Σαν σήμερα, πέρυσι, μετά από 6-μηνη ‘’διαπραγμάτευση’’ κληθήκαμε από την Ελληνική Κυβέρνηση, να απαντήσουμε με ΝΑΙ η ΟΧΙ στην πρόταση των δανειστών για το θέμα του χρέους.

Ο Πρωθυπουργός μας, συνέστησε ΟΧΙ, και διευκρίνισε ότι δεν πρόκειται για δημοψήφισμα εξόδου από το Ευρώ υποσχόμενος ταυτόχρονα ότι με το αποτέλεσμα στα χέρια του μετά από 48 ώρες θα έφερνε μια συμφωνία. Η αντιπολίτευση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κινούμενη προσχηματικά ανήγαγε το δημοψήφισμα στο ερώτημα ‘’μένουμε Ευρώπη ή φεύγουμε’’ ενώ το ΚΚΕ πρότεινε άκυρο. Η ηγεσία της Ευρώπης, το Ευρωιερατείο όπως έχει χαρακτηριστεί, οι τραπεζίτες και οι επενδυτές, η ΔΝΤ και ΕΚΤ αλλά και οι ΗΠΑ με απειλές και συστάσεις μας προέτρεπαν για το ΝΑΙ. Όμως οι Λαϊκές εμπειρίες των 5 μνημονιακών χρόνων που οδήγησαν την αύξηση της ανεργίας στο 30%, αύξηση του χρέους στο 170%, την πτώση των εισοδημάτων κατά 25% και η ιστορικές μνήμες της ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑΣ, της ΤΡΑΠΕΖΟΚΡΑΤΙΑΣ και του ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ έφεραν το λαμπρό αποτέλεσμα του ΟΧΙ με 62% σκορπίζοντας ενθουσιασμό και ελπίδα στην χώρα μας σε όλο τον κόσμο ότι κάτι θα αρχίσει να σπάει , να αλλάζει στον κόσμο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού!

Ο κ. Τσίπρας ήταν ειλικρινής ως προς τις προθέσεις του.
Ασυνεπής όμως προς την ιστορία της Αριστεράς.
Πράγματι δεν πρότεινε δημοψήφισμα για την έξοδο από της Ευρώπη όπως είχε πει πολλές φορές.
Οι επικεφαλείς της αντιπολίτευσης μη αντέχοντας τις συνέπειες της ψευδολογίας τους προς τον Λαό, υπό το βάρος της ήττας του ΝΑΙ παραιτήθηκαν!
Ο κ. Τσίπρας κυρίαρχος πια προχωρεί άμεσα στον μεγάλο συμβιβασμό!
Στην τούμπα του ΟΧΙ σε ΝΑΙ (μετά από 17 ώρες πίεσης!!!)
Δέχεται την πρόταση της Ε.Ε για το χρέος, φέρνει σε 48 ώρες την συμφωνία που υποσχέθηκε!
Την περνά από την Βουλή με την σύμφωνη γνώμη των υποτακτικών του και των προθύμων του ‘’μένουμε Ευρώπη’’.
Σκορπίζει την θλίψη της ήττας και την απογοήτευση στην παγκόσμια κοινή γνώμη.
Απονευρώνει τις Λαϊκές αντιστάσεις.
Γίνονται ο ίδιος και οι βουλευτές του μοχλοί ενσωμάτωσης στο ευρωσύστημα της λιτότητας.
Γίνονται μηχανισμός τυφλής εξυπηρέτησης πολιτικών που μέχρι χθες καταδίκαζαν.
Τώρα ανερυθρίαστα εφαρμόζουν ότι πουν οι δανειστές στο όνομα της… αριστεράς που λυπάται και που άλλα πιστεύει και άλλα κάνει!
Αυτή η εξέλιξη απειλεί να είναι το τέλος της πολιτικής όπως την γνωρίσαμε.
Για πολλούς το τέλος της πολιτικής έχει ήδη συντελεστεί.
Όμως η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ.
Το ΟΧΙ παραμένει σαν κραυγή ελευθερίας!
Σαν ιστορική παρακαταθήκη και σύγχρονο σύμβολο αντίστασης!
Παραμένει σαν ανεκπλήρωτη λαϊκή εντολή.
Παραμένει σαν γνήσια και θαρραλέα φωνή αυτοκαθορισμού και ανεξαρτησίας του Ελληνικού Λάου.
Είναι ο πυρήνας της αλλαγής που σύντομα θα οικοδομηθεί.
Η ζωή αποδεικνύει ότι όπως έγινε πρόσφατα στην Μ. Βρετανία τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Ελληνικός Λαός.

Ο αντιπρόεδρος της Βουλής και καθηγητής Ιατρικής μιλάει στα «ΝΕΑ» για τον Ανδρέα Παπανδρέου και τις διαφορές του με τον Αλέξη Τσίπρα, το μέλλον του ΠΑΣΟΚ αλλά και την κρίση στον χώρο της Κεντροαριστεράς

Πολλοί αυτοπαρουσιάστηκαν ως στενοί συνομιλητές του Ανδρέα Παπανδρέου μετά τον θάνατό του. Ελάχιστοι όμως είχαν αυτόν τον ρόλο. Ενας από αυτούς ήταν ο καθηγητής Ιατρικής Δημήτρης Κρεμαστινός. Ο αντιπρόεδρος της Βουλής, πρώην υπουργός Υγείας και προσωπικός γιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του μιλάει στα «ΝΕΑ» για τον ιστορικό ηγέτη του ΠΑΣΟΚ. Εξηγεί πώς πέτυχε να ενώσει όλες τις τάσεις της Αριστεράς σε ένα κόμμα και να προσδώσει κινηματική προοπτική στον χώρο. Στηριζόμενος στα απτά ιστορικά γεγονότα, όπως επισημαίνει, απαντά στο πώς θα διαχειριζόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου την ελληνική κρίση αλλά και τη δοκιμασία που βιώνει σήμερα η Κεντροαριστερά. Παραλλήλως τοποθετείται στη σύγκριση, που συχνά γίνεται, του σημερινού Πρωθυπουργού με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Προς το παρόν εντοπίζει, όμως, μόνο εξωτερικές ομοιότητες. «Εχει τον ίδιο φαινότυπο στην έκφραση» λέει.

Συχνά γίνεται η σύγκριση - ενδεχομένως και σκόπιμα. Εσείς βλέπετε να έχει ο Αλέξης Τσίπρας έστω και την παραμικρή σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου;
Αναμφισβήτητα ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει με τον Ανδρέα Παπανδρέου εξωτερικά. Εχει τον ίδιο φαινότυπο στην έκφραση. Αλλά πρέπει να μοιάσει και στην ουσία. Ο Ανδρέας ποτέ δεν θα συγκυβερνούσε με ένα κόμμα που ιδεολογικά δεν θα συμβάδιζε με τις απόψεις του. Ποτέ δεν θα παραχωρούσε σε άλλο κόμμα το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Το '81 κράτησε ο ίδιος, ως υπουργός, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας με αναπληρωτή τον Δροσογιάννη.
Ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας πρότεινε τον κ. Σαρτζετάκη, παρότι συμπαθούσε και εκτιμούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και το έλεγε δημόσια. Αποφάσισε ότι δεν μπορεί ένα αριστερό ή κεντροαριστερό κόμμα, σοσιαλιστικό όπως το ΠΑΣΟΚ, να προτείνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας που να μη φωτογραφίζει την πολιτική του τάση.
Πάνω στον τάφο του αναγράφεται το πιστεύω του «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες». Ποτέ δεν θα διανοούνταν να εκχωρήσει την εκμετάλλευση ή αξιοποίηση - όπως θέλετε πείτε το - της χώρας για 99 χρόνια στους δανειστές της.
Εάν λοιπόν ξεκαθαρίσει ο Αλέξης Τσίπρας τι ακριβώς εκπροσωπεί, τότε ασφαλώς θα είναι ευπρόσδεκτος στην ομάδα των κεντροαριστερών κομμάτων. Και τούτο γιατί τα περισσότερα ιστορικά στελέχη της Αριστεράς έχουν φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, διαφωνώντας με την πολιτική του. Κατά συνέπεια είναι δύσκολο να προσδιορίσει κάποιος την πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά, κοιτάξτε, στα λόγια όλοι είναι αριστεροί ή κεντροαριστεροί. Από τις πράξεις ωστόσο κρίνονται όλοι. Ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι είναι η Αριστερά, οι πράξεις του όμως είναι αριστερές; Αυτό είναι το θέμα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του '81 ήταν πράγματι μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Τι απαντάτε σε αυτούς που λένε ότι η κληρονομιά του Ανδρέα είναι μια «κληρονομιά δημοσιονομικής εκτροπής», με το επιχείρημα ότι η Ελλάδα μπήκε στην τροχιά του χρέους τη δεκαετία του '80 επί ΠΑΣΟΚ;
Ο Παπανδρέου παρέλαβε την Ελλάδα με χρέος 25% του ΑΕΠ. Ο Ανδρέας όμως πάντα υποστήριζε ότι το χρέος είναι ο δεύτερος παράγοντας για μια χώρα. Ο πρώτος είναι η ανάπτυξη, η παραγωγή και οι επενδύσεις. Χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Ιαπωνία έχουν τα υψηλότερα χρέη, της τάξεως τρισεκατομμυρίων. Ωστόσο το χρέος δεν τις ενοχλεί διότι έχουν ανάπτυξη. Ο Ανδρέας προσπάθησε με τα μεσογειακά προγράμματα και τα ευρωπαϊκά προγράμματα Ντελόρ να δώσει έναν αναπτυξιακό ρυθμό στη χώρα και παράλληλα εφάρμοζε πολιτική εναλλάξ παροχών και λιτότητας. Ο Ανδρέας δεν ήταν ένας απλός οικονομολόγος, ήταν ένας από τους πιο μεγάλους οικονομολόγους της Αμερικής την εποχή εκείνη. Δεν έκανε λοιπόν πράγματα τα οποία θα εξέθεταν τη χώρα σε χρεοκοπία. Γι' αυτό και το 1993 επεδίωξε σταθεροποίηση των οικονομικών δεικτών της χώρας. Οι προϋπολογισμοί του '94 και του '95 ήταν πλεονασματικοί, παρότι η χώρα είχε χρέος. Ετσι, μείωνε το χρέος και δημιουργούσε συνθήκες ανάπτυξης. Το πρόβλημα είναι τι συνέβη μετά. Δεν ακολουθήθηκε ο κανόνας Παπανδρέου. Οι παροχές, οι διορισμοί, οι αλόγιστες αυξήσεις οδήγησαν στο 2009. Οταν έχουμε διορισμούς την περίοδο 2004-2009 (περίπου 850.000 μονίμων στο Δημόσιο) και παράλληλα τετραπλασιασμό των καταναλωτικών κονδυλίων της Υγείας (το 2004 είχε άνοιγμα 4 δισ. ευρώ και το 2009 είχε 17 δισ.), τότε αυτή η αλόγιστη συμπεριφορά έφερε την κατάρρευση. Ο Παπανδρέου δεν ήταν υποστηρικτής του «δανείζομαι για να περνάω καλύτερα» αλλά του «δανείζομαι για να επενδύω και να παράγω». Αυτή ήταν η θέση του και φυσικά πέτυχε την καλύτερη ανακατανομή υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων που έγινε στην Ελλάδα από την εποχή του Καποδίστρια.

Το μπαλάκι των κατηγοριών για τους διορισμούς ανταλλάχθηκε πολλές φορές στο παρελθόν μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτοί όμως δεν έγιναν και από τα δύο κόμματα;
Ο Παπανδρέου το 1993 δεν διανοήθηκε να κάνει κανέναν διορισμό, όταν ανέλαβε ξανά τη διακυβέρνηση της χώρας. Τότε ψηφίστηκε ο λεγόμενος «νόμος Πεπονή», το ΑΣΕΠ, που ήταν φυσικά νόμος Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε είχε πει ότι «το τιμόνι πρέπει να στραφεί ανάποδα» και το είχε εφαρμόσει στην πράξη με σχετική εντολή που έδωσε στον τότε υπουργό Οικονομικών Αλέκο Παπαδόπουλο. Είχε προειδοποιήσει για την κατάρρευση της χώρας. Δεν μπορούμε λοιπόν να λέμε και να επικαλούμεθα πράγματα αβάσιμα. Οταν είχε εφαρμόσει την πολιτική των παροχών την περίοδο '81-'89 με υπουργό Εθνικής Οικονομίας τον Αρσένη και είδε ότι τα πράγματα ξεφεύγουν, τότε άλλαξε τον υπουργό και έβαλε τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος πράγματι τότε πέτυχε σταθεροποίηση της οικονομίας με λιτότητα - επαναλαμβάνω - όχι σημερινής μορφής αλλά απλώς διακοπής των παροχών. Ο Παπανδρέου στην οικονομία κυριολεκτικά έπαιζε συνεχώς ώστε να κερδίζει η χώρα και οι άνθρωποί της. Αυτό το παιχνίδι σήμερα δεν μπορεί να παιχθεί.

Πώς θα αντιμετώπιζε ο Ανδρέας την κρίση του χώρου της Κεντροαριστεράς;
Ο Ανδρέας καταρχήν πέτυχε να ενώσει στην ουσία όλες τις τάσεις της Αριστεράς σε ένα κόμμα. Αυτό ήταν ένα δικό του επίτευγμα διότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό. Και γι' αυτό το ονόμασε Κίνημα, δηλαδή κάτι που εξελίσσεται μέχρι να φτάσει στην τελική του μορφή. Και το προσάρμοζε πάντα στις διεθνείς συνθήκες. Ολοι πρέπει να περιοριζόμαστε στα απτά ιστορικά γεγονότα για να απαντήσουμε. Ούτε να ωραιοποιούμε την προσωπικότητά του αλλά, κυρίως, ούτε να τον κατηγορούμε εκεί ακριβώς όπου θα έπρεπε να τον επαινούμε.

Η Φώφη Γεννηματά έχει πιθανότητες να επιτύχει την ενότητα του χώρου, όπως ο Ανδρέας;
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκλέχθηκε με κύρια εντολή από το εκλογικό σώμα να ενώσει την Κεντροαριστερά σε ένα κόμμα εθνικής ευθύνης. Και βρίσκεται σήμερα στον δρόμο αυτής της προσπάθειας. Κάλεσε όλα τα κόμματα που προήλθαν κυρίως από τη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ να σχηματίσουν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, διατηρώντας όμως την αυτοτέλειά τους - τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Επειτα, η Συμπαράταξη θα εξέλεγε τελικά τον αρχηγό της. Ομως, οι προσωπικές φιλοδοξίες των ανθρώπων δεν είναι κάτι που καταπολεμάται εύκολα. Οι αρχηγοί έστω και μικρών κομμάτων θέλουν να διατηρήσουν τις θέσεις τους και τα προνόμιά τους. Οι πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που εκλέχθηκαν με αντιμνημονιακά συνθήματα, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται σε υπουργικές θέσεις, θέλουν να διατηρήσουν τα έδρανά τους. Πώς να δεχθούν εύκολα να πουν στον κόσμο την αλήθεια; Οτι, δηλαδή, επλανήθησαν και με τις ανερμάτιστες υποσχέσεις τους οδήγησαν τη χώρα στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα; Τώρα, για το ΠΑΣΟΚ ο δρόμος είναι ανηφορικός. Δύσκολος δρόμος, αλλά μονόδρομος. Πρέπει να πει όλη την αλήθεια για τους πάντες και τα πάντα στον κόσμο. Να πείσει τους παλιούς ψηφοφόρους του ότι εξαπατήθηκαν από τις σειρήνες του λαϊκισμού.

Και τι πρέπει να κάνει;
Η απάντηση είναι μονόδρομος. Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να απευθυνθεί απευθείας προς τον κόσμο με όλα τα στελέχη της. Να κάνει διάλογο και να εξηγήσει πως το μεγάλο λάθος που έγινε από πλευράς ΠΑΣΟΚ ήταν να παραλάβει τη χρεοκοπία από την κυβέρνηση της ΝΔ κι αντί να πει ότι αυτή είναι η κυρίως υπεύθυνη, ανέλαβε μόνο του να οδηγήσει τη χώρα σε αυτό το οικονομικό τσουνάμι. Και φυσικά να κατέβουν διαμαρτυρόμενοι οι πάντες. Ακόμα και η ΝΔ μαζί με όλες τις πολιτικές τάσεις είχαν έρθει έξω από τη Βουλή και ζητούσαν «να καεί». Αυτό το πολιτικό λάθος λοιπόν θα πρέπει να καταλάβει ο κόσμος. Τον εξαπάτησαν και σήμερα σηκώνουν τα χέρια, ομολογούν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να ακολουθήσουμε έναν δρόμο. Αυτόν βέβαια αν τον είχαν ακολουθήσει από την αρχή, με μια συγκυβέρνηση όλων των τάσεων, σήμερα η χώρα δεν θα είχε ούτε δεύτερο ούτε τρίτο και τέταρτο Μνημόνιο. Υπάρχουν λοιπόν τεράστιες ευθύνες, γι' αυτό και το ΠΑΣΟΚ και η κ. Γεννηματά προσωπικά ζητούν συνέχεια την εξεταστική επιτροπή. Να ξεκινήσει από όσο θέλει μακριά, αλλά τουλάχιστον από τότε που η χώρα μπήκε στην ΕΕ, για να κατανεμηθούν οι ευθύνες, ποιοι ακριβώς οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και με ποιον τρόπο. Αυτή η επιτροπή όμως δεν προχώρησε γιατί το ΠΑΣΟΚ θα εμφανιζόταν τελικά ως κατήγορος και όχι ως κατηγορούμενος.

Τι στάση πιστεύετε ότι πρέπει να τηρήσει το ΠΑΣΟΚ στον εκλογικό νόμο;
Για να πει το ΠΑΣΟΚ «ναι» στην απλή αναλογική με το όριο του 3%, πρέπει και τα κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου - και ιδιαιτέρως ο ΣΥΡΙΖΑ - να δεσμευθούν ότι πάση θυσία θα συμμετέχουν σε κυβέρνηση και δεν θα φύγουν στην αντιπολίτευση για να υπονομεύσουν το έργο της οποιασδήποτε κυβέρνησης. Ο εκλογικός νόμος αν είναι αναλογικότερος θα πρέπει να συμβάλει στη δημιουργία μιας τέτοιας συγκυβέρνησης, η οποία θα πείσει ότι αυτά που θα διεκδικήσει θα είναι σταθερά ώστε να αποκτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών. Κυβερνήσεις που αμφισβητούνται από τις αξιωματικές αντιπολιτεύσεις δεν είναι ικανές να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη. Αυτό συνέβη με όλες τις κυβερνήσεις που έχουμε σήμερα, μηδέ της σημερινής εξαιρουμένης.

Ως γιατρός του, ζήσατε οκτώ χρόνια τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πώς ήταν ως άνθρωπος; Διαπιστώσατε ποτέ ότι φοβόταν τον θάνατο;
Μπορώ να σας πω με σιγουριά και βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη φοβάται τον θάνατο. Ωστόσο, μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι στον γιατρό του δεν έδινε την εικόνα του μέσου ανθρώπου που τρομοκρατημένος τον κοιτάζει στα μάτια και του λέει «τι θα απογίνω;». Ο Παπανδρέου ήταν μια περίεργη προσωπικότητα ανθρώπου που σε κοιτούσε και σου έδινε την αίσθηση ότι η αγωνία του θανάτου δεν τον απασχολεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ήταν υπεράνθρωπος. Δεν είδα έναν άνθρωπο φοβικό, τρομοκρατημένο μπροστά στον κίνδυνο του επερχόμενου θανάτου, διότι η πνευματική του κατάσταση ήταν τέτοια που αντιλαμβανόταν πλήρως τα πάντα. Ήταν για τη δική μου εμπειρία, ως γιατρού, μία από τις σπάνιες - για να μην πω μοναδική - περιπτώσεις που αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο το φάντασμα του θανάτου. Κι αυτή ίσως η συμπεριφορά του εξηγεί πολλά κομμάτια της προσωπικότητάς του διότι δεν ήταν εύκολο να διαβάσεις τον Ανδρέα. Όλοι λένε ότι ήταν εσωστρεφής. Πράγματι, ήταν πολύ δύσκολο να διαβάσεις πίσω από τα γυαλιά και τα μάτια του, τη σκέψη του. Αυτός ήταν ο Παπανδρέου.

Είπε για...
Τον Αλέξη Τσίπρα
«Στα λόγια όλοι είναι αριστεροί ή κεντροαριστεροί, από τις πράξεις όμως κρίνονται. Ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι είναι η Αριστερά, οι πράξεις του όμως είναι αριστερές;»

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

http://www.tanea.gr/news/politics/article/5369728/o-andreas-den-tha-ekxwroyse-th-xwra-gia-99-xronia-stoys-daneistes-ths/

Ο καθηγητής Δημήτρης Κρεμαστινός υπήρξε γιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του.

Σε δημοσιογράφους είχε δηλώσει ότι ο γιατρός δεν πρέπει να μιλά ποτέ για τους αρρώστους του. Αυτό φυσικά εφαρμόζει για όλους τους αρρώστους του. Όμως, το πολιτικό θέμα είναι εκτός ιατρικής δεοντολογίας. Ιδιαίτερα σήμερα, που γίνεται προσπάθεια από πολλούς και για διαφόρους λόγους να κακοποιηθεί η μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι αναγκαίο όσοι γνωρίζουν την αλήθεια να την καταθέτουν, για την Ιστορία. Μέσα στο πλαίσιο αυτό γράφτηκε και η παρούσα επιστολή.

Γράμμα στον Ανδρέα

Αγαπητέ μου Πρόεδρε,

«Τά ‘μαθες τα νέα πατέρα;» Ήταν ο επικήδειος που εκφωνήθηκε τότε στην κηδεία σου και συγκίνησε όλη τη χώρα. Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά την απώλεια σου, σου απευθύνομαι με το «Τά ‘μαθες τα νεότερα Πρόεδρε;». Ακόμα αντηχούν στα αυτιά μας τα τελευταία σου λόγια στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν τεμαχίζεται, το ΠΑΣΟΚ δεν κληρονομείται».

Δυστυχώς σήμερα το ΠΑΣΟΚ έχει πολυτεμαχιστεί και στη θέση του έχουν γεννηθεί νέα κόμματα και κομματίδια, όπως αυτά που εσύ είχες ενώσει σε ενιαίο φορέα και κυβέρνησες τη χώρα δίνοντας στους Έλληνες την καλύτερη δημοκρατία που γνώρισε ο τόπος και το υψηλότερο εισόδημα στους οικονομικά αδύνατους πραγματοποιώντας την μεγαλύτερη ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των φτωχών.

Η μεγάλη κεντροαριστερά που εσύ δημιούργησες σήμερα δεν υπάρχει πια. Η χώρα χρεοκόπησε. Δεν άκουσαν τη δραματική προειδοποίηση που έκανες μέσα στη Βουλή το 1994. Είχες πει «εάν η χώρα δεν αφανίσει το χρέος, το χρέος θα αφανίσει τη χώρα». Δυστυχώς, μετά από εσένα εφαρμόστηκε αλόγιστη καταναλωτική πολιτική, με αποκορύφωμα το διορισμό 850.000 δημοσίων υπαλλήλων επί κυβερνήσεως της Ν.Δ, παραμελώντας την ανάπτυξη και την πρωτογενή παραγωγή.

Ξέχασαν το δόγμα σου ότι το παν είναι η ανάπτυξη και οι επενδύσεις, η παραγωγή και η παραγωγικότητα και δευτερευόντως το χρέος.
Και το σπουδαιότερο από όλα ότι το κόμμα σου ανέλαβε μόνο του να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, στο οποίο η τελευταία πενταετία της διακυβερνήσεως της χώρας από τη Ν.Δ. είχε οδηγήσει, δίνοντας το δικαίωμα στους πάσης φύσεως λαϊκιστές να δημαγωγήσουν και να γίνουν πιστευτοί από το λαό που σε λάτρεψε και να διασπάσουν το κόμμα.

Ο κόσμος που σε στήριξε πίστεψε στις σειρήνες εκείνων που έλεγαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια, θα καταργήσουν τους μνημονιακούς νόμους , θα διώξουν το Δ.Ν.Τ., θα επαναφέρουν τους μισθούς και τις συντάξεις στα επίπεδα που εσύ τις άφησες.

Σήμερα όλα αυτά τα γεγονότα συρρίκνωσαν το ΠΑΣΟΚ το οποίο, ύστερα από τις παραιτήσεις του Γιώργου και του Βαγγέλη, ανέλαβε η Φώφη Γεννηματά με εντολή από τη βάση να ενώσει και πάλι το κόμμα. Η νέα Πρόεδρος, συνεπής στη δέσμευση της, κάλεσε όλα τα κόμματα που προήλθαν από το ΠΑΣΟΚ να συγκροτήσουν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και να εκλέξουν πρόγραμμα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διαλύονται τα ίδια τουλάχιστον σε πρώτη φάση.

Όμως, οι προσωπικές φιλοδοξίες των ανθρώπων δεν είναι κάτι που καταπολεμάται εύκολα. Οι αρχηγοί, έστω και των μικρών σχηματισμών, θέλουν να διατηρηθούν στις θέσεις τους, οι βουλευτές και τα στελέχη που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ και εκλέχθηκαν με αντιμνημονιακά συνθήματα σε άλλα κόμματα δεν είναι εύκολο να πουν την αλήθεια στον κόσμο. Δεν είναι εύκολο να πουν ότι αυτοί που του έλεγαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια και θα καταργήσουν όλους τους αντιμνημονιακούς νόμους σήμερα έχουν παραχωρήσει την εκμετάλλευση της χώρας για 99 χρόνια, έχουν αυξήσει το Φ.Π.Α., έχουν επιβάλει σκληρή φορολογία, αντί να καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ τον έχουν αυξήσει και ξεπουλούν τις βραχονησίδες του Αιγαίου.

Όλοι στρέφονται προς το Ά Νεκροταφείο της Αθήνας και σε αναζητούν σήμερα. Όμως, οι ιδέες σου υπάρχουν, οι ιδέες που έχουν γαλουχήσει εκατομμύρια Ελλήνων και τις οποίες καλείται να σεβαστεί σήμερα η λεγόμενη κεντροαριστερά, η οποία εφαρμόζει πρόγραμμα ακραίας Δεξιάς, στηριζόμενη σε ένα μικρό ακραίο δεξιό κόμμα.

Οι αλήθειες αυτές πρέπει άμεσα να περάσουν στον κόσμο σου για να αντιληφθεί που έχει οδηγηθεί και να επιστρέψει όσο γίνεται γρηγορότερα για το καλό του τόπου στις δικές σου αρχές.

Δημήτρης Κρεμαστινός

Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός μίλησε στην κοινή συνεδρίαση των επιτροπών Παραγωγής και Εμπορίου, Οικονομικών Υποθέσεων και Κοινωνικών Υποθέσεων για το Αναπτυξιακό νομοσχέδιο που κατέθεσε η Κυβέρνηση.

Ο Δημήτρης Κρεμαστινός αναφέρθηκε στη μοίρα όλων των αναπτυξιακών νόμων της Ελλάδας να αποτυγχάνουν και να μην υποστηρίζονται σωστά από τις εκάστοτε κυβερνήσεις τονίζοντας ως πρόβλημα ότι διαχρονικά αναιρούν τους προηγούμενους νόμους όταν διαδέχονται η μία την άλλη με αποτέλεσμα το πλαίσιο να είναι αρνητικό για επενδύσεις.

Τέλος, είπε ότι θα καταθέσει τροπολογίες με τις οποίες θα ζητά πιο ευνοϊκούς όρους μεταχείρισης της επιχειρηματικότητας στα νησιά του Αιγαίου, γεγονός το οποίο έπραξε μετά το κλείσιμο της συζήτησης.

Ολόκληρη η τοποθέτηση του Δημήτρη Κρεμαστινού είχε ως εξής:

«Κυρία Πρόεδρε, η πολυπόθητη ανάπτυξη είναι μια λέξη που την ακούμε από το 2010 μέχρι σήμερα, κάθε μήνα, κάθε ημέρα και αλλάζουν οι Υπουργοί, αλλάζουν οι νόμοι και η λέξη υπάρχει αλλά η ανάπτυξη δεν υπάρχει.

Τώρα σε αυτή τη χώρα, η τύχη των αναπτυξιακών νόμων σχετίζεται με τη τύχη των Υπουργών. Και η τύχη των Υπουργών στηρίζεται πάλι από την τύχη των αναπτυξιακών νόμων. Μόλις περάσει ένας χρόνος, ενάμισης χρόνος, αρχίζουν οι εφημερίδες «ανάπτυξη δεν γίνεται να αλλάξουμε Υπουργό, να φέρει νέο αναπτυξιακό νόμο ο νέος Υπουργός», ακόμα και της ίδιας Κυβέρνησης, και η ζωή συνεχίζεται.

Αυτό είναι μια πραγματικότητα που μας αφορά. Χθες, είχαμε συναντηθεί με μια Αντιπροσωπεία Κινέζων Βουλευτών και εκείνο που μας είπε ο Επικεφαλής ο Αντιπρόεδρος της Βουλής τους, ήταν ότι εμείς έχουμε σταθερό αναπτυξιακό, σταθερό πολιτικό σύστημα. Εγώ βέβαια δεν σας βάζω ιδέες, εγώ απλώς μεταφέρω ιδέες. Αυτά λοιπόν, είπαν οι Κινέζοι.

Όταν ήμουν Πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων ρώτησα τον Όλι Ρεν στο Ευρωκοινοβούλιο τι πιστεύει ότι πρέπει να κάνουμε εμείς για την ανάπτυξη; Ο Όλι Ρεν μου είπε ότι δεν έχουμε αναπτυξιακό πρόβλημα αλλά πολιτικό πρόβλημα. Μου είπε, τότε, «η Αντιπολίτευση σας λέει αυτά, όταν γίνει κυβέρνηση τι θα κάνει; Είναι δυνατόν να έρθει κάποιος να επενδύσει με προοπτική με αυτά που ακούει;»
Τώρα τι ακούμε πάλι; Ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση λέει ότι, όταν γίνουμε κυβέρνηση θα έχουμε άλλο φορολογικό σύστημα, άλλο αναπτυξιακό νόμο και εγώ αν ήμουν επενδυτής ή εσείς ειλικρινά θα ερχόσασταν να επενδύσετε; Εγώ δεν θα ερχόμουνα θα περίμενα να δω τι θα γίνει.

Αυτό λοιπόν, είναι ένα βασικότατο μειονέκτημα κύριε Υπουργέ, που πρέπει να το λάβετε σοβαρότατα υπόψη σας, διότι είναι διαχρονικό και δεν αφορά μόνο εσάς, ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ. Αφορά όλη τη χώρα.
Το να κάνουμε εύκολα υποδείξεις και παρατηρήσεις, είναι το πιο απλό πράγμα. Το να εφαρμόζουμε αυτά τα οποία νομοθετούμε, είναι το δύσκολο. Και επειδή θέλω να μην απεραντολογώ, θέλω να σας πω κάτι το οποίο έθεσα και ως ερώτηση στην Ολομέλεια. Ότι πρέπει να γίνουν πιο συγκεκριμένες οι Διατάξεις της ενισχύσεως των μικρών νησιών, όχι επειδή είμαστε Βουλευτές του Αιγαίου, αλλά γιατί πραγματικά, τα νησιά αυτή την στιγμή, ζητούν προϋποθέσεις για να αρχίσουν τουριστική παραγωγή. Τα περισσότερα δεν έχουν. Μην βλέπετε τα μεγάλα νησιά. Άρα λοιπόν, πρέπει να γίνουν πιο καθαρά τα κίνητρα, από αυτά που περιγράφονται στο Νόμο.
Θα καταθέσουμε μερικές τροπολογίες να τις δείτε και αν μπορείτε να τις εντάξετε. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί να διπλασιαστεί ο τουρισμός μας. Διότι, εάν αξιοποιηθούν τα μικρά νησιά, που δεν έχουν τουρισμό - τα περισσότερα έχουν σχεδόν μηδενικό τουρισμό - αντιλαμβάνεστε ότι το τουριστικό προϊόν και εξαγώγιμο θα είναι και παραγωγικότερο.

Συνεπώς, επειδή ακούστηκαν όλες οι απόψεις και ο Νόμος έχει κατατεθεί, έχω την εντύπωση ότι ορισμένα πράγματα μπορείτε, ακόμα και την τελευταία στιγμή, να τα συμπληρώσετε κύριε Υπουργέ και είμαι βέβαιος πως θα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.»

Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός μίλησε στην κοινή συνεδρίαση των ομάδων φιλίας των κοινοβουλίων Ελλάδας και Γερμανίας, που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Γερουσίας της ελληνικής Βουλής, ως εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.

Απευθυνόμενος στους Γερμανούς βουλευτές, ο Αντιπρόεδρος Κρεμαστινός έθεσε το αίτημα της αλλαγής της αντιμετώπισης της Ελλάδας κατά το τριτοκοσμικό πρότυπο όπου η ανάπτυξη υποτίθεται θα έρθει μέσα από την ύφεση και έφερε ως πρότασή του την αντιμετώπιση που είχε η Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οπότε της δόθηκε 20ετής περίοδος χάριτος προτού ξεκινήσει να αποπληρώνει τα χρέη της. Επίσης αναφέρθηκε διεξοδικά στα μεγάλα βάρη που δημιουργούνται την ελληνική κοινωνία και οικονομία από τον εγκλωβισμό των προσφύγων και μη νόμιμων μεταναστών που έχουν προορισμό την Κεντρική Ευρώπη και μίλησε για ανάγκη δίκαιης κατανομής των υποχρεώσεων και επαναφορά των συνόρων της Ευρώπης στα νησιά του Αιγαίου.

Αναλυτικά, η ομιλία του ήταν η εξής:
« Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί Γερμανοί συνάδελφοι, θα επαναλάβω έναν διάλογο, που είχαμε σε μια ανάλογη συνεδρία ελληνογερμανικής φιλίας και παρίστατο τότε και ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών Στάινμαϊερ. Τότε τον είχα ρωτήσει, «για ποιο λόγο η Γερμανία που προς εμάς είναι τόσο φιλική χώρα, κι εμείς προς αυτήν, δεν υποστηρίζει την άποψη, όσον αφορά στην ανάπτυξη της Ελλάδας κατά το γερμανικό πρότυπο και υποστηρίζει την οδό προς την ανάπτυξη κατά το τριτοκοσμικό πρότυπο;».
Τι ήθελα να πω; Ότι η Ελλάδα, όταν η Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε πρόβλημα οικονομικό τεράστιο, ήταν από τις χώρες, που ήταν θετική ως προς το να δανειοδοτηθεί η Γερμανία και μέχρις ότου ν’ αρχίσει η ανάπτυξή της, να μην αποπληρώνει το δάνειό της. Η Ελλάδα, ουσιαστικά, μ’ αυτή την κρίση την οικονομική που περνάει σήμερα, όπου το χρέος είναι μη βιώσιμο - το αναγνωρίζουν σήμερα όλοι - βρίσκεται περίπου οικονομικά στο ίδιο αδιέξοδο. Το να υποστηρίζεται από πλευράς Γερμανίας ότι «ο δρόμος προς την ανάπτυξη είναι μέσω της ύφεσης», αυτός κατά τη γνώμη μου είναι τριτοκοσμικός δρόμος, είναι ένας λάθος δρόμος, γιατί τα υφεσιακά μέτρα τα οποία έρχονται θ’ αδυνατίσουν περισσότερο την ελληνική οικονομία, θα εξαθλιώσουν την ελληνική μεσαία τάξη και, βεβαίως, εκτός από τα κοινωνικά προβλήματα που μπορεί, να προκύψουν, θα δημιουργηθεί μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα, η οποία δεν γνωρίζουμε και πολιτικά, πώς θ’ αντιμετωπισθεί απ’ τον ελληνικό λαό.
Τώρα, λοιπόν, το ΔΝΤ επανέφερε την πρόταση αυτή και πάλι στο προσκήνιο. Δηλαδή, τι είπε το ΔΝΤ; Είπε ότι «βλέπει ως το σωστότερα δρόμο μια εικοσαετία, τουλάχιστον, παγώματος του χρέους και των υποχρεώσεων ως προς το χρέος, για να δοθεί η ευκαιρία στη χώρα, να προχωρήσει προς την ανάπτυξη». Δηλαδή το ΔΝΤ με λίγα λόγια επαναφέρει στο τραπέζι αυτό, το οποίο είχα ρωτήσει τον Υπουργό των Εξωτερικών της Γερμανίας τότε.

Μου κάνει λοιπόν εντύπωση, που και στο τελευταίο Eurogroup πάλι ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας έμεινε στη σκληρή γραμμή ότι «αφού εσείς είστε υπεύθυνοι για το χρέος σας, θα ακολουθήσετε αυτό το δρόμο», ο οποίος κατά τεκμήριο θεωρείται ένας τιμωρητικός δρόμος για μια ευρωπαϊκή χώρα και, βεβαίως, εάν αυτή η χώρα η οποία - ιστορικά τουλάχιστον- έχει προσφέρει πολλά στην Ευρώπη, αντιμετωπίζεται μ’ αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα αίσθημα πικρίας του ελληνικού λαού προς τη Γερμανία, πράγμα το οποίο δεν είναι σωστό, είναι και αφύσικο, διότι ο ελληνικός λαός δεν έχει τίποτα, να χωρίσει με το γερμανικό λαό.
Ενδεχομένως, να υπάρχει διαφορά απόψεων όσον αφορά την αντιμετώπιση του θέματος από πλευράς πολιτικής, αλλά όχι με τον γερμανικό λαό.
Κατά συνέπεια, επαναφέρω στο τραπέζι και πάλι την πρότασή μου και θα ήθελα να μεταφέρετε και στη Γερμανική Βουλή, αλλά και να μου πείτε τη γνώμη σας, πώς βλέπετε εσείς το όλο θέμα, όπως ακριβώς το ανέλυσα.
Κύριε Πρόεδρε, θα ολοκληρώσω, λέγοντας λίγα λόγια για το προσφυγικό θέμα και για τους μη νόμιμους μετανάστες. Οι οποίοι, πραγματικά, είδαν το δρόμο προς την Ευρώπη διά της Ελλάδας, είδαν, δηλαδή, ότι πρέπει να περάσουν από την Ελλάδα για να πάνε στην Ευρώπη και με το κλείσιμο των συνόρων στα Βαλκάνια, ουσιαστικά εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα.

Ευτυχώς, όμως, μέχρι τώρα η Τουρκία δεν έχει παραβιάσει τη Συμφωνία, που έχει συναφθεί και λέω, ευτυχώς, διότι αν συνέχιζαν οι περσινές καλοκαιρινές ροές, εμείς θα είχαμε τεράστια πρόβλημα στη χώρα, διότι έχουν αποκλειστεί αυτοί οι άνθρωποι από την Ευρώπη. Κανένας δεν ξέρει ποιο θα είναι το μέλλον τους και εδώ η πρόταση είναι, ότι πρέπει να επιβαρυνθούν λογικά όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, που είναι εγκλωβισμένοι σήμερα στην Ελλάδα, της Ελλάδας, φυσικά, εξαιρουμένης.
Η Ελλάδα μόνη της δεν μπορεί να αναλάβει αυτό το βάρος και, βεβαίως, τα ευρωπαϊκά σύνορα πρέπει να επανέλθουν στα νησιά του Αιγαίου και αν η Ελλάδα δεν μπορεί να τα διαφυλάξει, θα πρέπει να βοηθήσει η Ε.Ε., ώστε να διαφυλαχθούν τα θαλάσσια σύνορα.

Διαφορετικά ο ρόλος της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη διαφοροποιείται και η πικρία του ελληνικού λαού παραμένει και, βεβαίως, όταν, όπως ξέρετε, ένας λαός απογοητεύεται, είναι ικανός να πάρει οποιαδήποτε απόφαση, που δεν θα είναι ούτε υπέρ της Ευρώπης ούτε φυσικά υπέρ της Ελλάδας. Δεν θα πρέπει με τον τρόπο αυτό, να εξωθούμε αυτόν τον λαό σε ακραίες ενδεχομένως καταστάσεις.»