Θεοπατερική εορτή, που αναφέρεται στην ανάβαση του Χριστού στους ουρανούς και θεωρείται στην εκκλησιαστική παράδοση ως η ολοκλήρωση της αποστολής του Χριστού επί της Γης. Εορτάζεται από την Εκκλησία την 40η ημέρα από την Ανάσταση του Κυρίου (9 Ιουνίου το 2016).

Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσες φέρουν το όνομα Ανάληψη. Το εκκλησιαστικό γεγονός της Αναλήψεως περιγράφεται από τους ευαγγελιστές Μάρκο (ιστ΄ 19), Λουκά ( κδ΄, 51) και Ιωάννη (στ΄, 62 και κ΄, 17), στις Πράξεις των Αποστόλων (α΄ 2, 9), στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου (Προς Εφεσίους δ΄ 8-10, Προς Εβραίους δ΄14 και ζ΄ 26. Α’ Προς Τιμόθεον γ΄ 16) και στην Α’ Καθολική Επιστολή του Αποστόλου Πέτρου (γ΄ 22). Μόνο ο ευαγγελιστής Ματθαίος παραλείπει κάθε μνεία για το γεγονός αυτό. Σύμφωνα με τις ως άνω περιγραφές της Καινής Διαθήκης, η Ανάληψη έγινε στο Όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ μπροστά στους μαθητές του Χριστού, οι οποίοι παρακολούθησαν με δέος την απομάκρυνση του Διδασκάλου. Η πατερική παράδοση τονίζει ιδιαίτερα τον υπερφυσικό χαρακτήρα της Αναλήψεως του Κυρίου, το όποιο περιλήφθηκε στη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας με τη χαρακτηριστική αναφορά στο Σύμβολο της Πίστεως («και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης…»).

Τόσο στις Πράξεις των Αποστόλων, όσο και στο Σύμβολο της Πίστεως («Πιστεύω») διακηρύσσεται η σχέση της Αναλήψεως με τη Δευτέρα Παρουσία. Η Ανάληψη του Χριστού συνεορταζόταν με την Πεντηκοστή, κατά τους πρώτους αιώνες. Από τον 4ο αιώνα, όμως, άρχισε η προοδευτική διάκριση και ο αυτοτελής εορτασμός της. Απολυτίκιο Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, χαροποιήσας τους μαθητάς, τη επαγγελία του Αγίου Πνεύματος· βεβαιωθέντων αυτών δια της ευλογίας, ότι συ ει ο Υιός του Θεού, ο λυτρωτής του κόσμου.

Λαογραφία

Η γιορτή της Αναλήψεως εκτός από την επίσημη ονομασία της έχει και πολλές λαϊκές ονομασίες όπως: Αναληψού, στη Σαντορίνη. Αναληψιός, στη Θράκη. Τ’ Αγιού Αναληψιού, στην Ίμβρο. Συναληψιού, στη Ρόδο. Τα Σαράντα της Πασκαλιάς, στην Κομοτηνή. Γαλατοπέφτη, στη Μύκονο, στη Σίφνο, στη Σκύρο κ.α, διότι την ημέρα αυτή οι τσοπάνηδες συνηθίζουν να μοιράζουν γάλα δωρεάν στα χωριά τους «για το καλό του κοπαδιού».

Η ονομασία της γιορτής χρησιμοποιείται και μεταφορικά σε λέξεις και φράσεις που δηλώνουν την εξαφάνιση και την κλεψιά: «αναλήφθηκε το αρνί», «έγινε της Αναλήψεως». Λέγεται και για άνθρωπο που αναχώρησε απροειδοποίητα και ξαφνικά. Είναι γνωστή η παλαιότερη συνήθεια να πηγαίνουν της Αναλήψεως στη θάλασσα για το πρώτο μπάνιο. Μάλιστα, σε όρισμένα μέρη γέμιζαν με θαλασσινό νερό τα «σαράντα κύματα», ένα μπουκάλι που το φύλαγαν για φάρμακο σε πρηξίματα, δαγκώματα και διάφορους πόνους.

ΠΗΓΗ: www.sansimera.gr

Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος γιορτάζεται οριστικά από τον ΟΗΕ στις 05/06/1972 για την ενημέρωση όλων μας σχετικά με τα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στον πλανήτη μας.

Δεν είναι αργά να πράξουμε...είναι στο χέρι μας το τι εικόνες θα αντικρίζουμε στο μέλλον εμείς και τα παιδιά μας από το παράθυρο μας.

Παπαδημητρίου Κωνσταντίνος

Admin

Ενεργώ εν Κω

Τη μνήμη των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης τιμά σήμερα, 21 Μαΐου,η Εκκλησία μας.

Ως γενέτειρα πόλη του Μεγάλου Κωνσταντίνου αναφέρεται τόσο η Ταρσός της Κιλικίας όσο και το Δρέπανο της Βιθυνίας. Ωστόσο η άποψη που επικρατεί φέρει τον Μέγα Κωνσταντίνο να έχει γεννηθεί στη Ναϊσό της Άνω Μοισίας (σημερινή Νις της Σερβίας). Το ακριβές έτος της γεννήσεώς του δεν είναι γνωστό, θεωρείται όμως ότι γεννήθηκε μεταξύ των ετών 272-288 μ.Χ.

Πατέρας του ήταν ο Κωνστάντιος, που λόγω της χλωμότητος του προσώπου του ονομάσθηκε Χλωρός, και ήταν συγγενής του αυτοκράτορα Κλαυδίου.

Μητέρα του ήταν η Αγία Ελένη, θυγατέρα ενός πανδοχέως από το Δρέπανο της Βιθυνίας.

Το 305 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος ευρίσκεται στην αυλή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού στη Νικομήδεια με το αξίωμα του χιλίαρχου. Το ίδιο έτος οι δύο Αύγουστοι, Διοκλητιανός και Μαξιμιανός, παραιτούνται από τα αξιώματά τους και αποσύρονται. στο ύπατο αξίωμα του Αυγούστου προάγονται ο Κωνστάντιος ο Χλωρός στη Δύση και ο Γαλέριος στην Ανατολή.

Ο Κωνστάντιος ο Χλωρός πέθανε στις 25 Ιουλίου 306 μ.Χ. και ο στρατός ανακήρυξε Αύγουστο τον Μέγα Κωνσταντίνο, κάτι όμως που δεν αποδέχθηκε ο Γαλέριος. Μετά από μια σειρά διαφόρων ιστορικών γεγονότων ο Μέγας Κωνσταντίνος συγκρούεται με τον Μαξέντιο, υιό του Μαξιμιανού, ο οποίος πλεονεκτούσε στρατηγικά, επειδή διέθετε τετραπλάσιο στράτευμα και ο στρατός του Κωνσταντίνου ήταν ήδη καταπονημένος.

Από την πλευρά του ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε κάθε λόγο να αισθάνεται συγκρατημένος. δεν είχε καμία άλλη επιλογή εκτός από την επίκληση της δυνάμεως του Θεού. Ήθελε να προσευχηθεί, να ζητήσει βοήθεια, αλλά καθώς διηγείται ο ιστορικός Ευσέβιος, δεν ήξερε σε ποιόν Θεό να απευθυνθεί. Τότε έφερε νοερά στη σκέψη του όλους αυτούς που μαζί τους συνδιοικούσε την αυτοκρατορία.

Όλοι τους, εκτός από τον πατέρα του, πίστευαν σε πολλούς θεούς και όλοι τους είχαν τραγικό τέλος. Άρχισε, λοιπόν, να προσεύχεται στον Θεό, υψώνοντας το δεξί του χέρι και ικετεύοντάς Τον να του αποκαλυφθεί. Ενώ προσευχόταν, διαγράφεται στον ουρανό μία πρωτόγνωρη θεοσημία. Περί τις μεσημβρινές ώρες του ηλίου, κατά το δειλινό δηλαδή, είδε στον ουρανό το τρόπαιο του Σταυρού, που έγραφε «τούτω νίκα».

Και ενώ προσπαθούσε να κατανοήσει τη σημασία αυτού του μυστηριακού θεάματος, τον κατέλαβε η νύχτα. Τότε εμφανίζεται ο Κύριος στον ύπνο του μαζί με το σύμβολο του Σταυρού και τον προέτρεψε να κατασκευάσει απομίμηση αυτού και να το χρησιμοποιεί ως φυλακτήριο πιο πολέμους.

Έχοντας ως σημαία του το Χριστιανικό λάβαρο, αρχίζει να προελαύνει προς την Ρώμη εκμηδενίζοντας κάθε αντίσταση.

Όταν φθάνει στη Ρώμη ενδιαφέρεται για τους Χριστιανούς της πόλεως. Όμως το ενδιαφέρον του δεν περιορίζεται μόνο σε αυτούς. Πολύ σύντομα πληροφορείται για την πενιχρή κατάσταση της Εκκλησίας της Αφρικής και ενισχύει από το δημόσιο ταμείο τα έργα διακονίας αυτής.

Το Φεβρουάριο του 313 μ.Χ., στα Μεδιόλανα, όπου γίνεται ο γάμος του Λικινίου με την Κωνσταντία, αδελφή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, επέρχεται μια ιστορική συμφωνία μεταξύ των δύο ανδρών που καθιερώνει την αρχή της ανεξιθρησκείας.

Τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει ο Μέγας Κωνσταντίνος ήσαν πολλά. Η αιρετική διδασκαλία του Αρείου, πρεσβυτέρου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, ήλθε να ταράξει την ενότητα της Εκκλησίας. Η διδασκαλία αυτή, που ονομάσθηκε αρειανισμός, κατέλυε ουσιαστικά το δόγμα της Τριαδικότητας του Θεού.

Μόλις ο Μέγας Κωνσταντίνος πληροφορήθηκε τα όσα θλιβερά συνέβαιναν στην Αλεξάνδρεια, απέστειλε με τον πνευματικό του σύμβουλο Όσιο, Επίσκοπο Κορδούης της Ισπανίας, επιστολή στον Επίσκοπο Αλεξανδρείας Αλέξανδρο (313 - 328 μ.Χ.) και τον Άρειο. Η προσπάθεια επιλύσεως του θέματος δεν ευδοκίμησε. Έτσι αποφασίσθηκε η σύγκλιση της Α' Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ.

Η περιγραφή της εναρκτήριας τελετής από τον ιστορικό Ευσέβιο είναι ομολογουμένως ενδιαφέρουσα. στο μεσαίο οίκο των ανακτόρων είχαν προσέλθει όλοι οι σύνεδροι. Επικρατούσε απόλυτη σιγή και όλοι περίμεναν την είσοδο του αυτοκράτορα, τον οποίο οι περισσότεροι θα έβλεπαν για πρώτη φορά.

Ο Κωνσταντίνος εισήλθε ταπεινά, με σεμνότητα και πραότητα. στην ομιλία του προς τη Σύνοδο χαρακτηρίζει τις ενδοεκκλησιαστικές συγκρούσεις ως το μεγαλύτερο δεινό και από τους πολέμους. Ο λόγος του υπήρξε ευθύς και σαφής. Δεν ήθελε να ασχοληθεί παρά μονάχα με θέματα που αφορούσαν στην ορθοτόμηση της πίστεως. Η κρίσιμη φράση του, «περί τής πίστεως σπουδάσωμεν», διασώζεται σχεδόν από όλους τους ιστορικούς συγγραφείς.

Μετά το πέρας των εργασιών της Συνόδου ο αυτοκράτορας ανέλαβε πρωτοβουλίες για την εδραίωση των αποφάσεών της. Απέστειλε εγκύκλιο επιστολή προς την Εκκλησία της Αιγύπτου, Λιβύης, Πενταπόλεως, Αλεξανδρείας, στην οποία γνωστοποιεί τις αποφάσεις της Συνόδου.

Ο ίδιος γνωστοποιεί προς όλη την επικράτεια της αυτοκρατορίας την καταδίκη του Αρείου και απαγορεύει την απόκτηση και την απόκρυψη των συγγραμμάτων του. Η εντυπωσιακή του όμως ενέργεια είναι η επιστολή του προς τον Άρειο. Επιτιμά τον αιρεσιάρχη και τον καταδικάζει με αυστηρότητα για τις κακοδοξίες του.

Όμως περί τα τέλη του 327 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος καλεί τον Άρειο στα ανάκτορα. Ο αιρεσιάρχης φυσικά δεν χάνει την ευκαιρία και υποβάλλει μία ομολογία γεμάτη από έντεχνες θεολογικές ανακρίβειες, πείθοντας μάλιστα τον Μέγα Κωνσταντίνο ότι αυτή δεν διαφέρει ουσιαστικά από όσα είχε αποφασίσει η Α' Οικουμενική Σύνοδος.

Τελικά ο αυτοκράτορας συγκαλεί νέα Σύνοδο, το Νοέμβριο του 327 μ.Χ., η οποία ανακαλεί τον Άρειο από την εξορία και αποκαθιστά τους εξόριστους Επισκόπους Νικομηδείας Ευσέβιο και Νικαίας Θεόγνιο. Η ανάκληση του Αρείου και η αποκατάσταση των περί αυτών πυροδότησε νέες έριδες πιο κόλπους της Εκκλησίας. Ο Επίσκοπος Αλεξανδρείας Αλέξανδρος και στην συνέχεια ο διάδοχός του Μέγας Αθανάσιος αρνούνται να δεχθούν τον Άρειο στην Αλεξάνδρεια.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος απειλεί με καθαίρεση τον Μέγα Αθανάσιο, ενώ σε Σύνοδο που συνήλθε στην Αντιόχεια το 330 μ.Χ. καθαιρείται και εξορίζεται από τους αιρετικούς ο Άγιος Ευστάθιος, Επίσκοπος Αντιοχείας. Η Σύνοδος της Τύρου της Συρίας, που συνήλθε το 335 μ.Χ., καταδικάζει ερήμην με την ποινή της καθαιρέσεως τον Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος φεύγει, για να συναντήσει τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Είναι γεγονός πως ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν έδειξε να αποδέχεται το αίτημα του Μεγάλου Αθανασίου για ακρόαση. Πείσθηκε όμως να τον ακούσει, όταν ο Μέγας Αθανάσιος του απηύθυνε την ρήση: «Δικάσει Κύριος ανά μέσον εμού καί σού». Ο Μέγας Κωνσταντίνος κατενόησε την κατάφωρη αδικία και τις άθλιες μεθοδεύσεις σε βάρος του Μεγάλου Αθανασίου και έκανε δεκτό το αίτημά του νά προσκληθούν όλοι οι συνοδικοί της Τύρου και η διαδικασία να λάβει χώρα ενώπιόν του.

Ο Ευσέβιος Νικομηδείας αγνόησε την αυτοκρατορική εντολή. Πήρε μόνο ελάχιστους από τους συνοδικούς και εμφανίσθηκε στον αυτοκράτορα. Ξέχασε όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες και για πρώτη φορά έθεσε το θέμα της δήθεν παρακωλύσεως της αποστολής σιταριού προς την Βασιλεύουσα. Ο αυτοκράτορας εξοργίζεται και εξορίζει τον Μέγα Αθανάσιο στα Τρέβιρα της Γαλλίας. Παρά ταύτα δεν επικυρώνει την απόφαση της Συνόδου της Τύρου για καθαίρεση και ούτε διατάσσει την αναπλήρωση του επισκοπικού θρόνου της Αλεξάνδρειας.

Η τελευταία περίοδος της ζωής του Μεγάλου Κωνσταντίνου είναι αυτή που τον καταξιώνει στην εκκλησιαστική συνείδηση και τον οδηγεί στο απόγειο της πνευματικής του πορείας. Ο Άγιος, κατά τον Απρίλιο του 337 μ.Χ., αισθάνεται τα πρώτα σοβαρά συμπτώματα κάποιας ασθένειας.

Οι πηγές μάς πληροφορούν πως ο Μέγας Κωνσταντίνος κατέφυγε σε ιαματικά λουτρά. Βλέποντας όμως την υγεία του να επιδεινώνεται θεώρησε σκόπιμο να μεταβεί στην πόλη Ελενόπολη της Βιθυνίας, που είχε ονομασθεί έτσι λόγω της Αγίας μητέρας του. Εκεί παρέμεινε στο ναό των Μαρτύρων, όπου ανέπεμπε ικετήριες ευχές και λιτανείες προς τον Θεό. Ο Μέγας Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται πως η επίγεια ζωή του πλησιάζει στο τέλος της. Η μνήμη του θανάτου καλλιεργείται στην καρδιά του και τον οδηγεί στο μυστήριο της μετάνοιας και του βαπτίσματος.

Μετά από αυτά καταφεύγει σε κάποιο προάστιο της Νικομήδειας, συγκαλεί τους Επισκόπους και τους απευθύνει τον εξής λόγο: «Αυτός ήταν ο καιρός που προσδοκούσα από παλιά και διψούσα και ευχόμουν να καταξιωθώ της εν Θεώ σωτηρίας. Ήλθε η ώρα να απολαύσουμε και εμείς την αθανατοποιό σφραγίδα, ήλθε η ώρα να συμμετάσχουμε στο σωτήριο σφράγισμα, πράγμα που κάποτε επιθυμούσα να κάνω στα ρείθρα του Ιορδάνου, στα οποία, όπως παραδίδεται, ο Σωτήρας μας έλαβε το βάπτισμα εις ημέτερον τύπον.

Ο Θεός όμως, που γνωρίζει το συμφέρον, μας αξιώνει να λάβουμε το βάπτισμα εδώ. Ας μην υπάρχει λοιπόν καμία αμφιβολία. Γιατί και εάν ακόμη είναι θέλημα του Κυρίου της ζωής και του θανάτου να συνεχισθεί η επίγεια ζωή μας και να συνυπάρχω με το λαό του Θεού, θα πλαισιώσω τη ζωή μου με όλους εκείνους τους κανόνες που αρμόζουν στον Θεό».

Μετά το βάπτισμα ο Άγιος Κωνσταντίνος δεν ξαναφόρεσε τον αυτοκρατορικό χιτώνα, αλλά παρέμεινε ενδεδυμένος με το λευκό ένδυμα του βαπτίσματος, μέχρι την ημέρα της κοιμήσεώς του το 337 μ.Χ. Ήταν η ημέρα εορτασμού της Πεντηκοστής, γράφει ο ιστορικός Ευσέβιος.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει ο Ευσέβιος τα γεγονότα, τα οποία ακολούθησαν την κοίμηση του Αγίου. Όλοι οι σωματοφύλακες του αυτοκράτορα, αφού έσχισαν τα ρούχα τους και έπεσαν στο έδαφος, έκλαιγαν και φώναζαν δυνατά, σαν να μην έχαναν το βασιλέα τους, αλλά τον πατέρα τους. Οι ταξίαρχοι και οι λοχαγοί έκλαιγαν τον ευεργέτη τους. Οι δήμοι ήσαν λυπημένοι και κάθε κάτοικος της Κωνσταντινουπόλεως πενθούσε, σαν να έχανε το κοινό αγαθό.

Αφού οι στρατιωτικοί τοποθέτησαν το σκήνωμα του Αγίου σε χρυσή λάρνακα, το μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και το εναπέθεσαν σε βάθρο στον βασιλικό οίκο. Το ιερό λείψανό του ενταφιάσθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Δίκαια η ιστορία τον ονόμασε Μέγα και η Εκκλησία Ισαπόστολο.

Απολυτίκιο:
Ήχος πλ. δ'.
Τού Σταυρού σου τον τύπον εν ουρανώ θεασάμενος, και ως ο Παύλος την κλήσιν ουκ εξ ανθρώπων δεξάμενος, ο εν βασιλεύσιν, Απόστολός σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τη χειρί σου παρέθετο: ην περίσωζε διά παντός εν ειρήνη, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

vimatisorthodoxias

Σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.2193/1994 (Φ.Ε.Κ.32/Α/94) με τις οποίες καθιερώθηκε η 19η Μαΐου, ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου και την απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, ορίστηκε ο φετινός εορτασμός να πραγματοποιηθεί την Κυριακή 22 Μαΐου 2016.

Ο εορτασμός έχει σκοπό να τονίσει ιδιαίτερα και να υπενθυμίσει τα γεγονότα της δραματικής περιόδου των διωγμών, της γενοκτονίας και του ξεριζωμού των Ελλήνων του Πόντου από την Οθωμανική κατοχή που διήρκεσαν από το 1916 έως και το 1923, με αποτέλεσμα να μετατρέψουν το λαό των Ποντίων σε λαό προσφύγων και διασποράς.
Με το ΠΔ 99/1994 (ΦΕΚ 78/Α/1994) έχει καθοριστεί με λεπτομέρεια το περιεχόμενο των εκδηλώσεων για την ημέρα αυτή , που περιλαμβάνουν :

 Γενικό σημαιοστολισμό στις 22-05-2016 από της 8ης ώρας πρωινής μέχρι και της δύσης του ήλιου.
 Φωταγώγηση Δημοσίων , Δημοτικών και Κοινοτικών καταστημάτων, καθώς και των καταστημάτων των Ν.Π.Δ.Δ. και των Τραπεζών , κατά τις βραδινές ώρες της 22ης Μαΐου 2016 μέχρι τις πρωινές ώρες της επομένης .

ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΜΑΪΟΥ 2016

Ώρα 10.00: Δοξολογία στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγ. Νικολάου.
Θα χοροστατήσει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ.κ. Ναθαναήλ με τον Ιερό Κλήρο.
Ομιλία εκ μέρους του Συλλόγου Ποντίων Κω θα εκφωνηθεί από τον Πρόεδρο του Συλλόγου κ. Σιδηρόπουλο Παύλο αμέσως μετά τη δοξολογία .
Ώρα 10.30: Επιμνημόσυνη δέηση στο Ηρώο από τον Ιερό Κλήρο και καταθέσεις στεφάνων .
*Η 80 ΑΔΤΕ προς την οποία κοινοποιείται το παρόν παρακαλείται για τη διάθεση
Αγήματος και συνοδεία στρατιωτικής μπάντας.
*Τελετάρχη ορίζουμε την κ. Γιάχου Δήμητρα, υπάλληλο της Περιφερειακής Ενότητας Κω.


Αποδέκτης για κοινοποίηση ο Δήμος Nισύρου για τις δικές του ενέργειες


ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Προσέλευση των επισήμων: Ο ΕΠΑΡΧΟΣ ΚΩ-ΝΙΣΥΡΟΥ
Στον Ιερό Ναό: 09.45
To παρόν έχει θέση πρόσκλησης ΧΑΛΚΙΔΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Στις εκδηλώσεις καλούνται να παραστούν


-Ο Λαός της Κω
- Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ.κ.Ναθαναήλ
- Ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου
- Βουλευτές Δωδεκανήσου
- Πρόεδρος και Εισαγγελέας Πρωτοδικών Κω
- Διοικητής της 80 ΑΔΤΕ
- Δήμαρχος και Πρόεδρος του Δημοτικού. Συμβουλίου
- Πρώην Υπουργοί Πολιτικών & Υπηρεσιακών Κυβερνήσεων
- Πρωτοδίκες
- Πρόεδρος και το Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου
- Περιφερειακοί Σύμβουλοι
-Δημοτικοί Σύμβουλοι
- Πρ/νοι Δημ. Υπηρεσιών - Ειρηνοδίκες - Πταισματοδίκες
κατά ιεραρχική τάξη - Πρ/νος Δικαστικού
- Εκπρόσωποι Πολιτικών Παρατάξεων
- Πρ/νοι Υπηρεσιών Π.Ενότητας Κω-Σχολικοί Σύμβουλοι
- Πρ/νοι ΝΠΔΔ, Οργανισμών και Τραπεζών
- Αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας
του Λιμενικού Σώματος και Πυροσβεστικής Υπηρεσίας εν ενεργεία και
αποστρατεία με στολή κατά ιεραρχική τάξη
- Σύνδεσμος Εθελοντών Παλαιών Πολεμιστών – Αντιστασιακών
- Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών-Ανθυπασπιστών Ν.Δωδ/σου Παράρτημα Κω
- Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού Ε.Α.Α.Σ
- Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός - Έφοροι Προσκόπων , Οδηγών και Λυκείου Ελληνίδων
- Προξενικές Αρχές
- Πρόεδροι Επιμελητηρίων
- Πρόεδροι Επιστημονικών Οργανώσεων.
- Πρόεδροι Επαγγελματικών και Εργατικών Οργανώσεων
- Πρόεδροι Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών
- Αντιπρ/ποι Τύπου, Τοπικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης
- Πρόεδροι λοιπών Σωματείων και Συλλόγων
- Πρόεδρος Οργανισμού Διαχ/σης Βακούφ Κω και Ιμάμης Πλατανίου

Αποδέκτες για κοινοποίηση ο Δήμος Κω και Nισύρου για τις δικές τους ενέργειες.

Άγιος της Χριστιανοσύνης, που μαρτύρησε για την πίστη του στα χρόνια του Ρωμαίου αυτοκράτορα Δέκιου το 251 μ.Χ. Η μνήμη του τιμάται στις 9 Μαΐου από την Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 25 Ιουλίου από την Καθολική.

Σύμφωνα με την παράδοση, καταγόταν από βάρβαρη φυλή και ονομαζόταν Ρέπροβος (reprobus = κολασμένος στα λατινικά). Ήταν πανύψηλος, δυνατός και πολύ άσχημος στην όψη. Στη διάρκεια ενός πολέμου της φυλής του με τους Ρωμαίους συνελήφθη αιχμάλωτος. Μεταφέρθηκε στην Αντιόχεια και λόγω των σωματικών του προσόντων εντάχθηκε στις ρωμαϊκές λεγεώνες. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αντιόχεια μεταστράφηκε στον Χριστιανισμό, βαπτίστηκε από τον τοπικό επίσκοπο Βαβύλα, τον μετέπειτα ιερομάρτυρα, και έλαβε το όνομα Xριστόφορος ή Χριστοφόρος.


Πίνακας του Ιερώνυμου Μπος

Λίγο μετά τη βάπτισή του, ο Χριστόφορος είδε κάποιους χριστιανούς να κακοποιούνται από ειδωλολάτρες. Υπερασπίστηκε σθεναρά τους ομοδόξους του, αλλά καταγγέλθηκε στον αυτοκράτορα Δέκιο, ο οποίος διέταξε τη σύλληψή του. Ένα στρατιωτικό απόσπασμα άρχισε να τον αναζητεί. Μετά από αρκετές ημέρες έρευνας, αποκαμωμένοι και νηστικοί, οι στρατιώτες ανακάλυψαν τον Χριστόφορο, τη στιγμή που ετοιμαζόταν να γευματίσει με ένα κομμάτι ξερό ψωμί. Με την προσευχή, ο Χριστόφορος κατόρθωσε να πολλαπλασιάσει τον λιγοστό άρτο και να χορτάσει όλους τους στρατιώτες. Έκπληκτοι αυτοί για το θαύμα πίστεψαν στον Χριστό.

Όταν ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε το γεγονός, συνέλαβε και αποκεφάλισε τους στρατιώτες τού αποσπάσματος, ενώ προσπάθησε με υποσχέσεις και κολακείες να μεταπείσει τον Χριστόφορο. Του έστειλε και δύο γυναίκες ελευθέρων ηθών, την Ακυλίνα και την Καλλινίκη, ελπίζοντας ότι με τα θέλγητρά τους θα τον σαγήνευαν και θα τον παρέσυραν. Όχι μόνο δεν συνέβη αυτό, αλλά οι δυο γυναίκες έγιναν Χριστιανές, αφού πείστηκαν από τον Χριστόφορο να επανέλθουν στο δρόμο της αρετής. Όταν το πληροφορήθηκε ο Δέκιος εξαγριώθηκε και διέταξε τον αποκεφαλισμό, τόσο του Χριστόφορου, όσο και των δύο γυναικών (251 μ.Χ.). Η μνήμη της Ακυλίνης και της Καλλινίκης συνεορτάζεται με αυτή του Αγίου Χριστόφορου στις 9 Μαΐου.


Ο Άγιος Χριστοφόρος ως κυνοκέφαλος

Στην αγιογραφία, ο Άγιος Χριστόφορος εικονίζεται να μεταφέρει στον ώμο του τον Χριστό. Η παράδοση αναφέρει ότι περνούσε τους οδοιπόρους από ένα χείμαρρο, επειδή δεν υπήρχε γέφυρα. Όταν πέρασε και τον Χριστό πήρε το όνομά του Χριστόφορος («Χριστόν φέρει»). Σε κάποιες εικόνες παριστάνεται ως κυνοκέφαλος, επειδή σύμφωνα με την παράδοση καταγόταν από το έθνος των Κυνοκεφάλων.

Στη λαϊκή παράδοση ο μεγαλομάρτυρας Χριστόφορος θεωρείται προστάτης των χωραφιών και των αμπελιών από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα από τη χαλαζόπτωση. Είναι, επίσης, προστάτης Άγιος των αυτοκινητιστών, των οδοιπόρων και του Σώματος Εφοδιασμού - Μεταφορών (ΣΕΜ) του Ελληνικού Στρατού. Ο Μεγαλομάρτυρας Χριστόφορος είναι, μεταξύ άλλων, πολιούχος Άγιος του Αγρινίου, του Βίλνιους, της Ρίγα, της Αβάνας, του Μπραουνσβάιχ, του Μακλεμβούργου και της Ζιρόνα.

ΥμνολογίαΑπολυτίκιον

Στολαίς ταις εξ αίματος, ωραϊζόμενος, Κυρίῳ παρίστασαι, τω Βασιλεί ουρανών, Χριστοφόρε αοίδιμε· όθεν συν Ασωμάτων, και Μαρτύρων χορείαις, άδεις τη τρισαγίω, και φρικτή μελωδία, διό ταις ικεσίαις ταις σαις, σώζε τους δούλους σου.

Κοντάκιον

Χριστόν φέρων ένδοξε, εν τη ψυχή σου, ισχυρώς κατέβαλες, των εναντίων τας αρχάς· διο Χριστόν εκδυσώπησον, ω Χριστοφόρε, υπέρ των ψυχών ημών.

Μεγαλυνάριον

Μάρτυς ακατάπληκτος και στερρός, πέλων τη ιδέα, Χριστοφόρε και τω νοί, των αντικειμένων, κατέπληξας τα στίφη, αθλήσας υπέρ φύσιν, πόθω του Κτίστου σου.

Λαογραφία

Την ημέρα της εορτής του Αγίου Χριστοφόρου, οι γεωργοί δεν εργάζονταν, όπως και την προηγουμένη του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή, για μην πέσει χαλάζι και καταστραφεί η σοδειά τους. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας, ο Μάης λέγεται «Χαλαζάς» ή «Βροχάρης», επειδή τότε συμβαίνει να πέφτει χαλάζι ή να βρέχει. Ας σημειωθεί ότι σε πολλές περιοχές της Ελλάδας η βροχή τον Μάιο θεωρείται καταστροφική για τη γεωργία. Σχετική η παροιμία «Στων αμαρτωλών τη χώρα, το Μάη μήνα βρέχει», γνωστή και με την παραλλαγή «Στον καταραμένο τόπο, το Μάη μήνα βρέχει».

sansimera.gr

ferriesingreece2

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot