Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου και αμέσως μετά την εξόντωση των Ιταλών στην Κεφαλονιά από τους Γερμανούς, το δεύτερο κατά σειρά σημασίας και μεγέθους. Αναφερόμαστε στις εκτελέσεις Ιταλών στο νησί της Κω, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας.

Για το θέμα αυτό μας μίλησε ο Ιωάννης Δ. Τρικοίλης Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, ενώ ευχαριστούμε και το Δήμο της Κω που μας εξυπηρέτησε στην έρευνα αυτή.

Η ανάρτησή μας είναι αναδημοσίευση του σχετικού θέματος που είχαμε κάνει το 2016 στο ert.gr με αφορμή τη θλιβερή επέτειο.


εκτελεσθέντες Ιταλοί

-Ποια ήταν η συμπεριφορά των Ιταλών προς τους κατοίκους της Κω και της Δωδεκανήσου γενικότερα;

 

-Η συμπεριφορά των Ιταλών προς το ελληνικό πληθυσμό είναι γεγονός ότι υπήρξε σαφώς καλύτερη από αυτή των Τούρκων αφού αναφερόμαστε σε ευρωπαϊκό προηγμένο λαό και βεβαίως χριστιανικό λαό, που αυτόματα δημιουργεί θετικά αντανακλαστικά και υψηλές προσδοκίες στους κατοίκους των νησιών της Δωδεκανήσου.  Είναι αληθές ότι από το 1912 και μέχρι την έλευση του πρώτου κυβερνήτη Mario Lago το 1923 υπήρξε στρατιωτική κατοχή κατά την οποία τα νησιά δεν ένιωσαν καταπίεση από ενέργειες επιβολής ή αυταρχικές συμπεριφορές από τους στρατιωτικούς Ιταλούς διοικητές.

Friedrich-Wilhelm Müller ο επικεφαλής της σφαγής

Ο Mario Lago ως πρώτος κυβερνήτης  1923- 1936 όντας γερουσιαστής και μορφωμένος προσπάθησε με αρκετά έξυπνο τρόπο (διαμέσου μεγάλων έργων υποδομών, νέων τεχνικών και τεχνολογιών  στις κατασκευές και στις καλλιέργειες) να δημιουργήσει ένα αίσθημα στους κατοίκους ότι θα αλλάξει η οικονομική κατάσταση τους προσφέροντας τους τη δυνατότητα να αποκτήσουν εάν θέλουν την ιταλική υπηκοότητα και να έχουν πρόσβαση σε διάφορες θέσεις στο Δημόσιο και παράλληλα τη δυνατότητα σπουδών σε ορισμένα Ιταλικά πανεπιστήμια Ρώμης, Πίζας.  Μάλιστα μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1933 η ιταλική διοίκηση προέβη σε δημιουργία της καινούργιας πόλης της Κω με μοντέρνες υποδομές και κτίρια που θα στεγάζονταν όλες οι κρατικές υπηρεσίες.

Παράλληλα έδωσε δάνεια χαμηλότοκα και σε ορισμένες περιπτώσεις άτοκα για κατασκευή κατοικιών, γεγονός που είχε θετική απήχηση στην πλειονότητα των φτωχών κατοίκων (περίπτωση λαϊκών κατοικιών).  Στον τομέα της παιδείας ένα μέρος των χρημάτων για τη λειτουργία των σχολειών είχε προέλευση από τα ιταλικά ταμεία που βεβαίως είχαν πόρους από το ιταλικό κράτος, αλλά και από μια σχετικά ήπια φορολογία των νησιωτών.

Το 1936 στη θέση του μετριοπαθούς Mario Lago έρχεται ο τετράρχης του φασισμού Cesare Maria De Vecchi, άνθρωπος αυταρχικός, σκληρός και σε πολλές περιπτώσεις βάναυσος απέναντι στους νησιώτες που τόλμησαν να oρθρώσουν το ανάστημά τους όταν αυτός επιχείρησε να επιβάλλει ολοκληρωτικά την ιταλική γλώσσα στα σχολεία και να ελέγξει πλήρως την λειτουργία της εκκλησίας. Πολλές υπήρξαν  οι αντιδράσεις των νησιωτών, ιδιαίτερα των Καλύμνιων διανοούμενων, αλλά και του απλού λαού όταν δημιουργήθηκε το εκκλησιαστικό ζήτημα.

Είναι γνωστός ο «πετροπόλεμος» του γυναικείου πληθυσμού της Καλύμνου εναντίων των Ιταλών κατακτητών που ήθελαν να δημιουργήσουν μια νέα κατάσταση στα θρησκευτικά πράγματα (που δεν άρμοζε στις θρησκευτικές παραδόσεις του νησιού των σφουγγαράδων).

-Υπήρχε στο νησί αντιστασιακή δραστηριότητα και αν ναι ποια;

Στο νησί της Κω δεν μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε οργανωμένη αντιστασιακή δράση όμως δεν ήταν λίγες οι φορές που οι κάτοικοι εξέφραζαν σχεδόν φανερά την αντίθεση τους με ορισμένες πρακτικές της ιταλικής διοίκησης κυρίως σε ζητήματα θρησκείας και εκπαίδευσης.

Ζήτημα θρησκείας: η προσπάθεια των Ιταλών να αποκόψουν την εκκλησία της Δωδεκανήσου από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.

Ζήτημα εκπαίδευσης: η επιβολή της ιταλικής γλώσσας ως κύριας γλώσσας στα σχολεία και η σχεδόν κατάργηση της ελληνικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

-Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας και μέχρι τις παρεμβάσεις των Γερμανών, ποια ήταν η στάση των Ιταλών στο νησί;

Από την 8η Σεπτεμβρίου 1943 ημέρα κατά την οποία ο Βασιλείας Vittorio Emmanouele ο Γ’ και ο στρατάρχης Pietro Badoglio κατέληξαν σε μυστική συνθηκολόγηση με τους συμμάχους δεν υπάρχουν μαρτυρίες ή γεγονότα που να μας βεβαιώνουν ότι υπήρξε κάποια αλλαγή στη στάση της ιταλικής διοίκησης έναντι των κατοίκων της Κω  βεβαίως υπήρξε ένα κλίμα έντασης και αβεβαιότητας αφού ο φόβος για αντίδραση των Γερμανών ήταν διάχυτος στις τάξεις της ιταλικής φρουράς του νησιού.

Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις έχουμε μαρτυρίες κατοίκων της Κω που είχαν κάποια σχέση με Ιταλούς υπαλλήλους αλλά και χαμηλόβαθμους Ιταλούς αξιωματικούς ότι ο φόβος αντιποίνων από πλευρά των εξαγριωμένων Γερμανών έκαναν τους Ιταλούς να αποκτήσουν ένα ηπιότερο προσωπείο απέναντι στους κατοίκους.

Οι Γερμανοί αμέσως μετά την συνθηκολόγηση των Ιταλών έθεσαν σε εφαρμογή την επιχείρηση για τον αφοπλισμό της ιταλικής φρουράς στα Δωδεκάνησα μάλιστα σε αυτήν την επιχείρηση έδωσαν ειρωνικά την κωδική ονομασία «ΑΞΩΝ».  Στη Ρόδο με αστραπιαία κίνηση ο έμπειρος υποστράτηγος Ulrich Kleemann με τη μεραρχία εφόδου «ΡΟΔΟΣ» κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να αιχμαλωτίσει αμαχητί τον κύριο όγκο της μεραρχίας «REGINA» που έδρευε στη Ρόδο, ένα σύνολο ανδρών όλων των κλάδων που αριθμούσε γύρω στις 40.000.  Ο επόμενος στόχος ήταν η Κως και η Λέρος.

Friedrich-Wilhelm Müller

Η Κως έπρεπε να καταληφθεί πρώτη γιατί διέθετε αεροδρόμιο και οι υπερασπιστές της Ιταλοί ήταν γύρω στις 4.000 και οι Βρετανοί 1.600, αριθμός που σίγουρα ήταν μικρότερος από αυτόν της Ναυτικής βάσης της Λέρου.  Οι Γερμανοί άρχισαν να βομβαρδίζουν από την επομένη της συνθηκολόγησης των Ιταλών όλους τους στρατιωτικούς στόχους της Κω, παράλληλα δε με προκηρύξεις ενημέρωναν τους Ιταλούς ότι σε περίπτωση συνεργασίας αυτοί θα θεωρηθούν σύντροφοι και σύμμαχοι, σε περίπτωση που παραδοθούν θα θεωρηθούν αιχμάλωτοι πολέμου και η μεταχείριση τους θα είναι η προβλεπόμενη από τις προβλεπόμενες συνθήκες.

Friedrich-Wilhelm Müller

Σε περίπτωση ένοπλης αντίστασης αυτόματα θα καταδικαστούν για έσχατη προδοσία με ό,τι αυτό συνεπάγεται.  Η συντριπτική πλειοψηφία των Ιταλών αξιωματικών πλην ελαχίστων πεπεισμένοι ότι η παρουσία των Βρετανών από τη μια αλλά και η πτώση της γερμανικής στρατιωτικής ισχύος από την άλλη καθιστούσε δύσκολο το εγχείρημα των Γερμανών να καταλάβουν τα νησιά. Έτσι λοιπόν αγνόησαν τα τελεσίγραφα των Γερμανών και ετοιμάστηκαν για μια θανάσιμη μέχρις εσχάτων μάχη.

Ψάχνοντας στον τόπο των εκτελέσεων

Οι  Ιταλοί παραμονή της γερμανικής επίθεσης (που έλαβε την ονομασία ICEBERG – πολική άρκτος) διέθεταν στην Κω γύρω στις 4000 άνδρες υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Felice Leggio.  Στην Κω η βρετανική δύναμη αριθμούσε γύρω στους 1600 άνδρες και μια υπολογίσιμη δύναμη αεροσκαφών με έδρα το αεροδρόμιο της Αντιμάχειας, αλλά σε συνθήκες ανάγκης και στους αεροδιαδρόμους στην περιοχή Τιγκάκι και στη περιοχή Λάμπη πλησίον της πόλης της Κω.

-Στις 3 Οκτωβρίου 1943 οι Γερμανοί με απόλυτο αιφνιδιασμό έκαναν απόβαση ταυτόχρονα σε τρία σημεία της Κω. Ο κύριος όγκος των Γερμανών αποβιβάστηκε στην βόρια παραλιακή περιοχή ανάμεσα Μαρμάρι και Τιγκάκι, υπό την διοίκηση του ταγματάρχη Silvester von Saldern.  Ένα άλλο τμήμα αποβιβάστηκε στη νότια περιοχή του νησιού στην περιοχή Αγιος Ζαχαρίας υπό τις διαταγές του λοχαγού Philip Aschof.

αντικείμενα εκτελεσθέντων

Το τρίτο τμήμα αποτελούσε ένας λόχος αμφίβιων καταδρομέων της μεραρχίας Brandenburg και αποβιβάστηκε στην νότια πλευρά της Κω κοντά στη Κέφαλο μαζί με ένα λόχο αλεξιπτωτιστών της ίδιας μεραρχίας που έπεσε μεταξύ Κεφάλου και αεροδρομίου της Αντιμάχειας.

Αυτοί οι δύο λόχοι υπό την διοίκηση του λοχαγού Αρμιν Κουλμαν  και του υπολοχαγού Οsatz είχαν ως κύριο στόχο την κατάληψη του αεροδρομίου.   Οι Γερμανοί έχοντας κυριαρχήσει αεροπορικά στις προηγούμενες μέρες της απόβασης με αστραπιαίες κινήσεις κατάφεραν να καταλάβουν ολόκληρο το νησί της Κω μέσα σε μια ημέρα, αιχμαλωτίζοντας 3145 Ιταλούς και 1388 Βρετανούς.

Ο Γερμανός διοικητής όλων των δυνάμεων της απόβασης αντιστράτηγος Φρίντριχ Μύλλερ όρισε έκτακτο στρατοδικείο μεταξύ 5-6 Οκτωβρίου στο ιταλικό στρατόπεδο της περιοχής Λινοποτίου.  Εκεί δικαστής υπήρξε ο σκληρός λοχαγός των καταδρομέων Άρμιν Κούλμαν ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες απήλλαξε όσους Ιταλούς αξιωματικούς παρέμειναν κατά τη διάρκεια της μάχης αδρανείς και αποδεδειγμένα πιστοί στην φασιστική και ναζιστική συμμαχία και όσους άλλους αξιωματικούς υπηρετούσαν σε μονάδες υγειονομικού.

Οι υπόλοιποι 103 αξιωματικοί με το πρόσχημα ότι θα οδηγηθούν στην παραλία κοντά στην αλυκή για να τους παραλάβει πλοίο που θα τους μεταφέρει στον Πειραιά και από εκεί σε άλλους χώρους αιχμαλωσίας εκτελέστηκαν  κατά ομάδες και θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους που ήδη είχαν ανοιχθεί στην περιοχή Τσιφλίκα δίπλα στην αλυκή.

Οι εκτελέσεις παρέμειναν μυστικές για όλους του υπόλοιπους Ιταλούς αιχμαλώτους, υπήρξαν όμως κάποιοι Ιταλοί αξιωματικοί και καθολικοί ιερείς στους οποίους εκμυστηρεύθηκαν μετά από λίγο οι συνεργάτες των Γερμανών, ένας από αυτούς ήταν ο Ιταλός υπολοχαγός Aielo.  Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπήρξαν και κάποιοι, ελάχιστοι βέβαια, Κωοι που είδαν το φρικιαστικό αυτό έγκλημα των Γερμανών αλλά υπό τον φόβο της τιμωρίας παρέμειναν σιωπηλοί.

-Μετά τις εκτελέσεις ποια ήταν η καθημερινότητα στο νησί μέχρι και τη λήξη του πολέμου;

-Μετά την εκτέλεση των Ιταλών και την επικράτηση των Γερμανών στην Κω επικρατεί ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας παρ’ όλο που οι Γερμανοί έμειναν ουδέτεροι και ουσιαστικά αδιάφοροι για την διοικητική οργάνωση του νησιού.  Στην ουσία επέτρεψαν στο ιταλικό διοικητικό προσωπικό να συνεχίσει το έργο του, ενώ αυτοί είχαν μόνο την στρατιωτική κατοχή.  Την περίοδο των 19 μηνών παρουσίας των Γερμανών στην Κω έχουμε τα πρώτα θύματα της σκληρότητας τους απέναντι σ’ εκείνους που πίστευαν ότι συνεργάζονταν με τους Άγγλους.

Με την κατηγορία ότι εντοπίσθηκε αγγλικό υλικό στην κατοχή τους εκτελέστηκαν με απαγχονισμό οι γεωργοκτηνοτρόφοι Ηλίας Καπιρης, Θεόκριτος Κώστογλου, Γεώργιος Ζουμπουλικος, Ανεζούλα Πατάκου και Σταματία Περρή.

-Υπήρξαν προσπάθειες απόδοσης δικαιοσύνης και τιμωρίας των ενόχων για εγκλήματα πολέμου και ποια ήταν η τύχη τους;

-Μετά το τέλος του πολέμου είναι γεγονός ότι υπήρξαν προσπάθειες για την απόδοση ευθυνών στις βαρβαρότητες των Γερμανών εναντίων των Ιταλών.  Για τους εκτελεσθέντες νησιώτες ούτε λόγος να γίνεται.  Ο στρατηγός Μύλερ υπήρξε διοικητής  των γερμανικών δυνάμεων που κατέλαβαν την Κω και την Λέρο και έκανε πράξη την «ΟΔΗΓΙΑ» του Χίτλερ σχετικά με την μεταχείριση των Ιταλών που θα αντιστέκονταν με τα όπλα εναντίον των πρώην συμμάχων τους.  Ο στρατηγός Μύλερ το 1947 καταδικάσθηκε σε θάνατο από το στρατοδικείο των Αθηνών, η καταδίκη του όμως δεν αφορούσε στην εκτέλεση των Ιταλών αξιωματικών, αλλά για τις δολοφονίες των αμάχων στην Κρήτη της οποίας υπήρξε φρούραρχος για ένα μεγάλο διάστημα.

Η μοίρα των Ιταλών αιχμαλώτων υπήρξε τραγική αναμφισβήτητα, και παραδόξως κανένας Γερμανός δεν διώχθηκε ποινικά για αυτή τη δολοφονία αφού νομικίστικα οι εκτελέσεις ήταν καλυμμένες από το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μπαντόλιο δεν είχε κηρύξει πόλεμο κατά της Γερμανίας την 8η Σεπτεμβρίου με  αποτέλεσμα αυτοί οι Ιταλοί αξιωματικοί να θεωρηθούν προδότες των συμμάχων τους και να εκτελεσθούν.


εκτελεσθέντες Ιταλοί

– Στο νησί υπάρχει μνημείο από τον Δήμο και έχουν γίνει και εκδηλώσεις με παρουσία απογόνων των θυμάτων. Ο αντίκτυπος των γεγονότων αλλά και οι κατοπινές εκδηλώσεις μνήμης στην Ιταλία ποιος μπορούμε να πούμε ότι είναι;

-Οι κάτοικοι της Κω και ο Δήμος της Κω παρότι οι Ιταλοί αξιωματικοί υπήρξαν κατακτητές, περιέβαλε την μνήμη τους με σεβασμό.  Δημιούργησε μνημείο μαρμάρινο όπου αναγράφονται όλα τα ονόματα των εκτελεσθέντων Ιταλών αξιωματικών στο χώρο του καθολικού νεκροταφείου.  Τα τελευταία χρόνια σε συνεργασία με το κομιτάτο των Ιταλών πεσόντων στο Αιγαίο γίνονται λαμπρές εκδηλώσεις μνήμης παρουσία των Ιταλικών Αρχών αλλά και πλήθους συγγενών των εκτελεσθέντων.

Ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano είχε προγραμματίσει την επίσκεψη του στην Κω στην 70η επέτειο της εκτέλεσης όμως πολιτικοί λόγοι της τελευταίας στιγμής (πτώση της κυβέρνησης Berlusconi) δεν του επέτρεψαν να παραστεί στις εκδηλώσεις μνήμης. Ωστόσο έστειλε δια αντιπροσώπου του μια πλακέτα που ευχαριστεί τον Κωακό λαό για τον σεβασμό και την συμπάθεια του προς τους Ιταλούς πεσόντες.  Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί τεράστια δημοσιότητα στο γεγονός των Ιταλών αξιωματικών της Κω.  Σε αυτές τις προσπάθειες πρωτεργάτης είναι ο συνταγματάρχης εν αποστρατεία Pietro Giovanni Liuzzi και βέβαια όλοι οι συγγενείς των θυμάτων.

Το  2015 με  πρωτοβουλίες  του κ. Liuzzi και του στρατιωτικού ακόλουθου της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα έγινε προσπάθεια εντοπισμού και ανασκαφής στην  περιοχή όπου έγιναν οι εκτελέσεις για τον εντοπισμό των υπολοίπων τριών ομαδικών τάφων και την εύρεση των λειψάνων περίπου 30 αξιωματικών που δεν είχαν εντοπισθεί στις πρώτες έρευνες στις οποίες είχε γίνει η εκταφή των 64 σορών, λίγα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου.

Δυστυχώς δεν κατέστη δυνατό να εντοπισθούν οι υπολειπόμενοι ομαδικοί τάφοι όμως εντοπίσθηκε μεγάλος αριθμός προσωπικών αντικειμένων από τους ήδη ανοιγμένους τάφους.

Συγκεκριμένα βρέθηκαν χρυσά γυαλιά, χρυσά μενταγιόν και φυλακτά, μια χρυσή πένα, κουμπιά, διακριτικά βαθμού και ειδικοτήτων, λίγα οστά και το συγκλονιστικότερο όλων δεκαεπτά κάλυκες από τις χαριστικές βολές των Γερμανών εκτελεστών.  Τα αντικείμενα αυτά κατόπιν απόφασης του κομιτάτου των Ιταλών πεσόντων εκτίθενται στο μουσείο νεώτερης ιστορίας της Κω.

Φωτο: αρχείο Ιωάννη Τρικοίλη

Φωτογραφίες Ιταλών εκτελεσθέντων: αρχείο Pietro Giovanni Liuzzi

Συνέντευξη: Nάσος Μπράτσος

Πηγή: ert.gr




Ήταν πριν από 77 χρόνια όταν οι φοιτητές Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας προέβησαν σε μία ηρωική πράξη που μέχρι σήμερα προκαλεί παγκόσμιο θαυμασμό. Οι δύο νεαροί είχαν ανέβει στον βράχο της Ακρόπολης και κατέβασαν την ναζιστική σημαία.
Το παράτολμο σχέδιο γεννήθηκε στο μυαλό των δύο φοιτητών ενώ βρίσκονταν στο Ζάππειο και αντίκρισαν την Ακρόπολη. Οι δυο τους στρώθηκαν στη δουλειά και αποφάσισαν να βρουν ένα τρόπο προκειμένου να κατέβει η γερμανική σημαία από την Ακρόπολη. Πήγαν στην Εθνική Βιβλιοθήκη και διάβασαν ό,τι σχετικό με τον Ιερό Βράχο. Στη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια ανακάλυψαν όλες τις σπηλιές και τις τρύπες της Ακρόπολης. Γρήγορα, αντιλήφθηκαν ότι η μόνη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουν για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς φρουρούς ήταν μέσω του Πανδρόσειου Άντρου.
Στις 30 Μαΐου 1941, οι 19χρονοι σκαρφάλωσαν στον Ιερό Βράχο και κατευθύνθηκαν προς την Ακρόπολη. Στόχος τους ήταν να κατεβάσουν τη σημαία του Γ’ Ράιχ προκειμένου να καταδείξουν την αντίσταση στη γερμανική κατοχή.
Ώρα 9:30 το βράδυ. Η μικρή φρουρά της Ακρόπολης βρίσκεται στα Προπύλαια. Ο Γλέζος και ο Σάντας πηδούν τα σύρματα, σέρνονται ως τη σπηλιά του Πανδρόσειου Άντρου και χρησιμοποιούν τις σκαλωσιές των αρχαιολόγων προκειμένου να ανεβούν.
Οι δύο φοιτητές τα κατάφεραν χωρίς οι φρουροί να καταλάβουν το παραμικρό. Τότε η κίνηση τους ήταν αρκετή για να αναπτερωθεί το ηθικό των Ελλήνων αφού είχε ήδη συμπληρωθεί ένας μήνας από την κατάκτηση της Αθήνας από τους ναζί.
Η πράξη τους ενέπνευσε τους Έλληνες που αντιστέκονταν ενάντια στον κατακτητή, ενώ καθιέρωσε και τους δύο ως σύμβολα αντίστασης κατά της χιτλερικής κατοχής. Ο Γάλλος στρατηγός Ντε Γκολ χαρακτήρισε τον Μανώλη Γλέζο «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης».
Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο για την πράξη τους από το γερμανικό στρατοδικείο. Οι Αρχές τους αναζητούσαν για ένα χρόνο μέχρι που τελικά συνελήφθησαν στις 24 Μαρτίου του 1942 και οδηγήθηκαν στις φυλακές Αβέρωφ. Στις φυλακές ο Γλέζος προσβλήθηκε από φυματίωση βαριάς μορφής και αφέθηκε ελεύθερος.
«Φτάσαμε στα σπίτια μας, καθησυχάσαμε τους δικούς μας που μας περίμεναν γεμάτοι αγωνία μη ξέροντας πού είμαστε. Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα. Και το πρωί ήρθε ο Μανώλης και ανεβήκαμε στην ταράτσα του σπιτιού μου και κοιτούσαμε την Ακρόπολη. Μέχρι τις 11 π.μ. της 31ης δεν υπήρχε σημαία στην Ακρόπολη, όπως έλεγαν τώρα τελευταία μετά την απελευθέρωση οι Έλληνες φύλακες της Ακροπόλεως. Η γερμανική φρουρά, η οποία απετελείτο από 20 περίπου άνδρες τα είχε χάσει. Πανικός στο γερμανικό στρατηγείο. Οι κούρσες πήγαιναν κι έρχονταν. Τι έγινε η πολεμική τους σημαία; Ποιος τόλμησε να την πειράξει; Κατά τις 11 η ώρα πήγαν και βάλαν μιαν άλλη στη θέση της πιο μικρή», διηγήθηκε ο Απόστολος Σάντας για εκείνη τη μέρα.
eleftherostypos.gr/

Σαν σήμερα, το 1944 οι Γερμανοί κατακτητές καταστρέφουν το Δίστομο και σκοτώνουν 218 κατοίκους του. Είναι ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα.

Το πρωί της 10ης Ιουνίου 1944 γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες ξεκίνησε από τη Λιβαδειά για την Αράχωβα, με σκοπό την εκκαθάριση της περιοχής από τις αντάρτικες δυνάμεις.

Στο Δίστομο ενώθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και προχώρησαν προς το Στείρι. Οι κάτοικοι έλαβαν εντολή να μην απομακρυνθούν από το χωριό, μέχρι την επιστροφή των γερμανικών δυνάμεων.
Στη θέση Καταβόθρα οι Γερμανοί δέχθηκαν επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Μετά από σύντομη, αλλά σφοδρή μάχη, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 15 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες. Οι γερμανικές απώλειες ανήλθαν σε 6 νεκρούς και 15 τραυματίες.
Οι Γερμανοί απέδωσαν την επίθεση του ΕΛΑΣ σε ειδοποίηση των κατοίκων του Διστόμου και επέστρεψαν στο χωριό για να εκδικηθούν.
Με διαταγή του διοικητή τους, υπολοχαγού Χανς Ζάμπελ, το Δίστομο πυρπολήθηκε και 218 κάτοικοι (114 γυναίκες και 104 άνδρες) εκτελέστηκαν απάνθρωπα. Μεταξύ των νεκρών, 45 παιδιά και έφηβοι και 20 βρέφη.

Η πρωτοφανής θηριωδία έγινε αμέσως γνωστή μέσω του BBC στο εξωτερικό και προκάλεσε την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης.
Η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας επέρριψε την ευθύνη αποκλειστικά στους κατοίκους του Διστόμου, επειδή, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της, δεν συμμορφώθηκαν με τις στρατιωτικές εντολές.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου μπόρεσε να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της Σφαγής, Χανς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει στο Παρίσι και είχε συλληφθεί. Οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές, οι οποίες τον προφυλάκισαν.
Τον Αύγουστο του 1949 ομολόγησε την έκταση των γερμανικών θηριωδιών στο Δίστομο, αλλά δικαιολογήθηκε ότι εκτελούσε διαταγές ανωτέρων του.
Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισής του, ο Ζάμπελ εκδόθηκε προσωρινά στη Δυτική Γερμανία για άλλη υπόθεση, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.
Πηγή: sansimera.gr

Σήμερα 12 Οκτωβρίου 2016 συμπληρώνονται 72 χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Ναζί.

Μια σημαντική ημερομηνία η οποία είναι λιγότερο γνωστή και αρκετές φορές ενδεχομένως να παραβλέπεται λόγω του ότι η Ελλάδα έχει ως εθνική επέτειο  την 28ης Οκτωβρίου, ημέρα κατά την οποία εισήλθε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.  Να σημειωθεί πως η απόφαση αυτή, δηλαδή να γιορτάζεται ως εθνική εορτή η είσοδος στον πόλεμο και όχι η απελευθέρωση από τους κατακτητές όπως σε άλλες χώρες οφείλεται στο γεγονός πως μετά την απελευθέρωση ακολούθησε ο σπαραγμός του Εμφυλίου Πολέμου.

Πριν από 72  χρόνια, στις 12 Οκτωβρίου του 1944 η Αθήνα απελευθερώθηκε από τους Ναζί και ο ελληνικός λαός κατέβηκε στους δρόμους της ελληνικής πρωτεύουσας πανηγυρίζοντας τον τερματισμό μιας ζοφερής περιόδου τρισήμιση ετών σκλαβιάς υπό τον γερμανικό ζυγό.

Στις 12 Οκτωβρίου, ημέρα Πέμπτη, η Αθήνα γιόρτασε την απελευθέρωσή της μετά από τις 1.264 μέρες κατά τις οποίες υφίστατο την καταπίεση των χιτλερικών στρατιωτικών δυνάμεων. 

Στο Σύνταγμα, την Ομόνοια, την οδό Πανεπιστημίου, στη Σταδίου, στο Ζάππειο και στην Ακαδημίας, ο κόσμος γιόρταζε την απελευθέρωση. Γνωστοί και άγνωστοι αγκαλιάζονταν ο ένας με τον άλλον, ενώ γαλανόλευκες και κόκκινες σημαίες υψώθηκαν στα περισσότερα κτήρια.

Ωστόσο, η αποχώρηση των χιτλερικών δυνάμεων από την Αθήνα δεν ήταν καθόλου ειρηνική και αναίμακτη. Στις 12 Οκτωβρίου όταν τα γερμανικά στρατεύματα άρχισαν να αποσύρονται από την Αθήνα, ο διοικητής τους ο στρατηγός Φέλμι είχε φροντίσει να διαδοθεί από νωρίς η πληροφορία ότι οι Γερμανοί θα εγκαταλείψουν την ελληνική πρωτεύουσα, διαβεβαιώνοντας ότι κατά την αποχώρησή τους δεν θα υπάρξουν καταστροφές.  Ωστόσο, οι Γερμανοί δεν παρέλειψαν να αφήσουν μια εκατόμβη θυμάτων πριν φύγουν εκτελώντας Έλληνες πατριώτες στο Δαφνί.

Με την απελευθέρωση κατεύθασε στην Ελλάδα ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, ο Γεώργιος Παπανδρέου ο οποίος ύψωσε στην Ακρόπολη τη γαλανόλευκη, εκεί ακριβώς όπου πριν από μερικές ημέρες κυμάτιζε η σημαία των κατακτητών

Η ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας ήταν «η πιο όμορφη, η πιο ελαφριά μέρα του κόσμου», γράφει ο Γιώργος Σεφέρης.  Ωστόσο, πέρα από τους πανηγυρισμούς και τη διάχυτη χαρά, η Ελλάδα μετρούσε τα βαριά της τραύματα από τη γερμανική κατοχή. Η χώρα είχε καταστραφεί οικονομικά, οι υποδομές της ήταν σε τραγική κατάσταση, ενώ οι μαζικές θανατώσεις, οι κακουχίες κ.λπ. είχαν εκτελέσει την Ελλάδα και από δημογραφικής άποψης. Το τίμημα της κατοχής ήταν μεγάλο για τους Αθηναίους καθότι εκτιμάται πως περισσότεροι από 45.000 άνθρωποι πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες που έζησαν.

topontiki.gr

Ένας πρωτοφανές σκάνδαλο με επιχορηγήσεις σε νεοναζιστικά και φασιστικά κόμματα από το Ευρωκοινοβούλιο αποκάλυψε σουηδικό περιοδικό.

Το δημοσίευμα προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση Ευρωβουλευτών, οι οποίοι ζητούν εδώ και τώρα τη διακοπή των χρηματοδοτήσεων.

Δείτε το βίντεο του ALPΗA

enikos.gr

Σελίδα 1 από 3

ferriesingreece2

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot