ΔΗΜΑΡΧΕ, ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΕΙΣΜΟ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΕΜΕΙΝΕΣ…

Αγαπητοί φίλοι, σήμερα θα μιλήσω για τη μετά σεισμό εποχή στο νησί μας και τούτο διότι γράφονται και ακούγονται πολλά. Επιχειρώ και εγώ μια ανάλυση της σημερινής κατάστασης.

Στην πολιτική προστασία τρία πράγματα είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση του φαινομένου:

-Τι κάνουμε ΠΡΙΝ

-Τι κάνουμε κατά τη διάρκεια του

–Τι κάνουμε ΜΕΤΑ

Αγαπητέ φίλε Δήμαρχε εγώ θα σταθώ στο τελευταίο.

Αφού καθαρίσουμε τα μπάζα και στείλουμε ένα μήνυμα ανακούφισης στους πληγέντες – όπως σωστά και επικοινωνιακά έκανες – καλούμε τον Πρωθυπουργό, τον υπουργό υποδομών, τον περιφερειάρχη, τους βουλευτές του νομού μας.

Βλέπουν με τα μάτια τους την έκταση της καταστροφής.

Γίνεται ένα δημοτικό συμβούλιο με μοναδικό θέμα την αντιμετώπιση της ζημιάς. Παίρνουμε αποφάσεις και δεσμεύσεις τι κάνει ο καθένας από την μεριά του έτσι ώστε οι πληγές να κλείσουν το γρηγορότερο δυνατόν και με τον καλύτερο τρόπο.

Σήμερα αγαπητέ Δήμαρχε, αφού είδε και αποείδε, αυτό το κάνει ο τοπικός μας βουλευτής ο Ηλίας Καματερός καλώντας σε συντονισμό κράτος και δήμο.

Όμως το θέμα είναι ότι πάλι έμεινες πίσω.

Παρά την άμεση πρόταση της κας Ρούφα για μια ειδική συνεδρίαση του κυρίαρχου οργάνου με αναγκάζεις για πολλοστή φορά να απευθύνομαι σε σένα προσωπικά για δύο κυρίως λόγους:

Ο ένας είναι γιατί σε θεωρώ αποκλειστικά υπεύθυνο της μη αντιμετώπισης του θέματος, διοικητικά και πολιτικά, όπως και για το μεταναστευτικό, για την κατάρρευση του ΧΥΤΑ, για το τοιχίο στην Βασιλέως Γεωργίου που το είδαμε πάλι στην πρόσφατη παρέλαση…

Ο άλλος λόγος είναι η εξομολόγηση σου στο δημοτικό συμβούλιο.

Είπες λοιπόν με τα χέρια ανοικτά: «Χτυπάτε εμένα και όχι την Κω».

Και το ερώτημά μου είναι απλό και κατανοητό: Ποιος χτυπά το νησί; Ποιος έχει τη δύναμη και την εξουσία τοπικά για να χτυπήσει το νησί μας, την Κω μας; Ποιος Δήμαρχε;

Σήμερα λοιπόν οι ευθύνες πηγαινοέρχονται από δω και από κει. Παίζουμε τη κολοκυθιά για το ποιος φταίει και το νησί κατάντησε μπαλάκι.

Η Κως παραμένει πληγωμένη και θα είναι δυστυχώς για πολύ ακόμα.

Όσο κι αν θέλεις να αποποιηθείς των ευθυνών σου σε προδίδει η στάση των δημάρχων στη Μυτιλήνη, στα Δερβενοχώρια που είναι και πρόσφατο.

Όλοι είδαμε τον Σπίρτζη να μοιράζει εκατομμύρια για την αποκατάσταση των καθιζήσεων στην περιοχή.

Μόνο το νησί μας μένει ξεκομμένο, απομονωμένο, φτωχοποιημένο, με τις πληγές του ορθάνοιχτες και στο λιμάνι και στα σχολεία …

Λυπάμαι που το γράφω όμως και στο σεισμό πάλι πίσω έμεινες Δήμαρχε.

Με τιμή,

Τζόγιας Βαγγέλης

Αυτές τις τελευταίες μέρες, δείξατε ότι είστε άνθρωποι. Η αγάπη που μας στείλατε, με τόσους πολλούς διαφορετικούς τρόπους ήταν αναπάντεχη. Διαβάζαμε τις αναρτήσεις με τις δράσεις σας, δεν είμαι σε θέση να αναφέρω τον κάθε ένα αυτή τη στιγμή, και δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε τα δάκρια μας…. Σας είμαστε ευγνώμονες για όσο ζούμε γιαυτό.

Ο Λευτέρης που τόσο βοηθήσατε και αγαπήσατε, αυτή τη στιγμή, διασωληνωμένος και κοιμισμένος, δίνει τη μάχη του. Δυστυχώς, ενώ ο όγκος του ήταν σταθερός τις τρεις πρώτες εβδομάδες που ξεκίνησε αυτή η τραγική περιπέτεια, διπλασιάστηκε. Και αυτό ενόσω έπαιρνε τη χημειοθεραπεία. Λες και τα τοξικά έτρεφαν αυτό το απαίσιο πράγμα που έχει στο κεφαλάκι του. Τώρα περιμένουμε, σαν από θαύμα, να αρχίσει έστω και καθυστερημένα να συρρικνωθεί, ώστε να βελτιωθεί η κλινική του εικόνα και να ξυπνήσει, και να πολεμήσει κι άλλο.

Εμείς, οι γονείς του, δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι το παιδάκι μας θα φύγει τόσο πρόωρα, είμαστε πεπεισμένοι ότι τις επόμενες ώρες, ημέρες, θα αρχίσει να ανταποκρίνεται.

Αυτό που διαβάζετε, έχει διπλό σκοπό. Από τη μια να ευχαριστήσει όλους σας (γιαυτό θα προσπαθήσω να το προωθήσω παντού) γιατί δεν είναι δυνατόν να αναφερθώ σε ονόματα χωρίς να ξεχάσω κάποιον, και από την άλλη, να σας ζητήσω να μη στέλνετε τίποτα άλλο. Αρκεί η υλική βοήθεια. Είσαστε υπέροχοι άνθρωποι όλοι, ένας ενας. Αυτό που σας ζητάμε είναι να προσευχηθείτε, ο καθένας στο Θεό που πιστεύει, για την ύστατη μάχη του Λευτέρη μας. Αυτό, τίποτε άλλο.

Σας στέλνουμε την αγάπη μας και έχετε τη βοήθεια μας όποτε θέλετε.

Κωνσταντίνος Φιοραβάντης και Αναστασία Αλεξανδρή