του κλήδονα στις 23 Ιουνίου. Οι κυρίες με τις πανέμορφες δημιουργίες τους μας ευχαρίστησαν και ευχήθηκαν σε όλους τους Κώους, καλή πρωτομαγιά! 
Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί τα όσα μας δήλωσε η κα. Κατερίνα Σβουρένου-Σκαλέρη.

Την 1η του Μάη τιμούμε τις θυσίες και τους αγώνες των εργαζομένων για την κατάκτηση καλύτερων συνθηκών εργασίας, για δίκαιες και ανθρώπινες αμοιβές, για κοινωνική δικαιοσύνη, για μια αξιοπρεπή ζωή, για ένα καλύτερο, πιο δίκαιο αύριο.

Σε όλη αυτή την περίοδο της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, των υψηλών ποσοστών ανεργίας, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, των συνεχών περικοπών των μισθών και των συντάξεων, της εργασιακής αβεβαιότητας και της ανασφάλειας, οι κατακτήσεις των εργαζομένων δοκιμάζονται συνεχώς.

Στο πλαίσιο αυτό της αρνητικής οικονομικής συγκυρίας απαιτείται ενότητα, αγωνιστικότητα, συλλογικότητα. Οφείλουμε να βρούμε τρόπους διεξόδου, να διεκδικήσουμε συνθήκες προοπτικής για όλους, να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας.

Ο Δήμος Ρόδου παραμένει σταθερά στο πλευρό των εργαζομένων, στηρίζει τους αγώνες και τα εργασιακά τους κεκτημένα, και στέκεται αρωγός στους συμπολίτες μας που δοκιμάζονται από την κρίση. Η βελτίωση της ζωής των συμπολιτών μας, η προαγωγή της κοινωνικής αλληλεγγύης και η διασφάλιση του Κράτους Πρόνοιας αποτελούν καθημερινές μας επιδιώξεις.

Καλώ όλους τους συμπολίτες μας να δώσουν ένα δυναμικό παρόν στις εκδηλώσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά στέλνοντας ηχηρό μήνυμα ενότητας και αλληλεγγύης.

Όλοι μαζί μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν.

 

Ο Δήμαρχος Ρόδου
Φώτης Χατζηδιάκος

Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, οι άνεργοι και οι άνεργες, οι συνταξιούχοι, από τις μέρες του Σικάγο του 1886 μέχρι και σήμερα έχουν δώσει αγώνες αιματηρούς και δυναμικούς για να θεμελιώσουν και να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην εργασία, τις ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς αλλά και το κοινωνικό κράτος, τη δημόσια υγεία και παιδεία.

Το δικό μας Σικάγο όμως ζήσαμε και σε όλη την προηγούμενη περίοδο όπου ο κόσμος της εργασίας της Ελλάδας πολέμησε- άνισα- τις πολιτικές του μνημονίου, την κατάλυση των εργασιακών σχέσεων και κεκτημένων και εναντιώθηκε στην ισοπέδωση της κοινωνίας.

Η επέτειος της Εργατικής Πρωτομαγιάς του 2015 έρχεται την ώρα που η κυβέρνηση της Αριστεράς δίνει μια δύσκολη μάχη, ενάντια στο πιο μαύρο νεοφιλελεύθερο μπλοκ της Ευρώπης, για να υπερασπιστεί την κοινωνική συνοχή, το μέλλον της χώρας και τα εργασιακά δικαιώματα.

Αυτή λοιπόν την ώρα το πιο παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας- οι νέοι και οι νέες εργαζόμενοι και άνεργοι μαζί με τους συνταξιούχους, οφείλουν να διεκδικήσουν ό,τι χάθηκε στη λαίλαπα του Μνημονίου και παράλληλα να στηρίξουν με τις κινητοποιήσεις τους τις προσπάθειες της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας της 25ης Ιανουαρίου με στόχο την εργασιακή δικαιοσύνη και την κοινωνική ανασυγκρότηση. 

Οι εργαζόμενοι της Δωδεκανήσου θα ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί με όλο τον κόσμο της εργασίας στην υπόλοιπη Ελλάδα για την κοινή υπεράσπιση των εργασιακών κεκτημένων και της αξιοπρέπειας.

ferriesingreece2

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot